Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

proof

  • 1 argumentum

    proof, evidence.

    Latin-English dictionary of medieval > argumentum

  • 2 testimonium

    proof, evidence, witness, indication.

    Latin-English dictionary of medieval > testimonium

  • 3 argūmentum

        argūmentum ī, n    [arguo], an argument, evidence, ground, support, proof: Sthenium sine argumento damnare: ad huius innocentiam: fabella sine argumento, unsupported story: argumento sit clades, L.: libertatis, Ta.: argumenti sumebant loco, non posse, etc., accepted as a proof, Cs. — A sign, mark, token, evidence: argumenta atque indicia sceleris: animi laeti argumenta, indications, O.: non sine argumento male dicere, i. e. plausible ground. — Of a composition, the matter, contents, subject, theme, burden, argument: fabulae, T.: argumentum narrare, T.: argumento fabulam serere, upon a theme, i. e. a plot, L.: ex ebore perfecta argumenta, subjects modelled: (cratera) longo caelaverat argumento, O.: ingens, V.
    * * *
    proof; evidence, fact; argument; conclusion; reason, basis; subject/plot (play); trick; token (Vulgate); riddle; dark speech

    Latin-English dictionary > argūmentum

  • 4 indicium

        indicium ī, n    [1 in+DIC-], a notice, information, discovery, disclosure, charge, evidence: id anus mihi indicium fecit, T.: falsum, S.: crimen indicio Avilli comprobabatur: res per indicium enuntiata, Cs.: indicii poena, O.: sed ipse deprehensus indicium profitetur, turns state's evidence, S.: indicio permisso, qui ager... indici praemium constitutum, L.: infandum, calumnious, V.—A permission to give evidence, immunity as informer: reus erat indicium postulaturus: tibi indicium postulas dari.—A sign, indication, mark, token, proof, evidence: certissima sceleris: corrupti indici: insigne meae erga te benevolentiae: Indicio de se ipse erit, serve as proof, T.: ei rei sunt indicio sedecim volumina, N.: versis viarum indiciis, tracks, V.: Indicia recentia, novel words, H.: mihi, quale ingenium haberes, indicio fuit oratio, T.: quam vere foret indicatum, oratio indicio fuit, N.
    * * *
    evidence (before a court); information, proof; indication

    Latin-English dictionary > indicium

  • 5 indicium

    indĭcĭum, ĭi, n. [id.], a notice, information, discovery, disclosure, charge (class.).
    I.
    Lit.:

    facite indicium, si quis vidit,

    Plaut. Cist. 4, 2, 9:

    id anus mihi indicium fecit,

    Ter. Ad. 4, 4, 7; cf. Plaut. Most. 3, 2, 57; id. Mil. 2, 3, 35; Sen. Contr. 4, 26, 6:

    conjurationis,

    Cic. Div. 2, 20, 46:

    rei alicujus afferre ad aliquem, Auct. Or. pro Dom. 52: deferre ad aliquem,

    Tac. A. 2, 28:

    ea res est Helvetiis per indicium enuntiata,

    Caes. B. G. 1, 4:

    convictus indicio alicujus,

    Sall. C. 52, 36: profiteri, to volunteer evidence (before a court, and esp. to escape punishment by turning state's evidence): sed ipse deprehensus, multis hortantibus, indicium profitetur, Sall. J. 35, 6; Plin. Ep. 3, 16, 9; so,

    offerre,

    Tac. A. 11, 35.—
    B.
    Transf.
    1.
    A permission to give evidence or turn informer against one's accomplices:

    Vettius reus, cum esset damnatus, erat indicium postulaturus,

    Cic. Att. 2, 24, 4:

    tibi indicium postulas dari,

    id. Div. in Caecil. 11, 34. —
    2.
    A reward for giving evidence or informing:

    conscripserunt communiter edictum cum poena atque indicio,

    Cic. Off. 3, 20, 80; id. Vat. 11, 25; Petr. 97:

    alicui indicium dare,

    Dig. 12, 5, 4.—
    II.
    In gen., a sign, indication, mark, token, proof: signum vocatur sêmeion, quamquam id quidam indicium, quidam vestigium nominaverunt, per quod alia res intellegitur, ut per sanguinem caedes, Quint. 5, 9, 9; 5, 7, 36:

    indicia et vestigia veneni,

    Cic. Clu. 10, 30:

    indicia atque argumenta certissima sceleris,

    id. Cat. 3, 5, 13:

    scelerum ostendere, Auct. Har. Resp. 12: parricidiorum,

    Cic. Sull. 27, 17:

    animi, Auct. Cic. ap. Senat. 4: insigne meae erga te benevolentiae,

    Cic. Fam. 7, 6, 1:

    res indicium haec facit, quo pacto, etc.,

    Ter. Hec. 4, 1, 31:

    dare, i. q. ostendere,

    Varr. L. L. 9, § 19 Müll.:

    edere, the same,

    Lucr. 2, 556: indicio esse, to serve as proof, be a proof:

    de se ipse erit,

    Ter. Ad. prol. 4:

    ei rei indicio sunt sexdecim volumina epistu larum,

    Nep. Att. 16: quae domus erat ipsa indicio tui crudelissimi dominatus, Auct. Dom. 42.—With rel.-clause:

    mihi, quale ingenium haberes, indicio fuit oratio,

    Ter. Heaut. 2, 4, 4:

    quam vere de eo foret indicatum, oratio indicio fuit,

    Nep. Lys. 3: postquam indicium est factum, dempto auro, etc., after applying the touchstone (index), Vitr. 9, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > indicium

  • 6 argūmentātiō

        argūmentātiō ōnis, f    [argumentor]. — In rhet., a proving, reasoning. — Meton., proof.
    * * *
    arguing, presentation of arguments; line of argument, particular proof

    Latin-English dictionary > argūmentātiō

  • 7 argūmentor

        argūmentor ātus sum, ārī, dep.    [argumentum], to adduce proof: quo pecunia pervenerit: facultās argumentandi. — To adduce in proof: illa quae sunt gravia: multa probabiliter, L.— To draw a conclusion: de eius voluntate.
    * * *
    argumentari, argumentatus sum V DEP
    support/prove by argument, reason, discuss; draw a conclusion; proven (PASS)

    Latin-English dictionary > argūmentor

  • 8 coarguō

        coarguō uī, —, ere    [com- + arguo], to overwhelm with proof, refute, silence, expose, convict, prove guilty: refelli, coargui putat esse turpissimum: tot testibus coargui: Lentulum dissimulantem coarguunt sermonibus, S.: ut coram coarguebantur, fassi omnes, L.: aliquem avaritiae: commutati indicii. — To prove, demonstrate, show, establish, expose, refute: fuga laboris desidiam coarguit: crimen suspicionibus: improbitatem: Lacedaemoniorum tyrannidem, N.: quam (legem) usus coarguit, has proved injudicious, L.: domini aures, betrays, O.: Osos non esse Germanos, Ta.
    * * *
    coarguere, coargui, - V TRANS
    refute; show, demonstrate; overwhelm w/proof; silence; convict; prove guilty

    Latin-English dictionary > coarguō

  • 9 documentum

        documentum ī, n    [DIC-], a lesson, example, instance, pattern, warning, evidence, proof, specimen: virtutis (Rutilius): fidei dare, L.: quarum rerum maxuma documenta haec habeo, quod, etc., S.: adversus aliquid, L.: satis ego documenti in omnīs casūs sum, L.: dederas, quam contemneres popularīs insanias, maxima: quantum in bello fortuna posset, ipsi essent documento, Cs.: se documento futurum utrum... an, L.: documentum esse, ne, L.: ne rem Perdere quis velit, H.: ad praecavendas similīs cladīs documento esse, L.: transfugis documentum esse, L.
    * * *
    lesson, instruction; warning, example; document; proof

    Latin-English dictionary > documentum

  • 10 index

        index dicis, m and f    [in+DIC-], one who points out, a discloser, discoverer, informer, witness: falsus, S.: haec omnia indices detulerunt.— An informer, betrayer, spy: vallatus indicibus: saeptus armatis indicibus: silex, qui nunc dicitur index, traitor's stone, O.—An index, sign, mark, indication, proof: complexūs, benevolentiae indices: vox stultitiae: auctoris anulus, O.: Ianum indicem pacis bellique fecit, L.—A title, superscription, inscription: deceptus indicibus librorum: tabula in aedem cum indice hoc posita est, L.—A forefinger, index finger: pollex, non index: indice monstrare digito, H.
    * * *
    I
    sign, token, proof; informer, tale bearer
    II

    Latin-English dictionary > index

  • 11 locus

        locus ī, m (plur. loci, single places; loca, n, places connected, a region), a place, spot: coacto in unum locum exercitu, Cs.: locorum situm nosse, L.: Romae per omnīs locos, S.: loci communes, public places, parks: de loco superiore dicere, i. e. from the judicial bench: Celsior ipse loco (i. e. celsiore loco), O.: et ex superiore et ex aequo loco sermones habiti, i. e. orations and conversations: ex inferiore loco, i. e. before a judge: primus aedium, a dwelling on the ground-floor, N.—An appointed place, station, post, position: loco movere, drive from a post, T.: loco deicere, H.: loco cedere, give way, S.: legio locum non tenuit, Cs.: loca senatoria secernere a populo, L.: loca iussa tenere, V.—Place, room: ut locus in foro daretur amicis: locum sibi fecit, O.: non erat his locus, right place, H.—A lodging, quarters: locus inde lautiaque legatis praeberi iussa, L.—A place, spot, locality, region, country: non hoc ut oppido praeposui, sed ut loco: est locus, Hesperiam dicunt, V.: locos tenere, L.: occupare, S.: venisse in illa loca: ea loca incolere, that region, Cs.—Fig., place, position, degree, rank, order, office: summo loco natus, Cs.: infimo loco natus: legationis princeps locus, head, Cs.: tua dignitas suum locum obtinebit: voluptatem nullo loco numerat: qui locum tenuit virtute secundum, V.: de locis contendere, i. e. precedence, Cs.: signiferos loco movit, degraded, Cs.: duo consularia loca, L.: omnia loca obtinuere, ne cui plebeio aditus esset, L.—Place, position, situation, condition, relation, state: in eum iam res rediit locum, ut, etc., T.: Peiore res loco non potis est esse, T.: Quo res summa loco? In what state? V.: missis nuntiis, quo loco res essent, L.: primo loco, first in order, Iu.: se (eos) eodem loco quo Helvetios habiturum, would treat as, etc., Cs.: parentis loco esse: reliquos obsidum loco ducere, Cs.: criminis loco esse, quod vivam, serves for: in uxoris loco habere, T.: in liberūm loco esse: se in hostium habiturum loco, qui, etc., Cs.: nescire quo loci esset, in what condition: erat causa in eo iam loci, ut, etc., in such a condition.—A topic, matter, subject, point, head, division: tractat locos ab Aristotele ante tractatos: hic locus, de naturā usuque verborum: ex quattuor locis in quos divisimus, etc.: locos quosdam transferam, shall make some extracts: speciosa locis Fabula, quotable passages, H.: loca iam recitata, H.—In rhet.: loci communes, passages of a general import (see communis).—Of time: interea loci, meanwhile, T.: postea loci, afterwards, S.: ad id locorum, till then, S.—In abl, at the right time, seasonably, appropriately, suitably: posuisti loco versūs: et properare loco et cessare, H.: Dulce est desipere in loco, H.— A fitting place, room, opportunity, cause, occasion, place, time: et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus, T.: probandae virtutis, Cs.: aliquid loci rationi dedisses: Interpellandi locus hic erat, H.: nec vero hic locus est, ut, etc., the proper occasion: Est locus in volnus, room for injury, O.: meritis vacat hic tibi locus, opportunity for services, V.: in poëtis non Homero soli locus est aut Archilocho, etc.: vita turpis ne morti quidem honestae locum relinquit, i. e. renders impossible: resecandae libidinis: si est nunc ullus gaudendi locus.
    * * *
    I
    place, territory/locality/neighborhood/region; position/point; aim point; site; part of the body; female genitals (pl.); grounds of proof
    II
    seat, rank, position; soldier's post; quarters; category; book passage, topic; part of the body; female genitals (pl.); grounds of proof

    Latin-English dictionary > locus

  • 12 probātiō

        probātiō ōnis, f    [probo], approbation, approval, assent: ob probationem pretium datum: tale visum ut probatio consequatur, i. e. a probable belief.—A proving, trial, test: athletarum: futura. — A proof: scelerum probationes, Ta.
    * * *
    approval; testing/inspection/passing; criterion, test; proof; evidence; test

    Latin-English dictionary > probātiō

  • 13 sīgnum

        sīgnum ī, n    a mark, token, sign, indication, proof: ostendisti signa nutrici? (i. e. crepundia), T.: fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant: in amicis deligendis habere quasi signa et notas, quibus eos iudicarent, etc.: pecori signum inpressit, V.: nulla ad speluncum signa ferebant, footprints, V.: dicere deos gallis signum dedisse cantandi: color pudoris signum, T.: timoris signa mittere, display, Cs.: Magnum hoc quoque signum est, dominam esse extra noxiam, T.: id erit signi me invitum facere, quod, etc.: quid signi?—A military standard, ensign, banner: signo amisso, Cs.: ut neque signiferi viam, nec signa milites cernerent, L.: Inter signa militaria, H.: signa sequi, to march in rank, S.: signa subsequi, to keep the order of battle, Cs.: signa servare, L.: ab signis discedere, to leave the ranks, Cs.: volonum exercitus ab signis discessit, disbanded, L.: signa relinquere, to run away, S.: signa ferre, i. e. to decamp, Cs.: mota e castris signa eorum, qui, etc., i. e. an advance of the troops, etc., L.: Signa movet, advances, V.: ferte signa in hostem, attack, L.: signa constituere, halt, Cs.: signa proferre, advance, L.: Romani conversa signa bipertito intulerunt, i. e. wheeled and attacked in two columns, Cs.: signa patriae inferens: qui signa contulit, engaged in close fight: conlatis signis, in regular battle: conlatis militaribus signis, having brought together, etc., Cs.: signa in laevum cornu confert, concentrates his troops, L.: signa transferre, to desert, Cs.: signa convellere, to take up the standards (from the ground), L.: legionem sub signis ducere, in rank and file: ante signa inter primores, in front of the army, L.—Esp., the standard of a cohort, ensign of a maniple (cf. aquila, the standard of the legion): cum fascīs, cum signa militaria (praemissa).—A cohort, maniple: unius signi milites, L.—A sign, signal, call, watchword, password: signum tubā dare, Cs.: receptui dare, L.: proeli exposcere, Cs.: concinere, Cs.: canere, S.: signum mittendis quadrigis dare (for the start in a race), L.: it bello tessera signum, V.—A sign, token, omen, prognostic, symptom: medici signa quaedam habent ex venis aegroti: Morborum signa docebo, V.: prospera signa dare, O.—An image, figure, statue, picture: Iovis Statoris: expressi voltūs per aënea signa, H.: palla signis auroque rigens, V. —A device on a seal, seal, signet: notum signum, imago avi tui, etc.: Imprimat his signa tabellis, H.: litterae integris signis praetoribus traduntur: volumen sub signo habere, under seal.—A sign in the heavens, constellation: signis omnibus ad principium steliisque revocatis: in signo Leonis: signorum obitūs ortūs, V.: pluviale Capellae, O.
    * * *
    battle standard; indication; seal; sign, proof; signal; image, statue

    Latin-English dictionary > sīgnum

  • 14 specimen

        specimen inis, n    [SPEC-], a means of knowing, mark, token, proof, example, indication, evidence, sign (only sing.): ingeni: animorum, L.: (tellus) Tale dabit specimen, V.: ad specimen virtutis ostendendum, L.— A pattern, model, example, ideal: temperantiae Scaevola: is ordo ceteris specimen esto.
    * * *
    mark, proof; idea; model

    Latin-English dictionary > specimen

  • 15 apodixis

    apodixos/is N F
    proof, demonstration; conclusive proof (L+S)

    Latin-English dictionary > apodixis

  • 16 argumentaliter

    as proof; by way of proof

    Latin-English dictionary > argumentaliter

  • 17 adprobatio

    apprŏbātĭo ( adp-), ōnis, f. [approbo].
    I.
    An approving, allowing, assenting to, approbation, acquiescence (most freq. in Cic.):

    id volgi adsensu et populari approbatione judicari solet,

    Cic. Brut. 49, 185: id. Tusc. 2, 1, 3:

    hoc decorum movet adprobationem,

    id. Off. 1, 28, 98; id. Ac. 2, 17:

    hominum,

    Liv. 23, 23.—In plur.:

    non adprobationes solum movere,

    Cic. Or. 71, 236. —Hence, approbatio testium, approbation, i. e. reception, Auct. ad Her. 2, 6.—
    II.
    Proof, confirmation (only in Cic.):

    haec propositio indiget approbationis,

    Cic. Inv. 1, 36 and 37:

    assumptionis,

    proof of the minor proposition, id. ib. 1, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > adprobatio

  • 18 approbatio

    apprŏbātĭo ( adp-), ōnis, f. [approbo].
    I.
    An approving, allowing, assenting to, approbation, acquiescence (most freq. in Cic.):

    id volgi adsensu et populari approbatione judicari solet,

    Cic. Brut. 49, 185: id. Tusc. 2, 1, 3:

    hoc decorum movet adprobationem,

    id. Off. 1, 28, 98; id. Ac. 2, 17:

    hominum,

    Liv. 23, 23.—In plur.:

    non adprobationes solum movere,

    Cic. Or. 71, 236. —Hence, approbatio testium, approbation, i. e. reception, Auct. ad Her. 2, 6.—
    II.
    Proof, confirmation (only in Cic.):

    haec propositio indiget approbationis,

    Cic. Inv. 1, 36 and 37:

    assumptionis,

    proof of the minor proposition, id. ib. 1, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > approbatio

  • 19 argumentalis

    argūmentālis, e, adj. [id.], containing proof: narratio, Ascon. ap. Cic. Div. in Caecil. 1.— Adv.: argūmentālĭter, by way of proof, Aggen. Urb. Com. ap. Front. p. 64 Goes.

    Lewis & Short latin dictionary > argumentalis

  • 20 argumentaliter

    argūmentālis, e, adj. [id.], containing proof: narratio, Ascon. ap. Cic. Div. in Caecil. 1.— Adv.: argūmentālĭter, by way of proof, Aggen. Urb. Com. ap. Front. p. 64 Goes.

    Lewis & Short latin dictionary > argumentaliter

См. также в других словарях:

  • proof — n [alteration of Middle English preove, from Old French preuve, from Late Latin proba, from Latin probare to prove] 1: the effect of evidence sufficient to persuade a reasonable person that a particular fact exists see also evidence 2: the… …   Law dictionary

  • Proof — • The establishment of a disputed or controverted matter by lawful means or arguments. Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Proof     Proof      …   Catholic encyclopedia

  • Proof — Proof, a. [1913 Webster] 1. Used in proving or testing; as, a proof load, or proof charge. [1913 Webster] 2. Firm or successful in resisting; as, proof against harm; waterproof; bombproof. [1913 Webster] I . . . have found thee Proof against all… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Proof — may refer to: * A rigorous, compelling argument ** Formal proof ** Mathematical proof ** Proof theory, a branch of mathematical logic that represents proofs as formal mathematical objects ** Logical argument ** Evidence (law), tested evidence or… …   Wikipedia

  • proof´er — proof «proof», noun, adjective, verb. –n. 1. a way or means of showing beyond doubt the truth of something: »Is what you say a guess, or have you proof? SYNONYM(S): See syn. under evidence. (Cf. ↑evidence) 2. the establishment of the truth of… …   Useful english dictionary

  • Proof — Proof, n. [OF. prove, proeve, F. preuve, fr. L. proba, fr. probare to prove. See {Prove}.] [1913 Webster] 1. Any effort, process, or operation designed to establish or discover a fact or truth; an act of testing; a test; a trial. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Proof — в 2005 году Основная информация …   Википедия

  • proof — [pro͞of] n. [ME profe < OFr prueve < LL proba < L probare: see PROBE] 1. the act or process of proving; a testing or trying of something 2. anything serving or tending to establish the truth of something, or to convince one of its truth; …   English World dictionary

  • proof — ► NOUN 1) evidence establishing a fact or the truth of a statement. 2) the proving of the truth of a statement. 3) a series of stages in the resolution of a mathematical or philosophical problem. 3) archaic a test or trial. 4) Printing a trial… …   English terms dictionary

  • Proof — ist ein US amerikanischer Rapper (1973 2006), siehe Proof (Rapper) in der Drucktechnik die Bezeichnung für eine Vorschau auf das spätere Druckergebnis, siehe Proof (Druck) der Original Titel eines Films von John Madden aus dem Jahr 2005, siehe… …   Deutsch Wikipedia

  • proof — [n1] evidence, authentication affidavit, argument, attestation, averment, case, certification, chapter and verse*, clincher*, clue, confirmation, corroboration, credentials, criterion, cue*, data, demonstration, deposition, documents,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»