-
1 burzyć
burzyć [buʒɨʨ̑]I. vt\burzyć czyjś spokój jds Ruhe stören\burzyć stary porządek die alte Ordnung zerstörenII. vr3) ( buntować się)\burzyć się przeciwko czemuś sich +akk gegen etw auflehnen -
2 burzyć
-
3 zburzyć
-
4 gotować
gotować [gɔtɔvaʨ̑]I. vtII. vraż się w nim gotuje ze złości er kocht vor Wut4) ( przygotowywać się) sich +akk vorbereiten -
5 niszczyć
-
6 trząść
I. vi, vt1) ( poruszać gwałtownie)\trząść kimś/czymś jdn/etw schütteln [ lub rütteln]2) ( jechać nierówno)samochód trzęsie der Wagen holpert3) (pot: rządzić)\trząść kimś jdn [herum]kommandieren ( fam)\trząść grupą/wydziałem in der Gruppe/Abteilung das Sagen haben ( fam)II. vimpers1) ( wywoływać dreszcze)kogoś trzęsie es schüttelt jdnaż go trzęsło z nerwów er zitterte vor Aufregung1) ( drgać) człowiek: zittern; ziemia: bebennogi się komuś trzęsą ze zmęczenia jds Beine zittern vor Müdigkeitgłos się komuś trzęsie ze wzruszenia jds Stimme zittert vor Rührung\trząść się ze śmiechu/strachu sich +akk vor Lachen schütteln\trząść się ze strachu vor Angst zittern [ lub schlottern]\trząść się z zimna vor Kälte zittern [ lub schlottern]2) ( jechać nierówno) pojazd: rütteln\trząść się nad kimś/czymś [ lub o kogoś/coś] um jdn/etw zittern -
7 zburzyć
-
8 abreißen
-
9 niederreißen
nieder|reißenvt irr -
10 rauben
rau ben ['raʊbən]I. vt1) ( bei einem Überfall)[jdm] etw \rauben zrabować [komuś] coś, obrabować [kogoś] z czegoś2) ( entführen) uprowadzićjdm den Schlaf \rauben spędzać komuś sen z oczu ( przen)jdm die Ruhe \rauben burzyć czyjś spokój ( przen)II. vi łupić, grabić -
11 toben
-
12 umstürzen
um|stürzen -
13 zerstören
zerstören *vt2) ( zunichte machen) Hoffnungen odbierać [ perf odebrać]; Träume niszczyć [ perf z-]; Pläne niweczyć [ perf z-]; Ehe rozbić
См. также в других словарях:
burzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, burzyćrzę, burzyćrzy, burzyćrzony {{/stl 8}}– zburzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować rozpadanie się czegoś wybudowanego; rozwalać, rujnować … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burzyć — ndk VIb, burzyćrzę, burzyćrzysz, burz, burzyćył, burzyćrzony 1. «powodować rozpadanie się czegoś; rozwalać, niszczyć» Burzyć stare domy, mury. Bomba burząca. przen. Burzyć czyjś spokój. Burzyć stare zasady, formy. 2. «powodować kłębienie się,… … Słownik języka polskiego
burzyć się — I – zburzyć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmieniać stan równowagi, ładu na stan przeciwny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ocean burzył się niebezpiecznie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burzyć — Coś burzy komuś, w kimś krew zob. krew 3 … Słownik frazeologiczny
burzyć się — Krew w kimś się burzy zob. krew 18. Żółć się w kimś burzy zob. żółć 2 … Słownik frazeologiczny
kipieć — ndk VIIa, kipiećpi, kipiećpiał 1. «o płynach» a) «być w temperaturze wrzenia, wrząc rozpryskiwać się, bulgotać; burzyć się, pienić się, przelewać się» Mleko kipi. b) «bulgotać, rozpryskiwać się o coś, wirować, burzyć się» Kipiąca topiel. przen.… … Słownik języka polskiego
бурить — бросать, валять, разрушать , укр. бурити возмущать, подстрекать; кипеть (о крови) , польск. burzyc волновать, вносить беспокойство . Несмотря на различие знач., связь с созвучными словами чеш. bouřiti бушевать , польск. burzyc się возмущаться… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
wichrzyć — ndk VIb, wichrzyćrzę, wichrzyćrzysz, wichrz, wichrzyćrzył, wichrzyćrzony 1. «burzyć, targać, mierzwić coś» Wichrzyć sobie czuprynę. 2. «namawiać do buntu, agitować przeciwko komuś lub czemuś, podżegać do czegoś; buntować, podburzać» Wichrzyć… … Słownik języka polskiego
kipieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIb, kipiećpi, kipiećpiał {{/stl 8}}– wykipieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 7}} o płynach: wrząc, bulgotać, burzyć się, rozpryskiwać się, powiększać swoją objętość, podnosić swój poziom w naczyniu … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burzului — BURZULUÍ, burzuluiesc, vb. IV. refl. 1. A se mânia brusc; a se răsti (la cineva); a se bursuca. ♦ fig. (Despre vreme) A se schimba în rău. ♦ refl. şi tranz. fact. (înv.) A (se) răscula, a (se) răzvrăti. 2. (Despre păr) A se zbârli. ♢ expr. (tranz … Dicționar Român
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
