-
1 wystawca
сущ.• экспонент* * *wystawc|a♂, мн. И. \wystawcaу, РВ. \wystawcaów 1. экспонент;2. лицо, выдающее (выписывающее) какой-л. документ;\wystawca weksla векселедатель
* * *м, мн И wystawcy, РВ wystawców1) экспоне́нт2) лицо́, выдаю́щее (вып́исывающее) како́й-л. докуме́нтwystawca weksla — векселеда́тель
-
2 wystawca
-y; -y; f(decl like f in sg: na targach, wystawie) exhibitor; (rachunku, czeku) drawer* * *mp1. ( handlowiec) exhibitor.2. (= ten, kto wystawia zobowiązanie finansowe) drawer.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wystawca
-
3 wystawca
-
4 wystawca
-
5 wystawca
exposant -
6 wystawca
m -
7 wystawca
tarraiceán -
8 wystawca
ч1. експонент;2. акцептант (екон.) -
9 wystawca
1 tagapaghayag2 tagapagtanghal -
10 eksponent
сущ.• индекс• перечень• показатель• указатель• экспонент* * *♂ экспонент+* * *мэкспоне́нтSyn: -
11 Aussteller
Au ssteller(in) <-s, -> m(f) -
12 eksponent
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > eksponent
См. также в других словарях:
wystawca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. wystawcacy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba prezentująca coś na wystawie w zn. 1. lub 2. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wystawcy krajowi, zagraniczni. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wystawca — m odm. jak ż II, DCMs. wystawcacy; lm M. wystawcacy, DB. wystawcaców 1. «ten, kto posyła swoje eksponaty na wystawę» Zagraniczni wystawcy na targach książki. 2. «ten, kto wystawia jakiś dokument, zwłaszcza rachunek, czek» Wystawca rachunku.… … Słownik języka polskiego
eksponent — m IV, DB. a, Ms. eksponentncie; lm M. eksponentnci, DB. ów «osoba wystawiająca eksponaty na wystawie; wystawca» przen. «przedstawiciel, wyraziciel; zwolennik» Eksponenci dwóch postaw wobec życia. Eksponenci sił prawicowych … Słownik języka polskiego
trasant — m IV, DB. a, Ms. trasantncie; lm M. trasantnci, DB. ów hand. «wystawca weksla trasowanego, zawierającego polecenie zapłaty, skierowane do osoby, która ma zapłacić sumę wekslową» ‹ros.› … Słownik języka polskiego
trata — ż IV, CMs. tracie; lm D. trat hand. «weksel trasowany, w którym wystawca (trasant) wskazuje dłużnika (trasata), mającego zapłacić sumę wekslową na rzecz wierzyciela» ‹wł.› … Słownik języka polskiego
weksel — m I, D. wekselsla; lm M. wekselsle, D. wekselsli (wekselslów) «dokument kredytowy sporządzony na odpowiednim blankiecie, stanowiący pisemne zobowiązanie wystawcy do zapłacenia jakiejś sumy pieniędzy określonej osobie (lub okazicielowi) w… … Słownik języka polskiego
wystawczyni — ż I, DCMs. wystawczynini; lm D. wystawczyniyń forma ż. od wystawca … Słownik języka polskiego
sola — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. solali {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}zool. {{/stl 8}}{{stl 7}} ryba o spłaszczonym ciele, z oczami umieszczonymi po prawej stronie ciała, zamieszkująca strefę przybrzeżną… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. tracie, hand. {{/stl 8}}{{stl 7}} weksel trasowany, zgodnie z którym wystawca (trasant) czyni swego dłużnika trasatem mającym zapłacić określoną kwotę pieniężną wierzycielowi wystawcy weksla : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
weksel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. wekselsla; lm D. wekselsli {{/stl 8}}{{stl 7}} dokument, w którym wystawca zobowiązuje się do zapłacenia w określonym terminie jakiejś sumy pieniężnej określonej osobie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Weksel finansowy.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień