Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

of+the+passions

  • 41 tumor

    tŭmor, ōris, m. [id.], the state of being swollen or tumid; a swelling, tumor (class.; syn. tuber).
    I.
    Lit.:

    oculorum tumor,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81; so of a tumor, id. ib. 3, 9, 19; Auct. Her. 2, 27, 44.—In plur.:

    tumores ardentes,

    Plin. 20, 25, 96, § 257:

    tollere,

    id. 21, 21, 89, § 157:

    discutere,

    id. 24, 4, 6, § 11: vetat Chrysippus ad recentes quasi tumores animi remedium adhibere. Cic. Tusc. 4, 29, 63: turpia cum faceret Palladis ora tumor, inflation of the cheeks from blowing the tibia, Prop. 2, 30 (3, 28), 18:

    tumor excitat papillas,

    a swelling, Mart. 8, 64, 10:

    pelagi,

    i. e. the surge, Claud. in Rufin. 1, 72: tumor ille loci permansit, et alti Collis habet speciem, a rising, elevation, hillock, etc., Ov. M. 15, 305; cf.: tumores terrae. Front. Colon. pp. 126 and 127 Goes.—
    II.
    Trop.
    A.
    A swelling, commotion, fermentation, excitement of the mind from any passion, as pride, anger, etc. (cf. tumeo and tumidus, II.).
    1.
    From anger:

    cum tumor animi resedisset,

    Cic. Tusc. 3, 12, 26:

    erat in tumore animus,

    id. ib. 3, 31, 76:

    ira habet non solidum robur, sed vanum tumorem,

    Sen. Ira. 1, 17, 4:

    datum tempus, quo resideret tumor publicus,

    id. ib. 3, 2, 5:

    tumor et irae Concessere deum,

    Verg. A. 8, 40:

    ponatur omnis ira et ex animo tumor erasus abeat,

    Sen. Thyest. 519: residente [p. 1913] animi tumore, Lact. de Ira Dei, 18 med.
    2.
    From pride, vanity, etc.:

    hinc illi aucta insolentia mirusque animo increvit tumor,

    Just. 11, 11, 12; Sen. Hippol. 136; Claud. Ep. 1, 6; Luc. 10, 99:

    tumor et vana de se persuasio,

    Quint. 2, 2, 12:

    regius,

    Sen. Hippol. 136:

    multos tumores mente gerit,

    Luc. 10, 99; Claud. Ep. 1, 7.—
    3.
    From other passions:

    et inquietus inguina arrigat tumor,

    i. e. desire, Auct. Priap. 83, 42.—
    B.
    A ferment, commotion in affairs or society, Cic. Att. 14, 5, 2:

    praesens et civilia nuper classica,

    Claud. in Ruf. 2, 117.—
    C.
    Of speech, an inflated or pompous style, bombast (post-Aug.):

    genus dicendi, quod tumore immodico turgescit,

    Quint. 12, 10, 73; 2, 10, 7; 9, 4, 140;

    12, 6, 5: verborum,

    Sen. Ben. 2, 11, 5; Petr. 1; Gell. 2, 23, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > tumor

  • 42 caecus

        caecus adj. with (once in H.) comp.    [SCA-], not seeing, blind: qui caecus annos multos fuit: corpus, the blind part, back, S. — Prov.: ut si Caecus iter monstrare velit, H.: apparet id quidem etiam caeco, a blind man can see that, L.— Fig., of persons, mentally or morally blind, blinded: non solum ipsa Fortuna caeca est, sed eos efficit caecos, etc.: mater caeca crudelitate: cupidine, S.: amentiā: quem mala stultitia Caecum agit, H.: mens, Ta.: ad has belli artes, L.: Hypsaeā caecior, H.—Of wolves: quos ventris Exegit caecos rabies, blind to danger, V.—Meton., of passions: avaritia: praedae cupido, O.: amor sui, H.: festinatio, L.: timor, Ph. — Praegn., blind, at random, vague, indiscriminate, aimless: caecae suspitionis tormentum: caeca regens filo vestigia, V.: consilium, rash: casus.—Not seen, not discernible, invisible, concealed, hidden, obscure, dark: vallum, Cs.: fores, private, V.: tabes, O.: volnus, in the back, V.: domūs scelus, V.: viae, blind ways, Tb.: res caecae et ab aspectūs iudicio remotae: fata, H.: eventus, V.: tumultus, secret conspiracies, V.: stimuli in pectore, O.: murmur, muffled, V. — Obstructing the sight, dark, gloomy, thick, dense, obscure: nox, Ct.: caligo, V.: in nubibus ignes, i. e. deepening the gloom, V.: domus, without windows: pulvis, V.: acervus, chaotic, O.: quantum mortalia pectora caecae Noctis habent! i. e. dissimulation, O.: exspectatio, i. e. of an uncertain result: crimen, that cannot be proved, L.
    * * *
    I
    caeca -um, caecior -or -us, caecissimus -a -um ADJ
    blind; unseeing; dark, gloomy, hidden, secret; aimless, confused, random; rash
    II

    Latin-English dictionary > caecus

  • 43 continentia

    1.
    contĭnentĭa, ae, f. [contineo].
    I.
    A holding back, repressing.
    * A.
    Lit.:

    (crepitūs ventris),

    Suet. Claud. 32 fin.
    B.
    Trop. (acc. to contineo, I. B. 2. b., and continens, B.), a briding, restraining of one's passions and desires, abstemiousness, continence, temperance, moderation, enkrateia (the common signif.; most freq. in Cic.; it is diff. from abstinentia, v. in h. v.;

    opp. libido): continentia est, per quam cupiditas consilii gubernatione regitur,

    Cic. Inv. 2, 54, 164; id. Off. 2, 24, 86; cf. Quint. 5, 10, 121:

    conferte hujus libidines cum illius continentiā,

    Cic. Verr. 2, 4, 52, § 115; cf.:

    ubi pro continentiā et aequitate libido atque superbia invasere,

    Sall. C. 2, 5;

    connected with modestia,

    Caes. B. G. 7, 52; cf. Quint. 2, 21, 3; 3, 7, 15 al.—
    II.
    (Acc. to contineo, I. B. 3., and continens, C.) The contents of a work (only late Lat.):

    operis,

    Macr. Somn. Scip. 2, 12, § 2; Hier. in Isa. 5, 20 init.; 5, 23, 11; so the title of the work of Fulgentius: De Expositione Vergilianae Continentiae, etc.—
    * III.
    (Acc. to contineo, II., and continens, A. 1.) Contiguity, proximity:

    regionum (just before: cohaerentia regionum),

    Macr. S. 5, 15, 5.
    2.
    contĭnentĭa, ium, n., v. contineo, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > continentia

  • 44 utor

    ūtor (old form oetor, oesus, etc., from oitor, oisus, Lex. Thor. lin. 11; inf. parag. oetier, Rogat. Tribun. ap. Fest. p. 246 Müll.; Cic. Leg. 3, 4), ūsus ( inf. utier, Plaut. Cas. 2, 3, 4; Ter. Phorm. 4, 2, 13), 3, v. dep. [etym. dub.].
    I.
    Prop., to use.
    A.
    With abl.
    1.
    To make use of, employ: cave... ne tibi hoc scipione malum magnum dem. Paeg. Jam utere eo, Plaut. Pers. 5, 2, 36: Th. Oh Epidicumne ego conspicor? Ep. Certe oculis utere, Plaut. Ep. 1, 1, 4:

    hoc oculo,

    id. Mil. 4, 7, 25:

    sola potest animi per se natura... durare et sensibus uti,

    Lucr. 3, 560:

    de rebus ipsis utere tuo judicio,

    Cic. Off. 1, 1, 2:

    utinam, quem ad modum oratione sum usurus alienā, sic mihi ore uti liceret alieno,

    id. Rep. 3, 5, 8:

    utor neque perantiquis neque inhumanis ac feris testibus,

    cite, appeal to, id. ib. 1, 37, 58:

    neque enim accusatore muto neque teste quisquam utitur eo, qui de accusatoris subsellio surgit,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    num argumentis utendum in re ejus modi?

    id. Verr. 2, 4, 6, § 11:

    mancipium, quo et omnes utimur, et non praebetur a populo,

    id. ib. 2, 4, 5, §

    9: quo interprete non ad linguam Graecam, sed ad furta et flagitia uti solebat,

    id. ib. 2, 3, 37, §

    84: ut postea numquam dextro (oculo) aeque bene usus sit,

    Nep. Hann. 4, 3:

    si licet exemplis in parvo grandibus uti,

    Ov. Tr. 1, 3, 25:

    viribus utendum est, quas fecimus,

    Luc. 1, 347.—With ad: ad eam rem usus est tuā mihi operā Sa. Utere, ut vis, Plaut. Pers. 2, 5, 27:

    earum (navium) materiā atque aere ad reliquas reficiendas utebatur,

    Caes. B. G. 4, 31:

    administris ad ea sacrificia Druidibus,

    id. ib. 6, 16:

    ut eā potestate ad quaestum uteretur,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 11:

    ad quam rem (deus) motu mentis ac ratione utatur,

    id. N. D. 1, 37, 104.—With pro:

    utuntur aut aere aut taleis ferreis ad certum pondus examinatis pro nummo,

    Caes. B. G. 5, 12.—
    2.
    Esp.
    a.
    To manage, control, wield:

    bene ut armis, optime ut equis uteretur,

    Cic. Deiot. 10, 28:

    nemo est quin eo ipso (equo), quo consuevit, libentius utatur quam intractato,

    id. Lael. 19, 68.—
    b.
    To spend, use:

    velim cum illā videas ut sit qui utamur (sc. pecunia),

    Cic. Att. 11, 11, 2:

    tantis vectigalibus ad liberalitatem utens,

    id. Fin. 2, 26, 84:

    cum horis nostris nos essemus usi,

    spent, exhausted, id. Verr. 2, 1, 11, § 30.— Absol.:

    notum et quaerere et uti,

    Hor. Ep. 1, 7, 57.—
    c.
    To wear:

    pellibus aut parvis renonum tegimentis utuntur, magnā corporis parte nudā,

    Caes. B. G. 6, 21 fin.:

    ne insignibus quidem regiis Tullus nisi jussu populi est ausus uti,

    Cic. Rep. 2, 17, 31.—
    d.
    To accept, adopt:

    eā condicione, quae a Caesare ferretur, se usuros ostendebant,

    Caes. B. G. 4, 11:

    praeposteris enim utimur consiliis et acta agimus,

    Cic. Lael. 22, 85.—
    e.
    To resort to, consult:

    neque Vectium ad se arcessit, quaestorem suum, cujus consilio uteretur,

    Cic. Verr. 2, 5, 44, § 114:

    oraculo,

    Tac. A. 2, 54.—
    f.
    Of a form or style of speech, sentiment, etc., to make, adopt, employ:

    sermonibus morologis utier,

    Plaut. Ps. 5, 1, 21:

    si provincia loqui posset, hac voce uteretur,

    Cic. Div. in Caecin. 5, 19:

    hac unā defensione,

    id. Verr. 2, 4, 4, § 8:

    haec oratio, quā me uti res publica coëgit,

    id. Rosc. Am. 49, 143:

    cum hortatione non egeas, non utar eā pluribus verbis,

    id. Fam. 11, 5, 3:

    illa criminatio, quā in me absentem usus est,

    id. Agr. 3, 1, 3.—
    g.
    To perform, exercise, practise, etc.:

    crucior, patrem... nunc inprobi viri officio uti,

    Plaut. Stich. 1, 1, 14:

    eādem nos disciplinā utimur,

    id. As. 1, 3, 49; cf.:

    nec vero habere virtutem satis est quasi artem aliquam, nisi utare: etsi ars quidem, cum eā non utare, scientiā ipsā teneri potest,

    Cic. Rep. 1, 2, 2:

    diuturni silentii, quo eram his temporibus usus, finem hodiernus dies attulit,

    observed, kept, id. Marcell. 1, 1:

    eos (senes) ego fortasse nunc imitor et utor aetatis vitio,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    ratione utuntur,

    exercise moderation, Plaut. Cas. prol. 27:

    ut anteponantur... ratione utentia rationis expertibus,

    Cic. Top. 18, 69:

    ne tu, leno, postules Te hic fide lenoniā uti: non potis,

    Plaut. Rud. 5, 3, 30:

    viribus uteris per clivos,

    Hor. Ep. 1, 13, 10.—With adverb. acc.:

    ut hoc utimur maxime more moro multum,

    Plaut. Men. 4, 2, 1:

    ita aperte ipsam rem locutus nil circuitione usus es,

    Ter. And. 1, 2, 31.—
    h.
    In gen., to use, enjoy, profit by, take advantage of, etc.: otio qui nescit uti plus negoti habet, quam, etc., Enn. ap. Gell. 19, 20, 12 (Trag. Rel. v. 252 Vahl.): sinite... eodem ut jure uti senem Liceat, quo jure sum usus adulescentior, i. e. enjoy, exercise, Ter. Hec. prol. alt. 2:

    commodius esse opinor duplici spe utier,

    id. Phorm. 4, 2, 13:

    serius a terrā provectae naves neque usae nocturnā aurā in redeundo offenderunt,

    Caes. B. C. 3, 8:

    commoda quibus utimur lucemque quā fruimur ab eo nobis dari,

    Cic. Rosc. Am. 45, 131:

    in maximo meo dolore hoc solacio utor, quod, etc.,

    id. Fam. 11, 26 init.: usus est hoc cupidine, tamdiu, dum, etc., had the use of, i. e. borrowed, id. Verr. 2, 4, 3, § 6; cf.

    I. B. 2. infra: utatur suis bonis oportet et fruatur, qui beatus futurus est,

    id. N. D. 1, 37, 103:

    propter nauticarum rerum scientiam plurimisque maritimis rebus fruimur atque utimur,

    id. ib. 2, 60, 152:

    si fortunā permittitis uti,

    to try, take advantage of, Verg. A. 9, 240:

    nostrā utere amicitiā, ut voles,

    Ter. Hec. 5, 1, 38; cf.:

    decet hunc ordinem... bene utier amicitiā,

    Plaut. Cist. 1, 1, 24:

    libertate modice utantur,

    Liv. 34, 49, 8:

    deorum Muneribus sapienter uti,

    Hor. C. 4, 9, 48:

    Ofellam Integris opibus novi non latius usum Quam nunc accisis,

    id. S. 2, 2, 113:

    quia parvo nesciet uti,

    id. Ep. 1, 10, 41:

    temporibus sapienter utens,

    taking advantage of, Nep. Epam. 3, 1.—Prov.: foro uti, to make one's market, i. e. accommodate one's prices, actions, etc., to circumstances, take advantage of events:

    scisti uti foro,

    Ter. Phorm. 1, 2, 29.— Absol.:

    opportunae sunt divitiae ut utare (sc. eis),

    Cic. Lael. 6, 22.— With adverb. acc.:

    ne Silius quidem quicquam utitur (sc. suis hortis),

    Cic. Att. 12, 22, 3. —
    k.
    Of passions, traits of character, etc., to indulge, practise, exercise, yield to, etc.:

    inter nos amore utemur semper subrepticio?

    Plaut. Curc. 1, 3, 49:

    alacritate ac studio,

    Caes. B. G. 4, 24:

    severitas, quā tu in iis rebus usus es,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:

    usus est ipse incredibili patientiā,

    id. Phil. 1, 4, 9: ego pervicaciam (esse hanc) aio, et eā me uti volo, Att. ap. Non. 433, 1 (Trag. Rel. v. 5 Rib.):

    dementer amoribus usa,

    Ov. M. 4, 259.—With in and acc.:

    ut suā clementiā ac mansuetudine in eos utatur,

    Caes. B. G. 2, 14.—
    1.
    To experience, undergo, receive, enjoy, etc., ne simili utamur fortunā atque usi sumus, Quom, etc., Ter. Phorm. prol. 31:

    hoc honore usi togati solent esse,

    Cic. Phil. 8, 11, 32:

    homines amplissimis usos honoribus,

    id. Fl. 19, 45:

    nobiles amplis honoribus usi,

    Sall. J. 25, 4:

    neminem curuli honore usum praeterierunt,

    Liv. 34, 44, 4:

    primus externorum usus illo honore quem majores Latio quoque negaverint,

    Plin. 7, 43, 44, § 136: quoniam semel est odio civiliter usus, Ov. Tr. 3, 8, 41.—
    m.
    To use as food or medicine, to take, drink, etc.:

    lacte mero veteres usi memorantur et herbis,

    Ov. F. 4, 369:

    aquis frigidis,

    Cels. 1, 1:

    antidoto,

    Scrib. Comp. 171:

    medicamento,

    id. ib. 228:

    vino modice,

    Cels. 8, 11:

    ex altero (loco, i. e. ex lacu) ut pecus uti possit (sc. aquā),

    Varr. R. R. 1, 11, 2.—
    B.
    With the thing used, etc., as direct obj. (class. only in gerund. constr.; v. infra): nuptias abjeci, amicos utor primoris viros, Turp. ap. Non. p. 497, 15 (Com. Rel. v. 164 Rib.):

    facilitatem vulgariam,

    Nov. ib. 481, 21 (Com. Rel. v. 98 ib.):

    res pulchras, quas uti solet,

    id. ib. 500, 16 (Com. Rel. v. 69 ib.):

    ita uti eum oportet libertatem,

    Titin. ib. 481, 19 (Com. Rel. v. 98 ib.):

    cetera quae volumus uti Graecā mercamur fide,

    Plaut. As. 1, 3, 47:

    dic mihi, an boni quid usquam'st, quod quisquam uti possiet,

    id. Merc. 1, 2, 37:

    diutine uti bene licet partum bene,

    id. Rud. 4, 7, 15:

    profecto uteris ut voles operam meam,

    id. Poen. 5, 2, 128:

    mea, quae praeter spem evenere, utantur sine,

    Ter. Ad. 5, 3, 29:

    BALINEVM... QVOD VSI FVERANT AMPLIVS ANNIS XXXX.,

    Inscr. Orell. 202: si quid est, quod utar, utor: si non est, egeo, Cato ap. Gell. 13, 23, 1:

    oleam albam, quam voles uti, condito,

    id. R. R. 118:

    quam rem etiam nomine eodem medici utuntur,

    Varr. R. R. 3, 16, 23:

    ferrum,

    Aur. Vict. Caes. 17, 4.—
    2.
    Hence, esp. gerund. in phrases dare utendum, to lend; recipere or rogare or petere utendum, to borrow, etc. (class.;

    freq. in Plaut.): quod datum utendum'st,

    Plaut. Trin. 5, 2, 7:

    quae utenda vasa semper vicini rogant,

    id. Aul. 1, 2, 18; 2, 4, 32; 2, 9, 4; id. Pers. 1, 3, 47 sq.; id. Mil. 2, 3, 76; id. Rud. 3, 1, 10: auris tibi contra utendas dabo, Enn. ap. Non. 506, 1 (Trag. Rel. v. 364 Vahl.); Ter. Heaut. 1, 1, 81:

    quae bona is Heraclio omnia utenda ac possidenda tradiderat,

    Cic. Verr. 2, 2, 18, § 46:

    te, quod utendum acceperis, reddidisse,

    id. Tusc. 3, 17, 36:

    multa rogant utenda dari, data reddere nolunt,

    Ov. A. A. 1, 433.—
    II.
    Transf. (through the intermediate idea of having and using).
    A. a.
    With abl:

    his Fabriciis semper est usus Oppianicus familiarissime,

    Cic. Clu. 16, 46:

    quā (Caeciliā) pater usus erat plurimum,

    id. Rosc. Am. 11, 27:

    Trebonio multos annos utor valde familiariter,

    id. Fam. 1, 3, 1:

    Lucceius qui multum utitur Bruto,

    id. Att. 16, 5, 3:

    utere Pompeio Grospho,

    Hor. Ep. 1, 12, 22:

    quo pacto deceat majoribus uti,

    id. ib. 1, 17, 2:

    si sciret regibus uti,

    ib. ib. 14:

    ita me verebatur ut me formatore morum, me quasi magistro uteretur,

    Plin. Ep. 8, 23, 2.—
    b.
    With acc.:

    vilica vicinas aliasque mulieres quam minimum utatur,

    Cato, R. R. 143, 1.—
    B.
    To be in possession of a thing, esp. to have, hold, or find a thing in some particular mode or character; with abl.:

    mihi si unquam filius erit, ne ille facili me utetur patre,

    he shall find an indulgent father in me, Ter. Heaut. 2, 1, 5; cf.:

    patre usus est diligente et diti,

    Nep. Att. 1, 2:

    bonis justisque regibus,

    Cic. Rep. 1, 33, 50:

    quae (sc. libertas) non in eo est, ut justo utamur domino, sed ut nullo,

    id. ib. 2, 23, 43; cf. id. Fin. 1, 1, 2:

    hic vide quam me sis usurus aequo,

    id. Verr. 2, 5, 59, § 154:

    ut is illis benignis usus est ad commodandum,

    id. ib. 2, 4, 3, §

    6: ne bestiis quoque immanioribus uteremur,

    id. Rosc. Am. 26, 71:

    me Capitolinus convictore usus amicoque A puero est,

    Hor. S. 1, 4, 95:

    uteris monitoribus isdem,

    id. Ep. 2, 2, 154:

    valetudine non bonā,

    Caes. B. C. 3, 49:

    quo (sc. Philoctete) successore sagittae Herculis utuntur,

    Ov. M. 13, 52.— Absol.:

    nam pol placidum te et clementem eo usque modo ut volui usus sum in alto (= placidum te esse ut volui, sic te usus sum),

    Plaut. Trin. 4, 1, 8.—Hence, P. a.: ūtens, ntis, m., possessing, that possesses:

    utentior sane sit,

    i. e. a larger possessor, richer, Cic. Off. 2, 20, 71.

    Lewis & Short latin dictionary > utor

  • 45 furor

        furor ōris, m    [furo], a raving, rage, madness, fury, passion: cuius furor consederit: Ira furor brevis est, H.: furore impulsus, Cs.: Catilinae, S.: Iuno acta furore, V.: se comitem illius furoris praebuit: iam hic conticescet furor, excitement, L.: civilis, dissension, H.: multitudinis: simplexne furor (est) Perdere? etc., is it not worse than folly? Iu.: Mille puellarum furores, passions for, H.: ut tibi sim furor, a cause of anger, Pr.: maris, rage, Tb.: caeli, Ct.— Prophetic frenzy, inspiration: ea (praesagitio) furor appellatur: Ut cessit furor, V.: vaticinos concepit mente furores, O.— Passionate love, eager desire: caeca furore, Ct.: equarum, V.: mille puellarum furores, H.— A loved one, flame: sive mihi Phyllis esset Seu quicumque furor, V.—Person., the god of madness, Rage: inpius, V.
    * * *
    I
    furari, furatus sum V DEP
    steal; plunder
    II
    madness, rage, fury, frenzy; passionate love

    Latin-English dictionary > furor

  • 46 adolescens

    ăd-ŏlesco, ēvi (rare ui, Varr. ap. Prisc. 872 P.;

    adolēsse sync. for adolevisse,

    Ov. H. 6, 11), ultum, 3, v. inch. [1. adoleo], to grow up, to grow (of everything capable of increase in magnitude).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of men, animals, plants; seasons, passions, etc.;

    but esp. of age: postquam adolevit ad eam aetatem, uti, etc.,

    Plaut. Cas. prol. 47:

    ubi robustis adolevit viribus aetas,

    Lucr. 3, 450; cf. 4, 1035;

    2, 1123: adultum robur,

    id. 2, 1131; 5, 798: postquam adoluerit haec juventus, Varr. ap. Prisc. p. 872 P.:

    qui adoleverit,

    Cic. N. D. 1, 35:

    viriditas herbescens, quae sensim adolescit,

    id. Sen. 15, 51:

    ter senos proles adoleverat annos,

    Ov. F. 3, 59:

    adolescere ramos cernat,

    id. M. 4, 376:

    adolēsse segetes,

    id. H. 6, 11:

    simul atque adoleverit aetas,

    Hor. S. 1, 9, 34:

    cum matura adoleverit aetas,

    Verg. A. 12, 438.—Hence, transf. from age to the person, to grow up, come to maturity, mature:

    adulta virgo,

    Liv. 26, 50 al.:

    arundines non sine imbre adolescunt,

    Plin. 9, 16, 23, § 56:

    in amplitudinem,

    id. 12, 1, 3, § 7:

    in crassitudinem,

    id. 13, 7, 15, § 58; so 16, 34, 62, § 151;

    8, 14, 14, § 36 al.: ac dum prima novis adolescit frondibus aetas,

    Verg. G. 2, 362:

    quoad capillus adolesceret,

    Gell. 17, 9. —
    B.
    Fig., to grow, increase, augment, to become greater:

    cupiditas agendi adolescit una cum aetatibus,

    Cic. Fin. 5, 20:

    ratio cum adolevit,

    id. Leg. 1, 7:

    ingenium brevi adolevit,

    Sall. J. 63, 3:

    postquam res publica adolevit,

    id. C. 51, 40; id. J. 2:

    quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit,

    Tac. H. 2, 73:

    Cremona numero colonorum, adolevit,

    id. ib. 3, 34:

    ver adolescit,

    advances, id. A. 13, 36; 2, 50:

    caepe revirescit, decedente luna, inarescit adolescente,

    Gell. 20, 8.—
    II.
    Esp., in sacrificial lang., to be kindled, to burn (cf. 1. adoleo):

    Panchaeis adolescunt ignibus arae,

    Verg. G. 4, 379.—Hence, ădŏlescens, entis, v. adules-.— ădultus, a, um, P. a., grown up, adult.
    A.
    Lit.
    1.
    Of living beings:

    Ab his ipsis (virginibus), cum jam essent adultae,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58; so,

    virgo,

    id. Brut. 96, 330; Liv. 26, 50; Hor. C. 3, 2, 8 al.; cf.:

    adultae aetate virgines,

    Suet. Aug. 69:

    pueri,

    Quint. 2, 2, 3:

    liberi,

    Suet. Tib. 10:

    filius,

    id. Claud. 39:

    catuli,

    Plin. 9, 8, 7, § 22:

    locustae,

    id. 11, 29, 35, § 105:

    fetus (apum),

    Verg. G. 4, 162.— Comp.:

    (hirundinum) pullorum adultiores,

    Plin. 10, 33, 49, § 92.—
    2.
    Of things (concrete and abstract):

    vitium propagine,

    Hor. Epod. 2, 9:

    crinis,

    Stat. S. 2, 122:

    lanugo,

    Amm. 16, 12 al.:

    aetas,

    Lucr. 2, 1123; Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    aestas,

    advanced, Tac. A. 2, 23:

    autumnus,

    id. ib. 11. 31:

    nox,

    id. H. 3, 23.—
    B.
    Fig., grown, matured, adult:

    populus adultus jam paene et pubes,

    Cic. Rep. 2, 11; so,

    qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt,

    id. Brut. 7, 27; cf.:

    nascenti adhuc (eloquentiae) nec satis adultae,

    Tac. Or. 25:

    res nondum adultae,

    Liv. 2, 1, 6:

    pestis rei publicae (of Catiline),

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    auctoritas nondum adulta,

    Tac. A. 1, 46:

    conjuratio,

    id. ib. 15, 73; cf.:

    incipiens adhuc et necdum adulta seditio,

    id. H. 1, 31 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adolescens

  • 47 adolesco

    ăd-ŏlesco, ēvi (rare ui, Varr. ap. Prisc. 872 P.;

    adolēsse sync. for adolevisse,

    Ov. H. 6, 11), ultum, 3, v. inch. [1. adoleo], to grow up, to grow (of everything capable of increase in magnitude).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of men, animals, plants; seasons, passions, etc.;

    but esp. of age: postquam adolevit ad eam aetatem, uti, etc.,

    Plaut. Cas. prol. 47:

    ubi robustis adolevit viribus aetas,

    Lucr. 3, 450; cf. 4, 1035;

    2, 1123: adultum robur,

    id. 2, 1131; 5, 798: postquam adoluerit haec juventus, Varr. ap. Prisc. p. 872 P.:

    qui adoleverit,

    Cic. N. D. 1, 35:

    viriditas herbescens, quae sensim adolescit,

    id. Sen. 15, 51:

    ter senos proles adoleverat annos,

    Ov. F. 3, 59:

    adolescere ramos cernat,

    id. M. 4, 376:

    adolēsse segetes,

    id. H. 6, 11:

    simul atque adoleverit aetas,

    Hor. S. 1, 9, 34:

    cum matura adoleverit aetas,

    Verg. A. 12, 438.—Hence, transf. from age to the person, to grow up, come to maturity, mature:

    adulta virgo,

    Liv. 26, 50 al.:

    arundines non sine imbre adolescunt,

    Plin. 9, 16, 23, § 56:

    in amplitudinem,

    id. 12, 1, 3, § 7:

    in crassitudinem,

    id. 13, 7, 15, § 58; so 16, 34, 62, § 151;

    8, 14, 14, § 36 al.: ac dum prima novis adolescit frondibus aetas,

    Verg. G. 2, 362:

    quoad capillus adolesceret,

    Gell. 17, 9. —
    B.
    Fig., to grow, increase, augment, to become greater:

    cupiditas agendi adolescit una cum aetatibus,

    Cic. Fin. 5, 20:

    ratio cum adolevit,

    id. Leg. 1, 7:

    ingenium brevi adolevit,

    Sall. J. 63, 3:

    postquam res publica adolevit,

    id. C. 51, 40; id. J. 2:

    quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit,

    Tac. H. 2, 73:

    Cremona numero colonorum, adolevit,

    id. ib. 3, 34:

    ver adolescit,

    advances, id. A. 13, 36; 2, 50:

    caepe revirescit, decedente luna, inarescit adolescente,

    Gell. 20, 8.—
    II.
    Esp., in sacrificial lang., to be kindled, to burn (cf. 1. adoleo):

    Panchaeis adolescunt ignibus arae,

    Verg. G. 4, 379.—Hence, ădŏlescens, entis, v. adules-.— ădultus, a, um, P. a., grown up, adult.
    A.
    Lit.
    1.
    Of living beings:

    Ab his ipsis (virginibus), cum jam essent adultae,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58; so,

    virgo,

    id. Brut. 96, 330; Liv. 26, 50; Hor. C. 3, 2, 8 al.; cf.:

    adultae aetate virgines,

    Suet. Aug. 69:

    pueri,

    Quint. 2, 2, 3:

    liberi,

    Suet. Tib. 10:

    filius,

    id. Claud. 39:

    catuli,

    Plin. 9, 8, 7, § 22:

    locustae,

    id. 11, 29, 35, § 105:

    fetus (apum),

    Verg. G. 4, 162.— Comp.:

    (hirundinum) pullorum adultiores,

    Plin. 10, 33, 49, § 92.—
    2.
    Of things (concrete and abstract):

    vitium propagine,

    Hor. Epod. 2, 9:

    crinis,

    Stat. S. 2, 122:

    lanugo,

    Amm. 16, 12 al.:

    aetas,

    Lucr. 2, 1123; Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    aestas,

    advanced, Tac. A. 2, 23:

    autumnus,

    id. ib. 11. 31:

    nox,

    id. H. 3, 23.—
    B.
    Fig., grown, matured, adult:

    populus adultus jam paene et pubes,

    Cic. Rep. 2, 11; so,

    qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt,

    id. Brut. 7, 27; cf.:

    nascenti adhuc (eloquentiae) nec satis adultae,

    Tac. Or. 25:

    res nondum adultae,

    Liv. 2, 1, 6:

    pestis rei publicae (of Catiline),

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    auctoritas nondum adulta,

    Tac. A. 1, 46:

    conjuratio,

    id. ib. 15, 73; cf.:

    incipiens adhuc et necdum adulta seditio,

    id. H. 1, 31 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adolesco

  • 48 commotio

    commōtĭo, ōnis, f. [commoveo], a moving, motion.
    I.
    Lit. (only post-class.):

    vasorum,

    Pall. Oct. 14, 5:

    ventris,

    Cael. Aur. Acut. 1, 13; 2, 9:

    capitis,

    id. Tard. 1, 1, 41; Vulg. Psa. 43, 15.—
    II.
    Trop., a rousing, exciting, agitation, commotion (cf. commoveo, II. B.) (class.): commotionem accipi volunt temporarium animi motum, sicut iram, pavorem, * Quint. 5, 10, 28:

    commotio suavis jucunditatis in corpore,

    Cic. Fin. 2, 4, 13:

    animi,

    id. Tusc. 3, 4, 8.—In plur.:

    animorum,

    Cic. Tusc. 4, 28, 61;

    and without animi, of the emotions or passions: temperantia moderatrix omnium commotionum,

    id. ib. 5, 14, 42; Lact. 6, 15, 9; 7, 10, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > commotio

  • 49 inritatio

    irrītātĭo ( inr-), ōnis, f. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative, irritation, stimulant (not ante-Aug.).
    I.
    Physical: tenesmos est irritatio ultimae partis directi intestini, Scrib. 142 init.:

    tamquam edendi irritationes quasdam repertas esse,

    Gell. 7, 16, 6.—
    II.
    Of the feelings or passions.
    A.
    In gen.:

    ad amicitiam naturalis irritatio,

    Sen. Ep. 9, 17:

    vinum multum... irritationem et iram facit,

    Vulg. Sir. 31, 38.—With gen. subj.:

    (feminae) nullis conviviorum irritationibus corruptae,

    Tac. G. 19.— With gen. obj.:

    inesse irritationem animis commutandi sedes,

    a restless desire, Sen. Cons. ad Helv. 6, 5.—
    B.
    Esp., wrath, anger, irritation:

    animorum,

    Liv. 31, 14, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > inritatio

  • 50 irritatio

    irrītātĭo ( inr-), ōnis, f. [1. irrito], an incitement, incentive, provocative, irritation, stimulant (not ante-Aug.).
    I.
    Physical: tenesmos est irritatio ultimae partis directi intestini, Scrib. 142 init.:

    tamquam edendi irritationes quasdam repertas esse,

    Gell. 7, 16, 6.—
    II.
    Of the feelings or passions.
    A.
    In gen.:

    ad amicitiam naturalis irritatio,

    Sen. Ep. 9, 17:

    vinum multum... irritationem et iram facit,

    Vulg. Sir. 31, 38.—With gen. subj.:

    (feminae) nullis conviviorum irritationibus corruptae,

    Tac. G. 19.— With gen. obj.:

    inesse irritationem animis commutandi sedes,

    a restless desire, Sen. Cons. ad Helv. 6, 5.—
    B.
    Esp., wrath, anger, irritation:

    animorum,

    Liv. 31, 14, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > irritatio

  • 51 sedo

    sēdo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [sedeo].
    I.
    Act. (orig. to cause to sit, to seat; hence, of inanimate or abstract objects), to allay, settle, still, calm, assuage, appease, quiet, check, end, stop, stay, etc. (syn.:

    mitigo, mulceo, lenio): cave putes, aut mare ullum aut flammam esse tantam, quam non facilius sit sedare quam effrenatam insolentiā multitudinem,

    Cic. Rep. 1, 42, 65:

    pulverem,

    Phaedr. 2, 5, 18:

    curriculum,

    Cic. Arat. 125; cf.

    vela,

    i. e. to furl, Prop. 3 (4) 21, 20:

    flammam,

    id. 3 (4), 18, 5:

    incendia,

    Ov. R. Am. 117.—Mid.:

    sedatis fluctibus,

    having subsided, abated, lulled, Cic. Inv. 2, 51, 154:

    sedatis ventis,

    Ov. M. 15, 349; cf.:

    tempestas sedatur,

    Cic. Verr. 2, 1, 18, § 46.—Of hunger, thirst, etc.:

    sitim,

    to slake, quench, Lucr. 2, 663; 4, 850; Ov. M. 3, 415; Phaedr. 4, 4, 1; Suet. Oth. 11 al.:

    famem ac sitim,

    Plin. 11, 54, 119, § 284; cf.:

    carne jejunia,

    Ov. M. 15, 83:

    lassitudinem,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 75; Nep. Eum. 9, 6:

    pestilentiam,

    Liv. 7, 3; Just. 20, 2, 8:

    dolores aurium,

    Plin. 29, 6, 39, § 133:

    tumorem vulnerum,

    id. 30, 13, 39, § 114; 20, 20, 81, § 211:

    scabiem, pruritum,

    id. 30, 13, 41, § 121 et saep.:

    (populi impetus) aliquando incenditur, et saepe sedatur,

    Cic. Leg. 3, 10, 24:

    bellum intestinum ac domesticum,

    id. Cat. 2, 13, 28; so,

    bellum,

    Nep. Dat. 8, 6:

    pugnam,

    id. Cat. 3, 3, 6:

    proelium,

    Liv. 34, 5:

    seditionem,

    Cic. Rep. 1, 38, 60; id. Att. 5, 14, 1:

    tumultum,

    Caes. B. C. 3, 18; 3, 106 fin.; Liv. 3, 15 al.:

    discordias,

    Cic. Phil. 1, 1, 1:

    controversiam,

    id. Leg. 1, 21, 54:

    contentionem,

    Liv. 39, 39:

    invidiam et infamiam,

    Cic. Verr. 1, 1, 1; cf.:

    sermunculum omnem aut restinxerit aut sedarit,

    id. Att. 13, 10, 2:

    miserias,

    Plaut. Poen. 5, 4, 107:

    calamitatem, Ter. Hec. prol. alt. 24: mala,

    Cic. Phil. 2, 18, 46.—Of feelings, passions, appetites, etc.:

    in animis hominum motum dicendo vel excitare vel sedare,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    mentes (opp. excitare),

    id. ib. 1, 5, 17; cf.:

    appetitus omnes,

    id. Off. 1, 29, 103:

    illā tertiā parte animi, in quā irarum exsistit ardor, sedatā atque restinctā,

    id. Div. 1, 29, 61:

    animos militum,

    Liv. 26, 21:

    iram,

    Plaut. Merc. 5, 4, 1:

    cupidinem,

    id. Am. 2, 2, 210:

    rabiem,

    Hor. Epod. 12, 9:

    pavorem,

    Liv. 1, 16:

    lamentationem,

    id. 25, 37:

    fletus,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 31:

    curas,

    Stat. Th. 12, 514:

    vulnera mentis,

    Ov. P. 4, 11, 19 et saep.—Rarely with personal objects:

    affert potionem et te sedatum it,

    Plaut. Curc. 1, 2, 22:

    ut vix a magistratibus juventus sedaretur,

    was quieted, brought to order, Liv. 21, 20:

    tumultuantes deinde milites ipse sedavit,

    Just. 12, 15, 2.—
    * II.
    Neutr., to become quiet, to lull, subside: postquam tempestas sedavit, Auct. ap. Gell. 18, 12, 6 (cf. the mid.: sedatur tempestas, supra).—Hence, sēdātus, a, um, P. a., composed, moderate, calm, quiet, tranquil, sedate (class.):

    alter (Herodotus) sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit, alter (Thucydides) incitatior fertur,

    Cic. Or. 12, 39:

    in ipsis numeris sedatior,

    id. ib. 52, 176:

    sedatissimā et depressissimā voce uti,

    Auct. Her. 3, 14, 24; cf.: Terenti, Latinā voce Menandrum sedatis vocibus effers, in gentle tones, Cic. poët. ap. Suet. Vit. Ter. 5:

    oderunt Sedatum celeres, agilem gnavumque remissi,

    Hor. Ep. 1, 18, 90:

    scribere sedatiore animo,

    Cic. Att. 8, 3, 7; cf.: olli sedato respondit corde Latinus. Verg. A. 12, 18:

    amnes,

    id. ib. 9, 30:

    sedato gradu in castra abeunt,

    Liv. 25, 37:

    sedatius tempus,

    Cic. Clu. 37, 103.— Adv.: sēdātē, calmly, tranquilly, sedately, Plaut. Men. 5, 6, 17; Cic. Tusc. 2, 20, 46; 2, 24, 58; id. Or. 27, 92. — Comp., Amm. 25, 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > sedo

См. также в других словарях:

  • The Passions — were a British pop band which formed in 1978 and disbanded in 1983. They were archetypal one hit wonders with their misty, trance like pop song, I m in Love with a German Film Star .CareerBased in Shepherds Bush, West London, The Passions music… …   Wikipedia

  • The Passions (groupe) — The Passions étaient un groupe pop anglais, actif de 1978 à 1983, rendus célèbres par leur tube I m in Love with a German Film Star . Originaire de Shepherds Bush, à l ouest de Londres, leur musique s appuie sur la voix éthérée de Barbara Gogan… …   Wikipédia en Français

  • The Passions of C.P.E. Bach — As Kapellmeister at Hamburg from 1768 to 1788, Carl Philipp Emanuel Bach composed 21 settings of the Passion narrative.HistoryThe tradition of the German oratorio Passion began in Hamburg in 1643 with Thomas Selle’s St. John Passion and continued …   Wikipedia

  • Carl & The Passions — The Beach Boys – Carl and the Passions – „So Tough“ Veröffentlichung 15. Mai 1972 Label Brother Records, Reprise Records Format(e) LP, CD Genre(s) Rock Anzahl der Titel 8 …   Deutsch Wikipedia

  • Carl And The Passions — The Beach Boys – Carl and the Passions – „So Tough“ Veröffentlichung 15. Mai 1972 Label Brother Records, Reprise Records Format(e) LP, CD Genre(s) Rock Anzahl der Titel 8 …   Deutsch Wikipedia

  • Carl And The Passions - So Tough — The Beach Boys – Carl and the Passions – „So Tough“ Veröffentlichung 15. Mai 1972 Label Brother Records, Reprise Records Format(e) LP, CD Genre(s) Rock Anzahl der Titel 8 …   Deutsch Wikipedia

  • Carl and the Passions - So Tough — The Beach Boys – Carl and the Passions – „So Tough“ Veröffentlichung 15. Mai 1972 Label Brother Records, Reprise Records Format(e) LP, CD Genre(s) Rock Anzahl der Titel 8 …   Deutsch Wikipedia

  • Carl and the Passions – „So Tough“ — The Beach Boys – Carl and the Passions – „So Tough“ Veröffentlichung 15. Mai 1972 Label Brother Records, Reprise Records Format(e) LP, CD Genre(s) Rock Anzahl der Titel 8 …   Deutsch Wikipedia

  • Carl and the Passions - "So Tough" — Infobox Album | Name = Carl and the Passions So Tough Type = Album Artist = The Beach Boys Released = 15 May 1972 Recorded = 4 December 1971 13 April 1972 Genre = Rock Length = 34:26 Label = Brother Records/ Capitol Records Producer = Carl Wilson …   Wikipedia

  • Carl and the Passions — Carl and the Passions – So Tough Studio album by The Beach Boys Released May 15, 197 …   Wikipedia

  • Carl and the Passions — – „So Tough“ Studioalbum von The Beach Boys Veröffentlichung 15. Mai 1972 Label Brother Records, R …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»