Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cyllēnĭus

  • 1 Cyllēnius

        Cyllēnius adj.,     of Cyllene: proles, i. e. Mercury, V.: ignis, the planet Mercury, V.—As subst m., Mercury, V., O.

    Latin-English dictionary > Cyllēnius

  • 2 Cyllenius

    Cyllēnē, ēs and ae, f., = Kullênê.
    I.
    A high mountain in the north-eastern part of Arcadia, on which, acc. to the myth, Mercury was born and brought up; hence, consecrated to him, now Zyria, Plin. 10, 30, 45, § 87; Ov. F. 2, 276; 5, 87; Verg. A. 8, 139. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cyllēnĭus, a, um, adj., Cyllenian:

    mons,

    Mel. 2, 3, 5:

    proles,

    i. e. Mercury, Verg. A. 4, 258; in this sense also subst.: Cyllēnĭus, ĭi, m., Verg. A. 4, 252; 4, 276; Ov. M. 1, 713; 2, 720 et saep.—
    2.
    Of or pertaining to Mercury: proles, i. e. Cephalus, son of Mercury by Creüsa, Ov. A. [p. 507] A. 3, 725:

    ignis,

    the planet Mercury, Verg. G. 1, 337.—
    B.
    Cyllēnēus, a, um, adj., Cyllenian:

    vertex,

    Ov. M. 11, 304:

    fides, i. e. lyra,

    Hor. Epod. 13, 9;

    as a constellation,

    Cic. Arat. 627.—
    C.
    Cyllēnis, ĭdis, f. adj., Cyllenian, or of Mercury:

    harpe,

    possessed by Mercury, Ov. M. 5, 176:

    planta,

    i. e. the foot of Mercury, Sil. 16, 500.—
    D.
    Cyllē-nĭdes, ae, m., one sprung from Cyllene, of Mercury, Mart. Cap. 9, § 899.—
    III.
    A town in Elis, Liv. 27, 32, 2; Mel. 2, 3, 9; Plin. 4, 5, 6, § 13.—
    IV.
    A nymph, nurse of Mercury, Paul. ex Fest. p. 52, 5; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 252.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyllenius

  • 3 Cyllene

    Cyllēnē, ēs and ae, f., = Kullênê.
    I.
    A high mountain in the north-eastern part of Arcadia, on which, acc. to the myth, Mercury was born and brought up; hence, consecrated to him, now Zyria, Plin. 10, 30, 45, § 87; Ov. F. 2, 276; 5, 87; Verg. A. 8, 139. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cyllēnĭus, a, um, adj., Cyllenian:

    mons,

    Mel. 2, 3, 5:

    proles,

    i. e. Mercury, Verg. A. 4, 258; in this sense also subst.: Cyllēnĭus, ĭi, m., Verg. A. 4, 252; 4, 276; Ov. M. 1, 713; 2, 720 et saep.—
    2.
    Of or pertaining to Mercury: proles, i. e. Cephalus, son of Mercury by Creüsa, Ov. A. [p. 507] A. 3, 725:

    ignis,

    the planet Mercury, Verg. G. 1, 337.—
    B.
    Cyllēnēus, a, um, adj., Cyllenian:

    vertex,

    Ov. M. 11, 304:

    fides, i. e. lyra,

    Hor. Epod. 13, 9;

    as a constellation,

    Cic. Arat. 627.—
    C.
    Cyllēnis, ĭdis, f. adj., Cyllenian, or of Mercury:

    harpe,

    possessed by Mercury, Ov. M. 5, 176:

    planta,

    i. e. the foot of Mercury, Sil. 16, 500.—
    D.
    Cyllē-nĭdes, ae, m., one sprung from Cyllene, of Mercury, Mart. Cap. 9, § 899.—
    III.
    A town in Elis, Liv. 27, 32, 2; Mel. 2, 3, 9; Plin. 4, 5, 6, § 13.—
    IV.
    A nymph, nurse of Mercury, Paul. ex Fest. p. 52, 5; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 252.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyllene

  • 4 Cylleneus

    Cyllēnē, ēs and ae, f., = Kullênê.
    I.
    A high mountain in the north-eastern part of Arcadia, on which, acc. to the myth, Mercury was born and brought up; hence, consecrated to him, now Zyria, Plin. 10, 30, 45, § 87; Ov. F. 2, 276; 5, 87; Verg. A. 8, 139. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cyllēnĭus, a, um, adj., Cyllenian:

    mons,

    Mel. 2, 3, 5:

    proles,

    i. e. Mercury, Verg. A. 4, 258; in this sense also subst.: Cyllēnĭus, ĭi, m., Verg. A. 4, 252; 4, 276; Ov. M. 1, 713; 2, 720 et saep.—
    2.
    Of or pertaining to Mercury: proles, i. e. Cephalus, son of Mercury by Creüsa, Ov. A. [p. 507] A. 3, 725:

    ignis,

    the planet Mercury, Verg. G. 1, 337.—
    B.
    Cyllēnēus, a, um, adj., Cyllenian:

    vertex,

    Ov. M. 11, 304:

    fides, i. e. lyra,

    Hor. Epod. 13, 9;

    as a constellation,

    Cic. Arat. 627.—
    C.
    Cyllēnis, ĭdis, f. adj., Cyllenian, or of Mercury:

    harpe,

    possessed by Mercury, Ov. M. 5, 176:

    planta,

    i. e. the foot of Mercury, Sil. 16, 500.—
    D.
    Cyllē-nĭdes, ae, m., one sprung from Cyllene, of Mercury, Mart. Cap. 9, § 899.—
    III.
    A town in Elis, Liv. 27, 32, 2; Mel. 2, 3, 9; Plin. 4, 5, 6, § 13.—
    IV.
    A nymph, nurse of Mercury, Paul. ex Fest. p. 52, 5; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 252.

    Lewis & Short latin dictionary > Cylleneus

  • 5 Cyllenides

    Cyllēnē, ēs and ae, f., = Kullênê.
    I.
    A high mountain in the north-eastern part of Arcadia, on which, acc. to the myth, Mercury was born and brought up; hence, consecrated to him, now Zyria, Plin. 10, 30, 45, § 87; Ov. F. 2, 276; 5, 87; Verg. A. 8, 139. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cyllēnĭus, a, um, adj., Cyllenian:

    mons,

    Mel. 2, 3, 5:

    proles,

    i. e. Mercury, Verg. A. 4, 258; in this sense also subst.: Cyllēnĭus, ĭi, m., Verg. A. 4, 252; 4, 276; Ov. M. 1, 713; 2, 720 et saep.—
    2.
    Of or pertaining to Mercury: proles, i. e. Cephalus, son of Mercury by Creüsa, Ov. A. [p. 507] A. 3, 725:

    ignis,

    the planet Mercury, Verg. G. 1, 337.—
    B.
    Cyllēnēus, a, um, adj., Cyllenian:

    vertex,

    Ov. M. 11, 304:

    fides, i. e. lyra,

    Hor. Epod. 13, 9;

    as a constellation,

    Cic. Arat. 627.—
    C.
    Cyllēnis, ĭdis, f. adj., Cyllenian, or of Mercury:

    harpe,

    possessed by Mercury, Ov. M. 5, 176:

    planta,

    i. e. the foot of Mercury, Sil. 16, 500.—
    D.
    Cyllē-nĭdes, ae, m., one sprung from Cyllene, of Mercury, Mart. Cap. 9, § 899.—
    III.
    A town in Elis, Liv. 27, 32, 2; Mel. 2, 3, 9; Plin. 4, 5, 6, § 13.—
    IV.
    A nymph, nurse of Mercury, Paul. ex Fest. p. 52, 5; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 252.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyllenides

  • 6 Cyllenis

    Cyllēnē, ēs and ae, f., = Kullênê.
    I.
    A high mountain in the north-eastern part of Arcadia, on which, acc. to the myth, Mercury was born and brought up; hence, consecrated to him, now Zyria, Plin. 10, 30, 45, § 87; Ov. F. 2, 276; 5, 87; Verg. A. 8, 139. —
    II.
    Hence,
    A.
    Cyllēnĭus, a, um, adj., Cyllenian:

    mons,

    Mel. 2, 3, 5:

    proles,

    i. e. Mercury, Verg. A. 4, 258; in this sense also subst.: Cyllēnĭus, ĭi, m., Verg. A. 4, 252; 4, 276; Ov. M. 1, 713; 2, 720 et saep.—
    2.
    Of or pertaining to Mercury: proles, i. e. Cephalus, son of Mercury by Creüsa, Ov. A. [p. 507] A. 3, 725:

    ignis,

    the planet Mercury, Verg. G. 1, 337.—
    B.
    Cyllēnēus, a, um, adj., Cyllenian:

    vertex,

    Ov. M. 11, 304:

    fides, i. e. lyra,

    Hor. Epod. 13, 9;

    as a constellation,

    Cic. Arat. 627.—
    C.
    Cyllēnis, ĭdis, f. adj., Cyllenian, or of Mercury:

    harpe,

    possessed by Mercury, Ov. M. 5, 176:

    planta,

    i. e. the foot of Mercury, Sil. 16, 500.—
    D.
    Cyllē-nĭdes, ae, m., one sprung from Cyllene, of Mercury, Mart. Cap. 9, § 899.—
    III.
    A town in Elis, Liv. 27, 32, 2; Mel. 2, 3, 9; Plin. 4, 5, 6, § 13.—
    IV.
    A nymph, nurse of Mercury, Paul. ex Fest. p. 52, 5; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 252.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyllenis

  • 7 agilis

        agilis e, adj.    [1 AG-], nimble, quick, agile, lively, prompt: Cyllenius, O.: agilis fio, a business man, H.: Quae circumvolitas agilis thyma? H.: remus, O.: rota, O.
    * * *
    agile, agilior -or -us, agilissimus -a -um ADJ
    agile, nimble, quick, swift; alert (mind), active; energetic, busy; rousing

    Latin-English dictionary > agilis

  • 8 pācifer

        pācifer fera, ferum, adj.    [pax+1 FER-], peacebringing, peaceful, pacific: oliva, V.: Cyllenius, Mercury, O.
    * * *
    pacifera, paciferum ADJ
    that brings peace; (esp. of various gods); of olive/laural peace symbols/tokens

    Latin-English dictionary > pācifer

  • 9 succumbō (sub-c-)

        succumbō (sub-c-) cubuī, ere    [CVB-], to fall down, lie down, sink: vidit Cyllenius omnīs Succubuisse oculos, had sunk in sleep, O.—Fig., to yield, be overcome, submit, surrender, succumb: debilitari dolore, succumbere: hac ille perculsus plagā non succubuit, N.: philosopho succubuit orator: qui Cannensi ruinae non succubuissent, L.: fortunae: mihi, N.: labori, Cs.: malis, O.: culpae, V.: tempori, to yield, L.: precibus, O.— To cohabit with: alcui, Ct., O.

    Latin-English dictionary > succumbō (sub-c-)

  • 10 agilis

    agĭlis, e, adj. [ago].
    I.
    Pass., that can be easily moved, easily movable (mostly poet.;

    not in Cic.): qui restitissent agili classi naves tormenta machinasque portantes?

    Liv. 30, 10:

    haec querulas agili percurrit pollice chordas,

    Ov. Am. 2, 4, 27:

    factus inops agili peragit freta caerula remo,

    id. H. 15, 65; so,

    agilis rota,

    id. P. 2, 10, 34:

    aër agilior et tenuior,

    Sen. Q. N. 2, 10 al. —
    II.
    Act.
    A.
    That moves easily or quickly; nimble, agile, quick, rapid: sic tibi secretis agilis dea saltibus adsit, swift or fleet-footed Diana, Ov. H. 4, 169:

    sic super agilis Cyllenius,

    swift-flying, id. M. 2, 720.—Also of things, quick, sudden: agilem dari facilemque victoriam, Sisenn. ap. Non. 58, 1:

    argumentatio agilior et acrior et instantior,

    Quint. 11, 3, 164 al. —
    B.
    With the accessory idea of activity, quick, hasty, or precipitate in action; prompt, active, busy (with direct reference to the action, and hence used of inanimate things; while sedulus, diligent, assiduous, regards more the state of mind; both, however, refer to the simple idea of mobility, Doed. Syn. 1, 122; cf. Front. Differ. 2203 P.):

    Nunc agilis fio et mersor civilibus undis,

    Hor. Ep. 1, 1, 16 (= negotiosus, praktikos, Schol.):

    oderunt Sedatum celeres, agilem gnavumque remissi,

    id. ib. 1, 18, 90:

    ipse quid audes? Quae circumvolitas agilis thyma,

    busy, id. ib. 1, 3, 21:

    vir navus, agilis, providus,

    Vell. 2, 105; Ov. F. 2, 516 (opp. ignavus); id. Am. 1, 9, 45:

    animus agilis et pronus ad motus,

    Sen. Tranq. 2.— Comp., Sen. Ep. 74.— Sup., as given by Prisc. p. 606 P., and Charis. p. 89, is agillĭmus; but Charis. p. 162, agilissĭmus; both forms, however, are given without examples; cf. Rudd. I. p. 171, n. 12.— Adv.: ăgĭlĭter, Amm. 14, 2; 28, 2.— Comp., Col. 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > agilis

  • 11 ales

    ālĕs, ālĭtĭs (abl. aliti, Sen. Med. 1014; gen. plur. alitum, Mart. 13, 6, and lengthened alituum, Lucr. 2, 928; 5, 801; 1039; 1078; 6, 1216; Verg. A. 8, 27; Stat. S. 1, 2, 184; Manil. 5, 370; Amm. 19, 2) [ala-ire, as comes, eques, etc., acc. to some; but cf. Corss. Ausspr. II. p. 209], adj. and subst. ( poet. and post-Aug. prose).
    I.
    Adj., winged: angues, Pac. ap. Cic. Inv. 1, 19; cf. Mos. Cic. Rep. 3, 9:

    ales avis,

    Cic. N. D. 2, 44 (as transl. of the Gr. aiolos ornis, Arat. Phaen. 275):

    equus,

    i. e. Pegasus, Ov. Am. 3, 12, 24:

    deus,

    Mercury, id. M. 2, 714; so also Stat. Th. 4, 605:

    currus,

    Sen. Med. 1024:

    fama,

    Claud. I. Cons. Stil. 2, 408.—And with a trope common in all languages, quick, fleet, rapid, swift:

    rutili tris ignis et alitis Austri,

    Verg. A. 8, 430:

    passus,

    Ov. M. 10, 587:

    harundo,

    the swift arrow, Prud. Psych. 323.—
    II.
    Subst. com. gen., a fowl, a bird (only of large birds, while volucris includes also insects that fly).
    A.
    Com. gen.:

    pennis delata,

    Lucr. 6, 822:

    exterrita pennis,

    id. 5, 506:

    argentea,

    i. e. the raven before its metamorphosis, Ov. M. 2, 536:

    superba,

    the peacock, Mart. 14, 67; 9, 56:

    longaeva,

    the phœnix, Claud. 35, 83:

    famelica,

    the pigeon-hawk, Plin. 10, 10, 12, § 28.—On the contr., masc.:

    Phoebeïus,

    the raven, Ov. M. 2, 544:

    albus,

    the swan, Hor. C. 2, 20, 10:

    cristatus,

    the cock, Ov. F. 1, 455 al. —
    B.
    Fem., as referring to a female bird:

    Daulias ales = philomela,

    Ov. H. 15, 154:

    exterrita = columba,

    Verg. A. 5, 505. But ales, i.e. aquila, as the bird of Jove, is sometimes masc.:

    fulvus Jovis ales,

    the eagle, id. ib. 12, 247;

    called also: minister fulminis,

    Hor. C. 4, 4, 1:

    flammiger,

    Stat. Th. 8, 675. —Also fem.:

    aetheriā lapsa plagā Jovis ales,

    Verg. A. 1, 394:

    regia ales,

    Ov. M. 4, 362:

    ales digna Jove,

    Manil. 1, 443.—
    C.
    For a deity as winged, masc.:

    Cyllenius ales,

    i.e. Mercury, Claud. 33, 77;

    or even for men: aureus ales,

    Perseus, Stat. Th. 1, 544.—
    D.
    Ales canorus, a swan, for a poet, Hor. C. 2, 20, 15. —Also absol. ales: Maeonii carminis ales, of the singer of a Mæonian (Homeric) song, [p. 83] Hor. C. 1, 6, 2 Jahn. (In Ov. M. 5, 298, if ales erant is read, ales is collect.; cf. Schneid. Gr. 2, 240; but the sing. seems to be more in accordance with the preceding hominem putat locutum, she supposing that she heard a man, but it was a bird, and Merkel here reads Ales erat.)—
    E.
    In the lang. of augury, alites are birds that gave omens by their flight, as the buteo, sanqualis, aquila, etc. (but oscines, by their voice, as the corvus, cornix, and noctua), Fest. p. 193 (cf. id. p. 3); Cic. N. D. 2, 64, 160:

    tum huc, tum illuc volent alites: tum a dextrā, tum a sinistrā parte canant oscines,

    id. Div. 1, 53, 120; cf. Manut. ad Cic. Fam. 6, 6, p. 394; Plin. 10, 19, 22, § 43; Arn. adv. G. 7, 59.—Hence, poet.: ales, augury, omen, sign:

    cum bonā nubit alite,

    Cat. 61, 20:

    malā soluta navis exit alite,

    Hor. Epod. 10, 1:

    secundā alite,

    id. ib. 16, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > ales

  • 12 circino

    circĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [circinus], to make round, to round (perh. not anteAug.):

    arbores, quae in orbem ramos circinant,

    Plin. 17, 12, 17, § 88; 16, 38, 73, § 185:

    circinatum tympanum,

    id. 18, 34, 77, § 332:

    folia circinatae rotunditatis,

    id. 16, 23, 35, § 86 — Poet.: (Cyllenius) inclinat cursus, et easdem circinat auras, flies through in a circular course, * Ov. M. 2, 721:

    utque suos arcus per nubila circinat Iris,

    vaults, arches, Manil. 1, 710.

    Lewis & Short latin dictionary > circino

  • 13 inclino

    in-clīno, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [clino, clinatus].
    I.
    Act., to cause to lean, bend, incline, turn a thing in any direction; to bend down, bow a thing.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    vela contrahit malosque inclinat,

    Liv. 36, 44, 2:

    genua arenis,

    Ov. M. 11, 356:

    (rector maris) omnes Inclinavit aquas ad avarae litora Trojae,

    id. ib. 11, 209:

    inclinato in dextrum capite,

    Quint. 11, 3, 119; id. ib. 69:

    inclinata utrolibet cervix,

    id. 1, 11, 9:

    pollice intus inclinato,

    id. 11, 3, 99:

    arbor Inclinat varias pondere nigra comas,

    Mart. 1, 77, 8:

    sic super Actaeas agilis Cyllenius arces Inclinat cursus,

    Ov. M. 2, 721:

    at mihi non oculos quisquam inclinavit euntes,

    i. e. closed my sinking eyes, Prop. 4 (5), 7, 23 (Müll. inclamavit euntis):

    prius sol meridie se inclinavit, quam, etc.,

    i. e. declined, Liv. 9, 32, 6; cf.:

    inclinato jam in postmeridianum tempus die,

    Cic. Tusc. 3, 3, 7.—

    Mid.: inclinari ad judicem (opp. reclinari ad suos,

    Quint. 11, 3, 132):

    (terra) inclinatur retroque recellit,

    bends down, Lucr. 6, 573:

    saxa inclinatis per humum quaesita lacertis,

    Juv. 15, 63.—
    2.
    In partic.
    a.
    In milit. lang., to cause to fall back or give way:

    ut Hostus cecidit, confestim Romana inclinatur acies,

    i. e. loses ground, retreats, Liv. 1, 12, 3:

    tum inclinari rem in fugam apparuit,

    id. 7, 33, 7:

    quasdam acies inclinatas jam et labantes,

    Tac. G. 8; cf. under II. —
    b.
    In gen., to turn back, cause to move backward:

    septemtrio inclinatum stagnum eodem quo aestus ferebat,

    Liv. 26, 45, 8:

    cum primum aestu fretum inclinatum est,

    id. 29, 7, 2.—
    c.
    In mal. part., to lie down, stretch out:

    jam inclinabo me cum liberta tua,

    Plaut. Pers. 4, 8, 7:

    quot discipulos inclinet Hamillus,

    Juv. 10, 224:

    ipsos maritos,

    id. 9, 26.—
    3.
    Transf., of color, to incline to:

    colore ad aurum inclinato,

    Plin. 15, 11, 10, § 37:

    coloris in luteum inclinati,

    id. 24, 15, 86, § 136.—
    4.
    Of a disease, to abate, diminish:

    morbus inclinatus,

    Cels. 3, 2:

    febris se inclinat,

    id. ib. al.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to turn or incline a person or thing in any direction:

    se ad Stoicos,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    culpam in aliquem,

    to lay the blame upon, Liv. 5, 8, 12:

    quo se fortuna, eodem etiam favor hominum inclinat,

    Just. 5, 1 fin.:

    judicem inclinat miseratio,

    moves, Quint. 4, 1, 14:

    haec animum inclinant, ut credam, etc.,

    Liv. 29, 33, 10.—Mid.:

    quamquam inclinari opes ad Sabinos, rege inde sumpto videbantur,

    Liv. 1, 18, 5.—
    2.
    In partic.
    a.
    To change, alter, and esp. for the worse, to bring down, abase, cause to decline:

    se fortuna inclinaverat,

    Caes. B. C. 1, 52, 3:

    omnia simul inclinante fortuna,

    Liv. 33, 18, 1:

    ut me paululum inclinari timore viderunt, sic impulerunt,

    to give way, yield, Cic. Att. 3, 13, 2:

    eloquentiam,

    Quint. 10, 1, 80.—
    b.
    To throw upon, remove, transfer:

    haec omnia in dites a pauperibus inclinata onera,

    Liv. 1, 43, 9:

    omnia onera, quae communia quondam fuerint, inclinasse in primores civitatis,

    id. 1, 47, 12.—In gram., to form or inflect a word by a change of termination (postclass.):

    (vinosus aut vitiosus) a vocabulis, non a verbo inclinata sunt,

    Gell. 3, 12, 3; 4, 9, 12; 18, 5, 9:

    partim hoc in loco adverbium est, neque in casus inclinatur,

    id. 10, 13, 1.—
    II.
    Neutr., to bend, turn, incline, decline, sink.
    A.
    Lit. (rare, and not in Cic.):

    paulum inclinare necesse est corpora,

    Lucr. 2, 243:

    sol inclinat,

    Juv. 3, 316:

    inclinare meridiem sentis,

    Hor. C. 3, 28, 5 (for which:

    sol se inclinavit,

    Liv. 9, 32, 6;

    v. above I. A. 1.): in vesperam inclinabat dies,

    Curt. 6, 11, 9.—
    2.
    In partic., in milit. lang., to yield, give way:

    ita conflixerunt, ut aliquamdin in neutram partem inclinarent acies,

    Liv. 7, 33, 7:

    in fugam,

    id. 34, 28 fin.:

    inclinantes jam legiones,

    Tac. A. 1, 64; id. H. 3, 83.—
    3.
    To change for the worse, turn, fail:

    si fortuna belli inclinet,

    Liv. 3, 61, 5:

    inde initia magistratuum nostrum meliora ferme, et finis inclinat,

    Tac. A. 15, 21. —
    B.
    Trop., to incline to, be favorably disposed towards any thing (also in Cic.):

    si se dant et sua sponte quo impellimus, inclinant et propendent, etc.,

    Cic. de Or. 2, 44, 187:

    ecquid inclinent ad meum consilium adjuvandum,

    id. Att. 12, 29, 2:

    ad voluptatem audientium,

    Quint. 2, 10, 10:

    in stirpem regiam studiis,

    Curt. 10, 7, 12:

    amicus dulcis, Cum mea compenset vitiis bona, pluribus hisce... inclinet,

    Hor. S. 1, 3, 71:

    cum sententia senatus inclinaret ad pacem cum Pyrrho foedusque faciendum,

    Cic. de Sen. 6, 16:

    color ad crocum inclinans,

    Plin. 27, 12, 105, § 128: omnia repente ad Romanos inclinaverunt. turned in favor of, Liv. 26, 40, 14. — With ut:

    ut belli causa dictatorem creatum arbitrer, inclinat animus,

    Liv. 7, 9, 5:

    multorum eo inclinabant sententiae, ut tempus pugnae differretur,

    id. 27, 46, 7:

    hos ut sequar inclinat animus,

    id. 1, 24, 2. — With inf.:

    inclinavit sententia, suum in Thessaliam agmen demittere,

    Liv. 32, 13, 5:

    inclinavit sententia universos ire,

    id. 28, 25, 15; cf. id. 22, 57, 11.— Pass.:

    consules ad patrum causam inclinati,

    Liv. 3, 65, 2; cf.:

    inclinatis ad suspicionem mentibus,

    Tac. H. 1, 81:

    inclinatis ad credendum animis,

    Liv. 1, 51, 7; Tac. H. 2, 1:

    ad paenitentiam,

    id. ib. 2, 45. —
    2.
    In partic., to change, alter from its former condition (very rare):

    inclinant jam fata ducum,

    change, Luc. 3, 752. — Hence, in-clīnātus, a, um, P. a.
    A.
    Bent down, sunken:

    senectus,

    Calp. 5, 13; of the voice, low, deep:

    vox,

    Cic. Or. 17, 56; cf.:

    inclinata ululantique voce more Asiatico canere,

    id. ib. 8, 27. —
    B.
    Inclined, disposed, prone to any thing:

    plebs ante inclinatior ad Poenos fuerat,

    Liv. 23, 46, 3:

    plebs ad regem Macedonasque,

    id. 42, 30, 1:

    ipsius imperatoris animus ad pacem inclinatior erat,

    id. 34, 33, 9; Tac. H. 1, 81.—
    C.
    Sunken, fallen, deteriorated:

    ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem desciscere,

    Cic. Fam. 2, 16, 1:

    copiae,

    Nep. Pelop. 5, 4.—In neutr. plur. subst.:

    rerum inclinata ferre,

    i. e. troubles, misfortunes, Sil. 6, 119.

    Lewis & Short latin dictionary > inclino

  • 14 nitor

    1.
    nītor, nīsus and nixus ( inf. nitier, Lucr. 1, 1059; old form of the part. perf.: gnitus et gnixus a genibus prisci dixerunt, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.), 3, v. dep. n. [from gnitor; root gnic- or gnig-; cf.: nico, conivere], to bear or rest upon something.
    I.
    Lit.
    (α).
    With abl.: ambae te obsecramus genibus nixae, we implore thee upon our knees, i. e. kneeling, Plaut. Rud. 3, 3, 33:

    stirpibus suis niti,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    herbescens viriditas, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit,

    id. Sen. 15, 51:

    hastili nixus,

    id. Rab. Perd. 7, 21:

    mulierculā nixus,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    juvenis, qui nititur hastā,

    Verg. A. 6, 760:

    paribus nitens Cyllenius alis Constitit,

    id. ib. 4, 252:

    nixus baculo,

    Ov. P. 1, 8, 52.—
    (β).
    With in and acc.:

    nixus in hastam,

    Verg. A. 12, 398.—
    (γ).
    With de:

    de quā pariens arbore nixa dea est,

    Ov. H. 21, 100.—
    (δ).
    With gen. of place:

    humi nitens,

    Verg. A. 2, 380.—
    (ε).
    Absol.: Sisiphu' versat Saxum sudans nitendo, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:

    niti modo ac statim concidere,

    to strive to rise, Sall. J. 101, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make one's way with an effort, to press forward, advance; and, with respect to the goal, to mount, climb, fly, etc. (mostly poet.):

    quaedam serpentes ortae extra aquam simul ac primum niti possunt, aquam persequuntur,

    Cic. N. D. 2, 48, 124:

    nituntur gradibus,

    Verg. A. 2, 442:

    in altas rupes,

    Luc. 4, 37:

    ad sidera,

    Verg. G. 2, 427:

    in aëra,

    Ov. P. 2, 7, 27:

    in adversum,

    id. M. 2, 72:

    sursum nitier,

    Lucr. 1, 1059.—Of violent bodily motion:

    niti corporibus et ea huc illuc, quasi vitabundi aut jacientes tela agitare,

    to struggle, Sall. J. 60, 4.—
    2.
    To strain in giving birth, to bring forth, Plin. 9, 35, 54, § 107 (al. eniti):

    nitor,

    I am in labor, Ov. M. 9, 302; Pseud.-Ov. Her. 21, 100.—
    3.
    To strain for a stool, Suet. Vesp. 20.—
    II.
    Trop.
    A.
    To strive, to exert one's self, make an effort, labor, endeavor:

    moderatio modo virium adsit et tantum, quantum potest, quisque nitatur,

    Cic. Sen. 10, 33; Nep. Att. 15, 2:

    nisurus contra regem,

    Caes. B. C. 2, 37; Sall. C. 38, 2:

    pro aliquo,

    Liv. 35, 10; cf.:

    pro libertate summā ope niti,

    Sall. J. 31, 17:

    nitebantur, ne gravius in eum consuleretur,

    Sall. J. 13, 8; cf.:

    unus Miltiades maxime nitebatur, ut, etc.,

    Nep. Milt. 4, 2. — Inf.:

    summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    patriam recuperare niti,

    Nep. Pelop. 2:

    ingenio nitor non periisse meo,

    Ov. P. 3, 5, 34; id. M. 8, 694.— Absol., of soldiers hard pressed in battle:

    tamen virtute et patientia nitebantur atque omnia vulnera sustinebant,

    Caes. B. C. 1, 45.—
    2.
    To strive after a thing:

    ad immortalitatem gloriae niti,

    Cic. Sen. 23, 82:

    ad summa, Quint. prooem. § 20: in vetitum,

    Ov. Am. 3, 4, 17.—
    3.
    To try to prove, contend in argument, argue, with acc. and inf.:

    nitamur igitur nihil posse percipi,

    Cic. Ac. 2, 21, 68.—
    B.
    To rest, rely, depend upon a thing.
    (α).
    With in and abl.:

    nixus in nomine inani,

    Lucr. 5, 909:

    conjectura in quā nititur divinatio,

    Cic. Div. 2, 26, 55:

    ea, in quibus causa nititur,

    id. Cael. 10, 25:

    cujus in vitā nitebatur salus civitatis,

    id. Mil. 7, 19.—
    (β).
    With abl.:

    spe niti,

    Cic. Att. 3, 9, 2:

    consilio atque auctoritate alicujus,

    id. Off. 1, 34, 122; id. Fam. 1, 5, a, 2:

    si quis hoc uno nititur quod sit ignobilis,

    id. Clu. 40, 112.—
    (γ).
    With ubi:

    quo confugies? ubi nitere?

    Cic. Verr. 2, 2, 64, § 155.—Hence, P. a., as subst., Nixus, i, m., only plur., Nixi, ōrum, m., three guardian deities of women in labor, the statues of whom, representing them in a kneeling posture, stood on the Capitol before the chapel of Minerva, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    magno Lucinam Nixosque patres clamore vocabam,

    Ov. M. 9, 294.
    2.
    nĭtor, ōris, m. [niteo], brightness, splendor, lustre, sheen.
    I.
    Lit.:

    nitor exoriens aurorae,

    Lucr. 4, 538:

    diurnus,

    the daylight, Ov. H. 18, 78:

    herbarum viridis,

    Lucr. 5, 783:

    argenti et auri,

    Ov. P. 3, 4, 23:

    eboris,

    Plin. 7, 15, 13, § 64:

    materiae,

    of the wood, id. 16, 40, 79, § 215:

    speculi,

    id. 11, 37, 64, § 170:

    gladii,

    id. 2, 25, 22, § 89:

    nigerrimus gemmae,

    id. 37, 10, 69, § 184:

    nitorem cutis facit sal,

    id. 31, 7, 41, § 84.— Plur.:

    nitores splendoresque auri,

    Gell. 2, 6, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Sleekness, plumpness, good looks, beauty:

    nitor corporis,

    Ter. Eun. 2, 2, 10:

    urit me Glycerae nitor,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    Liparei nitor Hebri,

    id. ib. 3, 12, 6:

    nullus totā nitor in cute,

    Juv. 9, 13.—
    2.
    Neatness, elegance, brilliancy of external appearance:

    si quem... aliquid offendit, si purpurae genus, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,

    Cic. Cael. 31, 77:

    habitus,

    Juv. 3, 180:

    oppidum praecipui nitoris,

    Plin. 4, 12, 26, § 85.—
    3.
    In gen., color, Lucr. 2, 819:

    ludis et externo tincta nitore caput,

    Prop. 2, 14, 26 (3, 11, 2).—
    II.
    Trop., of speech, splendor, elegance, grace of style. —With gen.:

    adhibendus erit in eis explicandis quidam orationis nitor,

    Cic. Or. 32, 115:

    domesticus eloquii,

    Ov. P. 2, 2, 51:

    nitor et cultus descriptionum,

    Tac. Or. 20:

    translationum,

    Quint. 12, 10, 36.— Absol.:

    sublimitas et magnificentia et nitor,

    Quint. 8, 3, 3:

    eruditione ac nitore praestare,

    id. 10, 1, 98:

    scripsit non sine cultu ac nitore,

    id. 10, 1, 124.—
    B.
    Of character, dignity, excellence:

    generis,

    Ov. P. 2, 9, 17; splendid liberality, Stat. S. 3, 3, 149.

    Lewis & Short latin dictionary > nitor

  • 15 Nixi

    1.
    nītor, nīsus and nixus ( inf. nitier, Lucr. 1, 1059; old form of the part. perf.: gnitus et gnixus a genibus prisci dixerunt, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.), 3, v. dep. n. [from gnitor; root gnic- or gnig-; cf.: nico, conivere], to bear or rest upon something.
    I.
    Lit.
    (α).
    With abl.: ambae te obsecramus genibus nixae, we implore thee upon our knees, i. e. kneeling, Plaut. Rud. 3, 3, 33:

    stirpibus suis niti,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    herbescens viriditas, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit,

    id. Sen. 15, 51:

    hastili nixus,

    id. Rab. Perd. 7, 21:

    mulierculā nixus,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    juvenis, qui nititur hastā,

    Verg. A. 6, 760:

    paribus nitens Cyllenius alis Constitit,

    id. ib. 4, 252:

    nixus baculo,

    Ov. P. 1, 8, 52.—
    (β).
    With in and acc.:

    nixus in hastam,

    Verg. A. 12, 398.—
    (γ).
    With de:

    de quā pariens arbore nixa dea est,

    Ov. H. 21, 100.—
    (δ).
    With gen. of place:

    humi nitens,

    Verg. A. 2, 380.—
    (ε).
    Absol.: Sisiphu' versat Saxum sudans nitendo, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:

    niti modo ac statim concidere,

    to strive to rise, Sall. J. 101, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make one's way with an effort, to press forward, advance; and, with respect to the goal, to mount, climb, fly, etc. (mostly poet.):

    quaedam serpentes ortae extra aquam simul ac primum niti possunt, aquam persequuntur,

    Cic. N. D. 2, 48, 124:

    nituntur gradibus,

    Verg. A. 2, 442:

    in altas rupes,

    Luc. 4, 37:

    ad sidera,

    Verg. G. 2, 427:

    in aëra,

    Ov. P. 2, 7, 27:

    in adversum,

    id. M. 2, 72:

    sursum nitier,

    Lucr. 1, 1059.—Of violent bodily motion:

    niti corporibus et ea huc illuc, quasi vitabundi aut jacientes tela agitare,

    to struggle, Sall. J. 60, 4.—
    2.
    To strain in giving birth, to bring forth, Plin. 9, 35, 54, § 107 (al. eniti):

    nitor,

    I am in labor, Ov. M. 9, 302; Pseud.-Ov. Her. 21, 100.—
    3.
    To strain for a stool, Suet. Vesp. 20.—
    II.
    Trop.
    A.
    To strive, to exert one's self, make an effort, labor, endeavor:

    moderatio modo virium adsit et tantum, quantum potest, quisque nitatur,

    Cic. Sen. 10, 33; Nep. Att. 15, 2:

    nisurus contra regem,

    Caes. B. C. 2, 37; Sall. C. 38, 2:

    pro aliquo,

    Liv. 35, 10; cf.:

    pro libertate summā ope niti,

    Sall. J. 31, 17:

    nitebantur, ne gravius in eum consuleretur,

    Sall. J. 13, 8; cf.:

    unus Miltiades maxime nitebatur, ut, etc.,

    Nep. Milt. 4, 2. — Inf.:

    summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    patriam recuperare niti,

    Nep. Pelop. 2:

    ingenio nitor non periisse meo,

    Ov. P. 3, 5, 34; id. M. 8, 694.— Absol., of soldiers hard pressed in battle:

    tamen virtute et patientia nitebantur atque omnia vulnera sustinebant,

    Caes. B. C. 1, 45.—
    2.
    To strive after a thing:

    ad immortalitatem gloriae niti,

    Cic. Sen. 23, 82:

    ad summa, Quint. prooem. § 20: in vetitum,

    Ov. Am. 3, 4, 17.—
    3.
    To try to prove, contend in argument, argue, with acc. and inf.:

    nitamur igitur nihil posse percipi,

    Cic. Ac. 2, 21, 68.—
    B.
    To rest, rely, depend upon a thing.
    (α).
    With in and abl.:

    nixus in nomine inani,

    Lucr. 5, 909:

    conjectura in quā nititur divinatio,

    Cic. Div. 2, 26, 55:

    ea, in quibus causa nititur,

    id. Cael. 10, 25:

    cujus in vitā nitebatur salus civitatis,

    id. Mil. 7, 19.—
    (β).
    With abl.:

    spe niti,

    Cic. Att. 3, 9, 2:

    consilio atque auctoritate alicujus,

    id. Off. 1, 34, 122; id. Fam. 1, 5, a, 2:

    si quis hoc uno nititur quod sit ignobilis,

    id. Clu. 40, 112.—
    (γ).
    With ubi:

    quo confugies? ubi nitere?

    Cic. Verr. 2, 2, 64, § 155.—Hence, P. a., as subst., Nixus, i, m., only plur., Nixi, ōrum, m., three guardian deities of women in labor, the statues of whom, representing them in a kneeling posture, stood on the Capitol before the chapel of Minerva, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    magno Lucinam Nixosque patres clamore vocabam,

    Ov. M. 9, 294.
    2.
    nĭtor, ōris, m. [niteo], brightness, splendor, lustre, sheen.
    I.
    Lit.:

    nitor exoriens aurorae,

    Lucr. 4, 538:

    diurnus,

    the daylight, Ov. H. 18, 78:

    herbarum viridis,

    Lucr. 5, 783:

    argenti et auri,

    Ov. P. 3, 4, 23:

    eboris,

    Plin. 7, 15, 13, § 64:

    materiae,

    of the wood, id. 16, 40, 79, § 215:

    speculi,

    id. 11, 37, 64, § 170:

    gladii,

    id. 2, 25, 22, § 89:

    nigerrimus gemmae,

    id. 37, 10, 69, § 184:

    nitorem cutis facit sal,

    id. 31, 7, 41, § 84.— Plur.:

    nitores splendoresque auri,

    Gell. 2, 6, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Sleekness, plumpness, good looks, beauty:

    nitor corporis,

    Ter. Eun. 2, 2, 10:

    urit me Glycerae nitor,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    Liparei nitor Hebri,

    id. ib. 3, 12, 6:

    nullus totā nitor in cute,

    Juv. 9, 13.—
    2.
    Neatness, elegance, brilliancy of external appearance:

    si quem... aliquid offendit, si purpurae genus, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,

    Cic. Cael. 31, 77:

    habitus,

    Juv. 3, 180:

    oppidum praecipui nitoris,

    Plin. 4, 12, 26, § 85.—
    3.
    In gen., color, Lucr. 2, 819:

    ludis et externo tincta nitore caput,

    Prop. 2, 14, 26 (3, 11, 2).—
    II.
    Trop., of speech, splendor, elegance, grace of style. —With gen.:

    adhibendus erit in eis explicandis quidam orationis nitor,

    Cic. Or. 32, 115:

    domesticus eloquii,

    Ov. P. 2, 2, 51:

    nitor et cultus descriptionum,

    Tac. Or. 20:

    translationum,

    Quint. 12, 10, 36.— Absol.:

    sublimitas et magnificentia et nitor,

    Quint. 8, 3, 3:

    eruditione ac nitore praestare,

    id. 10, 1, 98:

    scripsit non sine cultu ac nitore,

    id. 10, 1, 124.—
    B.
    Of character, dignity, excellence:

    generis,

    Ov. P. 2, 9, 17; splendid liberality, Stat. S. 3, 3, 149.

    Lewis & Short latin dictionary > Nixi

  • 16 Nixus

    1.
    nītor, nīsus and nixus ( inf. nitier, Lucr. 1, 1059; old form of the part. perf.: gnitus et gnixus a genibus prisci dixerunt, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.), 3, v. dep. n. [from gnitor; root gnic- or gnig-; cf.: nico, conivere], to bear or rest upon something.
    I.
    Lit.
    (α).
    With abl.: ambae te obsecramus genibus nixae, we implore thee upon our knees, i. e. kneeling, Plaut. Rud. 3, 3, 33:

    stirpibus suis niti,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37:

    herbescens viriditas, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit,

    id. Sen. 15, 51:

    hastili nixus,

    id. Rab. Perd. 7, 21:

    mulierculā nixus,

    id. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    juvenis, qui nititur hastā,

    Verg. A. 6, 760:

    paribus nitens Cyllenius alis Constitit,

    id. ib. 4, 252:

    nixus baculo,

    Ov. P. 1, 8, 52.—
    (β).
    With in and acc.:

    nixus in hastam,

    Verg. A. 12, 398.—
    (γ).
    With de:

    de quā pariens arbore nixa dea est,

    Ov. H. 21, 100.—
    (δ).
    With gen. of place:

    humi nitens,

    Verg. A. 2, 380.—
    (ε).
    Absol.: Sisiphu' versat Saxum sudans nitendo, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10:

    niti modo ac statim concidere,

    to strive to rise, Sall. J. 101, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make one's way with an effort, to press forward, advance; and, with respect to the goal, to mount, climb, fly, etc. (mostly poet.):

    quaedam serpentes ortae extra aquam simul ac primum niti possunt, aquam persequuntur,

    Cic. N. D. 2, 48, 124:

    nituntur gradibus,

    Verg. A. 2, 442:

    in altas rupes,

    Luc. 4, 37:

    ad sidera,

    Verg. G. 2, 427:

    in aëra,

    Ov. P. 2, 7, 27:

    in adversum,

    id. M. 2, 72:

    sursum nitier,

    Lucr. 1, 1059.—Of violent bodily motion:

    niti corporibus et ea huc illuc, quasi vitabundi aut jacientes tela agitare,

    to struggle, Sall. J. 60, 4.—
    2.
    To strain in giving birth, to bring forth, Plin. 9, 35, 54, § 107 (al. eniti):

    nitor,

    I am in labor, Ov. M. 9, 302; Pseud.-Ov. Her. 21, 100.—
    3.
    To strain for a stool, Suet. Vesp. 20.—
    II.
    Trop.
    A.
    To strive, to exert one's self, make an effort, labor, endeavor:

    moderatio modo virium adsit et tantum, quantum potest, quisque nitatur,

    Cic. Sen. 10, 33; Nep. Att. 15, 2:

    nisurus contra regem,

    Caes. B. C. 2, 37; Sall. C. 38, 2:

    pro aliquo,

    Liv. 35, 10; cf.:

    pro libertate summā ope niti,

    Sall. J. 31, 17:

    nitebantur, ne gravius in eum consuleretur,

    Sall. J. 13, 8; cf.:

    unus Miltiades maxime nitebatur, ut, etc.,

    Nep. Milt. 4, 2. — Inf.:

    summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    patriam recuperare niti,

    Nep. Pelop. 2:

    ingenio nitor non periisse meo,

    Ov. P. 3, 5, 34; id. M. 8, 694.— Absol., of soldiers hard pressed in battle:

    tamen virtute et patientia nitebantur atque omnia vulnera sustinebant,

    Caes. B. C. 1, 45.—
    2.
    To strive after a thing:

    ad immortalitatem gloriae niti,

    Cic. Sen. 23, 82:

    ad summa, Quint. prooem. § 20: in vetitum,

    Ov. Am. 3, 4, 17.—
    3.
    To try to prove, contend in argument, argue, with acc. and inf.:

    nitamur igitur nihil posse percipi,

    Cic. Ac. 2, 21, 68.—
    B.
    To rest, rely, depend upon a thing.
    (α).
    With in and abl.:

    nixus in nomine inani,

    Lucr. 5, 909:

    conjectura in quā nititur divinatio,

    Cic. Div. 2, 26, 55:

    ea, in quibus causa nititur,

    id. Cael. 10, 25:

    cujus in vitā nitebatur salus civitatis,

    id. Mil. 7, 19.—
    (β).
    With abl.:

    spe niti,

    Cic. Att. 3, 9, 2:

    consilio atque auctoritate alicujus,

    id. Off. 1, 34, 122; id. Fam. 1, 5, a, 2:

    si quis hoc uno nititur quod sit ignobilis,

    id. Clu. 40, 112.—
    (γ).
    With ubi:

    quo confugies? ubi nitere?

    Cic. Verr. 2, 2, 64, § 155.—Hence, P. a., as subst., Nixus, i, m., only plur., Nixi, ōrum, m., three guardian deities of women in labor, the statues of whom, representing them in a kneeling posture, stood on the Capitol before the chapel of Minerva, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.:

    magno Lucinam Nixosque patres clamore vocabam,

    Ov. M. 9, 294.
    2.
    nĭtor, ōris, m. [niteo], brightness, splendor, lustre, sheen.
    I.
    Lit.:

    nitor exoriens aurorae,

    Lucr. 4, 538:

    diurnus,

    the daylight, Ov. H. 18, 78:

    herbarum viridis,

    Lucr. 5, 783:

    argenti et auri,

    Ov. P. 3, 4, 23:

    eboris,

    Plin. 7, 15, 13, § 64:

    materiae,

    of the wood, id. 16, 40, 79, § 215:

    speculi,

    id. 11, 37, 64, § 170:

    gladii,

    id. 2, 25, 22, § 89:

    nigerrimus gemmae,

    id. 37, 10, 69, § 184:

    nitorem cutis facit sal,

    id. 31, 7, 41, § 84.— Plur.:

    nitores splendoresque auri,

    Gell. 2, 6, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Sleekness, plumpness, good looks, beauty:

    nitor corporis,

    Ter. Eun. 2, 2, 10:

    urit me Glycerae nitor,

    Hor. C. 1, 19, 5:

    Liparei nitor Hebri,

    id. ib. 3, 12, 6:

    nullus totā nitor in cute,

    Juv. 9, 13.—
    2.
    Neatness, elegance, brilliancy of external appearance:

    si quem... aliquid offendit, si purpurae genus, si amicorum catervae, si splendor, si nitor,

    Cic. Cael. 31, 77:

    habitus,

    Juv. 3, 180:

    oppidum praecipui nitoris,

    Plin. 4, 12, 26, § 85.—
    3.
    In gen., color, Lucr. 2, 819:

    ludis et externo tincta nitore caput,

    Prop. 2, 14, 26 (3, 11, 2).—
    II.
    Trop., of speech, splendor, elegance, grace of style. —With gen.:

    adhibendus erit in eis explicandis quidam orationis nitor,

    Cic. Or. 32, 115:

    domesticus eloquii,

    Ov. P. 2, 2, 51:

    nitor et cultus descriptionum,

    Tac. Or. 20:

    translationum,

    Quint. 12, 10, 36.— Absol.:

    sublimitas et magnificentia et nitor,

    Quint. 8, 3, 3:

    eruditione ac nitore praestare,

    id. 10, 1, 98:

    scripsit non sine cultu ac nitore,

    id. 10, 1, 124.—
    B.
    Of character, dignity, excellence:

    generis,

    Ov. P. 2, 9, 17; splendid liberality, Stat. S. 3, 3, 149.

    Lewis & Short latin dictionary > Nixus

  • 17 pacifer

    pācĭfer, fēra, fŏrum, adj. [pax-fero], peace-bringing, that makes or announces peace, peaceful, pacific ( poet. and postclass.):

    sermo,

    Luc. 3, 305:

    oliva,

    Verg. A. 8, 116:

    laurus,

    Plin. 15, 30, 40, § 133;

    of the same: virga,

    Val. Fl. 4, 139.—A frequent epithet of the gods;

    of Mercury: Cyllenius,

    Ov. M. 14, 291; so Inscr. Orell. 1411;

    of Jupiter,

    Inscr. Gud. 7, 7;

    of Mars,

    Inscr. Orell. 1353;

    of Apollo,

    Inscr. Grut. 38, 7;

    of Hercules,

    ib. 49, 1; 1013, 4; of Minerva, Inscr. Rein. cl. 1, 228;

    of Genius (perh. of Mercury),

    Inscr. Orell. 1412:

    Christus,

    Tert. adv. Marc. 3, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > pacifer

  • 18 pigresco

    pī̆gresco, ĕre, v. inch. n. [pigreo], to become slow, sluggish:

    Nilus pigrescit,

    Plin. 18, 18, 47, § 168:

    possit pigrescere Cyllenius,

    Mart. Cap. 1, § 38; Ambros. Virg. 17, 110; id. in Luc. 10, § 23.

    Lewis & Short latin dictionary > pigresco

  • 19 repigratus

    rĕ-pigro, no perf., ātum, 1, v. a.
    I.
    To make slothful:

    uxoris Cyllenius fotibus repigratus,

    Mart. Cap. 1, § 35.—
    II.
    Trop., to check, keep back, retard (post-class.):

    dirarum bestiarum impetum,

    App. M. 8, p. 208, 19;

    p. 175 Bip.: repigrato fetu,

    id. ib. 1, p. 106, 21.— Hence, rĕpigrātus, a, um, P. a., retarded, slow:

    repigratior paululum,

    Mart. Cap. 1, § 36 (al. repigritior).

    Lewis & Short latin dictionary > repigratus

  • 20 repigro

    rĕ-pigro, no perf., ātum, 1, v. a.
    I.
    To make slothful:

    uxoris Cyllenius fotibus repigratus,

    Mart. Cap. 1, § 35.—
    II.
    Trop., to check, keep back, retard (post-class.):

    dirarum bestiarum impetum,

    App. M. 8, p. 208, 19;

    p. 175 Bip.: repigrato fetu,

    id. ib. 1, p. 106, 21.— Hence, rĕpigrātus, a, um, P. a., retarded, slow:

    repigratior paululum,

    Mart. Cap. 1, § 36 (al. repigritior).

    Lewis & Short latin dictionary > repigro

См. также в других словарях:

  • КИЛЛЕНИЙ —    • Cyllenĭus,          см. Κυλλήνιος, см. Έρμη̃ς, Гермес, 1 …   Реальный словарь классических древностей

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • CYLLENE — I. CYLLENE Elidis regio in Peloponneso, urbs et navale, Steph. Huc, post Eiran bellô Messeniacô II. a Spartanis captam, et Messenios ab illis subactos, Pylii et Mothonaei, aliique maris accolae classibus se receperunt; et cum iis, qui in Arcadiam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Hermes — For other uses, see Hermes (disambiguation). Hermes So called “Logios Hermes” (Hermes,Orator). Marble, Roman copy from the late 1st century CE early 2nd century CE after a Greek original of the 5th …   Wikipedia

  • Mount Kyllini — Ziria redirects here. For the video games, see Tengai Makyō. For other uses, see Kyllini (disambiguation). Mount Kyllini Mount Kyllini as seen from Stymphalia …   Wikipedia

  • VEGAS.com — Infobox Company company name = Vegas.com LLC company company type = Private company foundation = 1998, incorporated 1998 location city = Henderson, Nevada location country = USA key people = Howard Lefkowitz, President John Keast, COO | industry …   Wikipedia

  • Hermes (Marvel Comics) — Superherobox| caption= comic color=background:#ff8080 character name=Hermes real name=Hermes species= publisher=Marvel Comics debut= Thor #129 (Jun 1966) creators=Stan Lee and Jack Kirby alliance color=background:#c0c0ff alliances=Olympian Gods… …   Wikipedia

  • Cilene — El monte Cilene visto desde Estinfalo …   Wikipedia Español

  • Choricvs — CHORĬCVS, i, ein König in Arkadien, hatte zu Söhnen den Plexippus, und Enetus, zur Tochter aber die Palästra; und da jene das Ringen erfanden, so entdeckete diese es ihrem Liebhaber, dem Mercurius. Als sich aber ihre Brüder deshalber gegen den… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Cyllen — CYLLEN, énis, Gr. Κυλλὴν, ῆνος, (⇒ Tab. XIX.) des Elatus Sohn, von dem so wohl der Berg Cyllene, als auch Mercurius den Beynamen Cyllenius soll bekommen haben. Pausan. Arcad. c. 17. p. 482 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Cyllivs — CYLLIVS, i, soll durch Ausstoßung mit vorhergehendem Beynamen des Mercurius, Cyllenius, einerley seyn. Steph. Byz. in Κυλλήνη, & Eustath. ad Hom. Il. B. v. 603 …   Gründliches mythologisches Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»