-
1 dissimulātiō
dissimulātiō ōnis, f [dissimulo], a disguising: sui, Ta.— A dissembling, concealment, dissimulation: dissimulatione tecta improbitas: cupiditatis, irony.* * * -
2 caecus
caecus adj. with (once in H.) comp. [SCA-], not seeing, blind: qui caecus annos multos fuit: corpus, the blind part, back, S. — Prov.: ut si Caecus iter monstrare velit, H.: apparet id quidem etiam caeco, a blind man can see that, L.— Fig., of persons, mentally or morally blind, blinded: non solum ipsa Fortuna caeca est, sed eos efficit caecos, etc.: mater caeca crudelitate: cupidine, S.: amentiā: quem mala stultitia Caecum agit, H.: mens, Ta.: ad has belli artes, L.: Hypsaeā caecior, H.—Of wolves: quos ventris Exegit caecos rabies, blind to danger, V.—Meton., of passions: avaritia: praedae cupido, O.: amor sui, H.: festinatio, L.: timor, Ph. — Praegn., blind, at random, vague, indiscriminate, aimless: caecae suspitionis tormentum: caeca regens filo vestigia, V.: consilium, rash: casus.—Not seen, not discernible, invisible, concealed, hidden, obscure, dark: vallum, Cs.: fores, private, V.: tabes, O.: volnus, in the back, V.: domūs scelus, V.: viae, blind ways, Tb.: res caecae et ab aspectūs iudicio remotae: fata, H.: eventus, V.: tumultus, secret conspiracies, V.: stimuli in pectore, O.: murmur, muffled, V. — Obstructing the sight, dark, gloomy, thick, dense, obscure: nox, Ct.: caligo, V.: in nubibus ignes, i. e. deepening the gloom, V.: domus, without windows: pulvis, V.: acervus, chaotic, O.: quantum mortalia pectora caecae Noctis habent! i. e. dissimulation, O.: exspectatio, i. e. of an uncertain result: crimen, that cannot be proved, L.* * *Icaeca -um, caecior -or -us, caecissimus -a -um ADJblind; unseeing; dark, gloomy, hidden, secret; aimless, confused, random; rashII -
3 fūcus
fūcus ī, m, φῦκοσ, rock-lichen, orchil (a red dye for woollen goods); hence, a dye-stuff, red dye, red color: Lana medicata fuco, H.: potantia vellera fucum, H.: Tyrius, O.—A reddish juice, bee-glue, V.—Fig., pretence, disguise, deceit, dissimulation: fucum facere mulieri, T.: venustatis non fuco inlitus color: puerilis: mercem sine fucis gestat, H.: sine fuco ac fallaciis.* * *dye; (as cosmetic) rouge; bee-glue, propolis; presence/disguise/sham; seaweed -
4 gerō
gerō gessī, gestus, ere [GES-], to bear about, bear, carry, wear, have, hold, sustain: vestem, N.: ferarum pelles, Ta.: anguīs inmixtos crinibus, O.: in capite galeam, N.: spolia ducis, L.: dextrā sceptrum, V.: Virginis os habitumque, V.: cornua matres Gesserunt, i. e. became cows, O.: tempora tecta pelle, O.: squalentem barbam gerens, with, V.: distentius uber, H.: Seu tu querelas sive geris iocos (of a jar), contain, H.— To bear, carry, bring: saxa in muros, L.: cum pro se quisque (terram) gereret, L.— To bear, bring forth, produce: arbores, O.: mālos, V.: quos gerit India lucos, V.: Terra viros gerit, O.—Fig., to bear, have, keep, entertain, cherish, experience: pro noxiis iras, T.: fortem animum, S.: mixtum gaudio animum, L.: Ante annos animum, V.: personam, support a character: Mores, O.: aliquod nomenque decusque, V.: veteres inimicitias cum Caesare, Cs.: de amicitiā gerendā libri: in Romanos odium, L.: aliter atque animo gerebat, respondit, i. e. with dissimulation, S.— To exhibit, display, assume: in adversis voltum secundae fortunae, L.: prae se quandam utilitatem.— To carry out, administer, manage, regulate, rule, govern, conduct, carry on, wage, transact, accomplish, do, perform: rem p.: res p. egregie gesta est, L.: magistratum: terrā rem, i. e. to be in command, L.: se et exercitum more maiorum, S.: male rem, manage business: dum ea geruntur, meanwhile, Cs.: dum haec Romae geruntur, happen, S.: etsi res bene gesta est, the war, Enn. ap. C.: in conspectu Caesaris res gerebatur, the action, Cs.: occasio rei bene gerendae, for a successful blow, Cs.: gladio comminus rem gerit, fights, Cs.: gestis aequanda pericula rebus, exploits, Iu.: a rebus gerendis senectus abstrahit, public affairs: quid negoti geritur?: bello gesto, L.: auctores in gerendo probabiles: a spe gerendi abesse: intus Digna geri, off the stage, H.: geram tibi morem, gratify: gerere mihi morem, please myself, T.: ut homost, ita morem geras, every man to his humor, T.: ut utrique a me mos gestus esse videatur.—With se, to bear, act, behave, deport oneself: nos summissius: truculentius se quam ceteri: se turpissime: me in hoc magistratu: ita nos, ut, etc.: se medium gerere, remain neutral, L.: pro colonis se gerere, claim to be, L.: se pro cive: Dis te minorem, i. e. revere, H.: meque vosque in omnibus rebus iuxta, treat you as myself, S.: nec tecum talia gessi, treat you thus, V.* * *gerere, gessi, gestus Vbear, carry, wear; carry on; manage, govern; (se gerere = to conduct oneself) -
5 parātus
parātus adj. with comp. and sup. [P. of 1 paro], prepared, ready: loci multā commentatione: ad omne facinus paratissimus: omnia ad bellum, Cs.: id quod parati sunt facere: omnia perpeti, Cs.: in utrumque paratus, Sese versare, etc., V.: vel bello vel paci, L.: ferri acies parata neci, V.: veniae, O.: provincia peccantibus, Ta.— Well prepared, provided, furnished, fitted, equipped, skilled: itane huc paratus advenis? T.: ad quam (causarum operam): quo paratior ad usum forensem esse possim: ad omnem eventum: paratiores ad omnia pericula subeunda, Cs.: in novas res, Ta.: in iure paratissimus, learned: in rebus maritimis, versed: contra fortunam: paratus simulatione, a master in dissimulation, Ta.—As subst n.: parati nil est, nothing is ready, T.: Frui paratis, i. e. contentment, H.* * *parata -um, paratior -or -us, paratissimus -a -um ADJprepared; ready; equipped, provided -
6 simplex
simplex icis, adj. with comp. [PARC-], simple, single, plain, uncompounded, unmixed: natura animantis: genus inperi: (comoedia) Duplex quae ex argumento factast simplici, T.: simplex est manere, illud (in Hispaniam ire) anceps, free from risk: necessitudines, absolute: simplici ordine intrare urbem, i. e. one by one, L.: ne simplici quidem genere mortis contenti, i. e. without torture, L.: Nec via mortis erat simplex, i. e. they met death in various ways, V.: volnus, O.: esca, H.: aqua, O.: plus vice simplici, more than once, H.: ornatus simplicium (verborum), single.—Fig., simple, without dissimulation, open, frank, straightforward, direct, guileless, artless, sincere, ingenuous: vir: homo: Nymphae, H.: puella, O.: simplex et fautrix suorum regio: animal Innocuum, simplex, O.: nihil simplex, nihil sincerum: cogitationes, Ta.: Simplicior quis, too straightforward, H.* * *(gen.), simplicis ADJsingle; simple, unaffected -
7 adfectato
I.To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):II.ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,
you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,
set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,
Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:cur opus adfectas novum?
Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),
Verg. A. 3, 670.—To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:B.munditiem, non adfluentiam adfectabat,
Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:diligentiam,
Plin. 17, 1, 1:magnificentiam verborum,
Quint. 3, 8, 61:elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,
Gell. 17, 20:artem,
Val. Max. 8, 7, n. 1 extr. — Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init. —In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:C.dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,
Ov. Am. 3, 8, 51:uniones,
Plin. 9, 35, 56:regnum,
Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:imperium in Latinos,
id. 1, 50, 4:cruorem alicujus,
Stat. Th. 11, 539:immortalitatem,
Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:non ego sidereas adfecto tangere sedes,
Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:qui esse docti adfectant,
id. 10, 1, 97.—In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:D.civitates formidine adfectare,
Sall. J. 66:Gallias,
Vell. 2, 39:Galliarum societatem,
Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):crebrum anhelitum,
Quint. 11, 3, 56:imitationem antiquitatis,
id. 11, 3, 10:famam clementiae,
Tac. H. 2, 63:studium carminum,
id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:subtilitas,
Quint. 3, 11, 21:scurrilitas,
id. 11, 1, 30:(gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,
id. 9, 3, 54:adfectata et parum naturalia,
id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17. -
8 adfecto
I.To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):II.ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,
you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,
set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,
Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:cur opus adfectas novum?
Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),
Verg. A. 3, 670.—To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:B.munditiem, non adfluentiam adfectabat,
Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:diligentiam,
Plin. 17, 1, 1:magnificentiam verborum,
Quint. 3, 8, 61:elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,
Gell. 17, 20:artem,
Val. Max. 8, 7, n. 1 extr. — Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init. —In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:C.dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,
Ov. Am. 3, 8, 51:uniones,
Plin. 9, 35, 56:regnum,
Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:imperium in Latinos,
id. 1, 50, 4:cruorem alicujus,
Stat. Th. 11, 539:immortalitatem,
Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:non ego sidereas adfecto tangere sedes,
Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:qui esse docti adfectant,
id. 10, 1, 97.—In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:D.civitates formidine adfectare,
Sall. J. 66:Gallias,
Vell. 2, 39:Galliarum societatem,
Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):crebrum anhelitum,
Quint. 11, 3, 56:imitationem antiquitatis,
id. 11, 3, 10:famam clementiae,
Tac. H. 2, 63:studium carminum,
id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:subtilitas,
Quint. 3, 11, 21:scurrilitas,
id. 11, 1, 30:(gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,
id. 9, 3, 54:adfectata et parum naturalia,
id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17. -
9 affecto
I.To strive after a thing, to exert one's self to obtain, to pursue, to aim to do: adfectare est pronum animum ad faciendum habere, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.—So, adfectare viam or iter, trop., to enter on or take a way, in order to arrive at a destined point (very freq. in Plaut. and Ter.):II.ut me defraudes, ad eam rem adfectas viam,
you are on your way to this, Plaut. Men. 4, 3, 12; id. Aul. 3, 6, 39:hi gladiatorio animo ad me adfectant viam,
set upon me, Ter. Phorm. 5, 7, 71; so id. Heaut. 2, 3, 60:quam viam munitet, quod iter adfectet, videtis,
Cic. Rosc. Am. 48.—So in other cases:cur opus adfectas novum?
Ov. Am. 1, 1, 14: adfectare spem, to cling to or cherish, Liv. 28, 18; cf. Ov. M. 5, 377: navem, to seize or lay hold of:verum ubi nulla datur dextrā adfectare potestas (of the giant Polyphemus),
Verg. A. 3, 670.—To endeavor to make one's own, to pursue, strive after, aspire to, aim at, desire:B.munditiem, non adfluentiam adfectabat,
Nep. Att. 13, 5; Cic. Her. 4, 22:diligentiam,
Plin. 17, 1, 1:magnificentiam verborum,
Quint. 3, 8, 61:elegantiam Graecae orationis verbis Latinis,
Gell. 17, 20:artem,
Val. Max. 8, 7, n. 1 extr. — Pass.: morbo adfectari, to be seized or attacked by disease, Liv. 29, 10 init. —In a bad sense, to strive after a thing passionately, to aim at or aspire to:C.dominationes, Sall. Fragm. ap. Aug. Civ. Dei, 3, 17: caelum,
Ov. Am. 3, 8, 51:uniones,
Plin. 9, 35, 56:regnum,
Liv. 1, 46, 2; 2, 7, 6:imperium in Latinos,
id. 1, 50, 4:cruorem alicujus,
Stat. Th. 11, 539:immortalitatem,
Curt. 4, 7.—Also with inf. as object, Plaut. Bacch. 3, 1, 9:non ego sidereas adfecto tangere sedes,
Ov. A. A. 2, 39; Stat. Th. 1, 132: Sil. 4, 138; Quint. 5, 10, 28:qui esse docti adfectant,
id. 10, 1, 97.—In the histt., to seek to draw to one's self, to try to gain over:D.civitates formidine adfectare,
Sall. J. 66:Gallias,
Vell. 2, 39:Galliarum societatem,
Tac. H. 4, 17; 1, 23; 4, 66; id. G. 37, 9; Flor. 2, 2, 3.—To imitate a thing faultily, or with dissimulation, to affect, feign (only post-Aug.):crebrum anhelitum,
Quint. 11, 3, 56:imitationem antiquitatis,
id. 11, 3, 10:famam clementiae,
Tac. H. 2, 63:studium carminum,
id. A. 14, 16; so Suet. Vesp. 23: Plin. Pan. 20.—Hence, adfectātus, a, um, P. a.; in rhetoric, choice, select, or farfetched; studied:subtilitas,
Quint. 3, 11, 21:scurrilitas,
id. 11, 1, 30:(gradatio) apertiorem habet artem et magis adfectatam,
id. 9, 3, 54:adfectata et parum naturalia,
id. 11, 3, 10 (but in 12, 10, 45 the correct read. is effectius, acc. to Spald.).— Adv.: adfec-tātō, studiously, zealously, Lampr. Heliog. 17. -
10 aperio
ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.I.Lit.:II.patinas,
Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:apertis lateribus,
Sisenn. ib. p. 236, 26:capite aperto esse,
Varr. ib. p. 236, 25;p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,
Cic. Off. 1, 35, 129:caput aperuit,
id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:capita,
Plin. 28, 6, 17, § 60:aperto pectore,
Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:apertae pectora matres,
id. ib. 13, 688:ramum,
Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:dispulsā nebulā diem aperuit,
id. 26, 17 (cf. just before:densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,
Tac. Agr. 38:lux aperuit bellum ducemque belli,
Liv. 3, 15:novam aciem dies aperuit,
Tac. H. 4, 29:his unda dehiscens Terram aperit,
opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,Metaph.A.1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:2.aperite aliquis ostium,
Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:forem aperi,
id. Ad. 2, 1, 13:fores,
id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:januas carceris,
Vulg. Act. 5, 19:fenestram,
ib. Gen. 8, 6:liquidas vias,
to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:sucum venis fundere apertis,
to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:saccum,
Vulg. Gen. 42, 27:os,
ib. ib. 22, 28:labia, ib. Job, 11, 5: oculos,
ib. Act. 9, 8:accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,
Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;6, 3: aperire librum,
Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:testamentum,
Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:testamentum resignare,
Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:sigillum aperire,
to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:ferro iter aperiundum est,
Sall. C. 58, 7:locum... asylum,
to make it an asylum, Liv. 1, 8:subterraneos specus,
Tac. G. 16:navigantibus maria,
Plin. 2, 47, 47, § 122:arbor florem aperit,
id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,aures aperire,
to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—Trop.:B.nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,
Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:multus apertus cursus ad laudem,
id. Phil. 14, 6 fin.:tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,
id. Fam. 6, 11:philosophiae fontes,
id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,alicujus cor aperire,
ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:occasionem ad invadendum,
id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,
Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:annum,
Verg. G. 1, 217:contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),
Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,
Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:fuste aperire caput,
i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);C.most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,
Liv. 42, 52; 42, 4:Syriam,
Tac. A. 2, 70:omnes terras fortibus viris natura aperuit,
id. H. 4, 64:novas gentes,
id. Agr. 22:gentes ac reges,
id. G. 1:Britanniam tamdiu clausam aperit,
Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:Eoas,
id. 4, 352:pelagus,
Val. Fl. 1, 169.—Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:A.occulta quaedam et quasi involuta aperiri,
Cic. Fin. 1, 9, 30:explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,
id. Or. 33, 116:alicui scripturas aperire,
Vulg. Luc. 24, 32:tua probra aperibo omnia,
Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;hi partem aperient,
Ter. Ad. prol. 23:non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,
Cic. de Or. 1, 18, 84:eo praesente conjurationem aperit,
Sall. C. 40, 6:naturam et mores,
id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:lux fugam hostium aperuit,
Liv. 27, 2:aperiri error poterat,
id. 26, 10:casus aperire futuros,
to disclose the future, Ov. M. 15, 559:futura aperit,
Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:tum coacti necessario se aperiunt,
show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:studio aperimur in ipso,
Ov. A. A. 3, 371:exspectandum, dum se ipsa res aperiret,
Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,
Liv. 44, 28:domino navis, quis sit, aperit,
Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,
id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.Lit.1.Without covering, open, uncovered (opp. tectus):2.naves apertae,
without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:locus,
Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:caelo invectus aperto,
Verg. A. 1, 155:aether,
id. ib. 1, 587:aperta serena prospicere,
id. G. 1, 393.—Unclosed, open, not shut (opp. clausus):B.Janua cum per se transpectum praebet apertum,
since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:oculi,
id. 4, 339:oculorum lumine aperto,
id. 4, 1139 et saep.:nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,
Cic. Verr. 2, 4, 20:caelum patens atque apertum,
id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:vidit caelos apertos,
Vulg. Marc. 1, 10:apertus et propatulus locus,
Cic. Verr. 2, 4, 49:iter,
Liv. 31, 2:apertior aditus ad moenia,
id. 9, 28:campi,
id. 38, 3:per apertum limitem (viae),
Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:fenestrae,
Vulg. Dan. 6, 10:ostia,
ib. ib. 13, 39:aequor,
Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:in aperto,
Lucr. 3, 604:per apertum fugientes,
Hor. C, 3, 12, 10:impetum ex aperto facerent,
Liv. 35, 5:castra in aperto posita,
id. 1, 33; so id. 22, 4:volantem in aperto,
Plin. 10, 8, 9, § 22:in aperta prodeunt,
id. 8, 32, 50, § 117:disjecit naves in aperta Oceani,
Tac. A. 2, 23.—Trop.1.a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:b.nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,
nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,
Cic. Cat. 2, 1:simultates partim obscurae, partim apertae,
id. Manil. 24:quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?
id. N. D. 2, 2, 4:quid rem apertam suspectam facimus?
Liv. 41, 24:non furtim, sed vi aperta,
id. 25, 24:apertus animi motus,
Quint. 10, 3, 21:invidia in occulto, adulatio in aperto,
Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,
Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,Esp. as subst.: in aperto esse,(α).To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:(β).ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,
Sall. J. 5, 3.—To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):2.agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,
there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:hostes aggredi in aperto foret,
id. H. 3, 56:vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,
id. Agr. 33.—Of character, without dissimulation, open, frank, candid:I.animus apertus et simplex,
Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:pectus,
id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.In gen.:II.tam aperte irridens,
Ter. Phorm. 5, 8, 62:ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,
Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:cum Fidenae aperte descissent,
Liv. 1, 27:aperte quod venale habet ostendit,
Hor. S. 1, 2, 83:aperte revelari,
Vulg. 1 Reg. 2, 27:non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,
Tac. A. 11, 28:aperte adulari,
Cic. Am. 26, 99:aperte mentiri,
id. Ac. 2, 6, 18:aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,
Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,
Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,
Tac. A. 13, 1.— Sup.:hinc empta apertissime praetura,
Cic. Verr. 1, 100:equite Romano per te apertissime interfecto,
id. Har. Resp. 30:largiri,
id. ib. 56:praedari,
id. Verr. 1, 130.—Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?
Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,
Cic. ad Brut. 1, 5, 3:Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?
Ter. Eun. 5, 1, 3:narrare,
id. Heaut. 4, 3, 24:scribere,
Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:Planius atque apertius dicam,
Cic. Rosc. Com. 14, 43:distinguere,
Quint. 3, 6, 45.— Sup.:istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,
Cic. Verr. 2, 64, 156:aliquid apertissime ostendere,
Quint. 5, 12, 11. -
11 aperte
ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.I.Lit.:II.patinas,
Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:apertis lateribus,
Sisenn. ib. p. 236, 26:capite aperto esse,
Varr. ib. p. 236, 25;p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,
Cic. Off. 1, 35, 129:caput aperuit,
id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:capita,
Plin. 28, 6, 17, § 60:aperto pectore,
Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:apertae pectora matres,
id. ib. 13, 688:ramum,
Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:dispulsā nebulā diem aperuit,
id. 26, 17 (cf. just before:densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,
Tac. Agr. 38:lux aperuit bellum ducemque belli,
Liv. 3, 15:novam aciem dies aperuit,
Tac. H. 4, 29:his unda dehiscens Terram aperit,
opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,Metaph.A.1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:2.aperite aliquis ostium,
Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:forem aperi,
id. Ad. 2, 1, 13:fores,
id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:januas carceris,
Vulg. Act. 5, 19:fenestram,
ib. Gen. 8, 6:liquidas vias,
to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:sucum venis fundere apertis,
to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:saccum,
Vulg. Gen. 42, 27:os,
ib. ib. 22, 28:labia, ib. Job, 11, 5: oculos,
ib. Act. 9, 8:accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,
Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;6, 3: aperire librum,
Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:testamentum,
Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:testamentum resignare,
Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:sigillum aperire,
to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:ferro iter aperiundum est,
Sall. C. 58, 7:locum... asylum,
to make it an asylum, Liv. 1, 8:subterraneos specus,
Tac. G. 16:navigantibus maria,
Plin. 2, 47, 47, § 122:arbor florem aperit,
id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,aures aperire,
to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—Trop.:B.nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,
Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:multus apertus cursus ad laudem,
id. Phil. 14, 6 fin.:tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,
id. Fam. 6, 11:philosophiae fontes,
id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,alicujus cor aperire,
ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:occasionem ad invadendum,
id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,
Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:annum,
Verg. G. 1, 217:contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),
Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,
Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:fuste aperire caput,
i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);C.most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,
Liv. 42, 52; 42, 4:Syriam,
Tac. A. 2, 70:omnes terras fortibus viris natura aperuit,
id. H. 4, 64:novas gentes,
id. Agr. 22:gentes ac reges,
id. G. 1:Britanniam tamdiu clausam aperit,
Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:Eoas,
id. 4, 352:pelagus,
Val. Fl. 1, 169.—Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:A.occulta quaedam et quasi involuta aperiri,
Cic. Fin. 1, 9, 30:explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,
id. Or. 33, 116:alicui scripturas aperire,
Vulg. Luc. 24, 32:tua probra aperibo omnia,
Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;hi partem aperient,
Ter. Ad. prol. 23:non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,
Cic. de Or. 1, 18, 84:eo praesente conjurationem aperit,
Sall. C. 40, 6:naturam et mores,
id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:lux fugam hostium aperuit,
Liv. 27, 2:aperiri error poterat,
id. 26, 10:casus aperire futuros,
to disclose the future, Ov. M. 15, 559:futura aperit,
Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:tum coacti necessario se aperiunt,
show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:studio aperimur in ipso,
Ov. A. A. 3, 371:exspectandum, dum se ipsa res aperiret,
Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,
Liv. 44, 28:domino navis, quis sit, aperit,
Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,
id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.Lit.1.Without covering, open, uncovered (opp. tectus):2.naves apertae,
without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:locus,
Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:caelo invectus aperto,
Verg. A. 1, 155:aether,
id. ib. 1, 587:aperta serena prospicere,
id. G. 1, 393.—Unclosed, open, not shut (opp. clausus):B.Janua cum per se transpectum praebet apertum,
since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:oculi,
id. 4, 339:oculorum lumine aperto,
id. 4, 1139 et saep.:nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,
Cic. Verr. 2, 4, 20:caelum patens atque apertum,
id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:vidit caelos apertos,
Vulg. Marc. 1, 10:apertus et propatulus locus,
Cic. Verr. 2, 4, 49:iter,
Liv. 31, 2:apertior aditus ad moenia,
id. 9, 28:campi,
id. 38, 3:per apertum limitem (viae),
Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:fenestrae,
Vulg. Dan. 6, 10:ostia,
ib. ib. 13, 39:aequor,
Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:in aperto,
Lucr. 3, 604:per apertum fugientes,
Hor. C, 3, 12, 10:impetum ex aperto facerent,
Liv. 35, 5:castra in aperto posita,
id. 1, 33; so id. 22, 4:volantem in aperto,
Plin. 10, 8, 9, § 22:in aperta prodeunt,
id. 8, 32, 50, § 117:disjecit naves in aperta Oceani,
Tac. A. 2, 23.—Trop.1.a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:b.nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,
nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,
Cic. Cat. 2, 1:simultates partim obscurae, partim apertae,
id. Manil. 24:quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?
id. N. D. 2, 2, 4:quid rem apertam suspectam facimus?
Liv. 41, 24:non furtim, sed vi aperta,
id. 25, 24:apertus animi motus,
Quint. 10, 3, 21:invidia in occulto, adulatio in aperto,
Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,
Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,Esp. as subst.: in aperto esse,(α).To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:(β).ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,
Sall. J. 5, 3.—To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):2.agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,
there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:hostes aggredi in aperto foret,
id. H. 3, 56:vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,
id. Agr. 33.—Of character, without dissimulation, open, frank, candid:I.animus apertus et simplex,
Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:pectus,
id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.In gen.:II.tam aperte irridens,
Ter. Phorm. 5, 8, 62:ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,
Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:cum Fidenae aperte descissent,
Liv. 1, 27:aperte quod venale habet ostendit,
Hor. S. 1, 2, 83:aperte revelari,
Vulg. 1 Reg. 2, 27:non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,
Tac. A. 11, 28:aperte adulari,
Cic. Am. 26, 99:aperte mentiri,
id. Ac. 2, 6, 18:aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,
Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,
Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,
Tac. A. 13, 1.— Sup.:hinc empta apertissime praetura,
Cic. Verr. 1, 100:equite Romano per te apertissime interfecto,
id. Har. Resp. 30:largiri,
id. ib. 56:praedari,
id. Verr. 1, 130.—Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?
Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,
Cic. ad Brut. 1, 5, 3:Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?
Ter. Eun. 5, 1, 3:narrare,
id. Heaut. 4, 3, 24:scribere,
Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:Planius atque apertius dicam,
Cic. Rosc. Com. 14, 43:distinguere,
Quint. 3, 6, 45.— Sup.:istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,
Cic. Verr. 2, 64, 156:aliquid apertissime ostendere,
Quint. 5, 12, 11. -
12 dissimulatio
A.In gen., Cic. Off. 3, 15; id. de Or. 2, 67; Quint. 6, 3, 85; Tac. A. 11, 26:B.veste servili in dissimulationem sui compositus,
id. ib. 13, 25; id. H. 4, 18; id. A. 6, 18 fin. —In partic., the Socratic eirôneia, Cic. Ac. 2, 5, 15; Quint. 9, 1, 29; but too restricted for that idea, acc. to Quint. 9, 2, 44.—II.A disregarding, Plin. Ep. 9, 13, 21.—B.In late Lat., negligence, carelessness, Veg. Vet. 6 prooem. § 1; so ib. § 3; id. Mil. 1, 18. -
13 fucosus
fūcōsus, a, um, adj. [id.], painted, colored, beautified, counterfeit, spurious (Ciceron.):1.visae merces, fallaces quidem et fucosae, chartis et linteis et vitro delatae,
Cic. Rab. Post. 14, 40:vicinitas non assueta mendaciis, non fucosa, non fallax, non erudita artificio simulationis,
id. Planc. 7, 22:ambitiosae fucosaeque amicitiae,
id. Att. 1, 18, 2.† fūcus, i, m., = phukos, rock-lichen, orchil, used as a red dye for woollen goods, Lichen roccella, Linn., Plin. 26, 10, 66, § 103 sq.:II.ut lana tincta fuco citra purpuras placet,
Quint. 12, 10, 75.—Transf., red or purple color.A.In gen.:B.infici vestes scimus admirabili fuco,
Plin. 22, 2, 3, § 3; Hor. C. 3, 5, 28; id. Ep. 1, 10, 27 Orell. ad loc.; Ov. M. 6, 222 al.—In partic.1.Rouge, paint for the complexion:2.vetulae, quae vitia corporis fuco occulunt,
Plaut. Most. 1, 3, 118:si caeruleo quaedam sua tempora fuco tinxerit,
Prop. 2, 18, 31 (3, 11, 10 M.):mangones colorem fuco, et rerum robur inani sagina mentiantur,
Quint. 2, 15, 25.—Dross, alloy, adulteration:3.adulteratur (sal) rubrica aut testa trita, qui fucus aqua deprehenditur diluente,
Plin. 31, 7, 42, § 91.—For propolis (q. v.), the reddish juice with which bees stop up the entrances to their hive, bee-glue, Verg. G. 4, 39. —III.Trop., pretence, disguise, deceit, dissimulation:his tribus figuris insidere quidam venustatis non fuco illitus, sed sanguine diffusus debet color,
Cic. de Or. 3, 52, 199; cf.:sententiae tam verae, tam novae, tam sine pigmentis fucoque puerili,
id. ib. 2, 45, 188:fuco ementitus color,
Quint. 8, 3, 6:in oratoris aut in poëtae cincinnis ac fuco,
Cic. de Or. 3, 25, 100:mercem sine fucis gestat,
Hor. S. 1, 2, 83:nec sycophantiis nec fucis ullum mantellum obviam est,
Plaut. Capt. 3, 3, 6:sine fuco ac fallaciis,
Cic. Att. 1, 1, 1: deum sese in hominem convertisse... fucum factum mulieri, i. e. to deceive, impose upon (vulg.), Ter. Eun. 3, 5, 41:si eum, qui tibi promiserit, audieris fucum, ut dicitur, facere velle aut senseris,
Q. Cic. Petit. Cons. 9, 35. -
14 simplex
simplex, ĭcis (abl., regul. simplici;I.simplice,
Lucr. 1, 1013), adj. [sim-; cf. Sanscr. sam, Gr. hama, with Lat. sin-guli, semel, sem-per; and plico].In gen., simple, plain, uncompounded, unmixed, = haplous (cf.:II.sincerus, purus): aut simplex est natura animantis, ut vel terrena sit, vel ignea, etc.... aut concreta est ex pluribus naturis,
Cic. N. D. 3, 14, 34:natura (opp. mixta, conexa, etc.),
Lucr. 3, 231; Cic. N. D. 2, 11, 29; id. Sen. 21, 78:si unum ac simplex (genus inperii) probandum sit, regium probem,
id. Rep. 1, 35, 54; cf. id. ib. 2, 23, 43:finis bonorum, qui simplex esse debet, ex dissimillimis rebus misceri et temperari potest,
id. Off. 3, 33, 119:(comoedia) Duplex quae ex argumento facta'st simplici,
Ter. Heaut. prol. 6:(auditus) iter simplex et directum (opp. flexuosum),
Cic. N. D. 2, 57, 144:simplex est manere, illud (in Hispaniam ire) anceps,
free from risk, id. Att. 12, 7, 1:unum est et simplex aurium judicium,
free from complication, id. Font. 10, 22 (6, 12):necessitudines,
unqualified, absolute, id. Inv. 2, 57, 171; cf.:simplex officium atque una est bonorum omnium causa,
id. Sull. 3, 9:nihil simplici in genere omnibus ex partibus perfectum natura expolivit,
id. Inv. 2, 1, 3:res aperta ac simplex,
id. Caecin. 2, 5:ratio veritatis,
id. de Or. 1, 53, 229; Quint. 8, 3, 87:decem regii lembi simplici ordine intrarunt urbem,
i. e. one by one, Liv. 44, 12, 6; Tac. H. 5, 23; cf.: simplici directā acie, simplicibus ordinibus, single, Auct. B. Alex. 37, 3 sq.:acies,
id. B. Afr. 13, 2:simplex acies media, cornibus duplex,
id. ib. 59, 2:simplici caule,
Plin. 25, 7, 36, § 74: cum in eo ne simplici quidem genere mortis contenti inimici fuissent, i. e. not with his simple death, but must have torture, Liv. 40, 24, 8:qui necem suam per venenum inimicis promiserat, non gravius quam simplici morte puniit,
Suet. Caes. 74:qui proculcari nepotem, quam simplici morte interfici maluit,
Just. 44, 4, 4 al.:nec via mortis erat simplex,
they died in various ways, Verg. G. 3, 482; cf.:ne simplici quidem morte moriebantur, Sall. ap. Serv. ad Verg. l. l. (H. 3, 25 Dietsch ad loc.): nec modus inserere atque oculos inponere simplex,
Verg. G. 2, 73:vulnus,
Ov. M. 6, 254:(tibia) tenuis simplexque foramine pauco,
Hor. A. P. 203:simplici myrto nihil allabores,
id. C. 1, 38, 5:esca,
id. S. 2, 2, 73:jus,
id. ib. 2, 4, 64:cibus,
Plin. 11, 53, 117, § 282:aqua,
Ov. Am. 2, 6, 32; Tac. G. 23:arces dejecit plus vice simplici,
more than once, Hor. C. 4, 14, 13:verba,
uncompounded, Quint. 1, 5, 3:voces,
id. 1, 5, 65; but: ornatus verborum duplex, unus simplicium, alius conlocatorum, single, Cic. Or. 24, 80; cf.:quaedam sunt in rebus simplicia, quaedam complicata,
id. Fat. 13, 30.— Comp.:quantitas simplicior,
Quint. 11, 3, 15.— Sup.:ex simplicissimā quāque materiā (opp. multiplex),
Quint. 10, 5, 10:res,
id. 10, 2, 10.—In partic., simple in a moral sense, without dissimulation, open, frank, straightforward, direct, guileless, artless, honest, sincere, ingenuous, etc. (cf. candidus).—Of persons:2.cum de viro bono quaeritur, quem apertum et simplicem volumus esse, non sunt in disputando vafri, non veteratores, non malitiosi,
Cic. Rep. 3, 16, 26; id. Off. 1, 19, 63:simplicem et communem et consentientem... eligi par est (opp. multiplex ingenium et tortuosum),
id. Lael. 18, 65; id. Ac. 2, 35, 112:tuum hominis simplicis pectus vidimus,
id. Phil. 2, 43, 111; Liv. 24, 10; Hor. S. 1, 3, 52; 2, 2, 68; id. C. 2, 8, 14; Ov. H. 12, 90; 16, 285:credebant simplices ac religiosi homines,
Liv. 24, 10, 6.—Of things:fidelis et simplex et fautrix suorum regio,
Cic. Planc. 9, 22:animal sine fraude dolisque, Innocuum, simplex,
Ov. M. 15, 121: animus, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 8:nihil simplex, nihil sincerum,
Cic. Att. 10, 6, 2:virtus,
Vell. 2, 129, 1:verba,
Suet. Tib. 61:cogitationes,
Tac. G. 22.— Comp.:simplicior quis,
too straightforward, too blunt, Hor. S. 1, 3, 63.— Sup.:simplicissimi omnium habentur iracundi,
Sen. Ira, 2, 16, 3:dux,
Vell. 2, 116, 4:mens,
Petr. 101, 3.—Hence, adv.: simplĭcĭter (acc. to I.), simply, plainly, straightforwardly, naturally, directly, utterly, without reserve, = haplôs:quorum (verborum) primum nobis ratio simpliciter videnda est, deinde conjuncte,
Cic. de Or. 3, 37, 149:quaedam genera causarum simpliciter ex suā vi considerantur,
id. Inv. 2, 33, 102:ipsa inventa exponentur simpliciter sine ullā exornatione,
id. ib. 2, 3, 11:locuti sunt simpliciter et splendide,
id. de Or. 2, 16, 68:aut simpliciter quaeritur aut comparate,
id. Top. 22, 84:si est simpliciter breviterque dicendum,
id. Off. 2, 9, 31; so (with breviter) id. Arch. 12, 32:illud nomen simpliciter positum, hoc ad aliquid esse,
Quint. 1, 6, 13:frondes Simpliciter positae, scaena sine arte fuit,
Ov. A. A. 1, 106; Tac. G. 5; cf. comp.:brevius ac simplicius tradi,
Quint. 8, prooem. §1: ignorare se dixit, quidnam perplexi sua legatio haberet, cum simpliciter ad amicitiam petendam venissent,
simply, purely, only, Liv. 34, 57, 6:quidam ludere eum simpliciter, quidam haud dubie insanire, aiebant,
merely, only, id. 41, 20, 4:Cyrenaica philosophia, quam ille et ejus posteri simpliciter defenderunt,
Cic. de Or. 3, 17, 62:in sententiā simpliciter e re publicā ferendā,
id. Red. ad Quir. 10, 24 B. and K.— Comp.:molluscum simplicius sparsum,
Plin. 16, 16, 27, § 68.—(Acc. to II.) Plainly, openly, frankly, artlessly, ingenuously, uprightly, honestly, candidly: simpliciter et candide, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1:3.simpliciter scripserat quae sentiebat,
Curt. 7, 2, 36:simpliciter et libere (opp. dissimulanter et furtim),
Plin. Ep. 1, 13, 2:simpliciter et palam lusit,
Suet. Aug. 71:me amice simpliciterque reprehenderent,
Plin. Ep. 5, 3, 1:qui se simpliciter credunt amicis,
id. ib. 6, 22, 1.— Comp.:simultates simplicius nutrire (opp. callide),
Tac. H. 3, 53 fin.:quo simplicius tibi confitebor,
Plin. Ep. 5, 19, 1; Quint. 1, 13, 2; Tac. H. 3, 53. — Sup.:simplicissime loqui,
Tac. H. 1, 15 fin. — -
15 versipellis
versĭpellis ( vorsĭp-), e, adj. [vertopellis, that changes its skin; hence, in gen.], that changes its shape or form, that alters its appearance, that transforms himself or itself.I.Lit.A.In gen.:B.eccum Juppiter In Amphitruonis vertit sese imaginem... Ita versipellem se facit, quando lubet,
Plaut. Am. prol. 123:capillus fit,
i. e. turns gray, id. Pers. 2, 2, 48 (v. s. v. versicapillus).—In partic., subst.: ver-sĭpellis, is, m., acc. to the superstitious belief of the ancients, one who can change himself into a wolf, a man-wolf, were-wolf, Plin. 8, 22, 34, § 80; Petr. 62 fin.; App. M. 2, p. 124, 21.—II.Trop., skilled in dissimulation, sly, cunning, crafty, subtle (anteand post-class.):vorsipellem esse hominem convenit, pectus cui sapit: bonus sit bonis, malus sit malis,
Plaut. Bacch. 4, 4, 12 Ritschl: quicum versipellis fio, Lucil. ap. Non. p. 38, 7:hortamen,
Prud. Cath. 9, 91. — Comp., Porc. Latro ap. Cat. 9.
См. также в других словарях:
dissimulation — [ disimylasjɔ̃ ] n. f. • 1190; lat. dissimulatio 1 ♦ Action de dissimuler; comportement d une personne qui dissimule ses pensées, ses sentiments. Agir avec dissimulation. ⇒ duplicité, hypocrisie, sournoiserie (cf. En cachette, en douce) . « La… … Encyclopédie Universelle
dissimulation — dis*sim u*la tion, n. [L. dissimulatio: cf. F. dissimulation.] The act of dissembling; a hiding under a false appearance; concealment by feigning; false pretension; hypocrisy. [1913 Webster] Let love be without dissimulation. Rom. xii. 9. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
dissimulation — DISSIMULATION. s. f. Déguisement. Art, soin de cacher ses sentimens, ses desseins. Sage dissimulation. Dissimulation artificieuse. La feinte est encore pire que la dissimulation … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Dissimulation — ist das absichtliche Herunterspielen bzw. Verbergen von Krankheitszeichen (Symptomen), um für gesund gehalten zu werden. Sie ist zu unterscheiden von der Simulation, bei der Krankheitszeichen bewusst und absichtlich vorgetäuscht werden.[1] Beiden … Deutsch Wikipedia
dissimulation — late 14c., from O.Fr. dissimulation (12c.), from L. dissimulationem (nom. dissimulatio) a disguising, concealment, noun of action from pp. stem of dissimulare make unlike, conceal, disguise, from dis completely + simulare pretend, assume,… … Etymology dictionary
Dissimulation — Dissimulation, lat. deutsch, Verstellung, Verheimlichung; dissimuliren, verstellen, verheimlichen (der Falsche simulirt zu sein, was er nicht ist; er dissimulirt aber, indem er nicht als solcher erscheinen will, wie er wirklich ist) … Herders Conversations-Lexikon
dissimulation — index color (deceptive appearance), deceit, deception, disguise, duplicity, false pretense, falsehood, falsification … Law dictionary
dissimulation — duplicity, *deceit, cunning, guile Analogous words: dissembling, cloaking, masking, disguising, camouflaging (see DISGUISE): hiding, concealing, secreting (see HIDE): pretending or pretense, feigning, shamming (see corresponding verbs at ASSUME) … New Dictionary of Synonyms
dissimulation — Dissimulation, Dissimulatio … Thresor de la langue françoyse
Dissimulation — Dissimulate redirects here. For the 2002 death metal album, see Dissimulate (album). For the linguistic term, see dissimilation. Dissimulation is a form of deception in which one conceals the truth. It consists of concealing the truth, or in the… … Wikipedia
dissimulation — (di ssi mu la sion ; en vers, de six syllabes) s. f. 1° Action de dissimuler ses sentiments, ses desseins. User de dissimulation. Avoir recours à la dissimulation. • La dissimulation n est pas aisée à bien définir.... c est un certain art de… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré