Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

familiaris

  • 1 familiaris

    fămĭlĭāris, e ( abl. sing. regularly familiari; familiare, Varr. and P. Rutil. ap. Charis. p. 105 P.), adj. [familia].
    I.
    Of or belonging to servants (rare; only as subst.): fămĭlĭāris, is, m., a servant:

    majores nostri servos (quod etiam in mimis adhuc durat) familiares appellaverunt,

    Sen. Ep. 47 med.:

    hujus familiae familiarem,

    Plaut. Am. 1, 1, 203; id. Ep. 1, 1, 2.—
    II.
    Of or belonging to a house, household, or family; household, domestic, family, private (freq. and class.):

    fundus,

    Plaut. As. 5, 2, 24; cf.

    focus,

    Col. 11, 1, 19:

    filius,

    Plaut. Capt. 2, 2, 23:

    negotiis familiaribus impediti,

    Auct. Her. 1, 1, 1; cf.:

    res domesticae ac familiares,

    Cic. Tusc. 1, 1, 2; so,

    res,

    the household, family affairs, property, Plaut. Stich. 1, 2, 88; Caes. B. G. 1, 18, 4; Quint. 12, 1, 6; 12, 7, 9:

    ab domo ab re familiari, diutius abesse,

    Liv. 5, 4, 6 al.; cf.

    copiae,

    Liv. 2, 16, 7:

    pecuniae,

    Tac. A. 4, 15:

    rationes,

    id. ib. 6, 16:

    curae,

    id. ib. 11, 7:

    referam nunc interiorem ac familiarem ejus vitam,

    Suet. Aug. 61:

    vita,

    Plaut. Pers. 1, 3, 46:

    quis umquam in luctu domestico, quis in funere familiari cenavit cum toga pulla?

    Cic. Vatin. 13, 31: parricidium, i. e. committed on a member of the same family, Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67:

    maeror,

    a family grief, Plaut. Cist. 4, 2, 60:

    Lar,

    Cic. Quint. 27, 85; id. Verr. 2, 3, 11, § 27; id. Rep. 5, 5 Mos. N. cr., v. Lar; cf.:

    numen Minerva,

    Quint. 10, 1, 91.—
    B.
    Transf.
    1.
    Familiar, intimate, friendly, and (more freq.) subst., a familiar acquaintance, friend (syn.: amicus, familiaris, intimus, necessarius).
    (α).
    With substt.:

    videmus Papum Aemilium C. Luscino familiarem fuisse, etc.,

    Cic. Lael. 11, 39:

    biduo factus est mihi familiaris,

    id. Fam. 3, 1, 2; id. Phil. 2, 32, 78; id. Rep. 2, 20; cf. id. Fam. 7, 8, 1:

    amici,

    Plin. Ep. 9, 34, 1; 9, 37, 1:

    sermones,

    Cic. Off. 2, 11, 39; id. Fam. 15, 15, 1; id. Att. 1, 9, 1; cf.

    epistolae,

    Quint. 1, 1, 29:

    minus familiari vultu respexisse,

    friendly, Suet. Caes. 78:

    voltus ille,

    Cic. Att. 1, 11, 1:

    colloquium,

    Liv. 25, 18, 5:

    jam inde a puero in omnia familiaria jura assuetus,

    the rights of intimacy, id. 24, 5, 9:

    voluntas,

    Sen. Ben. 6, 16, 1; cf.:

    vox auribus meis familiaris,

    Petr. 100:

    familiaribus magis ei aetati exemplis,

    Quint. 5, 10, 96:

    exempla,

    id. 7, 2, 17; 9, 4, 44:

    verba regionibus quibusdam magis familiaria,

    id. 8, 2, 13:

    litterae,

    Suet. Tib. 62.— Comp.:

    qui familiarior nobis propter scriptorum multitudinem est,

    Cic. de Or. 3, 19, 71:

    aditus in domum,

    Liv. 24, 5, 7:

    frater ei (with carior),

    Nep. Att. 16, 2:

    quo boves familiariores bubulco fiant,

    Col. 6, 2, 6:

    color argenti militaribus signis,

    Plin. 33, 3, 19, § 58. — Sup.:

    homo amantissimus familiarissimus, conjunctissimus officiis,

    Cic. Sull. 20, 57; cf. id. Att. 16, 16, F. 17:

    luna terris familiarissimum sidus,

    Plin. 2, 9, 6, § 41; 16, 18, 30, § 75; 16, 31, 57, § 131.—
    (β).
    Absol.:

    est ex meis domesticis atque intimis familiaribus,

    Cic. Fam. 3, 1, 3:

    familiaris meus,

    id. Lael. 24, 89:

    per C. Valerium Procillum familiarem suum cum eo colloquitur,

    Caes. B. G. 1, 19, 3:

    Caelii,

    Cic. Cael. 25, 61:

    pauci familiares,

    id. Lael. 1, 2.— Sup.:

    quod M. Aemulius unus est ex meis familiarissimis atque intimis maxime necessarius,

    Cic. Fam. 13, 27, 2; cf.:

    intimus, proximus, familiarissimus quisque,

    id. Q. Fr. 1, 4, 1:

    familiarissimus meus,

    id. Fam. 13, 13, 1:

    familiarissimi ejus,

    id. Rep. 1, 9.—
    2.
    Of or belonging to one's self, to one's own people or country (cf. domesticus); only in the lang. of the haruspices, of those parts of the animal which related to the party that sacrificed (opp. hostilis):

    (haruspices) fissum familiare et vitale tractant,

    Cic. Div. 2, 13, 32; cf.:

    Decio caput jecinoris a familiari parte caesum haruspex dicitur ostendisse,

    Liv. 8, 9, 1; cf.:

    mater procurans familiare ostentum,

    Liv. 26, 6, 14.—
    3.
    Familiar, customary, habitual:

    mihi familiare est omnes cogitationes meas tecum communicare,

    Plin. Ep. 4, 24, 7; 2, 5, 10:

    familiare est hominibus omnia sibi ignoscere,

    Vell. 2, 30, 3:

    fuisse statuariam artem familiarem Italiae quoque indicant,

    Plin. 34, 7, 16, § 33; 35, 7, 31, § 49.—
    4.
    Fitting, appropriate, adapted:

    quae peregrina... transferuntur, minus sunt familiaria nostro solo quam vernacula,

    Col. 3, 4, 1:

    familiarissimum hoc platanis,

    Plin. 16, 31, 57, § 131:

    hipposelinum sabulosis familiarissimum,

    id. 19, 8, 48, § 163.—Hence, fămĭlĭārĭter, adv.
    * 1.
    By families:

    agros in montibus Romani acceperunt familiariter,

    Front. de Colon. p. 119 Goes.—
    2.
    Familiarly, intimately, on friendly terms (freq. and class.):

    hominem ignotum compellare familiariter,

    Plaut. Men. 2, 3, 23; cf.:

    nimium familiariter Me attrectas,

    id. Rud. 2, 4, 6; id. Ep. 1, 1, 2:

    nihil turpius quam cum eo bellum gerere, quicum familiariter vixeris,

    Cic. Lael. 21, 77:

    familiariter amicus,

    Quint. 1, 2, 15:

    amatum a me,

    id. 10, 3, 12:

    dilectus,

    Plin. Ep. 9, 19, 5 et saep.:

    loqui,

    Cic. Div. in Caecil. 12, 37:

    scribere,

    id. Att. 9, 4, 1: nosse causas, i. e. to be familiarly or intimately, accurately acquainted with, Quint. 6, 4, 8; 5, 7, 7:

    quod ex longinquo petitur, parum familiariter nostro solo venit,

    i. e. suitable, adapted, Col. Arb. 1, 3.— Comp.:

    licentius, liberius, familiarius cum domina vivere,

    Cic. Cael. 23, 57:

    factum,

    id. de Or. 2, 3, 14; Quint. 2, 7, 3.— Sup.:

    cum Verre familiarissime et amicissime vivere,

    Cic. Div. in Caecil. 9, 29; Nep. Ages. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > familiaris

  • 2 familiāris

        familiāris e, adj. with comp. and sup.    [familia], of a house, of a household, belonging to a family, household, domestic, private: res familiares: suam rem familiarem auxisse, his estate, Cs.: copiae, L.: funus: parricidium, i. e. committed on a member of the same family: Lar.— Plur m. as subst: quidam familiarium, of the slaves, L.— Familiar, intimate, friendly: videmus Papum Luscino familiarem fuisse, etc.: amicitia, S.: voltus ille: conloquium, L.: iura, rights of intimacy, L.: familiarior nobis propter, etc.: homo amantissimus familiarissimus.—As subst m., a friend, intimate acquaintance, companion: est ex meis intimis familiaribus: familiarem suum conloquitur, Cs.: familiarissimi eius.—In augury, one's own (of those parts of the victim which related to the party offering): (haruspices) fissum familiare tractant: ostentum, L.
    * * *
    I
    member of household (family/servant/esp. slave); familiar acquaintance/friend
    II
    familiaris, familiare ADJ
    domestic; of family; intimate; (familiaris res = one's property or fortune)

    Latin-English dictionary > familiāris

  • 3 familiaris

    belonging to a household / friendly, intimate.

    Latin-English dictionary of medieval > familiaris

  • 4 per-familiāris

        per-familiāris e, adj.,    very intimate, most familiar: Philisto.—As subst, a familiar friend: meus: Lucullorum.

    Latin-English dictionary > per-familiāris

  • 5 Acrocephalus familiaris familiaris

    ENG Laysan millerbird

    Animal Names Latin to English > Acrocephalus familiaris familiaris

  • 6 Acrocephalus familiaris

    ENG millerbird

    Animal Names Latin to English > Acrocephalus familiaris

  • 7 Acrocephalus familiaris kingi

    ENG Nihoa millerbird

    Animal Names Latin to English > Acrocephalus familiaris kingi

  • 8 Canis (Canis) lupus familiaris

    ENG domestic dog
    NLD huishond
    GER Haushund
    FRA chien

    Animal Names Latin to English > Canis (Canis) lupus familiaris

  • 9 Canis (Canis) lupus familiaris dingo

    ENG dingo
    NLD dingo
    GER Dingo
    FRA dingo

    Animal Names Latin to English > Canis (Canis) lupus familiaris dingo

  • 10 Canis (Canis) lupus familiaris hallstromi

    NLD Nieuw-Guinese dingo

    Animal Names Latin to English > Canis (Canis) lupus familiaris hallstromi

  • 11 Cercomela familiaris

    ENG Familiar Chat

    Animal Names Latin to English > Cercomela familiaris

  • 12 Cercotrichas galactotes familiaris

    ENG greyish Scrub-Robin

    Animal Names Latin to English > Cercotrichas galactotes familiaris

  • 13 Certhia familiaris

    ENG Eurasian treecreeper, (tree creeper)
    NLD taigaboomkruiper, (kortsnavelboomkruiper)
    GER Waldbaumlaufer
    FRA grimpereau des bois

    Animal Names Latin to English > Certhia familiaris

  • 14 Prinia familiaris

    ENG bar-winged Prinia

    Animal Names Latin to English > Prinia familiaris

  • 15 Lār

        Lār Laris, m plur. Larēs, um, rarely ium (L.)    [LAS-].    I. Plur, the gods of places, protecting deities, Lares (local tutelar deities): praestites, guardian gods of the city, O.: permarini, tutelar deities of the sea, L.—Esp., the household gods, guardians of the house, domestic deities, Lares: aedes Larum: immolet porcum Laribus, H.: Laribus tuum miscet numen, H.—    II. Sing. and plur., a hearth, house, dwelling, household, family, abode: ante suos Lares familiarīs, at his very hearth: Lar familiaris, C., S.: mutare Lares, H.: avitus apto Cum lare fundus, H.: parvo sub lare, H.: deserere larem, O.: pelli lare, O.: avis in ramo tecta laremque parat, a home, O.
    * * *
    Lares; (usu. pl.); tutelary god/gods of home/hearth/crossroads; home/dwelling

    Latin-English dictionary > Lār

  • 16 intersum

    inter-sum, fŭi, esse (interfŭtūrus, Cic. Div. in Caecil. 11, 35;

    in tmesi: interque esse desiderat pugnis,

    Arn. 7, 255), v. n., to be between, lie between (class.; syn. interjaceo).
    I.
    In gen.
    A.
    Of space:

    quas (segetes) inter et castra unus omnino collis intererat,

    Caes. B. G. 6, 35:

    ut Tiberis inter eos et pons interesset,

    Cic. Cat. 3, 2:

    via interest perangusta,

    Liv. 22, 4:

    morari victoriam rati, quod interesset amnis,

    id. 21, 5:

    quod interest spatii,

    Plin. 6, 9, 10, § 28.—
    B.
    Of time:

    cujus inter primum et sextum consulatum sex et quadraginta anni interfuerunt,

    elapsed, Cic. de Sen. 17, 60:

    inter Laviniam et Albam Longam coloniam deductam triginta ferme interfuere anni,

    Liv. 1, 3; Cic. Leg. 3, 3, 8.—
    II.
    Transf.
    A.
    To be apart; with abl. of distance (syn. disto):

    clathros interesse oportet pede,

    Cato, R. R. 4.—
    B.
    To be different, to differ:

    ut inter eos, ne minimum quidem intersit,

    there is not the slightest difference, Cic. Ac. 2, 17, 52: inter hominem et beluam hoc maxime interest, quod, men differ chiefly from brutes in this, that, etc., id. Off. 1, 4, 11:

    vide, quantum interfuturum sit inter meam atque tuam accusationem,

    how great a difference there will be, id. Div. in Caecil. 11, 35:

    in his rebus nihil omnino interest,

    there is no difference whatever, id. Ac. 2; 15, 47:

    hoc pater ac dominus interest,

    there is this difference, Ter. Ad. 1, 1, 51:

    tantum id interest, veneritne eo itinere ad urbem, an ab urbe in Campaniam redierit,

    Liv. 26, 11.— With ab (like differo, rare):

    negant quidquam a falsis interesse,

    Cic. Ac. 2, 9, 27; cf.:

    quod intersit aut differat, aliud ab alio,

    id. Fin. 3, 7, 25:

    quod ab eo nihil intersit, etc.,

    id. Ac. 2, 26, 83.—With dat.:

    ut matrona Intererit Satyris paulum pudibunda protervis,

    Hor. A. P. 232:

    quid dimidium dimidiato intersit,

    Gell. 3, 14, 4.—With gen. (in analogy with the Gr. diapherein tinos): quoniam to nemesan interest (= diapherei) tou phthonein, i. e. anger differs from envy, Cic. Att. 5, 19 fin.
    C.
    To be present at, take part in, attend; constr. absol., with dat. or in and abl.
    (α).
    Absol.:

    ac si ipse interfuerit, ac praesens viderit,

    Cic. Inv. 1, 54, 104:

    interfuisse me memini,

    Suet. Dom. 12.—
    (β).
    With dat. rei:

    consiliis,

    Cic. Att. 14, 22, 2; 2, 23, 3:

    crudelitati,

    id. ib. 9, 6, 7:

    negotiis,

    id. Fam. 1, 6:

    lacrimis patris,

    Verg. A. 11, 62:

    ludis,

    Suet. Tib. 72:

    caedi,

    id. Dom. 47:

    rebus gerendis,

    Gell. 5, 18, 1:

    sermoni,

    id. 11, 7, 1:

    senatui,

    Cic. Dom. 11; Suet. Claud. 46:

    populo Quirini,

    to be among, live with, Hor. C. 1, 2, 46:

    rebus divinis,

    Caes. B. G. 6, 13, 4:

    proelio,

    id. ib. 7, 87:

    bello,

    Liv. 36, 4:

    spectaculo,

    id. 2, 38.— Also, with dat. loci:

    curiae,

    Suet. Aug. 38:

    contubernio patris,

    Aur. Vict. Caes. 27, 1.—Also, with dat. pers.:

    sacrificanti interfuit,

    attended him, Suet. Oth. 6.—
    (γ).
    With in and abl.:

    in convivio,

    Cic. Rosc. Am. 14, 39:

    in testamento faciendo,

    id. Clu. 59, 162:

    voluerunt eos in suis rebus ipsos interesse,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 14:

    quibus in rebus,

    Auct. Her. 1, 9.— Also used of time, to live in:

    quisquis illis temporibus interfuit,

    Vell. 2, 114, 2:

    cui tempori Saturninus interfuit,

    Sulp. Sev. Dial. 3, 3; cf.:

    ea (ratiocinatio) dicitur interfuisse tum, cum aliquid vitasse aut secutus esse animus videbitur,

    to have taken place, Cic. Inv. 2, 5, 18.—
    D.
    To interest, be of interest to one (very rare as pers. verb):

    non quo mea interesset natura loci,

    Cic. Att. 3, 19, 1 (cf. interest, impers. infra). —
    III.
    Esp.: intĕrest, impers., it makes a difference, interests, concerns, imports; is of interest, importance; constr. with gen. pers. or meā, tuā, suā, and with a subj. or rel. clause, ut or ne, or with ad:

    ea vos rata habeatis, ne magis reipublicae interest, quam mea,

    Liv. 26, 31, 10:

    quanto opere reipublicae communisque salutis intersit, manus hostium distineri,

    Caes. B. G. 2, 5, 2:

    semper ille, quantum interesset P. Clodii, se perire, cogitabat,

    Cic. Mil. 21, 56:

    quid illius interest, ubi sis?

    id. Att. 10, 4, 10:

    quis enim est hodie, cujus intersit istam legem manere?

    id. Phil. 1, 9:

    hoc vehementer interest rei publicae,

    id. Q. Fr. 2, 4, 1:

    quod ego et mea et rei publicae interesse arbitror,

    id. Fam. 2, 19 fin.:

    multum interest rei familiaris tuae, te quam primum venire,

    id. Fam. 4, 10, 2:

    tuā et meā maxime interest, te valere,

    id. ib. 16, 4:

    id ignorare eos velis, quorum intersit id scire,

    id. Off. 3, 13, 57.— With ut or ne:

    illud meā magni interest, te ut videam,

    Cic. Att. 11, 22, 2:

    quod ut facias tuā interesse arbitror,

    id. Fam. 12, 18, 2:

    vestrā interest, ne imperatorem pessimi faciant,

    Tac. H. 1, 30:

    non tam suā quam reipublicae interesse ut salvus esset,

    Suet. Caes. 86; so,

    utriusque nostrum magni interest ut te videam,

    Cic. Fam. 3, 5, 4 B. and K. (dub.).— With gen. pretii:

    quod meus familiaris tanti suā interesse arbitraretur,

    Cic. Fam. 13, 10.—With rel. or interrog.-clause:

    in omnibus novis conjunctionibus interest, qualis primus aditus sit,

    Cic. Fam. 13, 10, 4: non tam interest, quo animo scribatur, quam quo accipiatur, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 1:

    neque multum interest, quod nondum per numeros distributi sunt,

    Plin. Ep. 10, 30, 2; cf. with utrum... an: quid interfuit, homo audacissime, utrum hoc decerneres, an, etc., what mattered it? Cic. Verr. 2, 3, 61, § 141:

    nihil interest nunc, an violaverim, etc.,

    Liv. 26, 31.— With ad:

    ad honorem interesse,

    Cic. Fam. 16, 1, 1:

    ad decus et ad laudem civitatis,

    id. N. D. 1, 4, 7:

    ad laudem nostram,

    id. ib. 5, 12, 2:

    ad beate vivendum,

    id. Fin. 2, 28, 90.

    Lewis & Short latin dictionary > intersum

  • 17 jactura

    jactūra, ae, f. [jacto], a throwing, a throwing away.
    I.
    Lit., a throwing overboard:

    si in mari jactura facienda sit, equine pretiosi potius jacturam faciat, an servuli vilis?

    Cic. Off. 3, 23, 89:

    gubernator, ubi naufragium timet, jactura, quidquid servari potest, redimit,

    Curt. 5, 9, 3; Dig. 14, 2, 2, § 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    Loss, damage, detriment:

    si nullam praeterquam vitae jacturam fieri viderem,

    Caes. B. G. 7, 77:

    rei familiaris,

    id. ib. 7, 64:

    si qua jactura facienda sit in repraesentando,

    Cic. Att. 12, 29, 2; cf.:

    jacturae rei familiaris erunt faciendae,

    id. Fin. 2, 24, 79:

    jacturas afferre,

    Col. 1, 1:

    jacturam pati, id. praef. l. l.: sarcinarum potius quam disciplinae facere,

    Curt. 6, 6, 17:

    fuit ordinis retinendi causa facienda jactura,

    Cic. Att. 2, 1, 8:

    jacturam gravissimam feci, si jactura dicenda est tanti viri amissio,

    Plin. Ep. 1, 12, 1.—Of men:

    seniorum,

    Liv. 5, 39:

    equitum,

    id. 22, 8; Curt. 4, 14, 17:

    suorum,

    Caes. B. G. 7, 26:

    sepulcri,

    want of, Verg. A. 2, 646.—
    2.
    Expense, cost:

    provincia sumptibus et jacturis exhausta,

    Cic. Att. 6, 1, 2; 3, 29:

    non magnā jacturā factā,

    id. Clu. 8, 23:

    magnis jacturis sibi quorundam animos conciliare,

    Caes. B. C. 3, 29:

    eos ad se magnis jacturis pollicitationibusque perduxerant,

    id. B. G. 6, 12, 1.—
    3.
    A dismissal, turning away:

    clientis,

    Juv. 3, 125.—
    II.
    Trop., loss or diminution:

    concedam hoc ipsum, si vis, etsi magnam jacturam causae fecero,

    Cic. Div. 2, 15, 34:

    dignitatis jacturam facere,

    id. Planc. 2, 6:

    jacturam criminum facere,

    i. e. to omit in the accusation, id. Verr. 2, 1, 12, § 33:

    jacturam honoris et dignitatis facere,

    Caes. B. C. 1, 32:

    temporis,

    Liv. 39, 4:

    parvā jacturā acceptā,

    id. 4, 32:

    nulla Sophocleo veniet jactura cothurno,

    Ov. Am. 1, 15, 15; id. A. A. 2, 253:

    humani generis,

    id. M. 1, 246:

    famae,

    Juv. 6, 91.

    Lewis & Short latin dictionary > jactura

  • 18 necessaria

    nĕcessārĭus, a, um, adj. ( comp. necessarior, Tert. Patient. 11; id. Test. Anim. 4 al.) [necesse], unavoidable, inevitable, indispensable, needful, requisite, necessary: necessarium ait esse Opilius Aurelius, in quo non sit cessandum, aut sine quo vivi non [p. 1195] possit: aut sine quo non bene vivatur: aut quod non possit prohiberi, quin fiat, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.
    I.
    Lit.:

    necessarius et fatalis, opp. voluntarius,

    Cic. Phil. 10, 9, 9; cf.: id quod imperatur necessarium;

    illud, quod permittitur, voluntarium est,

    id. Inv. 2, 49, 145:

    necessaria conclusio,

    id. Top. 16, 60:

    leges fatales et necessariae,

    id. Univ. 12:

    omnia quae sint ad vivendum necessaria,

    id. Off. 1, 4, 11:

    senatori necessarium est, nōsse rem publicam,

    id. Leg. 3, 18, 41.—So without dat., = necesse est:

    ne tam necessarium quidem est male meritis quam optime referre quod debeas,

    id. post Red. ad Quir. 9, 22:

    castra ponere necessarium visum est,

    Liv. 21, 58, 6; Plin. Ep. 10, 37, 3; Gai. Inst. 3, 216:

    necessariā re coactus,

    by necessity, Caes. B. C. 1, 40: quod tam necessario tempore ab iis non sublevetur, time of need or necessity, id. B. G. 1, 16:

    cum longius necessario procederent,

    farther than was necessary, too far, id. ib. 7, 16:

    res magis necessariae,

    Cic. Inv. 2, 49, 145:

    res maxime necessaria,

    id. Fam. 2, 6, 2:

    necessarior medela,

    Tert. Patient. 11:

    necessarior sententia,

    id. Test. Anim. 4:

    necessariores operas,

    id. Cult. Tem. 1, 5; id. Res. Carn. 31:

    aliquid necessarius,

    id. Carn. Christ. 7 med.Subst.: nĕcessārĭa, ōrum, n., the necessaries of life:

    Persae armis positis ad necessaria ex proximo vico ferenda discurrunt,

    Curt. 5, 12, 6:

    plebes sic adcensa uti... sua necessaria post illius honorem ducerent,

    Sall. J. 73, 6; Front. Strat. 3, 14, 4.—
    * B.
    In partic.:

    necessariae partes,

    the private parts, Gai. Inst. 3, § 193.—
    II.
    Transf., connected with another by natural or moral ties (of blood, friendship, clientship), belonging, related, connected, bound.
    (α).
    Adj.: cum utrique sis maxime necessarius, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 7, A: victoria hominis necessarii, of a friend, Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 2; so,

    homo,

    of a father-in-law, Nep. Dat. 6:

    ut a latronibus redimeret necessarias mulieri personas,

    Dig. 24, 3, 21: necessarius heres = suus heres, the natural heir, who was in the potestas of the deceased (opp. to heres extraneus), Gai. Inst. 2, 37; 3, 153; 156; Dig. 38, 16, 1.—
    (β).
    Subst.: nĕcessārĭus, i, m., a relation, relative, kinsman, connection, friend, client, patron (cf. necessitudo, II.; syn.: familiaris, intimus): necessarii sunt, ut Gallus Aelius ait, qui aut cognati aut affines sunt, in quos necessaria officia conferuntur praeter ceteros, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.; necessarius angustus, a very near relative, Fragm. Jur. Civ. p. 86 Mai.:

    L. Torquatus meus familiaris ac necessarius,

    Cic. Sull. 1, 2:

    in iis necessariis, qui tibi a patre relicti sunt, me tibi esse vel conjunctissimum,

    id. Fam. 13, 29, 1: nĕcessārĭa, ae, f., a female relative or friend:

    virgo Vestalis hujus propinqua et necessaria,

    id. Mur. 35, 73:

    Cerelliae, necessariae meae, rem commendavi tibi,

    id. Fam. 13, 72, 1.—Hence, adv.
    1.
    nĕcessārĭē (rare), unavoidably, necessarily:

    necessarie demonstrari,

    Cic. Inv. 1, 29, 44:

    comparato cibo,

    Val. Max. 7, 6, 3.—
    2.
    nĕcessārĭō (the most usual form):

    necessario reviviscere,

    Cic. Fam. 6, 10, 5:

    quibuscum vivo necessario,

    id. ib. 5, 21, 1:

    quod necessario rem Caesari enuntiārit,

    Caes. B. G. 1, 17:

    copias parat,

    Sall. J. 21, 1; Quint. 10, 1, 29; 5, 10, 80; Lact. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > necessaria

  • 19 necessarius

    nĕcessārĭus, a, um, adj. ( comp. necessarior, Tert. Patient. 11; id. Test. Anim. 4 al.) [necesse], unavoidable, inevitable, indispensable, needful, requisite, necessary: necessarium ait esse Opilius Aurelius, in quo non sit cessandum, aut sine quo vivi non [p. 1195] possit: aut sine quo non bene vivatur: aut quod non possit prohiberi, quin fiat, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.
    I.
    Lit.:

    necessarius et fatalis, opp. voluntarius,

    Cic. Phil. 10, 9, 9; cf.: id quod imperatur necessarium;

    illud, quod permittitur, voluntarium est,

    id. Inv. 2, 49, 145:

    necessaria conclusio,

    id. Top. 16, 60:

    leges fatales et necessariae,

    id. Univ. 12:

    omnia quae sint ad vivendum necessaria,

    id. Off. 1, 4, 11:

    senatori necessarium est, nōsse rem publicam,

    id. Leg. 3, 18, 41.—So without dat., = necesse est:

    ne tam necessarium quidem est male meritis quam optime referre quod debeas,

    id. post Red. ad Quir. 9, 22:

    castra ponere necessarium visum est,

    Liv. 21, 58, 6; Plin. Ep. 10, 37, 3; Gai. Inst. 3, 216:

    necessariā re coactus,

    by necessity, Caes. B. C. 1, 40: quod tam necessario tempore ab iis non sublevetur, time of need or necessity, id. B. G. 1, 16:

    cum longius necessario procederent,

    farther than was necessary, too far, id. ib. 7, 16:

    res magis necessariae,

    Cic. Inv. 2, 49, 145:

    res maxime necessaria,

    id. Fam. 2, 6, 2:

    necessarior medela,

    Tert. Patient. 11:

    necessarior sententia,

    id. Test. Anim. 4:

    necessariores operas,

    id. Cult. Tem. 1, 5; id. Res. Carn. 31:

    aliquid necessarius,

    id. Carn. Christ. 7 med.Subst.: nĕcessārĭa, ōrum, n., the necessaries of life:

    Persae armis positis ad necessaria ex proximo vico ferenda discurrunt,

    Curt. 5, 12, 6:

    plebes sic adcensa uti... sua necessaria post illius honorem ducerent,

    Sall. J. 73, 6; Front. Strat. 3, 14, 4.—
    * B.
    In partic.:

    necessariae partes,

    the private parts, Gai. Inst. 3, § 193.—
    II.
    Transf., connected with another by natural or moral ties (of blood, friendship, clientship), belonging, related, connected, bound.
    (α).
    Adj.: cum utrique sis maxime necessarius, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 7, A: victoria hominis necessarii, of a friend, Mat. ap. Cic. Fam. 11, 28, 2; so,

    homo,

    of a father-in-law, Nep. Dat. 6:

    ut a latronibus redimeret necessarias mulieri personas,

    Dig. 24, 3, 21: necessarius heres = suus heres, the natural heir, who was in the potestas of the deceased (opp. to heres extraneus), Gai. Inst. 2, 37; 3, 153; 156; Dig. 38, 16, 1.—
    (β).
    Subst.: nĕcessārĭus, i, m., a relation, relative, kinsman, connection, friend, client, patron (cf. necessitudo, II.; syn.: familiaris, intimus): necessarii sunt, ut Gallus Aelius ait, qui aut cognati aut affines sunt, in quos necessaria officia conferuntur praeter ceteros, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.; necessarius angustus, a very near relative, Fragm. Jur. Civ. p. 86 Mai.:

    L. Torquatus meus familiaris ac necessarius,

    Cic. Sull. 1, 2:

    in iis necessariis, qui tibi a patre relicti sunt, me tibi esse vel conjunctissimum,

    id. Fam. 13, 29, 1: nĕcessārĭa, ae, f., a female relative or friend:

    virgo Vestalis hujus propinqua et necessaria,

    id. Mur. 35, 73:

    Cerelliae, necessariae meae, rem commendavi tibi,

    id. Fam. 13, 72, 1.—Hence, adv.
    1.
    nĕcessārĭē (rare), unavoidably, necessarily:

    necessarie demonstrari,

    Cic. Inv. 1, 29, 44:

    comparato cibo,

    Val. Max. 7, 6, 3.—
    2.
    nĕcessārĭō (the most usual form):

    necessario reviviscere,

    Cic. Fam. 6, 10, 5:

    quibuscum vivo necessario,

    id. ib. 5, 21, 1:

    quod necessario rem Caesari enuntiārit,

    Caes. B. G. 1, 17:

    copias parat,

    Sall. J. 21, 1; Quint. 10, 1, 29; 5, 10, 80; Lact. 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > necessarius

  • 20 perfamiliaris

    per-fămĭlĭāris, e, adj., very intimate, very familiar (class.):

    perfamiliaris Philisto,

    Cic. Q. Fr. 2, 11 (13), 4.—In tmesi:

    Phaedon Socrati per fuit familiaris,

    Gell. 2, 18, 1.—
    II.
    Subst.: perfămĭlĭāris, is, m., a very intimate or familiar friend (class.):

    meus,

    Cic. Fam. 13, 51:

    Epicuri,

    id. Fin. 5, 31, 94:

    M. Antonii,

    id. Brut. 45, 168.

    Lewis & Short latin dictionary > perfamiliaris

См. также в других словарях:

  • familiaris — index familiar (customary), intimate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • familiaris — CÂINE s. 1. (zool.; Canis familiaris) (rar) lătrător. 2. (entom.) câinele babei = (reg.) molie, mâţa popii. (familiaris este larva unor fluturi de noapte.) 3. (astron.) câinele mare = (pop.) dulăul (art.); câinele mic = (pop.) căţelul (art.) …   Dicționar Român

  • Familiaris — Familiares pl. ♦ The familiaris was an intimate, a member of the familia or household of the king or other great man. The term is used for those close friends, counsellors, aides, and assistants of the king, who owed their standing and authority… …   Medieval glossary

  • Familiaris consortio — ist ein nachsynodales Apostolisches Schreiben, mit dem sich Papst Johannes Paul II. am 22. November 1981 an die Bischöfe, die Priester und die Gläubigen der ganzen Kirche wandte. Es trägt den Untertitel „Über die Aufgaben der christlichen Familie …   Deutsch Wikipedia

  • Familiaris Consortio — Main articles: Catholic theology of the body and Teachings of Pope John Paul II Familiaris Consortio (Latin roughly translated as of family partnership , but titled in English On the role of the Christian Family in the Modern World) is a… …   Wikipedia

  • Familiaris — An individual member of the *familia regis …   Dictionary of Medieval Terms and Phrases

  • Familiaris dominus fatuum nutrit servum. — См. Фамильярность …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Certhia Familiaris — Grimpereau des bois Grimpereau des bois …   Wikipédia en Français

  • Certhia familiaris — Grimpereau des bois Grimpereau des bois …   Wikipédia en Français

  • Certhia familiaris —   Agateador norteño …   Wikipedia Español

  • Canis familiaris — Chien Wikipédia …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»