czeku

См. также в других словарях:

• indos — m IV, D. u, Ms. indossie; lm M. y praw. «przelanie prawa własności weksla lub czeku na inną osobę przez umieszczenie, zwykle na odwrocie danego dokumentu, odpowiedniej notatki z podpisem albo samego podpisu; także sama notatka z podpisem lub… …   Słownik języka polskiego

• in blanco — I {{/stl 13}}{{stl 33}}[wym. in blanko]{{/stl 33}}{{stl 8}}przym. ndm {{/stl 8}}{{stl 7}} w odniesieniu do czeku, wniosku itp.: podpisany na niewypełnionym formularzu, blankiecie, papierze (który później zostanie wypełniony) w celu udzielenia… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… …   Słownik frazeologiczny

• akcept — m IV, D. u, Ms. akceptpcie; lm M. y 1. książk. → akceptacja w zn. 1 Zrobić coś bez czyjegoś akceptu. Dać akcept na coś. 2. ekon. «zobowiązanie się, potwierdzone podpisem na wekslu trasowanym lub czeku do uiszczenia na zlecenie określonej sumy… …   Słownik języka polskiego

• alonż — m II, D. u; lm M. e, D. y a. ów 1. «pas papieru doklejony do blankietu weksla lub czeku dla dodatkowych adnotacji; alonżka, przedłużka» 2. druk. «wkładka większa od kart książki, zamieszczona w tekście poza paginacją, widoczna po rozłożeniu,… …   Słownik języka polskiego

• awal — m I, D. u; lm M. e, D. ów hand. «poręczenie na wekslu lub czeku» ‹wł. z ar.› …   Słownik języka polskiego

• awalista — m odm. jak ż IV, CMs. awalistaiście; lm M. awalistaiści, DB. awalistatów «osoba podpisująca awal, poręczyciel weksla lub czeku» …   Słownik języka polskiego

• czek — m III, D. u, N. czekkiem; lm M. i «rodzaj przekazu pieniężnego, udzielone bankowi pisemne zlecenie bezwzględnego wypłacenia okazicielowi lub określonej osobie podanej w nim sumy pieniężnej z rachunku wystawcy» Wystawiać czek. Zrealizować czek. ∆… …   Słownik języka polskiego

• indosant — m IV, DB. a, Ms. indosantncie; lm M. indosantnci, DB. ów praw. «posiadacz weksla lub czeku przekazujący go innej osobie przez umieszczenie na nim indosu» ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• pokrycie — n I 1. rzecz. od pokryć. 2. lm D. pokrycieyć «materiał, którym się coś pokrywa» Pokrycie ze skóry. Futro z wełnianym pokryciem. Adamaszkowe pokrycie kołdry. Zmienić pokrycie na meblach. 3. lm D. pokrycieyć «materiał tworzący zewnętrzną… …   Słownik języka polskiego

• protest — m IV, D. u, Ms. protesteście; lm M. y 1. «ostre wystąpienie przeciw jakiemuś działaniu uważanemu za niesłuszne; przeciwstawienie się, sprzeciw» Gwałtowny, stanowczy, oficjalny protest. Pisemny protest. Protest przeciw najeźdźcy, przemocy, gwałtom …   Słownik języka polskiego