Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

germen

  • 1 germen

    germen, ĭnis, n. [Sanscr. root grabh-, grah-, to conceive; garbh-as, child; whence, brephos (for grephos), germanus, perh. gremium], a sprig, offshoot, sprout, bud ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    huc aliena ex arbore germen Includunt,

    Verg. G. 2, 76:

    serotino germine malus, tardissimo suber,

    Plin. 16, 25, 41, § 98; Vulg. Deut. 11, 17 et saep.—In plur.:

    inque novos soles audent se germina tuto Credere,

    Verg. G. 2, 332; Plin. 18, 10, 21, § 94:

    auctumni maturet germina Virgo,

    fruits, Claud. Laud. Stil. 2, 465:

    impleratque uterum generoso germine,

    fœtus, embryo, Ov. M. 9, 280; so,

    celsa Tonantis,

    i. e. daughter, Claud. Rapt. Pros. 2, 76:

    servile,

    Just. 18, 3 fin.; and of puppies, whelps, Nemes. Cyneg. 155.—
    B.
    Transf.:

    cara maris,

    i. e. precious stones, Claud. Ep. ad Ser. 14:

    frontis,

    i. e. a horn, id. Rapt. Pros. 1, 129.—
    II.
    Trop., a germ:

    rabies unde illaec germina surgunt,

    Lucr. 4, 1083:

    germen ab aethere trahere,

    origin, Prud. Cath. 10, 32: germine nobilis Eulalia, id. steph. 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > germen

  • 2 germen

        germen inis, n    a sprig, offshoot, sprout, bud: alienā ex arbore, V.: In novos soles germina Credere, V.: generosum, race, O.
    * * *
    sprout, bud; shoot

    Latin-English dictionary > germen

  • 3 germānus

        germānus adj. with sup.    [cf. germen].—Of brothers and sisters, full, own: mihi animo et corpore, T.: frater amore germanus: soror: bimembres (i. e. Centauri), O.: soror (of a nurse), Enn. ap. C.—As subst m., an own brother, full brother: O mi germane! T.: Eryx tuus, your mother's son, V.— Genuine, real, actual, true: huius artis magistri: asinus: iustitia: ironia<*> germanissimus Stoicus.
    * * *
    I
    germana, germanum ADJ
    own/full (of brother/sister); genuine, real, actual, true
    II
    Germans (pl.)
    III
    own brother; full brother

    Latin-English dictionary > germānus

  • 4 germinō

        germinō —, —, āre    [germen], to sprout, bud: Germinat termes olivae, H.
    * * *
    germinare, germinavi, germinatus V

    Latin-English dictionary > germinō

  • 5 inclūdō

        inclūdō sī, sus, ere    [1 in+claudo], to shut up, shut in, confine, enclose, imprison, keep in: inclusum atque abditum latēre in occulto: Fila numerata porri, Iu.: Heracleae sese, L.: alios secum, V.: Teucri densā inclusere coronā, closed their ranks around (him), V.: habemus SC inclusum in tabulis: dum sumus inclusi in his compagibus corporis: Inclusae in pumice apes, V.: (animus) inclusus in corpore: includuntur in carcerem condemnati: inclusi parietibus: duces carcere, L.: minora castra inclusa maioribus, Cs.: inclusa tela pharetrā, O.: suras auro, sheathe, V.: inclusus carcere nassae, caught, Iu.: corpora furtim Includunt caeco lateri, V.: huc aliena ex arbore germen Includent, ingraft, V.—To shut off, obstruct, hinder, stop up: limina portis, O.: Pars inclusa caloribus Mundi, H.: dolor includit vocem: spiritum, L.— To interweave: Inclusae auro vestes, inwrought, V.: Inclusum buxo ebur, V.— Fig., to include, enclose, insert, embrace, comprehend: illud, quod in iuris consultorum includitur formulis: animorum salus inclusa in ipsā est: in huius me consili societatem: eos in eam formam: odium inclusum sensibus: oratio libro inclusa, L.: (tempora) fastis, chronicle, H.: quaeris antiquo me includere ludo, H.: alqd orationi: intus inclusum periculum est.—To restrain, control: voluptates inclusae diutius: imperator nullis iuris inclusus angustiis, L.—To close, end: forsitan includet crastina fata dies, Pr.
    * * *
    includere, inclusi, inclusus V
    shut up/in, imprison, enclose; include

    Latin-English dictionary > inclūdō

  • 6 in-olēscō

        in-olēscō —, —, ere,    to grow, grow upon: germen udo inolescere libro, V.—Fig., to sink in, become inveterate: Multa inolescere, V.

    Latin-English dictionary > in-olēscō

  • 7 liber

        liber brī, m    —Of a tree, the inner bark: obducuntur libro aut cortice trunci: udoque docent (germen) inolescere libro, V.: cum alta liber aret in ulmo, i. e. the elm is parched through, V.— Because dried bark was anciently used to write on, a book, work, treatise: Platonis de morte: caerimoniarum, ritual, Ta.: quas (sententias) hoc libro exposui: libros pervolutare: libri confectio: libri carminum valentium, of charms, H.: libros adire decemviri iussi, i. e. Sibylline books, L.: libri Etruscorum, religious books.—A division of a work, book: tres libri de Naturā Deorum: dictum est in libro superiore: legi tuum nuper quartum de Finibus (sc. librum).—A list, catalogue, register: litterarum adlatarum libri.—A letter, epistle: grandis, N.
    * * *
    I
    libera -um, liberior -or -us, liberrimus -a -um ADJ
    free (man); unimpeded; void of; independent, outspoken/frank; licentious; idle
    II
    children (pl.); (sg. VOC) child
    III
    book, volume; inner bark of a tree

    Latin-English dictionary > liber

  • 8 adscendo

    a-scendo ( ads-, Jan; ads- and as-, Müller; as-, other editors), scendi, scensum, 3, v. n. [scando], to ascend, mount up, climb; and in eccl. Lat. simply to go up, to rise, to spring up, grow up (syn.: scando, conscendo, orior, surgo, prodeo).
    I.
    Lit. (opp. descendo; and diff. from escendo, which designates a climbing, mounting upon some high object, and involves the idea of exertion; cf. Oud. ad Caes. B. G. 7, 27; Suet. Caes. 61; Ochsn. Ecl. pp. 287 and 288; Doed. Syn. IV. pp. 60 and 61; it often interchanges with escendere in MSS.; cf. e. g. Halm ad Nep. Epam. 4, 5; id. Them. 8, 6, and v. examples below; class.; in Cic. and in Vulg. very freq.), constr. most freq. with in, but also with ad with super, supra, contra, adversus, with acc., and absol. (in Cic. in the lit. signif., except once with the acc., always with in with acc.; but in the trop. signif. in all constrr.).
    (α).
    With in with acc.:

    in navem ascendere,

    Plaut. Rud. 2, 2, 20; 2, 6, 54 Fleck.:

    ascendere in naviculam,

    Vulg. Matt. 8, 23:

    in triremem ascendit,

    Nep. Alcib. 4, 3 (in id. Epam. 4, 5, and Them. 8, 6 Halm now reads escendere):

    in arborem ascendere,

    Vulg. Luc. 19, 4:

    ut in Amanum (urbem) ascenderem,

    Cic. Fam. 15, 4, 8:

    ascende in oppidum,

    Vulg. Jos. 8, 1:

    lex peregrinum vetat in murum ascendere,

    Cic. de Or. 2, 24, 100:

    in equum,

    id. Sen. 10, 34:

    in caelum,

    id. Am. 23, 88; so id. Tusc. 1, 29, 71 (B. and K., escendere); id. Dom. 28, 75; id. Mil. 35, 97 (cf. id. Leg. 2, 8:

    ascensus in caelum): inque plagas caeli,

    Ov. M. 11, 518:

    cavete, ne ascendatis in montem,

    Vulg. Exod. 19, 12; 24, 13; ib. Matt. 5, 1; ib. Marc. 3, 13:

    in tribunal ascendere,

    Cic. Vatin. 14, 34 (B. and K., escendere); so Liv. 2, 28 Drak. (Weissenb., escendere):

    in contionem,

    Cic. Att. 4, 2, 3 (B. and K., escendit); so Liv. 3, 49; 5, 50 (Weissenb., escendere, in both these pass.):

    in Capitolium ascendere,

    id. 10, 7:

    sin vestram ascendisset in urbem,

    Verg. A. 2, 192.—
    (β).
    With ad. ad Gitanas Epiri oppidum, Liv. 42, 38:

    ad laevam paulatim,

    Sall. C. 55, 3.—
    (γ).
    With acc. or loc. adv.:

    navem ascendit,

    Ter. Ad. 4, 5, 69; Phaedr. 4, 22, 9; Vulg. Marc. 4, 1; ib. Luc. [p. 171] 8, 37:

    ascendit classem,

    Tac. A. 2, 75:

    montīs cum ascendimus altos,

    Lucr. 6, 469:

    montem,

    Juv. 1, 82, and Vulg. Psa. 103, 8; cf.:

    summum jugum montis ascendere,

    Caes. B. G. 1, 21:

    fastigia montis anheli,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 383:

    altitudinem montium,

    Vulg. Isa. 37, 24:

    currus,

    Lucr. 5, 1301 (Lachm., escendere); so Vulg. 3 Reg. 12, 13:

    adversam ripam,

    Cic. Div. 1, 28, 58:

    murum,

    Caes. B. G. 7, 27; so Verg. A. 9, 507, and Vulg. Jer. 5, 10:

    equum,

    Liv. 23, 14; so Suet. Caes. 61, and Vulg. Psa. 75, 7:

    ascendit Capitolium ad lumina,

    Suet. Caes. 37:

    deus adscensurus, Olympum,

    Tib. 4, 1, 12:

    magnum iter ascendo,

    Prop. 4, 10, 3:

    illuc solita est ascendere filia Nisi,

    Ov. M. 8, 17; 11, 394:

    quo simul ascendit,

    id. ib. 7, 220.—Also pass.:

    si mons erat ascendendus,

    Caes. B. C. 1, 79:

    primus gradus ascendatur,

    Vitr. 3, 3:

    porticus adscenduntur nonagenis gradibus,

    Plin. 36, 13, 19, § 88 (Jan, descenduntur):

    ascenso simul curru,

    Suet. Tib. 2 fin.: ne ascensis tanti sit gloria Bactris, Prop 4, 3, 63.—
    (δ).
    Absol., of persons ex locis superioribus desuper suos ascendentes protegebant, Caes. B. C. 1, 79:

    quā fefellerat ascendens hostis,

    Liv. 5, 47:

    Ascendit ergo Abram de Aegypto,

    Vulg. Gen. 13, 1; 19, 30:

    Ascende huc,

    ib. Apoc. 4, 1; 12, 12.—Of things:

    fons ascendebat de terrā,

    Vulg. Gen. 2, 6:

    sicut ascendit mare fluctu,

    ib. Ezech. 26, 3:

    jam ascendit aurora,

    ib. Gen. 32, 26 ' ascendit ignis de petrā, ib. Jud. 6, 21:

    ascendet fumus ejus,

    ib. Isa. 34, 10; ib. Apoc. 8, 4:

    vidit ascendentem favillam de terrā,

    ib. Gen. 19, 28:

    ascendet sicut virgultum,

    ib. Isa. 53, 2; 5, 6:

    germen eorum, ut pulvis, ascendet,

    ib. ib. 5, 24.—Also, after the Greek, to go aboard ship, to go out to sea (eccl. Lat.): ascendentes navigavimus, epibantes, Vulg. Act. 21, 2: Et ascenderunt, anêchthêsan, ib. Luc. 8, 22.—
    II.
    Trop.
    A.
    Constr in like manner,
    (α).
    With in with acc.:

    in summum locum civitatis ascendere,

    Cic. Clu. 55:

    propter quem (ornatum) ascendit in tantum honorem eloquentia,

    has grown into such reputation, id. Or. 36, 125:

    ira ascendit in Israel,

    Vulg. Psa. 77, 21:

    Quid cogitationes ascendunt in corda vestra?

    ib. Luc. 24, 38; ib. Act. 7, 23.—
    (β).
    With ad:

    sic a principiis ascendit motus et exit paulatim nostros ad sensus,

    Lucr. 2, 137:

    aut a minoribus ad majora ascendimus aut a majoribus ad minora delabimur,

    Cic. Part. Or. 4, 12:

    propius ad magnitudinem alicujus,

    Plin. Pan. 61, 2:

    ad honores,

    Cic. Brut. 68, 241:

    ad hunc gradum amicitiae,

    Curt. 7, 1, 14.—
    (γ).
    With super with acc.:

    ira Dei ascendit super eos,

    Vulg. Psa. 77, 31:

    ascendent sermones super cor tuum,

    ib. Ezech. 38, 10.—
    (δ).
    With acc.:

    ex honoribus continuis familiae unum gradum dignitatis ascendere,

    Cic. Mur. 27:

    altiorem gradum,

    id. Off. 2, 18, 62:

    cum, quem tenebat, ascenderat gradum,

    Nep. Phoc. 2, 3:

    altissimum (gradum),

    Plin. Ep. 3, 2, 4.— Poet.:

    ascendere thalamum, i. e. matrimonium contrahere,

    Val. Fl. 6, 45.—
    (ε).
    Absol.:

    ad summam amplitudinem pervenisset, ascendens gradibus magistratuum,

    Cic. Brut. 81, 281; Plin. Pan. 58, 3: altius ascendere, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 4:

    gradatim ascendit vox,

    rises, Cic. de Or. 3, 61, 227:

    usque ad nos contemptus Samnitium pervenit, supra non ascendit, i. e. alios non tetigit,

    Liv. 7, 30:

    donec ascenderit furor Domini,

    Vulg. 2 Par. 36, 16:

    ascendet indignatio mea,

    ib. Ezech. 38, 18.—
    B.
    Esp., super, supra aliquem or aliquid ascendere, to rise above any person or thing, to surpass, to stand higher (twice in Tacitus):

    (liberti) super ingenuos et super nobiles ascendunt,

    Tac. G. 25:

    mihi supra tribunatus et praeturas et consulatus ascendere videor,

    id. Or. 7.—Hence, ascen-dens ( ads-), entis, P. a.
    * A.
    Machina, a machine for ascending, a scaling-ladder, Vitr. 10, 19.—
    B.
    In the jurists, ascendentes are the kindred in an ascending line, ancestors ( parents, grandparents, etc.; opp. descendentes, descendants, children, grandchildren, etc.), Dig. 23, 2, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > adscendo

  • 9 ascendo

    a-scendo ( ads-, Jan; ads- and as-, Müller; as-, other editors), scendi, scensum, 3, v. n. [scando], to ascend, mount up, climb; and in eccl. Lat. simply to go up, to rise, to spring up, grow up (syn.: scando, conscendo, orior, surgo, prodeo).
    I.
    Lit. (opp. descendo; and diff. from escendo, which designates a climbing, mounting upon some high object, and involves the idea of exertion; cf. Oud. ad Caes. B. G. 7, 27; Suet. Caes. 61; Ochsn. Ecl. pp. 287 and 288; Doed. Syn. IV. pp. 60 and 61; it often interchanges with escendere in MSS.; cf. e. g. Halm ad Nep. Epam. 4, 5; id. Them. 8, 6, and v. examples below; class.; in Cic. and in Vulg. very freq.), constr. most freq. with in, but also with ad with super, supra, contra, adversus, with acc., and absol. (in Cic. in the lit. signif., except once with the acc., always with in with acc.; but in the trop. signif. in all constrr.).
    (α).
    With in with acc.:

    in navem ascendere,

    Plaut. Rud. 2, 2, 20; 2, 6, 54 Fleck.:

    ascendere in naviculam,

    Vulg. Matt. 8, 23:

    in triremem ascendit,

    Nep. Alcib. 4, 3 (in id. Epam. 4, 5, and Them. 8, 6 Halm now reads escendere):

    in arborem ascendere,

    Vulg. Luc. 19, 4:

    ut in Amanum (urbem) ascenderem,

    Cic. Fam. 15, 4, 8:

    ascende in oppidum,

    Vulg. Jos. 8, 1:

    lex peregrinum vetat in murum ascendere,

    Cic. de Or. 2, 24, 100:

    in equum,

    id. Sen. 10, 34:

    in caelum,

    id. Am. 23, 88; so id. Tusc. 1, 29, 71 (B. and K., escendere); id. Dom. 28, 75; id. Mil. 35, 97 (cf. id. Leg. 2, 8:

    ascensus in caelum): inque plagas caeli,

    Ov. M. 11, 518:

    cavete, ne ascendatis in montem,

    Vulg. Exod. 19, 12; 24, 13; ib. Matt. 5, 1; ib. Marc. 3, 13:

    in tribunal ascendere,

    Cic. Vatin. 14, 34 (B. and K., escendere); so Liv. 2, 28 Drak. (Weissenb., escendere):

    in contionem,

    Cic. Att. 4, 2, 3 (B. and K., escendit); so Liv. 3, 49; 5, 50 (Weissenb., escendere, in both these pass.):

    in Capitolium ascendere,

    id. 10, 7:

    sin vestram ascendisset in urbem,

    Verg. A. 2, 192.—
    (β).
    With ad. ad Gitanas Epiri oppidum, Liv. 42, 38:

    ad laevam paulatim,

    Sall. C. 55, 3.—
    (γ).
    With acc. or loc. adv.:

    navem ascendit,

    Ter. Ad. 4, 5, 69; Phaedr. 4, 22, 9; Vulg. Marc. 4, 1; ib. Luc. [p. 171] 8, 37:

    ascendit classem,

    Tac. A. 2, 75:

    montīs cum ascendimus altos,

    Lucr. 6, 469:

    montem,

    Juv. 1, 82, and Vulg. Psa. 103, 8; cf.:

    summum jugum montis ascendere,

    Caes. B. G. 1, 21:

    fastigia montis anheli,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 383:

    altitudinem montium,

    Vulg. Isa. 37, 24:

    currus,

    Lucr. 5, 1301 (Lachm., escendere); so Vulg. 3 Reg. 12, 13:

    adversam ripam,

    Cic. Div. 1, 28, 58:

    murum,

    Caes. B. G. 7, 27; so Verg. A. 9, 507, and Vulg. Jer. 5, 10:

    equum,

    Liv. 23, 14; so Suet. Caes. 61, and Vulg. Psa. 75, 7:

    ascendit Capitolium ad lumina,

    Suet. Caes. 37:

    deus adscensurus, Olympum,

    Tib. 4, 1, 12:

    magnum iter ascendo,

    Prop. 4, 10, 3:

    illuc solita est ascendere filia Nisi,

    Ov. M. 8, 17; 11, 394:

    quo simul ascendit,

    id. ib. 7, 220.—Also pass.:

    si mons erat ascendendus,

    Caes. B. C. 1, 79:

    primus gradus ascendatur,

    Vitr. 3, 3:

    porticus adscenduntur nonagenis gradibus,

    Plin. 36, 13, 19, § 88 (Jan, descenduntur):

    ascenso simul curru,

    Suet. Tib. 2 fin.: ne ascensis tanti sit gloria Bactris, Prop 4, 3, 63.—
    (δ).
    Absol., of persons ex locis superioribus desuper suos ascendentes protegebant, Caes. B. C. 1, 79:

    quā fefellerat ascendens hostis,

    Liv. 5, 47:

    Ascendit ergo Abram de Aegypto,

    Vulg. Gen. 13, 1; 19, 30:

    Ascende huc,

    ib. Apoc. 4, 1; 12, 12.—Of things:

    fons ascendebat de terrā,

    Vulg. Gen. 2, 6:

    sicut ascendit mare fluctu,

    ib. Ezech. 26, 3:

    jam ascendit aurora,

    ib. Gen. 32, 26 ' ascendit ignis de petrā, ib. Jud. 6, 21:

    ascendet fumus ejus,

    ib. Isa. 34, 10; ib. Apoc. 8, 4:

    vidit ascendentem favillam de terrā,

    ib. Gen. 19, 28:

    ascendet sicut virgultum,

    ib. Isa. 53, 2; 5, 6:

    germen eorum, ut pulvis, ascendet,

    ib. ib. 5, 24.—Also, after the Greek, to go aboard ship, to go out to sea (eccl. Lat.): ascendentes navigavimus, epibantes, Vulg. Act. 21, 2: Et ascenderunt, anêchthêsan, ib. Luc. 8, 22.—
    II.
    Trop.
    A.
    Constr in like manner,
    (α).
    With in with acc.:

    in summum locum civitatis ascendere,

    Cic. Clu. 55:

    propter quem (ornatum) ascendit in tantum honorem eloquentia,

    has grown into such reputation, id. Or. 36, 125:

    ira ascendit in Israel,

    Vulg. Psa. 77, 21:

    Quid cogitationes ascendunt in corda vestra?

    ib. Luc. 24, 38; ib. Act. 7, 23.—
    (β).
    With ad:

    sic a principiis ascendit motus et exit paulatim nostros ad sensus,

    Lucr. 2, 137:

    aut a minoribus ad majora ascendimus aut a majoribus ad minora delabimur,

    Cic. Part. Or. 4, 12:

    propius ad magnitudinem alicujus,

    Plin. Pan. 61, 2:

    ad honores,

    Cic. Brut. 68, 241:

    ad hunc gradum amicitiae,

    Curt. 7, 1, 14.—
    (γ).
    With super with acc.:

    ira Dei ascendit super eos,

    Vulg. Psa. 77, 31:

    ascendent sermones super cor tuum,

    ib. Ezech. 38, 10.—
    (δ).
    With acc.:

    ex honoribus continuis familiae unum gradum dignitatis ascendere,

    Cic. Mur. 27:

    altiorem gradum,

    id. Off. 2, 18, 62:

    cum, quem tenebat, ascenderat gradum,

    Nep. Phoc. 2, 3:

    altissimum (gradum),

    Plin. Ep. 3, 2, 4.— Poet.:

    ascendere thalamum, i. e. matrimonium contrahere,

    Val. Fl. 6, 45.—
    (ε).
    Absol.:

    ad summam amplitudinem pervenisset, ascendens gradibus magistratuum,

    Cic. Brut. 81, 281; Plin. Pan. 58, 3: altius ascendere, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 4:

    gradatim ascendit vox,

    rises, Cic. de Or. 3, 61, 227:

    usque ad nos contemptus Samnitium pervenit, supra non ascendit, i. e. alios non tetigit,

    Liv. 7, 30:

    donec ascenderit furor Domini,

    Vulg. 2 Par. 36, 16:

    ascendet indignatio mea,

    ib. Ezech. 38, 18.—
    B.
    Esp., super, supra aliquem or aliquid ascendere, to rise above any person or thing, to surpass, to stand higher (twice in Tacitus):

    (liberti) super ingenuos et super nobiles ascendunt,

    Tac. G. 25:

    mihi supra tribunatus et praeturas et consulatus ascendere videor,

    id. Or. 7.—Hence, ascen-dens ( ads-), entis, P. a.
    * A.
    Machina, a machine for ascending, a scaling-ladder, Vitr. 10, 19.—
    B.
    In the jurists, ascendentes are the kindred in an ascending line, ancestors ( parents, grandparents, etc.; opp. descendentes, descendants, children, grandchildren, etc.), Dig. 23, 2, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > ascendo

  • 10 congerminalis

    con-germĭnālis, e, adj. [germen], from the same stalk or stock: spicae ceteris congerminales, Aug. Civ. Dei, 5, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > congerminalis

  • 11 germana

    1.
    germānus, a, um, adj. [v. germen], of brothers and sisters who have the same parents, or at least the same father, full, own (very freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    spes mihi est vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,

    Plaut. Men. 5, 9, 43:

    frater,

    id. Capt. 5, 4, 18; Ter. And. 1, 5, 57; Cic. Font. 17, 36; id. Verr. 2, 1, 49, § 128; v. frater;

    and cf.: L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,

    Cic. Fin. 5, 1, 1:

    soror germana,

    Plaut. Aul. 2, 1, 3; id. Truc. 2, 4, 87; Cic. Mil. 27, 73; Nep. Cim. 1:

    bimembres (i. e. Centauri),

    Ov. M. 12, 240.— Poet., to denote intimate friendship: soror, of a nurse, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 42 Vahl.); cf. also absol.: germana, ib. (v. 48 Vahl.).—
    B.
    Subst.: germānus, i, m., and germāna, ae, f., an own or full brother, own or full sister (rare):

    nunc tu mihi es germanus pariter corpore et animo,

    Ter. Ad. 5, 8, 34:

    haec germanus Eryx quondam tuus arma gerebat,

    Verg. A. 5, 412; Ov. M. 5, 13:

    germanae justa dat ante suae,

    id. F. 3, 560; id. M. 6, 613:

    (Dryades) Omnes germanae Cererem cum vestibus atris Maerentes adeunt,

    id. ib. 8, 781; Vulg. Gen. 27, 35 al.— Poet., of animals, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44.—In a pun with Germanus, a German:

    Cimber hic fuit, a quo fratrem necatum hoc Ciceronis dicto notatum est: Germanum Cimber occidit,

    Quint. 8, 3, 29; so in plur., Vell. 2, 67 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    Of or belonging to brothers and sisters, brotherly, sisterly (very rare);

    nunc tu mihi amicus es in germanum modum,

    Plaut. Cas. 3, 4, 25; so,

    casus (fratrum),

    Just. 27, 3 fin.
    B.
    In gen., genuine, real, actual, true (a favorite expression of Cicero):

    illi veteres germanique Campani,

    Cic. Agr. 2, 35, 97:

    germanos se putant esse Thucydidas,

    id. Or. 9, 32:

    magni et germani Attici,

    id. ib. 26, 90:

    germani hujus artis magistri,

    id. de Or. 2, 38, 160;

    germani Luperci,

    id. Cael. 11, 26:

    scio me asinum germanum fuisse,

    id. Att. 4, 5, 3:

    di (te) omnes perdant, oboluisti allium, Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis,

    Plaut. Most. 1, 1, 39:

    haec est mea et hujus fratris mei germana patria: hinc enim orti stirpe antiquissima sumus,

    Cic. Leg. 2, 1, 3:

    ille Theodoromedes fuit germano nomine,

    Plaut. Capt. 2, 2, 38:

    germana justitia,

    Cic. Off. 3, 17, 69:

    haec germana ironia est,

    id. Brut. 86, 296:

    gerrae germanae,

    Plaut. Poen. 1, 1, 9.— Sup.:

    germanissimus Stoicus,

    Cic. Ac. 2, 43, 132.—Hence, adv.: germāne, faithfully, truly:

    germane fraterneque rescribere,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 2; August. Civ. Dei, 2, 13.
    2.
    Germānus, a, um, v. Germani, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > germana

  • 12 germanus

    1.
    germānus, a, um, adj. [v. germen], of brothers and sisters who have the same parents, or at least the same father, full, own (very freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    spes mihi est vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,

    Plaut. Men. 5, 9, 43:

    frater,

    id. Capt. 5, 4, 18; Ter. And. 1, 5, 57; Cic. Font. 17, 36; id. Verr. 2, 1, 49, § 128; v. frater;

    and cf.: L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,

    Cic. Fin. 5, 1, 1:

    soror germana,

    Plaut. Aul. 2, 1, 3; id. Truc. 2, 4, 87; Cic. Mil. 27, 73; Nep. Cim. 1:

    bimembres (i. e. Centauri),

    Ov. M. 12, 240.— Poet., to denote intimate friendship: soror, of a nurse, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 42 Vahl.); cf. also absol.: germana, ib. (v. 48 Vahl.).—
    B.
    Subst.: germānus, i, m., and germāna, ae, f., an own or full brother, own or full sister (rare):

    nunc tu mihi es germanus pariter corpore et animo,

    Ter. Ad. 5, 8, 34:

    haec germanus Eryx quondam tuus arma gerebat,

    Verg. A. 5, 412; Ov. M. 5, 13:

    germanae justa dat ante suae,

    id. F. 3, 560; id. M. 6, 613:

    (Dryades) Omnes germanae Cererem cum vestibus atris Maerentes adeunt,

    id. ib. 8, 781; Vulg. Gen. 27, 35 al.— Poet., of animals, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44.—In a pun with Germanus, a German:

    Cimber hic fuit, a quo fratrem necatum hoc Ciceronis dicto notatum est: Germanum Cimber occidit,

    Quint. 8, 3, 29; so in plur., Vell. 2, 67 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    Of or belonging to brothers and sisters, brotherly, sisterly (very rare);

    nunc tu mihi amicus es in germanum modum,

    Plaut. Cas. 3, 4, 25; so,

    casus (fratrum),

    Just. 27, 3 fin.
    B.
    In gen., genuine, real, actual, true (a favorite expression of Cicero):

    illi veteres germanique Campani,

    Cic. Agr. 2, 35, 97:

    germanos se putant esse Thucydidas,

    id. Or. 9, 32:

    magni et germani Attici,

    id. ib. 26, 90:

    germani hujus artis magistri,

    id. de Or. 2, 38, 160;

    germani Luperci,

    id. Cael. 11, 26:

    scio me asinum germanum fuisse,

    id. Att. 4, 5, 3:

    di (te) omnes perdant, oboluisti allium, Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis,

    Plaut. Most. 1, 1, 39:

    haec est mea et hujus fratris mei germana patria: hinc enim orti stirpe antiquissima sumus,

    Cic. Leg. 2, 1, 3:

    ille Theodoromedes fuit germano nomine,

    Plaut. Capt. 2, 2, 38:

    germana justitia,

    Cic. Off. 3, 17, 69:

    haec germana ironia est,

    id. Brut. 86, 296:

    gerrae germanae,

    Plaut. Poen. 1, 1, 9.— Sup.:

    germanissimus Stoicus,

    Cic. Ac. 2, 43, 132.—Hence, adv.: germāne, faithfully, truly:

    germane fraterneque rescribere,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 2; August. Civ. Dei, 2, 13.
    2.
    Germānus, a, um, v. Germani, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > germanus

  • 13 germinasco

    germĭnasco, ĕre, v. inch. n. [germen], to sprout, shoot, Ambros. de Caïn et Abel, 2, 8, § 26. [p. 812]

    Lewis & Short latin dictionary > germinasco

  • 14 germino

    germĭno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [germen] (post-Aug.).
    I.
    Neutr., to sprout forth, put forth, bud, germinate:

    asparagus altissime germinat,

    Plin. 19, 8, 42, § 146; 13, 24, 46, § 129; 16, 25, 41, § 97 sqq. et saep. —
    II.
    Act., to put forth:

    pennas,

    Plin. 30, 11, 30, § 101:

    capillum,

    id. 7, 6, 5, § 42.—
    2.
    to beget, produce, Vulg. Isa. 45, 8; 61, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > germino

  • 15 gnata

    nascor, nātus, nasci (ante-class., and in poets of the class. period also gnatus, v. under P. a. B.; part. fut. nasciturus, Pall. Jun. 7, § 8; Vulg. Judic. 13, 8), 3, v. dep. [from gnascor, gnatus, root gen, whence gigno; cf. Gr. gennaô], to be born, to be begotten (of or by male or female).
    I.
    Lit.; constr. with ex or de and abl., or with abl. alone; rarely with ab and abl.
    1.
    With ex and abl. (esp. with name or other appellation of the mother):

    cum ex utrāque (uxore) filius natus esset,

    Cic. de Or. 1, 40, 183:

    cujus ex filiā natus est Sestius,

    id. Fam. 13, 8, 1:

    Servius Tullius ex serva Tarquiniensi natus,

    id. Rep. 2, 21, 37:

    ex hac feminā debuit nasci, qui, etc.,

    Sen. ad Helv. 16, 6:

    natam sibi ex Poppaeā filiam,

    Tac. A. 15, 23 init.:

    ex Thetide natus,

    Quint. 3, 7, 11:

    ex Urbiniā natus,

    id. 7, 2, 5:

    Alexandri filius natus ex Barsine,

    Just. 13, 2, 7; cf.:

    negantis (Domitii) quidquam ex se et Agrippinā nisi detestabile nasci potuisse,

    Suet. Ner. 6:

    quod ex nobis natos liberos appellamus, idcirco Cerere nati nominati sunt Liber et Libera,

    Cic. N. D. 2, 24, 62; cf.:

    convinces facile ex te esse natum, nam tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 4, 7:

    ex militibus Romanis et Hispanis mulieribus natos se memorantes,

    Liv. 43, 3, 2;

    very rarely with a designation of the father, and only with pronouns: ex hoc Domitius nascitur,

    Suet. Ner. 4 init.:

    Neoptolemus ex quo nata est Olympias,

    Just. 17, 3, 14:

    ex quo nasci nepotes deceat,

    Plin. Ep. 1, 14, 2:

    illum ex me natum,

    Val. Max. 5, 10 ext. 3; cf.:

    quod tibi filiolus vel filia nascitur ex me,

    Juv. 9, 83.—
    2.
    With de and abl.:

    de tigride natus,

    Ov. M. 9, 612; cf.:

    de stirpe dei nasci,

    id. ib. 11, 312:

    de pellice natus,

    id. ib. 4, 422:

    natus de muliere,

    Vulg. Job, 14, 1; 15, 14. —
    3.
    With abl. (so usually with proper names;

    and with general designations of parents, family, etc.): quos omnes Erebo et Nocte natos ferunt,

    Cic. N. D. 3, 17, 44:

    Hercules Jove natus,

    id. ib. 3, 16, 42:

    Nilo natus,

    id. ib. 3, 16, 42:

    nascetur Oedipus Lao,

    id. Fat. 13, 30:

    patre Marte,

    id. Rep. 2, 2, 4:

    Paulo,

    id. Off. 1, 33, 121:

    privignus Poppaeā natus,

    Suet. Ner. 55:

    Ascanius Creusā matre natus,

    Liv. 1, 3, 2: Junia, Vell. 2, 127, 4:

    amplissimā familiā nati adulescentes,

    Caes. B. G. 7, 37, 1:

    honestis parentibus,

    Quint. 1, 11, 85; Sen. Contr. 7, 21, 1:

    Mela quibus Gallio et Seneca parentibus natus,

    Tac. A. 16, 17:

    deus deo natus,

    Liv. 1, 16, 3:

    imperioso patre,

    id. 7, 4, 5; 9, 1, 12: Assaraco natus Capus, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 35 (Ann. v. 31 Vahl.):

    patre certo nasci,

    Cic. Rosc. Am. 16, 46:

    Apolline natus,

    Ov. M. 15, 639: natus deā, son of a goddess, i. e. Achilles, id. M. 12, 86; so,

    natus deā,

    of Æneas, Verg. A. 1, 582:

    matre Musā natus,

    Cic. N. D. 3, 18, 45:

    nascetur pulcrā Trojanus origine Caesar,

    Verg. A. 1, 286.—
    4.
    With ab and abl.:

    generari et nasci a principibus,

    Tac. H. 1, 16:

    et qui nascentur ab illo,

    Verg. G. 1, 434.—
    5.
    In other constrr.:

    post homines natos,

    since men have lived, Cic. Phil. 11, 1, 1:

    post genus hominum natum,

    id. Balb. 10, 26:

    in miseriam nascimur,

    id. Tusc. 1, 5, 9:

    aves omnes in pedes nascuntur,

    with the feet foremost, Plin. 10, 53, 74, § 149:

    ad homines nascendos vim hujus numeri (septenarii) pertinere,

    to the formation of man in the womb, Gell. 3, 10, 7:

    homo nascitur ad laborem,

    i. e. it is his nature to suffer it, Vulg. Job, 5, 7.—
    B.
    Transf., to rise, take beginning, derive origin, spring forth, grow, be found: O fortunatam natam me consule Romam, Cic. ap. Quint. 11, 1, 24; and ap. Juv. 10, 122:

    humi nascentia fraga,

    Verg. E. 3, 92:

    cum nata fuerint folia,

    Vulg. Marc. 13, 28:

    nascitur ibi plumbum album in mediterraneis regionibus,

    is found, produced, Caes. B. G. 5, 12:

    onyx nascitur circa Thebas Aegyptias,

    Plin. 36, 8, 12, § 61:

    ex palude nascitur amnis,

    rises, id. 36, 26, 65, § 190:

    nascere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum,

    rise, Verg. E. 8, 17:

    unde nigerrimus Auster Nascitur,

    id. G. 3, 278:

    nascens luna,

    Hor. C. 3, 23, 2; id. S. 2, 4, 30:

    nascentia templa,

    newly built, Mart. 6, 4, 3:

    Circaeis nata forent an Lucrinum ad saxum... ostrea,

    Juv. 4, 140.— To rise, be formed (of a hill):

    ab eo flumine collis nascebatur,

    Caes. B. G. 2, 18; cf.:

    nascitur altera moles,

    Sil. 3, 530. —
    II.
    Trop.
    A.
    To arise, spring forth, proceed from, be produced:

    scribes ad me, ut mihi nascatur epistulae argumentum,

    Cic. Fam. 16, 22, 2:

    nulla tam detestabilis pestis est, quae non homini ab homine nascatur,

    id. Off. 2, 5, 16:

    fateor ea me studiose secutum ex quibus vera gloria nasci posset,

    id. Fam. 15, 4, 13:

    facinus natum a cupiditate,

    id. Verr. 2, 2, 34, § 82; id. Font. 16, 37:

    visus ei dicitur draco... dicere quo illa loci nasceretur,

    id. Div. 2, 66, 135:

    strumae nascuntur maxime in cervice,

    Cels. 5, 28, 7; 7, 12, 1 fin.; 7, 6, 4 fin.:

    onychem in Arabiae tantum montibus nasci putavere,

    Plin. 36, 7, 12, § 59:

    frumenta nata sunt,

    Cic. Verr. 2, 3, 63, § 147:

    ex quo uno haec omnia nata et profecta esse concedit,

    id. Quint. 28, 85; id. Agr 2, 33, 90:

    profectio nata a timore defectionis,

    Caes. B. G. 7, 43:

    querelae verae nascuntur pectore ab imo,

    Cat. 64, 198:

    omnis obligatio vel ex contractu nascitur vel ex delicto,

    Gai. Inst. 3, 88 sq. —With ut:

    ex hoc nascitur ut,

    hence it follows that, Cic. Fin. 3, 19, 63; Sen. Ep. 74, 11.—
    B.
    Esp., of the spiritual renewal of a religious experience, to be regenerated, born again (eccl. Lat.):

    quod natum est ex spiritu, spiritus est,

    Vulg. Johan. 3, 6:

    nasci denuo,

    id. ib. 3, 7:

    natus ex Deo,

    id. 1 Johan. 3, 9, etc.—Hence, P. a.
    A.
    nascens, entis, arising, beginning, nascent, infant, immature:

    ante Periclem et Thucydidem, qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt, littera nulla est, etc.,

    Cic. Brut. 7, 27:

    eloquentiam pueris induunt adhuc nascentibus,

    Petr. 4:

    (vitulus) vexat nascenti robora cornu,

    Juv. 12, 9.—
    2.
    Subst.: nascentia, ĭum, n., organic bodies, esp. plants, Vitr. 5, 1, 3; 5, 8, 1.—
    B.
    nātus, a, um, P. a., born; hence,
    1.
    Subst.: nātus ( gnātus), i, m., a son; and nāta ( gnāta), ae, f. (dat. and abl. pl. natabus, where ambiguity is to be avoided, Plaut. ap. Prisc. p. 733 P.; Inscr. Orell. 7421; Phocas, p. 1707 P.; v. Neue, Formenl. 1, p. 29), a daughter; in plur.: nati (gnati), children, offspring:

    caritas, quae est inter natos et parentes,

    Cic. Lael. 8, 27:

    bellum prope inter parentes natosque,

    Liv. 1, 23, 1; cf. id. 5, 40, 3:

    cum pecore et gnatis,

    Hor. S. 2, 2, 115:

    et trepidae matres pressere ad pectora natos,

    Verg. A. 7, 518: mihi ausculta, nate, pueros jube cremarier, Enn. [p. 1188] ap. Non. 246, 11 (Trag. v. 329 Vahl.); Hor. S. 1, 3, 43:

    natam conlocare alicui,

    Plaut. Aul. Arg. 1, 15: o gnata, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 46 Vahl.):

    si quis gnatam pro mutā devovet agnā,

    Hor. S. 2, 3, 219; cf. id. ib. 2, 3, 199: Hectoris natum de muro jactarier, Enn. ap. Varr. L. L. 10, § 70 Müll. (Trag. v. 130 Vahl.); so, Nerei natae, id. ap. Prisc. p. 733 P. (Trag. v. 135 Vahl.):

    maxima natarum Priami,

    Verg. A. 1, 654; Ov. M. 13, 661.—Esp. in the phrase natus nemo, not a human being, nobody (Plautine for nemo mortalis):

    tamquam si natus nemo in aedibus habitet,

    Plaut. Most. 2, 1, 55 Lorenz ad loc.; id. ib. 2, 2, 20:

    nato nemini,

    id. Cas. 2, 4, 15; id. Ps. 1, 3, 63.—
    2.
    Adj.
    a.
    Natus alicui rei or ad aliquam rem, born, made, destined, designed, intended, produced by nature for any thing.
    (α).
    With dat. (class.):

    me credo huic esse natum rei, ferundis miseriis,

    Ter. Ad. 4, 2, 6:

    non sibi se soli natum meminerit, sed patriae, sed suis,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    natus huic imperio,

    id. Cael. 24, 59:

    gurges atque helluo natus abdomini suo, non laudi atque gloriae,

    id. Pis. 17, 41:

    Judaei et Syri, nationes natae servituti,

    id. Prov. Cons. 5, 10. —
    (β).
    With ad (class.):

    vir ad omnia summa natus,

    Cic. Brut. 68, 239:

    natus ad haec tempora,

    id. Phil. 12, 4, 9:

    ad dicendum natus aptusque,

    id. de Or. 1, 22, 99:

    ad haudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus,

    id. Fin. 5, 22, 63:

    ad hoc unum natus,

    id. Or. 28, 99:

    ut ad cursum equus, ad arandum bos, ad indagandum canis, sic homo ad intellegendum et agendum natus est,

    id. Fin. 2, 13, 40:

    natus ad sacra Cithaeron,

    Ov. M. 2, 223:

    canor mulcendas natus ad aures,

    id. ib. 5, 561.—
    (γ).
    With inf. ( poet.):

    quid meruere boves, animal... natum tolerare labores,

    Ov. M. 15, 120: sentes tantummodo laedere natae, id. de Nuce, 113.—
    (δ).
    With in and acc. ( poet.):

    nati in usum laetitiae scyphi,

    Hor. C. 1, 27, 1; Ov. M. 14, 99; 15, 117.—
    (ε).
    With propter (rare):

    apros, animal propter convivia natum,

    Juv. 1, 141.—
    b.
    Formed or constituted by nature in any manner:

    alius ager bene natus, alius male,

    Varr. R. R. 1, 6, 1:

    sarmenta male nata,

    Col. 4, 24, 7:

    ita natus locus est,

    Liv. 9, 2:

    inculti versūs et male nati,

    Hor. Ep. 2, 1, 233.—
    (β).
    Pro re natā, or (ante- and post-class.) e re natā, under the present circumstances, according to the state of affairs, as matters are:

    ut in his pro re natā non incommode possint esse,

    Cic. Att. 7, 14, 3:

    Antonii colloquium cum heroibus nostris pro re natā non incommodum,

    id. ib. 14, 6, 1;

    7, 8, 2: e re natā melius fieri haud potuit, quam factum est,

    Ter. Ad. 3, 1, 8; App. M. 4, p. 143, 38.—
    c.
    With a specification of time, so old, of the age of, etc.:

    eques Romanus annos prope XC. natus,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    annos natus unum et viginti,

    id. de Or. 3, 20, 74:

    cum annos ad quinquaginta natus esset,

    id. Clu. 40, 110:

    cum quinque et viginti natus annos dominatum occupavisset,

    id. Tusc. 5, 20, 57:

    Cato annos quinque et octoginta natus excessit e vitā,

    id. Brut. 20, 80; in inscr. ANNORVM NATVS, etc., Inscr. Mon. Scip. n. 7;

    Inscr. Marini Atti, p. 564.— Sometimes, in order to specify the age more exactly, major or minor, without or with quam, is added: annos nata est sedecim non major,

    Ter. Eun. 3, 3, 23:

    minor quinque et viginti annis natus,

    Nep. Han. 3, 2:

    minor triginta annis natus,

    Cic. Verr. 2, 2, 49, § 122:

    homo annos natus major quadraginta,

    over forty years old, Cic. Rosc. Am. 14, 49:

    Dionysius major annos sexaginta natus decessit,

    Nep. Reg. 2, 3:

    cum liberis majoribus quam quindecim annos natis,

    Liv. 45, 32, 3:

    minorem quam annos sex, majorem quam annos decem natam, negarunt capi fas esse,

    Gell. 1, 12, 1.—For major, minor, sometimes with plus, minus (ante-class.):

    plus triginta annis natus sim,

    Plaut. Men. 3, 1, 1:

    annos sexaginta natus es aut plus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 11; cf.:

    non amplius novem annos natus,

    Nep. Han. 2, 3.— Act. collat. form: nasco, ĕre, to be born, etc.:

    ubi germen nascere coeperit,

    Cato, R. R. 151 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > gnata

  • 16 gremium

    grĕmĭum, ii, n. [Sanscr. garbh-as, child; cf. germen], the lap, bosom (freq. and class.; cf. sinus).
    I.
    Lit.:

    in gremium imbrem aureum (mittere),

    Ter. Eun. 3, 5, 37:

    (Juppiter) puer lactens Fortunae in gremio sedens, mammam appetens,

    Cic. Div. 2, 41, 86; id. Brut. 58, 211; id. Leg. 2, 25, 63; Cat. 45, 2; Verg. A. 11, 744 al.— Poet.:

    quiipse sui gnati minxerit in gremium,

    i. e. has dishonored his son's wife, Cat. 67, 30.—
    II.
    Transf.:

    terra gremio mollito et subacto semen sparsum excipit,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    Aetolia medio fere Graeciae gremio continetur,

    i. e. in the heart, centre, id. Pis. 37, 91:

    in gremio Thebes,

    Sil. 3, 678:

    e gremio Capuae,

    id. 12, 204; cf.:

    Padus gremio Vesuli montis profluens,

    from the bowels, Plin. 3, 16, 20, § 117:

    molarum,

    Verg. M. 23:

    fluminis,

    Sil. 8, 192:

    excusso in mediam curiam togae gremio,

    Flor. 2, 6, 7:

    haec sunt, o carnifex, in gremio sepulta consulatus tui,

    Cic. Pis. 5, 11:

    abstrahi e sinu gremioque patriae,

    id. Cael. 24, 59:

    in fratris gremio,

    id. Clu. 5, 13:

    quaecumque mihi fortuna fidesque est, In vestris pono gremiis,

    Verg. A. 9, 261:

    fingamus igitur Alexandrum dari nobis impositum gremio,

    i. e. under our guidance, Quint. 1, 1, 24; 1, 2, 1; 2, 4, 15;

    2, 5, 5: quis gremio Enceladi affert quantum meruit labor?

    Juv. 7, 215.

    Lewis & Short latin dictionary > gremium

  • 17 Hydra

    Hydra, ae, f., = Hudra [kindred with Sanscr. udri; Ang.-Sax. oter, otor; Engl. and Germ. Otter; cf. also the Gr. enudris], the water-serpent killed by Hercules near the Lernean Lake, the Hydra, with seven heads; as fast as one of them was cut off two sprang up in its stead; it is also called Echidna:

    Lernaea pestis, Hydra,

    Lucr. 5, 27; Ov. M. 9, 192; Hor. C. 4, 4, 61; id. Ep. 2, 1, 10; Hyg. Fab. 30; 34; 151. As identified with Echidna, the mother of Cerberus, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22.—Prov.:

    vide ne in istis duobus generibus hydra tibi sit et pellis, Hercules autem et alia opera majora, in illis rebus, quas praetermittis, relinquantur,

    i. e. the easiest, the least important, Cic. de Or. 2, 17, 71.—
    B.
    Deriv. Hydraeus, a, um, adj., of or belonging to the Hydra:

    germen,

    Mart. Cap. 7, 237.—
    II.
    Transf.
    A.
    The constellation of the Water-snake, also called Anguis, Cic. Arat. 214 (also id. N. D. 2, 44, 114); Hyg. Astr. 2, 40; 3, 39.—
    B.

    Lewis & Short latin dictionary > Hydra

  • 18 Hydraeus

    Hydra, ae, f., = Hudra [kindred with Sanscr. udri; Ang.-Sax. oter, otor; Engl. and Germ. Otter; cf. also the Gr. enudris], the water-serpent killed by Hercules near the Lernean Lake, the Hydra, with seven heads; as fast as one of them was cut off two sprang up in its stead; it is also called Echidna:

    Lernaea pestis, Hydra,

    Lucr. 5, 27; Ov. M. 9, 192; Hor. C. 4, 4, 61; id. Ep. 2, 1, 10; Hyg. Fab. 30; 34; 151. As identified with Echidna, the mother of Cerberus, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22.—Prov.:

    vide ne in istis duobus generibus hydra tibi sit et pellis, Hercules autem et alia opera majora, in illis rebus, quas praetermittis, relinquantur,

    i. e. the easiest, the least important, Cic. de Or. 2, 17, 71.—
    B.
    Deriv. Hydraeus, a, um, adj., of or belonging to the Hydra:

    germen,

    Mart. Cap. 7, 237.—
    II.
    Transf.
    A.
    The constellation of the Water-snake, also called Anguis, Cic. Arat. 214 (also id. N. D. 2, 44, 114); Hyg. Astr. 2, 40; 3, 39.—
    B.

    Lewis & Short latin dictionary > Hydraeus

  • 19 hydreus

    hydrĕus, a, um, adj. [hydrus], of or belonging to the water - serpent:

    germen,

    Mart. Cap. 7, § 729.

    Lewis & Short latin dictionary > hydreus

  • 20 includo

    in-clūdo, si, sum, 3, v. a. [claudo], to shut up, shut in, confine, enclose, imprison, keep in (class.).—Constr. with in and abl., in and acc., rarely with the simple abl., dat., or absol.
    I.
    Lit.
    (α).
    With in and abl.:

    habemus senatusconsultum inclusum in tabulis, tamquam in vagina reconditum,

    Cic. Cat. 1, 2, 4:

    armatos in cella Concordiae,

    id. Phil. 3, 12, 31:

    in uno cubiculo,

    id. Verr. 2, 2, 53, § 133:

    in curia,

    id. Att. 6, 1, 6; 6, 2, 8:

    omne animal in mundo intus,

    id. Univ. 10:

    dum sumus inclusi in his compagibus corporis,

    id. de Sen. 21, 77:

    consule in carcere incluso,

    id. Att. 2, 1, 8; cf.:

    avis inclusa in cavea,

    id. Div. 2, 35, 73; cf.:

    (Animus) inclusus in corpore,

    id. Rep. 6, 26:

    veriti, ne includerentur vento in hostium orā,

    weather-bound on the coast, Liv. 37, 24, 9.—
    (β).
    With in and acc.:

    aliquem in custodias,

    Cic. Verr. 2, 5, 55, § 144:

    aliquem in carcerem,

    Liv. 38, 59 fin.
    (γ).
    With the simple abl.:

    inclusi parietibus,

    Cic. Rep. 3, 9; cf.:

    aliquem carcere,

    Liv. 38, 60, 6:

    vim terrae cavernis,

    Cic. Div. 1, 36, 79; id. de Sen. 15, 51:

    inclusus caveā,

    Ov. Ib. 521:

    minora castra inclusa majoribus,

    Caes. B. C. 3, 66, 5; cf. id. ib. 3, 67 fin.:

    grandes zmaragdos auro,

    i. e. to set, Lucr. 4, 1127; cf.:

    suras auro,

    to sheathe, Verg. A. 11, 488; 12, 430:

    inclusus carcere nassae,

    caught, Juv. 12, 123.—
    (δ).
    With dat.:

    corpora furtim Includunt caeco lateri,

    Verg. A. 2, 19:

    publicae custodiae aliquem,

    Val. Max. 4, 6, ext. 3.—
    (ε).
    Absol., or with acc.:

    inclusum atque abditum latere in occulto,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21:

    fila numerata porri,

    Juv. 14, 133:

    intrat positas inclusa per aequora moles,

    id. 12, 75:

    pars Heracleae incluserunt sese,

    Liv. 36, 17, 9;

    for which: Aetolorum utraeque manus Heracleam sese incluserunt,

    id. 36, 16, 5:

    si quis alienum hominem aut pecudem incluserit et fame necaverit,

    Gai. Inst. 3, 219.— Poet.:

    huc aliena ex arbore germen Includunt,

    ingraft, Verg. G. 2, 76. —
    B.
    Transf.
    1.
    To obstruct, hinder, stop up (rare, and mostly post-Aug.):

    dolor includit vocem,

    Cic. Rab. Post. 17, 48:

    consuli primo tam novae rei admiratio incluserat vocem,

    Liv. 2, 2, 8:

    spiritum,

    id. 21, 58, 4; Plin. 11, 37, 84, § 209:

    lacrimas (dolor),

    Stat. Th. 12, 318:

    os alicui insertā spongiā, Sen. de Ira, 3, 10: post inclusum volatum,

    Pall. 1, 26, 1; cf. 7, 5, 4.—
    2.
    To bound, limit:

    Asiam in duas partes Agrippa divisit: unam inclusit ab oriente Phrygia... alteram determinavit ab oriente Armenia minore, etc.,

    Plin. 5, 27, 28, § 102. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to include, enclose, insert in any thing.
    (α).
    With in and abl.:

    qua de re agitur illud, quod multis locis in jurisconsultorum includitur formulis,

    Cic. Brut. 79, 275:

    similem sui speciem in clipeo Minervae,

    id. Tusc. 1, 15, 34:

    animorum salus inclusa in ipsa est,

    id. ib. 4, 27, 58.—
    (β).
    With in and acc.:

    in hujus me tu consilii societatem tamquam in equum Trojanum cum principibus includis?

    Cic. Phil. 2, 13, 32:

    quam (opinationem) in omnes definitiones superiores inclusimus,

    id. Tusc. 4, 7, 15; id. Att. 13, 19, 3:

    eos in eam formam,

    id. Or. 5, 19: [p. 924] orationem in epistulam, id. Att. 1, 16, 10; id. Q. Fr. 1, 7, 24.—
    (γ).
    With abl. (freq. in Liv.):

    illa quae mihi sunt inclusa medullis,

    Cic. Att. 15, 4, 3; cf. Liv. 36, 17, 11; 6, 8, 9:

    oratio libro inclusa,

    id. 45, 25, 3:

    verba versu includere,

    Cic. de Or. 3, 48, 184:

    si aperias haec, quae verbo uno inclusa erant,

    Quint. 8, 3, 68; 12, 10, 66:

    antiquo me includere ludo quaeris,

    Hor. Ep. 1, 1, 3.—
    (δ).
    With dat.: topothesian quam postulas, includam orationi meae, Cic. Att. 1, 13, 5; cf. Liv. 45, 25, 3:

    quas aureae armillae inclusas gestavit,

    Suet. Ner. 6 fin.:

    portae,

    Val. Max. 5, 6, 3.—
    (ε).
    With adv. of place:

    intus inclusum periculum est,

    Cic. Cat. 2, 5, 11.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of time, to close, finish, end ( poet. and in post-Aug. prose):

    sic nobis, qui nunc magnum spiramus amantes, Forsitan includet crastina fata dies,

    Prop. 2, 15 (3, 7), 54; cf. Sil. 13, 686:

    tempora quae semel Notis condita fastis Inclusit (= consignavit), volucris dies,

    Hor. C. 4, 13, 16; so,

    hujus actionem (vespera),

    Plin. Ep. 2, 11, 18:

    mellationem idibus Nov. fere,

    Plin. 11, 16, 15, § 42:

    omnes potiones aqua frigida,

    Cels. 1, 8 fin.
    2.
    To restrain, control:

    adversus imperatorem, nullis neque temporis nec juris inclusum angustiis,

    Liv. 24, 8, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > includo

См. также в других словарях:

  • germen — GÉRMEN, germeni, s.m. 1. Corpuscul sau sămânţă care, puse în condiţii favorabile, se dezvoltă şi dau naştere unei fiinţe vii; oul fecundat; embrionul plantei. ♢ loc. adj. şi adv. în germen(e) = (care se află) într un stadiu iniţial, înainte de a… …   Dicționar Român

  • germen — [ ʒɛrmɛn ] n. m. • déb. XXe; mot lat. « germe » ♦ Biol. Lignée des gamètes d un être vivant (opposé à soma.⇒ germinatif). ⊗ HOM. Germaine (germain). ● germen nom masculin ( …   Encyclopédie Universelle

  • germen — m. med. Microorganismo, patógeno o no, en especial las bacterias. Medical Dictionary. 2011. germen cualquier microorganismo, especialmen …   Diccionario médico

  • germen — (Del lat. germen). 1. m. Esbozo que da principio al desarrollo de un ser vivo. 2. Parte de la semilla de que se forma la planta. 3. Primer tallo que brota de esta. 4. germen patógeno. 5. Principio u origen de una cosa material o moral. germen… …   Diccionario de la lengua española

  • germen — sustantivo masculino 1. Área: biología Microorganismo capaz de causar o propagar una enfermedad: Las bacterias son gérmenes patógenos. 2. Área: biología Célula o conjunto de células que constituye el origen de un ser vivo. 3 …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Germen — Ger men (j[ e]r m[e^]n), n.; pl. E. {Germens}, L. {Germina}. [L.] See {Germ}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Germen — (lat.), Fruchtknoten, d.i. der untere, mehr verdickte Theil des Pistills, welcher die Eierchen enthält u. später zur Frucht wird, od. auch der Fruchtknopf der Moose, welcher die Mutterzellen der künftigen Sporen enthält …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Germen — (lat.), s. Fruchtknoten …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Germen — (lat.), s.v.w. Fruchtknoten (s.d.) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Germen — Germen, lat., in der Botanik Eierstock, Fruchtknoten …   Herders Conversations-Lexikon

  • gérmen — s. m. O mesmo que germe. • [Brasil] Plural: gérmenes ou germens. • [Portugal] Plural: gérmenes …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»