Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

drabiny

См. также в других словарях:

  • drabina — ż IV, CMs. drabinanie; lm D. drabinain 1. «dwie równoległe żerdzie, dwa pręty metalowe lub dwa sznury połączone poprzecznymi szczeblami, służące do wchodzenia i schodzenia» Drabina sznurowa, strażacka, gimnastyczna. Wleźć, wejść na drabinę a. po… …   Słownik języka polskiego

  • czubek — m III, D. czubekbka, N. czubekbkiem; lm M. czubekbki 1. «nastroszona fryzura» Fryzować sobie czubek. 2. «kępka sterczących na głowie piór, kępka sierści, grzebień» Czubek sójki. □ Każdy dudek ma swój czubek. 3. «najwyżej wysunięta, wystająca… …   Słownik języka polskiego

  • kłonica — ż II, DCMs. kłonicacy; lm D. kłonicaic 1. «jeden z czterech drążków umocowanych na osiach i przytrzymujących drabiny albo skrzynię wozu» 2. techn. «drąg stalowy stanowiący część przyczepy lub platformy kolejowej, połączony zawiasowo lub wstawiany …   Słownik języka polskiego

  • kubłowy — przym. od kubeł w zn. 2 ∆ techn. Pogłębiarka kubłowa «pogłębiarka wydobywająca grunt z dna rzek, basenów portowych itp. za pomocą kubłów zamontowanych na łańcuchu bez końca, poruszającym się ruchem stałym wzdłuż tzw. drabiny opuszczanej jednym… …   Słownik języka polskiego

  • leżnik — m III, D. a, N. leżnikkiem; lm M. i bud. «element rusztowania roboczego, wykonany zwykle z desek, łączący ukośnie sąsiednie stojaki lub drabiny i usztywniający rusztowanie» …   Słownik języka polskiego

  • niski — niskiscy, niższy 1. «mający niewielką odległość między podstawą a wierzchołkiem; mający niewielki wzrost» Niski stół, dom, komin. Niska wieżyczka. Niskie okno. Niski pagórek. Niskie krzewy, zarośla, łodygi. Niskie czoło. Był dużo niższy od brata …   Słownik języka polskiego

  • ostrew — ż V, DCMs. ostrwi; lm M. ostrwie, D. ostrwi «rodzaj drabiny w postaci słupa z poprzecznymi, z dwu stron sterczącymi żerdkami, służącymi jako szczeble» …   Słownik języka polskiego

  • spaść — I dk XI, spadnę, spadniesz, spadnij, spadł, spadłszy spadać ndk I, spaśćam, spaśćasz, spaśćają, spaśćaj, spaśćał 1. «opuścić się szybko z góry na dół; odrywając się od czegoś, tracąc równowagę, zlecieć z góry na dół; opaść w dół» Spadł deszcz,… …   Słownik języka polskiego

  • społeczny — społecznyni 1. «odnoszący się do społeczeństwa; powstający, tworzący się w społeczeństwie; realizowany w społeczeństwie, przez społeczeństwo, związany ze społeczeństwem» Ustrój społeczny. Rozwój, ruch, przewrót społeczny. Grupa, klasa społeczna.… …   Słownik języka polskiego

  • szczebel — m I, D. szczebelbla; lm M. szczebelble, D. szczebelbli 1. «każdy z poprzecznych drążków, prętów drabiny, rzadziej bariery» 2. «stopień w hierarchii społecznej, urzędniczej, naukowej, towarzyskiej itp.; także stadium rozwoju czegoś» Szczeble… …   Słownik języka polskiego

  • szczyt — m IV, D. u, Ms. szczycie; lm M. y 1. «najwyżej wzniesiona część góry, najwyższy punkt jakiegoś obiektu; wierzchołek, czubek» Skalny, nagi, spiczasty szczyt. Szczyt góry a. szczyt górski. Szczyt wulkanu. Szczyt masztu, słupa. Szczyt schodów. Wejść …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»