-
1 organizm
żywy \organizm lebender Organismus, Lebewesen nt\organizm człowieka menschlicher Organismus2) ( współdziałająca całość)\organizm państwowy Staatsgebilde nt, Staatsapparat m -
2 organizm
organizm m (-u; -y) BIOL, POL Organismus m -
3 organizm
m -
4 wychładzać
-
5 ciało
przybrać/spaść na ciele zu-/abnehmen, beleibt werden/abmagernduszą i ciałem mit Leib und Seelena duszy i ciele an Körper [ lub Leib] und Seeleczęści ciała Körperteile mPlna całym ciele am ganzen Körpernosić coś na gołym ciele etw auf der nackten Haut tragen3) ( zespół ludzi)\ciało pedagogiczne Lehrkörper m\ciało ustawodawcze gesetzgebende Körperschaft f\ciało stałe/płynne/gazowe fester/flüssiger/gasförmiger Körperciała niebieskie Himmelskörper mPlBoże Ciało Fronleichnam m7) a słowo ciałem się stało und das Wort ist Fleisch geworden -
6 natura
natura [natura] fmartwa \natura sztuka Stillleben ntna łonie natury in der freien Natur, am Busen der Naturbyć gadatliwym z natury von Natur aus geschwätzig seincoś leży w czyjejś naturze etw liegt in jds Naturcoś staje się czyjąś drugą naturą etw wird zur jds zweiten Natur -
7 niszczyć
-
8 pasożytniczy
pasożytniczy [pasɔʒɨtɲiʧ̑ɨ] adj -
9 regenerować
regenerować [rɛgɛnɛrɔvaʨ̑] < perf z->I. vt2) bio regenerieren, neu bilden3) tech regenerieren -
10 ustrój
\ustrój państwowy Staatsform f -
11 wątły
-
12 wyniszczać
wyniszczać [vɨɲiʃʧ̑aʨ̑], wyniszczyć [vɨɲiʃʧ̑ɨʨ̑]I. vtII. vr ( zrujnować sobie zdrowie) sich +akk zugrunde [ lub zu Grunde] richten, sich +akk kaputtmachen ( fam) -
13 zamarzać
-
14 żywy
żywy [ʒɨvɨ],I. adjkłamać w żywe oczy frech ins Gesicht lügendotknąć kogoś do żywego jdn zutiefst [ lub bis aufs Blut] kränkenjak \żywy lebensecht, wie es leibt und lebt -
15 entschlacken
entschlacken *vt oczyścić organizm z czegoś -
16 Lebewesen
-
17 Organismus
Organismus [ɔrga'nɪsmʊs] <-, -nismen> morganizm m
См. также в других словарях:
organizm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. organizmzmie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} istota żywa; twór roślinny lub zwierzęcy, postrzegany jako struktura tkanek, narządów itp. o określonych funkcjach, zdolna do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
organizm — m IV, D. u, Ms. organizmzmie; lm M. y «twór roślinny lub zwierzęcy, którego poszczególne części i struktury tworzą zharmonizowaną pod względem funkcjonalnym całość, wykazującą wszelkie cechy życia (przemiany materii, zdolności wzrostu, rozwoju i… … Słownik języka polskiego
autotrof — m IV, D. u, Ms. autotroffie; lm M. y biol. «organizm (roślin zielonych i niektórych bakterii) cechujący się autotrofizmem, odżywiający się substancjami nieorganicznymi, głównie dwutlenkiem węgla; organizm samożywny, organizm autotroficzny» … Słownik języka polskiego
choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… … Słownik języka polskiego
zdrowie — 1. Coś (nie) idzie, (nie) poszło, (nie) wyszło komuś na zdrowie «coś (nie) jest, (nie) było korzystne dla czyjegoś zdrowia, coś ma, miało (nie)korzystny wpływ na czyjeś zdrowie»: Jak się czujesz? – Bardzo źle – odpowiedział Lucjan. – Boli mnie… … Słownik frazeologiczny
heterotrof — m IV, D. u, Ms. heterotroffie; lm M. y biol. «organizm odżywiający się substancjami organicznymi pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, niezdolny do wytwarzania substancji organicznych z nieorganicznych; organizm cudzożywny» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
komensal — m I, DB. a; lm M. e biol. «organizm pozostający w stosunku symbiozy z innym organizmem, żywiący się produktami nie wyzyskanymi przez ten organizm» ‹ze śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
koński — 1. «należący do konia, dotyczący konia lub koni» Końska grzywa. Końskie rżenie. Końskie podkowy. Tętent końskich kopyt. 2. «podobny do konia, taki jak u konia» Szczerzył w uśmiechu długie, końskie zęby. ◊ Końska kuracja, końska dawka «intensywna… … Słownik języka polskiego
natura — ż IV, CMs. naturaurze; lm D. naturaur 1. blm «całokształt rzeczy i zjawisk tworzących wszechświat, świat (bez wytworów pracy ludzkiej); ziemia, woda i powietrze wraz z żyjącymi na nich i w nich roślinami i zwierzętami; przyroda» Dzika, górska,… … Słownik języka polskiego
płciowy — przym. od płeć w zn. 1 Cechy płciowe. Zróżnicowanie płciowe osobników. ∆ biol. Akt, stosunek płciowy «proces, akt spółkowania, zapłodnienia» ∆ Cykl płciowy «zmiany w organizmie zachodzące okresowo, związane z dojrzewaniem komórek rozrodczych i… … Słownik języka polskiego
przystosować — dk IV, przystosowaćsuję, przystosowaćsujesz, przystosowaćsuj, przystosowaćował, przystosowaćowany przystosowywać ndk VIIIa, przystosowaćowuję, przystosowaćowujesz, przystosowaćowuj, przystosowaćywał, przystosowaćywany «zrobić coś odpowiednim,… … Słownik języka polskiego