-
1 οσίη
ὅσιοςhallowed: fem nom /voc sg (epic ionic)ὁσίαdivine law: fem nom /voc sg (epic ionic)——————ὅσιοςhallowed: fem dat sg (epic ionic)ὁσίαdivine law: fem dat sg (epic ionic) -
2 ὁσίη
ὁσίη: divine or natural right, οὐχ ὁσίη, w. inf. (non fas est), ‘it is contrary to divine law.’ (Od.)A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ὁσίη
-
3 ὁσίη
Βλ. λ. οσίη -
4 ὁσίῃ
Βλ. λ. οσίη -
5 ὁσία
A divine law, οὐδ' ὁσίη κακὰ ῥάπτειν ἀλλήλοισιν it is against the law of God and nature to.., Od.16.423, cf. 22.412, Pi.P.9.36, Call.Aet.3.1.5 ; τοῖσι οὐδὲ κτήνεα ὁσίη θύειν ἐστί those for whom it is not lawful, Hdt.2.45 ; ὅσον.. ὁ. ἐστὶ λέγειν ib. 171 ;ἐκ πάσης ὁ. h.Merc. 470
; ὁσίης πλέον εἰπεῖν more than law allows, Emp.4.7 ; νομίσας πολλὴν ὁ. τοῦ πράγματος holding the thing fully sanctioned, Ar.Pl. 682 ;οὔτε θεοὺς οὔθ' ὁσίαν οὔτ' ἄλλ' οὐδὲν ἐποιήσατ' ἐμποδών D.21.104
; τῶν ἱερῶν ὀσία παντί all may share lawfully in the rites, Berl.Sitzb.1927.158 ([place name] Cyrene): personified Ὁσία, Righteousness, E.Ba. 370 (lyr.).II the service or worship owed by man to God, rites, offerings, etc., κἀγὼ τῆς ὁσίης ἐπιβήσομαι ἧς περ Ἀπόλλων I will enter into (enjoyment of) the same worship as A., h.Merc.173 ; ὣς ὁσίη γένετο the rites were established, h.Ap. 237 ; ὁσίη κρεάων the rite of the flesh-offering, h.Merc.130: so without a gen., offering,λιτῇ προσγελάσαις ὁσίῃ AP9.91
(Arch.Jun.).2 funeral rites, last honours paid to the dead,τὴν ὁ. ἀποπληροῦν Iamb.VP30.184
.III prov., ὁσίας ἕκατι for form's sake, Lat. dicis causa, E.IT 1461 ;ὁσίας ἕνεκα Eub.110
, Ephipp.15.4 ; so ὁσίᾳ (or Ὁσίᾳ)δίδωμ' ἔπος τόδε E. IT 1161
. ( οὐκ ὀσία Berl.Sitzb. l. c.) -
6 ὅσιος
ὅσιος (wird von den Alten auf Ζεύς, Διός, dor. Σιός, zurückgeführt, schwerlich richtig), durch göttliches Gesetz bestimmt, erlaubt, dem Naturgesetz entsprechend; bes. ὁσία, ion. ὁσίη, substantivisch, wobei man βουλή, δίκη zu ergänzen pflegt, das göttliche, natürliche Recht, οὐχ ὁσίη κακὰ ῥάπτειν ἀλλήλοισιν, es ist nicht nach göttlichem Recht erlaubt, nefas, Od. 16, 423, vgl. 22, 402; ὁσία προςενεγκεῖν, Pind. P. 9, 37; Her. 2, 45; ὁσία ἐστίν, es ist nach göttlichem oder natürlichem Rechte erlaubt, 3, 171; ἐκ πάσης ὁσίης, nach vollem Rechte, H. h. Merc. 470; πολλὴν ὁσίαν τοῦ πράγματος νομίσαι, d. i. eine Sache für ganz recht halten, Ar. Plut. 682; vgl. Dem. τὸ τῆς ὁσίας, ὅτι δήποτ' ἐστί, τὸ σεμνὸν καὶ τὸ δαιμόνιον συνηδίκηται, 21, 126. – So verbindet Soph. auch οὐ γάρ σοι ϑέμις, οὐδ' ὅσιον ἐχϑρᾶς ἀπ ὸ γυναικὸς ἱστάναι κτερίσματα, El. 425, vgl. Phil. 658; οὔτε Θήβαις ἐνοικεῖν ὅσιον, Eur. Herc. Fur. 1282. – Bes. was sich auf die Götter bezieht, im Gegensatz des Menschlichen, von Allem, was der Mensch den Göttern zu erzeigen schuldig ist, Gottesdienst; ὁσία κρεάων, der Brauch des Fleischkostens beim Opfern, H. h. Merc. 130; ὁσίης ἐπιβῆναι, einen heiligen Dienst, Brauch begehen, h. Cer. 211 Merc. 173; ὁσίη γένετο, der heilige Brauch ging vor sich, h. Apoll. 237; ϑεοὺς ὁσίαις ϑοίναις ποτινισσομένα, Aesch. Prom. 527; κἀγὼ νο μίσας πολλὴν ὁσίαν τοῦ πράγματος, Ar. Plut. 682, d. h. ich glaubte, fromm und recht zu thun; κτήνεα ϑύειν οὐκ ἔστι ὁσίη, Her. 2, 45; von dem, was man den Todten schuldig ist, wie λουτρὰ ὅσια, die heiligen Waschungen, Soph. Ai. 1384, vgl. ὅσια πανουργήσασα. Ant. 74, Antigone will den Todten ihr Recht widerfahren lassen und dadurch das Gesetz des Kreon übertreten; so auch Plat. ἀπὸ τῶν ὁσίων τε καὶ νομίμων, auf die Gebräuche bei Bestattung der Todten gehend, Phaed. 108 a; heilig, ehrwürdig, ἱερῶν πατρῴων δ' ὅσιος ὤν, d. i. die heiligen Gebräuche der Väter in Ehren haltend, μομφῆς ἄτερ τέϑνηκεν, Aesch. Spt. 1001, vgl. Ag. 754; rein, τῶν δὲ κρατούντων χέρες οὐχ ὅσιαι στυγερῶν τούτων, Eum. 372; δι' ὁσίων χειρῶν ϑιγών, Soph. O. C. 471, mit reinen Händen, dic man vor dem Opfer waschen mußte; ὅσιος ἀπ' εὐνᾶς ὤν verbindet Eur. Ion. 150, der es auch dem ἄδικος entgegensetzt, Herc. Fur. 773; Ar. Thesm. 674 läßt auf σεβίζειν δαίμονας folgen δικαίως τ' ἐφέποντας ὅσια καὶ νόμιμα μηδομένους ποιεῖν ὅ, τι καλῶς ἔχει; u. so in Prosa : ὅσια μὲν ποιέειν, ὅσια δὲ καὶ λέγειν, Her. 9, 79; οὐκ ὅσιον ποιεῦμαι, ich halte es für gottlos, 2, 170; εἰ τούτοις τοῖς ἀνϑρώποις μὴ ὅσιόν ἐστιν αὐτοὺς ἑαυτοὺς εὖ ποιεῖν, Plat. Phaed. 62 a; Euthyphr. 6 e (in welchem Dialog dieser Begriff ausführlich behandelt wird) heißt es ἔστι τὸ μὲν τοῖς ϑεοῖς προςφιλὲς ὅσιον, τὸ δὲ μὴ προςφιλὲς ἀνόσιον; oft mit δίκαιος vrbdn, ζῆν τὸν ὅσιον καὶ δίκαιον βίον, Legg. II, 663 b, wie τὰ δίκαια καὶ ὅσια διανέμειν όρϑῶς πᾶσι, Polit. 301 b; Sp., wie Pol. τὰ πρὸς τοὺς ἀνϑρώπους δίκαια καὶ τὰ πρὸς τοὺς ϑεοὺς ὅσια, 23, 10, 8; selten von Menschen, welche die durch das göttliche Gesetz vorgeschriebenen Pflichten gegen Andere erfüllen, δίκαιοι καὶ ὅσιοι, Plat. Rep. X, 615 b; ὅπως ὅτι δικαιότατος ὢν καὶ ὁσιώτατος ἔζη, Legg. XII, 959 b; ὅσιοι καὶ ἀλήϑειαν ἀσκοῦντες, im Ggstz von ἐπίορκοι καὶ ἄδικοι, Xen. An. 2, 6, 25, vgl. Mem. 1, 1, 11; Thuc. 5, 104; ἑστίας οὔτε ὁσιώτερον χωρίον ἐν ἀνϑρώποις, Xen. Cyr. 7, 5, 56. – Aber auch im Gegensatze von ἱερός bezeichnet es eigentlich das nicht von Menschen den Göttern Geweihte, sondern durch das göttliche Gesetz oder allgemeine Uebereinkunft Geheiligte, erlaubte Dinge, sowohl von Staats-, als von Privatsachen, nach den alten Erklärern τὸ ἰδιωτικόν, ἱερὰ καὶ ὅσια of tneben einander, Plat. Legg. IX, 857 f; oft bei Rednern, wie schon Harpocr. bemerkte, Is. 6, 47; τὴν πόλιν κοσμεῖν καὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς ὁσίοις, Isocr. 7, 66, wobei man an Tempel und an Staatsgebäude und andere Einrichtungen denken kann; ἐς ὀλιγωρίαν ἐτράποντο καὶ ἱερῶν καὶ ὁσίων ὁμοίως, Thuc. 2, 52; ἱερῶν ϑεούς, ὁσίων τὴν πόλιν ἀποστερεῖν, Dem. 24, 9; daher χωρίον ὅσιον, ein Ort, der nicht den Göttern geweiht ist, von Menschen betreten werden darf, wie βέβηλος, Ar. Lys. 743 u. Sp. – Der Ausdruck ὁσίας ἕνεκα ποιεῖσϑαί τι, z. B. Ephipp. bei Ath. VIII, 359 b, bezieht sich auf die erste Bedeutung, Etwas nur deshalb thun, weil es ein alter heiliger Brauch ist, nur so der Gewohnheit wegen, ohne sich weiter Etwas dabei zu denken, also nur obenhin und des äußern Scheins wegen thun, um sich damit einer Pflicht entledigt zu haben, ohne daß es vom Herzen kommr, Harpocr. v. ἀφοσιόω; vgl. Seidler zu Eur. I. T. 1428 u. Ruhnk. ad H. h. Cer. 211; öfter bei D. Hal. u. a. Sp. – Spätere wie Iambl. brauchen ὁσία, ἡ, = ὁσιότης. – Adv., ὁσίως ἐξείργειν καὶ κατὰ νόμον, Plat. Legg. VII, 749 b, u. oft mit δικαίως verbunden; ὁσίως ἂν ὑμῖν ἔχοι, τοῦτον ϑύειν τὰ ἱερὰ ὑπὲρ ὑμῶν, Xen. Cyr. 8, 5, 26; Folgde.
-
7 οσια
ион. ὁσίη ἥ1) (= лат. fas) высший (божеский, нравственный) закон, веление нравственного долгаοὐχ ὁσίη Hom. (= лат. nefas) — нехорошо, грешно, не подобает, нельзя;
ἐκ πάσης ὁσίης HH. — со всей справедливостью, с полным правом;νομίσας πολλέν ὁσίαν τοῦ πράγματος Arph. — считая это вполне правильным;ὅσον ὁσίη ἐστὴ λέγειν Her. — о чем нисколько не грешно сказать;τὸ τῆς ὁσίας Dem. — нравственный долг2) священный обычай или обряд, нерушимая традиция(ὁσίης ἐπιβῆναι HH.)
ὁσίᾳ δοῦναι ἔπος Eur. — произнести заклинание в соответствии с традицией;ὁσίας ἕκατι ποιεῖσθαί τι Eur. — сделать что-л. для формы;αἱ ὁσίαι τε καὴ νόμιμα Plat. — священные обряды и благочестивые обычаи;αἱ περὴ τοὺς θνῄσκοντας ὁσίαι Plut. — погребальные обряды -
8 ὅσιος
ὅσιος, durch göttliches Gesetz bestimmt, erlaubt, dem Naturgesetz entsprechend; bes. ὁσία, substantivisch, wobei man βουλή, δίκη zu ergänzen pflegt, das göttliche, natürliche Recht; οὐχ ὁσίη κακὰ ῥάπτειν ἀλλήλοισιν, es ist nicht nach göttlichem Recht erlaubt; ὁσία ἐστίν, es ist nach göttlichem oder natürlichem Rechte erlaubt; ἐκ πάσης ὁσίης, nach vollem Rechte; πολλὴν ὁσίαν τοῦ πράγματος νομίσαι, d. i. eine Sache für ganz recht halten. Bes. was sich auf die Götter bezieht, im Gegensatz des Menschlichen, von allem, was der Mensch den Göttern zu erzeigen schuldig ist, Gottesdienst; ὁσία κρεάων, der Brauch des Fleischkostens beim Opfern; ὁσίης ἐπιβῆναι, einen heiligen Dienst, Brauch begehen; ὁσίη γένετο, der heilige Brauch ging vor sich; κἀγὼ νομίσας πολλὴν ὁσίαν τοῦ πράγματος, ich glaubte, fromm und recht zu tun; von dem, was man den Toten schuldig ist, wie λουτρὰ ὅσια, die heiligen Waschungen; ὅσια πανουργήσασα. Antigone will den Toten ihr Recht widerfahren lassen und dadurch das Gesetz des Kreon übertreten; ἀπὸ τῶν ὁσίων τε καὶ νομίμων, auf die Gebräuche bei Bestattung der Toten gehend; heilig, ehrwürdig; ἱερῶν πατρῴων δ' ὅσιος ὤν, d. i. die heiligen Gebräuche der Väter in Ehren haltend; rein; δι' ὁσίων χειρῶν ϑιγών, mit reinen Händen, die man vor dem Opfer waschen mußte; οὐκ ὅσιον ποιεῦμαι, ich halte es für gottlos; selten von Menschen, welche die durch das göttliche Gesetz vorgeschriebenen Pflichten gegen andere erfüllen. Aber auch im Gegensatze von ἱερός bezeichnet es eigentlich das nicht von Menschen den Göttern Geweihte, sondern durch das göttliche Gesetz oder allgemeine Übereinkunft Geheiligte, erlaubte Dinge, sowohl von Staats-, als von Privatsachen; τὴν πόλιν κοσμεῖν καὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς ὁσίοις, wobei man an Tempel und an Staatsgebäude und andere Einrichtungen denken kann; daher χωρίον ὅσιον, ein Ort, der nicht den Göttern geweiht ist, von Menschen betreten werden darf. Der Ausdruck ὁσίας ἕνεκα ποιεῖσϑαί τι, bezieht sich auf die erste Bedeutung, etwas nur deshalb tun, weil es ein alter heiliger Brauch ist, nur so der Gewohnheit wegen, ohne sich weiter etwas dabei zu denken, also nur obenhin und des äußern Scheins wegen tun, um sich damit einer Pflicht entledigt zu haben, ohne daß es vom Herzen kommt -
9 ὅσιος
ὅσιος, ία, ον (Aeschyl., Hdt.+ [the noun ὁσίη is found as early as Hom.]. Mostly of three endings, but-ος, ον Pla., Leg. 8, 831d; Dionys. Hal. 5, 71; 1 Ti 2:8. B-D-F §59, 2; W-S. §11, 1; Mlt-H. 157). Superl. ὁσιώτατος (Pla.; OGI 718, 1; Philo; 1 Cl 58:1). In the Gr-Rom. world this term for the most part described that which helps maintain the delicate balance between the interests of society and the expectations of the transcendent realm. For example, the ὅσιος pers. prays and sacrifices to the gods (Pl., Euthyph. 14b), is conscious of basic taboos (hence wary of pollution because of bloodshed [ibid. 4de; cp. Od. 16, 423]), and observes traditions of hospitality (on Zeus as protector of the stranger, s. Od. 9, 270f). For contrast of τὸ ὅσιον and τὸ δίκαιον s. Pla., Gorgias 507b, Polit. 301d; X., Hell. 4, 1, 33 al.① pert. to being without fault relative to deity, devout, pious, pleasing to God, holyⓐ of ordinary human beings: w. δίκαιος (cp. Pla., Leg. 2, 663b, Gorg. 507b; Polyb. 22, 10, 8 παραβῆναι καὶ τὰ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους δίκαια καὶ τὰ πρὸς τ. θεοὺς ὅσια; SIG 800, 20f: ἀναστρέφεται πρός τε θεοὺς καὶ πάντας ἀνθρώπους ὁσίως κ. δικαίως; En 104:12; TestGad 5:4; TestBenj 3:1 and 5:4; Jos., Ant. 9, 35; Just., D. 96, 3 [after Mt 5:45]; Theoph. Ant. 2, 9 [p. 120, 3]) 1 Cl 45:3; 2 Cl 15:3; and still other virtues Tit 1:8. ἔργα ὅσια κ. δίκαια (Jos., Ant. 8, 245) 2 Cl 6:9. δίκαιον κ. ὅσιον w. acc. and inf. foll. (Dicaearchus. p. 408, line 2 fr. bottom, Fuhr; cp. ὅσιον εἶναι w. acc. and inf., Orig., C. Cels. 5, 26, 13) 1 Cl 14:1. ὀφείλομεν ὅσια 2 Cl 1:3. (W. ἄμωμος) ἐν ὁς. κ. ἀμώμῳ προθέσει δουλεύειν τῷ θεῷ serve God with a holy and blameless purpose 1 Cl 45:7. ἄνδρες 45:3. ὁς. βουλή 2:3.—ὅσιοι χεῖρες (Aeschyl., Choëph. 378; Soph., Oed. Col. 470: ‘consecrated’, ‘ceremonially pure’) 1 Ti 2:8 transferred to the religio-ethical field (Philip of Perg. [II A.D.]: 95 Fgm. 1 Jac. writes ὁσίῃ χειρί).—The word was prob. used in a cultic sense in the mysteries (ERohde, Psyche9/10, 1925 I 288, 1): Aristoph., Ran. 335 ὅσιοι μύσται. The mystae of the Orphic Mysteries are called οἱ ὅσιοι: Pla., Rep. 2, 363c; Orph., Hymn. 84, 3 Qu.; cp. Ps.-Pla., Axioch. 371d. Sim. the Essenes are called ὅσιοι in Philo, Omn. Prob. Liber 91; cp. 75 ὁσιότης; PParis 68c, 14 ὅσιοι Ἰουδαῖοι (s. Dssm., B 62, 4 [BS 68, 2]); PGM 5, 417 of a worshiper of Hermes.ⓑ of Christ, the Heavenly High Priest (w. ἄκακος; cp. the opposition Od. 16, 423) Hb 7:26. As subst. ὁ ὅσιός σου (after Ps 15:10) Ac 2:27; 13:35 (cp. ὁ ὅσιος of Abraham Did., Gen. 228, 8).② pert. to being the standard for what constitutes holiness, holy of God (rarely of deities outside our lit.: Orph., Hymn. 77, 2 Qu.; Arg. 27; CIG 3594; 3830).ⓐ as adj., of God (Dt 32:4; Ps 144:17) holy μόνος ὅσιος Rv 15:4. ἡ ὁς. παιδεία holy (i.e. divine) discipline 1 Cl 56:16. τὸ ὁσιώτατον ὄνομα most holy name 58:1.ⓑ as subst. ὁ ὅσιος Rv 16:5.③ The ref. to ὅς. in δώσω ὑμῖν τὰ ὅς. Δαυὶδ τὰ πιστά I will grant to you (pl.) the unfailing divine assurances or decrees relating to David Ac 13:34 is of special interest (for τὰ ὅς. in the sense of divine decrees or ordinances s. Wsd 6:10; Jos., Ant. 8, 115—). This quot. fr. Is 55:3 is evidently meant to show that the quot. fr. Ps 15:10, which follows immediately, could not refer to the Psalmist David, but to Christ alone (cp. a sim. line of argument relating to a referent Hb 2:6–9). The promises to David have solemnly been transferred to ‘you’. But David himself served not you, but his own generation (vs. 36). So the promises of God refer not to him, but to his Messianic descendant.—Lit. s.v. ἅγιος. JBolkestein, Ὅσιος en Εὐσεβής, diss. Amsterdam ’36; WTerstegen, Εὐσεβής en Ὅσιος in het Grieksch taalgebruik na de 4e eeuw, diss. Utrecht ’41; JMontgomery, HTR 32, ’39, 97–102; MvanderValk, Z. Worte ὅσιος: Mnemosyne 10, ’41; Dodd 62–64.—B. 1475. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv. -
10 ὁσία
-
11 θαλία
A abundance, good cheer,τρέφεται θαλίῃ ἔνι πολλῇ Il.9.143
, 285: in pl., festivities, , cf.h.Merc.56, Hes.Op. 115, Archil.9, Xenoph. 1.12 (sg.), Pi.O.7.94, Trag.Adesp.397 (anap.), Ar.Nu. 309, Pax 780 (both lyr.), Av. 733 (anap.);εἶναι ἐν θαλίῃσι Hdt.3.27
;θ. κισσοφόροι E.Ba. 384
(lyr.); of a funeral-feast, ἀμφ' ὁσίῃ θαλίῃ.. ἄνακτος Orac. ap.Plu.Arat.53.II v. θαλλία 11. -
12 ὅσιος
A hallowed, i. e. sanctioned or allowed by the law of God or of nature,δίκη Thgn.132
; (lyr.) ; (anap.);καθαρμοί E.Ba.77
(lyr.); ; οὐχ ὅ. unhallowed, (lyr.) ; (lyr.); (anap.).—The sense of ὅσιος often depends on its relation on the one hand to δίκαιος (sanctioned by human law), on the other to ἱερός ( sacred to the gods):1 opp. δίκαιος, sanctioned by divine law, hallowed, holy (μόριον τοῦ δικαίου τὸ ὅ. Pl.Euthphr. 12d
),δικαιότερον καὶ ὁσιώτερον καὶ πρὸς θεῶν καὶ πρὸς ἀνθρώπων Antipho 1.25
;τὰ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους δίκαια καὶ τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς ὅ. Plb.22.10.8
: hence, in a common antithesis, τὰ δίκαια καὶ ὅ. things of human and divine ordinance, Pl. Plt. 301d, etc., cf. Euthphr.6e ; alsoὅ. καὶ νόμιμα Ar.Th. 676
(lyr.);οὐ.. νόμιμον οὐδ' ὅ. ἂν εἴη Pl.Lg. 861d
; θεοὺς ὅσιόν τι δρᾶν discharge a duty men owe the gods, E.Supp.40, cf. Hipp. 1081 ; τὸ ὅσιον, = εὐσέβεια, Pl.Euthphr.5d: in an imprecatory formula,ἀποδοῦσι μὲν αὐτοῖς ὅσια ᾖ, μὴ ἀποδοῦσι δὲ ἀνόσια SIG1199
([place name] Cnidus), cf.ἀνοσία 11
; so ὅ. καὶ ἐλεύθερα ib.1180.6 (ibid.).2 opp. ἱερός, permitted or not forbidden by divine law, profane, ἱερὰ καὶ ὅ. things sacred and profane,ἐς ὀλιγωρίαν ἐτράποντο καὶ ἱερῶν καὶ ὁ. ὁμοίως Th.2.52
, cf. Pl.R. 344a, Lg. 857b, etc. ; κοσμεῖν τὴν πόλιν καὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς ὁ. with sacred and profane buildings, Isoc.7.66 ;τῶν ἱερῶν μὲν χρημάτων τοὺς θεούς, τῶν ὁ. δὲ τὴν πόλιν ἀποστερεῖ D.24.9
;ἀργυρίου ὁσίου IG12.186.13
;ὁ ταμίας τῶν ὁ. προσόδων OGI229.58
(Smyrna, iii B. C.);ὁ ταμίας τῶν ὁ. Supp.Epigr.1.366.58
(Samos, iii B. C.); ὅ. χωρίον a lawful place (for giving birth to a child), Ar.Lys. 743 ; ὅσιόν ἐστι folld. by inf., it is lawful, not forbidden by any law, E.IT 1045, etc.; nefas est,Hdt.
6.81; οὐκ ὅσιον ποιεῦμαι I deem it impious, Id.2.170, cf. D.Ep.5.3 ; οὐδὲ ὅσια (sc. ἐστι).. ;οὐ γάρ σοι θέμις οὐδ' ὅσιον.. ἱστάναι κτερίσματα S.El. 432
;ὅσια ποιέειν Hdt.6.86
.α';λέγειν Id.9.79
; ; (lyr.).II of persons, pious, devout, religious,ἄνδρες A.Supp.27
(anap.), cf. E.Med. 850 (lyr.), etc.;Παλλάδος ὁ. πόλις Id.El. 1320
(anap.); ὅ. θιασῶται, μύσται, Ar.Ra. 327, 336 (both lyr.);ἐμαυτὸν ὅ. καὶ δίκαιον παρέχειν Antipho 2.2.2
;ὅσιοι πρὸς οὐ δικαίους ἱστάμεθα Th.5.104
; opp. ἀνόσιος, E.Or. 547; opp. ἐπίορκος, X.An.2.6.25 ; ὅσιος εἴς τινα, περὶ ξένους, E.Heracl. 719, Cyc. 125 ;πρὸς τοὺς τοκέας Gorg.6
.2 sinless, pure,ἐξ ὁ. στομάτων Emp.4.2
; ὅ. ἔστω καὶ εὐαγής Lex Solonis ap.And.1.96: c. gen., ἱερῶν πατρῴων ὅσιος in regard to the sacred rites of his forefathers, A.Th. 1015; (lyr.); also ὅσιαι χέρες pure, clean hands, A.Ch. 378 (anap.), cf. S.OC 470.3 rarely of the gods, holy, Orph.H.77.2 ;θεοῖς ὁ. καὶ δικαίοις CIG3830
([place name] Cotyaeum), cf. 3594 (Alexandria Troas).4 title of five special priests at Delphi, Plu.2.292d, 365a.III Adv. , etc.;ὁ. οὔχ, ὑπ' ἀνάγκας δέ E.Supp.63
(lyr.);οὐχ ὁ. Id.Hipp. 1287
(anap.), cf. Th.2.5 (v. l.);καλῶς καὶ ὁ. Pl.Phd. 113d
;δικαίως καὶ ὁ. Id.R. 331a
;ὁ. καὶ κατὰ νόμον Id.Lg. 799b
; ὁ. ἂν ὑμῖν ἔχοι τοῦτον θύειν.. it would be right for you that he should.., X.Cyr.8.5.26 : c. part., ὁ. ἂν ἔχοι αὐτῷ μὴ δεχομένῳ .. Id.HG4.7.2 : [comp] Comp. , etc.: [comp] Sup.,ὡς -ώτατα διαβιῶναι τὸν βίον Pl.Men. 81b
, etc. (Not in Hom., who has only Subst. ὁσίη, v. ὁσία.) -
13 ὅσιος
Grammatical information: adj.Meaning: `offered or permitted by the gods or nature, pleasing to the gods, just (= Lat. fas), devout, ritually pure' (Thgn., IA.; cf. ὁσίη below).Compounds: As 2. member in ἀν-όσιος (IA.), prob. prop. bahuvrihi `who is without τὸ ὅσιον, ἡ ὁσία' (Frisk Adj. priv. 10 f.), ἀφ-όσιος = ἀν-όσιος (Egypt. inscr. Ia; Strömberg Prefix Studies 41).Derivatives: ὁσία, Ion. - ίη f. `divine or natural law, law, holy custom, holy service' (Od.), prob. for ὁσι-ία (Frisk Eranos 43, 220 w. lit.; diff. Porzig Satzinhalte 208); ὁσιό-της f. `divine obedience, piety' (Pl., X.). Denominative ὁσιό-ομαι, -ω, esp. w. ἀφ-, also w. καθ- a. ἐξ-, `to purify (oneself), to hallow' (IA.) with ( ἀφ-, καθ-)οσίωσις f. `purification, hallowing' (D.H., Plu.), ἀφοσιώματα καθάρ-ματα, καθάρσια H., ὁσιωτήρ m. "the purificator", name of a sacrificial animal in Delphi (Plu.).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: On the meaning of ὅσιος, - ίη s. beyond the lit. on ἱερός also W. J. Terstegen Εὑσεβής en ὅσιος. Diss. Utrecht 1941, Jeanmaire REGr. 58, 66ff., van der Walk REGr. 64, 417ff. No convincing etymology. Since Brugmann Grundr.2 II: 1, 401 mostly explained as ιο-deriv. of a ptc. * s-o-to-(from * es- `to be') beside seeming * s-e-to- in ἐτά ἀληθῆ (s. ἐτάζω); the root is now established as * h₁s-. As improbable alternative B. considers transformation of an *ἁτιος = Skt. satyá- `true' (\< IE *sn̥t-ii̯o-) after *ὁντ-. Schwyzer 344 considers Aeolic origin (ὁ- for ἁ-) as possible. The derivation from * soto- (root * set- in ἐτάζω) is defended by Pinault, Langue, style (1996) 43f.: *sotii̯o- `conforme à l'ordre établi, pieux'. -- Well argued criticism by v. Windekens Le Pélasgique 124 (with Pelasgian explanation (to Lat. iūs `right' etc.). Cf. Benveniste, Vocab. inst. 2, 198-202.Page in Frisk: 2,435Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὅσιος
См. также в других словарях:
ὁσίη — ὅσιος hallowed fem nom/voc sg (epic ionic) ὁσία divine law fem nom/voc sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὁσίῃ — ὅσιος hallowed fem dat sg (epic ionic) ὁσία divine law fem dat sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
όσιος — Άγιος της Ανατ. Ορθόδοξης Εκκλησίας. Άκμασε την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ως επίσκοπος της Καρδούη ή Κορδούη της Ισπανίας. Πήρε μέρος στην A’ Οικουμενική Σύνοδο η οποία έγινε στη Νίκαια καθώς και στη Σύνοδο της Σαρδικής (347), κατά την… … Dictionary of Greek
οσία — ὁσία, ιων. τ. ὁσίη ἡ (Α) βλ. όσιος … Dictionary of Greek