-
1 cōnsuētus
cōnsuētus adj. with sup. [P. of consuesco], used, accustomed, usual, ordinary, wonted, customary, familiar: amor, T.: membra, V.: aurae, O.: lubido, S.: pericula consueta habere, S.: tibi finis, O.: consuetissima cuique Verba, O.* * *consueta -um, consuetior -or -us, consuetissimus -a -um ADJaccustomed. used (to); customary, habitual, usual; ordinary, commonly employed -
2 conversātiō
conversātiō ōnis, f [converso], familiar intercourse, association (late): mortalium, Ta.* * *way/manner of life, conduct/behavior; monastic life; frequent resorting (place); familiar intercourse/intimacy (w/person); acquaintance; (habitual) association; turning around; moving in place; constant practical experience; frequent use -
3 ēbriōsitās
ēbriōsitās ātis, f [ebriosus], habitual drunkenness. -
4 peregrīnātor
peregrīnātor ōris, m [peregrinor], a wanderer, habitual traveller. -
5 solitus
solitus adj. [P. of soleo], wonted, accustomed, usual, habitual, ordinary, common: opus, O.: artes, O.: solito matrum de more locuta est, V.: Germanorum inertia, Ta.* * *solita, solitum ADJusual, customary -
6 sollemnis
sollemnis (-ennis, -empnis, not sōle-), e, adj. [sollus (3 SAL-)+annus], annual, stated, established, appointed: sacrificium: dies: Idūs Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant, L.: Sollemnīs dapes Libare, V.— Religiously fixed, sacred, consecrated, religious, festive, solemn: religiones: ludi: comitiorum precatio: officium: sollemnia vota Reddere, V.: Sollemnīs mactare ad aras, V.: dies Iure sollemnis mihi, H.: ignis, O.: festum sollemne parare, O.— Regular, wonted, common, usual, customary, habitual, ordinary: militum lascivia, L.: imperium, V.: Romanis viris opus (venatio), H.: sollemnis mihi debetur gloria, Ph.* * *sollemne, sollemnior -or -us, sollemnissimus -a -um ADJsolemn, ceremonial, sacred, in accordance w/religion/law; traditional/customary -
7 vectō
-
8 cotidianus
cotidiana, cotidianum ADJdaily, everyday; usual/habitual, normal/regular; ordinary/common/unremarkable -
9 cottidianus
cottidiana, cottidianum ADJdaily, everyday; usual/habitual, normal/regular; ordinary/common/unremarkable -
10 habitualis
habitualis, habituale ADJhabitual; customary -
11 habitualiter
-
12 habitudinalis
habitudinalis, habitudinale ADJhabitual; customary -
13 quotidianus
quotidiana, quotidianum ADJdaily, everyday; usual/habitual, normal/regular; ordinary/common/unremarkable -
14 usitor
usitari, usitatus sum V DEPmake usual/common/habitual use of; use everyday -
15 solitus
accustomed, usual, habitual, ordinary, customary. -
16 falsidicentia
falsĭdĭcentia, ae, f. [falsidicus], habitual falsehood (opp. veridicentia), Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 2, 1. -
17 familiaris
fămĭlĭāris, e ( abl. sing. regularly familiari; familiare, Varr. and P. Rutil. ap. Charis. p. 105 P.), adj. [familia].I.Of or belonging to servants (rare; only as subst.): fămĭlĭāris, is, m., a servant:II.majores nostri servos (quod etiam in mimis adhuc durat) familiares appellaverunt,
Sen. Ep. 47 med.:hujus familiae familiarem,
Plaut. Am. 1, 1, 203; id. Ep. 1, 1, 2.—Of or belonging to a house, household, or family; household, domestic, family, private (freq. and class.):B.fundus,
Plaut. As. 5, 2, 24; cf.focus,
Col. 11, 1, 19:filius,
Plaut. Capt. 2, 2, 23:negotiis familiaribus impediti,
Auct. Her. 1, 1, 1; cf.:res domesticae ac familiares,
Cic. Tusc. 1, 1, 2; so,res,
the household, family affairs, property, Plaut. Stich. 1, 2, 88; Caes. B. G. 1, 18, 4; Quint. 12, 1, 6; 12, 7, 9:ab domo ab re familiari, diutius abesse,
Liv. 5, 4, 6 al.; cf.copiae,
Liv. 2, 16, 7:pecuniae,
Tac. A. 4, 15:rationes,
id. ib. 6, 16:curae,
id. ib. 11, 7:referam nunc interiorem ac familiarem ejus vitam,
Suet. Aug. 61:vita,
Plaut. Pers. 1, 3, 46:quis umquam in luctu domestico, quis in funere familiari cenavit cum toga pulla?
Cic. Vatin. 13, 31: parricidium, i. e. committed on a member of the same family, Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 67:maeror,
a family grief, Plaut. Cist. 4, 2, 60:Lar,
Cic. Quint. 27, 85; id. Verr. 2, 3, 11, § 27; id. Rep. 5, 5 Mos. N. cr., v. Lar; cf.:numen Minerva,
Quint. 10, 1, 91.—Transf.1.Familiar, intimate, friendly, and (more freq.) subst., a familiar acquaintance, friend (syn.: amicus, familiaris, intimus, necessarius).(α).With substt.:(β).videmus Papum Aemilium C. Luscino familiarem fuisse, etc.,
Cic. Lael. 11, 39:biduo factus est mihi familiaris,
id. Fam. 3, 1, 2; id. Phil. 2, 32, 78; id. Rep. 2, 20; cf. id. Fam. 7, 8, 1:amici,
Plin. Ep. 9, 34, 1; 9, 37, 1:sermones,
Cic. Off. 2, 11, 39; id. Fam. 15, 15, 1; id. Att. 1, 9, 1; cf.epistolae,
Quint. 1, 1, 29:minus familiari vultu respexisse,
friendly, Suet. Caes. 78:voltus ille,
Cic. Att. 1, 11, 1:colloquium,
Liv. 25, 18, 5:jam inde a puero in omnia familiaria jura assuetus,
the rights of intimacy, id. 24, 5, 9:voluntas,
Sen. Ben. 6, 16, 1; cf.:vox auribus meis familiaris,
Petr. 100:familiaribus magis ei aetati exemplis,
Quint. 5, 10, 96:exempla,
id. 7, 2, 17; 9, 4, 44:verba regionibus quibusdam magis familiaria,
id. 8, 2, 13:litterae,
Suet. Tib. 62.— Comp.:qui familiarior nobis propter scriptorum multitudinem est,
Cic. de Or. 3, 19, 71:aditus in domum,
Liv. 24, 5, 7:frater ei (with carior),
Nep. Att. 16, 2:quo boves familiariores bubulco fiant,
Col. 6, 2, 6:color argenti militaribus signis,
Plin. 33, 3, 19, § 58. — Sup.:homo amantissimus familiarissimus, conjunctissimus officiis,
Cic. Sull. 20, 57; cf. id. Att. 16, 16, F. 17:luna terris familiarissimum sidus,
Plin. 2, 9, 6, § 41; 16, 18, 30, § 75; 16, 31, 57, § 131.—Absol.:2.est ex meis domesticis atque intimis familiaribus,
Cic. Fam. 3, 1, 3:familiaris meus,
id. Lael. 24, 89:per C. Valerium Procillum familiarem suum cum eo colloquitur,
Caes. B. G. 1, 19, 3:Caelii,
Cic. Cael. 25, 61:pauci familiares,
id. Lael. 1, 2.— Sup.:quod M. Aemulius unus est ex meis familiarissimis atque intimis maxime necessarius,
Cic. Fam. 13, 27, 2; cf.:intimus, proximus, familiarissimus quisque,
id. Q. Fr. 1, 4, 1:familiarissimus meus,
id. Fam. 13, 13, 1:familiarissimi ejus,
id. Rep. 1, 9.—Of or belonging to one's self, to one's own people or country (cf. domesticus); only in the lang. of the haruspices, of those parts of the animal which related to the party that sacrificed (opp. hostilis):3.(haruspices) fissum familiare et vitale tractant,
Cic. Div. 2, 13, 32; cf.:Decio caput jecinoris a familiari parte caesum haruspex dicitur ostendisse,
Liv. 8, 9, 1; cf.:mater procurans familiare ostentum,
Liv. 26, 6, 14.—Familiar, customary, habitual:4.mihi familiare est omnes cogitationes meas tecum communicare,
Plin. Ep. 4, 24, 7; 2, 5, 10:familiare est hominibus omnia sibi ignoscere,
Vell. 2, 30, 3:fuisse statuariam artem familiarem Italiae quoque indicant,
Plin. 34, 7, 16, § 33; 35, 7, 31, § 49.—Fitting, appropriate, adapted:* 1.quae peregrina... transferuntur, minus sunt familiaria nostro solo quam vernacula,
Col. 3, 4, 1:familiarissimum hoc platanis,
Plin. 16, 31, 57, § 131:hipposelinum sabulosis familiarissimum,
id. 19, 8, 48, § 163.—Hence, fămĭlĭārĭter, adv.By families:2.agros in montibus Romani acceperunt familiariter,
Front. de Colon. p. 119 Goes.—Familiarly, intimately, on friendly terms (freq. and class.):hominem ignotum compellare familiariter,
Plaut. Men. 2, 3, 23; cf.:nimium familiariter Me attrectas,
id. Rud. 2, 4, 6; id. Ep. 1, 1, 2:nihil turpius quam cum eo bellum gerere, quicum familiariter vixeris,
Cic. Lael. 21, 77:familiariter amicus,
Quint. 1, 2, 15:amatum a me,
id. 10, 3, 12:dilectus,
Plin. Ep. 9, 19, 5 et saep.:loqui,
Cic. Div. in Caecil. 12, 37:scribere,
id. Att. 9, 4, 1: nosse causas, i. e. to be familiarly or intimately, accurately acquainted with, Quint. 6, 4, 8; 5, 7, 7:quod ex longinquo petitur, parum familiariter nostro solo venit,
i. e. suitable, adapted, Col. Arb. 1, 3.— Comp.:licentius, liberius, familiarius cum domina vivere,
Cic. Cael. 23, 57:factum,
id. de Or. 2, 3, 14; Quint. 2, 7, 3.— Sup.:cum Verre familiarissime et amicissime vivere,
Cic. Div. in Caecil. 9, 29; Nep. Ages. 1, 1. -
18 soleo
sŏlĕo, ĭtus, 2 ( pres. solinunt, for solent, acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162 Müll.; perf. solui, Cato and Enn. acc. to Varr. L.L. 9, § 107: soluerint, Cael. ap. Non. 509, 2: soluerat, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 872 P.; or H. 2, 55 Dietsch; no fut., v. Neue, Formenl. 2, 591; 609), v. n. [cf. suesco].I. (α).With inf. (so most freq.); act.:(β).qui mentiri solet, pejerare consuevit,
Cic. Rosc. Com. 16, 46:ruri crebro esse soleo,
Ter. Hec. 2, 1, 18:nihil ego in occulto agere soleo,
Plaut. Trin. 3, 2, 86:hi (servi) solent esse eris utibiles,
id. Most. 4, 1, 2; id. Capt. 3, 1, 23: nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt, Enn. ap. Fest. p. 317 Müll. (Ann. v. 109 Vahl.): quaerunt in scirpo, soliti quod dicere, nodum, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Sat. v. 46 Vahl.):qui (paterā) Pterela potitare rex solitus est,
Plaut. Am. 1, 1, 105; 1, 1, 263:quā (consuetudine) solitus sum uti,
Cic. de Or. 1, 30, 135:soliti prandere,
Hor. S. 2, 3, 245:(cum Thucydides), id quod optimo cuique Athenis accidere solitum est, in exsilium pulsus esset,
Cic. de Or. 2, 13, 56 et saep.;often solitus eram = solebam,
Sall. C. 50, 1; id. J. 4, 7; Liv. 38, 1, 7 al.—With inf. pass.:(γ).majore operā ibi serviles nuptiae, quam liberales etiam, curari solent,
Plaut. Cas. prol. 74:verum illud verbum est, vulgo quod dici solet,
Ter. And. 2, 5, 15; cf. id. Heaut. 3, 2, 9:unde videri Danaum solitae naves,
Verg. A. 2, 462:ad haec illa dici solent,
Cic. Rep. 3, 16, 26:permirum mihi videri solet,
id. ib. 5, 5, 7:si (domus) alio domino solita est frequentari,
id. Off. 1, 39, 139:quod spernerentur ab iis a quibus essent coli soliti,
id. Sen. 3, 7:ut solet fieri,
Curt. 3, 8, 20; 4, 3, 7:ut fieri solet,
Lact. 1, 15, 2 et saep.—Without inf.:II.cave tu idem faxis, alii quod servi solent,
Plaut. As. 2, 1, 8:me dico ire, quo saturi solent,
id. Curc. 2, 3, 83:artior, quam solebat, somnus complexus est,
Cic. Rep. 6, 10, 10: Pl. Nugas garris. Cu. Soleo, Plaut. Curc. 5, 2, 6:ita ego soleo,
id. Men. 1, 2, 31:sic soleo,
Ter. Ad. 5, 7, 25; cf. id. Eun. 2, 2, 48:eodem pacto ut comici servi solent, Coniciam in collum pallium,
Plaut. Capt. 4, 1, 11:credo jam, ut solet, Jurgabit,
Ter. Ad. 1, 1, 54:agedum, ut soles,
id. Phorm. 5, 3, 1; cf.:ut solitus es,
Plaut. Trin. 3, 2, 25:cum audissem Antiochum, ut solebam,
Cic. Fin. 5, 1, 1:quod plerumque in atroci negotio solet,
Sall. C. 29, 2:quod prava ambitio solet,
id. J. 96, 3:ut solebat,
Amm. 16, 11, 15:cum quaedam in collibus, ut solet, controversia pastorum esset orta,
Cic. Clu. 59, 161; Sall. J. 15, 5; 25, 3; Curt. 4, 1, 24.—So often with Plautus in the part. pres.: Di. Mala femina es. As. Solens sum:ea est disciplina,
that's my way, Plaut. Truc. 1, 2, 29; cf. id. Am. 1, 1, 43:lubens fecero et solens,
id. Cas. 5, 1, 14:ego abscessi solens Paulum ab illis,
id. Ep. 2, 2, 53.—In partic., to have intercourse with, in mal. part. (rare): viris cum suis praedicant nos solere;Suas pellices esse aiunt,
Plaut. Cist. 1, 1, 38; Cat. 113, 1.—Hence, sŏlĭtus, a, um, P. a., in a passive sense (which one is used to, or which usually happens), wonted, accustomed, usual, habitual, ordinary (freq. since the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.; cf. consuetus); absol.:solito membra levare toro,
Tib. 1, 1, 44:ad solitum rusticus ibit opus,
Ov. F. 4, 168:cunctantibus solita insolitaque alimenta deerant,
Tac. H. 4, 60:chori,
Prop. 1, 20, 46:locus,
Ov. M. 4, 83:torus,
Tib. 1, 1, 44:ars,
id. 1, 9, 66:artes,
Ov. M. 11, 242:virtus,
Verg. A. 11, 415:mos,
Ov. H. 21, 127; id. P. 3, 1, 165:honores,
Tac. A. 3, 5:inertia Germanorum,
id. G. 45:exercitationes,
Suet. Tib. 13 et saep.—With dat.:armamenta Liburnicis solita,
Tac. H. 5, 23; cf. in the foll. —Hence, subst.: sŏlĭtum, i, n., the customary, what is usual: hostibus gratiam habendam, [p. 1719] quod solitum quicquam liberae civitatis fieret (opp. res desueta), a usual thing in a free state, Liv. 3, 38, 9:proinde tona eloquio, solitum tibi!
according to your custom, Verg. A. 11, 383:ultra solitum,
Tac. A. 4, 64, 1.—In plur.:parentum neces aliaque solita regibus ausi,
Tac. H. 5, 8 fin.; cf.: praeter solita vitiosis magistratibus, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 23:si quando aliquid ex solito variaret,
Vell. 2, 41, 3:nescio quā praeter solitum dulcedine laeti,
Verg. G. 1, 412; so,praeter solitum,
Hor. C. 1, 6, 20:supra solitum,
Sen. Ben. 6, 36, 1; and esp. freq. with a comparative in the abl. comp. solito:solito formosior Aesone natus,
more than usually handsome, Ov. M. 7, 84; so,solito uberior,
id. ib. 9, 105:blandior,
id. A. A. 2, 411:exactior,
Suet. Tib. 18:frequentiores,
id. ib. 37:velocius,
Ov. M. 14, 388:citius,
id. F. 5, 547:plus,
id. H. 15, 47; Liv. 24, 9:magis,
id. 25, 7. -
19 solitum
sŏlĕo, ĭtus, 2 ( pres. solinunt, for solent, acc. to Fest. s. v. nequinunt, p. 162 Müll.; perf. solui, Cato and Enn. acc. to Varr. L.L. 9, § 107: soluerint, Cael. ap. Non. 509, 2: soluerat, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 872 P.; or H. 2, 55 Dietsch; no fut., v. Neue, Formenl. 2, 591; 609), v. n. [cf. suesco].I. (α).With inf. (so most freq.); act.:(β).qui mentiri solet, pejerare consuevit,
Cic. Rosc. Com. 16, 46:ruri crebro esse soleo,
Ter. Hec. 2, 1, 18:nihil ego in occulto agere soleo,
Plaut. Trin. 3, 2, 86:hi (servi) solent esse eris utibiles,
id. Most. 4, 1, 2; id. Capt. 3, 1, 23: nam vi depugnare sues stolidi soliti sunt, Enn. ap. Fest. p. 317 Müll. (Ann. v. 109 Vahl.): quaerunt in scirpo, soliti quod dicere, nodum, Enn. ap. Fest. p. 330 Müll. (Sat. v. 46 Vahl.):qui (paterā) Pterela potitare rex solitus est,
Plaut. Am. 1, 1, 105; 1, 1, 263:quā (consuetudine) solitus sum uti,
Cic. de Or. 1, 30, 135:soliti prandere,
Hor. S. 2, 3, 245:(cum Thucydides), id quod optimo cuique Athenis accidere solitum est, in exsilium pulsus esset,
Cic. de Or. 2, 13, 56 et saep.;often solitus eram = solebam,
Sall. C. 50, 1; id. J. 4, 7; Liv. 38, 1, 7 al.—With inf. pass.:(γ).majore operā ibi serviles nuptiae, quam liberales etiam, curari solent,
Plaut. Cas. prol. 74:verum illud verbum est, vulgo quod dici solet,
Ter. And. 2, 5, 15; cf. id. Heaut. 3, 2, 9:unde videri Danaum solitae naves,
Verg. A. 2, 462:ad haec illa dici solent,
Cic. Rep. 3, 16, 26:permirum mihi videri solet,
id. ib. 5, 5, 7:si (domus) alio domino solita est frequentari,
id. Off. 1, 39, 139:quod spernerentur ab iis a quibus essent coli soliti,
id. Sen. 3, 7:ut solet fieri,
Curt. 3, 8, 20; 4, 3, 7:ut fieri solet,
Lact. 1, 15, 2 et saep.—Without inf.:II.cave tu idem faxis, alii quod servi solent,
Plaut. As. 2, 1, 8:me dico ire, quo saturi solent,
id. Curc. 2, 3, 83:artior, quam solebat, somnus complexus est,
Cic. Rep. 6, 10, 10: Pl. Nugas garris. Cu. Soleo, Plaut. Curc. 5, 2, 6:ita ego soleo,
id. Men. 1, 2, 31:sic soleo,
Ter. Ad. 5, 7, 25; cf. id. Eun. 2, 2, 48:eodem pacto ut comici servi solent, Coniciam in collum pallium,
Plaut. Capt. 4, 1, 11:credo jam, ut solet, Jurgabit,
Ter. Ad. 1, 1, 54:agedum, ut soles,
id. Phorm. 5, 3, 1; cf.:ut solitus es,
Plaut. Trin. 3, 2, 25:cum audissem Antiochum, ut solebam,
Cic. Fin. 5, 1, 1:quod plerumque in atroci negotio solet,
Sall. C. 29, 2:quod prava ambitio solet,
id. J. 96, 3:ut solebat,
Amm. 16, 11, 15:cum quaedam in collibus, ut solet, controversia pastorum esset orta,
Cic. Clu. 59, 161; Sall. J. 15, 5; 25, 3; Curt. 4, 1, 24.—So often with Plautus in the part. pres.: Di. Mala femina es. As. Solens sum:ea est disciplina,
that's my way, Plaut. Truc. 1, 2, 29; cf. id. Am. 1, 1, 43:lubens fecero et solens,
id. Cas. 5, 1, 14:ego abscessi solens Paulum ab illis,
id. Ep. 2, 2, 53.—In partic., to have intercourse with, in mal. part. (rare): viris cum suis praedicant nos solere;Suas pellices esse aiunt,
Plaut. Cist. 1, 1, 38; Cat. 113, 1.—Hence, sŏlĭtus, a, um, P. a., in a passive sense (which one is used to, or which usually happens), wonted, accustomed, usual, habitual, ordinary (freq. since the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.; cf. consuetus); absol.:solito membra levare toro,
Tib. 1, 1, 44:ad solitum rusticus ibit opus,
Ov. F. 4, 168:cunctantibus solita insolitaque alimenta deerant,
Tac. H. 4, 60:chori,
Prop. 1, 20, 46:locus,
Ov. M. 4, 83:torus,
Tib. 1, 1, 44:ars,
id. 1, 9, 66:artes,
Ov. M. 11, 242:virtus,
Verg. A. 11, 415:mos,
Ov. H. 21, 127; id. P. 3, 1, 165:honores,
Tac. A. 3, 5:inertia Germanorum,
id. G. 45:exercitationes,
Suet. Tib. 13 et saep.—With dat.:armamenta Liburnicis solita,
Tac. H. 5, 23; cf. in the foll. —Hence, subst.: sŏlĭtum, i, n., the customary, what is usual: hostibus gratiam habendam, [p. 1719] quod solitum quicquam liberae civitatis fieret (opp. res desueta), a usual thing in a free state, Liv. 3, 38, 9:proinde tona eloquio, solitum tibi!
according to your custom, Verg. A. 11, 383:ultra solitum,
Tac. A. 4, 64, 1.—In plur.:parentum neces aliaque solita regibus ausi,
Tac. H. 5, 8 fin.; cf.: praeter solita vitiosis magistratibus, Sall. Fragm. ap. Non. 314, 23:si quando aliquid ex solito variaret,
Vell. 2, 41, 3:nescio quā praeter solitum dulcedine laeti,
Verg. G. 1, 412; so,praeter solitum,
Hor. C. 1, 6, 20:supra solitum,
Sen. Ben. 6, 36, 1; and esp. freq. with a comparative in the abl. comp. solito:solito formosior Aesone natus,
more than usually handsome, Ov. M. 7, 84; so,solito uberior,
id. ib. 9, 105:blandior,
id. A. A. 2, 411:exactior,
Suet. Tib. 18:frequentiores,
id. ib. 37:velocius,
Ov. M. 14, 388:citius,
id. F. 5, 547:plus,
id. H. 15, 47; Liv. 24, 9:magis,
id. 25, 7.
См. также в других словарях:
habitual — ha·bit·u·al /hə bi chə wəl/ adj 1: practicing or acting in some manner by force of custom, habit, or addiction a habitual drunkard 2: being such a specified number of times or with designated regularity habitual offenders 3: involved in the… … Law dictionary
Habitual be — is the nonstandard use of zero copula or an invariant be in African American Vernacular English and Caribbean English to mark habitual or extended actions in the present tense, instead of using the Standard English inflected forms of be , such as … Wikipedia
habitual — HABITUÁL, Ă, habituali, e, adj. (Rar) Obişnuit, frecvent. [pr.: tu al] – Din fr. habituel. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 habituál adj. m., pl. habituáli; f. sg. habituálă … Dicționar Român
Habitual — Ha*bit ual (h[.a]*b[i^]t [ u]*al; 135), a. [Cf. F. habituel, LL. habitualis. See {Habit}, n.] 1. Formed or acquired by habit or use. [1913 Webster] An habitual knowledge of certain rules and maxims. South. [1913 Webster] 2. According to habit;… … The Collaborative International Dictionary of English
Habitual — (auch: Habitualis, Habituell, Habituativ) bezeichnet eine Aktionsart bzw. einen Aspekt des Verbs, die eine gewohnheitsmäßige Handlung beschreibt. Der Habitual kann auf verschiedene Arten zum Ausdruck gebracht werden, z. B. durch ein Hilfsverb… … Deutsch Wikipedia
habitual — adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que se hace por costumbre o que es ordinario o frecuente: Son clientes habituales. La impuntualidad es algo habitual en él. Carlota está tomando su habitual jugo de tomate … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
habitual — (Del lat. habĭtus). adj. Que se hace, padece o posee con continuación o por hábito. ☛ V. gracia habitual … Diccionario de la lengua española
habitual — [hə bich′o͞o əl] adj. [ML habitualis, of habit or dress: see HABIT] 1. formed or acquired by continual use; done by habit or fixed as a habit; customary 2. being or doing a certain thing by habit; steady; inveterate [a habitual smoker] 3. much… … English World dictionary
habitual — habitual. См. врожденный. (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) … Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.
habitual — habitual. = congenital (см.). (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) … Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.
habitual — (adj.) mid 15c., from M.L. habitualis pertaining to habit or dress, from L. habitus (see HABIT (Cf. habit) (n.)) … Etymology dictionary