-
21 suum
sŭus, a, um (old form sos, sa, sum; dat. plur. sis, Enn. ap. Fest. p. 301 Mull.; acc. sas. id. ib. p. 325 ib.; cf. Paul. ex Fest. p. 47; Schol. Pers. 1, 108; sing. sam for suam, Fest. p. 47 Mull.;I.so for suo, C. I. L. 5, 2007. In ante-class. verse su- with the following vowel freq. forms one syllable,
Plaut. Merc. 1, 1, 48; id. Ps. 1, 3, 5; Ter. And. 1, 1, 68; Lucr. 1, 1022; v. Neue, Formenl. 2, 189 sqq.), pron. poss., 3 d pers. [root SVA-; Sanscr. sva, own; cf. sui; Gr. seWo-, whence sphe, etc., and he; cf. heos], of or belonging to himself, herself, etc.; his own, her own, etc.; his, her, its, their; one ' s; hers, theirs.Ordinary possessive use his, etc. (cf. the similar use of the pers. pron. sui, q. v.).A.With antecedent in the same sentence.1.The antecedent a subject-nominative, expressed or understood.(α).His:(β).Caesar copias suas divisit,
Caes. B. C. 3, 97:ille in sua sententia perseverat,
id. ib. 1, 72:tantam habebat suarum rerum fiduciam,
id. ib. 2, 37:cum sceleris sui socios Romae reliquisset,
Cic. Cat. 3, 1, 3:cur ego non ignoscam si anteposuit suam salutem meae?
id. Pis. 32, 79; id. Phil. 2, 18, 45; id. Mil. 10, 27; id. Fam. 15, 14, 1:Hanno praefecturam ejus (i.e. Muttinis) filio suo (Hannonis) dedit,
Liv. 26, 40, 7:imperat princeps civibus suis,
Sen. Clem. 1, 16, 2:nemo rem suam emit,
id. Ben. 7, 4, 8.—Her:(γ).mea Glycerium suos parentes repperit,
Ter. And. 5, 6, 5:utinam haec ignoraret suum patrem,
id. Phorm. 5, 6, 34:si nunc facere volt era officium suom,
Plaut. Cas. 2, 8, 72:ne eadem mulier cum suo conjuge honestissimum adulescentem oppressisse videatur,
Cic. Cael. 32, 78:si omnibus suis copiis excellentem virum res publica armasset,
id. Phil. 13, 16, 32.—Its:(δ).omne animal, simul et ortum est, et se ipsum et omnes partes suas diligit,
Cic. Fin. 2, 11, 33:cum mea domus ardore suo deflagrationem Italiae toti minaretur,
id. Planc. 40, 95.—Their: (legiones) si consulem suum reliquerunt, vituperandae sunt Cic. Phil. 5, 2, 4:2.mittent aliquem de suo numero,
id. ib. 11, 10, 25:rationem illi sententiae suae non fere reddebant,
id. Tusc. 1, 17, 38:qui agellos suos redimere a piratis solebant,
id. Verr. 2, 3, 37, § 85:edicunt ut ad suum vestitum senatores redirent,
id. Sest. 14, 32:suis finibus eos prohibent,
Caes. B. G. 1, 1: Allobrogibus sese persuasuros existimabant ut per suos (Allobrogum) fines eos (Helvetios) ire paterentur, id. id. 1, 6;and distributively: ac naves onerariae LXIII. in portu expugnatae, quaedam cum suis oneribus, frumento, armis, aere, etc.,
some with their several cargoes, Liv. 26, 47, 9.—With a subject-clause as antecedent:3.id sua sponte apparebat tuta celeribus consiliis praepositurum,
was selfevident, Liv. 22, 38, 13:ad id quod sua sponte satis collectum animorum erat, indignitate etiam Romani accendebantur,
id. 3, 62, 1:secutum tamen sua sponte est ut vilior ob ea regi Hannibal et suspectior fieret,
id. 35, 14, 4. —With subject-acc. as antecedent:4.hanc dicam Athenis advenisse cum aliquo amatore suo, Plant. Mil. 2, 2, 86: doceo gratissimum esse in sua tribu Plancium,
Cic. Planc. 19, 47:cupio eum suae causae confidere,
id. Sest. 64, 135:suspicari debuit (Milo), eum (Clodium) ad villam suam (Clodii) deversurum,
id. Mil. 19, 51: Medeam praedicant in fuga fratris sui membra dissipavisse, id. Imp. Pomp. 9, 22:(dixit) Caesarem pro sua dignitate debere et studium et iracundiam suam reipublicae dimittere,
Caes. B. C. 1, 8.—With object-acc. as antecedent.(α).Suus being an adjunct of the subject (generally rendered in Engl. by a pass. constr.):(β).hunc pater suus de templo deduxit,
he was taken from the temple by his father, Cic. Inv. 2, 17, 52:hunc sui cives e civitate ejecerunt,
id. Sest. 68, 142:Alexandrum uxor sua... occidit,
id. Inv. 2, 49, 144:illum ulciscentur mores sui,
id. Att. 9, 12, 2:quodsi quem natura sua... forte deficiet,
id. Or. 1, 14:utrumque regem sua multitudo consalutaverat,
Liv. 1, 7, 1:quas (urbes) sua virtus ac dii juvent, magnas sibi opes facere,
id. 1, 9, 3; 1, 7, 15; 6, 33, 5:quos nec sua conscientia impulerit, nec, etc.,
id. 26, 33, 3; 25, 14, 7:consulem C. Marium servus suus interemit,
Val. Max. 6, 8, 2:quis non Vedium Pollionem pejus oderat quam servi sui?
Sen. Clem. 1, 18, 2:sera dies sit qua illum gens sua caelo adserat,
id. Cons. Poll. 12 (31), 5.—With the antecedent understood from the principal sentence:ita forma simili pueri ut mater sua internoscere (sc. eos) non posset,
Plaut. Men. prol. 19; and with suus as adjunct both of the subject and of the antecedent: jubet salvere suos vir uxorem suam, id. merc. 4, 3, 11. —With impers. verbs:(γ).sunt homines, quos libidinis infamiaeque suae neque pudeat neque taedeat,
Cic. Verr. 1, 12, 35:video fore ut inimicos tuos poeniteat intemperantiae suae,
id. Fam. 3, 10, 1:si Caesarem beneficii sui poeniteret,
id. Lig. 10, 29; so id. Agr. 2, 11, 26:jam ne nobilitatis quidem suae plebejos poenitere,
Liv. 10, 7, 8:militem jam minus virtutis poenitere suae,
id. 22, 12, 10.—As adjunct of other members of the sentence:5.ad parentes suos ducas Silenium,
Plaut. Cist. 2, 3, 86. nam is illius filiam conicit in navem clam matrem suam (i.e. filiae), id. Mil. 2, 1, 34:eosdem ad quaestoris sui aut imperatoris, aut commilitonum suorum pericula impulistis,
Cic. Phil. 13, 17, 34:totum enim ex sua patria sustulisti,
id. Verr. 2, 5, 49, § 127; id. Or. 3, 32, 126: quem (Hammonium) tibi etiam suo nomine ( on his own account) commendo... itaque peto a te ut ejus procuratorem et ipsum suo nomine diligas, id. Fam. 13, 21, 2:Caesar Fabium in sua remittit hiberna,
Caes. B. G. 5, 33; id. B. C. 3, 24:introire ad Ciceronem, et domi suae imparatum confodere,
Sall. C. 28, 1:suis flammis delete Fidenas,
i. e. the flames kindled by the Fidenates, Liv. 4, 33, 5:suo igni involvit hostes,
Tac. A. 14, 30:quid Caesarem in sua fata inmisit?
Sen. Ep. 94, 65; id. Q. N. 1, praef. 7; cf.with antecedent supplied from preceding sentence: non destiti rogare et petere (sc. Brutum) mea causa, suadere et hortari sua,
Cic. Att. 6, 2, 7.—With dat. as antecedent.(α).As adjunct of subject (cf. 4. supra):(β).suus rex reginae placet,
a queen likes her own king, Plaut. Stich. 1, 2, 76:ei nunc alia ducenda'st domum, sua cognata Lemniensis,
id. Cist. 1, 1, 101:Autronio nonne sodales, non collegae sui... defuerunt?
Cic. Sull. 2, 7:si ceteris facta sua recte prosunt,
id. Cat. 3, 12, 27:cui non magistri sui atque doctores, cui non... locus ipse... in mente versetur?
id. Planc. 33, 81:haec omnia plane... Siculis erepta sunt: primum suae leges, etc.,
id. Verr. 2, 2, 13, § 33:Romanis multitudo sua auxit animum,
Liv. 21, 50, 4:sicuti populo Romano sua fortuna labet,
id. 42, 50, 7:Lanuvinis sacra sua reddita,
id. 8, 14, 2:vilitas sua illis detrahit pretium,
Sen. Ben. 4, 29, 2:nemo est cui felicitas sua satisfaciat,
id. Ep. 115, 17:labor illi suus restitutus est,
id. Brev. Vit. 20, 3:magnitudo sua singulis constat,
id. Q. N. 1, 1, 10:tantum sapienti sua, quantum Dec omnis aetas patet,
id. Ep. 53, 11. —With antecedent supplied from principal sentence: mater quod suasit sua Adulescens mulier fecit, i.e. ei,
Ter. Hec. 4, 4, 38.—Of other words:6.regique Thebano regnum stabilivit suum,
Plaut. Am. 1, 1, 40:mittam hodie huic suo die natali malam rem magnam,
id. Ps. 1, 3, 5:ego Metello non irascor, neque ei suam vacationem eripio,
Cic. Verr. 2, 2, 68, § 164:desinant insidiari domui suae consuli,
id. Cat. 1, 13, 32:quibus ea res honori fuerit a suis civibus,
id. Mil. 35, 96: Scipio suas res Syracusanis restituit, Liv. [p. 1824] 29, 1, 17:nos non suas (leges Lacedaemoniis arbitror) ademisse, sed nostras leges dedisse,
id. 39, 37, 6:Graccho et Tuditano provinciae Lucani et Galliae cum suis exercitibus prorogatae,
id. 25, 3, 5.—With gen., abl., or object of a prep. as antecedent:7.nec illius animi aciem praestringit splendor sui nominis,
Cic. Rab. Post. 16, 43:nolite a sacris patriis Junonis Sospitae domesticum et suum consulem avellere,
id. Mur. 41, 90:quamvis tu magna mihi scripseris de Bruti adventu ad suas legiones,
id. Att. 14, 13, 12:suae legis ad scriptum ipsam quoque sententiam adjungere,
the meaning of their law to which they refer, id. Inv. 2, 49, 147:cum ambitio alterius suam primum apud eos majestatem solvisset,
Liv. 22, 42, 12:nunc causam instituendorum ludorum ab origine sua repetam,
Val. Max. 2, 4, 4:Jubam in regno suo non locorum notitia adjuvet, non popularium pro rege suo virtus,
Sen. Ep. 71, 10; id. Ben. 7, 6, 3; id. Clem. 1, 3, 4.—Esp. with cujusque as antecedent:in qua deliberatione ad suam cujusque naturam consilium est omne revocandum,
Cic. Off. 1, 33, 119 (v. II. D. 2. infra).— Abl.:operam dare ut sua lex ipso scripto videatur niti,
Cic. Inv. 2, 49, 147 (cf. supra):(Caesar reperiebat) ad Galbam propter justitiam prudentiamque suam totius belli summam deferri,
Caes. B. G. 2, 4:credere, ad suum concilium a Jove deos advocari,
Sen. Q. N. 2, 42, 1.—With predic. nom. as antecedent:8.sapientissimi artis suae professores sunt a quibus et propria studia verecunde et aliena callide administrantur,
Val. Max. 8, 12, 1.—With appositive noun.(α).With gram. subject as antecedent:(β).hoc Anaximandro, populari ac sodali suo, non persuasit,
Cic. Ac. 2, 37, 118:vidit fortissimum virum, inimicissimum suum,
id. Mil. 9, 25:(hic) fuit in Creta contubernalis Saturnini, propinqui sui,
id. Planc. 11, 27:ut non per L. Crassum, adfinem suum... causam illam defenderit,
id. Balb. 21, 49:ne cum hoc T. Broccho, avunculo, ne cum ejus filio, consobrino suo, ne nobiscum vivat,
id. Lig. 4, 11:Caesar mittit ad eum A. Clodium, suum atque illius familiarem,
Caes. B. C. 3, 57.—With object as antecedent:(γ).Dicaearchum cum Aristoxeno, aequali et condiscipulo suo, omittamus,
Cic. Tusc. 1, 18, 41:tres fratres optimos, non solum sibi ipsos, neque nobis, necessariis suis, sed etiam rei publicae condonavit,
id. Lig. 12, 36:Varroni, quem, sui generis hominem,... vulgus extrahere ad consulatum nitebatur,
Liv. 22, 34, 2.—With appositive noun as antecedent:9.si P. Scipionem, clarissimum virum, majorumque suorum simillimum res publica tenere potuisset,
Cic. Phil. 13, 14, 29:M. Fabi Ambusti, potentis viri cum inter sui corporis homines, tum ad plebem, etc.,
Liv. 6, 34, 5:C. vero Fabricii, et Q. Aemilii Papi, principum saeculi sui, domibus argentum fuisse confitear oportet,
Val. Max. 4, 4, 3.—In participial clauses.(α).The antecedent being the logical subject of the participle, and other than the principal subject:(β).credamus igitur Panaetio, a Platone suo dissentienti ( = qui dissentiebat),
Cic. Tusc. 1, 32, 79:ea Sex. Roscium, expulsum ex suis bonis, recepit domum,
id. Rosc. Am. 10, 27:diffidentemque rebus suis confirmavit,
id. Imp. Pomp. 9, 23:Dejotarum ad me venientem cum omnibus copiis suis, certiorem feci, etc.,
id. Fam. 15, 4, 7; id. Cat. 4, 9, 18: si hominis et suis et populi Romani ornamentis amplissimi ( being greatly distinguished) causam repudiassem, id. Mur. 4, 8:stupentes tribunos et suam jam vicem magis anxios quam, etc., liberavit consensus populi Romani,
Liv. 8, 35, 1; 22, 42, 8:manet in folio scripta querela suo ( = quam scripsit),
Ov. F. 5, 224; cf. in abl. absol.:et ipsis (hostibus) regressis in castra sua,
Liv. 22, 60, 9:quibus (speculis) si unum ostenderis hominem, populus adparet, unaquaque parte faciem exprimente sua,
Sen. Q. N. 1, 5, 5.—The logical subject of the participle, being also the principal subject:(γ).sic a suis legionibus condemnatus irrupit in Galliam,
Cic. Phil. 10, 10, 21:hunc agrum patres nostri, acceptum a majoribus suis ( = quem acceperant), perdiderunt,
id. Agr. 2, 31, 84:ut in suis ordinibus dispositi dispersos adorirentur,
Caes. B. C. 3, 92: Appius, odium in se aliorum suo in eos metiens odio, haud ignaro, inquit, imminet fortuna, Liv. 3, 54, 3:ipsa capit Condita in pharetra ( = quae condiderat) tela minora sua,
Ov. F. 2, 326; cf. in abl. absol.:Sopater, expositis suis difficultatibus ( = cum exposuisset, etc.): Timarchidem... perducit,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 69:Caesar, primum suo deinde omnium ex conspectu remotis equis, etc.,
Caes. B. G. 1, 25:Campani, audita sua pariter sociorumque clade, legatos ad Hannibalem miserunt,
Liv. 25, 15, 1:(Appius) deposito suo magistratu... domum est reductus,
id. 4, 24, 7; 3, 35, 9; 9, 10, 13; 9, 41, 9.—The antecedent being the principal subject, not the logical subject of the participle:10.M. Papirius dicitur Gallo, barbam suam (i.e. Papirii) permulcenti,... iram movisse,
Liv. 5, 41, 9: cum Gracchus, verecundia deserendi socios, implorantis fidem suam populique Romani, substitisset. id. 23, 36, 8; cf. in abl. absol.:si sine maximo dedecore, tam impeditis suis rebus, potuisset emori,
Cic. Rab. Post. 10, 29; id. Mil. 14, 38; id. Planc. 21, 51; id. Clu. 14, 42:ita (consul) proelio uno accidit Vestinorum res, haudquaquam tamen incruento milite suo (consulis),
Liv. 8, 29, 12; cf.with antecedent to be supplied: Campani, cum, robore juventutis suae acciso, nulla (sc. eis) propinqua spes esset, etc.,
id. 7, 29, 7.—In gerund. construction. ( a) With subject as antecedent:(β).mihi ipsa Roma ad complectendum conservatorem suum progredi visa est,
Cic. Pis. 22, 52.—With object, the logical subjects of the gerund as antecedent:(γ).cur iis persequendi juris sui... adimis potestatem?
Cic. Div. in Caecil. 6, 21:si senatui doloris sui de me declarandi potestas esset erepta,
id. Sest. 23, 51:nec tribunis plebis (spatium datur) sui periculi deprecandi,
Caes. B. C. 1, 5.—With antecedent dependent on the gerund:11.eamque rem illi putant a suum cuique tribuendo appellatam,
Cic. Leg. 1, 6, 19.—As adjunct of a noun dependent on a subjectinf., with its logical subject as antecedent:B. 1.magnum Miloni fuit, conficere illam pestem nulla sua invidia?
Cic. Mil. 15, 40:neque enim fuit Gabinii, remittere tantum de suo nec regis, imponere tantum plus suis,
his claim, id. Rab. Post. 11, 31:Piso, cui fructum pietatis suae neque ex me neque a populo Romano ferre licuit,
id. Sest. 31, 68:ei cujus magis intersit, vel sua, vel rei publicae causa vivere,
id. Off. 3, 23, 90:sapientis est consilium explicare suum de maximis rebus,
id. Or. 2, 81, 333; id. Mil. 15, 41.—With logical subject understood:totam Italiam suis colonis ut complere (sc. eis) liceat, permittitur,
Cic. Agr. 2, 13, 34:maximum (sc. eis) solacium erit, propinquorum eodem monumento declarari, et virtutem suorum, et populi Romani pietatem,
id. Phil. 14, 13, 35.Dependent on subject-inff.:2.ejusdem animi est, posteris suis amplitudinem nobis quam non acceperit tradere, et memoriam prope intermortuam generis sui, virtute renovare,
Cic. Mur. 7, 16:siquidem atrocius est, patriae parentem quam suum occidere,
id. Phil. 2, 13, 31:miliens perire est melius quam in sua civitate sine armorum praesidio non posse vivere,
id. ib. 2, 44, 112: quanto est honestius, alienis injuriis quam suis commoveri, one ' s own, id. Verr. 2, 3, 72, § 169:contentum suis rebus esse maximae sunt certissimaeque divitiae,
id. Par. 6, 51:ut non liceat sui commodi causa nocere alteri,
id. Off. 3, 5, 23:detrahere de altero sui commodi causa,
id. ib. 3, 5, 24:suis exemplis melius est uti,
Auct. Her. 4, 1, 2:levius est sua decreta tollere quam aliorum,
Liv. 3, 21. 5; 39, 5, 2;29, 37, 11: satius est vitae suae rationes quam frumenti publici nosse,
Sen. Brev. Vit. 18, 3:quanto satius est sua mala exstinguere quam aliena posteris tradere?
id. Q. N. 3, praef. 5:cum initia beneficiorum suorum spectare, tum etiam exitus decet,
id. Ben. 2, 14, 2; 3, 1, 5:Romani nominis gloriae, non suae, composuisse illa decuit,
Plin. 1, prooem. § 16.—With 1 st pers. plur., as indef. antecedent: cum possimus ab Ennio sumere... exemplum, videtur esse arrogantia illa relinquere, et ad sua devenire, to one ' s own = to our own, Auct. Her. 4, 1, 2.—Without a subject-inf.:C.omnia torquenda sunt ad commodum suae causae... sua diligenter narrando,
Cic. Inv. 1, 21, 30: ut in ceteris habenda ratio non sua (al. sui) solum, sed etiam aliorum, id. Off. 1, 39, 139:erat Dareo mite ac tractabile ingenium, nisi suam naturam plerumque fortuna corrumperet (suam not referring to Dareo),
Curt. 3, 2, 17 MSS. (Foss, mansuetam). — With 1 st pers. plur., as indef. antecedent (cf. 1. supra):non erit ista amicitia sed mercatura quaedam utilitatum suarum,
Cic. N. D. 1, 44, 122; cf.: pro suo possidere, II. A. 2. a. g; and Cic. Off. 2, 21, 73, II. A. 2. b. a; cf. also II. B. 1. a; II. B. 5. c.; II. B. 7. b.; II. C. 8. b. b infra.With antec. in a previous sentence. Here ejus, eorum, earum are used for his, her, their, unless the clause is oblique in regard to the antecedent, i. e. the antecedent is conceived as the author of the statement.1.In clauses dependent on a verbum sentiendi or dicendi, expressed or understood, referring to the grammatical or logical subject of the verb.a.In infinitive clauses:b.(Clodius) Caesaris potentiam suam potentiam esse dicebat,
Cic. Mil. 32, 88:(Caelius) a sua (causa) putat ejus (i.e. Ascitii) esse sejunctam,
id. Cael. 10, 24:ipsos certo scio non negare ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo (referring to ipsos),
id. Rosc. Am. 37, 107:hostes viderunt,... suorum tormentorum usum spatio propinquitatis interire,
Caes. B. C. 2, 16:docent, sui judicii rem non esse,
id. ib. 1, 13.—The reference of suus may be ambiguous, esp. if an infinitive is dependent on another:hoc Verrem dicere ajebant, te... opera sua consulem factum, i.e. Verris, though grammatically it might refer to the subj. of aiebant,
Cic. Verr. 1, 10, 29:(Ariovistus) dixit neminem secum sine sua pernicie contendisse,
Caes. B. G. 1, 36; cf. the context with, in all, eleven reflexive pronouns referring to four different antecedents (populus Romanus, Ariovistus, Caesar, nemo); cf.also: occurrebat ei, mancam praeturam suam futuram consule Milone,
Cic. Mil. 9, 25; 32, 88; Liv. 3, 42, 2.—Suus in a clause dependent on inf.:c.scio equidem, ut, qui argentum afferret atque expressam imaginem suam (i.e. militis) huc ad nos, cum eo ajebat velle mitti mulierem,
Plaut. Ps. 2, 2, 55:isti bonorum emptores arbitrantur, vos hic sedere qui excipiatis eos qui de suis (i.e. emptorum) manibus effugerint,
Cic. Rosc. Am. 52, 151:Siculi venisse tempus ajebant ut commoda sua defenderem,
id. Div. in Caecil. 1, 3:ut tunc tandem sentiret recuperanda esse quae prius sua culpa amissa forent,
Liv. 44, 8, 4. —Ambiguous: velle Pompejum se Caesari purgatum, ne ea quae reipublicae causa egerit (Pompejus) in suam (i.e. Caesaris) contumeliam vertat (where suam might be referred to Pompejus),
Caes. B. C. 1, 8.—In oblique clauses introduced by ut or ne, or clauses subordinate to such:d.Cassius constituit ut ludi absente te fierent suo nomine,
Cic. Att. 15, 11, 2:postulat ut ad hanc suam praedam tam nefariam adjutores vos profiteamini,
id. Rosc. Am. 2, 6:Nasidius eos magnopere hortatur ut rursus cum Bruti classe, additis suis (i.e. Nasidii) auxiliis confligant,
Caes. B. C. 2, 3:(regem) denuntiasse sibi ut triduo regni sui decederent finibus,
Liv. 42, 25, 12:Sabinae mulieres, hinc patres, hinc viros orantes, ne parricidio macularent partus suos (i.e. mulierum),
id. 1, 13, 2:Patron praecepit suis ut arma induerent, ad omne imperium suum parati,
Curt. 5, 11, 1.—With reflex. pron., referring to a different antecedent:ad hanc (Laidem) Demosthenes clanculum adit, et ut sibi copiam sui faceret, petit,
Gell. 1, 8, 5. —In subordinate clauses introduced by quin or quod:e.(Dejotarus) non recusat quin id suum facinus judices,
Cic. Deiot. 15, 43; so id. ib. 4, 15;16, 45: parietes hujus curiae tibi gratias agere gestiunt, quod futura sit illa auctoritas in his majorum suorum et suis sedibus,
id. Marcell. 3, 10:quidni gauderet quod iram suam nemo sentiret?
Sen. Troad. 3, 13:querenti quod uxor sua e fico se suspendisset,
Quint. 6, 3, 88;and with intentional ambiguity: cum Proculejus quereretur de filio quod is mortem suam expectaret,
id. 9, 3, 68. —In interrogative clauses:2.si, quod officii sui sit, non occurrit animo, nihil umquam omnino aget,
Cic. Ac. 2, 8, 25:ut non auderet iterum dicere quot milia fundus suus abesset ab urbe,
id. Caecin. 10, [p. 1825] 28:donec sciat unisquisque quid sui, quid alieni sit,
Liv. 6, 27, 8:rex ignarus, quae cum Hannibale legatis suis convenisset, quaeque legati ejus ad se allaturi fuissent,
id. 23, 39, 2:postquam animadvertit quantus agminis sui terror esset,
id. 43, 19, 5. —In a virtually oblique clause.a.In final clause, introduced by ut, ne, or rel., referring to the subject of the purpose:b.me a portu praemisit domum, ut haec nuntiem uxori suae,
Plaut. Am. 1, 1, 41:quasi Appius ille Caecus viam muniverit, non qua populus uteretur, sed ubi impune sui posteri latrocinarentur, i. e. Appii,
Cic. Mil. 7, 17:quae gens ad Caesarem legatos mise. rat, ut suis omnibus facultatibus uteretur,
Caes. B. C. 3, 80:inde castra movent, ne qua vis sociis suis ab Romano exercitu inferri possit,
Liv. 43, 23, 5:(Romani) Albam a fundamentis proruerunt, ne memoria originum suarum exstaret,
id. 26, 13, 16:oppidani nuntios Romam, qui certiorem de suo casu senatum facerent, misere,
id. 6, 33, 7; cf.:tanto intervallo ab hostibus consedit, ut nec adventus suus propinquitate nimia nosci posset, et, etc.,
Liv. 10, 20, 7:Datames locum delegit talem ut non multum obesse multitudo hostium suae paucitati posset,
Nep. Dat. 7, 3:quid si gubernator a diis procellas petat ut gratior ars sua periculo fiat?
Sen. Ben. 6, 25, 4. —In other dependent clauses represented as conceived by an antecedent in the principal sentence:D.Sulla, si sibi suus pudor ac dignitas non prodesset, nullum auxilium requisivit ( = negavit se defendi velle, si, etc.),
Cic. Sull. 5, 15:Paetus omnes libros quos frater suus reliquisset mihi donavit ( = dixit se donare libros quos, etc.),
id. Att. 2, 1, 12:non enim a te emit, sed, priusquam tu suum sibi venderes, ipse possedit ( = potitus est, ne, etc.),
id. Phil. 2, 37, 96:Africanus, si sua res ageretur, testimonium non diceret,
id. Rosc. Am. 36, 3:ille ipse (Pompejus) proposuit epistulam illam, in qua est Pro tuis rebus gestis amplissimis. Amplioribusne quam suis, quam Africani?
id. Att. 8, 9, 2:spiritus dabat (Manlio) quod... vinculorum suorum invidiam dictator fugisset,
Liv. 6, 18, 4:(Numa) Camenis eum lucum sacravit, quod earum ibi concilia cum conjuge sua Egeria essent,
id. 1, 21, 3:adulescens deos omnis invocare ad gratiam illi pro se referendam, quoniam sibi nequaquam satis facultatis pro suo animo atque illius erga se esset,
id. 26, 50, 4 (cf. D. 1. a. infra).In the place of ejus.1.In clauses virtually oblique, but with indicative, being conceived by the antecedent (hence suus, not ejus), but asserted as fact by the author (hence indicative, not subjunctive):2.Cicero tibi mandat ut Aristodemo idem respondeas, quod de fratre suo (Ciceronis) respondisti,
Cic. Att. 2, 7, 4:oriundi ab Sabinis, ne, quia post Tatii mortem ab sua parte non erat regnatum, imperium amitterent, sui corporis creari regem volebant,
Liv. 1, 17, 2:C. Caesar villam pulcherrimam, quia mater sua aliquando in illa custodita erat, diruit,
Sen. Ira, 3, 21, 5:Philemonem, a manu servum, qui necem suam per venenum inimicis promiserat, non gravius quam simplici morte punivit,
Suet. Caes. 74; cf.:quomodo excandescunt si quid e juba sua decisum est,
Sen. Brev. Vit. 12, 3.—To avoid ambiguity:3.petunt rationes illius (Catilinae) ut orbetur consilio res publica, ut minuatur contra suum (i.e. Catilinae) furorem imperatorum copia (instead of ejus, which might be referred to res publica),
Cic. Mur. 39, 83:equites a cornibus positos, cum jam pelleretur media peditum suorum acies, incurrisse ab lateribus ferunt,
Liv. 1, 37, 3.—Colloquially and in epistolary style suus is used emphatically instead of ejus, with the meaning own, peculiar: deinde ille actutum subferret suus servus poenas Sosia, his own slave (opp. Mercury, who personates Sosias), Plaut. Am. 3, 4, 19: mira erant in civitatibus ipsorum furta Graecorum quae magistratus sui fecerant, their own magistrates ( = ipsorum), Cic. Att. 6, 2, 5:4.in quibus (litteris Bruti) unum alienum summa sua prudentia (est), ut spectem ludos suos,
his peculiar prudence, id. ib. 15, 26, 1; so,quod quidem ille (Nero) decernebat, quorumdam dolo ad omina sui exitus vertebatur,
Tac. A. 16, 24; cf. II. A. 1. b and g; II. A. 2. a. b; II. B. 3.—Without particular emphasis (mostly ante- and post-class. and poet.):II.tum erit tempestiva cum semen suum maturum erit,
Cato, R. R. 31:vitis si macra erit, sarmenta sua concidito minute,
id. ib. 37:qui sic purgatus erit, diuturna valetudine utatur, neque ullus morbus veniet, nisi sua culpa,
id. ib. 157:Cimon in eandem invidiam incidit quam pater suus,
Nep. Cim. 3, 1:id qua ratione consecutus sit (Lysander) latet. Non enim virtute sui exercitus factum est, etc.,
id. Lys. 1, 2:ipse sub Esquiliis, ubi erat regia sua, Concidit,
Ov. F. 6, 601:quodque suus conjux riguo collegerat horto, Truncat olus foliis,
id. M. 8, 646; so id. ib. 15, 819.In partic.A.As substt.1.sui, suorum, m., his, their (etc.) friends, soldiers, fellow-beings, equals, adherents, followers, partisans, posterity, slaves, family, etc., of persons in any near connection with the antecedent.(α).(Corresp. to the regular usage, I. A. B. C.) Cupio abducere ut reddam (i.e. eam) suis, to her family, friends, Ter. Eun. 1, 2, 77; cf. id. ib. 1, 2, 66:(β).cum animus societatem caritatis coierit cum suis, omnesque natura conjunctos suos duxerit,
fellow-beings, Cic. Leg. 1, 23, 60:mulier ingeniosa praecepit suis omnia Caelio pollicerentur,
her slaves, id. Cael. 25, 62:quo facilius et nostras domos obire, et ipse a suis coli possit,
his friends, id. ib. 7, 18:qua gratiam beneficii vestri cum suorum laude conjungant,
their family, id. Agr. 2, 1, 1:vellem hanc contemptionem pecuniae suis reliquisset,
to his posterity, id. Phil. 3, 6, 16:cum divisurum se urbem palam suis polliceretur,
his partisans, id. ib. 13, 9, 19:Caesar, cohortatus suos, proelium commisit,
Caes. B. G. 1, 25; so,Curio exercitum reduxit, suis omnibus praeter Fabium incolumibus,
id. B. C. 2, 35:Caesar receptui suorum timens,
id. ib. 3, 46:certior ab suis factus est, praeclusas esse portas,
id. ib. 2, 20:omnium suorum consensu, Curio bellum ducere parabat,
id. ib. 2, 37: so,Pompejus suorum omnium hortatu statuerat proelio decertare,
id. ib. 3, 86:Caesar Brundisium ad suos severius scripsit,
to his officers, id. ib. 3, 25:naviculam conscendit cum paucis suis,
a few of his followers, id. ib. 3, 104:multum cum suis consiliandi causa secreto praeter consuetudinem loqueretur,
id. ib. 1, 19:nupsit Melino, adulescenti inprimis inter suos et honesto et nobili,
his equals, associates, Cic. Clu. 5, 11:rex raptim a suis in equum impositus fugit,
his suite, Liv. 41, 4, 7:subsidio suorum proelium restituere,
comrades, id. 21, 52, 10:feras bestias... ad opem suis ferendam avertas,
their young, id. 26, 13, 12:abstulit sibi in suos potestatem,
his slaves, Sen. Ira, 3, 12, 6:Besso et Nabarzani nuntiaverant sui regem... interemptum esse,
their fellow - conspirators, Curt. 5, 12, 14. — Very rarely sing.:ut bona mens suis omnibus fuerit. Si quem libido abripuit, illorum eum, cum quibus conjuravit, non suum judicet esse,
Liv. 39, 16, 5.—Irregular use (acc. to I. D.): sui = ejus amici, etc. (freq.;(γ).the absolute use of ejus in this sense being inadmissible): quasi vero quisquam dormiat? ne sui quidem hoc velint, non modo ipse (sui = ejus amici, liberi),
Cic. Tusc. 1, 38, 92:is (annus) ejus omnem spem... morte pervertit. Fuit hoc luctuosum suis, acerbum patriae, etc.,
id. Or. 3, 2, 8:quadrigas, quia per suos ( = ipsius milites) agendae erant, in prima acie locaverat rex,
Liv. 37, 41, 8:auctoritatem Pisistrati qui inter suos ( = ejus cives) maxima erat,
id. 37, 12:quo cum multitudine adversariorum sui superarentur, ipse fuit superior, etc.,
Nep. Hann. 8, 4; v. g.—Without antecedent (cf. I. B. supra): quoties necesse est fallere aut falli a suis, by one ' s friends, Sen. Phoen. 493.—(δ).Sing.: sŭa, suae. f., a sweetheart, mistress (rare): illam suam suas res sibi habere jussit. Cic. Phil. 2, 28. 69:2. a.cedo quid hic faciet sua?
Ter. Heaut. 2, 3, 92.—Sing.(α).Lit.:(β).nec suom adimerem alteri,
his property, his own, Plaut. Trin. 2, 2, 38 (34):nunc si ille salvos revenit, reddam suom sibi (v. D. 3. a. infra),
id. ib. 1, 2, 119:illum studeo quam facillime ad suum pervenire,
Cic. Fam. 13, 26, 4:populi Romani hanc esse consuetudinem ut socios sui nihil deperdere velit,
Caes. B. G. 1, 43; cf. Cic. Rab. Post. 11, 3, I. A. 11. supra:nec donare illi de suo dicimur,
Sen. Ben. 7, 4, 2; so esp. with quisque; v. infra — Hence, de suo = per se, or sua sponte;(stellae) quae per igneos tractus labentia inde splendorem trahant caloremque, non de suo clara,
Sen. Q. N. 7, 1, 6. —Trop.:(γ).meum mihi placebat, illi suum (of a literary essay),
Cic. Att. 14, 20, 3: suom quemque decet, his own manners, etc., Plaut. Stich. 5, 4, 11; so, expendere oportet quid quisque habeat sui ( what peculiarities) nec velle experiri quam se aliena deceant;id enim maxime quemque decet quod est cujusque maxime suum,
Cic. Off. 1, 31, 113.—Jurid. term: aliquid pro suo possidere, to possess in the belief of one ' s legal right:b.pro suo possessio tale est, cum dominium nobis acquiri putamus. Et ea causa possidemus ex qua acquiritur, et praeterea pro suo,
Dig. 41, 10, 1;so without an antecedent, and referring to a first person: item re donata, pro donato et pro suo possideo,
ib. 41, 10, 1; v. the whole tit. ib. 42, 10 (Pro suo); cf. ib. 23, 3, 67; cf. C., infra fin.;similarly: usucapere pro suo = acquire dominion by a possession pro suo, Fragm. Vat. 111: res pro suo, quod justam causam possidendi habet, usucapit,
id. ib. 260; Dig. 41, 3, 27. —Plur.(α).One ' s property:(β).Roscius tibi omnia sua praeter animam tradidit,
Cic. Rosc. Am. 50, 146:qui etiam hostibus externis victis sua saepissime reddiderunt,
id. Agr. 1, 6, 19:tu autem vicinis tuis Massiliensibus sua reddis,
id. Att. 14, 14, 6:Remi legatos miserunt qui dicerent se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere,
Caes. B. G. 2, 3, 2; 1, 11, 2; 2, 13, 2:ipsi milites alveos informes quibus se suaque transveherent, faciebant,
their baggage, Liv. 21, 26, 9:docere eos qui sua permisere fortunae,
Sen. Q. N. 3, praef. 7; so without an antecedent, one ' s own property (cf. I. B. 2. supra):hanc ob causam maxime ut sua tenerentur res publicae constitutae sunt,
Cic. Off. 2, 21, 73;rarely = eorum res: quod vero etiam sua reddiderint (i.e. Gallis),
Liv. 39, 55, 3. —One ' s own affairs:B.aliena ut melius videant et dijudicent Quam sua,
Ter. Heaut. 3, 1, 96:cognoscunt... immobile agmen et sua quemque molientem,
Liv. 10, 20, 8:omnia ei hostium non secus quam sua nota erant,
id. 22, 41, 5:aliena cum suis perdidit,
Sen. Ben. 7, 16, 3.— Absol., referring to a noun fem.: sua (finxit) C. Cassius ( = suas persuasiones; cf.the context),
Quint. 6, 3, 90.Predicative uses: suum esse, facere, fieri, putare, etc., like a gen. poss., to be, etc., the property, or under the dominion, control, power of the antecedent.1.Of property in things.(α).Corporeal:(γ).scripsit causam dicere Prius aurum quare sit suum,
Ter. Eun. prol. 11:nihil erat cujusquam quod non hoc anno suum fore putabat (Clodius),
Cic. Mil. 32, 87:quia suum cujusque fit, eorum quae natura fuerant communia quod cuique obtigit, id quisque teneat,
id. Off. 1, 7, 21:Juba suam esse praedicans praedam,
Caes. B. C. 3, 84:gratum sibi populum facturum, si omnes res Neapolitanorum suas duxissent,
Liv. 22, 32, 8: libros esse dicimus Ciceronis;eosdem Dorus librarius suos vocat,
Sen. Ben. 7, 6, 1:cum enim istarum personarum nihil suum esse possit,
since these persons can own nothing, Gai. Inst. 2, 96; cf. Dig. 1, 7, 15 pr.—Virtually predicative:referas ad eos qui suam rem nullam habent ( = rem quae sua sit),
nothing of their own, Cic. Phil. 2, 6, 15:qui in potestate nostra est, nihil suum habere potest,
Gai. Inst. 2, 84. — ( b) Of literary works:quae convenere in Andriam ex Perinthia Fatetur transtulisse, atque usum pro suis ( = quasi sua essent),
Ter. And. prol. 14:potest autem... quae tum audiet... ingenue pro suis dicere,
his own thoughts, Quint. 12, 3, 3.—Of a country or people:(δ).suum facere = suae dicionis facere: commemorat ut (Caesar) magnam partem Italiae beneficio atque auctoritate eorum suam fecerit,
Caes. B. C. 2, 32:in quam (Asiam) jam ex parte suam fecerit,
Liv. 44, 24, 4:crudelissima ac superbissima gens sua omnia suique arbitrii facit,
id. 21, 44, 5.—Trop.:2.omnia sua putavit quae vos vestra esse velletis,
Cic. Phil. 11, 12, 27:non meminit, illum exercitum senatus populique Romani esse, non suum,
id. ib. 13, 6, 4: [p. 1826] probavit, non rempublicam suam esse, sed se reipublicae, Sen. Clem. 1, 19, 8;so of incorporeal things: hi si velint scire quam brevis eorum vita sit, cogitent ex quota parte sua sit,
how much of it is their own, id. Brev. Vit. 19, 3; so, suum facere, to appropriate:prudentis est, id quod in quoque optimum est, si possit, suum facere,
Quint. 10, 2, 26:quaeremus quomodo animus (hanc virtutem) usu suam faciat,
Sen. Clem. 1, 3, 1.—Of persons.(α).Under a master ' s or father ' s control:(β).ut lege caverent, ne quis quem civitatis mutandae causa suum faceret, neve alienaret,
make any one his slave, Liv. 41, 8, 12: quid eam tum? suamne esse ajebat, his daughter, i.e. in his power? Ter. And. 5, 4, 29:eduxit mater pro sua ( = quasi sua esset),
id. Eun. 1, 2, 76.—Reflexively = sui juris, independent, one ' s own master or mistress, not subject to another ' s control, under one ' s own control (v. sui juris, infra):(γ).ancilla, quae mea fuit hodie, sua nunc est,
Plaut. Pers. 4, 3, 3.—Of moral power over others: suus = devoted to one:(δ).hice hoc munere arbitrantur Suam Thaidem esse,
Ter. Eun. 2, 2, 38:eos hic fecit suos Paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 21:sed istunc exora, ut (mulierem) suam esse adsimulet,
to be friendly to him, id. Heaut. 2, 3, 117:cum Antonio sic agens ut perspiciat, si in eo negotio nobis satisfecerit, totum me futurum suum,
Cic. Att. 14, 1 a, 2:Alpheus... utebatur populo sane suo,
devoted to him, id. Quint. 7, 29.— Poet.: vota suos habuere deos, the vows (inst. of the persons uttering them) had the gods on their side, Ov. M. 4, 373. —Of power over one's self, etc.:3.nam qui sciet ubi quidque positum sit, quaque eo veniat, is poterit eruere, semperque esse in disputando suus,
self-possessed, Cic. Fin. 4, 4, 10:inaestimabile bonum est suum fieri,
selfcontrol, Sen. Ep. 75, 18:(furiosus) qui suus non est,
Dig. 42, 4, 7, § 9:vix sua, vix sanae virgo Niseia compos Mentis erat,
Ov. M. 8, 35. —Suum est, as impers. predicate: = ejus est, characteristic of, peculiar to one (very rare):C.dixit antea, sed suum illud est, nihil ut affirmet,
Cic. Tusc. 1, 42, 99.Attributive usages, almost always (except in Seneca) with suus before its noun.1.The property, relations, affairs, etc., of one opposed to those of another, own.a.Opposition expressed:b.nihil de suo casu, multa de vestro querebatur,
Cic. Balb. 8, 21:sua sibi propiora pericula quam mea loquebantur,
id. Sest. 18, 40:suasque et imperatoris laudes canentes,
Liv. 45, 38, 12:damnatione collegae et sua,
id. 22, 35, 3:Senecae fratris morte pavidum et pro sua incolumitate pavidum,
Tac. A. 14, 73:velut pro Vitellio conquerentes suum dolorem proferebant,
id. H. 3, 37;opp. alienus: ut suo potius tempore mercatorem admitterent, quam celerius alieno,
at a time convenient to themselves, Varr. R. R. 3, 16, 11. —Without antecedent, opp. externus:(Platoni) duo placet esse motus, unum suum, alterum externum, esse autem divinius quod ipsum ex se sua sponte moveatur, etc.,
Cic. N. D. 2, 12, 32. —Implied:c.voluptatem suis se finibus tenere jubeamus,
within the limits assigned to it, Cic. Fin. 3, 1, 1:cum vobis immortale monumentum suis paene manibus senatus... exstruxerit,
id. Phil. 14, 12, 33:superiores (amnes) in Italia, hic (Rhodanus) trans Alpes, hospitales suas tantum, nec largiores quam intulere aquas vehentes,
Plin. 2, 103, 106, § 224: colligitur aqua ex imbribus;ex suo fonte nativa est,
Sen. Q. N. 3, 3:pennas ambo non habuere suas (non suas = alienas),
Ov. Tr. 3, 4, 24. —In particular phrases. ( a) Sua sponte and suo Marte, of one ' s own accord, by one ' s self, without the suggestion, influence, aid, etc., of others:(β).Caesar bellum contra Antonium sua sponte suscepit,
Cic. Phil. 8, 2, 5:sua sponte ad Caesarem in jus adierunt,
Caes. B. C. 1, 87.—So of things, = per se, by or of itself, for itself, for its own sake:jus et omne honestum sua sponte expetendum (cf. in the context: per se igitur jus est expetendum),
Cic. Leg. 1, 18, 48: justitium sua sponte inceptum priusquam indiceretur, by itself, i. e. without a decree, Liv. 9, 7, 8; so,sortes sua sponte attenuatas,
id. 22, 1, 11 (cf. id. 22, 38, 13; 35, 14, 4, I. A. 2., supra): rex enim ipse, sua sponte, nullis commentariis Caesaris, simul atque audivit ejus interitum suo Marte res suas recuperavit, Cic. Phil. 2, 37, 95.—Suus locus, in milit. lang., one ' s own ground, position, or lines:(γ).restitit suo loco Romana acies (opp. to the advance of the enemy),
Liv. 22, 16, 2.—So figuratively:et staturas suo loco leges,
Sen. Ben. 2, 20, 2:aciem instruxit primum suis locis, pauloque a castris Pompeji longius,
Caes. B. C. 3, 84 (cf.: suo loco, 7. b. g, infra).—For suo jure v. 3. infra.—(δ).Sua Venus = one's own Venus, i. e. good luck (v. Venus): ille non est mihi par virtutibus, nec officiis;2.sed habuit suam Venerem,
Sen. Ben. 2, 28, 2. —Of private relations (opp. to public):3.ut in suis rebus, ita in re publica luxuriosus nepos,
Cic. Agr. 2, 18, 48:deinde ut communibus pro communibus utatur, privatis ut suis,
id. Off. 1, 7, 20:quod oppidum Labienus sua pecunia exaedificaverat,
Caes. B. C. 1, 15:militibus agros ex suis possessionibus pollicetur,
i. e. his private property, id. ib. 1, 17; Sen. Ben. 7, 6, 3. —Of just rights or claims:4.imperatori senatuique honos suus redditus,
due to them, Liv. 3, 10, 3:neque inpedimento fuit, quominus religionibus suus tenor suaque observatio redderetur,
Val. Max. 1, 1, 8:quibus omnibus debetur suus decor,
Quint. 11, 1, 41. —So distributively: is mensibus suis dimisit legionem,
in the month in which each soldier was entitled to his discharge, Liv. 40, 41, 8. — Esp.: suo jure (so, meo, nostro, tuo, etc., jure), by his own right:Tullus Hostilius qui suo jure in porta nomen inscripsit,
Cic. Phil. 13, 12, 26:earum rerum hic A. Licinius fructum a me repetere prope suo jure debet,
id. Arch. 1, 1; id. Marcell. 2, 6; id. Phil. 2, 25, 62; id. Balb. 8, 21:numquam illum res publica suo jure esset ulta,
by its unquestionable right, id. Mil. 33, 88. —Of that to which one is exclusively devoted:5. a.huic quaestioni suum diem dabimus,
a day for its exclusive discussion, Sen. Ep. 94, 52:homini autem suum bonum ratio est,
his exclusive good, id. ib. 76, 10:in majorem me quaestionem vocas, cui suus locus, suus dies dandus est,
id. Q. N. 2, 46, 1. —With proprius: mentio inlata apud senatum est, rem suo proprio magistratu egere,
that the business needed a particular officer exclusively for itself, Liv. 4, 8, 4:et Hannibalem suo proprio occupandum bello,
id. 27, 38, 7; cf.:dissupasset hostes, ni suo proprio eum proelio equites Volscorum exceptum tenuissent,
in which they alone fought, id. 3, 70, 4:mare habet suas venas quibus impletur,
by which it alone is fed, Sen. Q. N. 3, 14, 3. —Of persons, devoted to one, friendly, dear:b.Milone occiso (Clodius) habuisset suos consules,
after his own heart, Cic. Mil. 33, 89:collegit ipse se contra suum Clodium,
his dear Clodius, id. Pis. 12, 27 (cf.: suum facere, habere, II. B. 2. g).—Of things, favorable.(α).Of place: neque Jugurtham nisi... suo loco pugnam facere, on his own ground, i. e. chosen by him, favorable, Sall. J. 61, 1:(β).hic magna auxilia expectabant et suis locis bellum in hiemem ducere cogitabant,
Caes. B. C. 1, 61; cf.:numquam nostris locis laboravimus,
Liv. 9, 19, 15.—Of time:c.cum Perseus suo maxime tempore et alieno hostibus incipere bellum posset,
Liv. 42, 43, 3; v. 7. b, infra. —Of circumstances: sua occasio, a favorable opportunity; sometimes without antecedent:6.neque occasioni tuae desis, neque suam occasionem hosti des,
Liv. 22, 39, 21:tantum abfuit ut ex incommodo alieno sua occasio peteretur,
id. 4, 58, 2:aestuque suo Locros trajecit,
a favorable tide, id. 23, 41, 11:ignoranti quem portum petat nullus suus ventus est,
Sen. Ep. 71, 3:orba suis essent etiamnunc lintea ventis,
Ov. M. 13, 195:aut ille Ventis iturus non suis,
Hor. Epod. 9, 30. —Of persons or things, peculiar, particular:7.quae est ei (animo) natura? Propria, puto, et sua,
Cic. Tusc. 1, 29, 70:omnis enim motus animi suum quendam a natura habet vultum,
id. de Or. 3, 57, 316:geometrae et musici... more quodam loquuntur suo. Ipsae rhetorum artes verbis in docendo quasi privatis utuntur ac suis,
id. Fin. 3, 1, 4:sensus omnis habet suum finem,
its peculiar limits, Quint. 9, 4, 61: animus cum suum ambitum complevit et finibus se suis cinxit, consummatum est summum bonum, Sen. Vit. Beat. 9, 3: est etiam in nominibus ( nouns) diverso collocatis sua gratia, their peculiar elegance, Quint. 9, 3, 86:ibi non bello aperto, sed suis artibus, fraude et insidiis, est paene circumventus,
Liv. 21, 34, 1:nec Hannibalem fefellit, suis se artibus peti,
id. 22, 16, 5:adversus hostem non virtute tantum, sed suis (i. e. hostis) etiam pugnare consiliis oportebat,
Flor. 2, 6, 26:liberam Minucii temeritatem se suo modo expleturum,
Liv. 22, 28, 2:equites ovantes sui moris carmine,
id. 10, 26, 11:exsultans cum sui moris tripudiis,
id. 21, 42, 3:tripudiantes suo more,
id. 23, 26, 9.—So, suo Marte, referring to the style of fighting peculiar to the different arms:equitem suo alienoque Marte pugnare,
that the cavalry were fighting both in their own style and in that of the other arms, Liv. 3, 62, 9; cf.: suo Marte, 1, c. a, supra.—And distributively ( = suus quisque):suos autem haec operum genera ut auctores, sic etiam amatores habent,
Quint. 12, 10, 2:illa vero fatidica fulmina ex alto et ex suis venire sideribus,
Plin. 2, 43, 43, § 113; cf.:quae quidem planiora suis exemplis reddentur,
Val. Max. 3, 4 prooem.—Proper, right.a.Referring to one's ordinary or normal condition:b. (α).quod certe non fecisset, si suum numerum naves habuissent,
their regular complement, Cic. Verr. 2, 5, 51, § 133. — So poet.:flecte ratem! numerum non habet illa suum,
its full number, Ov. H. 10, 36:novus exercitus consulibus est decretus: binae legiones cum suo equitatu,
Liv. 40, 36, 6:cum suo justo equitatu,
id. 21, 17, 8:totam (disciplinam) in suum statum redegit,
Val. Max. 2, 7, 2:tranquilla mente et vultu suo,
with the ordinary expression of his face, Sen. Clem. 2, 6, 2:media pars aeris ab his (ignibus) submota, in frigore suo manet. Natura enim aeris gelida est,
id. Q. N. 2, 10, 4:cornuaque in patriis non sua vidit aquis,
not natural to her, Ov. H. 14, 90. —So, non suus, of ingrafted branches and their fruit: miraturque (arbos) novas frondis et non sua poma,
Verg. G. 2, 82. —The regular time ( = stato tempore):(β).signum quod semper tempore exoritur suo,
Plaut. Rud. prol. 4:cum et recte et suo tempore pepererit,
Ter. Hec. 4, 1, 16: aestas suo tempore incanduit...;tam solstitium quam aequinoctium suos dies retulit,
Sen. Q. N. 3, 16, 3:omnes venti vicibus suis spirant majore ex parte,
Plin. 2, 47, 48, § 128. —The right or proper time:(γ).salictum suo tempore caedito,
Cato, R. R. 33:cessit e vita suo magis quam suorum civium tempore,
the right time for himself, Cic. Brut. 1, 4; so,exstingui homini suo tempore optabile est,
id. Sen. 23, 85:Scandilius dicit se suo tempore rediturum,
id. Verr. 2, 3, 60, § 139:si Ardeates sua tempora exspectare velint,
Liv. 4, 7, 6:Chrysippus dicit, illum... opperiri debere suum tempus, ad quod velut dato signo prosiliat,
Sen. Ben. 2, 25, 3:quam multi exercitus tempore suo victorem hostem pepulerunt!
Liv. 44, 39, 4. — Without antecedent: sed suo tempore totius sceleris hujus fons aperietur. Cic. Phil. 14, 6, 15; cf.:de ordine laudis, etc., praecipiemus suo tempore,
Quint. 2, 4, 21. —Suo loco = at the proper place:(δ).quae erant prudentiae propria suo loco dicta sunt,
Cic. Off. 1, 40, 143:quod reddetur suo loco,
Quint. 11, 1, 16:ut suo loco dicetur,
Plin. 2, 90, 102, § 221:inscripta quae suis locis reddam,
id. 1, prooem. § 27; Sen. Ben. 2, 20, 2; cf. 1, c. b; 4. supra. —Suited, appropriate, adapted to one:8.in eodem fundo suum quidquid conseri oportet,
Cato, R. R. 7:siquidem hanc vendidero pretio suo,
at a suitable price, Plaut. Pers. 4, 4, 30:in partes suas digerenda causa,
Quint. 11, 1, 6:confundetur quidquid in suas partes natura digessit,
Sen. Q. N. 3, 29, 8. — Poet.: haec ego dumque queror, lacrimae sua verba sequuntur, Deque meis oculis in tua membra cadunt, appropriate, i. e. tristia, Ov. H. 14, 67.—Without antecedent: suum quidquid genus talearum serito, any fit kind, i. e. suited to the ground, Cato, R. R. 48. —Own, with the notion of independence of, or dependence on others (cf. B. 2. g d).a.Of political independence: pacem condicionibus his fecerunt ut Capuae suae leges, sui magistratus essent, her own laws, i. e. not subject to Carthage, Liv. 23, 7, 2: liberos [p. 1827] eos ac suis legibus victuros, id. 25, 23, 4. —b.Esp. in the phrases suae potestatis or in sua potestate esse, suo jure uti, sui juris esse: Puteolos, qui nunc in sua potestate sunt, suo jure, libertate aequa utuntur, totos occupabunt,
Cic. Agr. 2, 31, 86:Rhegini potestatis suae ad ultimum remanserunt,
retained their self-government, Liv. 23, 30, 9:urbem ne quam formulae sui juris facerent,
id. 38, 9, 10. —Of paternal authority.(α).Free from the power of the paterfamilias; in the phrases sui juris esse, suae potestatis esse, to be independent:(β).quaedam personae sui juris sunt, quaedam alieno juri sunt subjectae, Gai,
Inst. 1, 48:sui juris sunt familiarum suarum principes, id est pater familiae, itemque mater familiae,
Ulp. Fragm. 4, 1:liberi parentum potestate liberantur emancipatione. Sed filius quidem ter manumissus sui juris fit, ceteri autem liberi una manumissione sui juris fiunt,
id. ib. 10, 1:morte patris filius et filia sui juris fiunt,
id. ib. 10, 2:patres familiarum sunt qui sunt suae potestatis,
Dig. 1, 6, 4:si modo defunctus testator suae potestatis mortis tempore fuerit,
Gai. Inst. 2, 147. —With indef. reference: si sui juris sumus,
Dig. 46, 2, 20; cf.:pro suo possideo, 2. a. supra.—Attributively: sui juris arrogatio feminae,
Cod. Just. 8, 47, 8:homo sui juris,
ib. 10, § 5.— Trop.:sapiens numquam semiliber erit: integrae semper libertatis et sui juris,
Sen. Brev. Vit. 5, 3:non illarum coitu fieri cometen, sed proprium et sui juris esse,
id. Q. N. 7, 12, 2: nullique sunt tam feri et sui juris adfectus, ut non disciplina perdomentur, id. Ira, 2, 12, 3. —Subject to paternal authority, in the phrases suus heres, sui liberi; suus heres, an heir who had been in the paternal power of the deceased:D.CVI SVVS HERES NON SIT, XII. Tab. fr. 5, 4.—In the jurists without antecedent: sui et necessarii heredes sunt velut filius filiave, nepos neptisve ex filia, deinceps ceteri qui modo in potestate morientis fuerunt,
Gai. Inst. 2, 156:(emancipati liberi) non sunt sui heredes,
ib. 2, 135:alia facta est juris interpretatio inter suos heredes,
ib. 3, 15:datur patrono adversus suos heredes bonorum possessio (where patrono is not the antecedent of suos),
ib. 3, 41:sui heredes vel instituendi sunt vel exheredandi,
Ulp. Fragm. 22, 14:accrescunt suis quidem heredibus in partem virilem, extraneis autem in partem dimidiam,
id. ib. 22, 17. —Sui liberi, children in paternal power: de suis et legitimis liberis,
Cod. Just. 6, 55 inscr.In particular connections.1.With ipse, his own, etc. (cf. Zumpt, Gram. § 696).a.Ipse agreeing with the antecedent of suus, the antecedent being,(α).A subjectnom.:(β).(ingenium ejus) valet ipsum suis viribus,
by its own strength, Cic. Cael. 19, 45:legio Martia non ipsa suis decretis hostem judicavit Antonium?
by its own resolutions, id. Phil. 4, 2, 5:ruit ipse suis cladibus,
id. ib. 14, 3, 8:si ex scriptis cognosci ipsi suis potuissent,
id. de Or. 2, 2, 8:qui se ipse sua gravitate et castimonia defenderet,
id. Cael. 5, 11:quod ipse suae civitatis imperium obtenturus esset,
Caes. B. G. 1, 3:suamet ipsae fraude omnes interierunt,
Liv. 8, 18, 9; 39, 49, 3:ut saeviret ipse in suum sanguinem effecerunt,
id. 40, 5, 1:respicerent suum ipsi exercitum,
id. 42, 52, 10; 21, 31, 12; 22, 38, 3; 6, 19, 6.—A subject-acc.:(γ).sunt qui dicant eam sua ipsam peremptam mercede,
Liv. 1, 11, 9:(tribuniciam potestatem) suis ipsam viribus dissolvi,
id. 2, 44, 2.—An object in dat. or acc.:b.sic ut ipsis consistendi in suis munitionibus locus non esset,
Caes. B. C. 2, 6:tribuni (hostem) intra suamet ipsum moenia compulere,
Liv. 6, 36, 4:alios sua ipsos invidia opportunos interemit,
id. 1, 54, 8; 22, 14, 13.—Suus as adjunct of subject (rare):aliquando sua praesidia in ipsos consurrexerunt,
their own garrisons revolted against them, Sen. Clem. 1, 26, 1.—With gen. of ipse, strengthening the possessive notion (cf. 4.;c.post-Aug. and very rare, but freq. in modern Lat.): aves (foetus suos) libero caelo suaeque ipsorum fiduciae permittunt,
Quint. 2, 6, 7 (but tuus ipsius occurs in Cic.:tuo ipsius studio,
Cic. Mur. 4, 9:tuam ipsius amicitiam,
id. Verr. 2, 3, 4, § 7).—Both suus and ipse agreeing with the governing noun (very rare; not in Cic. or Caes.): quae tamen in ipso cursu suo dissipata est (= ipsa in cursu suo), in its very course, Sen. Q. N. 1, 1, 3 dub.:2.suamet ipsa scelera,
Sall. C. 23, 2 (Dietsch ex conj. ipse):suismet ipsis corporibus,
Liv. 2, 19, 5 MSS. (Weissenb. ex conj. ipsi):a suismet ipsis praesidiis,
id. 8, 25, 6 MSS. (Weissenb. ipsi).—With quisque, distributively, each ( every one)... his own; in prose quisque is generally preceded by suus.a.Quisque and suus in different cases.(α).Quisque as subjectnom.:(β).sentit enim vim quisque suam quoad possit abuti,
Lucr. 5, 1033:suo quisque loco cubet,
Cato, R. R. 5:suum quisque noscat ingenium,
Cic. Off. 1, 31, 114:ad suam quisque (me disciplinam) rapiet,
id. Ac. 2, 36, 114:quod suos quisque servos in tali re facere voluisset,
id. Mil. 10, 29:cum suo quisque auxilio uteretur,
Caes. B. C. 1, 51:celeriter ad suos quisque ordines redit,
id. ib. 3, 37.—In apposition with plur. subj. (freq. in Liv.):nunc alii sensus quo pacto quisque suam rem Sentiat,
Lucr. 4, 522:ut omnes cives Romani in suis quisque centuriis prima luce adessent,
that all the Roman citizens should be present, each in his own centuria, Liv. 1, 44, 1:hinc senatus, hinc plebs, suum quisque intuentes ducem constiterant,
id. 6, 15, 3:ut (trigemini) pro sua quisque patria dimicent,
id. 1, 24, 2:stabant compositi suis quisque ordinibus,
id. 44, 38, 11:(consules) in suas quisque provincias proficiscuntur,
id. 25, 12, 2; 25, 26, 13:in suo quaeque (stella) motu naturam suam exercent,
Plin. 2, 39, 39, § 106.—With abl. absol.:omnes, velut dis auctoribus in spem suam quisque acceptis, proelium una voce poscunt,
Liv. 21, 45, 9 Weissenb. ad loc.:relictis suis quisque stationibus... concurrerunt,
id. 32, 24, 4; 4, 44, 10; 39, 49, 3; 2, 38, 6.—With acc. of quisque as subj.:(γ).fabrum esse suae quemque fortunae, App. Claud. ap. Ps.-Sall. Ep. ad Caes. Rep. c. l.: sui quemque juris et retinendi et dimittendi esse dominum,
Cic. Balb. 13, 31:recipere se in domos suas quemque jussit,
Liv. 25, 10, 9; and (ungrammatically) nom., as apposition to a subj.-acc.:se non modo suam quisque patriam, sed totam Siciliam relicturos,
id. 26, 29, 3 MSS. (Weissenb. ex conj. quosque).—As adjunct of the subject-nom., with a case of quisque as object, attribut. gen., etc.:(δ).sua cujusque animantis natura est,
Cic. Fin. 5, 9, 25:sua quemque fraus, suum facinus, suum scelus, etc., de sanitate ac mente deturbat,
id. Pis. 20, 46:sua quemque fraus et suus terror maxime vexat,
id. Rosc. Am. 24, 67:suum cuique incommodum ferendum est,
id. Off. 3, 6, 30:ut solidum suum cuique solvatur,
id. Rab. Post. 17, 46:ne suus cuique domi hostis esset,
Liv. 3, 16, 3:ut sua cuique respublica in manu esset,
id. 26, 8, 11:animus suus cuique ordinem pugnandi dabat,
id. 22, 5, 8:tentorium suum cuique militi domus ac penates sunt,
id. 44, 39, 5:suus cuique (stellae) color est,
Plin. 2, 18, 16, § 79:trahit sua quemque voluptas,
Verg. E. 2, 65:stat sua cuique dies,
id. A. 10, 467.—As predicate-nom. (v. II. B.):(ε).opinionem, quae sua cuique conjectanti esse potest,
Liv. 6, 12, 3.—As adjunct of subj.-acc.:(ζ).suum cuique honorem et gradum redditum gaudeo,
Cic. Rosc. Am. 47, 136:scientiam autem suam cujusque artis esse,
id. Fin. 5, 9, 26.—As adjunct of an object, with a case of quisque as object or attribut. gen.: suam cuique sponsam, mihi meam: suum cuique amorem, mihi meum, Atil. Fragm. inc. 1: suom cuique per me uti atque frui licet, Cato ap. Gell. 13, 24 (23), 1:b.ut suo quemque appellem nomine,
Plaut. Ps. 1, 2, 52:placet Stoicis suo quamque rem nomine appellare,
Cic. Fam. 9, 22, 1:ad suam cujusque naturam consilium est omne revocandum,
id. Off. 1, 33, 119:justitia quae suum cuique distribuit,
id. N. D. 3, 15, 38:in tribuendo suum cuique,
id. Off. 1, 5, 14:Turnus sui cuique periculi recens erat documentum,
Liv. 1, 52, 4:in trimatu suo cuique dimidiam esse mensuram futurae certum esse,
Plin. 7, 15, 16, § 73:certa cuique rerum suarum possessio,
Vell. 2, 89, 4; cf.: qua re suum unicuique studium suaque omnibus delectatio relinquatur, Ps.-Cic. Cons. 26, 93.—With quemque in apposition with acc. plur.:Camillus vidit intentos opifices suo quemque operi,
Liv. 6, 25, 9; so cujusque in appos. with gen. plur.: trium clarissimorum suae cujusque gentis virorum mors, id. 39, 52, 7; and cuique with dat. plur.: sui cuique mores fingunt fortunam hominibus, Poet. ap. Nep. Att. 11, 6 (where Lachm. ad Lucr. 2, 372, reads quique, ex conj.; cf. b. b, infra).—Attraction of suus and quisque as adjuncts of nouns.(α).Attraction of suus:(β).ut nemo sit nostrum quin in sensibus sui cujusque generis judicium requirat acrius (= suum cujusque generis judicium),
Cic. Ac. 2, 7, 19:quas tamen inter omnes (voces) est suo quoque in genere (vox) mediocris ( = inter omnes voces est mediocris vox, sua quoque in genere),
id. de Or. 3, 57, 216:eo concilia suae cujusque regionis indici jussit (= sua cujusque regionis concilia),
Liv. 45, 29, 10:equites suae cuique parti post principia collocat (= equites suos cuique parti),
id. 3, 22, 6:cum motibus armorum et corporum suae cuique genti assuetis,
id. 25, 17, 5:legiones deducebantur cum tribunis et centurionibus et sui cujusque ordinis militibus (= suis cujusque),
Tac. A. 14, 27:quae sui cujusque sunt ingenii,
Quint. 7, 10, 10 Halm (al. sua):sui cujusque ingenii poma vel semina gerunt (= sua cujusque),
Col. 3, 1;and by a double attraction: has (cohortes) subsidiariae ternae et aliae totidem suae cujusque legionis subsequebantur (= has cohortes... totidem cujusque legionis, suam quaeque legionem, subsequebantur),
Caes. B. C. 1, 83. —Attraction of quisque:c.tanta ibi copia venustatum in suo quique loco sita,
Plaut. Poen. 5, 4, 6 (al. quaeque):quodvis frumentum non tamen omne Quique suo genere inter se simile esse videbis,
Lucr. 2, 372 Lachm. and Munro ad loc.:cum verba debeant sui cujusque generis copulari,
Varr. L. L. 10, 48:in sensibus sui cujusque generis judicium,
Cic. Ac. 2, 7, 19:haec igitur proclivitas ad suum quodque genus aegrotatio dicatur,
id. Tusc. 4, 12, 28:separatim greges sui cujusque generis nocte remeabant (= greges sui quisque generis),
Liv. 24, 3, 5:ut sui cujusque mensis acciperet (frumentum),
Suet. Aug. 40;and quisque both attracted and in its own case: quia cujusque partis naturae et in corpore et in animo sua quaeque vis sit (where either cujusque or quaeque is redundant),
Cic. Fin. 5, 17, 46; v. Madv. ad loc.; Cato, R. R. 23 fin.;so esp. in the phrases suo quoque tempore, anno, die, loco, etc.: pecunia, quae in stipendium Romanis suo quoque anno penderetur, deerat (= suo quaeque anno),
each instalment in the year when due, Liv. 33, 46, 9 Weissenb. ad loc.:suo quoque loco,
Varr. R. R. 1, 7, 2; 1, 22, 6:opera quae suis quibusque temporibus anni vilicum exsequi oporteret,
Col. 11, 3:suo quoque tempore,
Vitr. 2, 9, 4:nisi sua quaque die usurae exsolverentur (= sua quaeque die),
Dig. 22, 1, 12 init.; 13, 7, 8, § 3:ut opera rustica suo quoque tempore faciat,
ib. 19, 2, 25, § 3 (al. quaeque)—In the order quisque... suus.(α).In relative clauses, comparative clauses with ut, and interrogative clauses introduced by quid, etc., where quisque immediately follows the relative, etc.:(β).ut quisque suom volt esse, ita est,
Ter. Ad. 3, 3, 45; cf.with sibi,
Cic. Leg. 1, 18, 49; id. Lael. 9, 30:expendere oportere quid quisque habeat sui... nec velle experiri quam se aliena deceant. Id enim maxime quemque decet quod est cujusque maxime suum,
id. Off. 1, 31, 113:neque solum quid in senatu quisque civitatis suae dicerent ignorabant, sed, etc.,
Liv. 32, 19, 9:gratius id fore laetiusque quod quisque sua manu ex hoste captum rettulerit,
id. 5, 20, 8; 6, 25, 10; cf.:in quibus cum multa sint quae sua quisque dicere velit, nihil est quod quisque suum possit dicere,
Sen. Vit. Beat. 23, 1.—If the emphasis is not on suus, but (for quisque, when emphatic, unusquisque is used) on some other word:(γ).in civitates quemque suas... dimisit,
Liv. 21, 48, 2:in patriam quisque suam remissus est,
Just. 33, 2, 8:in vestigio quemque suo vidit,
Liv. 28, 22, 15; cf.:hospitibus quisque suis scribebant,
id. 33, 45, 6:pro facultatibus quisque suis,
id. 42, 53, 3; cf.:respiciendae sunt cuique facultates suae,
Sen. Ben. 2, 15, 3:praecipitat quisque vitam suam et futuri desiderio laborat,
id. Brev. Vit. 7, 5; id. Ben. 7, 5, 1:tunc praeceps quisque se proripit et penates suos deserit,
id. Q. N. 6, 1, 5; 5, 18, 8:summum quisque causae suae judicem facit,
Plin. 1, prooem. § 10: aestimatione nocturnae [p. 1828] quietis, dimidio quisque spatio vitae suae vivit, id. 7, 50, 51, § 167.—Poets adopt the order quisque suus when the metre requires it, Verg. A. 6, 743:(δ).oscula quisque suae matri tulerunt,
Ov. F. 2, 715. —When suus and quisque belong to different clauses:d.atque earum quaeque, suum tenens munus... manet in lege naturae,
Cic. Tusc. 5, 13, 38. —Suus uterque, or uterque suus, distributively of two subjects:3.suas uterque legiones reducit in castra,
Caes. B. C. 1, 40; 2, 28:ideo quod uterque suam legem confirmare debebit,
Cic. Inv. 2, 49, 142:cum sui utrosque adhortarentur,
Liv. 1, 25, 1:ad utrumque ducem sui redierunt,
id. 21, 29, 5:utraque (lex) sua via it,
Sen. Ben. 6, 6, 1; cf.uterque, in apposit.: nec ipsi tam inter se acriter contenderunt, quam studia excitaverant uterque sui corporis hominum,
Liv. 26, 48, 6.—With sibi.(α).Sibi with pronom. force (cf. sui, IV. C. fin.):(β).reddam suum sibi,
Plaut. Trin. 1, 2, 119 ( = ei; but referred to b, infra, by Brix ad loc.); cf.:suam rem sibi salvam sistam,
id. Poen. 5, 2, 123:idem lege sibi sua curationem petet,
for himself, Cic. Agr. 2, 9, 22 (cf. id. Phil. 2, 37, 96;I. B. 2. b. supra): ut vindicare sibi suum fulgorem possint,
Sen. Q. N. 1, 1, 11; cf.the formula of divorce: tuas res tibi habeto,
Dig. 24, 2, 2.—Hence, illam suam suas res sibi habere jussit, Cic. Phil. 2, 28, 69.—With sibi redundant, to strengthen suus (anteand post-class. and colloq.):4.quo pacto serviat suo sibi patri,
Plaut. Capt. prol. 5:eum necabam ilico per cerebrum pinna sua sibi, quasi turturem,
id. Poen. 2, 40; v. sui, IV. C. and the passages there cited.—With gen. agreeing with the subject of suus:5.quas cum solus pertulisset ut sua unius in his gratia esset,
that the credit of it should belong to him alone, Liv. 2, 8, 3:qui de sua unius sententia omnia gerat,
id. 44, 22, 11; cf.:unam Aegyptus in hoc spem habet suam,
Sen. Q. N. 4, 2, 2.—For suus ipsius, etc., v. D. 1. b. supra.—With demonstr., rel., or indef. pronn. and adjj., of his, hers, etc.:6.postulat ut ad hanc suam praedam adjutores vos profiteamini,
to this booty of his, Cic. Rosc. Am. 2, 6:Sestius cum illo exercitu suo,
id. Sest. 5, 12:qua gravitate sua,
id. ib. 61, 129:suam rem publicam illam defenderunt,
that republic of theirs, id. ib. 67, 141:in istum civem suum,
against this citizen of theirs, id. Balb. 18, 41:cum illo suo pari,
id. Pis. 8, 18:te nulla sua calamitate civitas satiare potest?
id. Phil. 8, 6, 19:dubitatis igitur, quin vos M. Laterensis ad suam spem aliquam delegerit,
for some hope of his, id. Planc. 16, 39:non tam sua ulla spe quam militum impetu tractus,
by any hope of his, Liv. 25, 21, 5:nullo suo merito,
from no fault of theirs, id. 26, 29, 4:ipse arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
with a few of his friends, Caes. B. C. 1, 19.—With descriptive adjj.(α).Standing before the adj. and noun (so most freq.):(β).suorum improbissimorum sermonum domicilium,
Cic. Pis. 31, 76:causam sui dementissimi consilii,
id. Phil. 2, 22, 53:suam insatiabilem crudelitatem,
id. ib. 11, 3, 8:suis amplissimis fortunis,
id. ib. 13, 8, 16:suum pristinum morem,
id. Pis. 12, 27:suis lenissimis postulatis,
Caes. B. C. 1, 5: simili ratione Pompeius in suis veteribus castris consedit (suis emphatic; cf. b, infra), id. ib. 3, 76.—Between the adj. and noun (less emphatic):(γ).pro eximiis suis beneficiis,
Cic. Prov. Cons. 4, 7:propter summam suam humanitatem,
id. Fam. 15, 14, 1:ex praeteritis suis officiis,
Caes. B. C. 3, 60:Caesar in veteribus suis castris consedit,
id. ib. 3, 76.—After adj. and noun:7.veterem amicum suum excepit,
Cic. Rab. Post. 16, 43:in illo ardenti tribunatu suo,
id. Sest. 54, 116.—Objectively for the pers. pron. (rare):8.neque cuiquam mortalium injuriae suae parvae videntur ( = sibi illatae),
Sall. C. 51, 11; so,neglectam ab Scipione et nimis leviter latam suam injuriam ratus,
Liv. 29, 9, 9:ipsae enim leges te a cognitione sua judicio publico reppulerunt ( = a se cognoscendo),
Cic. Balb. 14, 32:suam invidiam tali morte quaesitam ( = quaesitum esse ab eo ut homines se inviderent),
Tac. A. 3, 16; so,nulla sua invidia,
Cic. Mil. 15, 40.—Abl. fem. sua, with refert or interest, for gen. of the pers. pron.: neminem esse qui quomodo se habeat nihil sua censeat interesse, Cic. Fin. 5, 10, 30:9.si scit sua nihil interesse utrum anima per os, an per jugulum exeat,
Sen. Ep. 76, 33; v. intersum, III.—Strengthened by the suffix - pte or -met.(α).By - pte (not used with ipse) affixed to the forms sua, suo, and (ante-class.) suum:(β).quom illa osculata esset suumpte amicum,
Plaut. Mil. 2, 4, 38:ut terrena suopte nutu et suo pondere in terram ferantur,
Cic. Tusc. 1, 17, 40:ferri suopte pondere,
id. N. D. 1, 25, 69:suapte natura,
id. Fat. 18, 42:suapte vi et natura,
id. ib. 19, 43; id. Fin. 1, 16, 54; 5, 22, 61:suopte ingenio,
Liv. 25, 18; so id. 1, 25, 1; 1, 18, 4:suapte manu,
Cic. Or. 3, 3, 10:locus suapte natura infestus,
Liv. 44, 6, 9; so,suapte natura,
id. 4, 22, 4:flumina suapte natura vasta,
Sen. Q. N. 3, 27, 8; so id. Ben. 4, 17, 2:sponte suapte,
Varr. L. L. 6, 7, § 70.—With - met, almost always followed by ipse (in all forms of suus except suus, suum, suae, and suorum):suomet ipsi more,
Sall. J. 31, 6:suomet ipsi instrumento,
Liv. 22, 14, 13:suomet ipsi metu,
Tac. H. 3, 16 fin.:suamet ipsum pecunia,
Sall. J. 8, 2:suamet ipsae fraude,
Liv. 8, 18, 9:intra suamet ipsum moenia,
id. 6, 36, 4:suismet ipsi praesidiis,
id. 8, 25, 6:suismet ipsis corporibus,
id. 2, 19, 5:suosmet ipsi cives,
id. 2, 9, 5:suasmet ipse spes,
Tac. A. 3, 66 fin. —Without ipse:populum suimet sanguinis mercede,
Sall. H. Fragm. 1, 41, 25 Dietsch:magna pars suismet aut proxumorum telis obtruncabantur,
id. ib. 2, 52 ib. -
22 suus
sŭus, a, um (old form sos, sa, sum; dat. plur. sis, Enn. ap. Fest. p. 301 Mull.; acc. sas. id. ib. p. 325 ib.; cf. Paul. ex Fest. p. 47; Schol. Pers. 1, 108; sing. sam for suam, Fest. p. 47 Mull.;I.so for suo, C. I. L. 5, 2007. In ante-class. verse su- with the following vowel freq. forms one syllable,
Plaut. Merc. 1, 1, 48; id. Ps. 1, 3, 5; Ter. And. 1, 1, 68; Lucr. 1, 1022; v. Neue, Formenl. 2, 189 sqq.), pron. poss., 3 d pers. [root SVA-; Sanscr. sva, own; cf. sui; Gr. seWo-, whence sphe, etc., and he; cf. heos], of or belonging to himself, herself, etc.; his own, her own, etc.; his, her, its, their; one ' s; hers, theirs.Ordinary possessive use his, etc. (cf. the similar use of the pers. pron. sui, q. v.).A.With antecedent in the same sentence.1.The antecedent a subject-nominative, expressed or understood.(α).His:(β).Caesar copias suas divisit,
Caes. B. C. 3, 97:ille in sua sententia perseverat,
id. ib. 1, 72:tantam habebat suarum rerum fiduciam,
id. ib. 2, 37:cum sceleris sui socios Romae reliquisset,
Cic. Cat. 3, 1, 3:cur ego non ignoscam si anteposuit suam salutem meae?
id. Pis. 32, 79; id. Phil. 2, 18, 45; id. Mil. 10, 27; id. Fam. 15, 14, 1:Hanno praefecturam ejus (i.e. Muttinis) filio suo (Hannonis) dedit,
Liv. 26, 40, 7:imperat princeps civibus suis,
Sen. Clem. 1, 16, 2:nemo rem suam emit,
id. Ben. 7, 4, 8.—Her:(γ).mea Glycerium suos parentes repperit,
Ter. And. 5, 6, 5:utinam haec ignoraret suum patrem,
id. Phorm. 5, 6, 34:si nunc facere volt era officium suom,
Plaut. Cas. 2, 8, 72:ne eadem mulier cum suo conjuge honestissimum adulescentem oppressisse videatur,
Cic. Cael. 32, 78:si omnibus suis copiis excellentem virum res publica armasset,
id. Phil. 13, 16, 32.—Its:(δ).omne animal, simul et ortum est, et se ipsum et omnes partes suas diligit,
Cic. Fin. 2, 11, 33:cum mea domus ardore suo deflagrationem Italiae toti minaretur,
id. Planc. 40, 95.—Their: (legiones) si consulem suum reliquerunt, vituperandae sunt Cic. Phil. 5, 2, 4:2.mittent aliquem de suo numero,
id. ib. 11, 10, 25:rationem illi sententiae suae non fere reddebant,
id. Tusc. 1, 17, 38:qui agellos suos redimere a piratis solebant,
id. Verr. 2, 3, 37, § 85:edicunt ut ad suum vestitum senatores redirent,
id. Sest. 14, 32:suis finibus eos prohibent,
Caes. B. G. 1, 1: Allobrogibus sese persuasuros existimabant ut per suos (Allobrogum) fines eos (Helvetios) ire paterentur, id. id. 1, 6;and distributively: ac naves onerariae LXIII. in portu expugnatae, quaedam cum suis oneribus, frumento, armis, aere, etc.,
some with their several cargoes, Liv. 26, 47, 9.—With a subject-clause as antecedent:3.id sua sponte apparebat tuta celeribus consiliis praepositurum,
was selfevident, Liv. 22, 38, 13:ad id quod sua sponte satis collectum animorum erat, indignitate etiam Romani accendebantur,
id. 3, 62, 1:secutum tamen sua sponte est ut vilior ob ea regi Hannibal et suspectior fieret,
id. 35, 14, 4. —With subject-acc. as antecedent:4.hanc dicam Athenis advenisse cum aliquo amatore suo, Plant. Mil. 2, 2, 86: doceo gratissimum esse in sua tribu Plancium,
Cic. Planc. 19, 47:cupio eum suae causae confidere,
id. Sest. 64, 135:suspicari debuit (Milo), eum (Clodium) ad villam suam (Clodii) deversurum,
id. Mil. 19, 51: Medeam praedicant in fuga fratris sui membra dissipavisse, id. Imp. Pomp. 9, 22:(dixit) Caesarem pro sua dignitate debere et studium et iracundiam suam reipublicae dimittere,
Caes. B. C. 1, 8.—With object-acc. as antecedent.(α).Suus being an adjunct of the subject (generally rendered in Engl. by a pass. constr.):(β).hunc pater suus de templo deduxit,
he was taken from the temple by his father, Cic. Inv. 2, 17, 52:hunc sui cives e civitate ejecerunt,
id. Sest. 68, 142:Alexandrum uxor sua... occidit,
id. Inv. 2, 49, 144:illum ulciscentur mores sui,
id. Att. 9, 12, 2:quodsi quem natura sua... forte deficiet,
id. Or. 1, 14:utrumque regem sua multitudo consalutaverat,
Liv. 1, 7, 1:quas (urbes) sua virtus ac dii juvent, magnas sibi opes facere,
id. 1, 9, 3; 1, 7, 15; 6, 33, 5:quos nec sua conscientia impulerit, nec, etc.,
id. 26, 33, 3; 25, 14, 7:consulem C. Marium servus suus interemit,
Val. Max. 6, 8, 2:quis non Vedium Pollionem pejus oderat quam servi sui?
Sen. Clem. 1, 18, 2:sera dies sit qua illum gens sua caelo adserat,
id. Cons. Poll. 12 (31), 5.—With the antecedent understood from the principal sentence:ita forma simili pueri ut mater sua internoscere (sc. eos) non posset,
Plaut. Men. prol. 19; and with suus as adjunct both of the subject and of the antecedent: jubet salvere suos vir uxorem suam, id. merc. 4, 3, 11. —With impers. verbs:(γ).sunt homines, quos libidinis infamiaeque suae neque pudeat neque taedeat,
Cic. Verr. 1, 12, 35:video fore ut inimicos tuos poeniteat intemperantiae suae,
id. Fam. 3, 10, 1:si Caesarem beneficii sui poeniteret,
id. Lig. 10, 29; so id. Agr. 2, 11, 26:jam ne nobilitatis quidem suae plebejos poenitere,
Liv. 10, 7, 8:militem jam minus virtutis poenitere suae,
id. 22, 12, 10.—As adjunct of other members of the sentence:5.ad parentes suos ducas Silenium,
Plaut. Cist. 2, 3, 86. nam is illius filiam conicit in navem clam matrem suam (i.e. filiae), id. Mil. 2, 1, 34:eosdem ad quaestoris sui aut imperatoris, aut commilitonum suorum pericula impulistis,
Cic. Phil. 13, 17, 34:totum enim ex sua patria sustulisti,
id. Verr. 2, 5, 49, § 127; id. Or. 3, 32, 126: quem (Hammonium) tibi etiam suo nomine ( on his own account) commendo... itaque peto a te ut ejus procuratorem et ipsum suo nomine diligas, id. Fam. 13, 21, 2:Caesar Fabium in sua remittit hiberna,
Caes. B. G. 5, 33; id. B. C. 3, 24:introire ad Ciceronem, et domi suae imparatum confodere,
Sall. C. 28, 1:suis flammis delete Fidenas,
i. e. the flames kindled by the Fidenates, Liv. 4, 33, 5:suo igni involvit hostes,
Tac. A. 14, 30:quid Caesarem in sua fata inmisit?
Sen. Ep. 94, 65; id. Q. N. 1, praef. 7; cf.with antecedent supplied from preceding sentence: non destiti rogare et petere (sc. Brutum) mea causa, suadere et hortari sua,
Cic. Att. 6, 2, 7.—With dat. as antecedent.(α).As adjunct of subject (cf. 4. supra):(β).suus rex reginae placet,
a queen likes her own king, Plaut. Stich. 1, 2, 76:ei nunc alia ducenda'st domum, sua cognata Lemniensis,
id. Cist. 1, 1, 101:Autronio nonne sodales, non collegae sui... defuerunt?
Cic. Sull. 2, 7:si ceteris facta sua recte prosunt,
id. Cat. 3, 12, 27:cui non magistri sui atque doctores, cui non... locus ipse... in mente versetur?
id. Planc. 33, 81:haec omnia plane... Siculis erepta sunt: primum suae leges, etc.,
id. Verr. 2, 2, 13, § 33:Romanis multitudo sua auxit animum,
Liv. 21, 50, 4:sicuti populo Romano sua fortuna labet,
id. 42, 50, 7:Lanuvinis sacra sua reddita,
id. 8, 14, 2:vilitas sua illis detrahit pretium,
Sen. Ben. 4, 29, 2:nemo est cui felicitas sua satisfaciat,
id. Ep. 115, 17:labor illi suus restitutus est,
id. Brev. Vit. 20, 3:magnitudo sua singulis constat,
id. Q. N. 1, 1, 10:tantum sapienti sua, quantum Dec omnis aetas patet,
id. Ep. 53, 11. —With antecedent supplied from principal sentence: mater quod suasit sua Adulescens mulier fecit, i.e. ei,
Ter. Hec. 4, 4, 38.—Of other words:6.regique Thebano regnum stabilivit suum,
Plaut. Am. 1, 1, 40:mittam hodie huic suo die natali malam rem magnam,
id. Ps. 1, 3, 5:ego Metello non irascor, neque ei suam vacationem eripio,
Cic. Verr. 2, 2, 68, § 164:desinant insidiari domui suae consuli,
id. Cat. 1, 13, 32:quibus ea res honori fuerit a suis civibus,
id. Mil. 35, 96: Scipio suas res Syracusanis restituit, Liv. [p. 1824] 29, 1, 17:nos non suas (leges Lacedaemoniis arbitror) ademisse, sed nostras leges dedisse,
id. 39, 37, 6:Graccho et Tuditano provinciae Lucani et Galliae cum suis exercitibus prorogatae,
id. 25, 3, 5.—With gen., abl., or object of a prep. as antecedent:7.nec illius animi aciem praestringit splendor sui nominis,
Cic. Rab. Post. 16, 43:nolite a sacris patriis Junonis Sospitae domesticum et suum consulem avellere,
id. Mur. 41, 90:quamvis tu magna mihi scripseris de Bruti adventu ad suas legiones,
id. Att. 14, 13, 12:suae legis ad scriptum ipsam quoque sententiam adjungere,
the meaning of their law to which they refer, id. Inv. 2, 49, 147:cum ambitio alterius suam primum apud eos majestatem solvisset,
Liv. 22, 42, 12:nunc causam instituendorum ludorum ab origine sua repetam,
Val. Max. 2, 4, 4:Jubam in regno suo non locorum notitia adjuvet, non popularium pro rege suo virtus,
Sen. Ep. 71, 10; id. Ben. 7, 6, 3; id. Clem. 1, 3, 4.—Esp. with cujusque as antecedent:in qua deliberatione ad suam cujusque naturam consilium est omne revocandum,
Cic. Off. 1, 33, 119 (v. II. D. 2. infra).— Abl.:operam dare ut sua lex ipso scripto videatur niti,
Cic. Inv. 2, 49, 147 (cf. supra):(Caesar reperiebat) ad Galbam propter justitiam prudentiamque suam totius belli summam deferri,
Caes. B. G. 2, 4:credere, ad suum concilium a Jove deos advocari,
Sen. Q. N. 2, 42, 1.—With predic. nom. as antecedent:8.sapientissimi artis suae professores sunt a quibus et propria studia verecunde et aliena callide administrantur,
Val. Max. 8, 12, 1.—With appositive noun.(α).With gram. subject as antecedent:(β).hoc Anaximandro, populari ac sodali suo, non persuasit,
Cic. Ac. 2, 37, 118:vidit fortissimum virum, inimicissimum suum,
id. Mil. 9, 25:(hic) fuit in Creta contubernalis Saturnini, propinqui sui,
id. Planc. 11, 27:ut non per L. Crassum, adfinem suum... causam illam defenderit,
id. Balb. 21, 49:ne cum hoc T. Broccho, avunculo, ne cum ejus filio, consobrino suo, ne nobiscum vivat,
id. Lig. 4, 11:Caesar mittit ad eum A. Clodium, suum atque illius familiarem,
Caes. B. C. 3, 57.—With object as antecedent:(γ).Dicaearchum cum Aristoxeno, aequali et condiscipulo suo, omittamus,
Cic. Tusc. 1, 18, 41:tres fratres optimos, non solum sibi ipsos, neque nobis, necessariis suis, sed etiam rei publicae condonavit,
id. Lig. 12, 36:Varroni, quem, sui generis hominem,... vulgus extrahere ad consulatum nitebatur,
Liv. 22, 34, 2.—With appositive noun as antecedent:9.si P. Scipionem, clarissimum virum, majorumque suorum simillimum res publica tenere potuisset,
Cic. Phil. 13, 14, 29:M. Fabi Ambusti, potentis viri cum inter sui corporis homines, tum ad plebem, etc.,
Liv. 6, 34, 5:C. vero Fabricii, et Q. Aemilii Papi, principum saeculi sui, domibus argentum fuisse confitear oportet,
Val. Max. 4, 4, 3.—In participial clauses.(α).The antecedent being the logical subject of the participle, and other than the principal subject:(β).credamus igitur Panaetio, a Platone suo dissentienti ( = qui dissentiebat),
Cic. Tusc. 1, 32, 79:ea Sex. Roscium, expulsum ex suis bonis, recepit domum,
id. Rosc. Am. 10, 27:diffidentemque rebus suis confirmavit,
id. Imp. Pomp. 9, 23:Dejotarum ad me venientem cum omnibus copiis suis, certiorem feci, etc.,
id. Fam. 15, 4, 7; id. Cat. 4, 9, 18: si hominis et suis et populi Romani ornamentis amplissimi ( being greatly distinguished) causam repudiassem, id. Mur. 4, 8:stupentes tribunos et suam jam vicem magis anxios quam, etc., liberavit consensus populi Romani,
Liv. 8, 35, 1; 22, 42, 8:manet in folio scripta querela suo ( = quam scripsit),
Ov. F. 5, 224; cf. in abl. absol.:et ipsis (hostibus) regressis in castra sua,
Liv. 22, 60, 9:quibus (speculis) si unum ostenderis hominem, populus adparet, unaquaque parte faciem exprimente sua,
Sen. Q. N. 1, 5, 5.—The logical subject of the participle, being also the principal subject:(γ).sic a suis legionibus condemnatus irrupit in Galliam,
Cic. Phil. 10, 10, 21:hunc agrum patres nostri, acceptum a majoribus suis ( = quem acceperant), perdiderunt,
id. Agr. 2, 31, 84:ut in suis ordinibus dispositi dispersos adorirentur,
Caes. B. C. 3, 92: Appius, odium in se aliorum suo in eos metiens odio, haud ignaro, inquit, imminet fortuna, Liv. 3, 54, 3:ipsa capit Condita in pharetra ( = quae condiderat) tela minora sua,
Ov. F. 2, 326; cf. in abl. absol.:Sopater, expositis suis difficultatibus ( = cum exposuisset, etc.): Timarchidem... perducit,
Cic. Verr. 2, 2, 28, § 69:Caesar, primum suo deinde omnium ex conspectu remotis equis, etc.,
Caes. B. G. 1, 25:Campani, audita sua pariter sociorumque clade, legatos ad Hannibalem miserunt,
Liv. 25, 15, 1:(Appius) deposito suo magistratu... domum est reductus,
id. 4, 24, 7; 3, 35, 9; 9, 10, 13; 9, 41, 9.—The antecedent being the principal subject, not the logical subject of the participle:10.M. Papirius dicitur Gallo, barbam suam (i.e. Papirii) permulcenti,... iram movisse,
Liv. 5, 41, 9: cum Gracchus, verecundia deserendi socios, implorantis fidem suam populique Romani, substitisset. id. 23, 36, 8; cf. in abl. absol.:si sine maximo dedecore, tam impeditis suis rebus, potuisset emori,
Cic. Rab. Post. 10, 29; id. Mil. 14, 38; id. Planc. 21, 51; id. Clu. 14, 42:ita (consul) proelio uno accidit Vestinorum res, haudquaquam tamen incruento milite suo (consulis),
Liv. 8, 29, 12; cf.with antecedent to be supplied: Campani, cum, robore juventutis suae acciso, nulla (sc. eis) propinqua spes esset, etc.,
id. 7, 29, 7.—In gerund. construction. ( a) With subject as antecedent:(β).mihi ipsa Roma ad complectendum conservatorem suum progredi visa est,
Cic. Pis. 22, 52.—With object, the logical subjects of the gerund as antecedent:(γ).cur iis persequendi juris sui... adimis potestatem?
Cic. Div. in Caecil. 6, 21:si senatui doloris sui de me declarandi potestas esset erepta,
id. Sest. 23, 51:nec tribunis plebis (spatium datur) sui periculi deprecandi,
Caes. B. C. 1, 5.—With antecedent dependent on the gerund:11.eamque rem illi putant a suum cuique tribuendo appellatam,
Cic. Leg. 1, 6, 19.—As adjunct of a noun dependent on a subjectinf., with its logical subject as antecedent:B. 1.magnum Miloni fuit, conficere illam pestem nulla sua invidia?
Cic. Mil. 15, 40:neque enim fuit Gabinii, remittere tantum de suo nec regis, imponere tantum plus suis,
his claim, id. Rab. Post. 11, 31:Piso, cui fructum pietatis suae neque ex me neque a populo Romano ferre licuit,
id. Sest. 31, 68:ei cujus magis intersit, vel sua, vel rei publicae causa vivere,
id. Off. 3, 23, 90:sapientis est consilium explicare suum de maximis rebus,
id. Or. 2, 81, 333; id. Mil. 15, 41.—With logical subject understood:totam Italiam suis colonis ut complere (sc. eis) liceat, permittitur,
Cic. Agr. 2, 13, 34:maximum (sc. eis) solacium erit, propinquorum eodem monumento declarari, et virtutem suorum, et populi Romani pietatem,
id. Phil. 14, 13, 35.Dependent on subject-inff.:2.ejusdem animi est, posteris suis amplitudinem nobis quam non acceperit tradere, et memoriam prope intermortuam generis sui, virtute renovare,
Cic. Mur. 7, 16:siquidem atrocius est, patriae parentem quam suum occidere,
id. Phil. 2, 13, 31:miliens perire est melius quam in sua civitate sine armorum praesidio non posse vivere,
id. ib. 2, 44, 112: quanto est honestius, alienis injuriis quam suis commoveri, one ' s own, id. Verr. 2, 3, 72, § 169:contentum suis rebus esse maximae sunt certissimaeque divitiae,
id. Par. 6, 51:ut non liceat sui commodi causa nocere alteri,
id. Off. 3, 5, 23:detrahere de altero sui commodi causa,
id. ib. 3, 5, 24:suis exemplis melius est uti,
Auct. Her. 4, 1, 2:levius est sua decreta tollere quam aliorum,
Liv. 3, 21. 5; 39, 5, 2;29, 37, 11: satius est vitae suae rationes quam frumenti publici nosse,
Sen. Brev. Vit. 18, 3:quanto satius est sua mala exstinguere quam aliena posteris tradere?
id. Q. N. 3, praef. 5:cum initia beneficiorum suorum spectare, tum etiam exitus decet,
id. Ben. 2, 14, 2; 3, 1, 5:Romani nominis gloriae, non suae, composuisse illa decuit,
Plin. 1, prooem. § 16.—With 1 st pers. plur., as indef. antecedent: cum possimus ab Ennio sumere... exemplum, videtur esse arrogantia illa relinquere, et ad sua devenire, to one ' s own = to our own, Auct. Her. 4, 1, 2.—Without a subject-inf.:C.omnia torquenda sunt ad commodum suae causae... sua diligenter narrando,
Cic. Inv. 1, 21, 30: ut in ceteris habenda ratio non sua (al. sui) solum, sed etiam aliorum, id. Off. 1, 39, 139:erat Dareo mite ac tractabile ingenium, nisi suam naturam plerumque fortuna corrumperet (suam not referring to Dareo),
Curt. 3, 2, 17 MSS. (Foss, mansuetam). — With 1 st pers. plur., as indef. antecedent (cf. 1. supra):non erit ista amicitia sed mercatura quaedam utilitatum suarum,
Cic. N. D. 1, 44, 122; cf.: pro suo possidere, II. A. 2. a. g; and Cic. Off. 2, 21, 73, II. A. 2. b. a; cf. also II. B. 1. a; II. B. 5. c.; II. B. 7. b.; II. C. 8. b. b infra.With antec. in a previous sentence. Here ejus, eorum, earum are used for his, her, their, unless the clause is oblique in regard to the antecedent, i. e. the antecedent is conceived as the author of the statement.1.In clauses dependent on a verbum sentiendi or dicendi, expressed or understood, referring to the grammatical or logical subject of the verb.a.In infinitive clauses:b.(Clodius) Caesaris potentiam suam potentiam esse dicebat,
Cic. Mil. 32, 88:(Caelius) a sua (causa) putat ejus (i.e. Ascitii) esse sejunctam,
id. Cael. 10, 24:ipsos certo scio non negare ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo (referring to ipsos),
id. Rosc. Am. 37, 107:hostes viderunt,... suorum tormentorum usum spatio propinquitatis interire,
Caes. B. C. 2, 16:docent, sui judicii rem non esse,
id. ib. 1, 13.—The reference of suus may be ambiguous, esp. if an infinitive is dependent on another:hoc Verrem dicere ajebant, te... opera sua consulem factum, i.e. Verris, though grammatically it might refer to the subj. of aiebant,
Cic. Verr. 1, 10, 29:(Ariovistus) dixit neminem secum sine sua pernicie contendisse,
Caes. B. G. 1, 36; cf. the context with, in all, eleven reflexive pronouns referring to four different antecedents (populus Romanus, Ariovistus, Caesar, nemo); cf.also: occurrebat ei, mancam praeturam suam futuram consule Milone,
Cic. Mil. 9, 25; 32, 88; Liv. 3, 42, 2.—Suus in a clause dependent on inf.:c.scio equidem, ut, qui argentum afferret atque expressam imaginem suam (i.e. militis) huc ad nos, cum eo ajebat velle mitti mulierem,
Plaut. Ps. 2, 2, 55:isti bonorum emptores arbitrantur, vos hic sedere qui excipiatis eos qui de suis (i.e. emptorum) manibus effugerint,
Cic. Rosc. Am. 52, 151:Siculi venisse tempus ajebant ut commoda sua defenderem,
id. Div. in Caecil. 1, 3:ut tunc tandem sentiret recuperanda esse quae prius sua culpa amissa forent,
Liv. 44, 8, 4. —Ambiguous: velle Pompejum se Caesari purgatum, ne ea quae reipublicae causa egerit (Pompejus) in suam (i.e. Caesaris) contumeliam vertat (where suam might be referred to Pompejus),
Caes. B. C. 1, 8.—In oblique clauses introduced by ut or ne, or clauses subordinate to such:d.Cassius constituit ut ludi absente te fierent suo nomine,
Cic. Att. 15, 11, 2:postulat ut ad hanc suam praedam tam nefariam adjutores vos profiteamini,
id. Rosc. Am. 2, 6:Nasidius eos magnopere hortatur ut rursus cum Bruti classe, additis suis (i.e. Nasidii) auxiliis confligant,
Caes. B. C. 2, 3:(regem) denuntiasse sibi ut triduo regni sui decederent finibus,
Liv. 42, 25, 12:Sabinae mulieres, hinc patres, hinc viros orantes, ne parricidio macularent partus suos (i.e. mulierum),
id. 1, 13, 2:Patron praecepit suis ut arma induerent, ad omne imperium suum parati,
Curt. 5, 11, 1.—With reflex. pron., referring to a different antecedent:ad hanc (Laidem) Demosthenes clanculum adit, et ut sibi copiam sui faceret, petit,
Gell. 1, 8, 5. —In subordinate clauses introduced by quin or quod:e.(Dejotarus) non recusat quin id suum facinus judices,
Cic. Deiot. 15, 43; so id. ib. 4, 15;16, 45: parietes hujus curiae tibi gratias agere gestiunt, quod futura sit illa auctoritas in his majorum suorum et suis sedibus,
id. Marcell. 3, 10:quidni gauderet quod iram suam nemo sentiret?
Sen. Troad. 3, 13:querenti quod uxor sua e fico se suspendisset,
Quint. 6, 3, 88;and with intentional ambiguity: cum Proculejus quereretur de filio quod is mortem suam expectaret,
id. 9, 3, 68. —In interrogative clauses:2.si, quod officii sui sit, non occurrit animo, nihil umquam omnino aget,
Cic. Ac. 2, 8, 25:ut non auderet iterum dicere quot milia fundus suus abesset ab urbe,
id. Caecin. 10, [p. 1825] 28:donec sciat unisquisque quid sui, quid alieni sit,
Liv. 6, 27, 8:rex ignarus, quae cum Hannibale legatis suis convenisset, quaeque legati ejus ad se allaturi fuissent,
id. 23, 39, 2:postquam animadvertit quantus agminis sui terror esset,
id. 43, 19, 5. —In a virtually oblique clause.a.In final clause, introduced by ut, ne, or rel., referring to the subject of the purpose:b.me a portu praemisit domum, ut haec nuntiem uxori suae,
Plaut. Am. 1, 1, 41:quasi Appius ille Caecus viam muniverit, non qua populus uteretur, sed ubi impune sui posteri latrocinarentur, i. e. Appii,
Cic. Mil. 7, 17:quae gens ad Caesarem legatos mise. rat, ut suis omnibus facultatibus uteretur,
Caes. B. C. 3, 80:inde castra movent, ne qua vis sociis suis ab Romano exercitu inferri possit,
Liv. 43, 23, 5:(Romani) Albam a fundamentis proruerunt, ne memoria originum suarum exstaret,
id. 26, 13, 16:oppidani nuntios Romam, qui certiorem de suo casu senatum facerent, misere,
id. 6, 33, 7; cf.:tanto intervallo ab hostibus consedit, ut nec adventus suus propinquitate nimia nosci posset, et, etc.,
Liv. 10, 20, 7:Datames locum delegit talem ut non multum obesse multitudo hostium suae paucitati posset,
Nep. Dat. 7, 3:quid si gubernator a diis procellas petat ut gratior ars sua periculo fiat?
Sen. Ben. 6, 25, 4. —In other dependent clauses represented as conceived by an antecedent in the principal sentence:D.Sulla, si sibi suus pudor ac dignitas non prodesset, nullum auxilium requisivit ( = negavit se defendi velle, si, etc.),
Cic. Sull. 5, 15:Paetus omnes libros quos frater suus reliquisset mihi donavit ( = dixit se donare libros quos, etc.),
id. Att. 2, 1, 12:non enim a te emit, sed, priusquam tu suum sibi venderes, ipse possedit ( = potitus est, ne, etc.),
id. Phil. 2, 37, 96:Africanus, si sua res ageretur, testimonium non diceret,
id. Rosc. Am. 36, 3:ille ipse (Pompejus) proposuit epistulam illam, in qua est Pro tuis rebus gestis amplissimis. Amplioribusne quam suis, quam Africani?
id. Att. 8, 9, 2:spiritus dabat (Manlio) quod... vinculorum suorum invidiam dictator fugisset,
Liv. 6, 18, 4:(Numa) Camenis eum lucum sacravit, quod earum ibi concilia cum conjuge sua Egeria essent,
id. 1, 21, 3:adulescens deos omnis invocare ad gratiam illi pro se referendam, quoniam sibi nequaquam satis facultatis pro suo animo atque illius erga se esset,
id. 26, 50, 4 (cf. D. 1. a. infra).In the place of ejus.1.In clauses virtually oblique, but with indicative, being conceived by the antecedent (hence suus, not ejus), but asserted as fact by the author (hence indicative, not subjunctive):2.Cicero tibi mandat ut Aristodemo idem respondeas, quod de fratre suo (Ciceronis) respondisti,
Cic. Att. 2, 7, 4:oriundi ab Sabinis, ne, quia post Tatii mortem ab sua parte non erat regnatum, imperium amitterent, sui corporis creari regem volebant,
Liv. 1, 17, 2:C. Caesar villam pulcherrimam, quia mater sua aliquando in illa custodita erat, diruit,
Sen. Ira, 3, 21, 5:Philemonem, a manu servum, qui necem suam per venenum inimicis promiserat, non gravius quam simplici morte punivit,
Suet. Caes. 74; cf.:quomodo excandescunt si quid e juba sua decisum est,
Sen. Brev. Vit. 12, 3.—To avoid ambiguity:3.petunt rationes illius (Catilinae) ut orbetur consilio res publica, ut minuatur contra suum (i.e. Catilinae) furorem imperatorum copia (instead of ejus, which might be referred to res publica),
Cic. Mur. 39, 83:equites a cornibus positos, cum jam pelleretur media peditum suorum acies, incurrisse ab lateribus ferunt,
Liv. 1, 37, 3.—Colloquially and in epistolary style suus is used emphatically instead of ejus, with the meaning own, peculiar: deinde ille actutum subferret suus servus poenas Sosia, his own slave (opp. Mercury, who personates Sosias), Plaut. Am. 3, 4, 19: mira erant in civitatibus ipsorum furta Graecorum quae magistratus sui fecerant, their own magistrates ( = ipsorum), Cic. Att. 6, 2, 5:4.in quibus (litteris Bruti) unum alienum summa sua prudentia (est), ut spectem ludos suos,
his peculiar prudence, id. ib. 15, 26, 1; so,quod quidem ille (Nero) decernebat, quorumdam dolo ad omina sui exitus vertebatur,
Tac. A. 16, 24; cf. II. A. 1. b and g; II. A. 2. a. b; II. B. 3.—Without particular emphasis (mostly ante- and post-class. and poet.):II.tum erit tempestiva cum semen suum maturum erit,
Cato, R. R. 31:vitis si macra erit, sarmenta sua concidito minute,
id. ib. 37:qui sic purgatus erit, diuturna valetudine utatur, neque ullus morbus veniet, nisi sua culpa,
id. ib. 157:Cimon in eandem invidiam incidit quam pater suus,
Nep. Cim. 3, 1:id qua ratione consecutus sit (Lysander) latet. Non enim virtute sui exercitus factum est, etc.,
id. Lys. 1, 2:ipse sub Esquiliis, ubi erat regia sua, Concidit,
Ov. F. 6, 601:quodque suus conjux riguo collegerat horto, Truncat olus foliis,
id. M. 8, 646; so id. ib. 15, 819.In partic.A.As substt.1.sui, suorum, m., his, their (etc.) friends, soldiers, fellow-beings, equals, adherents, followers, partisans, posterity, slaves, family, etc., of persons in any near connection with the antecedent.(α).(Corresp. to the regular usage, I. A. B. C.) Cupio abducere ut reddam (i.e. eam) suis, to her family, friends, Ter. Eun. 1, 2, 77; cf. id. ib. 1, 2, 66:(β).cum animus societatem caritatis coierit cum suis, omnesque natura conjunctos suos duxerit,
fellow-beings, Cic. Leg. 1, 23, 60:mulier ingeniosa praecepit suis omnia Caelio pollicerentur,
her slaves, id. Cael. 25, 62:quo facilius et nostras domos obire, et ipse a suis coli possit,
his friends, id. ib. 7, 18:qua gratiam beneficii vestri cum suorum laude conjungant,
their family, id. Agr. 2, 1, 1:vellem hanc contemptionem pecuniae suis reliquisset,
to his posterity, id. Phil. 3, 6, 16:cum divisurum se urbem palam suis polliceretur,
his partisans, id. ib. 13, 9, 19:Caesar, cohortatus suos, proelium commisit,
Caes. B. G. 1, 25; so,Curio exercitum reduxit, suis omnibus praeter Fabium incolumibus,
id. B. C. 2, 35:Caesar receptui suorum timens,
id. ib. 3, 46:certior ab suis factus est, praeclusas esse portas,
id. ib. 2, 20:omnium suorum consensu, Curio bellum ducere parabat,
id. ib. 2, 37: so,Pompejus suorum omnium hortatu statuerat proelio decertare,
id. ib. 3, 86:Caesar Brundisium ad suos severius scripsit,
to his officers, id. ib. 3, 25:naviculam conscendit cum paucis suis,
a few of his followers, id. ib. 3, 104:multum cum suis consiliandi causa secreto praeter consuetudinem loqueretur,
id. ib. 1, 19:nupsit Melino, adulescenti inprimis inter suos et honesto et nobili,
his equals, associates, Cic. Clu. 5, 11:rex raptim a suis in equum impositus fugit,
his suite, Liv. 41, 4, 7:subsidio suorum proelium restituere,
comrades, id. 21, 52, 10:feras bestias... ad opem suis ferendam avertas,
their young, id. 26, 13, 12:abstulit sibi in suos potestatem,
his slaves, Sen. Ira, 3, 12, 6:Besso et Nabarzani nuntiaverant sui regem... interemptum esse,
their fellow - conspirators, Curt. 5, 12, 14. — Very rarely sing.:ut bona mens suis omnibus fuerit. Si quem libido abripuit, illorum eum, cum quibus conjuravit, non suum judicet esse,
Liv. 39, 16, 5.—Irregular use (acc. to I. D.): sui = ejus amici, etc. (freq.;(γ).the absolute use of ejus in this sense being inadmissible): quasi vero quisquam dormiat? ne sui quidem hoc velint, non modo ipse (sui = ejus amici, liberi),
Cic. Tusc. 1, 38, 92:is (annus) ejus omnem spem... morte pervertit. Fuit hoc luctuosum suis, acerbum patriae, etc.,
id. Or. 3, 2, 8:quadrigas, quia per suos ( = ipsius milites) agendae erant, in prima acie locaverat rex,
Liv. 37, 41, 8:auctoritatem Pisistrati qui inter suos ( = ejus cives) maxima erat,
id. 37, 12:quo cum multitudine adversariorum sui superarentur, ipse fuit superior, etc.,
Nep. Hann. 8, 4; v. g.—Without antecedent (cf. I. B. supra): quoties necesse est fallere aut falli a suis, by one ' s friends, Sen. Phoen. 493.—(δ).Sing.: sŭa, suae. f., a sweetheart, mistress (rare): illam suam suas res sibi habere jussit. Cic. Phil. 2, 28. 69:2. a.cedo quid hic faciet sua?
Ter. Heaut. 2, 3, 92.—Sing.(α).Lit.:(β).nec suom adimerem alteri,
his property, his own, Plaut. Trin. 2, 2, 38 (34):nunc si ille salvos revenit, reddam suom sibi (v. D. 3. a. infra),
id. ib. 1, 2, 119:illum studeo quam facillime ad suum pervenire,
Cic. Fam. 13, 26, 4:populi Romani hanc esse consuetudinem ut socios sui nihil deperdere velit,
Caes. B. G. 1, 43; cf. Cic. Rab. Post. 11, 3, I. A. 11. supra:nec donare illi de suo dicimur,
Sen. Ben. 7, 4, 2; so esp. with quisque; v. infra — Hence, de suo = per se, or sua sponte;(stellae) quae per igneos tractus labentia inde splendorem trahant caloremque, non de suo clara,
Sen. Q. N. 7, 1, 6. —Trop.:(γ).meum mihi placebat, illi suum (of a literary essay),
Cic. Att. 14, 20, 3: suom quemque decet, his own manners, etc., Plaut. Stich. 5, 4, 11; so, expendere oportet quid quisque habeat sui ( what peculiarities) nec velle experiri quam se aliena deceant;id enim maxime quemque decet quod est cujusque maxime suum,
Cic. Off. 1, 31, 113.—Jurid. term: aliquid pro suo possidere, to possess in the belief of one ' s legal right:b.pro suo possessio tale est, cum dominium nobis acquiri putamus. Et ea causa possidemus ex qua acquiritur, et praeterea pro suo,
Dig. 41, 10, 1;so without an antecedent, and referring to a first person: item re donata, pro donato et pro suo possideo,
ib. 41, 10, 1; v. the whole tit. ib. 42, 10 (Pro suo); cf. ib. 23, 3, 67; cf. C., infra fin.;similarly: usucapere pro suo = acquire dominion by a possession pro suo, Fragm. Vat. 111: res pro suo, quod justam causam possidendi habet, usucapit,
id. ib. 260; Dig. 41, 3, 27. —Plur.(α).One ' s property:(β).Roscius tibi omnia sua praeter animam tradidit,
Cic. Rosc. Am. 50, 146:qui etiam hostibus externis victis sua saepissime reddiderunt,
id. Agr. 1, 6, 19:tu autem vicinis tuis Massiliensibus sua reddis,
id. Att. 14, 14, 6:Remi legatos miserunt qui dicerent se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere,
Caes. B. G. 2, 3, 2; 1, 11, 2; 2, 13, 2:ipsi milites alveos informes quibus se suaque transveherent, faciebant,
their baggage, Liv. 21, 26, 9:docere eos qui sua permisere fortunae,
Sen. Q. N. 3, praef. 7; so without an antecedent, one ' s own property (cf. I. B. 2. supra):hanc ob causam maxime ut sua tenerentur res publicae constitutae sunt,
Cic. Off. 2, 21, 73;rarely = eorum res: quod vero etiam sua reddiderint (i.e. Gallis),
Liv. 39, 55, 3. —One ' s own affairs:B.aliena ut melius videant et dijudicent Quam sua,
Ter. Heaut. 3, 1, 96:cognoscunt... immobile agmen et sua quemque molientem,
Liv. 10, 20, 8:omnia ei hostium non secus quam sua nota erant,
id. 22, 41, 5:aliena cum suis perdidit,
Sen. Ben. 7, 16, 3.— Absol., referring to a noun fem.: sua (finxit) C. Cassius ( = suas persuasiones; cf.the context),
Quint. 6, 3, 90.Predicative uses: suum esse, facere, fieri, putare, etc., like a gen. poss., to be, etc., the property, or under the dominion, control, power of the antecedent.1.Of property in things.(α).Corporeal:(γ).scripsit causam dicere Prius aurum quare sit suum,
Ter. Eun. prol. 11:nihil erat cujusquam quod non hoc anno suum fore putabat (Clodius),
Cic. Mil. 32, 87:quia suum cujusque fit, eorum quae natura fuerant communia quod cuique obtigit, id quisque teneat,
id. Off. 1, 7, 21:Juba suam esse praedicans praedam,
Caes. B. C. 3, 84:gratum sibi populum facturum, si omnes res Neapolitanorum suas duxissent,
Liv. 22, 32, 8: libros esse dicimus Ciceronis;eosdem Dorus librarius suos vocat,
Sen. Ben. 7, 6, 1:cum enim istarum personarum nihil suum esse possit,
since these persons can own nothing, Gai. Inst. 2, 96; cf. Dig. 1, 7, 15 pr.—Virtually predicative:referas ad eos qui suam rem nullam habent ( = rem quae sua sit),
nothing of their own, Cic. Phil. 2, 6, 15:qui in potestate nostra est, nihil suum habere potest,
Gai. Inst. 2, 84. — ( b) Of literary works:quae convenere in Andriam ex Perinthia Fatetur transtulisse, atque usum pro suis ( = quasi sua essent),
Ter. And. prol. 14:potest autem... quae tum audiet... ingenue pro suis dicere,
his own thoughts, Quint. 12, 3, 3.—Of a country or people:(δ).suum facere = suae dicionis facere: commemorat ut (Caesar) magnam partem Italiae beneficio atque auctoritate eorum suam fecerit,
Caes. B. C. 2, 32:in quam (Asiam) jam ex parte suam fecerit,
Liv. 44, 24, 4:crudelissima ac superbissima gens sua omnia suique arbitrii facit,
id. 21, 44, 5.—Trop.:2.omnia sua putavit quae vos vestra esse velletis,
Cic. Phil. 11, 12, 27:non meminit, illum exercitum senatus populique Romani esse, non suum,
id. ib. 13, 6, 4: [p. 1826] probavit, non rempublicam suam esse, sed se reipublicae, Sen. Clem. 1, 19, 8;so of incorporeal things: hi si velint scire quam brevis eorum vita sit, cogitent ex quota parte sua sit,
how much of it is their own, id. Brev. Vit. 19, 3; so, suum facere, to appropriate:prudentis est, id quod in quoque optimum est, si possit, suum facere,
Quint. 10, 2, 26:quaeremus quomodo animus (hanc virtutem) usu suam faciat,
Sen. Clem. 1, 3, 1.—Of persons.(α).Under a master ' s or father ' s control:(β).ut lege caverent, ne quis quem civitatis mutandae causa suum faceret, neve alienaret,
make any one his slave, Liv. 41, 8, 12: quid eam tum? suamne esse ajebat, his daughter, i.e. in his power? Ter. And. 5, 4, 29:eduxit mater pro sua ( = quasi sua esset),
id. Eun. 1, 2, 76.—Reflexively = sui juris, independent, one ' s own master or mistress, not subject to another ' s control, under one ' s own control (v. sui juris, infra):(γ).ancilla, quae mea fuit hodie, sua nunc est,
Plaut. Pers. 4, 3, 3.—Of moral power over others: suus = devoted to one:(δ).hice hoc munere arbitrantur Suam Thaidem esse,
Ter. Eun. 2, 2, 38:eos hic fecit suos Paulo sumptu,
id. Ad. 5, 4, 21:sed istunc exora, ut (mulierem) suam esse adsimulet,
to be friendly to him, id. Heaut. 2, 3, 117:cum Antonio sic agens ut perspiciat, si in eo negotio nobis satisfecerit, totum me futurum suum,
Cic. Att. 14, 1 a, 2:Alpheus... utebatur populo sane suo,
devoted to him, id. Quint. 7, 29.— Poet.: vota suos habuere deos, the vows (inst. of the persons uttering them) had the gods on their side, Ov. M. 4, 373. —Of power over one's self, etc.:3.nam qui sciet ubi quidque positum sit, quaque eo veniat, is poterit eruere, semperque esse in disputando suus,
self-possessed, Cic. Fin. 4, 4, 10:inaestimabile bonum est suum fieri,
selfcontrol, Sen. Ep. 75, 18:(furiosus) qui suus non est,
Dig. 42, 4, 7, § 9:vix sua, vix sanae virgo Niseia compos Mentis erat,
Ov. M. 8, 35. —Suum est, as impers. predicate: = ejus est, characteristic of, peculiar to one (very rare):C.dixit antea, sed suum illud est, nihil ut affirmet,
Cic. Tusc. 1, 42, 99.Attributive usages, almost always (except in Seneca) with suus before its noun.1.The property, relations, affairs, etc., of one opposed to those of another, own.a.Opposition expressed:b.nihil de suo casu, multa de vestro querebatur,
Cic. Balb. 8, 21:sua sibi propiora pericula quam mea loquebantur,
id. Sest. 18, 40:suasque et imperatoris laudes canentes,
Liv. 45, 38, 12:damnatione collegae et sua,
id. 22, 35, 3:Senecae fratris morte pavidum et pro sua incolumitate pavidum,
Tac. A. 14, 73:velut pro Vitellio conquerentes suum dolorem proferebant,
id. H. 3, 37;opp. alienus: ut suo potius tempore mercatorem admitterent, quam celerius alieno,
at a time convenient to themselves, Varr. R. R. 3, 16, 11. —Without antecedent, opp. externus:(Platoni) duo placet esse motus, unum suum, alterum externum, esse autem divinius quod ipsum ex se sua sponte moveatur, etc.,
Cic. N. D. 2, 12, 32. —Implied:c.voluptatem suis se finibus tenere jubeamus,
within the limits assigned to it, Cic. Fin. 3, 1, 1:cum vobis immortale monumentum suis paene manibus senatus... exstruxerit,
id. Phil. 14, 12, 33:superiores (amnes) in Italia, hic (Rhodanus) trans Alpes, hospitales suas tantum, nec largiores quam intulere aquas vehentes,
Plin. 2, 103, 106, § 224: colligitur aqua ex imbribus;ex suo fonte nativa est,
Sen. Q. N. 3, 3:pennas ambo non habuere suas (non suas = alienas),
Ov. Tr. 3, 4, 24. —In particular phrases. ( a) Sua sponte and suo Marte, of one ' s own accord, by one ' s self, without the suggestion, influence, aid, etc., of others:(β).Caesar bellum contra Antonium sua sponte suscepit,
Cic. Phil. 8, 2, 5:sua sponte ad Caesarem in jus adierunt,
Caes. B. C. 1, 87.—So of things, = per se, by or of itself, for itself, for its own sake:jus et omne honestum sua sponte expetendum (cf. in the context: per se igitur jus est expetendum),
Cic. Leg. 1, 18, 48: justitium sua sponte inceptum priusquam indiceretur, by itself, i. e. without a decree, Liv. 9, 7, 8; so,sortes sua sponte attenuatas,
id. 22, 1, 11 (cf. id. 22, 38, 13; 35, 14, 4, I. A. 2., supra): rex enim ipse, sua sponte, nullis commentariis Caesaris, simul atque audivit ejus interitum suo Marte res suas recuperavit, Cic. Phil. 2, 37, 95.—Suus locus, in milit. lang., one ' s own ground, position, or lines:(γ).restitit suo loco Romana acies (opp. to the advance of the enemy),
Liv. 22, 16, 2.—So figuratively:et staturas suo loco leges,
Sen. Ben. 2, 20, 2:aciem instruxit primum suis locis, pauloque a castris Pompeji longius,
Caes. B. C. 3, 84 (cf.: suo loco, 7. b. g, infra).—For suo jure v. 3. infra.—(δ).Sua Venus = one's own Venus, i. e. good luck (v. Venus): ille non est mihi par virtutibus, nec officiis;2.sed habuit suam Venerem,
Sen. Ben. 2, 28, 2. —Of private relations (opp. to public):3.ut in suis rebus, ita in re publica luxuriosus nepos,
Cic. Agr. 2, 18, 48:deinde ut communibus pro communibus utatur, privatis ut suis,
id. Off. 1, 7, 20:quod oppidum Labienus sua pecunia exaedificaverat,
Caes. B. C. 1, 15:militibus agros ex suis possessionibus pollicetur,
i. e. his private property, id. ib. 1, 17; Sen. Ben. 7, 6, 3. —Of just rights or claims:4.imperatori senatuique honos suus redditus,
due to them, Liv. 3, 10, 3:neque inpedimento fuit, quominus religionibus suus tenor suaque observatio redderetur,
Val. Max. 1, 1, 8:quibus omnibus debetur suus decor,
Quint. 11, 1, 41. —So distributively: is mensibus suis dimisit legionem,
in the month in which each soldier was entitled to his discharge, Liv. 40, 41, 8. — Esp.: suo jure (so, meo, nostro, tuo, etc., jure), by his own right:Tullus Hostilius qui suo jure in porta nomen inscripsit,
Cic. Phil. 13, 12, 26:earum rerum hic A. Licinius fructum a me repetere prope suo jure debet,
id. Arch. 1, 1; id. Marcell. 2, 6; id. Phil. 2, 25, 62; id. Balb. 8, 21:numquam illum res publica suo jure esset ulta,
by its unquestionable right, id. Mil. 33, 88. —Of that to which one is exclusively devoted:5. a.huic quaestioni suum diem dabimus,
a day for its exclusive discussion, Sen. Ep. 94, 52:homini autem suum bonum ratio est,
his exclusive good, id. ib. 76, 10:in majorem me quaestionem vocas, cui suus locus, suus dies dandus est,
id. Q. N. 2, 46, 1. —With proprius: mentio inlata apud senatum est, rem suo proprio magistratu egere,
that the business needed a particular officer exclusively for itself, Liv. 4, 8, 4:et Hannibalem suo proprio occupandum bello,
id. 27, 38, 7; cf.:dissupasset hostes, ni suo proprio eum proelio equites Volscorum exceptum tenuissent,
in which they alone fought, id. 3, 70, 4:mare habet suas venas quibus impletur,
by which it alone is fed, Sen. Q. N. 3, 14, 3. —Of persons, devoted to one, friendly, dear:b.Milone occiso (Clodius) habuisset suos consules,
after his own heart, Cic. Mil. 33, 89:collegit ipse se contra suum Clodium,
his dear Clodius, id. Pis. 12, 27 (cf.: suum facere, habere, II. B. 2. g).—Of things, favorable.(α).Of place: neque Jugurtham nisi... suo loco pugnam facere, on his own ground, i. e. chosen by him, favorable, Sall. J. 61, 1:(β).hic magna auxilia expectabant et suis locis bellum in hiemem ducere cogitabant,
Caes. B. C. 1, 61; cf.:numquam nostris locis laboravimus,
Liv. 9, 19, 15.—Of time:c.cum Perseus suo maxime tempore et alieno hostibus incipere bellum posset,
Liv. 42, 43, 3; v. 7. b, infra. —Of circumstances: sua occasio, a favorable opportunity; sometimes without antecedent:6.neque occasioni tuae desis, neque suam occasionem hosti des,
Liv. 22, 39, 21:tantum abfuit ut ex incommodo alieno sua occasio peteretur,
id. 4, 58, 2:aestuque suo Locros trajecit,
a favorable tide, id. 23, 41, 11:ignoranti quem portum petat nullus suus ventus est,
Sen. Ep. 71, 3:orba suis essent etiamnunc lintea ventis,
Ov. M. 13, 195:aut ille Ventis iturus non suis,
Hor. Epod. 9, 30. —Of persons or things, peculiar, particular:7.quae est ei (animo) natura? Propria, puto, et sua,
Cic. Tusc. 1, 29, 70:omnis enim motus animi suum quendam a natura habet vultum,
id. de Or. 3, 57, 316:geometrae et musici... more quodam loquuntur suo. Ipsae rhetorum artes verbis in docendo quasi privatis utuntur ac suis,
id. Fin. 3, 1, 4:sensus omnis habet suum finem,
its peculiar limits, Quint. 9, 4, 61: animus cum suum ambitum complevit et finibus se suis cinxit, consummatum est summum bonum, Sen. Vit. Beat. 9, 3: est etiam in nominibus ( nouns) diverso collocatis sua gratia, their peculiar elegance, Quint. 9, 3, 86:ibi non bello aperto, sed suis artibus, fraude et insidiis, est paene circumventus,
Liv. 21, 34, 1:nec Hannibalem fefellit, suis se artibus peti,
id. 22, 16, 5:adversus hostem non virtute tantum, sed suis (i. e. hostis) etiam pugnare consiliis oportebat,
Flor. 2, 6, 26:liberam Minucii temeritatem se suo modo expleturum,
Liv. 22, 28, 2:equites ovantes sui moris carmine,
id. 10, 26, 11:exsultans cum sui moris tripudiis,
id. 21, 42, 3:tripudiantes suo more,
id. 23, 26, 9.—So, suo Marte, referring to the style of fighting peculiar to the different arms:equitem suo alienoque Marte pugnare,
that the cavalry were fighting both in their own style and in that of the other arms, Liv. 3, 62, 9; cf.: suo Marte, 1, c. a, supra.—And distributively ( = suus quisque):suos autem haec operum genera ut auctores, sic etiam amatores habent,
Quint. 12, 10, 2:illa vero fatidica fulmina ex alto et ex suis venire sideribus,
Plin. 2, 43, 43, § 113; cf.:quae quidem planiora suis exemplis reddentur,
Val. Max. 3, 4 prooem.—Proper, right.a.Referring to one's ordinary or normal condition:b. (α).quod certe non fecisset, si suum numerum naves habuissent,
their regular complement, Cic. Verr. 2, 5, 51, § 133. — So poet.:flecte ratem! numerum non habet illa suum,
its full number, Ov. H. 10, 36:novus exercitus consulibus est decretus: binae legiones cum suo equitatu,
Liv. 40, 36, 6:cum suo justo equitatu,
id. 21, 17, 8:totam (disciplinam) in suum statum redegit,
Val. Max. 2, 7, 2:tranquilla mente et vultu suo,
with the ordinary expression of his face, Sen. Clem. 2, 6, 2:media pars aeris ab his (ignibus) submota, in frigore suo manet. Natura enim aeris gelida est,
id. Q. N. 2, 10, 4:cornuaque in patriis non sua vidit aquis,
not natural to her, Ov. H. 14, 90. —So, non suus, of ingrafted branches and their fruit: miraturque (arbos) novas frondis et non sua poma,
Verg. G. 2, 82. —The regular time ( = stato tempore):(β).signum quod semper tempore exoritur suo,
Plaut. Rud. prol. 4:cum et recte et suo tempore pepererit,
Ter. Hec. 4, 1, 16: aestas suo tempore incanduit...;tam solstitium quam aequinoctium suos dies retulit,
Sen. Q. N. 3, 16, 3:omnes venti vicibus suis spirant majore ex parte,
Plin. 2, 47, 48, § 128. —The right or proper time:(γ).salictum suo tempore caedito,
Cato, R. R. 33:cessit e vita suo magis quam suorum civium tempore,
the right time for himself, Cic. Brut. 1, 4; so,exstingui homini suo tempore optabile est,
id. Sen. 23, 85:Scandilius dicit se suo tempore rediturum,
id. Verr. 2, 3, 60, § 139:si Ardeates sua tempora exspectare velint,
Liv. 4, 7, 6:Chrysippus dicit, illum... opperiri debere suum tempus, ad quod velut dato signo prosiliat,
Sen. Ben. 2, 25, 3:quam multi exercitus tempore suo victorem hostem pepulerunt!
Liv. 44, 39, 4. — Without antecedent: sed suo tempore totius sceleris hujus fons aperietur. Cic. Phil. 14, 6, 15; cf.:de ordine laudis, etc., praecipiemus suo tempore,
Quint. 2, 4, 21. —Suo loco = at the proper place:(δ).quae erant prudentiae propria suo loco dicta sunt,
Cic. Off. 1, 40, 143:quod reddetur suo loco,
Quint. 11, 1, 16:ut suo loco dicetur,
Plin. 2, 90, 102, § 221:inscripta quae suis locis reddam,
id. 1, prooem. § 27; Sen. Ben. 2, 20, 2; cf. 1, c. b; 4. supra. —Suited, appropriate, adapted to one:8.in eodem fundo suum quidquid conseri oportet,
Cato, R. R. 7:siquidem hanc vendidero pretio suo,
at a suitable price, Plaut. Pers. 4, 4, 30:in partes suas digerenda causa,
Quint. 11, 1, 6:confundetur quidquid in suas partes natura digessit,
Sen. Q. N. 3, 29, 8. — Poet.: haec ego dumque queror, lacrimae sua verba sequuntur, Deque meis oculis in tua membra cadunt, appropriate, i. e. tristia, Ov. H. 14, 67.—Without antecedent: suum quidquid genus talearum serito, any fit kind, i. e. suited to the ground, Cato, R. R. 48. —Own, with the notion of independence of, or dependence on others (cf. B. 2. g d).a.Of political independence: pacem condicionibus his fecerunt ut Capuae suae leges, sui magistratus essent, her own laws, i. e. not subject to Carthage, Liv. 23, 7, 2: liberos [p. 1827] eos ac suis legibus victuros, id. 25, 23, 4. —b.Esp. in the phrases suae potestatis or in sua potestate esse, suo jure uti, sui juris esse: Puteolos, qui nunc in sua potestate sunt, suo jure, libertate aequa utuntur, totos occupabunt,
Cic. Agr. 2, 31, 86:Rhegini potestatis suae ad ultimum remanserunt,
retained their self-government, Liv. 23, 30, 9:urbem ne quam formulae sui juris facerent,
id. 38, 9, 10. —Of paternal authority.(α).Free from the power of the paterfamilias; in the phrases sui juris esse, suae potestatis esse, to be independent:(β).quaedam personae sui juris sunt, quaedam alieno juri sunt subjectae, Gai,
Inst. 1, 48:sui juris sunt familiarum suarum principes, id est pater familiae, itemque mater familiae,
Ulp. Fragm. 4, 1:liberi parentum potestate liberantur emancipatione. Sed filius quidem ter manumissus sui juris fit, ceteri autem liberi una manumissione sui juris fiunt,
id. ib. 10, 1:morte patris filius et filia sui juris fiunt,
id. ib. 10, 2:patres familiarum sunt qui sunt suae potestatis,
Dig. 1, 6, 4:si modo defunctus testator suae potestatis mortis tempore fuerit,
Gai. Inst. 2, 147. —With indef. reference: si sui juris sumus,
Dig. 46, 2, 20; cf.:pro suo possideo, 2. a. supra.—Attributively: sui juris arrogatio feminae,
Cod. Just. 8, 47, 8:homo sui juris,
ib. 10, § 5.— Trop.:sapiens numquam semiliber erit: integrae semper libertatis et sui juris,
Sen. Brev. Vit. 5, 3:non illarum coitu fieri cometen, sed proprium et sui juris esse,
id. Q. N. 7, 12, 2: nullique sunt tam feri et sui juris adfectus, ut non disciplina perdomentur, id. Ira, 2, 12, 3. —Subject to paternal authority, in the phrases suus heres, sui liberi; suus heres, an heir who had been in the paternal power of the deceased:D.CVI SVVS HERES NON SIT, XII. Tab. fr. 5, 4.—In the jurists without antecedent: sui et necessarii heredes sunt velut filius filiave, nepos neptisve ex filia, deinceps ceteri qui modo in potestate morientis fuerunt,
Gai. Inst. 2, 156:(emancipati liberi) non sunt sui heredes,
ib. 2, 135:alia facta est juris interpretatio inter suos heredes,
ib. 3, 15:datur patrono adversus suos heredes bonorum possessio (where patrono is not the antecedent of suos),
ib. 3, 41:sui heredes vel instituendi sunt vel exheredandi,
Ulp. Fragm. 22, 14:accrescunt suis quidem heredibus in partem virilem, extraneis autem in partem dimidiam,
id. ib. 22, 17. —Sui liberi, children in paternal power: de suis et legitimis liberis,
Cod. Just. 6, 55 inscr.In particular connections.1.With ipse, his own, etc. (cf. Zumpt, Gram. § 696).a.Ipse agreeing with the antecedent of suus, the antecedent being,(α).A subjectnom.:(β).(ingenium ejus) valet ipsum suis viribus,
by its own strength, Cic. Cael. 19, 45:legio Martia non ipsa suis decretis hostem judicavit Antonium?
by its own resolutions, id. Phil. 4, 2, 5:ruit ipse suis cladibus,
id. ib. 14, 3, 8:si ex scriptis cognosci ipsi suis potuissent,
id. de Or. 2, 2, 8:qui se ipse sua gravitate et castimonia defenderet,
id. Cael. 5, 11:quod ipse suae civitatis imperium obtenturus esset,
Caes. B. G. 1, 3:suamet ipsae fraude omnes interierunt,
Liv. 8, 18, 9; 39, 49, 3:ut saeviret ipse in suum sanguinem effecerunt,
id. 40, 5, 1:respicerent suum ipsi exercitum,
id. 42, 52, 10; 21, 31, 12; 22, 38, 3; 6, 19, 6.—A subject-acc.:(γ).sunt qui dicant eam sua ipsam peremptam mercede,
Liv. 1, 11, 9:(tribuniciam potestatem) suis ipsam viribus dissolvi,
id. 2, 44, 2.—An object in dat. or acc.:b.sic ut ipsis consistendi in suis munitionibus locus non esset,
Caes. B. C. 2, 6:tribuni (hostem) intra suamet ipsum moenia compulere,
Liv. 6, 36, 4:alios sua ipsos invidia opportunos interemit,
id. 1, 54, 8; 22, 14, 13.—Suus as adjunct of subject (rare):aliquando sua praesidia in ipsos consurrexerunt,
their own garrisons revolted against them, Sen. Clem. 1, 26, 1.—With gen. of ipse, strengthening the possessive notion (cf. 4.;c.post-Aug. and very rare, but freq. in modern Lat.): aves (foetus suos) libero caelo suaeque ipsorum fiduciae permittunt,
Quint. 2, 6, 7 (but tuus ipsius occurs in Cic.:tuo ipsius studio,
Cic. Mur. 4, 9:tuam ipsius amicitiam,
id. Verr. 2, 3, 4, § 7).—Both suus and ipse agreeing with the governing noun (very rare; not in Cic. or Caes.): quae tamen in ipso cursu suo dissipata est (= ipsa in cursu suo), in its very course, Sen. Q. N. 1, 1, 3 dub.:2.suamet ipsa scelera,
Sall. C. 23, 2 (Dietsch ex conj. ipse):suismet ipsis corporibus,
Liv. 2, 19, 5 MSS. (Weissenb. ex conj. ipsi):a suismet ipsis praesidiis,
id. 8, 25, 6 MSS. (Weissenb. ipsi).—With quisque, distributively, each ( every one)... his own; in prose quisque is generally preceded by suus.a.Quisque and suus in different cases.(α).Quisque as subjectnom.:(β).sentit enim vim quisque suam quoad possit abuti,
Lucr. 5, 1033:suo quisque loco cubet,
Cato, R. R. 5:suum quisque noscat ingenium,
Cic. Off. 1, 31, 114:ad suam quisque (me disciplinam) rapiet,
id. Ac. 2, 36, 114:quod suos quisque servos in tali re facere voluisset,
id. Mil. 10, 29:cum suo quisque auxilio uteretur,
Caes. B. C. 1, 51:celeriter ad suos quisque ordines redit,
id. ib. 3, 37.—In apposition with plur. subj. (freq. in Liv.):nunc alii sensus quo pacto quisque suam rem Sentiat,
Lucr. 4, 522:ut omnes cives Romani in suis quisque centuriis prima luce adessent,
that all the Roman citizens should be present, each in his own centuria, Liv. 1, 44, 1:hinc senatus, hinc plebs, suum quisque intuentes ducem constiterant,
id. 6, 15, 3:ut (trigemini) pro sua quisque patria dimicent,
id. 1, 24, 2:stabant compositi suis quisque ordinibus,
id. 44, 38, 11:(consules) in suas quisque provincias proficiscuntur,
id. 25, 12, 2; 25, 26, 13:in suo quaeque (stella) motu naturam suam exercent,
Plin. 2, 39, 39, § 106.—With abl. absol.:omnes, velut dis auctoribus in spem suam quisque acceptis, proelium una voce poscunt,
Liv. 21, 45, 9 Weissenb. ad loc.:relictis suis quisque stationibus... concurrerunt,
id. 32, 24, 4; 4, 44, 10; 39, 49, 3; 2, 38, 6.—With acc. of quisque as subj.:(γ).fabrum esse suae quemque fortunae, App. Claud. ap. Ps.-Sall. Ep. ad Caes. Rep. c. l.: sui quemque juris et retinendi et dimittendi esse dominum,
Cic. Balb. 13, 31:recipere se in domos suas quemque jussit,
Liv. 25, 10, 9; and (ungrammatically) nom., as apposition to a subj.-acc.:se non modo suam quisque patriam, sed totam Siciliam relicturos,
id. 26, 29, 3 MSS. (Weissenb. ex conj. quosque).—As adjunct of the subject-nom., with a case of quisque as object, attribut. gen., etc.:(δ).sua cujusque animantis natura est,
Cic. Fin. 5, 9, 25:sua quemque fraus, suum facinus, suum scelus, etc., de sanitate ac mente deturbat,
id. Pis. 20, 46:sua quemque fraus et suus terror maxime vexat,
id. Rosc. Am. 24, 67:suum cuique incommodum ferendum est,
id. Off. 3, 6, 30:ut solidum suum cuique solvatur,
id. Rab. Post. 17, 46:ne suus cuique domi hostis esset,
Liv. 3, 16, 3:ut sua cuique respublica in manu esset,
id. 26, 8, 11:animus suus cuique ordinem pugnandi dabat,
id. 22, 5, 8:tentorium suum cuique militi domus ac penates sunt,
id. 44, 39, 5:suus cuique (stellae) color est,
Plin. 2, 18, 16, § 79:trahit sua quemque voluptas,
Verg. E. 2, 65:stat sua cuique dies,
id. A. 10, 467.—As predicate-nom. (v. II. B.):(ε).opinionem, quae sua cuique conjectanti esse potest,
Liv. 6, 12, 3.—As adjunct of subj.-acc.:(ζ).suum cuique honorem et gradum redditum gaudeo,
Cic. Rosc. Am. 47, 136:scientiam autem suam cujusque artis esse,
id. Fin. 5, 9, 26.—As adjunct of an object, with a case of quisque as object or attribut. gen.: suam cuique sponsam, mihi meam: suum cuique amorem, mihi meum, Atil. Fragm. inc. 1: suom cuique per me uti atque frui licet, Cato ap. Gell. 13, 24 (23), 1:b.ut suo quemque appellem nomine,
Plaut. Ps. 1, 2, 52:placet Stoicis suo quamque rem nomine appellare,
Cic. Fam. 9, 22, 1:ad suam cujusque naturam consilium est omne revocandum,
id. Off. 1, 33, 119:justitia quae suum cuique distribuit,
id. N. D. 3, 15, 38:in tribuendo suum cuique,
id. Off. 1, 5, 14:Turnus sui cuique periculi recens erat documentum,
Liv. 1, 52, 4:in trimatu suo cuique dimidiam esse mensuram futurae certum esse,
Plin. 7, 15, 16, § 73:certa cuique rerum suarum possessio,
Vell. 2, 89, 4; cf.: qua re suum unicuique studium suaque omnibus delectatio relinquatur, Ps.-Cic. Cons. 26, 93.—With quemque in apposition with acc. plur.:Camillus vidit intentos opifices suo quemque operi,
Liv. 6, 25, 9; so cujusque in appos. with gen. plur.: trium clarissimorum suae cujusque gentis virorum mors, id. 39, 52, 7; and cuique with dat. plur.: sui cuique mores fingunt fortunam hominibus, Poet. ap. Nep. Att. 11, 6 (where Lachm. ad Lucr. 2, 372, reads quique, ex conj.; cf. b. b, infra).—Attraction of suus and quisque as adjuncts of nouns.(α).Attraction of suus:(β).ut nemo sit nostrum quin in sensibus sui cujusque generis judicium requirat acrius (= suum cujusque generis judicium),
Cic. Ac. 2, 7, 19:quas tamen inter omnes (voces) est suo quoque in genere (vox) mediocris ( = inter omnes voces est mediocris vox, sua quoque in genere),
id. de Or. 3, 57, 216:eo concilia suae cujusque regionis indici jussit (= sua cujusque regionis concilia),
Liv. 45, 29, 10:equites suae cuique parti post principia collocat (= equites suos cuique parti),
id. 3, 22, 6:cum motibus armorum et corporum suae cuique genti assuetis,
id. 25, 17, 5:legiones deducebantur cum tribunis et centurionibus et sui cujusque ordinis militibus (= suis cujusque),
Tac. A. 14, 27:quae sui cujusque sunt ingenii,
Quint. 7, 10, 10 Halm (al. sua):sui cujusque ingenii poma vel semina gerunt (= sua cujusque),
Col. 3, 1;and by a double attraction: has (cohortes) subsidiariae ternae et aliae totidem suae cujusque legionis subsequebantur (= has cohortes... totidem cujusque legionis, suam quaeque legionem, subsequebantur),
Caes. B. C. 1, 83. —Attraction of quisque:c.tanta ibi copia venustatum in suo quique loco sita,
Plaut. Poen. 5, 4, 6 (al. quaeque):quodvis frumentum non tamen omne Quique suo genere inter se simile esse videbis,
Lucr. 2, 372 Lachm. and Munro ad loc.:cum verba debeant sui cujusque generis copulari,
Varr. L. L. 10, 48:in sensibus sui cujusque generis judicium,
Cic. Ac. 2, 7, 19:haec igitur proclivitas ad suum quodque genus aegrotatio dicatur,
id. Tusc. 4, 12, 28:separatim greges sui cujusque generis nocte remeabant (= greges sui quisque generis),
Liv. 24, 3, 5:ut sui cujusque mensis acciperet (frumentum),
Suet. Aug. 40;and quisque both attracted and in its own case: quia cujusque partis naturae et in corpore et in animo sua quaeque vis sit (where either cujusque or quaeque is redundant),
Cic. Fin. 5, 17, 46; v. Madv. ad loc.; Cato, R. R. 23 fin.;so esp. in the phrases suo quoque tempore, anno, die, loco, etc.: pecunia, quae in stipendium Romanis suo quoque anno penderetur, deerat (= suo quaeque anno),
each instalment in the year when due, Liv. 33, 46, 9 Weissenb. ad loc.:suo quoque loco,
Varr. R. R. 1, 7, 2; 1, 22, 6:opera quae suis quibusque temporibus anni vilicum exsequi oporteret,
Col. 11, 3:suo quoque tempore,
Vitr. 2, 9, 4:nisi sua quaque die usurae exsolverentur (= sua quaeque die),
Dig. 22, 1, 12 init.; 13, 7, 8, § 3:ut opera rustica suo quoque tempore faciat,
ib. 19, 2, 25, § 3 (al. quaeque)—In the order quisque... suus.(α).In relative clauses, comparative clauses with ut, and interrogative clauses introduced by quid, etc., where quisque immediately follows the relative, etc.:(β).ut quisque suom volt esse, ita est,
Ter. Ad. 3, 3, 45; cf.with sibi,
Cic. Leg. 1, 18, 49; id. Lael. 9, 30:expendere oportere quid quisque habeat sui... nec velle experiri quam se aliena deceant. Id enim maxime quemque decet quod est cujusque maxime suum,
id. Off. 1, 31, 113:neque solum quid in senatu quisque civitatis suae dicerent ignorabant, sed, etc.,
Liv. 32, 19, 9:gratius id fore laetiusque quod quisque sua manu ex hoste captum rettulerit,
id. 5, 20, 8; 6, 25, 10; cf.:in quibus cum multa sint quae sua quisque dicere velit, nihil est quod quisque suum possit dicere,
Sen. Vit. Beat. 23, 1.—If the emphasis is not on suus, but (for quisque, when emphatic, unusquisque is used) on some other word:(γ).in civitates quemque suas... dimisit,
Liv. 21, 48, 2:in patriam quisque suam remissus est,
Just. 33, 2, 8:in vestigio quemque suo vidit,
Liv. 28, 22, 15; cf.:hospitibus quisque suis scribebant,
id. 33, 45, 6:pro facultatibus quisque suis,
id. 42, 53, 3; cf.:respiciendae sunt cuique facultates suae,
Sen. Ben. 2, 15, 3:praecipitat quisque vitam suam et futuri desiderio laborat,
id. Brev. Vit. 7, 5; id. Ben. 7, 5, 1:tunc praeceps quisque se proripit et penates suos deserit,
id. Q. N. 6, 1, 5; 5, 18, 8:summum quisque causae suae judicem facit,
Plin. 1, prooem. § 10: aestimatione nocturnae [p. 1828] quietis, dimidio quisque spatio vitae suae vivit, id. 7, 50, 51, § 167.—Poets adopt the order quisque suus when the metre requires it, Verg. A. 6, 743:(δ).oscula quisque suae matri tulerunt,
Ov. F. 2, 715. —When suus and quisque belong to different clauses:d.atque earum quaeque, suum tenens munus... manet in lege naturae,
Cic. Tusc. 5, 13, 38. —Suus uterque, or uterque suus, distributively of two subjects:3.suas uterque legiones reducit in castra,
Caes. B. C. 1, 40; 2, 28:ideo quod uterque suam legem confirmare debebit,
Cic. Inv. 2, 49, 142:cum sui utrosque adhortarentur,
Liv. 1, 25, 1:ad utrumque ducem sui redierunt,
id. 21, 29, 5:utraque (lex) sua via it,
Sen. Ben. 6, 6, 1; cf.uterque, in apposit.: nec ipsi tam inter se acriter contenderunt, quam studia excitaverant uterque sui corporis hominum,
Liv. 26, 48, 6.—With sibi.(α).Sibi with pronom. force (cf. sui, IV. C. fin.):(β).reddam suum sibi,
Plaut. Trin. 1, 2, 119 ( = ei; but referred to b, infra, by Brix ad loc.); cf.:suam rem sibi salvam sistam,
id. Poen. 5, 2, 123:idem lege sibi sua curationem petet,
for himself, Cic. Agr. 2, 9, 22 (cf. id. Phil. 2, 37, 96;I. B. 2. b. supra): ut vindicare sibi suum fulgorem possint,
Sen. Q. N. 1, 1, 11; cf.the formula of divorce: tuas res tibi habeto,
Dig. 24, 2, 2.—Hence, illam suam suas res sibi habere jussit, Cic. Phil. 2, 28, 69.—With sibi redundant, to strengthen suus (anteand post-class. and colloq.):4.quo pacto serviat suo sibi patri,
Plaut. Capt. prol. 5:eum necabam ilico per cerebrum pinna sua sibi, quasi turturem,
id. Poen. 2, 40; v. sui, IV. C. and the passages there cited.—With gen. agreeing with the subject of suus:5.quas cum solus pertulisset ut sua unius in his gratia esset,
that the credit of it should belong to him alone, Liv. 2, 8, 3:qui de sua unius sententia omnia gerat,
id. 44, 22, 11; cf.:unam Aegyptus in hoc spem habet suam,
Sen. Q. N. 4, 2, 2.—For suus ipsius, etc., v. D. 1. b. supra.—With demonstr., rel., or indef. pronn. and adjj., of his, hers, etc.:6.postulat ut ad hanc suam praedam adjutores vos profiteamini,
to this booty of his, Cic. Rosc. Am. 2, 6:Sestius cum illo exercitu suo,
id. Sest. 5, 12:qua gravitate sua,
id. ib. 61, 129:suam rem publicam illam defenderunt,
that republic of theirs, id. ib. 67, 141:in istum civem suum,
against this citizen of theirs, id. Balb. 18, 41:cum illo suo pari,
id. Pis. 8, 18:te nulla sua calamitate civitas satiare potest?
id. Phil. 8, 6, 19:dubitatis igitur, quin vos M. Laterensis ad suam spem aliquam delegerit,
for some hope of his, id. Planc. 16, 39:non tam sua ulla spe quam militum impetu tractus,
by any hope of his, Liv. 25, 21, 5:nullo suo merito,
from no fault of theirs, id. 26, 29, 4:ipse arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
with a few of his friends, Caes. B. C. 1, 19.—With descriptive adjj.(α).Standing before the adj. and noun (so most freq.):(β).suorum improbissimorum sermonum domicilium,
Cic. Pis. 31, 76:causam sui dementissimi consilii,
id. Phil. 2, 22, 53:suam insatiabilem crudelitatem,
id. ib. 11, 3, 8:suis amplissimis fortunis,
id. ib. 13, 8, 16:suum pristinum morem,
id. Pis. 12, 27:suis lenissimis postulatis,
Caes. B. C. 1, 5: simili ratione Pompeius in suis veteribus castris consedit (suis emphatic; cf. b, infra), id. ib. 3, 76.—Between the adj. and noun (less emphatic):(γ).pro eximiis suis beneficiis,
Cic. Prov. Cons. 4, 7:propter summam suam humanitatem,
id. Fam. 15, 14, 1:ex praeteritis suis officiis,
Caes. B. C. 3, 60:Caesar in veteribus suis castris consedit,
id. ib. 3, 76.—After adj. and noun:7.veterem amicum suum excepit,
Cic. Rab. Post. 16, 43:in illo ardenti tribunatu suo,
id. Sest. 54, 116.—Objectively for the pers. pron. (rare):8.neque cuiquam mortalium injuriae suae parvae videntur ( = sibi illatae),
Sall. C. 51, 11; so,neglectam ab Scipione et nimis leviter latam suam injuriam ratus,
Liv. 29, 9, 9:ipsae enim leges te a cognitione sua judicio publico reppulerunt ( = a se cognoscendo),
Cic. Balb. 14, 32:suam invidiam tali morte quaesitam ( = quaesitum esse ab eo ut homines se inviderent),
Tac. A. 3, 16; so,nulla sua invidia,
Cic. Mil. 15, 40.—Abl. fem. sua, with refert or interest, for gen. of the pers. pron.: neminem esse qui quomodo se habeat nihil sua censeat interesse, Cic. Fin. 5, 10, 30:9.si scit sua nihil interesse utrum anima per os, an per jugulum exeat,
Sen. Ep. 76, 33; v. intersum, III.—Strengthened by the suffix - pte or -met.(α).By - pte (not used with ipse) affixed to the forms sua, suo, and (ante-class.) suum:(β).quom illa osculata esset suumpte amicum,
Plaut. Mil. 2, 4, 38:ut terrena suopte nutu et suo pondere in terram ferantur,
Cic. Tusc. 1, 17, 40:ferri suopte pondere,
id. N. D. 1, 25, 69:suapte natura,
id. Fat. 18, 42:suapte vi et natura,
id. ib. 19, 43; id. Fin. 1, 16, 54; 5, 22, 61:suopte ingenio,
Liv. 25, 18; so id. 1, 25, 1; 1, 18, 4:suapte manu,
Cic. Or. 3, 3, 10:locus suapte natura infestus,
Liv. 44, 6, 9; so,suapte natura,
id. 4, 22, 4:flumina suapte natura vasta,
Sen. Q. N. 3, 27, 8; so id. Ben. 4, 17, 2:sponte suapte,
Varr. L. L. 6, 7, § 70.—With - met, almost always followed by ipse (in all forms of suus except suus, suum, suae, and suorum):suomet ipsi more,
Sall. J. 31, 6:suomet ipsi instrumento,
Liv. 22, 14, 13:suomet ipsi metu,
Tac. H. 3, 16 fin.:suamet ipsum pecunia,
Sall. J. 8, 2:suamet ipsae fraude,
Liv. 8, 18, 9:intra suamet ipsum moenia,
id. 6, 36, 4:suismet ipsi praesidiis,
id. 8, 25, 6:suismet ipsis corporibus,
id. 2, 19, 5:suosmet ipsi cives,
id. 2, 9, 5:suasmet ipse spes,
Tac. A. 3, 66 fin. —Without ipse:populum suimet sanguinis mercede,
Sall. H. Fragm. 1, 41, 25 Dietsch:magna pars suismet aut proxumorum telis obtruncabantur,
id. ib. 2, 52 ib. -
23 ESSERE
I см. тж. ESSERE IIv- E206 —essere in Lei (voi, lui, ecc.)
- E207 —— см. -A3— см. -A4— см. -A41— см. -A49— см. -A87— см. -A101— см. -A105— см. -A152— см. -A153— см. -A154— см. -A155— см. -A254essere addosso a...
— см. -A287— см. -A316essere in agio di (+ inf.)
— см. -A357esser come gli agli, che hanno il capo bianco e la coda verde
— см. -A364— см. -A376— см. -A439— см. -A497— см. -A524— см. - M785— см. - M1216essere amici come cani e gatti
— см. - C433a— см. -A628 a)— см. -A699non essere ancora all'insalata
— см. - I306— см. -A737— см. -A790— см. -A791— см. -A759— см. -A792— см. - L287— см. -A793— см. -A842— см. -A843— см. -A844— см. -A845— см. -A930— см. -A971— см. -A974— см. -A1002— см. -A1015— см. -A1043— см. -A1075— см. -A1076— см. -A1103— см. -A1137— см. -A1168— см. -A1177— см. -A1189— см. -A1203essere l'asino alla lira (тж. essere come l'asino al suon della lira или della cetra)
— см. -A1204— см. -A1205— см. -A1279essere asso fisso in...
— см. -A1267— см. -A1286— см. -A1320— см. -A1321— см. -A1350— см. -A906— см. -A1401— см. - B84— см. - B103— см. - B116— см. - B116a— см. - B130— см. - B172— см. -A1078— см. - R308— см. - B207— см. - B310— см. - L293— см. - B321— см. - B377— см. - B404— см. - B405— см. - B464— см. - E251— см. - F1333— см. - I397— см. - N589— см. -A1125— см. - F965— см. - G149— см. - B556— см. - B558— см. - B585— см. - B587— см. - B598— см. - B612— см. - B632— см. - B745— см. - B747— см. - B797— см. - B797a— см. - B990— см. - B1000— см. - B1080— см. - B1091— см. - N590— см. - B1215essere a qd come un brusculo in un occhio (тж essere un bruscolo negli occhi per или a qd)
— см. - B1276— см. -A106— см. - C1730— см. - F1216— см. - B1316— см. - B1417non esser buono a...
— см. - B1448— см. - C1363— см. - C2394— см. - C2647— см. - C2678— см. - C3127essere buono alla festa dei magi
— см. - F473essere nelle buone grazie di qd
— см. - G1022non essere sul buon libro di qd
— см. - L572— см. - L892— см. - O692— см. - P857— см. - P2128— см. - S633— см. - S1849essere in buoni termini con qd
— см. - T380— см. - B1481— см. - B1483essere il caffo di...
— см. - C55— см. - C61— см. - C95— см. - C176— см. - C205— см. - C242— см. - C260— см. - C304essere come le campane che chiamano gli altri alla messa e non entrano in chiesa
— см. - C330— см. - C325— см. - C378— см. - C410— см. - C418essere candido come un ermellino
— см. - E132— см. - C454essere come il cane di babbonero
— см. - C455— см. - C456esser come le canne degli organi
— см. - C514— см. - C515— см. - C513— см. - C534— см. - C561— см. - C575— см. - C668— см. - C754— см. - C755— см. - F1189— см. - M1782 a)— см. - C840— см. - C960— см. - C987— см. - C989— см. - C1020— см. - C1035— см. - C1073— см. - C1152— см. - C1157— см. - C1158— см. - C1163— см. - C1128— см. - C1160— см. - C1162— см. - C1213— см. - C1236— см. - S2104— см. - C1266— см. - C1286— см. - C1294— см. -A106— см. - C2394— см. - C3128— см. - D732— см. - L892— см. - N280— см. - C1309— см. - C1310essere a cavaliere di...
— см. - C1331— см. - C1327— см. - C1334— см. - C1349essere a cavallo per...
— см. - C1350— см. - C1351essere come il cavallo grasso che, mangiata la biada, dà calci al vaglio
— см. - C1364— см. - C1363essere cece da (+inf.)
— см. - C1441— см. - C1465— см. - C1504— см. - C1515— см. - C1541— см. - C1590— см. - C1591— см. - C1592— см. - C1640— см. - C1669— см. - C1699— см. - C1746— см. - C1771— см. - C1806— см. - C1911— см. - C1920— см. - C1924— см. - C1926— см. - C1960— см. - C2034— см. - C2084— см. - C2140— см. - C2284— см. - C2291— см. - C2309— см. - C2320— см. - C2324— см. - C2355essere a (или in) comune con...
— см. - C2373— см. - C2389essere in concio di...
— см. - C2397— см. - C2400— см. - C2407— см. - C2422— см. - C2460— см. - C2487— см. - C2532— см. - C2573— см. - C2578— см. - C2586— см. - C2592— см. - C2601— см. - C2647— см. - C2648— см. - C2750— см. - C2751— см. - O693essere in cor>o
— см. - C2816— см. - C2831— см. - C2865— см. - C2894— см. - C2895— см. - C2894— см. - C2956— см. - C2971— см. -A269— см. - C2983— см. - C3076— см. - C3150— см. - C3151— см. - C3152— см. - C3203— см. - C3251essere in cuore di (+ inf.)
— см. - C3252essere sul curro di (+inf)
— см. - C3316essere in data di (+ inf.)
— см. - D49— см. -A1320— см. -A1321non essere degno di allacciare (или di legare, di lustrare, di porgere, di portare) le scarpe a qd (или di compiere i più umili uffici, di portare i libri dietro, di slegare i calzari a qd; тж. non essere degno di baciare dove passa qd)
— см. - D78— см. - D221essere dentro a...
— см. - D222— см. - D223— см. - D281— см. - D292— см. - D295— см. - D298— см. - D332essere fra diciotto e diciannove
— см. - D381essere dietro a (+inf.)
— см. - D393— см. - D418— см. - D420— см. - D584— см. - D622— см. - D633essere come le dita d'una mano
— см. - D691essere come un dito nell'occhio
— см. - D673essere dita della stessa m ino
— см. - D692— см. - D714— см. - L349— см. - M434— см. - S92— см. - D789— см. - D898— см. - D917essere fra (или tra, intra) le due
— см. - D918— см. -A130— см. -A792— см. - D487essere due ghiotti a un tagliere
— см. - G405— см. - L670— см. - P60— см. - O553— см. - S412— см. - E2— см. - E38— см. - F41— см. - E53— см. - E128— см. - E132— см. - E134— см. - E187essere agli estremi (или all'estremo, in estremo)
— см. - E226— см. - P682— см. - E230essere all'età deile due (um tre, erri croci
— см. - C3083essere facile ad abare le mani
— см. - M589— см. - D416— см. - F75— см. - F101— см. - F132— см. - F133essere di una farina mal cotta
— см. - F218— см. - F253essere al fatto (или ai fatti)
— см. - F279essere la favola del paese (или del mondo, di tutti)
— см. - F330essere fra Fazio, che rifaceva i danni
— см. - F338— см. - F339— см. - F340essere fedele alla sua bandiera
— см. - B195— см. - C1747— см. - F447— см. - F479— см. - F547— см. - F588— см. - F589 a)essere il fico dell'orto di qd
— см. - F628— см. - F673— см. - F701— см. - F908essere fiori e baccelli con qd
— см. - F909— см. - F1014— см. - F1027a— см. - F1028— см. - F1076essere il formicolone di sorbo
— см. - F1082— см. - F1123— см. - F1190essere in frangente di (+ inf.)
— см. - F1215— см. - F1227— см. - F1254— см. - F1272— см. - F1283— см. - F1292— см. - S1513— см. - F1333— см. - F1336— см. - F1378— см. - F1388— см. - S1589— см. - F1469— см. -A153— см. - F1518— см. - F1563— см. - F1598— см. - G3— см. - G25essere sul (или nel) gagliardo
— см. - G30— см. - G34— см. - G36— см. - G59essere come il gallo fra le galline (тж. essere il gallo nel pollaio)
— см. - G96— см. - G219— см. - G224— см. -A153— см. - G297essere come la gatta che fece, per la fretta, i gattini ciechi
— см. - G261— см. - G319— см. - G320— см. - G321— см. - G347— см. - G354— см. - G391 b)— см. - G402— см. - G484— см. - G485— см. - G486— см. - G524— см. - G581— см. - G588— см. - G585— см. - G633— см. - G675— см. - G680— см. - G681— см. - G682— см. - C2865— см. - C2649— см. - M590— см. - G703— см. - G751— см. - G752— см. - G788— см. - C2682— см. - G800— см. - G811— см. -A254— см. - O86— см. - G925essere in grado di (+inf.)
— см. - G926— см. - G933— см. - L155— см. - M1386— см. - M1423— см. - O416— см. - P858— см. - P1798— см. - S816— см. - G1007— см. - G1010— см. - O86— см. - G1101essere come il guanto e la mano
— см. - G1143essere di un'idea (или deil'idea)...
— см. - I20essere l'idea di...
— см. - I21essere impastato bene [male]
— см. - I94— см. - S1038— см. - L671— см. - I122— см. - I204— см. - I209— см. - C1365— см. - I251— см. -A906— см. - I356— см. - I108— см. - I397— см. -A906essere come i ladri di Pisa (che di gonio si leticano или che il giorno si levan gli occhi, e la notte vanno (a) rubare insieme)
— см. - L82— см. - L159essere largo in...
— см. - L174— см. - L190— см. - L232— см. - L233— см. - L252— см. - L314— см. - L315— см. - T108— см. - L416essere lì lì (per + inf.)
— см. - L532— см. - L570— см. - L571— см. - L620— см. - L621— см. - L764— см. - L774— см. - L777— см. - L879— см. - L902— см. - L903essere lungo a (+inf.)
— см. - L942esser lungi da (+inf.)
— см. - L927— см. - S1757— см. - V342essere alla macina (come Sansone)
— см. - M34— см. - M124— см. - M130— см. -A106— см. -A1125— см. - C1352— см. - G149— см. - P690— см. - P793— см. - P2128— см. - M316— см. - M395— см. - M437— см. - M591— см. - M592— см. - M593— см. - M595— см. - M596— см. - M801— см. - M834— см. - B1081— см. - L919— см. - M1048— см. - M1061— см. - M1062— см. - M1085- E209 —esser da meno [da più]
— см. - M1139— см. - M1185— см. - M1216— см. - M1247— см. - D789— см. - M1288— см. - M1298— см. - E259— см. - M1344— см. - M1345— см. - P1545— см. - M1381— см. - M1392— см. - M1423— см. - M1497— см. - M1498essere nella miseria fin alla punta dei capelli (тж. essere colla miseria a gola)
— см. - M1544— см. - M1580essere come la moglie di Cesare
— см. - C1631— см. - V596— см. - M1727— см. - M1782— см. - M1756— см. - M1863— см. - M2002— см. - M2037essere come una mosca nel latte
— см. - M2038— см. - M2066— см. - M2072— см. - M2152— см. - M2186— см. - M2247essere sotto la naia (или naja)
— см. - N4— см. - N48— см. - N206— см. - N207— см. - N232— см. - N228— см. - N248— см. - N265— см. - N275— см. - N280— см. - N315— см. - N398— см. - N421— см. - N475essere noto «lippis et tonsoribus» (тж. essere noto al popolo e al comune)
— см. - N477— см. - N587— см. - N588essere nuovo di...
— см. - N613— см. - O10— см. - O153— см. - S947— см. - O262essere l'ogni cosa di...
— см. - C2896— см. - O296— см. - O297— см. - O318— см. - O338— см. - B159— см. - O339— см. - O485essere come l'orciolo de' poveri
— см. - O494— см. - O516— см. - O517— см. - O554— см. - O643— см. - O666— см. - O671— см. - O676— см. - O694— см. - O695essere un otre gonfio di vento
— см. - O727— см. - P42— см. - P87— см. - P124— см. - P129— см. - P148— см. - P149— см. - L159— см. - P185— см. - P201essere pani d'una medesima pasta
— см. - P259— см. - R308— см. - P315— см. - P385— см. -A268— см. - P440— см. - E276— см. - P441— см. - P442— см. - P522— см. - P630— см. - P631— см. - P673aessere a partito di (+inf.)
— см. - P691— см. - P692— см. - P741— см. - P794— см. - P845— см. - P887— см. - P931— см. - P999— см. - G633— см. - M33— см. - M1423— см. - S1792— см. - P1011— см. - P1035essere a un pelo di...
— см. - P1103— см. - P1140essere in pena per...
— см. - P1141— см. - P1155— см. - P1156— см. - P1223— см. - P1256— см. - P1289— см. - S1350— см. - P1293essere dì permanenza in...
— см. - P1303— см. - P1305— см. - P1313— см. - P1394— см. - P1395— см. - P1460— см. - P1544— см. - I198essere un Pico della Mirandola
— см. - P1572— см. - P1647— см. - P1648— см. - P1649— см. - P1587— см. - P1650— см. - P1582— см. - P1653— см. - P1752— см. - G910— см. - O155— см. - P1753— см. - P1757— см. - P1798essere come il piovano Arlotto che sapeva leggere solamente nel suo libro (или breviario)
— см. -A1079— см. - P1843— см. - E209— см. -A792— см. - D333— см. - T262aessere più di casa che il gatto
— см. - G297— см. - C2897non essere più dell'erba d'oggi
— см. - E100— см. - D333— см. - L20— см. - O281— см. - P1093— см. - M1784— см. - P1876— см. - P858— см. - S75— см. - S1369— см. - S2123— см. - P1930— см. - P1953essere come i polli di mercato
— см. - P1967— см. - P1968— см. - P2059essere dalia porta del cimitero
— см. - C1925— см. - P2101— см. - P2129— см. - P2208— см. - P2235essere alle prese con...
— см. - P2251— см. - B883— см. - F1124— см. - P2274— см. -A1087essere alle sue prime esperienze in...
— см. - E197— см. - I105— см. - P2315— см. - P2332essere in [или al) proposito
— см. - P2350— см. - P2351— см. - E50essere fuori del proprio elemento
— см. - E51— см. - P2366— см. - P2417— см. - P2455— см. - P2469— см. - P2524essere sul (ими in) punto di...
— см. - P2525— см. - C3002— см. - P2526— см. - L904— см. - P2550— см. - Q17— см. - C2898— см. - Q24— см. - Q25— см. - Q114— см. - L904— см. - Q63— см. - Q64— см. - G290— ci sono quattro gatti
— см. - G291— см. - Q97essere di quelli di chfcchirLni
— см. - C1717— см. - L749— см. - F447— см. - R116essere come i rasoi de' barbieri, che son sempre in filo
— см. - R124— см. - R175— см. - R180— см. - R202— см. - R237— см. - R303non essere (né) in riga, né in ispazio
— см. - R344— см. - R573— см. - R574— см. - R608— см. - R626— см. - R645— см. - C3081— см. - L282— см. - S2104— см. - T709— см. - S206— см. - S337— см. - S392— см. - S413— см. - F220— см. - S466— см. - S484— см. - S590— см. - S591— см. - F756— см. - L531a— см. - N627— см. - R636— см. - S1709— см. - S681— см. - S731— см. - S743— см. - S748— см. - F280— см. - P2375essere sulla soglia di...
— см. - S890essere come i soldati del papa (che in sette non ьоп buoni a sbarbare una rapa)
— см. - S907— см. - S925— см. - S947essere il sollazzo della gente
— см. - S978— см. - S1067essere sordo da quell'orecchio
— см. - O555— см. - S1197— см. - S1158— см. - S1257— см. - S1311essere uno specchio di...
— см. - S1327— см. - I198— см. - S1417— см. - S1558— см. - S1589— см. - L517— см. - S1626essere di stanza a...
— см. - S1634essere nella stanza dei bottoni
— см. - S1635— см. - S1671— см. - S1689— см. - S1700— см. - S1709— см. - C2751— см. - R132— см. - S1729— см. - S1745— см. - S1787— см. - S1814— см. - S1850— см. - S1934— см. - M396— см. - S1943— см. - S1960— см. - S1961essere strutto a...
— см. - S1968— см. - S1970essere stucco di...
— см. - S1973— см. - S1977— см. - S2015— см. - S2048— см. - S2080— см. - S2104— см. - S2107— см. - T17essere come Taddeo e Veneranda
— см. - T23— см. - T30— см. - T31— см. - T53— см. - T71— см. - T77— см. - T151— см. - T159essere a tempo a ( +inf.)
— см. - T261— см. - T262— см. - T263— см. - C96— см. - T417— см. - T402— см. - T418— см. - T545— см. - T492— см. - T646— см. - T679— см. - C1575essere tocco nel nomine patris
— см. - N443— см. - T705— см. - T757— см. - T765— см. - T773— см. - T789— см. - T812— см. - T831— см. - T842 c)— см. - T843essere il trastullo della gente
— см. - T852— см. - T928essere troppo in là con la visita
— см. - L12essere come il trotto dell'asino
— см. - T959— см. - C1164— см. - C2895— см. - F1588— см. - G375— см. - G800essere tutto l'idea di...
— см. - I21— см. - M1401— см. - O556— см. - O621essere tutto pane e cacio con qd
— см. - P258— см. - S1414— см. - U1— см. - T381— см. - N208— см. - O361— см. - O362— см. - D919— см. - U132essere come l'uomo delle caverne
— см. - U133— см. - U205— см. - U209— см. - C1128— см. - V12— см. - V40essere di valuta intesa con qd
— см. - V50— см. - P129— см. - V135— см. - V136— см. - V257— см. - V327— см. - V331— см. - V342— см. - M434— см. - M1423— см. - P3— см. - V480— см. - D14— см. - T831— см. - V615— см. - V725essere in voga di (+ inf.)
— см. - V864essere come la volpe e il gatto
— см. - V919essere vox clamantis in deserto
— см. - V973essere alle (или tra le) zappe
— см. - Z20— см. - Z24— см. - Z41— см. - Z51essere una zuppa e un pan molle
— см. - Z104— см. - I103— см. - Q21— см. - M1626— см. - R40— см. - B509— см. - M2139— см. - B1424— см. - F222— см. - F636— см. - I402c'è da far ancora molta strada
— см. - S1892— см. - G302— см. - G364— см. - I200— см. - I271— см. - M927ce n'è per il manico e per la mestola (тж. ce n'è per la mestola e per il manico)
— см. - M412— см. - N301— см. - M1905— см. - N632— см. - O305— см. - P339— см. - P1357— см. - P1867— см. - S2055— см. - T844c'è qualcosa sotto (тж. c'è sotto qualcosa или qualche diavolo, del marcio)
— см. - S1192— см. - R474— см. - R615— см. - M1672— см. - S1160— см. - T143— см. - S2024— см. - S2032— см. - T634— см. - T756— см. - Z74c'era una volta...
— см. - V955— см. - M765— см. - N144— см. - S1023— см. - S1601che gusto c e a...
— см. - G1217che maniera è questa? (тж. che maniere son queste?)
— см. - M426— см. - M2219che sarà, sarà
— см. - E217chi le busca, son sue
— см. - B1487— см. - B1407chi è al coperto quando piove, è ben matto se si muove; se si muove e si bagna, è ben matto se si lagna
— см. - C2604chi è in difetto è in sospetto
— см. - D407a chi è disgraziato, gli tempesta il pane nel forno
— см. - P290chi è a dozzina, non comanda
— см. - D904chi è geloso, smoccoli, e chi è innamorato spenga
— см. - G325chi è mancino la mattina, è mancino anche la sera
— см. - M339chi è in mare, navica; chi è in terra radica
— см. - M812chi è minchione, è suo danno
— см. - M1450chi è povero e non ha denari, non abbia voglie
— см. - D120chi è (il) primo al mulino, primo (или prima) macina
— см. - P2293— см. - N145chi è reo, e buono è tenuto, può fare il male e non esser creduto
— см. - R235chi è sano è da più del sultano
— см. - S201chi è sudicio, si netti
— см. - S2033chi è in tenuta, Dio (или il ciel) l'aiuta
— см. -A403chi è vergognoso, vada straccioso
— см. - V337chi non è savio, paziente e forte, si lamenti di sé, non della sorte
— см. - S264chi non fu buon soldato, non sarà buon capitano
— см. - S909- E211 —— см. - C492— см. - F257ciò che è valso per dimostrare
— см. - D445- E212 —com'è, come non è
— см. - C2295com'è grande il mare, è grande la tempesta
— см. - M816— см. - D466— см. - V350— см. - F1460dove è un marcello è un chiasso
— см. - M739dove c'è miglio, gli uccelli volano
— см. - M1420dove è il papa, là è Roma
— см. - P356dov'è stato il fuoco, ci sa sempre di bruciaticcio (или ci rimari sempre la cenere calda)
— см. - F1519dove c'è unione, c'è Dio
— см. - U99— см. - U139dove non è malizia, non è peccato
— см. - M306dove non c'è regola, non c'è frati
— см. - R211dove non c'è pmedio, il pianto è vano
— см. - R387dove non è roba, anche i cani se ne vanno
— см. - R479dove non è unione, forza vera non è
— см. - U99dove ci sono le feste, ci sono i cocci (ш. dove ci sono i cocci ci son feste)
— см. - F505— см. -A236— см. -A323— см. - C2570— см. -A569— см. - M2220— см. - M2199— см. - F859è bell'e liquidato! (ш. è bell'e spacciato; è bell'e spicciato)
— см. - B435— см. - M1671— см. - B826— см. - B630— см. - M928è buono a mandarlo per la morte
— см. - B1466— см. - C532— см. - C1766è un cattivo andare contro vento
— см. - V279è in causa...
— см. - C1323— см. - C2143— см. - M1593— см. -A235— см. - M2199è come bere un bicchier d'acqua (или un caffè, un uovo, un torlo d'uovo)
— см. - B575è come il cacio di fra Stefano
— см. - S1678è come cercar la lana all'asino
— см. - L118è come dare l'incenso ai grilli
— см. - I160— см. - P2399— см. - D533— см. - M856— см. - S1648— см. - Z49gli è come il fattore delle monache (, va avanti a furia di biscottini)
— см. - F302è come la fiera di Sinigaglia: chi ha avuto, ha avuto
— см. -A1376— см. - G935— см. -A1214— см. - M857— см. -A522— см. - O306è come la miseria: più si va in là e più cresce
— см. - M1550— см. - L600è come parlare al muro (или alla muraglia; тж. è come smuovere il muro)
— см. - M2199— см. - T145gli è come gli uccelli, ora qua, ora là
— см. - U15è come vincere un terno al lotto
— см. - T390— см. - G46— см. - C2079— см. - D534— см. - C493— см. - E114— см. - G519— см. - G595è giorno alto (или fatto, da un pezzo)
— см. - G596— см. - G635— см. - G693— см. - G719— см. - G750— см. - G977— см. - I26è l'illuminazione di frate (или di prete) culo (che con molti lumi facea buio)
— см. - C3137— см. - I47— см. - I60— см. - I79— см. - E117— см. - L799— см. - M877— см. - M1475è meglio casa a terra, che vendere a calcina
— см. - C1204è meglio esser capo di gatto (или di lucertola) che coda di leone (тж. è meglio esser capo di luccio или di saraga che coda di storione)
— см. - C820è meglio male che male e peggio
— см. - M287— см. - P1734è meglio puzzar di porco, che di povero
— см. - P2067— см. - M1054— см. - S2025— см. - M1236— см. - C1121— см. - M1690— см. - N219è... con noccioli che...
— см. - N336— см. - O15— см. - P294— см. - R389è più facile consigliare che fare
— см. - F73— см. - F74è più là che (+ agg)
— см. - L28è più lo scapito che il guadagno
— см. - S323— см. - M931— см. - S56— см. - P2262— см. - F258— см. - P2410— см. - D533— см. - C493— см. - R86— см. - C2079— см. - S356— см. - S971è sordo da un orecchio (, e in quell'altro ci ha un pennecchio)
— см. - S1099— см. - S1702— см. - M1475— см. - P318— см. - F258è da talora uccel nella ragna, che è fuggito di gabb!a
— см. - U14— см. - G507— см. - T635— см. - T712— см. - T738— см. - M1476— см. - C2305— см. - D535— см. - F317— см. - G1119— см. - M928— см. - M1818— см. - S383— см. - S1107— см. - S1893— см. - F1138— см. - S976è l'uscio del trenta: chi esce e chi entra
— см. - U237— см. - V58— см. - G42— см. - P951— см. - I69— см. - Z106finché ce n'è, vita da re
— см. - V709— см. - M1451— см. - V377— см. - M1451— см. - B458— см. - V378— см. - M1329— см. - N33— см. - P2338— см. - U140— см. - S265— см. - N326non c'è avere che valga sapere
— см. - S233non c'è barba d'uomo che...
— см. - B262non c'è bisogno d'esser indovini
— см. - B780— см. - B781non c'è bisogno della lanterna
— см. - B782— см. - B986non c'è buon sangue fra di loro
— см. - S186— см. - C498— см. - C985— см. - C1649non c'è... che tenga
— см. - T362— см. - U69— см. - C2474non c'è cosa vietata, che non sia desiderata
— см. - C2922— см. - D539— см. - D844non c'è dove mettere uno spillo
— см. - S1419— см. - D926non c'è eco di...
— см. - E16— см. - E36— см. - F1460— см. - G303— см. - G991non c'è intoppo per avere, più che chiedere e temere
— см. - I352— см. - L459— см. - L724— см. - M1non c'è margine per (+inf.)
— см. - M832— см. - M1376— см. - M1367— см. - M1412— см. - M1677— см. - M1717non c'è ombra di...
— см. - O353— см. - P295— см. - P1360— см. - P1725— см. - M1368— см. - Q107— см. - R320— см. - R388— см. - R398— см. - R534non c'è né scritta né testimoni
— см. - S488non c'è sego...
— см. - S2056non c'è sparagno di...
— см. - S1294— см. - S1895— см. - S1953— см. - S2020— см. - U200— см. - V410— см. - V460non è boccone per i suoi denti
— см. - D212non è buon re chi non regge sé
— см. - R148— см. - C915— см. - D212— см. - C984— см. - B261— см. - D537— см. - D538— см. - D653— см. - F223— см. - G335— см. - G531— см. - G602— см. - G603— см. - C2923— см. - I53non è male di morte (или da medico; non è male che prete ne goda)
— см. - M254— см. - S1754— см. - N146— см. - N306non è oro tutto quello che luce
— см. - O637— см. - D212— см. - R239non è terreno da porci (или da piantare vigna, vigne)
— см. - T461non è traditore senza sospetto
— см. - T822— см. - G604— см. - R535non è uomo da uccellare a fave
— см. - U141— см. - V462non è viaggio senza polvere, e guerra senza lagrime
— см. - V551non fu mai gloria senza invidia
— см. - G807— см. - M1263— см. - M1513non si è mai vecchi per imparare
— см. - I92— см. - M101— см. - S1602— см. -A932— см. - M1512— см. - R535non sono uguali tutti i giorni
— см. - G605non v'è cattivo paniere, che non s'adopri alla vendemmia
— см. - P313— см. - Q26— см. - T314— см. - D893— см. - L939— см. - D466— см. - D540— см. - F259— см. - F257— см. - S1431— см. - B458— см. - B1489— см. - C2931— см. - G1110— см. - M152— см. - M336— см. - M744— см. - M415— см. - Q109— см. - S528questa è l'ultima (che mi fai)
— см. - U56questo non c'è sotto le stelle
— см. - S1696— см. - F1105— см. - F298- E217 —sarà quel che sarà (тж. che sarà, sarà; sia come si sia; sia quel che sia)
— см. - G1005se gli è nodo, verrà al pettine
— см. - N379se niente è...
— см. - N308— см. - O287se non è vero, è ben trovato
— см. - V381se non è zuppa, è pan bagnato (или bollito, lavato, molle)
— см. - Z106se saran(no) rose, fioriranno (se saranno spine, pungeranno)
— см. - R537— см. - G337— см. - D484sia come si sia (тж. sia quel che sia)
— см. - E217siamo in alto mare, bisogna nuotare
— см. - M789— см. - D2— см. - L418— см. - T317— см. - S977— см. -A270— см. - M1679— см. - C951sono buone [cattive] mosse
— см. - M2088sono come i soldati del re Erode
— см. - E137— см. - G889son meglio le fave che durano che i capponi che Vengono meno (или che mancano)
— см. - F318— см. - M1513— см. - C1248— см. - V860sono rose e fiori (или e viole)
— см. - R538— см. - S226— см. - C188— см. - R490son tutti intorno a quest'osso
— см. - O715— см. - T45— см. - M912— см. - C951— см. - P51 -
24 VENIRE
v- V220 —— см. -A86venire addosso a...
— см. -A295— см. - B135— см. - B268— см. - B287- V221 —venire bene [male]
- V222 —— см. - B929— см. - B1293— см. - C394— см. - C580— см. - C654— см. - C687— venire a capo della matassa
— см. - M926— non venire a capo di nulla (или di niente)
— см. - C688— см. - C810— см. - C741— см. - M684— см. - C1528— см. - C1677— см. - C2001— см. - C2163— см. - C2278— см. - C2320— см. - C2399— см. - C2429— см. - C2450— см. - C2478— см. - C2860— см. - C2861— см. - C2862— см. -A269— см. - C3125— см. - C3289— см. - D269— см. - D432venire a dire poco (или nulla)
— см. - D511— см. - D627venire in disputa con se stesso
— см. - D652— см. - D883— см. - D929— см. - E34— см. - E35— см. - E131— см. - E174venire all'esperimento dell'armi
— см. - E199— см. - F237— см. - F289— см. - F290— см. - F337— см. - F447— см. - F459— см. - F826— см. - F1406— см. - F1574venire fuori con...
— см. - F1575a— см. - G61— см. - G203— см. - G232— см. - G236— см. - G312— см. - G442— см. - G712— см. - N626— см. - I180— см. - I199— см. - L454— см. - L510— см. - L831— см. - L899— см. - L812— см. - M100— см. - V221— см. - M347— см. - M348— см. - M349— см. - M685— см. - M686— см. - M687— см. - M688— см. - M1021a— см. - M1114— см. - M1115— см. - M1116— см. - T433— см. - M1171— см. - L95— см. - S1225— см. - M1558— см. - M1712— см. - M1809— см. - M1755— см. - M2103— см. - M2155— см. - N561— см. - N335— см. - N398venire a noia fino alle lastre (или a muriccioli, anche a sassi)
— см. - N399— см. - N469— см. - N561— см. - O260— см. - O589— см. - O618— см. - P410— см. - P587— см. - F290— см. - P891— см. - P1225— см. - P1582— см. - E262— см. - P1919— см. - P2255— см. - P2321— см. - P2368— см. - F447— см. - Q119— см. - R82— см. - R154— см. - R301— см. - R459— см. - R572— см. - R578— см. - S428- V223 —— см. - S613— см. - S856— см. - S930— см. - S1068— см. - S1069— см. - S1191— см. - S1191a— см. - S1226— см. - S1783— см. - S1938— см. - F1478— см. - S2075— см. - T40— см. - T41— см. - T50— см. - T106— non mi viene nulla (или niente) in tasca
— см. - T107— см. - T604— см. - T683— см. - T737— см. - T963— см. - U43— см. - O311a— см. - V457— см. - V514— см. - Z79— см. - Z101a— см. -A714— non fare che andare e venire
— см. -A715— см. - M97— см. - I398— см. -A77— см. -A998— см. - B248fare venire la bava alla bocca
— см. - B374— см. - B1023— см. - C7— см. - F1273— см. - B625— см. - C1848— см. - I235fare venire il male di capo a qd
— см. - M182fare venire il male del miserere
— см. - M191fare venire la mostarda al naso
— см. - M2090— gli vien la pelle d'oca (или di cappone, di gallina)
— см. - P1020— см. - R70— см. - S618— см. - V77— см. - I399— см. - L259— см. - P1803— см. - V274- V224 —come vien (e) viene (тж. venga che venga)
— см. - L924amor male impiegato, vien mal rimunerato
— см. -A668— см. -A957— см. -A1250il bel tempo non vien mai a noia
— см. - T292ben tardi venuto, per niente è tenuto
— см. - B493— см. - B527il cacio è sano, se vien di scarsa mano
— см. - C42carta non venga, giocator si vanti
— см. - C1109chi bene e mal non può soffrire, a grande onore non può venire
— см. - B496— см. -A75chi chiama bene, in casa gli viene
— см. - B497chi ha ad aver bene, dormendo gli viene
— см. - B198chi non fa la festa quando viene, non la fa poi bene
— см. - F500chi s(u)ona la campana prima che sia venuta l'ora, riceve il battaglio sopra la testa
— см. - C342chi tosto viene, tosto se ne va
— см. - T803chi vien dietro, serri l'uscio
— см. - U236chi vuol vivere e star bene, pigli (или prenda) il mondo come viene
— см. - M1816— см. - C3304dietro il fumo viene la fiamma
— см. - F1452una disgrazia non vien mai sola (тж. le disgrazie non vengono mai sole)
— см. - D632— см. - C1298— см. - D744— см. - L105dopo Nerone, ne vien un peggiore
— см. - N224il formaggio è sano, se vien d'avara mano
— см. - F1072— см. - F1147gambe mie, venitemi dietro!
— см. - G186la giustizia è fatta come il naso: dove tu la tiri viene
— см. - G783— см. - M158mal che dura, vien a noia alle mura
— см. - M239— см. - N607il male viene a carrate (или a carro, a libbre) e se ne va (или va via) a once (или a piedi)
— см. - M252la malizia vien avanti gli anni
— см. - M307— см. - M2137non ogni male viene per nuocere
— см. - M259- V225 —— см. - S66— см. -A916— см. - D294a ogni luogo viene che ogni via che vede, tiene
— см. - L988— см. - P161— см. - P310la paura fa venir le traveggole
— см. - P908quando il buon pesce viene a galla, se non si pesca, spesso si falla
— см. - P1366quando il c.eco porta la bandiera, guai a chi vien dietro
— см. - C1832quel che vien di salti, va via di balzi
— см. - S125roba di stola, presto viene e presto vola
— см. - R486— см. - S3— см. - S235se gli è nodo, verrà al pettine
— см. - N379se viene la morte, non lo trova
— см. - M1989la stessa minestra vien a noia
— см. - M1478il tempo viene per chi lo sa aspettare (ток. il tempo non viene mai per chi non l'aspetta)
— см. - T343— см. - T344tutto il male non viene (или non tutti i mali vengono, non tutto il male viene) per nuocere
— см. - M259tutti i nodi vengono al pettine
— см. - N379— см. - N392— см. -A820— см. -A873viene asin di monte, caccia cavai di sorte
— см. -A1248— см. - B743— см. - B1024— см. - B1236gli son venuti i capelli bianchi
— см. - B689— см. - C2452— см. - E231— см. - F1281gli è venuta la fregola di...
— см. - F1293— см. - G612viene giù acqua a catini (или a catinelle; ток. viene giù un'acqua della madonna)
— см. -A252— см. - G410— см. - C1863— см. - G1068— см. - G1077— см. - C3305— см. - M1903— см. - N237gli è venuto a noia il benestare
— см. - B550— см. - O471gli è venuta l'ora del minchione
— см. - O472— см. - O478gli vien la pasqua in domenica
— см. - P730— см. - P1743— см. - P1841mi viene il pizzicore alle mani
— см. - P1887— см. - P2385mi ci viene il sudore della morte (тж. mi vengono i sudori freddi или mortiferi)
— см. - S2041— см. - T670— см. -A298— см. - U265- V227 —venni, vidi, vinsi
— см. - V363gli è venuta la voglia di...
— см. - V875— см. - V360a voler che l'amicizia si mantenga, un panierino vada e uno venga
— см. -A603 -
25 pena
f1) наказание, караpena di morte / capitale — смертная казньpena pecuniaria — денежный штрафdare / infliggere la pena — наложить наказаниеcondonare la pena — снять наказаниеa / sotto pena di vita, pena la vita / la morte / la testa — под страхом смертиdare / fare (una) pena — доставлять огорчениеfaceva pena a vederlo — на него было жалко смотретьera una pena sentirlo parlare — его было жалко / противно слушатьmi fai pena — мне жаль тебяpatire le pene dell'inferno разг. — переживать адские муки3) забота, беспокойствоprendersi / darsi pena di... — заботитьсяstare / essere in pena per... — беспокоиться4) труд, усилиеdarsi pena a fare qc — стараться что-либо сделатьvalere la pena — стоить / заслуживать трудаa mala pena — см. malapena•Syn:Ant: -
26 pericolo
mопасность, рискpericolo di morte / di vita — смертельная опасностьessere di pericolo pubblico — представлять опасность для обществаpericolo di morte! — (не трогать,) смертельно! ( надпись)correre pericolo — рисковать, подвергаться опасностиsfidare il pericolo — пренебречь опасностьюaffrontare il pericolo — смело пойти навстречу / не бояться опасностиnon c'è pericolo! — ничего страшного!Syn:Ant:••fuor del pericolo ognuno è bravo prov — много храбрых после рати (как забьются на полати) -
27 vita
I f1) жизнь, период жизниvita media — средняя продолжительность жизниlotta per la vita — борьба за жизньassicuzazione per la vita — страхование жизниessere in fin di vita — быть при смертиtogliersi la vita — лишить себя жизни, покончить с собойdare alla vita — произвести на свет, родитьdare vita a qc — вдохнуть жизнь во что-либоnon dare segni di vita — не подавать признаков жизниdare la vita per la patria — отдать жизнь за родинуvendere cara la vita — дорого отдать свою жизньrimetterci la vita — поплатиться жизньюconsumare tutta la vita nell'arte — посвятить всю свою жизнь искусствуcarcere / reclusione a vita — пожизненное тюремное заключениеvi devo la vita — я обязан вам жизньюne va la vita — это вопрос жизниne va della vita — это посерьёзней, чем вопрос о жизниstiracchiare / strappare la vita — влачить жалкое существование, перебиваться, тянуть кое-какpassare a miglior vita разг. — отойти в лучший мирvita natural durante бюр. (чаще ирон.) — в течение всей своей жизни, всю (свою) жизнь; (употребляется как agg invar)mascalzone per la vita — отъявленный негодяйladro ecc per la vita — отъявленный вор (и т.п.)in vita — при / в жизни2) жизнь, образ жизни; быт, житьёuna vita da cani разг. — собачья жизньvita naturale — первобытный / примитивный образ жизниvita dura — трудная / тяжёлая жизньvita contemplativa — созерцательный образ жизниvita sedentaria — 1) оседлость 2) шутл. сидячий образ жизниtreno / tenore di vita — жизненный уровеньrifarsi la vita, cambiare vita — начать новую жизнь, переменить образ жизни, зажить по-новомуguadagnar(si) la vita — зарабатывать (себе) на жизньil costo della vita — стоимость жизниla vita diventa sempre più cara — жизнь постоянно дорожает3) pl человеческие жизни, жертвыnon si lamenta alcuna perdita di vite umane — человеческих жертв нет ( в информационных сводках)pieno di vita — полный жизни; бодрый, жизнерадостныйvita romanzata — биографический романle vite degli uomini illustri — жизнеописания / биографии знаменитых людей6) тех. продолжительность работы (напр. детали), срок службы ( оборудования)7)•Syn:essere, esistenza, vegetazione, animalità, vitalità, forza, fiato, attività, intelletto, intelligenza, ingegno; modo, tenore, genere di vivere, sussistenza; animazione, movimento, traffico; biografiaAnt:••l'altra vita — загробная / потусторонняя жизньfare la vita — 1) жить(-поживать) 2) пуститься во все тяжкие; ирон. заниматься проституциейfinché c'è vita c'è speranza: prov — см. fiatola vita è bella perché è varia prov prov — жизнь безобразна, когда однообразнаII f1) талия2) лиф•Syn: -
28 vita
vita I f 1) жизнь, период жизни vita media -- средняя продолжительность жизни sensazione della vita -- жизнеощущение concezione della vita -- жизнепонимание esaltante la vita -- жизнеутверждающий lotta per la vita -- борьба за жизнь assicurazione per la vita -- страхование жизни essere in vita -- жить essere in fin di vita -- быть при смерти togliersi la vita -- лишить себя жизни, покончить с собой far tornare invita -- вернуть к жизни (тж перен) dare alla vita -- произвести на свет, родить dare vita a qc -- вдохнуть жизнь во что-л non dare segni di vita -- не подавать признаков жизни dare la vita per la patria -- отдать жизнь за родину vendere cara la vita -- дорого отдать свою жизнь mettere a rischio la vita, rischiare la vita -- рисковать жизнью rimetterci la vita -- поплатиться жизнью consumare tutta la vita nell'arte -- посвятить всю свою жизнь искусству nel fiore della vita -- в расцвете сил a vita -- пожизненно carcere a vita -- пожизненное тюремное заключение pensione a vita -- пожизненная пенсия vi devo la vita -- я обязан вам жизнью ne va la vita -- это вопрос жизни ne va della vita -- это посерьезней, чем вопрос о жизни si tratta di vita e morte -- это вопрос жизни и смерти stiracchiare la vita -- влачить жалкое существование, перебиваться, тянуть кое-как passare a miglior vita fam -- отойти в лучший мир (т. е. умереть) la sua vita Х attaccata a un capello fam -- его <ее> жизнь висит на волоске vita natural durante bur (чаще ирон) -- в течение всей своей жизни, всю (свою) жизнь per la vita -- на всю жизнь употр как agg invar: mascalzone per la vita -- отъявленный негодяй ladro per la vita -- отъявленный вор и т.п. in vita -- при <в> жизни in vita non Х stato un granché -- при жизни он был не бог весть что Х una vita che lo conosco -- я его всю жизнь знаю 2) жизнь, образ жизни; быт, житье come va la vita? -- как жизнь? una vita da cani fam -- собачья жизнь vita naturale -- первобытный <примитивный> образ жизни vita dura -- трудная <тяжелая> жизнь vita agiata -- зажиточная жизнь vita pubblica -- общественная деятельность vita spirituale -- духовная жизнь vita contemplativa -- созерцательный образ жизни vita campale -- сельская жизнь vita sedentaria а) оседлость б) scherz сидячий образ жизни vita randagia -- бродяжничество mala vita -- дурной образ жизни; преступная жизнь donna di mala vita -- распутная женщина tenore di vita -- жизненный уровень rifarsi la vita, cambiare vita -- начать новую жизнь, переменить образ жизни, зажить по-новому fare la gran vita -- жить на широкую ногу fare vita ritirata -- жить отшельником, быть домоседом, чуждаться общества fare la vita del beato porco -- жить как последняя свинья guadagnar(si) la vita -- зарабатывать на жизнь il costo della vita -- стоимость жизни la vita diventa sempre più cara -- жизнь постоянно дорожает stentare la vita -- с трудом перебиваться 3) pl человеческие жизни, жертвы non si lamenta alcuna perdita di vite umane -- человеческих жертв нет (в информационных сводках) 4) fig жизнь, жизненная сила; бодрость; живость; оживление pieno di vita -- полный жизни; бодрый, жизнерадостный 5) жизнеописание vita romanzata -- биографический роман le vite degli uomini illustri -- жизнеописания <биографии> знаменитых людей 6) tecn продолжительность работы (напр детали); срок службы (оборудования) 7) vita latente bot -- спячка l'altra vita -- загробная <потусторонняя> жизнь la vita eterna -- вечная жизнь (la) dolce vita -- сладкая жизнь fare la vita а) жить(-поживать) б) пуститься во все тяжкие; iron заниматься проституцией finché c'è vita c'è speranza prov -- пока есть жизнь, есть надежда vita brevis, ars longa prov lat -- жизнь коротка, искусство вечно la vita Х bella perché Х varia prov -- жизнь безобразна, когда однообразна vita II f 1) талия vita di vespa -- осиная талия abito stretto in vita -- узкое в талии платье 2) лиф -
29 vita
vita I f 1) жизнь, период жизни vita media — средняя продолжительность жизни sensazione della vita — жизнеощущение concezione della vita — жизнепонимание esaltante la vita — жизнеутверждающий lotta per la vita — борьба за жизнь assicurazione per la vita — страхование жизни essere in vita — жить essere in fin di vita — быть при смерти togliersi la vita — лишить себя жизни, покончить с собой far tornare invita — вернуть к жизни (тж перен) dare alla vita — произвести на свет, родить dare vita a qc — вдохнуть жизнь во что-л non dare segni di vita — не подавать признаков жизни dare la vita per la patria — отдать жизнь за родину vendere cara la vita — дорого отдать свою жизнь mettere a rischio la vita, rischiare la vita — рисковать жизнью rimetterci la vita — поплатиться жизнью consumare tutta la vita nell'arte — посвятить всю свою жизнь искусству nel fiore della vita — в расцвете сил a vita — пожизненно carcerea vita — пожизненное тюремное заключение pensione a vita — пожизненная пенсия vi devo la vita — я обязан вам жизнью ne va la vita — это вопрос жизни ne va della vita — это посерьёзней, чем вопрос о жизни si tratta di vita e morte — это вопрос жизни и смерти stiracchiarela vita — влачить жалкое существование, перебиваться, тянуть кое-как passare a miglior vita fam — отойти в лучший мир (т. е. умереть) la sua vita è attaccataa un capello fam — его <её> жизнь висит на волоске vita natural durante bur (чаще ирон) — в течение всей своей жизни, всю (свою) жизнь per la vita — на всю жизнь употр как agg invar: mascalzone per la vita — отъявленный негодяй ladro per la vita — отъявленный вор и т.п. in vita — при <в> жизни in vita non è stato un granché — при жизни он был не бог весть что è una vita che lo conosco — я его всю жизнь знаю 2) жизнь, образ жизни; быт, житьё come va la vita? — как жизнь? una vita da cani fam — собачья жизнь vita naturale — первобытный <примитивный> образ жизни vita dura — трудная <тяжёлая> жизнь vita agiata — зажиточная жизнь vita pubblica — общественная деятельность vita spirituale — духовная жизнь vita contemplativa — созерцательный образ жизни vita campale¤ l'altra vita — загробная <потусторонняя> жизнь la vita eterna — вечная жизнь (la) dolce vita — сладкая жизнь fare la vita а) жить(-поживать) б) пуститься во все тяжкие; iron заниматься проституцией finché c'è vita c'è speranza prov — пока есть жизнь, есть надежда vita brevis, ars longa prov lat — жизнь коротка, искусство вечно la vita è bella perché è varia prov — жизнь безобразна, когда однообразнаvita II f́ 1) талия vita di vespa — осиная талия abito stretto in vita — узкое в талии платье 2) лиф -
30 Mors immortālis
Бессмертная смерть.Лукреций, "О природе вещей", III, 861 сл.:Débet ením, miseré si fórt(e) aegréque futúrumst,Accider(e). Id quoniám mors éximit ésseque próbetIllum cúi possínt incómmoda cónciliári,Néc miserúm fierí qui nón est pósse, nequ(e) hílumDífferr(e) án nulló fuerít jam témpore nátus,Mórtalem vitám mors c(um) ímmortális adémit.Если же в будущем ждут и несчастья и горе, то долженВ это же время и тот пребывать, с кем могут случитьсяЭти невзгоды. Но раз изымает их смерть, преграждаяЖизнь у того, кто бы мог подвергнуться бедствий ударам,Ясно, что нам ничего не может быть страшного в смерти,Что невозможно тому, кого нет, оказаться несчастным,Что для него все равно, хоть совсем бы на свет не родитьсяЕжели смертная жизнь отнята уже смертью бессмертной.(Перевод Ф. Петровского)"Бессмертная смерть" - найденный Лукрецием художественный образ для широко распространенного в античной литературе представления о смерти как окончании всех жизненных невзгод.ср. Сенека, "Послание к Маркий", 19, 4: Mors dolorum omnium et solutio est et finis, ultra quam mala nostra non exeant. "Смерть - разрешение и конец всех скорбей, предел, за который не переступают наши горести"ср. тж. Саллюстий, "Заговор Катилины", 51, 20 - слова Цезаря, сказанные им в сенате при обсуждении участи арестованных сообщников Катилины: in luctu atque miseriis mortem aerumnarum requiem, non cruciatum esse: eam cuncta mortalium mala dissolvere; ultra neque curae neque gaudio locum esse. "В печали и в несчастиях смерть не мученье, а упокоение от тягот: она разрешает все горести смертных; нет далее места ни заботе, ни радости"Стоический мудрец имеет в виду вовсе не "жизнь без жизненного развития", а абсолютно подвижную жизнь, как это вытекает уже из его взгляда на природу - гераклитовского, динамичного, развивающегося и живого, - тогда как у эпикурейцев принципом мировоззрения является, по выражению Лукреция, mors immortalis, атом [ Выражение mors immortalis здесь связывается с основным понятием эпикурейской атомистики, для чего приведенный текст Лукреция оснований не дает. - авт. ], а вместо "подвижной жизни" жизненным идеалом провозглашается божественный досуг, в противовес божественной энергии у Аристотеля. (К. Маркс и Ф. Энгельс, Немецкая идеология.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Mors immortālis
-
31 animus
animus, ī, m. (griech. ἄνεμος, Wind, Hauch, vgl. altind. āniti, atmet, got. us-anan, ausatmen), I) die Seele, als Prinzip des geistigen Lebens, der Geist (Ggstz. corpus, der Körper, od. anima, die physische od. auch seelische Lebenskraft), animi corporisque vires, Liv.: unde anima atque animi constet natura, Lucr.: alci germanum esse pariter animo ac corpore, Ter.: credo deos immortales sparsisse animos in corpora humana, Cic.: difficile est animum perducere ad contemptionem animae, Sen. – seltener v. Tieren, animantia quaedam animum habent, quaedam tantum animam, Sen.: u. so bestiae, quarum animi sunt rationis expertes, Cic.
II) die menschliche Seele als Inbegriff aller Seelenkräfte oder als Prinzip des Empfindens, Begehrens u. Denkens, der Geist, s. Cic. de div. 1, 61; Tusc. 2, 47. – bes. das Gemüt, Herz, d.i. das Empfindende, Begehrende (Ggstz. mens, d.i. das Denkende, der Verstand); vgl. Ochsner Cic. ecl. p. 113 f. – auch häufig (als pars pro toto) für homo od. st. des bl. pronom. pers., wenn von den Gefühlen jmds. die Rede ist, s. Kritz Sall. Iug. 39, 5. Zumpt § 678.
Dah. A) die Seele als Gefühlsvermögen, 1) im allg.: a) übh., die Seele, das Herz, Gemüt, auch das Gefühl, die Empfindung (griech. θυμός), meus fac sis postremo animus, quando ego sum tuus, Ter.: mala mens, malus animus, schlechter Sinn, schlechtes Herz, Ter.: animo aegra, seelenkrank = liebekrank, Enn. fr., wie animus aegrotus, Ter.: otiosus ab animo, sorgenlos, Ter.: uno animo, einmütig, Liv.: animo aequo, iniquo, s. aequus u. iniquus: animus alius ad alia vitia propensior, Cic.: (Aristides Thebanus) omnium primus animum pinxit et sensus hominis expressit, quae vocant Graeci ἤθη, legte zuerst Seele in seine Gemälde und drückte die menschlichen Gefühle aus, wofür die Griechen den Ausdruck ἤθη (Stimmungen u. Gefühle) haben, Plin. 35, 98. – u. Genet. animi auch fast pleonast. bei Adjj. u. Substst., die einen Gemütszustand bezeichnen, wie aeger animi, Liv.: dubius animi, Verg.: incertus animi, Ter., Sall. fr. u.a.: suspensi u. stupentes animi, Liv.: animi metus, Herzensangst, Cic.: u. so animi timor, Sall.: lubido animi sui, die Leidenschaftlichkeit, Sall.; vgl. Kritz Sall. Cat. 58, 2. – u. animo od. animi bei Verben des Empfindens, wie im Griech. θυμω, angere se animi, Plaut.: pendēre animi, Ter.: animo excrucior, Ter.: animo tremere, Cic.: animi u. animis pendēre, Cic.: animi victus, Claudian. 3, 170. Vgl. Wagner Plaut. aul. 145 u. Ter. heaut. – b) das Herz, Gemüt = die Gemütsart, Sinnesart, Denk- u. Handlungsweise, die Gesinnung, der Sinn, Charakter, die Grundsätze (vgl. Bremi Suet. Tib. 52), iracundus, Plaut.: magnus et excelsus, Cic.: altus, Cic.: apertus et simplex (offen u. ohne Falsch), Cic.: belli ingens, domi modicus, hochfahrender, bescheidener Sinn, Sall.: u. animo ingenti, von heroischem Charakter, Sall.: fluxus, lockere Grundsätze, Sall.: esse angusti animi atque demissi, Cic.: pusilli animi est, zeugt von niedriger Sinnesart, Cic.: ebenso sordidus atque animi parvi, Hor. – poet. übtr. von der Natur, Art der Bäume, exuerint silvestrem animum, legen dir ab die wildernde Art, Verg. georg. 2, 51.
2) im einzelnen, irgend eine Beschaffenheit, Stimmung, Bewegung des Gemüts, u. zwar: a) das Herz, das man für jmd. hat, die Stimmung, Gesinnung für od. gegen jmd., hoc animo in nos esse debetis, Cic.: bono od. alieno animo esse in alqm, Caes.: inimico animo esse, Caes.: qui quo animo inter nos simus, ignorant, Cic.: pro mutuo inter nos animo, Cic.: in animo principis, in der Gunst des Fürsten, s. Nipperd. Tac. ann. 15, 50. – dah. meton. in der Umgangsspr. als zärtliche Anrede an den Geliebten od. die Geliebte, mi anime od. anime mi, »mein Herz, liebe Seele«, Komik. (s. Lorenz Plaut. Pseud. 30 ff. Spengel Ter. Andr. 685): so auch animus meus, Fronto ep. ad M. Caes. 2, 13 p. 36, 20 N. – b) die höhere Stimmung, wie unser Herz = die Herzhaftigkeit, Energie, der Mut, das Selbstvertrauen, die Zuversicht (auch oft von einem im Plur. von der Fülle des Mutes, u. umgekehrt der Sing. von mehreren, s. Kraner Caes. b.c. 2, 34, 6. Müller Liv. 1, 25, 3. Weißenb. Liv. 30, 28, 1), femina ingens animi, voll hohen Mutes, hochherzige, Tac.: fac animo magno fortique sis, Cic.: magnum animum ostendere, Cic.: animum addere, Mut machen, Ter.: reddere animum, animus mihi redit, Ter.: animum sumere (fassen), Vell.: animum od. animos tollere, s. tollo: animus alci accedit, Cic.: crevit extemplo Romanis animus, Liv.: neutris animus est ad pugnandum, Liv.: circum fusus exercitus animos ad non parendum addebat, machte Mut zum Nichtgehorchen, Liv.: animos ad spem certaminis od. ad temptandum de integro certamen facere, Liv. (vgl. Weißenb. Liv. 37, 37, 9): magnus mihi animus est m. folg. Acc. u. Infin., ich habe die Zuversicht, Tac. Agr. 30 in. – u. ebenso im Plur., animi iis accedunt, Cic.: cum hostium opes animique crevissent, Cic.: morte Africani crevere inimicorum animi, Liv. (vgl. Drak. Liv. 28, 19, 16): cum ipsa cunctatio et his animos minuisset et auxisset hosti, Liv.: ducibus plebis accendit magis certamine animos quam minuit, Liv.: animi cadunt (sinkt), Cic. – bono es animo, Ter., Varr. u. Apul., od. bono sis (fac sis) animo, Komik.: animum bonum habe, Plaut., Sall. u.a.: in re mala animo bono uti, gute Miene zum bösen Spiel machen, Plaut.: fac animo praesenti hoc dicas, herzhaft, Ter.: satis animi, Muts genug, Ov.: si ad haec parum est animi, wenn du dazu nicht Mut genug hast, Liv.: cum Poeno recens victoria animo esset, Mut machte, Liv. – übtr., von der »Lebhaftigkeit, Lebendigkeit«, dem »Feuer« der Rede, et consilii et animi satis, Quint.: actio plena animi, Cic.: quae vis, qui animus, quae dignitas illi oratori defuit, Cic.: poet., von der Bewegung des Kreisels, dant animos plagae, Verg. Aen. 7, 383: der Gewässer, Stat. Theb. 3, 671; 5, 468: der Winde, Verg. Aen. 10, 357. – Dah. α) der hoffende Mut, magnus mihi animus est m. folg. Acc. u. Infin., ich habe die große Zuversicht, es werde usw., Tac. Agr. 30. – u. so β) (bes. im Plur.) der aus der Fülle des Mutes hervorgegangene hochstrebende Sinn, die Ansprüche, hochfahrenden Wünsche, das hochfahrende, anspruchsvolle Wesen, der Hochmut, Stolz, Übermut, Trotz (s. Fabri Liv. 22, 26, 1. Ruhnken Ter. Hec. 3, 5, 57), cui inerat contemptor animus et superbia, Sall.: ne super fortunam animum gereret; non omnia omnibus cupiunda, Sall. – Damarata uxor, filia Hieronis, inflata adhuc regiis animis ac muliebri spiritu, Liv.: haec natis habens sublimes animos, voll Stolz wegen der Kinder, Ov.: cum divitiae iam animos facerent, Liv.: ubi pecunia animos ad spem liberioris fortunae fecit, als das Geld die stolze Hoffnung sich höher zu schwingen einflößte, Liv.: remittant spiritus, comprimant animos suos, sedent arrogantiam, Cic.: iam ínsolentiam noratis hominis, noratis animos eius et spiritus tribunicios, Cic.: pone animos, Verg. – c) die gereizte Stimmung, das heftige-, reizbare Wesen, die Heftigkeit, Hitze, der Zorn (gew. im Plur.), animum vincere, iracundiam cohibere, Cic.: vince animos iramque tuam, Ov.: alcis animos atque impetus (Ungestüm) retardare, Cic.: u. poet. vom Windgott Äolus, mollit animos et temperat iras, mildert seine Wildheit u. besänftigt den Zorn, Verg. Aen. 1, 57. – d) das Gelüsten des sinnl. Triebes, des Herzens Gelüsten, die Neigung, u. meton. die Lust, das Vergnügen, vincam animum meum, will mein Herz, d.i. mich selbst (meinen Widerwillen) besiegen, Plaut.: animo obsequi od. morem gerere, seine Lust befriedigen, Komik.: animum suum explere, seine Lust büßen, Ter.: exple iis animum, stelle sie zufrieden, Ter.: militum animis expletis, Liv.: amico quae dederis animo, dem lieben Ich, Hor. – bes. animi causā, des Gelüstens halber, d.i. »aus Lust, zum Vergnügen, zur Erholung, zum Spaß, aus Liebhaberei«, Plaut., Cic. u.a. (vgl. Görenz Cic. de fin. 2, 56): so auch animi gratiā, Plaut.: verb. animi voluptatisque causā, zur Lust u. zum Vergnügen, Caes.
B) die Seele als Begehrungs-, Willensvermögen, das Herz = der Wille, Wunsch, die Neigung, das Verlangen, die Lust, das Vorhaben, der Vorsatz, die Absicht, Gesinnung (vgl. ex animi voluntate, Lucr.; u. pro animi mei voluntate, Cic.), istic animus meus est, all mein Sinnen u. Denken, mein Dichten u. Trachten, Plaut.: quoniam nobis di immortales animum ostenderunt suum, ihren Willen, Plaut.: sin aliter animus vester est, Ter.: ad omnia et animo et consilio paratus, Cic.: cuneatim constiterunt hoc animo, ut etc., in der Absicht, daß usw., Caes.: u. so eo ad te animo venimus, ut etc., Cic. – m. folg. ad u. Akk., tuus animus (Lust) ad nuptias, Ter. Andr. 377. – m. folg. Genet. Gerund., parcendi victis filio animus et promptior et honestior, Iustin. 9, 8, 20: animum nubendi finitimis omittere, Iustin. 2, 4, 5: animum vincendi capere, Iustin. 7, 2, 10: occupandae reipublicae animum habere, Vell. 2, 4, 4. – habeo in animo m. Infin. = »ich habe im Sinne, bin willens, bin entschlossen, beabsichtige, habe Lust, es regt sich die Lust, es gelüstet mich«, Cic. Rosc. Am. 52; Verr. 4, 68; ep. 4, 12, 2. Caes. b.G. 6, 7, 5. Pomp. beim Auct. b. Hisp. 26, 7. Liv. 1, 48, 9; 44, 25, 1: ebenso in animum habeo, Liv. 33, 10, 4: u. dass. est (mihi) in animo, Cic. Rosc. Am. 91; Verr. 4, 137; ad Att. 6, 8, 2. Caes. b.G. 1, 7, 3; b.c. 1, 1, 4. Liv. praef. § 6; 1, 28, 7. Tac. Germ. 3: dass. est animus (mihi) m. folg. Infin., Curt. 9, 3 (12), 5. Suet. Caes. 82, 3. Verg. Aen. 4, 639. Ov. met. 5, 150: u. fert animus m. Infin., Suet. Oth. 6, 1. Ov. met. 1, 1 u.a. Dichter (s. Drak. Sil. 16, 294): u. avet animus m. Infin., Cic. Phil. 5, 13: u. inclinat animus (ich bin geneigt) m. folg. ut u. Konj., Liv. 1, 24, 1; 7, 9, 5. – animum od. in animum induco, s. in-dūcoinduco. – u. ex animo, »von Herzen« = »gern, freiwillig, ungezwungen«, u. dah. auch »im Ernst, ernstlich, aufrichtig« (Ggstz. simulate), oft b. Ter., Cic. u.a. – u. bono animo, in guter Absicht, Cic. de imp. Pomp. 56. Nep. Ages. 6, 2.
C) die Seele als Denkvermögen, vernünftiges Prinzip, 1) im allg., der Geist im engern Sinne, die Gedanken (koordiniert der mens, dem »Verstand«, der »Vernunft«), omnium mentes animosque perturbare, aller Sinne u. Gedanken, Caes.: sic semper in animo habui (habe immer gedacht) te in meo aere esse, Cic. ep. 13, 62: sic in animo habeto, ut ne cupide emas, Cato r.r. 1, 1.
2) insbes.: a) die Gedanken = das Bewußtsein, die Besinnung, mihi animus etiam nunc abest, Plaut.: animus alqm relinquit, Caes.: linqui animo, Curt.: linquente animo, Curt.: deficientibus animis, Liv.: animus rediit, Ov. – b) die Gedanken = das Gedächtnis, ex animo effluere (aus dem G. entschwinden), Cic.: u. so excidere ex animo, Cic., ex omnium animis, Liv.: memor in bene meritos animus, Cic.: omnia fert aetas, animum quoque, Verg.: haberet in animo amicum solā necessitudinis gloriā usurum, den Fr. im Gedächtnis behalten, auf den Fr. Bedacht nehmen, Tac. ann. 4, 39. – c) die Gedanken, meton. = das Urteil, die Überzeugung, ut animus meus est (Plaut. truc. 775), u. gew. meo animo od. meo quidem animo, »meinen Gedanken nach« = »meines Erachtens od. Bedünkens, nach meiner Ansicht od. Überzeugung«, Plaut. u. Cic. – / Vulg. Abl. Sing. animu, Corp. inscr. Lat. 8, 2182 u. 2190.
-
32 crux
crux, crucis, f. (vgl. altind. krúñcati »krümmt sich«, ahd. hrukki »Rücken«), I) das Marterholz, sowohl zum Anpfählen (s. Sen. de prov. 3, 9), als zum Hängen (s. Cic. pro C. Rab. 10 sqq.), als zum Spießen, bes. aber zum Kreuzigen (s. Sen. ad Marc. 20, 3), und dann deutsch das Kreuz (sowohl in Gestalt eines T als eines +), crucis terror, Cic.: ultimum crucis supplicium, Flor.: cruce dignus, v. Pers., cruce dignissimi fugitivi, Val. Max., und v. Vergehen, peccat uterque nostrum cruce dignius? Hor. – cr. acuta, Sen.: cr. alta, Plin., altissima, Iustin.: cr. praeter ceteras multo altior et dealbata, Suet.: cr. summa, Catull. u. Iustin. -afficere alqm cruce, Suet. u. Lact.: afficere cives Romanos morte, cruciatu, cruce, Cic.: agere alqm in crucem, Cic., in illum cruciatum et crucem, Cic.: affigere alqm cruci, Liv. u. Val. Max.: constituere crucem sibi ipsum (bildl.), Cic.: contionari de summa cruce, Iustin.: defigere crucem in foro, in comitio, in campo Martio, Cic. (vgl. crucem ad supplicium defigi et constitui iubes, Cic.): detrahere (abnehmen) alqm ex cruce, Cic.: fabricare crucem, Sen.: figere crucem damnatis servis, Cic., od. post urbem in via Pompeia, Cic., od. illo in loco, Cic.: figere alqm in ea parte crucis, quae ad fretum spectat, Cic.: figere corpus verberibus lacerum in crucem, Iustin.: figere alqm od. corpus alcis cruci, Quint. u. Plin.: luere supplicia crucibus, Iustin.: mereri crucem, Ter. Andr. 521: merere crucem, Sen. contr. 7, 6 (21), 3: minari alci crucem, Cic.: minitari omnibus bonis cruces ac tormenta, Cic.: pendēre in cruce, Iustin., merito in tam alta cruce, Plin. (vgl. crucibus affixi per ingens litoris spatium pependerunt, Curt.): pascere in cruce corvos, Hor.: ponere alci crucem, Iuven.: propositā cruce aut saxo, da das Kr. oder der tarpejische Fels (als Strafe) darauf gesetzt war (darauf stand), Cic.: multas cruces propositas effugere cupere (bildl. = vielen Quälereien), Cic.: rapere alqm in crucem, Cic.: refigere se crucibus (im Bilde), Sen. – sedere acutā cruce, Sen.: suffigere alqm cruci, Cic. u. Vell., od. in cruce, Hor. u. Auct. b. Afr., od. in crucem u. in crucem altissimam, Iustin.: multo praeter ceteras altiorem et dealbatam statui crucem iussit, ließ errichten, Suet.: tollere (fortnehmen) crucem de campo, Cic.: tollere alqm in crucem, Cic., mit folg. quod (weil er usw.), Quint. – bildl., summum ius antiqui putabant summam crucem (Qual), Col. – bei den Komik. in den Formeln, quaerere in malo crucem, in den Nöten sich zu einem Kreuz (zu qualvoller Strafe) verhelfen, Ter.: quae te mala crux agitat? plagt dich der Henker? Plaut.: ire od. abire in malam crucem u. bl. malam crucem, zum Henker gehen, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 466 u. Men. 849): u. so i od. abi in malam crucem! Plaut. u. Ter.: abi in crucem! Plaut.: i in crucem! Plaut.: ebenso ellipt., in malam crucem! zum Henker! Plaut. – u. v. der Buhldirrne, die junge Leute plagt, Marterholz, Quälgeist, aliqua mala crux, Plaut.: illae cruces, Ter. – als Schimpfwort, Galgenvogel, Galgenstrick, Plaut. Pers. 795. – II) poet., das Kreuz = die Deichsel, cr. pendula, Stat. silv. 4, 3, 28. – / arch. auch masc., malo cruce, Enn. ann. 360. Gracch. bei Fest. 150 (b), 30: Genet. Plur. crucum, Tert. apol. 16 (zweimal); ad nat. 1, 12 (zweimal); vgl. Charis. 141, 18.
-
33 animus
animus, ī, m. (griech. ἄνεμος, Wind, Hauch, vgl. altind. āniti, atmet, got. us-anan, ausatmen), I) die Seele, als Prinzip des geistigen Lebens, der Geist (Ggstz. corpus, der Körper, od. anima, die physische od. auch seelische Lebenskraft), animi corporisque vires, Liv.: unde anima atque animi constet natura, Lucr.: alci germanum esse pariter animo ac corpore, Ter.: credo deos immortales sparsisse animos in corpora humana, Cic.: difficile est animum perducere ad contemptionem animae, Sen. – seltener v. Tieren, animantia quaedam animum habent, quaedam tantum animam, Sen.: u. so bestiae, quarum animi sunt rationis expertes, Cic.II) die menschliche Seele als Inbegriff aller Seelenkräfte oder als Prinzip des Empfindens, Begehrens u. Denkens, der Geist, s. Cic. de div. 1, 61; Tusc. 2, 47. – bes. das Gemüt, Herz, d.i. das Empfindende, Begehrende (Ggstz. mens, d.i. das Denkende, der Verstand); vgl. Ochsner Cic. ecl. p. 113 f. – auch häufig (als pars pro toto) für homo od. st. des bl. pronom. pers., wenn von den Gefühlen jmds. die Rede ist, s. Kritz Sall. Iug. 39, 5. Zumpt § 678.Dah. A) die Seele als Gefühlsvermögen, 1) im allg.: a) übh., die Seele, das Herz, Gemüt, auch das Gefühl, die Empfindung (griech. θυμός), meus fac sis postremo animus, quando ego sum tuus, Ter.:————mala mens, malus animus, schlechter Sinn, schlechtes Herz, Ter.: animo aegra, seelenkrank = liebekrank, Enn. fr., wie animus aegrotus, Ter.: otiosus ab animo, sorgenlos, Ter.: uno animo, einmütig, Liv.: animo aequo, iniquo, s. aequus u. iniquus: animus alius ad alia vitia propensior, Cic.: (Aristides Thebanus) omnium primus animum pinxit et sensus hominis expressit, quae vocant Graeci ἤθη, legte zuerst Seele in seine Gemälde und drückte die menschlichen Gefühle aus, wofür die Griechen den Ausdruck ἤθη (Stimmungen u. Gefühle) haben, Plin. 35, 98. – u. Genet. animi auch fast pleonast. bei Adjj. u. Substst., die einen Gemütszustand bezeichnen, wie aeger animi, Liv.: dubius animi, Verg.: incertus animi, Ter., Sall. fr. u.a.: suspensi u. stupentes animi, Liv.: animi metus, Herzensangst, Cic.: u. so animi timor, Sall.: lubido animi sui, die Leidenschaftlichkeit, Sall.; vgl. Kritz Sall. Cat. 58, 2. – u. animo od. animi bei Verben des Empfindens, wie im Griech. θυμω, angere se animi, Plaut.: pendēre animi, Ter.: animo excrucior, Ter.: animo tremere, Cic.: animi u. animis pendēre, Cic.: animi victus, Claudian. 3, 170. Vgl. Wagner Plaut. aul. 145 u. Ter. heaut. – b) das Herz, Gemüt = die Gemütsart, Sinnesart, Denk- u. Handlungsweise, die Gesinnung, der Sinn, Charakter, die Grundsätze (vgl. Bremi Suet. Tib. 52), iracundus, Plaut.: magnus et excelsus, Cic.: altus, Cic.:————apertus et simplex (offen u. ohne Falsch), Cic.: belli ingens, domi modicus, hochfahrender, bescheidener Sinn, Sall.: u. animo ingenti, von heroischem Charakter, Sall.: fluxus, lockere Grundsätze, Sall.: esse angusti animi atque demissi, Cic.: pusilli animi est, zeugt von niedriger Sinnesart, Cic.: ebenso sordidus atque animi parvi, Hor. – poet. übtr. von der Natur, Art der Bäume, exuerint silvestrem animum, legen dir ab die wildernde Art, Verg. georg. 2, 51.2) im einzelnen, irgend eine Beschaffenheit, Stimmung, Bewegung des Gemüts, u. zwar: a) das Herz, das man für jmd. hat, die Stimmung, Gesinnung für od. gegen jmd., hoc animo in nos esse debetis, Cic.: bono od. alieno animo esse in alqm, Caes.: inimico animo esse, Caes.: qui quo animo inter nos simus, ignorant, Cic.: pro mutuo inter nos animo, Cic.: in animo principis, in der Gunst des Fürsten, s. Nipperd. Tac. ann. 15, 50. – dah. meton. in der Umgangsspr. als zärtliche Anrede an den Geliebten od. die Geliebte, mi anime od. anime mi, »mein Herz, liebe Seele«, Komik. (s. Lorenz Plaut. Pseud. 30 ff. Spengel Ter. Andr. 685): so auch animus meus, Fronto ep. ad M. Caes. 2, 13 p. 36, 20 N. – b) die höhere Stimmung, wie unser Herz = die Herzhaftigkeit, Energie, der Mut, das Selbstvertrauen, die Zuversicht (auch oft von einem im Plur. von der Fülle des Mutes, u. umgekehrt der Sing. von mehreren, s.————Kraner Caes. b.c. 2, 34, 6. Müller Liv. 1, 25, 3. Weißenb. Liv. 30, 28, 1), femina ingens animi, voll hohen Mutes, hochherzige, Tac.: fac animo magno fortique sis, Cic.: magnum animum ostendere, Cic.: animum addere, Mut machen, Ter.: reddere animum, animus mihi redit, Ter.: animum sumere (fassen), Vell.: animum od. animos tollere, s. tollo: animus alci accedit, Cic.: crevit extemplo Romanis animus, Liv.: neutris animus est ad pugnandum, Liv.: circum fusus exercitus animos ad non parendum addebat, machte Mut zum Nichtgehorchen, Liv.: animos ad spem certaminis od. ad temptandum de integro certamen facere, Liv. (vgl. Weißenb. Liv. 37, 37, 9): magnus mihi animus est m. folg. Acc. u. Infin., ich habe die Zuversicht, Tac. Agr. 30 in. – u. ebenso im Plur., animi iis accedunt, Cic.: cum hostium opes animique crevissent, Cic.: morte Africani crevere inimicorum animi, Liv. (vgl. Drak. Liv. 28, 19, 16): cum ipsa cunctatio et his animos minuisset et auxisset hosti, Liv.: ducibus plebis accendit magis certamine animos quam minuit, Liv.: animi cadunt (sinkt), Cic. – bono es animo, Ter., Varr. u. Apul., od. bono sis (fac sis) animo, Komik.: animum bonum habe, Plaut., Sall. u.a.: in re mala animo bono uti, gute Miene zum bösen Spiel machen, Plaut.: fac animo praesenti hoc dicas, herzhaft, Ter.: satis animi, Muts genug, Ov.: si ad haec parum est animi, wenn du dazu nicht Mut————genug hast, Liv.: cum Poeno recens victoria animo esset, Mut machte, Liv. – übtr., von der »Lebhaftigkeit, Lebendigkeit«, dem »Feuer« der Rede, et consilii et animi satis, Quint.: actio plena animi, Cic.: quae vis, qui animus, quae dignitas illi oratori defuit, Cic.: poet., von der Bewegung des Kreisels, dant animos plagae, Verg. Aen. 7, 383: der Gewässer, Stat. Theb. 3, 671; 5, 468: der Winde, Verg. Aen. 10, 357. – Dah. α) der hoffende Mut, magnus mihi animus est m. folg. Acc. u. Infin., ich habe die große Zuversicht, es werde usw., Tac. Agr. 30. – u. so β) (bes. im Plur.) der aus der Fülle des Mutes hervorgegangene hochstrebende Sinn, die Ansprüche, hochfahrenden Wünsche, das hochfahrende, anspruchsvolle Wesen, der Hochmut, Stolz, Übermut, Trotz (s. Fabri Liv. 22, 26, 1. Ruhnken Ter. Hec. 3, 5, 57), cui inerat contemptor animus et superbia, Sall.: ne super fortunam animum gereret; non omnia omnibus cupiunda, Sall. – Damarata uxor, filia Hieronis, inflata adhuc regiis animis ac muliebri spiritu, Liv.: haec natis habens sublimes animos, voll Stolz wegen der Kinder, Ov.: cum divitiae iam animos facerent, Liv.: ubi pecunia animos ad spem liberioris fortunae fecit, als das Geld die stolze Hoffnung sich höher zu schwingen einflößte, Liv.: remittant spiritus, comprimant animos suos, sedent arrogantiam, Cic.: iam нnsolentiam noratis hominis, noratis animos eius et————spiritus tribunicios, Cic.: pone animos, Verg. – c) die gereizte Stimmung, das heftige-, reizbare Wesen, die Heftigkeit, Hitze, der Zorn (gew. im Plur.), animum vincere, iracundiam cohibere, Cic.: vince animos iramque tuam, Ov.: alcis animos atque impetus (Ungestüm) retardare, Cic.: u. poet. vom Windgott Äolus, mollit animos et temperat iras, mildert seine Wildheit u. besänftigt den Zorn, Verg. Aen. 1, 57. – d) das Gelüsten des sinnl. Triebes, des Herzens Gelüsten, die Neigung, u. meton. die Lust, das Vergnügen, vincam animum meum, will mein Herz, d.i. mich selbst (meinen Widerwillen) besiegen, Plaut.: animo obsequi od. morem gerere, seine Lust befriedigen, Komik.: animum suum explere, seine Lust büßen, Ter.: exple iis animum, stelle sie zufrieden, Ter.: militum animis expletis, Liv.: amico quae dederis animo, dem lieben Ich, Hor. – bes. animi causā, des Gelüstens halber, d.i. »aus Lust, zum Vergnügen, zur Erholung, zum Spaß, aus Liebhaberei«, Plaut., Cic. u.a. (vgl. Görenz Cic. de fin. 2, 56): so auch animi gratiā, Plaut.: verb. animi voluptatisque causā, zur Lust u. zum Vergnügen, Caes.B) die Seele als Begehrungs-, Willensvermögen, das Herz = der Wille, Wunsch, die Neigung, das Verlangen, die Lust, das Vorhaben, der Vorsatz, die Absicht, Gesinnung (vgl. ex animi voluntate, Lucr.; u. pro animi mei voluntate, Cic.), istic animus————meus est, all mein Sinnen u. Denken, mein Dichten u. Trachten, Plaut.: quoniam nobis di immortales animum ostenderunt suum, ihren Willen, Plaut.: sin aliter animus vester est, Ter.: ad omnia et animo et consilio paratus, Cic.: cuneatim constiterunt hoc animo, ut etc., in der Absicht, daß usw., Caes.: u. so eo ad te animo venimus, ut etc., Cic. – m. folg. ad u. Akk., tuus animus (Lust) ad nuptias, Ter. Andr. 377. – m. folg. Genet. Gerund., parcendi victis filio animus et promptior et honestior, Iustin. 9, 8, 20: animum nubendi finitimis omittere, Iustin. 2, 4, 5: animum vincendi capere, Iustin. 7, 2, 10: occupandae reipublicae animum habere, Vell. 2, 4, 4. – habeo in animo m. Infin. = »ich habe im Sinne, bin willens, bin entschlossen, beabsichtige, habe Lust, es regt sich die Lust, es gelüstet mich«, Cic. Rosc. Am. 52; Verr. 4, 68; ep. 4, 12, 2. Caes. b.G. 6, 7, 5. Pomp. beim Auct. b. Hisp. 26, 7. Liv. 1, 48, 9; 44, 25, 1: ebenso in animum habeo, Liv. 33, 10, 4: u. dass. est (mihi) in animo, Cic. Rosc. Am. 91; Verr. 4, 137; ad Att. 6, 8, 2. Caes. b.G. 1, 7, 3; b.c. 1, 1, 4. Liv. praef. § 6; 1, 28, 7. Tac. Germ. 3: dass. est animus (mihi) m. folg. Infin., Curt. 9, 3 (12), 5. Suet. Caes. 82, 3. Verg. Aen. 4, 639. Ov. met. 5, 150: u. fert animus m. Infin., Suet. Oth. 6, 1. Ov. met. 1, 1 u.a. Dichter (s. Drak. Sil. 16, 294): u. avet animus m. Infin., Cic. Phil. 5, 13: u. inclinat animus (ich bin geneigt) m. folg. ut u.————Konj., Liv. 1, 24, 1; 7, 9, 5. – animum od. in animum induco, s. inducoinduco. – u. ex animo, »von Herzen« = »gern, freiwillig, ungezwungen«, u. dah. auch »im Ernst, ernstlich, aufrichtig« (Ggstz. simulate), oft b. Ter., Cic. u.a. – u. bono animo, in guter Absicht, Cic. de imp. Pomp. 56. Nep. Ages. 6, 2.C) die Seele als Denkvermögen, vernünftiges Prinzip, 1) im allg., der Geist im engern Sinne, die Gedanken (koordiniert der mens, dem »Verstand«, der »Vernunft«), omnium mentes animosque perturbare, aller Sinne u. Gedanken, Caes.: sic semper in animo habui (habe immer gedacht) te in meo aere esse, Cic. ep. 13, 62: sic in animo habeto, ut ne cupide emas, Cato r.r. 1, 1.2) insbes.: a) die Gedanken = das Bewußtsein, die Besinnung, mihi animus etiam nunc abest, Plaut.: animus alqm relinquit, Caes.: linqui animo, Curt.: linquente animo, Curt.: deficientibus animis, Liv.: animus rediit, Ov. – b) die Gedanken = das Gedächtnis, ex animo effluere (aus dem G. entschwinden), Cic.: u. so excidere ex animo, Cic., ex omnium animis, Liv.: memor in bene meritos animus, Cic.: omnia fert aetas, animum quoque, Verg.: haberet in animo amicum solā necessitudinis gloriā usurum, den Fr. im Gedächtnis behalten, auf den Fr. Bedacht nehmen, Tac. ann. 4, 39. – c) die Gedanken, meton. = das Urteil, die Überzeugung, ut animus meus est (Plaut.————truc. 775), u. gew. meo animo od. meo quidem animo, »meinen Gedanken nach« = »meines Erachtens od. Bedünkens, nach meiner Ansicht od. Überzeugung«, Plaut. u. Cic. – ⇒ Vulg. Abl. Sing. animu, Corp. inscr. Lat. 8, 2182 u. 2190. -
34 crux
crux, crucis, f. (vgl. altind. krъñcati »krümmt sich«, ahd. hrukki »Rücken«), I) das Marterholz, sowohl zum Anpfählen (s. Sen. de prov. 3, 9), als zum Hängen (s. Cic. pro C. Rab. 10 sqq.), als zum Spießen, bes. aber zum Kreuzigen (s. Sen. ad Marc. 20, 3), und dann deutsch das Kreuz (sowohl in Gestalt eines T als eines +), crucis terror, Cic.: ultimum crucis supplicium, Flor.: cruce dignus, v. Pers., cruce dignissimi fugitivi, Val. Max., und v. Vergehen, peccat uterque nostrum cruce dignius? Hor. – cr. acuta, Sen.: cr. alta, Plin., altissima, Iustin.: cr. praeter ceteras multo altior et dealbata, Suet.: cr. summa, Catull. u. Iustin. -afficere alqm cruce, Suet. u. Lact.: afficere cives Romanos morte, cruciatu, cruce, Cic.: agere alqm in crucem, Cic., in illum cruciatum et crucem, Cic.: affigere alqm cruci, Liv. u. Val. Max.: constituere crucem sibi ipsum (bildl.), Cic.: contionari de summa cruce, Iustin.: defigere crucem in foro, in comitio, in campo Martio, Cic. (vgl. crucem ad supplicium defigi et constitui iubes, Cic.): detrahere (abnehmen) alqm ex cruce, Cic.: fabricare crucem, Sen.: figere crucem damnatis servis, Cic., od. post urbem in via Pompeia, Cic., od. illo in loco, Cic.: figere alqm in ea parte crucis, quae ad fretum spectat, Cic.: figere corpus verberibus lacerum in crucem, Iustin.: figere alqm od. corpus alcis cruci, Quint. u. Plin.: luere sup-————plicia crucibus, Iustin.: mereri crucem, Ter. Andr. 521: merere crucem, Sen. contr. 7, 6 (21), 3: minari alci crucem, Cic.: minitari omnibus bonis cruces ac tormenta, Cic.: pendēre in cruce, Iustin., merito in tam alta cruce, Plin. (vgl. crucibus affixi per ingens litoris spatium pependerunt, Curt.): pascere in cruce corvos, Hor.: ponere alci crucem, Iuven.: propositā cruce aut saxo, da das Kr. oder der tarpejische Fels (als Strafe) darauf gesetzt war (darauf stand), Cic.: multas cruces propositas effugere cupere (bildl. = vielen Quälereien), Cic.: rapere alqm in crucem, Cic.: refigere se crucibus (im Bilde), Sen. – sedere acutā cruce, Sen.: suffigere alqm cruci, Cic. u. Vell., od. in cruce, Hor. u. Auct. b. Afr., od. in crucem u. in crucem altissimam, Iustin.: multo praeter ceteras altiorem et dealbatam statui crucem iussit, ließ errichten, Suet.: tollere (fortnehmen) crucem de campo, Cic.: tollere alqm in crucem, Cic., mit folg. quod (weil er usw.), Quint. – bildl., summum ius antiqui putabant summam crucem (Qual), Col. – bei den Komik. in den Formeln, quaerere in malo crucem, in den Nöten sich zu einem Kreuz (zu qualvoller Strafe) verhelfen, Ter.: quae te mala crux agitat? plagt dich der Henker? Plaut.: ire od. abire in malam crucem u. bl. malam crucem, zum Henker gehen, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 466 u. Men. 849): u. so i od. abi in malam crucem! Plaut. u. Ter.: abi in crucem! Plaut.: i————in crucem! Plaut.: ebenso ellipt., in malam crucem! zum Henker! Plaut. – u. v. der Buhldirrne, die junge Leute plagt, Marterholz, Quälgeist, aliqua mala crux, Plaut.: illae cruces, Ter. – als Schimpfwort, Galgenvogel, Galgenstrick, Plaut. Pers. 795. – II) poet., das Kreuz = die Deichsel, cr. pendula, Stat. silv. 4, 3, 28. – ⇒ arch. auch masc., malo cruce, Enn. ann. 360. Gracch. bei Fest. 150 (b), 30: Genet. Plur. crucum, Tert. apol. 16 (zweimal); ad nat. 1, 12 (zweimal); vgl. Charis. 141, 18. -
35 aeternum
aeternus, a, um, adj. [contr. from aeviternus, Varr. L. L. 6, § 11 Müll., from aevum, with the termination -ternus as in sempiternus, hesternus], without beginning or end, eternal (sempiternus denotes what is perpetual, what exists as long as time endures, and keeps even pace with it; aeternus, the eternal, that which is raised above all time, and can be measured only by œons (aiônes, indefinite periods);I.for Tempus est pars quaedam aeternitatis,
Cic. Inv. 1, 27, 39. Thus the sublime thought, without beginning and end, is more vividly suggested by aeternus than by sempiternus, since the former has more direct reference to the long duration of the eternal, which has neither beginning nor end. Sempiternus is rather a mathematical, aeternus a metaphysical, designation of eternity, Doed. Syn. I. p. 3).Lit.A.Of the past and future, eternal:B.deus beatus et aeternus,
Cic. Fin. 2, 27, 88:nihil quod ortum sit, aeternum esse potest,
id. N. D. 1, 8:O Pater, o hominum rerumque aeterna Potestas,
Verg. A. 10, 18:di semper fuerunt, nati numquam sunt, siquidem aeterni sunt futuri,
Cic. N. D. 1, 32, 90:idem legis perpetuae et aeternae vim Jovem dicit esse,
id. ib. 1, 15, 40:nomen Domini Dei aeterni,
Vulg. Gen. 21, 33; ib. Rom. 16, 26:aeternum tempus,
Lucr. 1, 582:causae immutabiles eaeque aeternae,
Cic. Fat. 12, 48. —Of the future, everlasting, endless, immortal:C.natura animi... neque nata certe est et aeterna est,
Cic. Tusc. 1, 23:virorum bonorum mentes divinae mihi atque aeternae videntur esse,
id. Rab. 29:aeternam timuerunt noctem,
Verg. G. 1, 468:Quod semper movetur, aeternum est,
Cic. Tusc. 1, 23:Quidquid est illud quod sentit... caeleste et divinum ob eamque rem aeternum sit, necesse est,
id. ib. 1, 27:ut habeam vitam aeternam,
Vulg. Matt. 19, 16; ib. Joan. 3, 15; ib. Rom. 2, 7:in sanguine testamenti aeterni,
ib. Heb. 13, 20:tu Juppiter bonorum inimicos aeternis suppliciis vivos mortuosque mactabis,
Cic. Cat. 2, 13:ibunt in supplicium aeternum,
Vulg. Matt. 25, 46: [p. 64] aeternas poenas in morte timendumst, Lucr. 1, 111:mitti in ignem aeternum,
Vulg. Matt. 18, 8.—Of the past:D.ex aeterno tempore quaeque Nunc etiam superare necessest corpora rebus,
from eternity, Lucr. 1, 578:motum animorum nullo a principio, sed ex aeterno tempore intellegi convenire,
Cic. Fin. 1, 6.—Spec. of objects of nature, which the ancients regarded as stable and perpetual, everlasting, eternal: aeterna templa caeli, Poët. ap. Varr. L. L. 6, 11, p. 77 Müll.:II.aeternam lampada mundi,
Lucr. 5, 402:micant aeterni sidera mundi,
id. 5, 514:aeterna domus, i. e. caelum,
Cic. Rep. 6, 23:donec veniret desiderium collium aeternorum,
the everlasting hills, Vulg. Gen. 49, 26; ib. Ps. 75, 5; cf. ib. Ps. 103, 5.—Meton., of indef. long time.A.Of the future, lasting, enduring, everlasting, perpetual:B. III.aeterni parietes,
Plin. 35, 14, 49, § 172:dehinc spero aeternam inter nos gratiam fore,
Ter. Eun. 5, 2, 33:aeternus luctus,
Lucr. 3, 924:dolor,
id. 3, 1003:vulnus,
id. 2, 369; so Verg. A. 1, 36:aerumna,
Cic. Sen. 34:mala,
Verg. Cul. 130:bellum,
Cic. Cat. 4, 22:dedecus,
id. Font. 88:imperium,
id. Rab. 33; so Verg. A. 1, 230:versūs,
Lucr. 1, 121:ignis sacerdotis,
Cic. Font. 47:gloria,
id. Cat. 4, 21:laus,
id. Planc. 26:memoria,
id. Verr. 4, 69:non dubitat Lentulum aeternis tenebris vinculisque mandare,
id. Cat. 4, 10.—Comic.:spero me ob hunc nuntium aeternum adepturum cibum,
Plaut. Capt. 4, 1, 13. Esp. of Rome:aeterna urbs,
the Eternal City, Tib. 2, 5, 23; Ov. F. 3, 72; Cod. Th. 10, 16, 1; Symm. Ep. 3, 55; Inscr. Orell. 2, 1140.— Comp.: nec est ulli ligno aeternior natura. Plin. 14, 1, 2, § 9:aeterniora mala,
Lact. Epit. 9.—Adv. phrases.1. A.Lit., forever, everlastingly:B.et vivat in aeternum,
Vulg. Gen. 3, 22:hoc nomen mihi est in aeternum,
ib. Exod. 3, 15:Dominus in aeternum permanet,
ib. Psa. 9, 8:vivet in aeternum,
ib. Joan. 6, 52:Tu es sacerdos in aeternum,
ib. Heb. 5, 6:non habebit remissionem in aeternum,
ib. Marc. 3, 29.—Meton., of indef. long time, forever, always:2. A.urbs in aeternum condita,
Liv. 4, 4:leges in aeternum latae,
id. 34, 6:(proverbia) durant in aeternum,
Quint. 5, 11, 41:delatores non in praesens tantum, sed in aeternum repressisti,
Plin. Pan. 35:(famulos) possidebitis in aeternum,
Vulg. Lev. 25, 46:(servus) serviet tibi usque in aeternum,
ib. Deut. 15, 17:ut sceleris memoria maneat in aeternum,
Lact. 1, 11.—Lit., forever:B. C.sedet aeternumque sedebit Infelix Theseus,
Verg. A. 6, 617:ut aeternum illum reciperes,
Vulg. Phil. 15 (prob. here an adv.).—Of what is continually repeated, constantly, again and again (as in colloq. Engl., everlastingly, eternally):3.glaebaque versis Aeternum frangenda bidentibus,
Verg. G. 2, 400:ingens janitor Aeternum latrans (of Cerberus),
id. A. 6, 401.—aeternō, meton., of indef. long time, forever, perpetually:viret aeterno hunc fontem igneum contegens fraxinus,
Plin. 2, 107, 111, § 240:BVSTA TVTA AETERNO MANEANT,
Inscr. Orell. 4517. -
36 aeternus
aeternus, a, um, adj. [contr. from aeviternus, Varr. L. L. 6, § 11 Müll., from aevum, with the termination -ternus as in sempiternus, hesternus], without beginning or end, eternal (sempiternus denotes what is perpetual, what exists as long as time endures, and keeps even pace with it; aeternus, the eternal, that which is raised above all time, and can be measured only by œons (aiônes, indefinite periods);I.for Tempus est pars quaedam aeternitatis,
Cic. Inv. 1, 27, 39. Thus the sublime thought, without beginning and end, is more vividly suggested by aeternus than by sempiternus, since the former has more direct reference to the long duration of the eternal, which has neither beginning nor end. Sempiternus is rather a mathematical, aeternus a metaphysical, designation of eternity, Doed. Syn. I. p. 3).Lit.A.Of the past and future, eternal:B.deus beatus et aeternus,
Cic. Fin. 2, 27, 88:nihil quod ortum sit, aeternum esse potest,
id. N. D. 1, 8:O Pater, o hominum rerumque aeterna Potestas,
Verg. A. 10, 18:di semper fuerunt, nati numquam sunt, siquidem aeterni sunt futuri,
Cic. N. D. 1, 32, 90:idem legis perpetuae et aeternae vim Jovem dicit esse,
id. ib. 1, 15, 40:nomen Domini Dei aeterni,
Vulg. Gen. 21, 33; ib. Rom. 16, 26:aeternum tempus,
Lucr. 1, 582:causae immutabiles eaeque aeternae,
Cic. Fat. 12, 48. —Of the future, everlasting, endless, immortal:C.natura animi... neque nata certe est et aeterna est,
Cic. Tusc. 1, 23:virorum bonorum mentes divinae mihi atque aeternae videntur esse,
id. Rab. 29:aeternam timuerunt noctem,
Verg. G. 1, 468:Quod semper movetur, aeternum est,
Cic. Tusc. 1, 23:Quidquid est illud quod sentit... caeleste et divinum ob eamque rem aeternum sit, necesse est,
id. ib. 1, 27:ut habeam vitam aeternam,
Vulg. Matt. 19, 16; ib. Joan. 3, 15; ib. Rom. 2, 7:in sanguine testamenti aeterni,
ib. Heb. 13, 20:tu Juppiter bonorum inimicos aeternis suppliciis vivos mortuosque mactabis,
Cic. Cat. 2, 13:ibunt in supplicium aeternum,
Vulg. Matt. 25, 46: [p. 64] aeternas poenas in morte timendumst, Lucr. 1, 111:mitti in ignem aeternum,
Vulg. Matt. 18, 8.—Of the past:D.ex aeterno tempore quaeque Nunc etiam superare necessest corpora rebus,
from eternity, Lucr. 1, 578:motum animorum nullo a principio, sed ex aeterno tempore intellegi convenire,
Cic. Fin. 1, 6.—Spec. of objects of nature, which the ancients regarded as stable and perpetual, everlasting, eternal: aeterna templa caeli, Poët. ap. Varr. L. L. 6, 11, p. 77 Müll.:II.aeternam lampada mundi,
Lucr. 5, 402:micant aeterni sidera mundi,
id. 5, 514:aeterna domus, i. e. caelum,
Cic. Rep. 6, 23:donec veniret desiderium collium aeternorum,
the everlasting hills, Vulg. Gen. 49, 26; ib. Ps. 75, 5; cf. ib. Ps. 103, 5.—Meton., of indef. long time.A.Of the future, lasting, enduring, everlasting, perpetual:B. III.aeterni parietes,
Plin. 35, 14, 49, § 172:dehinc spero aeternam inter nos gratiam fore,
Ter. Eun. 5, 2, 33:aeternus luctus,
Lucr. 3, 924:dolor,
id. 3, 1003:vulnus,
id. 2, 369; so Verg. A. 1, 36:aerumna,
Cic. Sen. 34:mala,
Verg. Cul. 130:bellum,
Cic. Cat. 4, 22:dedecus,
id. Font. 88:imperium,
id. Rab. 33; so Verg. A. 1, 230:versūs,
Lucr. 1, 121:ignis sacerdotis,
Cic. Font. 47:gloria,
id. Cat. 4, 21:laus,
id. Planc. 26:memoria,
id. Verr. 4, 69:non dubitat Lentulum aeternis tenebris vinculisque mandare,
id. Cat. 4, 10.—Comic.:spero me ob hunc nuntium aeternum adepturum cibum,
Plaut. Capt. 4, 1, 13. Esp. of Rome:aeterna urbs,
the Eternal City, Tib. 2, 5, 23; Ov. F. 3, 72; Cod. Th. 10, 16, 1; Symm. Ep. 3, 55; Inscr. Orell. 2, 1140.— Comp.: nec est ulli ligno aeternior natura. Plin. 14, 1, 2, § 9:aeterniora mala,
Lact. Epit. 9.—Adv. phrases.1. A.Lit., forever, everlastingly:B.et vivat in aeternum,
Vulg. Gen. 3, 22:hoc nomen mihi est in aeternum,
ib. Exod. 3, 15:Dominus in aeternum permanet,
ib. Psa. 9, 8:vivet in aeternum,
ib. Joan. 6, 52:Tu es sacerdos in aeternum,
ib. Heb. 5, 6:non habebit remissionem in aeternum,
ib. Marc. 3, 29.—Meton., of indef. long time, forever, always:2. A.urbs in aeternum condita,
Liv. 4, 4:leges in aeternum latae,
id. 34, 6:(proverbia) durant in aeternum,
Quint. 5, 11, 41:delatores non in praesens tantum, sed in aeternum repressisti,
Plin. Pan. 35:(famulos) possidebitis in aeternum,
Vulg. Lev. 25, 46:(servus) serviet tibi usque in aeternum,
ib. Deut. 15, 17:ut sceleris memoria maneat in aeternum,
Lact. 1, 11.—Lit., forever:B. C.sedet aeternumque sedebit Infelix Theseus,
Verg. A. 6, 617:ut aeternum illum reciperes,
Vulg. Phil. 15 (prob. here an adv.).—Of what is continually repeated, constantly, again and again (as in colloq. Engl., everlastingly, eternally):3.glaebaque versis Aeternum frangenda bidentibus,
Verg. G. 2, 400:ingens janitor Aeternum latrans (of Cerberus),
id. A. 6, 401.—aeternō, meton., of indef. long time, forever, perpetually:viret aeterno hunc fontem igneum contegens fraxinus,
Plin. 2, 107, 111, § 240:BVSTA TVTA AETERNO MANEANT,
Inscr. Orell. 4517. -
37 fama
fāma, ae, f. [for, fa-ri], = phêmê, the talk of the multitude, like rumor, either as relating or as judging (v. rumor; cf. also: nomen, gloria, laudatio; clamor, plausus; honos, dignitas, honestas, laus, etc.).I.That which people say or tell, the common talk, a report, rumor, saying, tradition (freq. and class.; plur. very rare); absol., or with a statement of the subject-matter annexed with de, or as an object-clause; rarely with gen.a.Absol.:b.hascine propter res maledicas famas ferunt?
Plaut. Trin. 1, 2, 149: a Brundisio nulla adhuc fama venerat, Cic. Att. 9, 3, 2:cum tristis a Mutina fama manaret,
id. Phil. 14, 6, 15:at fuit fama. Quotusquisque est, qui istam effugere potest in tam maledica civitate?
id. Cael. 16, 38: magna illico fama surrexit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2:aliquod fama ac nuntiis afferre,
Caes. B. G. 6, 30, 2:hac fama ad Treviros perlata,
id. ib. 5, 53, 2:reliquos (deos) ne famā quidem acceperunt,
id. ib. 6, 21, 2; cf.:quam Eratostheni et quibusdam Graecis famā notam esse video,
id. ib. 6, 24, 2:concedamus famae hominum,
Cic. Rep. 2, 2:Daedalus, ut fama est, fugiens, etc.,
Verg. A. 6, 14; cf.:pulsis (vetus est ut fama) Sabellis,
Hor. S. 2, 1, 36:ita fama ferebat,
Ov. M. 12, 197:duplex inde fama est,
a twofold tradition, Liv. 1, 1, 6.— In plur.:inhonestas famas adjungere diis,
Arn. 7, 219:per omnem provinciam magnae atrocesque famae ibant,
Sall. H. 1, 67 Dietsch, ex conj.—Stating the subject-matter or contents.(α).With de:(β).si quis quid de republica a finitimis rumore aut fama acceperit,
Caes. B. G. 6, 20, 1:si quid ipsi audistis communi fama atque sermone de vi, de manu, de armis, etc.,
Cic. Fl. 6, 13:de interitu P. Clodii,
id. Mil. 35, 98:de Afranio fama est,
id. Att. 7, 26, 1:de Titurii morte,
Caes. B. G. 5, 39, 1; cf.:de victoria Caesaris,
id. ib. 5, 53, 1;5, 51, 1: de proelio Dyrrhachino,
id. B. C. 3, 80.— Plur.: ingentes esse famas de Regulo, Arrunt. ap. Sen. Ep. 114, 19 fin. —With an appos. clause:(γ).ne mihi hanc famam differant, Me... dedisse, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 63;v. differo, B. 2.: accipere fama et auditione, esse quoddam numen et vim deorum,
Cic. N. D. 2, 37, 95:quod tibi esse antiquissimum constante famā atque omnium sermone celebratum est,
id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24; so,constans fama,
Liv. 6, 25, 4:cum esse praestantem Numam Pompilium fama ferret,
Cic. Rep. 2, 13:cum fama per orbem terrarum percrebuisset, illum, etc.,
Caes. B. C. 3, 43 fin.:fama nuntiabat, te esse in Syria,
Cic. Fam. 12, 4, 2:fama incerta duos equites venisse,
a vague rumor, Liv. 27, 50, 6:capsis quem (Cassium) fama est esse librisque Ambustum propriis,
Hor. S. 1, 10, 63 al. —With gen.:B.vix ad aures meas istius suspicionis fama pervenit,
Cic. Sull. 4, 12:propter incertam famam aeris alieni,
an unsupported rumor, Liv. 6, 27, 3.—Personified: Fama, a goddess, daughter of Terra, swiftfooted, all-seeing, growing as she runs:II.Fama, malum qua non aliud velocius ullum,
Verg. A. 4, 173 sq.; Ov. M. 12, 43 sq.; Val. Fl. 2, 116 sq.; Stat. Th. 3, 426 sq.; Ov. M. 8, 267; 9, 137; 14, 726; 15, 4; 853 al.The voice or judgment of the many, public opinion; more freq. objectively, the fame, character, reputation which a man has, either in general or in particular, as a good or bad reputation, etc. (very freq. and class.).A.In gen.:B.famam atque rumores pars altera consensum civitatis et velut publicum testimonium vocat: altera sermonem sine ullo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, incrementum credulitas,
Quint. 5, 3; cf.:adversus famam rumoresque hominum si satis firmus steteris,
Liv. 22, 39, 18:contra opinionem militum famamque omnium videri proelium defugisse, magnum detrimentum afferebat,
Caes. B. C. 1, 82, 2; cf. id. ib. 3, 56 fin.: fama popularis, popular fame or favor, Cic. Tusc. 3, 2, 4; 5, 16, 46:forensis,
Q. Cic. Petit. Cons. 5, 17: de bona fama (quam enim appellant eudoxian, aptius est hoc loco bonam famam appellare quam gloriam), Cic. Fin. 3, 17, 57:bona de Domitio, praeclara de Afranio fama est,
id. Att. 7, 26, 1; cf.:qui bonam famam bonorum, quae sola vere gloria nominari potest, expetunt,
id. Sest. 66, 139; Sall. C. 7, 6:si bonam famam mihi servasso, sat ero dives,
Plaut. Most. 1, 3, 70 sq.:bona,
Cat. 61, 62:bene loquendi fama,
Cic. Brut. 74, 259:eloquentiae,
Quint. 7, 1, 41:sapientiae,
Cic. Lael. 4, 15:pudica,
Prop. 2, 32 (3, 30), 21:alium mala fama et timor impediebat,
Sall. J. 35, 4:inconstantiae,
Cic. Fam. 1, 9, 11:vappae ac nebulonis,
Hor. S. 1, 2, 12.—In plur.: inter arma civilia aequi boni famas petit, Sall. Fragm. ap. Sen. Ep. 114, 19 (Hist. inc. lib. 76 Dietsch).—In partic.1.In a good sense, fair fame, reputation, renown, = existumatio, fama bona:2.ut vos mihi domi eritis, proinde ego ero famā foris,
Tert. Hec. 2, 1, 21: fundamentum [p. 723] est perpetuae commendationis et famae justitia, Cic. Off. 2, 20, 71:fama et existimatio,
id. Quint. 15, 50; cf.:ut ante collectam famam conservet (for which, shortly after: habet existimationem multo sudore collectam),
id. Div. in Caecil. 22, 71:sic ejus (Archiae) adventus celebrabantur, ut famam ingenii exspectatio hominis superaret... hac tanta celebritate famae cum esset jam absentibus notus, etc. (shortly before: celeriter antecellere omnibus ingenii gloriā contigit),
id. Arch. 3, 5;so corresp. to gloria,
id. Tusc. 1, 46, 110:fama ingeni abicienda,
id. Fam. 9, 16, 3;with the latter cf.: anxius de fama ingenii,
Quint. 11, 1, 50; 74:de alicujus fama detrahere,
Cic. Fam. 3, 8, 5:famam in tuto collocare,
Quint. 12, 11, 7:ejus scripta tantum intra famam sunt,
id. 11, 3, 8:ad famam populi Romani pertinere, eos consules esse, etc.,
Liv. 10, 24, 17:(ut amicorum) aut caput agatur aut fama,
Cic. Lael. 17, 61:loco, fortuna, fama superiores,
id. ib. 25, 94:virtus, fama, decus divitiis parent,
Hor. S. 2, 3, 95:cui gratia, fama, valetudo, contingat abunde,
id. Ep. 1, 4, 10:famam dicendi fortius quaerunt,
Quint. 2, 12, 9: Evadne... Occidit Argivae fama pudicitiae, the glory or pride of Argive chastity, i. e. of the chaste women of Argos, Prop. 1, 15, 22.—Esp.: magna fama, great reputation, fame, glory:magnam famam attulisse Fabio Tarentum rebatur,
Liv. 27, 25, 11:magnam famam sui relinquere,
Nep. Lys. 1, 1:habere,
Plin. 36, 21, 39, § 149.—In a bad sense, illfame, infamy, scandal, = infamia, fama mala (rare): opplere (aliquem) famā ac flagitiis, Turp. ap. Non. 306, 2; Ter. Ad. 2, 3, 10:neque specie famāve movetur, Nec jam furtivum Dido meditatur amorem,
Verg. A. 4, 172; Sall. C. 3, 5; Tac. A. 12, 49; Plin. Pan. 28, 1; cf.:laeta apud plerosque, apud quosdam sinistra fama,
Tac. A. 11, 19. -
38 in aeternum
aeternus, a, um, adj. [contr. from aeviternus, Varr. L. L. 6, § 11 Müll., from aevum, with the termination -ternus as in sempiternus, hesternus], without beginning or end, eternal (sempiternus denotes what is perpetual, what exists as long as time endures, and keeps even pace with it; aeternus, the eternal, that which is raised above all time, and can be measured only by œons (aiônes, indefinite periods);I.for Tempus est pars quaedam aeternitatis,
Cic. Inv. 1, 27, 39. Thus the sublime thought, without beginning and end, is more vividly suggested by aeternus than by sempiternus, since the former has more direct reference to the long duration of the eternal, which has neither beginning nor end. Sempiternus is rather a mathematical, aeternus a metaphysical, designation of eternity, Doed. Syn. I. p. 3).Lit.A.Of the past and future, eternal:B.deus beatus et aeternus,
Cic. Fin. 2, 27, 88:nihil quod ortum sit, aeternum esse potest,
id. N. D. 1, 8:O Pater, o hominum rerumque aeterna Potestas,
Verg. A. 10, 18:di semper fuerunt, nati numquam sunt, siquidem aeterni sunt futuri,
Cic. N. D. 1, 32, 90:idem legis perpetuae et aeternae vim Jovem dicit esse,
id. ib. 1, 15, 40:nomen Domini Dei aeterni,
Vulg. Gen. 21, 33; ib. Rom. 16, 26:aeternum tempus,
Lucr. 1, 582:causae immutabiles eaeque aeternae,
Cic. Fat. 12, 48. —Of the future, everlasting, endless, immortal:C.natura animi... neque nata certe est et aeterna est,
Cic. Tusc. 1, 23:virorum bonorum mentes divinae mihi atque aeternae videntur esse,
id. Rab. 29:aeternam timuerunt noctem,
Verg. G. 1, 468:Quod semper movetur, aeternum est,
Cic. Tusc. 1, 23:Quidquid est illud quod sentit... caeleste et divinum ob eamque rem aeternum sit, necesse est,
id. ib. 1, 27:ut habeam vitam aeternam,
Vulg. Matt. 19, 16; ib. Joan. 3, 15; ib. Rom. 2, 7:in sanguine testamenti aeterni,
ib. Heb. 13, 20:tu Juppiter bonorum inimicos aeternis suppliciis vivos mortuosque mactabis,
Cic. Cat. 2, 13:ibunt in supplicium aeternum,
Vulg. Matt. 25, 46: [p. 64] aeternas poenas in morte timendumst, Lucr. 1, 111:mitti in ignem aeternum,
Vulg. Matt. 18, 8.—Of the past:D.ex aeterno tempore quaeque Nunc etiam superare necessest corpora rebus,
from eternity, Lucr. 1, 578:motum animorum nullo a principio, sed ex aeterno tempore intellegi convenire,
Cic. Fin. 1, 6.—Spec. of objects of nature, which the ancients regarded as stable and perpetual, everlasting, eternal: aeterna templa caeli, Poët. ap. Varr. L. L. 6, 11, p. 77 Müll.:II.aeternam lampada mundi,
Lucr. 5, 402:micant aeterni sidera mundi,
id. 5, 514:aeterna domus, i. e. caelum,
Cic. Rep. 6, 23:donec veniret desiderium collium aeternorum,
the everlasting hills, Vulg. Gen. 49, 26; ib. Ps. 75, 5; cf. ib. Ps. 103, 5.—Meton., of indef. long time.A.Of the future, lasting, enduring, everlasting, perpetual:B. III.aeterni parietes,
Plin. 35, 14, 49, § 172:dehinc spero aeternam inter nos gratiam fore,
Ter. Eun. 5, 2, 33:aeternus luctus,
Lucr. 3, 924:dolor,
id. 3, 1003:vulnus,
id. 2, 369; so Verg. A. 1, 36:aerumna,
Cic. Sen. 34:mala,
Verg. Cul. 130:bellum,
Cic. Cat. 4, 22:dedecus,
id. Font. 88:imperium,
id. Rab. 33; so Verg. A. 1, 230:versūs,
Lucr. 1, 121:ignis sacerdotis,
Cic. Font. 47:gloria,
id. Cat. 4, 21:laus,
id. Planc. 26:memoria,
id. Verr. 4, 69:non dubitat Lentulum aeternis tenebris vinculisque mandare,
id. Cat. 4, 10.—Comic.:spero me ob hunc nuntium aeternum adepturum cibum,
Plaut. Capt. 4, 1, 13. Esp. of Rome:aeterna urbs,
the Eternal City, Tib. 2, 5, 23; Ov. F. 3, 72; Cod. Th. 10, 16, 1; Symm. Ep. 3, 55; Inscr. Orell. 2, 1140.— Comp.: nec est ulli ligno aeternior natura. Plin. 14, 1, 2, § 9:aeterniora mala,
Lact. Epit. 9.—Adv. phrases.1. A.Lit., forever, everlastingly:B.et vivat in aeternum,
Vulg. Gen. 3, 22:hoc nomen mihi est in aeternum,
ib. Exod. 3, 15:Dominus in aeternum permanet,
ib. Psa. 9, 8:vivet in aeternum,
ib. Joan. 6, 52:Tu es sacerdos in aeternum,
ib. Heb. 5, 6:non habebit remissionem in aeternum,
ib. Marc. 3, 29.—Meton., of indef. long time, forever, always:2. A.urbs in aeternum condita,
Liv. 4, 4:leges in aeternum latae,
id. 34, 6:(proverbia) durant in aeternum,
Quint. 5, 11, 41:delatores non in praesens tantum, sed in aeternum repressisti,
Plin. Pan. 35:(famulos) possidebitis in aeternum,
Vulg. Lev. 25, 46:(servus) serviet tibi usque in aeternum,
ib. Deut. 15, 17:ut sceleris memoria maneat in aeternum,
Lact. 1, 11.—Lit., forever:B. C.sedet aeternumque sedebit Infelix Theseus,
Verg. A. 6, 617:ut aeternum illum reciperes,
Vulg. Phil. 15 (prob. here an adv.).—Of what is continually repeated, constantly, again and again (as in colloq. Engl., everlastingly, eternally):3.glaebaque versis Aeternum frangenda bidentibus,
Verg. G. 2, 400:ingens janitor Aeternum latrans (of Cerberus),
id. A. 6, 401.—aeternō, meton., of indef. long time, forever, perpetually:viret aeterno hunc fontem igneum contegens fraxinus,
Plin. 2, 107, 111, § 240:BVSTA TVTA AETERNO MANEANT,
Inscr. Orell. 4517. -
39 spes
spes, spēi ( gen. spe, Liv. 1, 40, 7 dub.; Weissenb. spei; plur. nom. and acc. speres, Enn. ap. Fest. p. 333 Müll., or Ann. v. 410 and 132 Vahl.; gen. sperum, Eum. Paneg. Const. 15; abl. speribus, Varr. ap. Non. 171, 27 and 30:I.spebus,
Sid. Apollin. Ep. 3, 6; Sulp. Sev. Dial. 3, 10; Paul. Nol. Carm. 18, 243; Hilar. in Psa. 119; cf. Neue, Formenl. 1, 570), f. [perh. root spa-, to draw out; Gr. spaô; cf.: prosper, spondeo; v. spatium].Lit.A.In gen., the expectation of something desired, hope (the predom. signif. of the word; syn. exspectatio).(α).Absol.:(β).si spes est exspectatio boni, mali exspectationem esse necesse est metum,
Cic. Tusc. 4, 37, 80:bona spes cum omnium rerum desperatione confligit,
id. Cat. 2, 11, 25: ut aegroto, dum anima est, spes esse dicitur;sic, etc.,
id. Att. 9, 10, 3: nolite nimiam spem habere, Cat. ap. Gell. 13, 17, 1:spem habere in fide alicujus,
Cic. Inv. 1, 39, 71; cf.:nostros tantum spei habere ad vivendum, quantum accepissent ab Antonio,
id. Att. 15, 20, 2:miserum est nec habere ne spei quidem extremum,
id. N. D. 3, 6, 14:in quīs plurimum habebat spei,
Curt. 3, 3, 1:spem sibi aliquam proponere,
Cic. Verr. 2, 5, 16, § 41:spem reliquorum in vestrā potestate positam esse,
id. Fl. 1, 3:spem ponere in armis,
Verg. A. 2, 676:spem deponere,
abandon, Hor. S. 2, 5, 26;but: spem salvis in alicujus morte deponere,
to place, Curt. 10, 9, 7:spem alicujus alere,
Cic. Cat. 1, 12, 30; cf.:auxerat meam spem, quod, etc.,
id. Phil. 12, 1, 2:aliquem in spem adducere,
id. Att. 3, 19, 2:quae (salus nostra) spe exiguā extremāque pendet,
id. Fl. 2, 4:ut eos homines spes falleret,
id. Div. in Caecil. 2, 4:quantā de spe decidi,
Ter. Heaut. 2, 3, 9:hac spe lapsus Indutiomarus,
Caes. B. G. 5, 55:nostris militibus spem minuit,
id. ib. 5, 33:Helvetii eā spe dejecti,
id. ib. 1, 8:ab hac spe repulsi Nervii,
id. ib. 5, 42; cf.:de spe conatuque depulsus,
Cic. Cat. 2, 7, 14:pro re certā spem falsam domum retulerunt,
id. Rosc. Am. 38, 110:non solum spe, sed certā re jam et possessione deturbatus est,
id. Fam. 12, 25, 2:spei nostrae finem inponere,
Liv. 5, 4, 10:morando spem destituere,
id. 1, 51, 5:dolor tantae ad inritum cadentis spei,
id. 2, 6, 1:spes ad inritum redacta,
id. 28, 31, 1:Philippus, magnā spe depulsus,
id. 31, 25, 11:Tyrii ab ingenti spe destituti erant,
Curt. 4, 3, 20:tantā spe destituti,
id. 8, 6, 20: spem pro re [p. 1741] ferentes, Liv. 36, 40, 7:hominem sine re, sine fide, sine spe, etc.,
Cic. Cael. 32, 78:sunt omnia, sicut adulescentis, non tam re et maturitate quam spe et exspectatione laudata,
id. Or. 30, 107:ego jam aut rem aut ne spem quidem exspecto,
id. Att. 3, 22, 4:nemo umquam animo aut spe majora suscipiet, qui, etc.,
id. Lael. 27, 102:multa praeter spem scio multis bona evenisse,
Plaut. Rud. 2, 3, 69; so,praeter spem evenit!
Ter. And. 2, 6, 5; 4, 1, 55; id. Heaut. 4, 1, 51:repente praeter spem dixit, etc.,
Cic. Fam. 4, 4, 3:cetera contra spem salva invenit,
Liv. 9, 23, 17:omnia bona in spe habere,
Sall. C. 31, 7.— Plur.:ubi sunt spes meae?
Plaut. Curc. 2, 3, 28:si mihi mulierculae essent salvae, spes aliquae forent,
id. Rud. 2, 6, 69; id. Capt. 2, 3, 85:in quo nostrae spes omnesque opes sitae Erant,
Ter. Ad. 3, 2, 33; id. Phorm. 3, 1, 6; cf.:omnes Catilinae spes atque opes concidisse,
Cic. Cat. 3, 7, 16;so often: spes opesque,
Sall. J. 107, 4:(cadus) Spes donare novas largus,
Hor. C. 4, 12, 19 al. —With gen. obj.:(γ).spem istoc pacto nuptiarum omnem eripis,
Ter. Heaut. 4, 3, 35:spe mercedis adducti,
Cic. Lael. 9, 31:spes dignitatis suae,
id. de Or. 1, 7, 25:spes diuturnitatis atque imperii,
id. Rep. 2, 3, 5:nec in praemiis humanis spem posueris rerum tuarum,
id. ib. 6, 23, 25; cf. id. de Or. 1, 7, 25:quoniam me tui spem das,
id. Rep. 1, 10, 15:ni mihi esset spes ostensa Hujusce habendae,
Ter. Phorm. 5, 4, 7:spes amplificandae fortunae fractior,
Cic. Lael. 16, 59:ut reo audaci spem judicii corrumpendi praeciderem,
id. Verr. 2, 1, 7, § 20:Antiochus a spe societatis Prusiae decidit,
Liv. 37, 26, 1:hoc conloquium abstulit spem Hannibali recipiendae Nolae,
id. 33, 44, 3:exulanti Amyandro spes recuperandi regni facta est,
id. 38, 1, 3; Tac. Or. 14 fin.:spe templi capiendi,
Liv. 31, 25, 2:spem suae mortis conceperat,
Ov. M. 6, 554. —With obj.-clause:(δ).spes est, eum melius facturum,
Plaut. Stich. 1, 1, 22; id. Ep. 3, 1, 11; Auct. Her. 2, 17, 25:magna me spes tenet, explicare, etc.,
Cic. Clu. 3, 7:in spem maximam adducti, hunc ipsum annum salutarem civitati fore,
id. Mil. 28, 78:ne spes quidem ulla ostenditur, fore melius,
id. Att. 11, 11, 1:magnam in spem veniebat, fore, uti, etc.,
Caes. B. G. 1, 42:magnam se habere spem, Ariovistum finem injuriis facturum,
id. ib. 1, 33:injecta est spes patri, Posse illam extrudi,
Ter. Phorm. 4, 4, 11:si qui vestrum spe ducitur, se posse, etc.,
Cic. Agr. 1, 9, 27:in spem venio, appropinquare tuum adventum,
id. Fam. 9, 1, 1:magna me spes tenet, bene mihi evenire, quod mittar ad mortem,
id. Tusc. 1, 41, 97:ad Aetolos legatum misit, magis ut nudaret animos, quam spe impetrari posse,
Liv. 34, 24, 7:a spe scalis capi urbem posse,
id. 6, 9, 9:spe castra eo die se oppugnaturos,
id. 40, 31, 6.—With ut:(ε).quae te ratio in istam spem induxit, ut eos tibi fidelis putaris fore?
Cic. Off. 2, 15, 53:si spem afferunt, ut... fructus appareat,
id. Lael. 19, 68:spes mihi certa fuit ut, etc.,
Aus. Idyll. 2, 46:irritā spe agitari, ut, etc.,
Tac. A. 16, 26.—With de:(ζ).spes est de argento,
Plaut. Most. 3, 1, 40; Cic. Lael. 3, 11:de flumine transeundo spem se fefellisse,
Caes. B. G. 2, 10:quam spem tunc ille de me concepit,
Plin. Ep. 1, 10, 3:nato filio pater spem de illo quam optimam capiat,
Quint. 1, 1, 1.—With ad and gerund.:2.postea vero quam vidi nostros tantum spei habere ad vivendum,
Cic. Att. 15, 20, 2:spem habere ad ejus salutem exstinguendam,
id. Mil. 2, 5:Gallis ad temptanda ea defuit spes,
Liv. 21, 25, 10 Weissenb. ad loc.:cum spei ad resistendum nihil esset,
id. 43, 18, 10; 43, 19, 9.—In partic.a.The hope of being appointed heir (rare):b.leniter in spem Arrepe officiosus, ut et scribare secundus Heres,
Hor. S. 2, 5, 47:in spem secundam nepotes pronepotesque (assumebantur),
Tac. A. 1, 8. —Spes, a Roman divinity who had several temples in Rome, Plaut. Bacch. 4, 8, 52; id. Ps. 2, 4, 19; id. Cist. 4, 1, 18; Cic. Leg. 2, 11, 28; id. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 2, 51, 2; 25, 7, 6; 40, 51, 6; Tac. A. 2, 49; Plin. 2, 7, 5, § 14; Tib. 1, 1, 9 (19); Ov. A. A. 1, 445; Aus. Idyll. 12, 9; cf. Hartung, Relig. d. Röm. 2, p. 264.—B.Transf, concr., like the Engl. hope, of that in which hope is placed, or which is hoped for ( poet. and in postAug. prose).1.In gen.:2.puppes, Spes vestri reditus,
Ov. M. 13, 94; cf.: vestras spes uritis, Verg. A. 5, 672:spes o fidissima Teucrum (of Aeneas),
id. ib. 2, 281:spem suam (i. e. exta) circumvolat alis (milvus),
Ov. M. 2, 719; cf.:spe (i. e. re speratā) potitur,
id. ib. 11, 527.—In partic., of hopeful children, and, by analogy, of the young of animals, or of the fruits of the earth:b.devovit nati spemque caputque parens,
Ov. H. 3, 94 Ruhnk.; cf. also in plur., of one child:per spes surgentis Iuli,
Verg. A. 6, 364; 10, 524; 4, 274; cf.:tuosne ego, o meae spes inanes, labentis oculis vidi,
Quint. 6, prooem. §12: (capella) gemellos, Spem gregis, silice in nudā connixa reliquit,
Verg. E. 1, 15; cf. id. G. 4, 162:(sus) quia semina pando Eruerit rostro spemque interceperit anni,
Ov. M. 15, 113.—In gen., as a term of endearment, hope:II.spes mea,
Plaut. Rud. 1, 4, 27:o spes mea, o mea vita, o mea voluptas, salve,
id. Stich. 4, 2, 5:o salutis meae spes,
id. Rud. 3, 3, 17:et mea carissima filiola, et spes reliqua nostra, Cicero,
Cic. Fam. 14, 4, 6.—An anticipation or apprehension of something not desired, elpis (very rare):si meam spem vis improborum fefellerit atque superaverit,
Cic. Cat. 4, 11, 23:mala res, spes multo asperior,
Sall. C. 20, 13:Metellus contra spem suam laetissimis animis excipitur,
id. J. 88, 1:id (bellum) quidem spe omnium serius fuit,
Liv. 2, 3, 1:omnium spe celerius,
id. 21, 6, 5:in malā jam spe,
id. 22, 48:in spe Hannibali fuit defectio Tarentinorum,
id. 25, 7:dum spes nulla necis,
Stat. Th. 9, 129; cf.:naufragii spes omnis abit,
Luc. 5, 455. -
40 ANDARE
I см. тж. ANDARE IIv-A704 —— см. -A32— см. -A86— см. -A88— см. -A89— см. -A135— см. -A1353— см. -A136— см. - A136a-A705 —— см. -A186— см. -A398— см. -A450— см. -A509— см. - C1729— см. - M1760— см. - V707— см. -A775— см. -A835— см. -A929andare in (или per, all') aria
— см. -A1034— см. -A1090— см. -A1095— см. -A1198— см. -A1199— см. - D56— см. -A1327— см. -A1348— см. -A1349— см. -A1396— см. - B8— см. - B118— см. - B139— см. - B166— см. - B184— см. - B188— см. - B287— см. - B303— см. - P1346— см. - B359— см. - B366— см. - B444— см. - P1320— см. - B569— см. - B586— см. - B621— см. - B756-A706 —andare come la [biscia | serpe] all'incanto
— см. - B785— см. - B861— см. - B862— см. - B1046— см. - B1183— см. - B1202— см. - B1205— см. - B1224— см. - B1237— см. - B1247— см. - B1282— см. -A253— см. - B1356— см. - B1375— см. - B1394— см. - B1473— см. - B1476— см. - B1482andare a(lla) caccia di...
— см. - C16— см. - C21— см. - C17— см. - C18— см. - C19— см. - C51— см. - C181— см. - C396— см. - C528— см. - C537— см. - C548— см. - C573— см. - C607— см. - C613— см. - C682— см. - C747— см. - C723— см. - C846— см. - C887— см. - C927— см. - C1017— см. - C1018— см. - C1027— см. - C1047— см. - C1062— см. - C1152— см. - C1269— см. - C1420— см. - C1451andare col cembalo in colombaia
— см. - C1451— см. - C1528— см. - C1563— см. - C1682— см. - C1715— см. - C1841— см. - C1919— см. - C1952— см. - C2388— см. - C373andare dal coniglio alla lepre
— см. - C2436— см. - C2477— см. - C2497andar a contraffare le nespole
— см. - N241— см. - C2577— см. - C2580— см. - C2738— см. - C2774— см. - C2852— см. - C2937— см. - C3016— см. - C3075— см. - C3223— см. - P1964— см. - D1— см. - D56— см. - D56a— см. - D216— см. - D235— см. - D266— см. - D321— см. - D384— см. - D388— см. - D389— см. -A1200— см. - D565— см. - D608andare come un dito nell'occhio
— см. - D673— см. - D739— см. - D762— см. - D775— см. - D788— см. - D880— см. - D898andarsene dritti dritti a Siena
— см. - S758— см. - D558a— см. - V471— см. - E62— см. - E96— см. - E133— см. - E148— см. - E174— см. - E224— см. - F78— см. - F98— см. - F106andare con la fama fino al cielo
— см. - F113— см. - F161— см. - F183— см. - B634— см. - P1965— см. - S1087— см. - F183— см. - T404— см. - F232— см. - F272— см. - F273— см. - F532— см. - F533— см. - F766andare a (или per) filo di spada
— см. - F747andare a finire sui muriccioli
— см. - M2175— см. - F935-A708 —andare а (или al, in) fondo
— см. - F1006andare al fondo di...
— см. - F1007— см. - F1002— см. - F1050— см. - F1089— см. - F1188— см. - F1206andare franco a...
— см. - F1209— см. - F1217— см. - F1222— см. - F1270— см. - F1283— см. - F1292— см. - F1308— см. - F1425— см. - F1439— см. - F1495— см. - F1496— см. - F1558— см. - F1586— см. - F1587— см. - F1589— см. - G51— см. - G55— см. - G72— см. - G94— см. - G135cadere a gambe all'aria (или a gambe alte, ritte, levate)
— см. - G136— см. - G123— см. - G135— см. - G193 a)— см. - G215— см. - G230— см. - G266andare alla gatta per il lardo
— см. - L157— см. - G257— см. - G279andare come un gatto arrostito (или frugato, frustato, scottato)
— см. - G292— см. - G293— см. - G328— см. - G360— см. - G401— см. - G411— см. - G427— см. - G479— см. - G520— см. - G576— см. - G647— см. - G675andare in giro come uno zingaro
— см. - G677— см. - G695— см. - G697— см. - G698— см. - G796— см. - G797— см. - G811— см. - O272— см. -A253— см. - G868— см. - V151— см. - G909— см. - G925— см. - G1013— см. - G1080-A709 —— см. - G1168— см. - I150— см. - I148— см. - I178— см. - I207— см. - I270— см. - C1420andare innanzi a...
— см. - I283— см. - O670— см. - I316— см. - I353— см. - I407— см. - L17— см. -A896-A710 —— см. - C572— см. - L203— см. - L341andare dalla lepre al coniglio
— см. - C2436— см. - L414— см. - L415— см. - C572— см. - L478andare a letto come (или con, quando) le galline (или i polli, all'ora dei polli)
— см. - G69— см. - L508— см. - L529— см. - L530— см. - L741— см. - L774— см. - L787— см. - L896— см. - L926— см. - L941— см. - M104— см. - M309— см. - M207— см. - G137— см. - V472andarsene in (или alla) malora (тж. andare per la malora)
— см. - M312— см. - M344— см. - M535— см. - M644andar inatto di...
— см. - M967— см. - M995— см. - M1010— см. - M1017— см. - M1083— см. - M1098andare di mezzo (реже in mezzo)
— см. - M1340— см. - S1835— см. - M1496— см. - M1511— см. - M1543— см. - M1709andare al (или nel) mondo di là
— см. - L3— см. - M1863— см. - M1864— см. - M2095— см. - M2149— см. - M2151— см. - N5— см. - N30— см. - N110— см. - N273— см. - N555— см. - N315— см. - N419— см. - N489— см. - N525— см. - N555— см. - N581andare nelle (или per le) nuvole
— см. - N623— см. - N630— см. - O7— см. - O85— см. - O272— см. - O316— см. - O358— см. - O408— см. - O487andar (sene) cogli orecchi bassi
— см. - O530— см. - P58— см. - P130— fare andare qd al palio
— см. - P131-A711 —— см. - P199— см. - P388— см. - P402— см. - P430— см. - P501— см. - P780— см. - L856— см. - P879— см. - P931— см. - P986— см. - P994— см. - P997— см. - P1027— см. - P1095— см. - P1083— см. - P1151— см. - P1193-A712 —— см. - P1305— см. -A634— см. - P1392— см. - P1393— см. - P1460— см. - P1486— см. - P1496— см. - C1421— см. - P1542— см. - P1567— см. - P1625— см. - P1626— см. - P1627— см. - P1828— см. - P1613— см. - P1751— см. - P1737— см. - P1736— см. - P1852— см. - P1863— см. - P1951— см. - P2002— см. - P2055— см. - P2090— см. - P2125— см. - P2144— см. - P2145— см. - P2170— см. - P2321— см. - P2327— см. - P2328— см. - P1628— см. - S1836— см. - P2365— см. - P2511— см. - P2565— см. - Q2— см. - Q46— см. - L896— см. - Q93— см. -A1034— см. - R23— см. - R38— см. - R101— см. - C71— см. - R215— см. - R273— см. - R343— см. - R366— см. - C1420— см. - F623— см. - R443andare a rotolo (или a rotoli)
— см. - R567— см. - R570— см. - R587— см. - R595— см. - R602— см. - R609— см. - R632— см. - S60— см. - S146— см. - S275— см. - S390— см. - S456— см. - S555— см. - S559— см. - S753— см. - S822— см. - S856— см. - S901— см. - S939— см. - S982— см. - S1110— см. - S1156— см. - S1164— см. - S1171— см. - S1172— см. - S1173— см. - S1292— см. - S1307— см. - S1309— см. - S1404— см. - S1510— см. - S1592andare in (или a, alla) stampa (или alle stampe)
— см. - S1609— см. - S1688— см. - S1749— см. - S1837— см. - S1838— см. - S1836— см. - S1940— см. - S1986— см. - C545— si va troppo in su colla cantata
— см. - C546— см. - G676— см. - P1307— см. - S2005— см. - S2007— см. - T70-A713 —— см. - T121— см. - T137— см. - T244— см. - T405— см. - T406— см. - T407— см. - C1416— см. - T401— см. - T515andare a (или colla) testa alta
— см. - T500— см. - T503— см. - T725— см. - T767— см. - T851— см. - T899— см. - T900— см. - L11— см. - O317— см. - T963andar a trovare i nostri nonni
— см. - N448— см. - V52— см. - O362— см. - V4— см. - V44— см. - V54— см. - V61— см. - O647andare a vele gonfie (или sciolte, spiegate)
— см. - V151— см. - V168— см. - V181-A714 —-A715 —andare col vento in poppa [in prua]
— см. - V240— см. - V293— см. - V442— см. - V473— см. - V525— см. - V546— см. - V633— см. - V653— см. - V907andare alla volta di...
— см. - V946— см. - V978— см. - Z50— см. - Z82— см. - Z83— см. - B279— см. - D437— см. - F776— см. - F182-A716 —-A717 —— см. -A168— см. - C133lasciare andare dodici denari al soldo (или per un soldo; тж. lasciare andare due soldi per ventiquattro denari)
— см. - D106— см. - M999— см. - P2341— см. - G172non poter andare né a piedi, né a cavallo
— см. - P1691— см. -A1084— см. -A259— см. - B1306— см. - L23— см. - L747— см. - B1016— см. - C985— см. - C1381— см. - C1618il cervello gli è andato a guazzo (или a spasso; тж. il cervello gli va a torno или a cerchio)
— см. - C1617chi è vergognoso, vada straccioso
— см. - V337chi di lontano si va a maritare, о è ingannato o ti vuole ingannare
— см. - M847-A718 —chi non va, non vede e chi non prova, non crede
chi può andare di passo per l'asciutto, non trotti per il fango
— см. - P834chi tosto viene, tosto se ne va
— см. - T803chi va all'acqua si bagna, chi va a cavallo cade
— см. -A233-A719 —chi va [becca | lecca] e chi [sta | siede] si secca
chi va a caccia senza cani, torna a casa senza lepri
— см. - C26chi va alla guerra, mangia male e dorme in terra
— см. - G1188— см. - L24— sul chi va là
— см. - L25chi va di là dal mare, muta il cielo, ina non muta l'animo
— см. - M814— см. -A719chi va a letto senza cena, tutta (la) notte si dimena
— см. - L501chi va col lupo, impara a urlare
— см. - L1004chi va piano, va sano (e va lontano)
— см. - P1498chi va e torna, fa buon viaggio
— см. - V550-A720 —chi vuoi, vada e chi non vuoi mandi
-A721 —come va как надо: uomo come va
-A722 —-A723 —— см. - B226— см. - B288— см. - B290— см. - C2295— см. - S527— см. - C3102— см. - D371— см. - D372dimmi con chi vai, e ti dirò chi sei
— см. - D530-A724 —dov'è andato il sacco, vanno (или vadan) le corde
— см. - S39— см. - F603— см. - G821— см. - O712alla guerra si va pieno di danari, e si torna pieno di vizi e di pidocchi
— см. - G1192— см. - L301— см. - C230male, male che la vada
— см. - M289— см. - M307il meglio va serbato da ultimo
— см. - M1056— см. - C985— см. - D293l'onore va dietro a chi lo fugge
— см. - O397— см. - P50paese che vai, usanza che trovi
— см. - P66— см. - P835— см. - N499perché vada il carro, bisogna ungere le ruote
— см. - C1046— см. -A336puoi andare a farti sotterrare!
— см. - S1161— см. - S657quando ha (da) andar male, vada cosi
— см. - M292quel che vien di salti, va via di balzi
— см. - S125la roba va, i costumi rimangono
— см. - R487— см. - R489a rubar poco si va in galera, a rubar tanto si fa carriera
— см. - R604se ne va, e a Lucca ti rivedi!
— см. - L803— см. - S1784tanto va la gatta al lardo, che ci lascia lo zampino
— см. - G278tanto va l'oca al torso, che ci lascia il becco
— см. - O17tanto ne va a chi tiene, quanto a chi scortica
— см. - T364— см. - F951tutte le strade (или le vie) vanno a Roma (тж. per tutte le strade si va a Roma; a Roma si va per più strade; a Roma ci si va da tutte le strade; si va per più vie a Roma)
— см. - R509— см. - P1487— см. - B539 a)gli uomini vanno veduti in pianelle, e le donne in cuffia
— см. - U172— см. -A63— см. -A336-A725 —vada bene, vada male
va tra la camicia e la gonnella
— см. - C298— см. - M2024— см. - D322— см. - F1248— см. - F1459vada il fumo dove vuole andare
— см. - F1462— см. - G519— см. - I344vatt'impicca! (тж. va't'mpicca!)
— см. - I114va là (тж. vada là!)
— см. - L23— см. - L502a— см. - L598— см. - L746— см. - M1265— см. - P1338— см. - D905— см. - P2232-A726 —-A727 —o la va o la spacca!; va o spacca!; o va o si [spezza | stronca!]
— см. - S1308— см. - S1978-A728 —va come va; se la va, la va
— см. - V770— см. - Z22
См. также в других словарях:
Mala (rappeur) — Pour les articles homonymes, voir Mala. Mala Surnom Malekal Morte Pays d’origine … Wikipédia en Français
Saint-Etienne-de-Mer-Morte — Saint Étienne de Mer Morte Saint Étienne de Mer Morte L étang et le moulin à eau rénové … Wikipédia en Français
Saint-Étienne-de-Mer-Morte — Pour les articles homonymes, voir Saint Étienne (homonymie). 46° 55′ 50″ N 1° 44′ 29″ … Wikipédia en Français
Saint-étienne-de-mer-morte — L étang et le moulin à eau rénové … Wikipédia en Français
Malekal Morte — est un groupe de rap français. Biographie La Malekal Morte est composée des trois rappeurs Mala, Issaka Bram s; la Malekal Morte a toujours su rester dans un esprit underground et a toujours revendiqué sa provenance de la banlieue ouest de Paris… … Wikipédia en Français
Nazik Al-Mala'ika — (23 août 1922, 20 juin 2007[1]) (arabe : نازك الملائكة) était une poétesse irakienne et est considérée par beaucoup comme la poétesse irakienne contemporaine la plus importante. Al Mala ika est célèbre pour avoir été la première à écrire des … Wikipédia en Français
Nazik al-mala'ika — (23 août 1922, 20 juin 2007[1]) (arabe : نازك الملائكة) était une poétesse irakienne et est considérée par beaucoup comme la poétesse irakienne contemporaine la plus importante. Al Mala ika est célèbre pour avoir été la première à écrire des … Wikipédia en Français
Nazik al-Mala'ika — (23 août 1922, 20 juin 2007[1]) (arabe : نازك الملائكة) était une poétesse irakienne et est considérée par beaucoup comme la poétesse irakienne contemporaine la plus importante. Al Mala ika est célèbre pour avoir été la première à écrire des … Wikipédia en Français
Malekal Morte(Himalaya) — Himalaya (album) Pour les articles homonymes, voir Himalaya (homonymie). Himalaya Album par Mala Sortie 25 mai 2009 Enregistrement France Durée … Wikipédia en Français
Ioannes Jesenius — Jan Jessenius Jan Jessenius, auch Jessenius de Magna Jessen, Ioannes Jesenius, Johannes Jessen, Ján Jesenský, Jan Jesenský, Jan Jesensky a Jesen (* 27. Dezember 1566 in Breslau; † 21. Juni 1621 in Prag) war Mediziner, Politiker und Philosoph… … Deutsch Wikipedia
Jan Jesenius — Jan Jessenius Jan Jessenius, auch Jessenius de Magna Jessen, Ioannes Jesenius, Johannes Jessen, Ján Jesenský, Jan Jesenský, Jan Jesensky a Jesen (* 27. Dezember 1566 in Breslau; † 21. Juni 1621 in Prag) war Mediziner, Politiker und Philosoph… … Deutsch Wikipedia