szkodniki

См. также в других словарях:

• szkodnik — m III, D. a, N. szkodnikkiem 1. B.=D.; lm M. szkodnikicy, DB. ów «ten, kto działa na czyjąś szkodę, wyrządza szkodę komuś, czemuś» Szkodnik społeczny, gospodarczy. 2. lm MB. i «zwierzę wyrządzające szkody gospodarce ludzkiej (np. gąsienice owadów …   Słownik języka polskiego

• Józef Arkusz — (March 18, 1921 June 19, 1995) was a Polish film director and producer of over 70 educational films. Józef Arkusz was born on March 18, 1921 in Peratyn, Poland (modern day Ukraine, near Tarnopol). His family moved to Lwów in the early 1930s.… …   Wikipedia

• agrestowy — przym. od agrest a) w zn. 1: Krzaki agrestowe. ∆ Mszyca agrestowa, piłecznica agrestowa «szkodniki agrestu i porzeczek» b) w zn. 2: Dżem agrestowy …   Słownik języka polskiego

• apteczny — przym. od apteka Lada apteczna. Zapach apteczny. Zioła apteczne. ∆ Punkt apteczny «mały sklep prowadzący sprzedaż leków gotowych oraz środków odkażających i zwalczających szkodniki» …   Słownik języka polskiego

• drwalnik — m III, DB. a, N. drwalnikkiem; lm M. i zool. drwalniki «Trypodendron, drobne chrząszcze z rodziny korników; szkodniki drewna» …   Słownik języka polskiego

• drwionkowaty — + zool. drwionkowate «Lymexylonidae, rodzina chrząszczy obejmująca szkodniki drewna drzew iglastych i liściastych» …   Słownik języka polskiego

• fitofag — m III, DB. a, Ms. fitofaggiem; lm M. i biol. fitofagi «zwierzęta roślinożerne, często szkodniki, przystosowane do pobierania i przyswajania żywych części roślin (liście, nasiona, owoce, drewno, soki roślin, nektar); np. kopytne, kuraki, kolibry,… …   Słownik języka polskiego

• gołożer — m IV, D. u, Ms. gołożererze; lm M. y leśn. roln. «całkowite ogołocenie roślin z liści przez szkodniki» …   Słownik języka polskiego

• gruszowy — przym. od grusza Gruszowe sady. Choroby, szkodniki gruszowe …   Słownik języka polskiego

• ksylofag — m III, DB. a, N. ksylofaggiem; lm M. i biol. ksylofagi «organizmy, często szkodniki, odżywiające się drewnem; rozkładają celulozę, ligninę lub żyją w symbiozie z rozkładającymi je bakteriami i grzybami» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• liszkarz — m II, DB. a; lm M. e, D. y zool. Tęcznik liszkarz «Calosoma sycophanta, duży chrząszcz z rodziny biegaczowatych, stalowobłękitny, mieniący się zielono, purpurowo i złoto, pożyteczny, niszczy szkodniki drzew; tęcznik liszkojad» …   Słownik języka polskiego