cujusmodi

cūjusmŏdi ( quōj-), also cūjus mŏdi [quis-modus] = qualis, of what kind:

cupio cognoscere iter tuum cujusmodi sit,

Cic. Fam. 15, 20, 3; Auct. B. Afr. 31; Plaut. Most. 3, 2, 132.—

Of whatever kind, Cic. Fam. 4, 7, 4 (al. leg. cuicuimodi); id. Tusc. 5, 41, 121 (al. cuicuimodi); Plaut. Bacch. 3, 2, 16.

cūjusmŏdi ( quōj-), also cūjus mŏdi [quis-modus] = qualis, of what kind:

cupio cognoscere iter tuum cujusmodi sit,

Cic. Fam. 15, 20, 3; Auct. B. Afr. 31; Plaut. Most. 3, 2, 132.—

Of whatever kind, Cic. Fam. 4, 7, 4 (al. leg. cuicuimodi); id. Tusc. 5, 41, 121 (al. cuicuimodi); Plaut. Bacch. 3, 2, 16.

cūjusmŏdi ( quōj-), also cūjus mŏdi [quis-modus] = qualis, of what kind:

cupio cognoscere iter tuum cujusmodi sit,

Cic. Fam. 15, 20, 3; Auct. B. Afr. 31; Plaut. Most. 3, 2, 132.—

Of whatever kind, Cic. Fam. 4, 7, 4 (al. leg. cuicuimodi); id. Tusc. 5, 41, 121 (al. cuicuimodi); Plaut. Bacch. 3, 2, 16.

artĭfĭcĭum, ii, n. [artifex].

In gen., the occupation of an artifex, a profession, trade, an employment, a handicraft, an art:

Jam de artificiis et quaestibus, qui liberales habendi, qui sordidi sint, etc.,

Cic. Off. 1, 42, 150:

ne opifices quidem tueri sua artificia possent, nisi, etc.,

id. Fin. 3, 2, 4:

in artificio perquam tenui et levi (sc. scaenico),

id. de Or. 1, 28, 129:

sordidum ancillareque,

id. Tusc. 5, 20, 58; so Tac. Or. 32; Sen. Ben. 6, 17: de hoc artificio est nobis acquisitio, * Vulg. Act. 19, 25:

non tu in isto artificio accusatorio callidior es quam hic in suo,

Cic. Rosc. Am. 17, 49 al. —

Esp.

Skill, knowledge, ingenuity in any thing:

simulacrum Dianae singulari opere artificioque perfectum,

Cic. Verr. 2, 4, 33; so id. ib. 2, 4, 21: quae certis signis artificii notata sunt, Auct. ad Her. 4, 4.—

Theory, system (cf. ars, I. C. 1.):

non esse eloquentiam ex artificio, sed artificium ex eloquentiā natum,

Cic. de Or. 1, 32, 146:

existimant artificium esse hoc quoddam non dissimile ceterorum, cujusmodi de ipso jure civili Crassus componi posse dicebat,

id. ib. 2, 19, 83: scientia cujusdam artificii non numquam dicitur prudentia, Auct. ad Her. 3, 2:

artificium memoriae,

mnemonics, id. ib. 4, 16.—

Skill serviceable in the attainment of any object, ingenuity, art, dexterity; and in a bad sense, craft, cunning, artifice (cf. ars, II.):

id ipsum, quod contra me locutus es, artificio quodam es consecutus,

Cic. de Or. 1, 17, 74:

opus est non solum ingenio, verum etiam artificio quodam singulari,

id. Verr. 2, 4, 40 fin.:

vicinitas non assueta mendaciis, non fucosa, non fallax, non erudita artificio simulationis,

id. Planc. 9:

non virtute, neque in acie vicisse Romanos, sed artificio quodam et scientiā oppugnationis,

Caes. B. G. 7, 29: quorum artificiis effectum est, ut res publica in hunc statum perveniret, id. ap. Cic. Att. 9, 8, C. fin.

fīlum, i. n. (also filus, i, m., acc. to Arn. 1, 36 dub., plur. heterocl., fili, Luc. 6, 460) [for figlum, v. figo], a thread of any thing woven (of linen or woolen cloth, a cobweb, etc.).

Lit., Varr. L. L. 5, § 113 Müll.; Enn. ap. Non. 116, 6 (Ann. v. 259 ed. Vahl.); Verg. A. 6, 30; Ov. A. A. 3, 445; id. M. 4, 36; Mart. 6, 3, 5; Cels. 7, 16:

lumen candelae cujus tempero filum,

wick, Juv. 3, 287:

tenuia aranei,

a web, Lucr. 3, 383:

tineae,

Ov. M. 15, 372.— Poet., of the thread of life spun by the Fates:

sororum fila trium,

Hor. C. 2, 3, 16; Verg. A. 10, 815; Ov. M. 2, 654; id. Tr. 5, 10, 45; Sil. 4, 28; Mart. 10, 5, 10 al.— Prov.: pendere filo (tenui), to hang by a thread, for to be in great danger: hac noctu filo pendebit Etruria tota, Enn. ap. Macr. S. 1, 4, § 18 (Ann. v. 153 ed. Vahl.):

omnia sunt hominum tenui pendentia filo,

Ov. P. 4, 3, 35; Val. Max. 6, 4, 1.—

In partic., the fillet of wool wound round the upper part of the flamen's cap, similar to the stemma of the Greeks; hence, in gen., a priest's fillet: APICVLVM, filum, quo flamines velatum apicem gerunt, Paul. ex Fest. p. 23 Müll.:

legatus capite velato filo (lanae velamen est), Audi, Juppiter, inquit, etc.,

Liv. 1, 32, 6:

filo velatus,

Tib. 1, 5, 15.—

Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).

Of any thing slender and drawn out like a thread, a string, cord, filament, fibre:

tractat inauratae consona fila lyrae,

the strings, Ov. Am. 1, 8, 60; so,

lyrae,

id. M. 5, 118:

sonantia,

id. ib. 10, 89:

croci,

i. e. the stamen, id. F. 1, 342:

foliorum exilitas usque in fila attenuata,

Plin. 21, 6, 16, § 30; 11, 15, 15, § 39. —

Plur., shreds, slices, remnants:

fila sectivi porri,

Juv. 14, 133:

porris fila resecta suis,

Mart. 11, 52:

fila Tarentini graviter redolentia porri edisti,

id. 13, 18.—

I. q. crassitudo, the density, compactness, compact shape, or, in gen., contour, form, shape of an object:

forma quoque hinc solis debet filumque videri,

Lucr. 5, 571, v. Lachm. ad h. 1.; cf. id. 5, 581; 2, 341; 4, 88:

mulieris,

Plaut. Merc. 4, 4, 15:

corporis,

Varr. L. L. 10, § 4 Müll.; Gell. 1, 9, 2; Amm. 14, 11, 28:

forma atque filo virginali,

id. 14, 4, 2:

ingeniosus est et bono filo,

Petr. 46.—

Trop. (cf. the preced. no.), of speech, texture, sort, quality, nature, style (class.):

ego hospiti veteri et amico munusculum mittere (volui) levidense, crasso filo, cujusmodi ipsius solent esse munera,

i. e. of coarse texture, Cic. Fam. 9, 12, 2; cf.:

argumentandi tenue filum,

id. Or. 36, 124:

tenui deducta poëmata filo,

Hor. Ep. 2, 1, 225; cf.:

gracili connectere carmina filo, Col. poët. 10, 227: paulo uberiore filo,

Cic. de Or. 2, 22, 93:

orationis,

id. ib. 3, 26, 103:

aliud quoddam filum orationis tuae (= oratio uberior),

id. Lael. 7, 25.

firmĭtas, ātis, f. [firmus], firmness, durability, strength (class.; syn.: constantia, firmitudo, perseverantia).

Lit.: ea, quae ille (Epicurus) propter firmitatem steremnia appellat, Cic. N. D. 1, 19, 49: age specta, [p. 753] postes cujusmodi! Quanta firmitate facti, Plaut. Most. 3, 2, 134: materiae, * Caes. B. C. 2, 11, 1:

amphorarum,

Plin. 35, 12, 46, § 161:

Aegyptii lini,

id. 19, 1, 2, § 14:

fastigiorum templorum,

id. 35, 12, 46, § 158:

uvae contra frigora, etc.,

id. 14, 3, 4, § 40:

vini,

id. 14, 2, 4, § 21:

gladiatoria totius corporis,

vigor, Cic. Phil. 2, 25, 63; cf. Quint. 8, 4, 16:

corporis,

id. 11, 3, 19; 2, 16, 13; Plin. Pan. 4, 7; 15, 1:

capitis, lateris pecorisve,

Quint. 11, 3, 16; 40:

firmitas et vigor vocis,

Gell. 2, 3, 4:

valetudinis,

Plin. 20, 5, 20, § 42. —In plur.:

pulvis Puteolanus aedificiis praestat firmitates,

Vitr. 2, 6.—

Trop., firmness, steadfastness, stability, endurance, constancy, power:

firmitas et constantia,

Cic. Fam. 9, 11, 1:

animi,

id. Sest. 44, 95; id. Att. 12, 38, 3; id. Tusc. 5, 26, 74:

sapientis,

id. Ac. 2, 20, 66: exercitus numero amplissimus, firmitate exiguus, Planc. in Cic. Fam. 10, 24, 3:

ut quisque minimum firmitatis haberet minimumque virium, ita amicitias appetere maxime,

Cic. Lael. 13, 46; cf.:

ea (amicitia) non satis habet firmitatis,

id. ib. 5, 19:

si aliquid firmitatis nactus sit Antonius,

id. Fam. 11, 12, 1:

imperii,

Suet. Vesp. 7.

mŏdus, i, m. [root med-, measure, weigh; Gr. medomai, medontes, mêstôr, medimnos; cf.: modius, modestus, moderor], a measure with which, or according to which, any thing is measured, its size, length, circumference, quantity (freq. and class.).

Lit.

In gen.:

modi, quibus metirentur rura,

Varr. R. R. 1, 10, 1:

is modus acnua Latine appellatur,

id. ib. 1, 10, 2:

filio agri reliquit ei non magnum modum,

Plaut. Aul. prol. 13:

hoc erat in votis, modus agri non ita magnus,

Hor. S. 2, 6, 1:

de modo agri scripsit,

Cic. Att. 13, 33, 2:

de modo agri (actio), cum a venditore emptor deceptus est,

Paul. Sent. 1, 19, 1:

modus hic agri nostro non sufficit horto,

Juv. 14, 172:

modus altitudinis et latitudinis (sulcorum),

Col. 11, 3, 4:

collis modum jugeri continens,

Col. Arbor. 1, 6:

ut omnium par modus sit,

Cels. 3, 27; cf. Col. 12, 23:

falsus,

false measure, Dig. 11, 6: magnus legionum, Vell. 2, 73, 2: hic mihi conteritur vitae modus, measure or term of life, Prop. 1, 7, 9.—

In partic.

Pregn., a proper measure, due measure:

in modo fundi non animadverso lapsi sunt multi,

Varr. R. R. 1, 11:

suus cuique (rei) modus est,

Cic. Or. 22, 73:

ordine et modo,

id. Off. 1, 5, 14:

modum alicujus rei habere,

to observe measure in a thing, not exceed the bounds of moderation, id. Verr. 2, 2, 59, § 144:

vox quasi extra modum absona,

beyond measure, immoderately, id. de Or. 3, 11, 41:

cum lacus praeter modum crevisset,

id. Div. 1, 44, 100:

ii sine dubio fidem et modum transeunt,

id. Off. 1, 29, 102:

supra modum in servos suos saevire,

Gai. Inst. 1, 53:

sine modo modestiāque,

without measure, without moderation, Sall. J. 41, 9:

sine modo ac modestia agi,

Liv. 26, 48, 11.—

The measure of tones, measure, rhythm, melody, harmony, time; in poetry, measure, metre, mode:

vocum,

Cic. Div. 2, 3, 9:

musici,

Quint. 1, 10, 14:

lyrici,

Ov. H. 15, 6:

fidibus Latinis Thebanos aptare modos,

Hor. Ep. 1, 3, 12: Bacchico exsultas (i. e. exsultans) modo, Enn. ap. Charis. p. 214 P. (Trag. v. 152 Vahl.):

flebilibus modis concinere,

Cic. Tusc. 1, 44, 106: saltare ad tibicinis modos, to the music or sound of the flute, Liv. 7, 2:

nectere canoris Eloquium vocale modis,

Juv. 7, 19.—Fig.:

verae numerosque modosque ediscere vitae,

moral harmonies, Hor. Ep. 2, 2, 144.—

Transf.

A measure which is not to be exceeded, a bound, limit, end, restriction, etc.:

modus muliebris nullust, neque umquam lavando et fricando modum scimus facere,

Plaut. Poen. 1, 2, 21:

quis modus tibi tandem exilio eveniet,

id. Merc. 3, 4, 67:

modum aliquem et finem orationi facere,

to set bounds to, Cic. Verr. 2, 2, 48, § 118:

ludendi est quidem modus retinendus,

id. Off. 1, 29, 104:

imponere alicui,

Liv. 4, 24, 4:

cum modum irae nullum faceret,

id. 4, 50, 4:

modum transire,

Cic. Tusc. 4, 17, 4:

cupidinibus statuat natura modum quem,

Hor. S. 1, 2, 111:

inimicitiarum modum facere,

Cic. Sull. 17, 48:

modum statuarum haberi nullum placet,

id. Verr. 2, 2, 59, § 144:

qui rebus infinitis modum constituant,

id. Fin. 1, 1, 2:

constituere,

id. Verr. 2, 2, 59, § 145: modus vitae, tou biou telos, Prop. 1, 7, 9. —With gen. gerund.:

modum lugendi aliquando facere,

to make an end of mourning, Cic. Fam. 5, 16, 6.— Poet. with inf.:

nam quis erit saevire modus?

Stat. Th. 12, 573; cf. the foll.—

A way, manner, mode, method:

modus est, in quo quem ad modum, et quo animo factum sit, quaeritur, Ejus partes sunt prudentia, et imprudentia,

Cic. Inv. 1, 27, 41:

nullum modum esse hominis occidendi quo ille non aliquot occiderit,

id. Rosc. Am. 35, 100:

nec enim semper (hae partes) tractantur uno modo,

id. Or. 35, 122:

vitae,

way of life, id. Tusc. 5, 23, 66:

caelestium ordinem... imitari vitae modo,

id. Sen. 21, 77: quibus modis, by what method of acting, i. e. what means, Sall. C. 5, 6:

cultores has Alpis modo tuto transmittere,

Liv. 21, 30, 8.— Poet. with inf.:

nec modus inserere atque oculos imponere simplex,

Verg. G. 2, 73.—

Esp. freq.: modo, in modum, or ad modum, with a gen. or adj., in the manner of, like:

servorum modo,

in the manner of, like slaves, Liv. 39, 26:

pecorum modo trahi,

Tac. A. 4, 25:

in modum ramorum,

Col. Arbor. 22:

in nostrum modum,

in our manner, Tac. H. 3, 25:

servilem in modum cruciari,

like slaves, Cic. Verr. 1, 5, 13; Caes. B. G. 6, 19, 3; Suet. Calig. 56:

mirum in modum,

in a wonderful manner, wonderfully, Caes. B. G. 1, 41:

ad hunc modum distributis legionibus,

in this manner, id. ib. 5, 24:

naves ad hunc modum factae,

id. ib. 3, 13:

nos nostras more nostro et modo instruximus legiones,

Plaut. Am. 1, 1, 66:

non tuo hoc fiet modo,

id. Men. 2, 1, 25:

si humano modo, si usitato more peccāsset,

after the manner of men, Cic. Verr. 2, 2, 3, § 8; cf.:

Carneadeo more et modo disputata,

id. Univ. 1; for which with gen.:

apis Matinae More modoque,

Hor. C. 4, 2, 28; and:

agendi more ac modo,

Quint. 11, 1, 29:

tali modo,

in such a manner, in such wise, Nep. Att. 21, 1:

nullo modo,

in no wise, by no means, Cic. Verr. 2, 2, 76, § 186:

omni modo egi cum rege et ago cotidie,

in every way, earnestly, urgently, id. Att. 6, 2, 7: omnibus modis tibi esse rem salvam [p. 1157] ut scias, Plaut. Ps. 4, 6, 13:

omnibus modis miser sum,

every way, wholly, completely, Ter. Hec. 4, 4, 79:

miris modis,

Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9; Liv. 1, 57, 6; Hor. C. 2, 17, 21:

mille modis amor ignorandust,

Plaut. Trin. 2, 1, 30:

hoc multis modis reprehendi potest,

Cic. Fin. 2, 26, 82 (v. Madv. ad h. l.); so,

filium multis modis jam exspecto, ut redeat domum,

very much, Ter. Hec. 2, 3, 7; cf.

multimodis: mira miris modis,

Plaut. Cas. 3, 5, 5; cf.

mirimodis: eum tibi commendo in majorem modum,

very much, greatly, Cic. Q. Fr. 2, 12 (14), 3:

nullo modo,

id. Fin. 2, 31, 102; Col. 9, 8; Suet. Tit. 2:

bono modo,

moderately, Cato, R. R. 5:

bono modo desiderare aliquid,

Cic. Q. Fr. 2, 6, 3: ejus modi, of that kind, of such a kind or sort (freq.):

ejusmodi sunt tempestates consecutae, ut,

Caes. B. G. 3, 29, 2:

in ejusmodi casu,

id. ib. 5, 33, 4;

6, 34, 7: erant ejusmodi fere situs oppidorum, ut,

id. ib. 3, 12, 1:

petitionis nostrae hujusmodi ratio est,

Cic. Att. 1, 1, 1; so,

cujusquemodi, cujusdammodi, cujusmodicumque, cuimodi, cuicuimodi, v. Zumpt, § 678: cujusmodi,

of what sort, Cic. Fam. 15, 20, 3:

cujuscemodi,

of what sort soever, id. Inv. 2, 45, 134: hujusmodi, hujuscemodi, of this kind, such:

hujusmodi casus,

Caes. B. C. 2, 22:

hujuscemodi verba,

Sall. J. 9 fin.:

illiusmodi,

of that kind, Cic. Div. in Caecil. 21, 68; so,

istiusmodi amicos,

Plaut. Rud. 2, 2, 15.—

In gram., a form of a verb, a voice or mood:

in verbo fiunt soloecismi per genera, tempora, personas, modos, etc.,

Quint. 1, 5, 41: patiendi modus ( the passive voice)... faciendi modus ( the active voice), id. 9, 3, 7; cf. 1, 6, 26.

nūbo, psi, ptum, 3, v. a. and n. (acc. to Prisc. p. 789 P., the ancients used the construction nubere aliquem; hence part. pass.: nuptus, a, um; v. fin.) [root in Sanscr. nabhas; Germ. Nebei; Gr. nephos, nephelê; Lat.: nubes, nebula, nimbus; cf. numphê], to cover, veil.

In gen. (very rare):

jubet ut udae virgines nubant rosae. Auct. Pervig. Ven. 22: quod aqua nubat terram,

Arn. 3, 118.—

In partic., of a bride: alicui, to cover, veil herself for the bridegroom, i. e. to be married to him; to marry, wed (class. and freq.); constr. with dat. or absol.: nuptam esse; also with cum; post-class. also with apud:

quo illae nubent divites Dotatae?

Plaut. Aul. 3, 5, 15:

virgo nupsit ei, cui Caecilia nupta fuerat,

Cic. Div. 1, 46, 104:

deam homini nubere, Aug. Civ. Dei, 4, 27: locuples quae nupsit avaro,

Juv. 6, 141; 591:

regis Parthorum filius, quocum esset nupta regis Armeniorum soror,

Cic. Fam. 15, 3, 1:

Amphitruo... Quicum Alcumenast nupta,

Plaut. Am. prol. 99:

dum cum illo nupta eris,

id. As. 5, 2, 20:

cum in familiam clarissimam nupsisses,

Cic. Cael. 14, 34:

in familiae luctum,

id. Clu. 66, 188:

ut una apud duos nupta esset,

Gell. 1, 23, 8:

si qua voles apte nubere, nube pari,

Ov. H. 9, 32:

posse ipsam Liviam statuere nubendum post Drusum,

Tac. A. 4, 40:

tu nube atque tace,

Juv. 2, 61.—In the sup.:

nam quo dedisti nuptum, abire nolumus,

Plaut. Stich. 1, 2, 83; cf.:

uxor, invita quae ad virum nuptum datur,

id. ib. 1, 2, 85:

Mamilio filiam nuptum dat,

Liv. 1, 49:

ultro nuptum ire,

Plaut. Cas. prol. 86:

nuptum locare virginem,

Ter. Phorm. 5, 1, 25:

propinquas suas nuptum in alias civitates collocāsse,

Caes. B. G. 1, 18: nuptum mitti, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess.— Impers. pass.:

cujusmodi hic cum famā facile nubitur,

Plaut. Pers. 3, 1, 58: praestruxit, hic quidem nubi, ubi sit et mori, Tert. c. Marc. 4, 38.— Pers.:

neque nubent neque nubentur,

Vulg. Matt. 22, 30. —

Transf.

Of a man, to marry, be married ( poet. and in post-class. prose):

pontificem maximum rursus nubere nefas est,

Tert. ad Uxor. 1, 7:

nec filii sine consensu patrum rite et jure nubent,

id. ib. 2, 11; Hier. Ep. 22, n. 19; Vulg. Luc. 20, 34: viri nupti, Varr. ap. Non. 480. 3.—So, comically, of a man who is ruled by his wife, Non. 143, 24 sq.:

uxorem quare locupletem ducere nolim, Quaeritis? uxori nubere nolo meae,

will not be my wife's wife, Mart. 8, 12, 2.—Also of unnatural vice:

nubit amicus, Nec multos adhibet,

Juv. 2, 134; Mart. 12, 42; Lampr. Heliog. 10; Cod. Just. 9, 9, 31.—

In mal. part.:

haec cotidie viro nubit,

Plaut. Cist. 1, 1, 45; cf. id. Cas. 2, 8, 45 sqq.; Mart. 1, 24, 4.—

Of plants, to be wedded, i. e. tied to others:

vites in Campano agro populis nubunt,

Plin. 14, 1, 3, § 10:

et te, Bacche, tuos nubentem junget ad ulmos,

Manil. 5, 238:

populus alba vitibus nupta,

Plin. 18, 28, 68, § 266.—Hence, nuptus, a, um, P. a., married, wedded:

ex quā hic est puer et nupta jam filia,

Cic. Sest. 3, 6.— Subst.: nūpta, ae, f., a married woman, bride, wife:

nova nupta,

Ter. Ad. 4, 7, 33; Juv. 2, 120:

pudica,

Liv. 3, 45, 6; Ov. F. 2, 794:

nupta virum timeat,

id. A. A. 3, 613; Tac. G. 18; Sen. Contr. 3, 21, 9; Juv. 6, 269; 3, 45.—Comically, in the masc.:

novus nuptus, of a man married in jest as a woman to another man,

Plaut. Cas. 5, 1, 6 (cited in Prisc. p. 789 P.).— Transf.: nupta verba, which should not be spoken by the unmarried, Paul. ex Fest. p. 170 Müll.

sōlus, a, um ( gen. regular. solius; dat. soli; gen. m. soli, Cato ap. Prisc. p. 694 P.; dat. m. SOLO, Inscr. Orell. 2627; f. solae, Plaut. Mil. 4, 2, 28; Ter. Eun. 5, 6, 3), adj. [orig. the same with sollus, q. v.; cf. salus. By Pott referred to sui, Kühn. Zeitschr. 5, 242].

Lit.

In gen., alone, only, single, sole (syn.:

unus, unicus, singularis): quod egomet solus feci, nec quisquam alius affuit,

Plaut. Am. 1, 1, 269:

cum omnibus potius quam soli perire voluerunt,

Cic. Cat. 4, 7, 14:

cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,

id. Off. 3, 10, 41:

licebit eum solus ames,

id. Att. 6, 3, 7:

tot mea Solius solliciti sint causa, ut, etc.,

Ter. Heaut. 1, 1, 77:

nec mihi soli versantur ante oculos... sed, etc.,

Cic. Lael. 27, 102:

non sibi se soli natum meminerit,

id. Fin. 2, 14, 45 fin.:

extra Peloponnesum Aenianes, etc.... soli absunt a mari,

id. Rep. 2, 4, 8:

quae sola divina sunt,

id. Tusc. 1, 27, 66:

ita sola errare videbar,

Enn. Ann. 1, 45; cf. Plaut. Am. 1, 1, 2:

Africanum solitum esse dicere, se numquam minus solum esse, quam cum solus esset,

Cic. Rep. 1, 17, 27:

rem narrabit sola soli,

Ter. Hec. 3, 2, 15; 4, 1, 42; id. Eun. 3, 5, 31; Cato ap. Prisc. p. 694 P.:

de viginti Restabam solus,

Ov. M. 3, 688:

solus ex plurimis servis,

Plaut. Most. 4, 1, 23:

solus ex toto illo collegio,

Cic. Prov. Cons. 8, 18:

Stoici soli ex omnibus,

id. de Or. 3, 18, 65:

tu ex omnibus,

id. Fam. 2, 17, 6:

ego meorum solus sum meus,

Ter. Phorm. 4, 1, 21:

coturnices solae animalium,

Plin. 10, 23, 33, § 69:

solus inter omnes,

Mart. 4, 2, 1:

quae (actio) sola per se ipsa quanta sit, histrionum ars declarat,

Cic. de Or. 1, 5, 18; so,

per se,

id. Top. 15, 59; Liv. 1, 49; 10, 1 al.—With subj. inf.:

nam solum habere velle summa dementia est,

Cic. Tusc. 4, 26, 56.—Strengthened by unus: Ch. Quid, duasne is uxores habet? So. Obsecro:

unam ille quidem hanc solam,

Ter. Phorm. 5, 1, 27:

solum unum hoc vitium affert senectus hominibus,

id. Ad. 5, 3, 47:

furta praetoris quae essent HS. duodecies, ex uno oppido solo exportata sunt,

Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.,

id. ib. 2, 2, 5, §

13: te unum solum suum depeculatorem venisse,

id. Pis. 40, 96.—With other numerals (freq. and class.), Plaut. Bacch. 4, 9, 51; Cic. Ac. 2, 45, 138; id. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 11, 8, 18; id. Verr. 2, 2, 74, § 182: Ge. Quantum tibi opus est argenti? Ph. Solae triginta minae, Ter. Phorm. 3, 3, 24; Caes. B. G. 1, 40:

qui solos novem menses Asiae praefuit,

Cic. Att. 5, 17, 5; Liv. 1, 55, 8; 6, 36, 8; 37, 23, 10; and Suet. Aug. 97. —In voc.: felix lectule talibus sole amoribus, Attic. ap. Prisc. p. 673 P.—

In partic., alone, lonely, solitary, forsaken, deserted; without relatives, friends, etc. (rare;

syn. solitarius): sola sum: habeo hic neminem, Neque amicum neque cognatum,

Ter. Eun. 1, 2, 67; cf. id. Ad. 3, 1, 4; id. And. 2, 3, 7:

solus atque omnium honestarum rerum egens,

Sall. J. 14, 17; id. H. 3, 61, 3 Dietsch:

gaudet me vacuo solam tabescere lecto,

Prop. 3, 5 (4, 6), 23.—

Transf., of places, lonely, solitary, unfrequented, desert, = desertus (class.):

hic solis locis composita sum, Hic saxa sunt, hic mare sonat, nec quisquam Homo mihi obviam venit,

Plaut. Rud. 1, 3, 22; cf.:

cum in locis solis moestus errares,

Cic. Div. 1, 28, 59:

loca,

Lucr. 6, 396; Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 28; Nep. Eum. 8, 6 (for which shortly before: loca deserta); Sall. J. 103, 1:

locus,

Plaut. Aul. 4, 6, 7; Ter. And. 2, 4, 3:

terrae,

Plaut. Rud. 1, 4, 8; id. Most. 4, 3, 3; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 86:

Libyae agri,

Verg. G. 3, 249:

insula,

Cat. 64, 184:

in harena,

id. 64, 57:

solā sub rupe,

Verg. E. 10, 14; Cat. 64, 154:

in monte,

Tib. 1, 2, 72 (Müll. solito) et saep.—Hence, adv.: sōlum, alone, only, merely, barely.

Affirmatively (rare but class.; syn. tantum, but never with numerals, except unus; cf.

solus, A. supra): de re unā solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. Ain' tandem? unā de re solum est dissensio?

Cic. Leg. 1, 20, 53: nos nuntiationem solum habemus:

consules etiam spectionem,

id. Phil. 2, 32, 81; id. Or. 48, 160:

quasi vero atrā bili solum mens ac non saepe vel iracundia graviore vel timore moveatur,

id. Tusc. 3, 5, 11:

quae hominum solum auribus judicantur,

id. N. D. 2, 58, 146:

quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

id. Fin. 2, 6, 17.—

Strengthened by modo, and joined with it in one word, sōlummŏdo (only late Lat., for the true reading, Plin. 34, 8, 19, § 92, is unam tantum, Jan. Detlef.;

whereas tantummodo is class.): de exercitore solummodo Praetor sentit,

Dig. 4, 9, 1, § 2:

pretii solummodo fieri aestimationem,

ib. 9, 2, 23, § 1; 11, 5, 1, § 3; 28, 5, 1, § 1; Quint. Decl. 247; Tert. Res. Carn. 26; Hier. Ep. 12.—

Negatively: non solum, nec (neque) solum... sed (verum) etiam (et), etc., not only ( not merely, not barely)... but also, etc. (class. and freq.):

non solum publicas, sed etiam privatas injurias ultus est,

Caes. B. G. 1, 12 fin.:

urbes non solum multis periculis oppositae, sed etiam caecis,

Cic. Rep. 2, 3, 6:

importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

id. ib. 2, 4, 7:

neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

id. ib. 2, 15, 28:

te non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

id. Lael. 2, 6:

non nobis solum nati sumus,

id. Off. 1, 7, 22:

ut sapiens solum contentus possit vivere,

id. Fin. 1, 13, 44 Madv. ad loc.:

bestiae sibi solum natae sunt,

id. ib. 3, 19, 63:

nec vero solum hanc libidinem laudant,

id. Tusc. 4, 19, 44:

servavit ab omni Non solum facto verum opprobrio quoque turpi,

Hor. S. 1, 6, 84:

non enim jus illud solum superbius populo, sed violentius videri necesse erat,

Cic. Leg. 3, 7, 17; id. Cat. 3, 10, 24:

non solum ortum novum populum, sed adultum jam, etc.,

id. Rep. 2, 11, 21:

quibus opibus ac nervis non solum ad minuendam gratiam, sed paene ad perniciem suam uteretur,

Caes. B. G. 1, 20:

quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,

Cic. Rep. 2, 15, 28:

bene meriti de rebus communibus, ut genere etiam putarentur non solum ingenio esse divino,

id. ib. 2, 2, 4:

neque solum civis, set cujusmodi genus hominum,

Sall. C. 39, 6; v. non and sed.

Sŏlūs, untis, f., = Solous, a town on the northern coast of Sicily, now Castello di Solanto, Plin. 3, 8, 14, § 90.—Hence, Sŏ-luntīni, ōrum, m., the inhabitants of Solus, Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103; sing., id. ib. 2, 2, 42, § 102.

sŏlus, ūs, m., v. solum init.

sōlus, a, um ( gen. regular. solius; dat. soli; gen. m. soli, Cato ap. Prisc. p. 694 P.; dat. m. SOLO, Inscr. Orell. 2627; f. solae, Plaut. Mil. 4, 2, 28; Ter. Eun. 5, 6, 3), adj. [orig. the same with sollus, q. v.; cf. salus. By Pott referred to sui, Kühn. Zeitschr. 5, 242].

Lit.

In gen., alone, only, single, sole (syn.:

unus, unicus, singularis): quod egomet solus feci, nec quisquam alius affuit,

Plaut. Am. 1, 1, 269:

cum omnibus potius quam soli perire voluerunt,

Cic. Cat. 4, 7, 14:

cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,

id. Off. 3, 10, 41:

licebit eum solus ames,

id. Att. 6, 3, 7:

tot mea Solius solliciti sint causa, ut, etc.,

Ter. Heaut. 1, 1, 77:

nec mihi soli versantur ante oculos... sed, etc.,

Cic. Lael. 27, 102:

non sibi se soli natum meminerit,

id. Fin. 2, 14, 45 fin.:

extra Peloponnesum Aenianes, etc.... soli absunt a mari,

id. Rep. 2, 4, 8:

quae sola divina sunt,

id. Tusc. 1, 27, 66:

ita sola errare videbar,

Enn. Ann. 1, 45; cf. Plaut. Am. 1, 1, 2:

Africanum solitum esse dicere, se numquam minus solum esse, quam cum solus esset,

Cic. Rep. 1, 17, 27:

rem narrabit sola soli,

Ter. Hec. 3, 2, 15; 4, 1, 42; id. Eun. 3, 5, 31; Cato ap. Prisc. p. 694 P.:

de viginti Restabam solus,

Ov. M. 3, 688:

solus ex plurimis servis,

Plaut. Most. 4, 1, 23:

solus ex toto illo collegio,

Cic. Prov. Cons. 8, 18:

Stoici soli ex omnibus,

id. de Or. 3, 18, 65:

tu ex omnibus,

id. Fam. 2, 17, 6:

ego meorum solus sum meus,

Ter. Phorm. 4, 1, 21:

coturnices solae animalium,

Plin. 10, 23, 33, § 69:

solus inter omnes,

Mart. 4, 2, 1:

quae (actio) sola per se ipsa quanta sit, histrionum ars declarat,

Cic. de Or. 1, 5, 18; so,

per se,

id. Top. 15, 59; Liv. 1, 49; 10, 1 al.—With subj. inf.:

nam solum habere velle summa dementia est,

Cic. Tusc. 4, 26, 56.—Strengthened by unus: Ch. Quid, duasne is uxores habet? So. Obsecro:

unam ille quidem hanc solam,

Ter. Phorm. 5, 1, 27:

solum unum hoc vitium affert senectus hominibus,

id. Ad. 5, 3, 47:

furta praetoris quae essent HS. duodecies, ex uno oppido solo exportata sunt,

Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.,

id. ib. 2, 2, 5, §

13: te unum solum suum depeculatorem venisse,

id. Pis. 40, 96.—With other numerals (freq. and class.), Plaut. Bacch. 4, 9, 51; Cic. Ac. 2, 45, 138; id. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 11, 8, 18; id. Verr. 2, 2, 74, § 182: Ge. Quantum tibi opus est argenti? Ph. Solae triginta minae, Ter. Phorm. 3, 3, 24; Caes. B. G. 1, 40:

qui solos novem menses Asiae praefuit,

Cic. Att. 5, 17, 5; Liv. 1, 55, 8; 6, 36, 8; 37, 23, 10; and Suet. Aug. 97. —In voc.: felix lectule talibus sole amoribus, Attic. ap. Prisc. p. 673 P.—

In partic., alone, lonely, solitary, forsaken, deserted; without relatives, friends, etc. (rare;

syn. solitarius): sola sum: habeo hic neminem, Neque amicum neque cognatum,

Ter. Eun. 1, 2, 67; cf. id. Ad. 3, 1, 4; id. And. 2, 3, 7:

solus atque omnium honestarum rerum egens,

Sall. J. 14, 17; id. H. 3, 61, 3 Dietsch:

gaudet me vacuo solam tabescere lecto,

Prop. 3, 5 (4, 6), 23.—

Transf., of places, lonely, solitary, unfrequented, desert, = desertus (class.):

hic solis locis composita sum, Hic saxa sunt, hic mare sonat, nec quisquam Homo mihi obviam venit,

Plaut. Rud. 1, 3, 22; cf.:

cum in locis solis moestus errares,

Cic. Div. 1, 28, 59:

loca,

Lucr. 6, 396; Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 28; Nep. Eum. 8, 6 (for which shortly before: loca deserta); Sall. J. 103, 1:

locus,

Plaut. Aul. 4, 6, 7; Ter. And. 2, 4, 3:

terrae,

Plaut. Rud. 1, 4, 8; id. Most. 4, 3, 3; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 86:

Libyae agri,

Verg. G. 3, 249:

insula,

Cat. 64, 184:

in harena,

id. 64, 57:

solā sub rupe,

Verg. E. 10, 14; Cat. 64, 154:

in monte,

Tib. 1, 2, 72 (Müll. solito) et saep.—Hence, adv.: sōlum, alone, only, merely, barely.

Affirmatively (rare but class.; syn. tantum, but never with numerals, except unus; cf.

solus, A. supra): de re unā solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. Ain' tandem? unā de re solum est dissensio?

Cic. Leg. 1, 20, 53: nos nuntiationem solum habemus:

consules etiam spectionem,

id. Phil. 2, 32, 81; id. Or. 48, 160:

quasi vero atrā bili solum mens ac non saepe vel iracundia graviore vel timore moveatur,

id. Tusc. 3, 5, 11:

quae hominum solum auribus judicantur,

id. N. D. 2, 58, 146:

quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

id. Fin. 2, 6, 17.—

Strengthened by modo, and joined with it in one word, sōlummŏdo (only late Lat., for the true reading, Plin. 34, 8, 19, § 92, is unam tantum, Jan. Detlef.;

whereas tantummodo is class.): de exercitore solummodo Praetor sentit,

Dig. 4, 9, 1, § 2:

pretii solummodo fieri aestimationem,

ib. 9, 2, 23, § 1; 11, 5, 1, § 3; 28, 5, 1, § 1; Quint. Decl. 247; Tert. Res. Carn. 26; Hier. Ep. 12.—

Negatively: non solum, nec (neque) solum... sed (verum) etiam (et), etc., not only ( not merely, not barely)... but also, etc. (class. and freq.):

non solum publicas, sed etiam privatas injurias ultus est,

Caes. B. G. 1, 12 fin.:

urbes non solum multis periculis oppositae, sed etiam caecis,

Cic. Rep. 2, 3, 6:

importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

id. ib. 2, 4, 7:

neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

id. ib. 2, 15, 28:

te non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

id. Lael. 2, 6:

non nobis solum nati sumus,

id. Off. 1, 7, 22:

ut sapiens solum contentus possit vivere,

id. Fin. 1, 13, 44 Madv. ad loc.:

bestiae sibi solum natae sunt,

id. ib. 3, 19, 63:

nec vero solum hanc libidinem laudant,

id. Tusc. 4, 19, 44:

servavit ab omni Non solum facto verum opprobrio quoque turpi,

Hor. S. 1, 6, 84:

non enim jus illud solum superbius populo, sed violentius videri necesse erat,

Cic. Leg. 3, 7, 17; id. Cat. 3, 10, 24:

non solum ortum novum populum, sed adultum jam, etc.,

id. Rep. 2, 11, 21:

quibus opibus ac nervis non solum ad minuendam gratiam, sed paene ad perniciem suam uteretur,

Caes. B. G. 1, 20:

quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,

Cic. Rep. 2, 15, 28:

bene meriti de rebus communibus, ut genere etiam putarentur non solum ingenio esse divino,

id. ib. 2, 2, 4:

neque solum civis, set cujusmodi genus hominum,

Sall. C. 39, 6; v. non and sed.

Sŏlūs, untis, f., = Solous, a town on the northern coast of Sicily, now Castello di Solanto, Plin. 3, 8, 14, § 90.—Hence, Sŏ-luntīni, ōrum, m., the inhabitants of Solus, Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103; sing., id. ib. 2, 2, 42, § 102.

sŏlus, ūs, m., v. solum init.

sōlus, a, um ( gen. regular. solius; dat. soli; gen. m. soli, Cato ap. Prisc. p. 694 P.; dat. m. SOLO, Inscr. Orell. 2627; f. solae, Plaut. Mil. 4, 2, 28; Ter. Eun. 5, 6, 3), adj. [orig. the same with sollus, q. v.; cf. salus. By Pott referred to sui, Kühn. Zeitschr. 5, 242].

Lit.

In gen., alone, only, single, sole (syn.:

unus, unicus, singularis): quod egomet solus feci, nec quisquam alius affuit,

Plaut. Am. 1, 1, 269:

cum omnibus potius quam soli perire voluerunt,

Cic. Cat. 4, 7, 14:

cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,

id. Off. 3, 10, 41:

licebit eum solus ames,

id. Att. 6, 3, 7:

tot mea Solius solliciti sint causa, ut, etc.,

Ter. Heaut. 1, 1, 77:

nec mihi soli versantur ante oculos... sed, etc.,

Cic. Lael. 27, 102:

non sibi se soli natum meminerit,

id. Fin. 2, 14, 45 fin.:

extra Peloponnesum Aenianes, etc.... soli absunt a mari,

id. Rep. 2, 4, 8:

quae sola divina sunt,

id. Tusc. 1, 27, 66:

ita sola errare videbar,

Enn. Ann. 1, 45; cf. Plaut. Am. 1, 1, 2:

Africanum solitum esse dicere, se numquam minus solum esse, quam cum solus esset,

Cic. Rep. 1, 17, 27:

rem narrabit sola soli,

Ter. Hec. 3, 2, 15; 4, 1, 42; id. Eun. 3, 5, 31; Cato ap. Prisc. p. 694 P.:

de viginti Restabam solus,

Ov. M. 3, 688:

solus ex plurimis servis,

Plaut. Most. 4, 1, 23:

solus ex toto illo collegio,

Cic. Prov. Cons. 8, 18:

Stoici soli ex omnibus,

id. de Or. 3, 18, 65:

tu ex omnibus,

id. Fam. 2, 17, 6:

ego meorum solus sum meus,

Ter. Phorm. 4, 1, 21:

coturnices solae animalium,

Plin. 10, 23, 33, § 69:

solus inter omnes,

Mart. 4, 2, 1:

quae (actio) sola per se ipsa quanta sit, histrionum ars declarat,

Cic. de Or. 1, 5, 18; so,

per se,

id. Top. 15, 59; Liv. 1, 49; 10, 1 al.—With subj. inf.:

nam solum habere velle summa dementia est,

Cic. Tusc. 4, 26, 56.—Strengthened by unus: Ch. Quid, duasne is uxores habet? So. Obsecro:

unam ille quidem hanc solam,

Ter. Phorm. 5, 1, 27:

solum unum hoc vitium affert senectus hominibus,

id. Ad. 5, 3, 47:

furta praetoris quae essent HS. duodecies, ex uno oppido solo exportata sunt,

Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

unam solam scitote esse civitatem, quae, etc.,

id. ib. 2, 2, 5, §

13: te unum solum suum depeculatorem venisse,

id. Pis. 40, 96.—With other numerals (freq. and class.), Plaut. Bacch. 4, 9, 51; Cic. Ac. 2, 45, 138; id. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 11, 8, 18; id. Verr. 2, 2, 74, § 182: Ge. Quantum tibi opus est argenti? Ph. Solae triginta minae, Ter. Phorm. 3, 3, 24; Caes. B. G. 1, 40:

qui solos novem menses Asiae praefuit,

Cic. Att. 5, 17, 5; Liv. 1, 55, 8; 6, 36, 8; 37, 23, 10; and Suet. Aug. 97. —In voc.: felix lectule talibus sole amoribus, Attic. ap. Prisc. p. 673 P.—

In partic., alone, lonely, solitary, forsaken, deserted; without relatives, friends, etc. (rare;

syn. solitarius): sola sum: habeo hic neminem, Neque amicum neque cognatum,

Ter. Eun. 1, 2, 67; cf. id. Ad. 3, 1, 4; id. And. 2, 3, 7:

solus atque omnium honestarum rerum egens,

Sall. J. 14, 17; id. H. 3, 61, 3 Dietsch:

gaudet me vacuo solam tabescere lecto,

Prop. 3, 5 (4, 6), 23.—

Transf., of places, lonely, solitary, unfrequented, desert, = desertus (class.):

hic solis locis composita sum, Hic saxa sunt, hic mare sonat, nec quisquam Homo mihi obviam venit,

Plaut. Rud. 1, 3, 22; cf.:

cum in locis solis moestus errares,

Cic. Div. 1, 28, 59:

loca,

Lucr. 6, 396; Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 28; Nep. Eum. 8, 6 (for which shortly before: loca deserta); Sall. J. 103, 1:

locus,

Plaut. Aul. 4, 6, 7; Ter. And. 2, 4, 3:

terrae,

Plaut. Rud. 1, 4, 8; id. Most. 4, 3, 3; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 86:

Libyae agri,

Verg. G. 3, 249:

insula,

Cat. 64, 184:

in harena,

id. 64, 57:

solā sub rupe,

Verg. E. 10, 14; Cat. 64, 154:

in monte,

Tib. 1, 2, 72 (Müll. solito) et saep.—Hence, adv.: sōlum, alone, only, merely, barely.

Affirmatively (rare but class.; syn. tantum, but never with numerals, except unus; cf.

solus, A. supra): de re unā solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. Ain' tandem? unā de re solum est dissensio?

Cic. Leg. 1, 20, 53: nos nuntiationem solum habemus:

consules etiam spectionem,

id. Phil. 2, 32, 81; id. Or. 48, 160:

quasi vero atrā bili solum mens ac non saepe vel iracundia graviore vel timore moveatur,

id. Tusc. 3, 5, 11:

quae hominum solum auribus judicantur,

id. N. D. 2, 58, 146:

quasi vero perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit,

id. Fin. 2, 6, 17.—

Strengthened by modo, and joined with it in one word, sōlummŏdo (only late Lat., for the true reading, Plin. 34, 8, 19, § 92, is unam tantum, Jan. Detlef.;

whereas tantummodo is class.): de exercitore solummodo Praetor sentit,

Dig. 4, 9, 1, § 2:

pretii solummodo fieri aestimationem,

ib. 9, 2, 23, § 1; 11, 5, 1, § 3; 28, 5, 1, § 1; Quint. Decl. 247; Tert. Res. Carn. 26; Hier. Ep. 12.—

Negatively: non solum, nec (neque) solum... sed (verum) etiam (et), etc., not only ( not merely, not barely)... but also, etc. (class. and freq.):

non solum publicas, sed etiam privatas injurias ultus est,

Caes. B. G. 1, 12 fin.:

urbes non solum multis periculis oppositae, sed etiam caecis,

Cic. Rep. 2, 3, 6:

importantur non merces solum adventiciae, sed etiam mores,

id. ib. 2, 4, 7:

neque solum fictum, sed etiam imperite absurdeque fictum,

id. ib. 2, 15, 28:

te non solum naturā et moribus, verum etiam studio et doctrinā esse sapientem,

id. Lael. 2, 6:

non nobis solum nati sumus,

id. Off. 1, 7, 22:

ut sapiens solum contentus possit vivere,

id. Fin. 1, 13, 44 Madv. ad loc.:

bestiae sibi solum natae sunt,

id. ib. 3, 19, 63:

nec vero solum hanc libidinem laudant,

id. Tusc. 4, 19, 44:

servavit ab omni Non solum facto verum opprobrio quoque turpi,

Hor. S. 1, 6, 84:

non enim jus illud solum superbius populo, sed violentius videri necesse erat,

Cic. Leg. 3, 7, 17; id. Cat. 3, 10, 24:

non solum ortum novum populum, sed adultum jam, etc.,

id. Rep. 2, 11, 21:

quibus opibus ac nervis non solum ad minuendam gratiam, sed paene ad perniciem suam uteretur,

Caes. B. G. 1, 20:

quae non solum facta esse, sed ne fieri quidem potuisse cernimus,

Cic. Rep. 2, 15, 28:

bene meriti de rebus communibus, ut genere etiam putarentur non solum ingenio esse divino,

id. ib. 2, 2, 4:

neque solum civis, set cujusmodi genus hominum,

Sall. C. 39, 6; v. non and sed.

Sŏlūs, untis, f., = Solous, a town on the northern coast of Sicily, now Castello di Solanto, Plin. 3, 8, 14, § 90.—Hence, Sŏ-luntīni, ōrum, m., the inhabitants of Solus, Cic. Verr. 2, 3, 43, § 103; sing., id. ib. 2, 2, 42, § 102.

sŏlus, ūs, m., v. solum init.

testĭmōnĭum, ii, n. [testor], witness, evidence, attestation, testimony (oral or written):

qui falsas lites falsis testimoniis Petunt,

Plaut. Rud. prol. 13:

testimonii dictio,

Ter. Phorm. 2, 1, 63:

quorum egregiam fuisse virtutem testimonio Ciceronis cognoverat,

Caes. B. G. 5, 52:

testimonium in aliquem dicere,

Cic. Rosc. Am. 36, 102;

testimonium dicere de conjuratione,

id. Sull. 30, 83:

testimonium dicere contra deos,

id. N. D. 3, 34, 83; cf.:

dicere aliquid pro testimonio,

Plaut. Poen. 3, 2, 19; Cic. Rosc. Am. 35, 101; 36, 102; id. Verr. 2, 1, 5, § 14:

testimonium impertire,

id. Fam. 5, 12, 7:

Bruttiano justissimum integritatis testimonium redditum,

Plin. Ep. 6, 22, 6: licet iis testimonium reddere industriae, Quint. 11, 1, 88:

Publio tuo neque operā... neque testimonio defui,

Cic. Fam. 5, 17, 2:

legite testimonia testium vestrorum,

id. Mil. 17, 46: testimonia recitare, Hadrian. in Dig. 22, 5, 3, § 4; so,

falsi testes, falsa signa testimoniaque et indicia ex eādem officinā exibant,

Liv. 39, 8, 7:

vocare aliquem ad testimonium,

Varr. R. R. 1, 4 fin.:

citare ad testimonium,

Petr. 2:

in testimonium citare,

Macr. S. 1, 4:

ovis damnata falso testimonio,

Phaedr. 1, 17, 6.—

Transf., that which serves as proof of any thing, proof, evidence:

hoc interest inter exemplum et testimonium: exemplo demonstratur, id quod dicimus cujusmodi sit: testimonio, esse illud ita, ut nos dicimus, confirmatur,

Auct. Her. 4, 3, 5:

testimoniorum quae sunt genera? Divinum et humanum: divinum, ut oracula, ut auspicia, ut vaticinationes et responsa sacerdotum, haruspicum, conjectorum: humanum, quod spectatur ex auctoritate et ex voluntate et ex oratione aut liberā aut expressā: in quo insunt scripta, pacta, promissa, jurata, quaesita,

Cic. Part. Or. 2, 6:

dare testimonium sui judicii,

id. Leg. 3, 1, 1; so,

laudum suarum,

id. Lael. 26, 98:

laboris sui periculique afferre,

Caes. B. C. 3, 53:

ejus rei testimonium esse, quod, etc.,

id. B. G. 1, 44; cf.:

ejus rei ipsa verba formulae testimonio sunt,

Cic. Rosc. Com. 4, 11:

cui rei mors indigna Palamedis testimonium dat,

Auct. Her. 2, 19, 28: quod testimonio sit, non ex verbis aptum pendere jus, sed, etc. Cic. Caecin. 18, 52:

postquam, quae voluerat, dixerat, testimonii loco librum tradidit,

Nep. Lys. 4, 3:

testimonio sunt clarissimi poëtae,

Quint. 1, 10, 10:

arca testimonii,

Vulg. Exod. 25, 22; 40, 5 et saep.