Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

muscular

  • 1 lacertosus

    muscular, powerful.

    Latin-English dictionary of medieval > lacertosus

  • 2 lacertus

    1.
    lăcertus, i, m., the muscular part of the arm, from the shoulder to the elbow, the upper arm.
    I.
    Lit., opp. bracchium, the forearm, Lucr. 4, 829; cf.:

    laudat digitosque manusque, Bracchiaque et nudos mediā plus parte lacertos,

    Ov. M. 1, 501; and:

    subjecta lacertis brachia sunt,

    id. ib. 14, 304; cf. also Quint. 8 prooem. 19:

    brachia quoque et lacertos auro colunt,

    Curt. 8, 9, 21.—
    II.
    Transf.
    A.
    The arm (esp. as brawny, muscular):

    nam scutum gladium galeam in onere nostri milites non plus numerant quam umeros, lacertos, manus,

    Cic. Tusc. 2, 16, 37:

    Milo Crotoniates nobilitatus ex lateribus et lacertis suis,

    Cic. de Sen. 9, 27:

    excusso lacerto telum torquere,

    Sen. Ben. 2, 6; Prop. 2, 18 (3, 15), 37:

    lacertos collo imponere,

    Ov. H. 16, 219:

    lacerto jaculari,

    id. Am. 3, 12, 27:

    amplecti,

    id. ib. 3, 8, 11:

    candida cingantur colla lacertis,

    id. A. A. 2, 457:

    laevus,

    Verg. A. 11, 693; Hor. S. 1, 6, 74:

    adducto contortum hastile lacerto immittit,

    Verg. A. 11, 561:

    secto requiem sperare lacerto,

    Juv. 6, 106. —Of bees:

    spicula exacuunt rostris, aptantque lacertos,

    i. e. make trial of, Verg. G. 4, 74.—
    B.
    Transf.
    1.
    A blow or cast from a strong arm, Sil. 16, 562; 1, 262.—
    2.
    Trop., muscular power, muscle, strength, military force:

    in Lysia saepe sunt lacerti, sic ut fieri nihil possit valentius,

    Cic. Brut. 16, 64:

    hastas oratoris lacertis viribusque torquere,

    id. de Or. 1, 57, 242:

    me civilis tulit aestus in arma, Caesaris Augusti non responsura lacertis,

    Hor. Ep. 2, 2, 48;

    Flor. prooem. § 8: viribus confisus admirandisque lacertis,

    Juv. 10, 11.
    2.
    lăcertus, i, a lizard; a sea-fish; v. lacerta.

    Lewis & Short latin dictionary > lacertus

  • 3 lacertōsus

        lacertōsus adj.    [1 lacertus], muscular, brawny, powerful: centuriones: coloni, O.
    * * *
    lacertosa, lacertosum ADJ
    muscular, brawny

    Latin-English dictionary > lacertōsus

  • 4 lacertus

        lacertus ī, m    [2 LAC-], the muscular part of the arm from the shoulder to the elbow, upper arm: subiecta lacertis Bracchia sunt, O.— An arm (esp. as brawny, muscular): nam scutum in onere non plus numerant quam lacertos: lacertos Imponere collo, O.: adducto lacerto, V.: secto requiem sperare lacerto, Iu.—Of bees: aptant lacertos, i. e. make trial of, V.—Fig., muscle, strength, vigor, force: in Lysiā saepe sunt lacerti: arma Caesaris Augusti non responsura lacertis, H.
    * * *
    upper arm, arm, shoulder; (pl.) strength, muscles, vigor, force; lizard

    Latin-English dictionary > lacertus

  • 5 torōsus

        torōsus adj.    [torus], full of muscle, muscular, brawny, lusty: Colla boum, O.
    * * *
    torosa, torosum ADJ
    muscular, brawny

    Latin-English dictionary > torōsus

  • 6 exprimo

    ex-prĭmo, pressi, pressum, 3, v. a. [premo], to press or squeeze out, to force out (class.).
    I.
    Lit.:

    oleum ex malobathro,

    Plin. 12, 26, 59, § 129:

    sucum expresso semini,

    id. 20, 1, 2, § 3:

    sucum flore,

    id. 21, 19, 74, § 127:

    sucum radici,

    id. 27, 13, 109, § 136; cf.: vinum palmis, oleum sesamae (dat.), id. 6, 28, 32, § 161:

    oleum amygdalis,

    id. 13, 1, 2, § 8:

    sudorem de corpore,

    Lucr. 5, 487:

    lacrimulam oculos terendo,

    Ter. Eun. 1, 1, 23:

    si nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,

    Cic. Div. 2, 19, 44:

    liquorem per densa foramina (cribri),

    Ov. M. 12, 438; cf.:

    aquam in altum,

    Plin. 31, 3, 23, § 39:

    aquam in altitudinem,

    Vitr. 8, 7:

    quantum has (turres) quotidianus agger expresserat,

    had carried up, raised, Caes. B. G. 7, 22, 4 Oud.:

    pecuniam alicui,

    Suet. Oth. 5; id. Vesp. 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    With an object denoting that out of which something is pressed or squeezed, to press, squeeze, wring:

    spongiam ex oleo vel aceto,

    Cels. 5, 24 med.:

    lanam ex vino vel aceto,

    Plin. 29, 2, 9, § 31; cf.:

    Venus madidas exprimit imbre comas,

    Ov. A. A. 3, 224:

    spongiae expressae inter duas tabulas,

    Plin. 31, 11, 47, § 128:

    oleam,

    id. 12, 27, 60, § 130:

    folia rosae,

    id. 21, 18, 73, § 122:

    tuberculum,

    id. 11, 11, 12, § 29.—
    2.
    To form by pressure, to represent, form, model, portray, express (mostly poet. and in postAug. prose;

    freq. in the elder Pliny): (faber) et ungues exprimet et molles imitabitur aere capillos,

    Hor. A. P. 33; cf.:

    alicujus furorem... verecundiae ruborem,

    Plin. 34, 14, 40, § 140:

    expressa in cera ex anulo imago,

    Plaut. Ps. 1, 1, 54:

    imaginem hominis gypso e facie ipsa,

    Plin. 35, 12, 44, § 153; cf.:

    effigiem de signis,

    id. ib.:

    optime Herculem Delphis et Alexandrum, etc.,

    id. 34, 8, 19, § 66 et saep.:

    vestis stricta et singulos artus exprimens,

    exhibiting, showing, Tac. G. 17:

    pulcher aspectu sit athleta, cujus lacertos exercitatio expressit,

    has well developed, made muscular, Quint. 8, 3, 10.
    II.
    Trop.
    A.
    To squeeze or wring out, to extort, wrest, elicit: lex, quam ex natura ipsa arripuimus, hausimus, expressimus, qs. pressed out, Cic. Mil. 4, 10:

    utilitas expressit nomina rerum,

    has imposed, Lucr. 5, 1029: cf.:

    cum ab iis saepius quaereret, neque ullam omnino vocem exprimere posset,

    Caes. B. G. 1, 32, 3:

    expressa est Romanis necessitas obsides dandi,

    Liv. 2, 13, 4:

    confessionem concessi maris hosti,

    id. 37, 31, 5:

    confessionem cruciatu,

    Suet. Galb. 10:

    deditionem ultimā necessitate,

    Liv. 8, 2, 6:

    pecunia vi expressa et coacta,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 165:

    tu si tuis blanditiis a Sicyoniis nummulorum aliquid expresseris,

    Cic. Att. 1, 19, 9:

    risum magis quam gemitum,

    Plin. Ep. 4, 7, 7 et saep.—With ut:

    expressi, ut conficere se tabulas negaret,

    have constrained, Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    expressit, ut polliceretur,

    Curt. 6, 7. —
    B.
    Transf. (acc. to I. B. 2.), to imitate, copy, represent, to portray, describe, express, esp. in words (cf. reddo):

    cum magnitudine animi tum liberalitate vitam patris et consuetudinem expresserit,

    i. e. imitated, Cic. Rab. Post. 2, 4:

    lex expressa ad naturam,

    id. Leg. 2, 5, 13:

    vitia imitatione ex aliquo expressa,

    id. de Or. 3, 12, 47:

    rem ante oculos ponit, cum exprimit omnia perspicue, ut res prope dicam manu tentari possit,

    Auct. Her. 4, 40, 62; cf. id. ib. §

    63: hanc speciem Pasiteles caelavit argento et noster expressit Archias versibus,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    mores alicujus oratione,

    id. de Or. 2, 43, 184:

    multas nobis imagines fortissimorum virorum expressas scriptores Graeci et Latini reliquerunt,

    id. Arch. 6, 14; cf. id. ib. 12, 30:

    in Platonis libris omnibus fere Socrates exprimitur,

    id. de Or. 3, 4, 15: Mithridaticum bellum magnum atque difficile totum ab hoc expressum est, depicted to the life, id. Arch. 9, 21; cf.:

    ut Euryalum exprimat infans,

    may resemble, Juv. 6, 81.—With rel.-clause as object:

    diligenter, quae vis subjecta sit vocibus,

    id. Fin. 2, 2, 6:

    exprimere non possum, quanto sim gaudio affectus,

    tell, express, Plin. Ep. 5, 15, 2; Vell. 2, 124, 1:

    verbis exprimere quid quis sentiat,

    Plin. Ep. 5, 16, 7:

    quod exprimere dicendo sensa possumus,

    Cic. de Or. 1, 8, 32:

    mores in scriptis exprimere,

    Suet. Vit. Ter. 4.—Of translating into another language, to render, translate:

    si modo id exprimere Latine potuero,

    Cic. Rep. 1, 43; cf. id. ib. 1, 44: katalêpsin, verbum e verbo exprimentes comprehensionem dicemus, id. Ac. 2, 10, 31:

    nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit,

    id. Fin. 3, 4, 15; cf.:

    verbum de verbo expressum extulit,

    Ter. Ad. prol. 11:

    fabellae Latinae ad verbum de Graecis expressae,

    Cic. Fin. 1, 2, 4; Plin. Ep. 4, 18, 1.—Of words, to pronounce, utter:

    nolo exprimi litteras putidius nolo obscurari neglegentius,

    with affected distinctness, Cic. de Or. 3, 11, 41:

    verba,

    Quint. 1, 2, 6; 9, 4, 10; 40 al.—Rarely of a personal object:

    oratorem imitando effingere atque exprimere,

    Cic. de Or. 2, 22, 90:

    moderatorem rei publicae nostris libris diligenter expressimus,

    id. Att. 8, 11, 1.—Hence, expressus, a, um, P. a., clearly exhibited, prominent, distinct, visible, manifest, clear, plain, express (syn. solidus, opp. adumbratus).
    A.
    Lit.:

    species deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi, nihil expressi, nihil eminentis,

    Cic. N. D. 1, 27, 75; cf.:

    litterae lituraeque omnes assimulatae, expressae,

    id. Verr. 2, 2, 77, § 189:

    corpora lacertis expressa,

    powerful, muscular, Quint. 8 praef. §

    19: protinus omnibus membris, expressus infans,

    fully formed, id. 2, 4, 6.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    habuit Catilina permulta maximarum non expressa signa, sed adumbrata virtutum,

    Cic. Cael. 5, 12; cf.:

    est gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata,

    id. Tusc. 3, 2, 3 (v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 22, 62, p. 723 sq.):

    indicia solida et expressa,

    id. Planc. 12; cf.:

    veri juris germanaeque justitiae solida et expressa effigies,

    id. Off. 3, 17, 69:

    expressa sceleris vestigia,

    id. Rosc. Am. 22, 62:

    expressiora et illustriora,

    id. Fam. 1, 7, 9; cf. Plin. Ep. 5, 15, 3; and:

    quid expressius atque signatius in hanc causam?

    Tert. Res. Carn. 3.—
    2.
    Expressa carmina Battiadae, translated, Cat. 65, 16.—Of distinct pronunciation:

    vitia oris emendet, ut expressa sint verba, ut suis quaeque litterae sonis enuntientur,

    Quint. 1, 11, 4:

    expressior sermo,

    id. 1, 1, 37:

    expressior loquacitas generi picarum est,

    Plin. 10, 42, 59, § 118. —In a bad sense, of a too emphatic, affected pronunciation: sonus erat dulcis: litterae neque expressae neque oppressae, ne aut obscurum esset aut putidum, Cic Off. 1, 37, 133.—Hence, adv.: expressē.
    * 1.
    Lit., with pressure, strongly:

    artus expressius fricare,

    Scrib. Comp. 198.—
    2.
    Trop., expressly, distinctly, clearly:

    conscripta exempla,

    Auct. Her. 4, 7, 10:

    quod ipsum expressius Hesiodus hoc versu significavit,

    Col. 11, 1, 29.—Of pronunciation, distinctly:

    ut ea (R littera) a nullo expressius efferretur,

    Val. Max. 8, 7, 1 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > exprimo

  • 7 nīsus

        nīsus    P. of nitor.
    * * *
    pressing upon/down; pressure, push; endeavor; exertion; strong muscular effor

    Latin-English dictionary > nīsus

  • 8 nīsus

        nīsus —, abl. ū, m    [CNI-], a pressing upon, pressure, push, striving, exertion, labor, effort: pedetentim et sedato nisu, tread: Insolitos docuere nisūs, H.: Stat nisu inmotus eodem, in the same posture, V.: uti nisus per saxa facilius foret, S.: quae dubia nisu videbantur, S.: rapidus, flight, V.
    * * *
    pressing upon/down; pressure, push; endeavor; exertion; strong muscular effor

    Latin-English dictionary > nīsus

  • 9 musculosus

    musculosa, musculosum ADJ

    Latin-English dictionary > musculosus

  • 10 artum

    1.
    artus (not arctus), a, um, adj. [v. arma], prop. fitted; hence,
    I.
    Lit., close, strait, narrow, confined, short, brief:

    exierunt regionibus artis,

    Lucr. 6, 120:

    claustra,

    id. 1, 70; so id. 3, 808:

    nec tamen haec ita sunt arta et astricta, ut ea laxare nequeamus,

    Cic. Or. 65, 220:

    artioribus apud populum Romanum laqueis tenebitur,

    id. Verr. 2, 1, 5:

    nullum vinculum ad astringendam fidem jure jurando majores artius esse voluerunt,

    id. Off. 3, 31, 111:

    compages,

    Verg. A. 1, 293:

    nexus,

    Ov. M. 6, 242:

    arto stipata theatro,

    pressed together in a contracted theatre, Hor. Ep. 2, 1, 60:

    toga,

    a narrow toga without folds, id. ib. 1, 18, 30 (cf. exigua toga, id. ib. 1, 19, 13):

    nimis arta convivia,

    i. e. with too many guests, who are therefore compelled to sit close together, id. ib. 1, 5, 29 et saep.—Hence, subst.: artum, i, n., a narrow place or passage:

    ventus cum confercit, franguntur in arto montes nimborum,

    Lucr. 6, 158 Lachm.:

    multiplicatis in arto ordinibus,

    Liv. 2, 50; so id. 34, 15:

    nec desilies imitator in artum,

    nor, by imitating, leap into a close place, Hor. A. P. 134.—
    II.
    Trop., strict, severe, scanty, brief, small:

    sponte suā cecidit sub leges artaque jura,

    subjected himself to the severity of the laws, Lucr. 5, 1147:

    Additae leges artae et ideo superbae quasque etc.,

    Plin. 16, 4, 5, § 12:

    vincula amoris artissima,

    Cic. Att. 6, 2: artior somnus, a sounder or deeper sleep, id. Rep. 6, 10:

    arti commeatus,

    Liv. 2, 34; Tac. H. 4, 26; cf.:

    in arto commeatus,

    id. ib. 3, 13:

    artissimae tenebrae,

    very thick darkness, Suet. Ner. 46 (for which, in class. Lat., densus, v. Bremi ad h. l., and cf. densus) al.—So, colligere in artum, to compress, abridge:

    quae (volumina) a me collecta in artum,

    Plin. 8, 16, 17, § 44.—Of hope, small, scanty:

    spes artior aquae manantis,

    Col. 1, 5, 2: ne spem sibi ponat in arto, diminish hope, expectation, [p. 169] Ov. M. 9, 683:

    quia plus quam unum ex patriciis creari non licebat, artior petitio quattuor petentibus erat,

    i. e. was harder, had less ground of hope, Liv. 39, 32; and of circumstances in life, etc., straitened, distressing, wretched, needy, indigent (so in and after the Aug. per. for the class. angustus):

    rebus in artis,

    Ov. P. 3, 2, 25:

    artas res nuntiaret,

    Tac. H. 3, 69:

    tam artis afflictisque rebus,

    Flor. 2, 6, 31; so Sil. 7, 310:

    fortuna artior expensis,

    Stat. S. 5, 3, 117:

    ne in arto res esset,

    Liv. 26, 17.— Adv.: artē (not arcte), closely, close, fast, firmly.
    I.
    Lit.:

    arte (manus) conliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 29:

    boves arte ad stipites religare,

    Col. 6, 2, 5:

    arte continere aliquid,

    Caes. B. G. 7, 23:

    aciem arte statuere,

    Sall. J. 52, 6:

    arte accubare,

    Plaut. Stich. 4, 2, 39.— Comp.:

    calorem artius continere,

    Cic. N. D. 2, 9, 25:

    artius astringi,

    Hor. Epod. 15, 5:

    signa artius conlocare,

    Sall. C. 59, 2:

    artius ire,

    Curt. 4, 13, 34:

    artius pressiusque conflictari,

    Gell. 10, 6.— Sup.:

    milites quam artissime ire jubet,

    Sall. J. 68, 4:

    artissime plantas serere,

    Plin. 12, 3, 7, § 16.—
    II.
    Trop.:

    arte contenteque aliquem habere,

    Plaut. As. 1, 1, 63; id. Merc. prol. 64:

    arte et graviter dormire,

    soundly, Cic. Div. 1, 28, 59:

    arte appellare aliquem,

    briefly, by shortening his name, Ov. P. 4, 12, 10:

    artius adstringere rationem,

    Cic. Fat. 14, 32:

    abstinentiam artissime constringere,

    Val. Max. 2, 2, 8.—
    III.
    Transf.:

    arte diligere aliquem,

    strongly, deeply, Plin. Ep. 6, 8; so also id. ib. 2, 13.
    2.
    artus, ūs, m. [id.], mostly plur. (artua, n., Plaut. Men. 5, 2, 102; quoted in Non. p. 191, 12.—Hence, dat. acc. to Vel. Long. p. 2229 P. and Ter. Scaur. p. 2260 P. artibus; yet the ancient grammarians give their decision in favor of artubus, which form is also supported by the best MSS.; cf. arcus.—The singular is found only in Luc. 6, 754; Val. Fl. 4, 310, and Prisc. p. 1219 P.).
    I.
    A.. Lit., a joint:

    molles commissurae et artus (digitorum),

    Cic. N. D. 2, 60, 150:

    suffraginum artus,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    elapsi in pravum artus,

    Tac. H. 4, 81:

    dolor artuum,

    gout, Cic. Brut. 60, 217.—Sometimes connected with membra, Plaut. Men. 5, 2, 102:

    copia materiaï Cogitur interdum flecti per membra, per artus,

    in every joint and limb, Lucr. 2, 282; 3, 703 al.; Suet. Calig. 28; cf.

    Baumg.-Crus., Clavis ad Suet.: cernere laceros artus, truncata membra,

    Plin. Pan. 52, 5.—
    B.
    Trop., the muscular strength in the joints; hence, in gen., strength, power: Epicharmeion illud teneto;

    nervos atque artus esse sapientiae, non temere credere,

    Q. Cic. Petit. Cons. 10.—More freq.,
    II.
    The limbs in gen. (very freq., esp. in the poets; in Lucr. about sixty times): cum tremulis anus attulit artubus lumen, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 36 Vahl.); so Lucr. 3, 7; cf. id. 3, 488; 6, 1189:

    artubus omnibus contremiscam,

    Cic. de Or. 1, 26, 121: dum nati (sc. Absyrti) dissupatos artus captaret parens, vet. poet. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67:

    copia concita per artus Omnīs,

    Lucr. 2, 267:

    moribundi artus,

    id. 3, 129 al.:

    rogumque parari Vidit et arsuros supremis ignibus artus, etc.,

    Ov. M. 2, 620 al.:

    salsusque per artus Sudor iit,

    Verg. A. 2, 173; 1, 173 al.:

    veste strictā et singulos artus exprimente,

    and showing each limb, Tac. G. 17:

    artus in frusta concident,

    Vulg. Lev. 1, 6; 8, 20;

    ib. Job, 16, 8.—Of plants: stat per se vitis sine ullo pedamento, artus suos in se colligens,

    its tendrils, Plin. 14, 1, 3, § 13, where Jahn reads arcus.

    Lewis & Short latin dictionary > artum

  • 11 artus

    1.
    artus (not arctus), a, um, adj. [v. arma], prop. fitted; hence,
    I.
    Lit., close, strait, narrow, confined, short, brief:

    exierunt regionibus artis,

    Lucr. 6, 120:

    claustra,

    id. 1, 70; so id. 3, 808:

    nec tamen haec ita sunt arta et astricta, ut ea laxare nequeamus,

    Cic. Or. 65, 220:

    artioribus apud populum Romanum laqueis tenebitur,

    id. Verr. 2, 1, 5:

    nullum vinculum ad astringendam fidem jure jurando majores artius esse voluerunt,

    id. Off. 3, 31, 111:

    compages,

    Verg. A. 1, 293:

    nexus,

    Ov. M. 6, 242:

    arto stipata theatro,

    pressed together in a contracted theatre, Hor. Ep. 2, 1, 60:

    toga,

    a narrow toga without folds, id. ib. 1, 18, 30 (cf. exigua toga, id. ib. 1, 19, 13):

    nimis arta convivia,

    i. e. with too many guests, who are therefore compelled to sit close together, id. ib. 1, 5, 29 et saep.—Hence, subst.: artum, i, n., a narrow place or passage:

    ventus cum confercit, franguntur in arto montes nimborum,

    Lucr. 6, 158 Lachm.:

    multiplicatis in arto ordinibus,

    Liv. 2, 50; so id. 34, 15:

    nec desilies imitator in artum,

    nor, by imitating, leap into a close place, Hor. A. P. 134.—
    II.
    Trop., strict, severe, scanty, brief, small:

    sponte suā cecidit sub leges artaque jura,

    subjected himself to the severity of the laws, Lucr. 5, 1147:

    Additae leges artae et ideo superbae quasque etc.,

    Plin. 16, 4, 5, § 12:

    vincula amoris artissima,

    Cic. Att. 6, 2: artior somnus, a sounder or deeper sleep, id. Rep. 6, 10:

    arti commeatus,

    Liv. 2, 34; Tac. H. 4, 26; cf.:

    in arto commeatus,

    id. ib. 3, 13:

    artissimae tenebrae,

    very thick darkness, Suet. Ner. 46 (for which, in class. Lat., densus, v. Bremi ad h. l., and cf. densus) al.—So, colligere in artum, to compress, abridge:

    quae (volumina) a me collecta in artum,

    Plin. 8, 16, 17, § 44.—Of hope, small, scanty:

    spes artior aquae manantis,

    Col. 1, 5, 2: ne spem sibi ponat in arto, diminish hope, expectation, [p. 169] Ov. M. 9, 683:

    quia plus quam unum ex patriciis creari non licebat, artior petitio quattuor petentibus erat,

    i. e. was harder, had less ground of hope, Liv. 39, 32; and of circumstances in life, etc., straitened, distressing, wretched, needy, indigent (so in and after the Aug. per. for the class. angustus):

    rebus in artis,

    Ov. P. 3, 2, 25:

    artas res nuntiaret,

    Tac. H. 3, 69:

    tam artis afflictisque rebus,

    Flor. 2, 6, 31; so Sil. 7, 310:

    fortuna artior expensis,

    Stat. S. 5, 3, 117:

    ne in arto res esset,

    Liv. 26, 17.— Adv.: artē (not arcte), closely, close, fast, firmly.
    I.
    Lit.:

    arte (manus) conliga,

    Plaut. Ep. 5, 2, 29:

    boves arte ad stipites religare,

    Col. 6, 2, 5:

    arte continere aliquid,

    Caes. B. G. 7, 23:

    aciem arte statuere,

    Sall. J. 52, 6:

    arte accubare,

    Plaut. Stich. 4, 2, 39.— Comp.:

    calorem artius continere,

    Cic. N. D. 2, 9, 25:

    artius astringi,

    Hor. Epod. 15, 5:

    signa artius conlocare,

    Sall. C. 59, 2:

    artius ire,

    Curt. 4, 13, 34:

    artius pressiusque conflictari,

    Gell. 10, 6.— Sup.:

    milites quam artissime ire jubet,

    Sall. J. 68, 4:

    artissime plantas serere,

    Plin. 12, 3, 7, § 16.—
    II.
    Trop.:

    arte contenteque aliquem habere,

    Plaut. As. 1, 1, 63; id. Merc. prol. 64:

    arte et graviter dormire,

    soundly, Cic. Div. 1, 28, 59:

    arte appellare aliquem,

    briefly, by shortening his name, Ov. P. 4, 12, 10:

    artius adstringere rationem,

    Cic. Fat. 14, 32:

    abstinentiam artissime constringere,

    Val. Max. 2, 2, 8.—
    III.
    Transf.:

    arte diligere aliquem,

    strongly, deeply, Plin. Ep. 6, 8; so also id. ib. 2, 13.
    2.
    artus, ūs, m. [id.], mostly plur. (artua, n., Plaut. Men. 5, 2, 102; quoted in Non. p. 191, 12.—Hence, dat. acc. to Vel. Long. p. 2229 P. and Ter. Scaur. p. 2260 P. artibus; yet the ancient grammarians give their decision in favor of artubus, which form is also supported by the best MSS.; cf. arcus.—The singular is found only in Luc. 6, 754; Val. Fl. 4, 310, and Prisc. p. 1219 P.).
    I.
    A.. Lit., a joint:

    molles commissurae et artus (digitorum),

    Cic. N. D. 2, 60, 150:

    suffraginum artus,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    elapsi in pravum artus,

    Tac. H. 4, 81:

    dolor artuum,

    gout, Cic. Brut. 60, 217.—Sometimes connected with membra, Plaut. Men. 5, 2, 102:

    copia materiaï Cogitur interdum flecti per membra, per artus,

    in every joint and limb, Lucr. 2, 282; 3, 703 al.; Suet. Calig. 28; cf.

    Baumg.-Crus., Clavis ad Suet.: cernere laceros artus, truncata membra,

    Plin. Pan. 52, 5.—
    B.
    Trop., the muscular strength in the joints; hence, in gen., strength, power: Epicharmeion illud teneto;

    nervos atque artus esse sapientiae, non temere credere,

    Q. Cic. Petit. Cons. 10.—More freq.,
    II.
    The limbs in gen. (very freq., esp. in the poets; in Lucr. about sixty times): cum tremulis anus attulit artubus lumen, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 36 Vahl.); so Lucr. 3, 7; cf. id. 3, 488; 6, 1189:

    artubus omnibus contremiscam,

    Cic. de Or. 1, 26, 121: dum nati (sc. Absyrti) dissupatos artus captaret parens, vet. poet. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67:

    copia concita per artus Omnīs,

    Lucr. 2, 267:

    moribundi artus,

    id. 3, 129 al.:

    rogumque parari Vidit et arsuros supremis ignibus artus, etc.,

    Ov. M. 2, 620 al.:

    salsusque per artus Sudor iit,

    Verg. A. 2, 173; 1, 173 al.:

    veste strictā et singulos artus exprimente,

    and showing each limb, Tac. G. 17:

    artus in frusta concident,

    Vulg. Lev. 1, 6; 8, 20;

    ib. Job, 16, 8.—Of plants: stat per se vitis sine ullo pedamento, artus suos in se colligens,

    its tendrils, Plin. 14, 1, 3, § 13, where Jahn reads arcus.

    Lewis & Short latin dictionary > artus

  • 12 lacertosus

    lăcertōsus, a, um, adj. [1. lacertus], muscular, brawny, powerful (cf. nervosus):

    equus,

    Varr. R. R. 2, 7, 13: centuriones, * Cic. Phil. 8, 9, 26:

    viri,

    Col. 1, 9, 4:

    colonus,

    Ov. M. 11, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > lacertosus

  • 13 musculosus

    muscŭlōsus, a, um, adj. [musculus].
    I.
    Muscular, fleshy (post-Aug.):

    cor naturā musculosum,

    Cels. 4, 1:

    pectora,

    Col. 8, 2. —
    II.
    Musclōsus, for Musculosus, a Roman surname, Inscr. Grut. 337.

    Lewis & Short latin dictionary > musculosus

  • 14 torosulus

    tŏrōsŭlus, a, um, adj. dim. [torosus], muscular (late Lat.):

    juvenis,

    Hier. Ep. 117, 8; id. ap. Jovin. 2, 14 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > torosulus

  • 15 torosus

    tŏrōsus, a, um, adj. [torus], full of muscle, muscular, brawny, fleshy, lusty.
    I.
    Lit.:

    colla boum,

    Ov. M. 7, 429:

    cervix boum,

    Col. 6, 1, 3; cf.:

    tauris torosior cervix,

    id. 6, 20:

    juventus,

    Pers. 3, 86. —
    II.
    Transf.:

    herba hirsutior torosiore caule,

    more fleshy, Plin. 21, 15, 53, § 90; 19, 5, 29, § 91:

    virgula,

    Sen. Q. N. 1, 7, 1:

    clava,

    knotty, Albin. 2, 79.

    Lewis & Short latin dictionary > torosus

  • 16 torum

    tŏrus, i, m. (also tŏrum, i, n., Varr. ap. Non. 11, 14; Lact. 6, 23, 15) [for storus; root ster-, stra-, of sterno, stramen; Gr. storennumi, to spread, scatter], prop., a round, swelling, or bulging place, an elevation, protuberance, prominence; hence,
    I.
    A knot, bulge: (funis) Cato, R. R. 135, 4:

    funiculorum,

    Col. 11, 3, 6; cf.:

    vitis toris ad arborem religetur,

    id. 5, 6, 25:

    firmi vitis,

    id. Arb. 16, 4.—
    II.
    The muscular or fleshy part, the muscle, brawn of animal bodies (mostly poet. and in post-Aug. prose): o lacertorum tori! Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22; Ov. M. 2, 854; 9, 82; 12, 402; 14, 283; 15, 230; id. H. 9, 60:

    leo gaudet comantes Excutiens cervice toros,

    Verg. A. 12, 7:

    luxuriatque toris animosum pectus,

    id. G. 3, 81; Plin. 18, 7, 18, § 78; Sen. Hippol. 1042; Val. Fl. 4, 245; Tac. Or. 21:

    venarum tori,

    varicose dilatations of the veins, Cels. 7, 18 fin.
    B.
    Transf., the bulge, thickness of trees:

    utile toros futuri draconis pasci,

    Plin. 17, 23, 35, § 211; cf.:

    (asparagus) in toros striatur,

    id. 19, 8, 42, § 146; App. Flor. p. 363, 31.—
    III.
    A raised ornament, a knot, on a garland;

    trop., of language: isque (stilus mediocris) uno tenore fluit, aut addit aliquos, ut in coronā, toros omnemque orationem ornamentis modicis verborum sententiarumque distinguit,

    Cic. Or. 6, 21.—
    IV.
    A bolster, cushion, so named from its protuberances; hence, a couch, sofa, bed (mostly poet.;

    syn.: stratum, lectus): antiquis torus e stramento erat, qualiter etiam nunc in castris,

    Plin. 8, 48, 73, § 193:

    viridante toro consederat herbae,

    Verg. A. 5, 388; cf.:

    praebuit herba torum,

    Ov. H. 5, 14; id. M. 8, 655:

    datque torum caespes,

    id. ib. 10, 556:

    gramine vestitis accubuere toris,

    id. F. 1, 402:

    silvestrem montana torum cum sterneret uxor Frondibus,

    Juv. 6, 5:

    discumbere toris,

    Ov. M. 8, 565.—So of a sofa:

    toro sic orsus ab alto,

    Verg. A. 2, 2; Ov. M. 12, 579.—Of a bed:

    ambierantque torum,

    Ov. M. 7, 332:

    concutiuntque torum de molli fluminis ulvā Impositum lecto,

    id. ib. 8, 655:

    ebeno sublimis in atrā,

    id. ib. 11, 610; Suet. Aug. 73. — Of a corpse-bed, Ov. M. 9, 503; id. F. 6, 668:

    membra toro defleta reponunt,

    Verg. A. 6, 220.—Of a bridalbed, Ov. M. 6, 431:

    (lectica) sive illa toro resupina feretur,

    Ov. A. A. 1, 487; cf. Becker, Gallus, 2, p. 240 (2d ed.).—
    B.
    Transf., like thalamus, as a designation for marriage:

    Deucalion... Cum consorte tori,

    with his consort, spouse, Ov. M. 1, 319; cf.:

    socia tori,

    id. ib. 1, 620; so id. ib. 7, 91; 7, 332; id. F. 3, 511; id. P. 3, 3, 50; id. H. 2, 41:

    genialis,

    Tac. A. 15, 37; Val. Max. 2, 6, 14:

    obscenus,

    i. e. illicit connection, Ov. Tr. 2, 378; cf.

    illiciti (with stupra),

    Sen. Hippol. 97:

    receptus in torum,

    Plin. 34, 2, 6, § 12.—Hence, also, for a mistress:

    torum donare alicui,

    Plin. 35, 10, 36, § 87.—
    V.
    An elevation, bank of earth:

    riparum,

    Verg. A. 6, 674; Stat. Th. 4, 819:

    pulvinorum,

    Plin. 19, 4, 20, § 60; 22, 22, 34, § 76.—
    VI.
    In architecture, a large, round moulding at the base of a column, a torus, Vitr. 3, 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > torum

  • 17 torus

    tŏrus, i, m. (also tŏrum, i, n., Varr. ap. Non. 11, 14; Lact. 6, 23, 15) [for storus; root ster-, stra-, of sterno, stramen; Gr. storennumi, to spread, scatter], prop., a round, swelling, or bulging place, an elevation, protuberance, prominence; hence,
    I.
    A knot, bulge: (funis) Cato, R. R. 135, 4:

    funiculorum,

    Col. 11, 3, 6; cf.:

    vitis toris ad arborem religetur,

    id. 5, 6, 25:

    firmi vitis,

    id. Arb. 16, 4.—
    II.
    The muscular or fleshy part, the muscle, brawn of animal bodies (mostly poet. and in post-Aug. prose): o lacertorum tori! Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22; Ov. M. 2, 854; 9, 82; 12, 402; 14, 283; 15, 230; id. H. 9, 60:

    leo gaudet comantes Excutiens cervice toros,

    Verg. A. 12, 7:

    luxuriatque toris animosum pectus,

    id. G. 3, 81; Plin. 18, 7, 18, § 78; Sen. Hippol. 1042; Val. Fl. 4, 245; Tac. Or. 21:

    venarum tori,

    varicose dilatations of the veins, Cels. 7, 18 fin.
    B.
    Transf., the bulge, thickness of trees:

    utile toros futuri draconis pasci,

    Plin. 17, 23, 35, § 211; cf.:

    (asparagus) in toros striatur,

    id. 19, 8, 42, § 146; App. Flor. p. 363, 31.—
    III.
    A raised ornament, a knot, on a garland;

    trop., of language: isque (stilus mediocris) uno tenore fluit, aut addit aliquos, ut in coronā, toros omnemque orationem ornamentis modicis verborum sententiarumque distinguit,

    Cic. Or. 6, 21.—
    IV.
    A bolster, cushion, so named from its protuberances; hence, a couch, sofa, bed (mostly poet.;

    syn.: stratum, lectus): antiquis torus e stramento erat, qualiter etiam nunc in castris,

    Plin. 8, 48, 73, § 193:

    viridante toro consederat herbae,

    Verg. A. 5, 388; cf.:

    praebuit herba torum,

    Ov. H. 5, 14; id. M. 8, 655:

    datque torum caespes,

    id. ib. 10, 556:

    gramine vestitis accubuere toris,

    id. F. 1, 402:

    silvestrem montana torum cum sterneret uxor Frondibus,

    Juv. 6, 5:

    discumbere toris,

    Ov. M. 8, 565.—So of a sofa:

    toro sic orsus ab alto,

    Verg. A. 2, 2; Ov. M. 12, 579.—Of a bed:

    ambierantque torum,

    Ov. M. 7, 332:

    concutiuntque torum de molli fluminis ulvā Impositum lecto,

    id. ib. 8, 655:

    ebeno sublimis in atrā,

    id. ib. 11, 610; Suet. Aug. 73. — Of a corpse-bed, Ov. M. 9, 503; id. F. 6, 668:

    membra toro defleta reponunt,

    Verg. A. 6, 220.—Of a bridalbed, Ov. M. 6, 431:

    (lectica) sive illa toro resupina feretur,

    Ov. A. A. 1, 487; cf. Becker, Gallus, 2, p. 240 (2d ed.).—
    B.
    Transf., like thalamus, as a designation for marriage:

    Deucalion... Cum consorte tori,

    with his consort, spouse, Ov. M. 1, 319; cf.:

    socia tori,

    id. ib. 1, 620; so id. ib. 7, 91; 7, 332; id. F. 3, 511; id. P. 3, 3, 50; id. H. 2, 41:

    genialis,

    Tac. A. 15, 37; Val. Max. 2, 6, 14:

    obscenus,

    i. e. illicit connection, Ov. Tr. 2, 378; cf.

    illiciti (with stupra),

    Sen. Hippol. 97:

    receptus in torum,

    Plin. 34, 2, 6, § 12.—Hence, also, for a mistress:

    torum donare alicui,

    Plin. 35, 10, 36, § 87.—
    V.
    An elevation, bank of earth:

    riparum,

    Verg. A. 6, 674; Stat. Th. 4, 819:

    pulvinorum,

    Plin. 19, 4, 20, § 60; 22, 22, 34, § 76.—
    VI.
    In architecture, a large, round moulding at the base of a column, a torus, Vitr. 3, 3, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > torus

См. также в других словарях:

  • Muscular — Mus cu*lar, a. [Cf. F. musculaire. See {Muscle}.] 1. Of or pertaining to a muscle, or to a system of muscles; consisting of, or constituting, a muscle or muscles; as, muscular fiber. [1913 Webster] Great muscular strength, accompanied by much… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • muscular — verbo intransitivo,tr.,prnl. 1. Adquirir (una persona) volumen o fuerza muscular en [una parte del cuerpo]: Un amigo le aconsejó muscular se porque estaba muy delgado. Todas las tardes en el gimnasio hace ejercicios para muscular el abdomen.… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • muscular — MUSCULÁR, Ă, musculari, e, adj. Care aparţine muşchilor2 (1), privitor la muşchi2. [var.: muşchiulár, ă adj.] – Din fr. musculaire. Trimis de ana zecheru, 14.11.2006. Sursa: DEX 98  musculár adj. m., pl. musculári; …   Dicționar Român

  • muscular — (adj.) 1680s, pertaining to muscles, from L. musculus (see MUSCLE (Cf. muscle) (n.)) + AR (Cf. ar). Earlier in same sense was musculous (early 15c.). Meaning having well developed muscles is from 1736. Muscular Christianity (1857) is originally… …   Etymology dictionary

  • muscular — muscular, brawny, sinewy, athletic, burly, husky are applied to persons in the sense of strong and powerful in build or physique. Muscular implies well developed, but not overdeveloped, muscles and, usually, a stalwart build {hard exercise . ..… …   New Dictionary of Synonyms

  • muscular — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: muscular musculando musculado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. musculo musculas muscula musculamos… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • Muscular — (v. lat.), die Muskeln betreffend, in Bewegung setzend; daher Muscularität (Muscularkraft), das selbständige, den Muskeln zuständige Vermögen. Muscularunruhe (Convulsibilität), eine allgemeine Neigung zum Verziehen u. zu lebhafter Bewegung der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Muscular — Muscular, die Muskeln betreffend; M. ität, Muskelkraft …   Herders Conversations-Lexikon

  • muscular — 1. relativo o perteneciente al músculo. 2. característico de una musculatura bien desarrollada. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ciencias de la Salud, Ediciones Hancourt, S.A. 1999 …   Diccionario médico

  • muscular — index powerful Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • muscular — adj. 2 g. 1. Relativo a músculo. 2. Constituído por músculo.   ‣ Etimologia: músculo + ar …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»