-
1 θυσίαι
θυσίαburnt-offering: fem nom /voc plθυσίᾱͅ, θυσίαburnt-offering: fem dat sg (attic doric aeolic) -
2 θυσίαι
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > θυσίαι
-
3 θυσία
θυσία, ἡ, das Opfern, die Opferhandlung; ἐν ϑυσίῃσιν εἶναι Her. 8, 99. 6, 105 u. öfter; 4, 60 ϑυσίη δὲ ἡ αὐτὴ πᾶσι κατέστηκε περὶ πάντα τὰ ἱρὰ ὁμοίως, die Opferhandlung wird auf dieselbe Weise verrichtet; ἐν ἱερῶν ϑυσίαις Plat. Rep. IV, 394 a; ἐν ϑυσίαισιν φαενναῖς Pind. I. 5, 38; das Opfer selbst, οὗτ' ἂν ἐκ χερῶν ϑεοὶ ϑυσίαν δέχωνται Aesch. Spt. 683; σπευδομένα ϑυσίαν ἑτέραν Ag. 147; καὶ τιμαῖς καὶ ϑυσίαις περί. σεπται Eum. 1038; ϑυσίῃσι ἐπετείῃσι ἱλάσκονται τὸν Πᾶνα Her. 6, 105; ϑυσίαι καὶ ἱρά 1, 63; εὐχαὶ καὶ ϑυσίαι Thuc. 8, 70; ϑυσίαν ποιεῖσϑαι, ein Opfer, Opferfest veranstalten, Plat. Conv. 174 c u. sonst; ϑῦσαι ϑυσίαν δεχήμερον Ep. VII, 349 d; ϑεοῖς ϑυσίας ϑύειν Rep. II, 362 c (vgl. Eur. I. A. 6731; ϑ. ἄγειν Alc. II, 148 e. – Bei Luc. sacr. 12 das Opferthier; bei Plut. reg. apophth. Antioch. p. 113 alles zur Verrichtung des Opfers Gehörige.
-
4 θυσια
ион. θῠσίη ἥ [θύω I]1) преимущ. pl. (тж. θυσίαι ἱερατικαί Arst.) жертвенный обряд, церемония жертвоприношения, жертвоприношение(σφάγια καὴ θυσίαι NT.)
θυσίας ἕρδειν, ἀνάγειν и ἐπιτελέειν Her., θυσίαν τελεῖν Plut. — совершать жертвоприношение;2) празднества с жертвоприношениямиἐν θυσίῃσι εἶναι Her. — справлять праздник;
οὗ ἦν ἥ παροῦσα θ. Plat. — (божество), в честь которого справлялся данный праздник3) жертвенное животное, жертва(προσάγειν τὰς θυσίας Luc.; παραδιδόναι τοῖς ἱερεύσι τέν θυσίαν Plut.)
-
5 εὐχή
εὐχή, ῆς, ἡ (s. εὔχομαι; Hom.+; Mel., HE 4, 26, 8 ‘wish’)① speech or petition directed to God, prayer (X., Symp. 8, 15; Diod S 20, 50, 6 εὐχὰς τοῖς θεοῖς ἐποιοῦντο; Dio Chrys. 19 [36], 36; OGI 383, 233 [I B.C.]; BGU 531 I, 5 [I A.D.]; PGiss 23, 5 [II A.D.]; LXX; TestAbr A, TestJob, Test12Patr; ParJer 9:3; GrBar 4:14; Philo, Sacr. Abel. 53 and oft. [on Philo: CLarson, JBL 65, ’46, 185–203]; Jos., Bell. 7, 155, Ant. 15, 52; Just., Iren., Orig.) ἡ εὐ. τῆς πίστεως the prayer offered in faith Js 5:15; πληρῶσαι τὴν εὐ. finish a prayer MPol 15:1; also τελέσας … τὴν εὐ. GJs 9:1. μου ἡ εὐ. my prayer 1:4. ἐν εὐχῇ 24:1 (v.l. εὐχαῖς). Pl. D 15:4. νήφειν πρὸς τὰς εὐ. be watchful in prayer(s) Pol 7:2.② a solemn promise with the understanding that one is subject to penalty for failure to discharge the obligation, vow (X., Mem. 2, 2, 10; Diod S 1, 83, 2; Jos., Bell. 2, 313) Ac 18:18; 21:23 (JUbbink, NThSt 5, 1922, 137–39). θυσίαι εὐχῶν votive offerings (cp. Lev 22:29.—Diod S 3, 55, 8 θυσίαι as the result of εὐχαί) 1 Cl 41:2. ἀποδιδόναι τῷ ὑψίστῳ τὰς εὐ. (ἀποδίδωμι 2c) 52:3 (Ps 49:14).—AWendel, D. israel.-jüd. Gelübde ’31. HSalmanowitsch, D. Nasiräat nach Bibel u. Talmud, diss. Giessen ’31; HGowen, The Hair-Offering: JSOR 11, 1927, 1–20; RAC VIII 1134–1258; IX 1–36.—DELG s.v. εὔχομαι. M-M. TW. Spicq. -
6 θυσία
θυσία, ας, ἡ (s. θύω and next entry; Pind., Hdt.+).① act of offering, offering fig. ἐπὶ τῇ θυσίᾳ τ. πίστεως ὑμῶν as you offer your faith Phil 2:17 (though mng. 2b is not impossible for the complex set of imagery in this pass.; s. below).② that which is offered as a sacrifice, sacrifice, offeringⓐ lit.α. (stated gener. Dg 3:5; Just., D. 43, 1 al.; Ath. 26, 3) Mt 9:13; 12:7 (both Hos 6:6); Mk 9:49 v.l., s. ἁλίζω; Hb 10:5 (Ps 39:7), 26. Pl. Mk 12:33; Lk 13:1 (cp. Jos., Bell. 2, 30 παρὰ ταῖς ἰδίαις θυσίαις ἀπεσφάχθαι); Hb 10:1, 8; 1 Cl 4:2 (Gen 4:5; cp. Diod S 12, 20, 2 τῶν θεῶν οὐ χαιρόντων ταῖς τῶν πονηρῶν θυσίαις); B 2:4, 5 (Is 1:11), 7 (Jer 7:22). The various kinds are specified 1 Cl 41:2. ἀνάγειν θυσίαν bring an offering Ac 7:41 (ἀνάγω 3). Also ἀναφέρειν θ. Hb 7:27 (ἀναφέρω 3); δοῦναι θ. Lk 2:24. προσφέρειν (Ex 32:6; Lev 2:1, 8 and oft.; Just., D. 41, 3 al.) Ac 7:42 (Am 5:25); Hb 5:1; 8:3; 10:11; 11:4; 1 Cl 10:7. Pass. Hb 9:9. φέρειν θ. (2 Ch 29:31, Jer 17:26; Just. A I, 24, 2 al.) 1 Cl 4:1 (Gen 4:3). προσάγεσθαι θ. (cp. 1 Esdr 1:16) be led as a sacrifice 1 Cl 31:3.β. of a sacrificial meal (Polycrates: 588 Fgm. 1 Jac. equated w. θοίνη [‘feast’]; Ps.-Callisth. 3, 29, 9 τὴν θυσίαν ἐποιησάμεθα τῶν Σωτηρίων=the meal to celebrate deliverance) ἐσθίειν τὰς θ. eat the sacrifices (Ps 105:28; Num 25:2) 1 Cor 10:18. The Eucharist is spoken of as a sacrifice or offering and sacrificial meal D 14:1ff (s. Knopf, Hdb. exc. on D 9 and 10, p. 24f).γ. of the sacrificial death of Christ which, in contrast to the earthly sacrifices, is to be classed among the κρείττονες θυσίαι Hb 9:23; 10:12. διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ 9:26. παρέδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν θυσίαν τ. θεῷ Eph 5:2 (Diod S 4, 82, 2 τὴν θυσίαν ὑπὲρ ἁπάντων τ. Ἑλλήνων).—B 7:3.—Of aspiration to martyrdom ἵνα διὰ τῶν ὀργάνων τούτων θεοῦ θυσία εὑρεθῶ IRo 4:2. προσδεχθείην … σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτῇ MPol 14:2.ⓑ fig. (Sextus 47: the doing of good as the only θυσία pleasing to God; sim. Persius 2, 73–75, a pure heart is the appropriate sacrifice in temples: compositum ius fasque animo … haec cedo ut admoveam templis) a broken spirit designated as θ. 1 Cl 18:16f; 52:4; B 2:10 (all three Ps 50:19). θ. αἰνέσεως praise-offering (s. on αἴνεσις) is used fig. in our lit. of spiritual sacrifice 1 Cl 35:12 (Ps 49:23); 52:3 (Ps 49:14). It is explained Hb 13:15 as καρπὸς χειλέων ὁμολογούντων τῷ ὀνόματι αὐτοῦ (=τ. θεοῦ).—εἰ σπένδομαι ἐπὶ τῇ θυσίᾳ τῆς πίστεως ὑμῶν even if I must pour out my blood over the sacrifice of your faith (i.e., consisting in your faith) Phil 2:17 (cp. Arrian, Anab. 6, 19, 5 σπείσας ἐπὶ τῇ θυσίᾳ τὴν φιάλην; but s. 1 above). θ. δεκτή an acceptable sacr. (s. δεκτός 2) Phil 4:18; Hs 5, 3, 8; cp. Hb 13:16 and 2aγ end. πνευματικαὶ θ. spiritual sacrifices 1 Pt 2:5 (cp. Herm. Wr. 13, 18; 19; 21 λογικαὶ θυσίαι; s. on this Rtzst., Mysterienrel.3 38; 328f.—SibOr 8, 408 ζῶσα θυσία). παρακαλῶ ὑμᾶς παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν I appeal to you to present your bodies as a living sacrifice Ro 12:1 (παριστάναι θυσίαν is a t.t. of sacrificial procedure: OGI 332, 17 and 42; 456, 20f; 764, 23 and 33 al., SIG2 554, 6; SIG3 694, 50.—PSeidensticker, Lebendiges Opfer Röm 12:1, diss. Münster, ’54).—OSchmitz, Die Opferanschauung d. spät. Judentums u. die Opferaussagen d. NTs 1910; HWenschkewitz, D. Spiritualisierung der Kultusbegriffe Tempel, Priester u. Opfer im NT ’32; WvLoewenich, Z. Verständnis d. Opfergedankens im Hb: ThBl 12, ’32, 167–72; JBrinktrine, D. Messopferbegr. in den ersten 2 Jahrh. 1918; RYerkes, ATR 29, ’47, 28–33; RdeVaux, Les Sacrifices de l’Ancien Testament ’64. BHHW II 1345–52; Pauly-W. XVIII 579–627; JCasabona, Recherches sur le vocabulaire des Sacrifices en Grec ’66.—B. 1467. DELG s.v. 2 θύω B6. TRE XXV esp. 253–78. M-M. Sv. S. also εὐχαριστία 3. -
7 πρό-πυργος
πρό-πυργος, vor den Thürmen, für die Thürme, ϑυσίαι, Opfer für die Thürme und Mauern der Stadt, Aesch. Ag. 1168.
-
8 πολυ-τελής
πολυ-τελής, ές, 1) viel aufwendend, kostbar, prächtig lebend, Pol. 8, 11, 7. – 2) was viel Aufwand erfordert, kostbar; Her. 4, 79; Thuc. 7, 27; πομπαὶ καὶ ϑυσίαι, Plat. Alc. II, 149 c; superl., Rep. VI, 507 c; Xen. u. Folgde; δύναμις, Pol. 2, 23, 1 u. sonst; auch adv., πολυτελῶς κατεσκεύασται τὰ βασίλεια, Pol. 10, 10, 9; πολυτελέστερον ζῆν, ib. 25, 5; πολυτελέστατα, Her. 2, 86.
-
9 πολυ-κανής
πολυ-κανής, ές, viele od. viel tödtend, ϑυσίαι πατρὸς πολυκανεῖς βοτῶν, Aesch. Ag. 1142.
-
10 φαεννός
-
11 χαρο-ποιός
χαρο-ποιός, Freude machend, erfreuend, ϑυσίαι Eur. Hec. 917 u. Χάριτες Phoen. 800 f. L. statt χοροποιός, nach Pors.
-
12 χορεία
χορεία, ἡ, das Tanzen, der Chor-, Reigentanz selbst; Eur. Phoen. 1171; Ar. Ran. 247; ῥυϑμὸς χορείας Th. 955; Pratin. bei Ath. XIV, 617 f; χορεία – ὄρχησίς τε καὶ ᾠδὴ τὸ ξύνολόν ἐστι Plat. Legg. III, 654 b; καὶ ϑυσίαι VI, 772 b, u. oft; χορείαν χορεύειν Plut. Thes. 21.
-
13 ΕΥΧή
ΕΥΧή, ἡ, Gebet, Wunsch u. Gelübde; bei Hom. αὐτὰρ ἐπὴν εὐχῇσι λίσῃ κλυτὰ ἔϑνεα νεκρῶν Od. 10, 526; πρόφρων γε ϑεὰ ὑποδέξεται εὐχάς Hes. Th. 419; ϑεὸς εὔφρων εἴη εὐχαῖς Pind. Ol. 4, 14; τελεῖν τὰς εὐχάς, das Gebet erhören, erfüllen, Aesch. Ag. 947; λέξωμεν ἐπ' Ἀργείοις εὐχὰς ἀγαϑάς Suppl. 621; ἄνακτι – λυτηρίους εὐχὰς ἀνάσχου Soph. El. 636; μάταιον εὐχὴν ηὔξω Eur. I. T. 628; εὐχὴ κατὰ χιλίων χιμάρων, Gelübde von 1000 Ziegen, Ar. Equ. 665; εὐχὴ καὶ παιᾶνες Thuc. 7, 75; εὐχὴν ποιεῖσϑαι, εὔχεσϑαι, Plat. Alc. II, 142 e 148 c; εὐχῇ χρῆσϑαι Legg. III, 688 b; ἆρ' οὐκ εὐχὰς εἶναι τοῖς ϑεοῖς VIII, 801 b; εὐχαὶ πρὸς ϑεούς III, 700 b; oft mit ϑυσίαι verbunden; in der Vrbdg πᾶς φοβεῖται καὶ τιμᾷ γονέων εὐχάς, XI, 931 e, ist es Verwünschung und Anwünschung, Fluch u. Segen; Fluch auch Eur. Phoen. 70; πατρίας εὐχὰς εὔχεσϑαι, von den durch den Herold feierlich gesprochenen Gebeten, Aesch. 1, 23. – Uebh. der Wunsch, ἄξια εὐχῆς διαπράττεσϑαι Isocr. 4, 182; 5, 19; κατὰ τὴν τῶν παίδων εὐχήν Plat. Soph. 249 b; κατ' εὐχὴν ποιεῖν τινι, Jem. nach Wunsch handeln. Arist. poet. 13; ἐκ δ' εὐχῆς, nach Wunsch, Theaet. 1 (VI, 357); a. Sp. Bes. aber eitler, leerer Wunsch, im Ggstz des Ausführbaren, oder wirklich Ausgeführten, μὴ εὐχὴ δοκῇ εἶναι ὁ λόγος Plat. Rep. V, 450 d; οὐκ ἄρα ἀδύνατά γε οὐδ' εὐχαῖς ὅμοια ἐνομοϑετοῦμεν 456 c; ὡς ἄλλως εὐχαῖς ὅμοια λέγοντες VI, 499 c; μὴ παντάπασιν ημᾶς εὐχὰς εἰρηκέναι VII, 540 d; πράξεις δυνατὰς μέν, εὐχῇ δ' ὁμοίας Isocr. 5, 118; vgl. Dem. 24, 68.
-
14 ΜΈΛω
ΜΈΛω, fut. μελήσω, Gegenstand der Sorge, Fürsorge sein, am Herzen liegen; πᾶσι δόλοισιν ἀνϑρώποισι μέλω, durch Listen liege ich den Menschen im Sinne, daß alle von mir hören und mich kennen lernen wollen, Od. 9, 20, vgl. Ἀργὼ πᾶσι μέλουσα, die Argo, von der Alle hören wollen, die Allen im Sinne liegt, Od. 12, 70; ἵνα ϑανοῦσα νερτέροισι μέλω, Eur. Androm. 850; ἄνϑρωποι ϑεοῖς μέλοντες, Plut. Sull. 7. – Gewöhnlich nur in der 3. Person, μέλει μοι, es liegt mir am Herzen, es kümmert mich, οὶς οὔτι μέλει πολεμήϊα ἔργα, die sich um den Krieg nicht kümmern, Il. 2, 338, u. so von jedem eifrig betriebenen Geschäft, vgl. Il. 6, 492. 10, 92 Od. 5, 67; Hes. Th. 216 u. öfter, ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει, μελήσει; – τοὶ οὔει μέλει Τρώων πόνος, Il. 22, 11; οὔ νύ τι σοίγε μέλει κακόν, du bist wegen eines Uebels ohne Sorge, 24, 683; μηδέ τί οἱ ϑάνατος μελέτω φρεσίν, 24, 152; σοὶ δ' ἐνϑάδε πάντα μελόντων, Od. 18, 266, u. sonst, im plur., μέλουσί μοι ὀλλύμενοί περ, Il. 20, 21, wie μελήσουσι δέ μοι ἴπποι, 5, 228; auch c. inf., οὐκ ἔμελέν μοι ταῠτα μεταλλῆσαι καὶ ἐρέσϑαι, ich bekümmerte mich nicht darum, danach zu fragen, Od. 16, 465. – Dazu gehört auch das perf. μέμηλα, mit der Präsensbedeutung, ᾡ τόσσα μέμηλε, dem so Viel am Herzen liegt, zu besorgen obliegt, Il. 2, 25, ᾑτ' αἰὲν ἀήσυλα ἔργα μέμηλεν, 5, 876, öfter; auch μοὶ οὔτι μετὰ φρεσὶ ταῦτα μέμηλεν, 19, 213; u. plusqpf., οὔ σφι ϑαλάσσια ἔργα μεμήλει Il. 2, 614, τοῖσιν μὲν ἐνὶ φρεσὶν ἄλλα μεμήλει Od. 1, 151; aber auch c. gen. verbunden, μέγα πλούτοιο μεμηλώς, wie πτολέμοιο, Il. 5, 708. 13, 297, sehr auf Reichthum, auf den Krieg bedacht, des Krieges beflissen; auch ταῦτα μέμηλας, h. Merc. 437. – So auch Pind. u. Tragg.; χρὴ ἀγαϑὰν ἐλπίδ' ἀνδρὶ μέλειν, Pind. I. 7, 15; ἀρεταῖσιν μεμαλότες, Ol. 1, 89; vgl. Βάκχῳ καὶ Μούσῃσι μεμηλότα, Diod. ep. 13 (VII, 370); Aesch. δόμοις δὲ ταῦτα καὶ Κλυταιμνήστρᾳ μέλειν εἰκὸς μάλιστα, Ag. 571; c. inf., τοῖς δ' ἀποκτείνειν μέλει, 1223; ᾡ τάδ' ἐκπρᾶξαι μέλει Soph. O. R. 377, der auch ἀλλὰ τοῖςδ' ἔσται μέλον sagt, O. C. 659, vgl. 1435 El. 451, für μελήσει; κακῶς ἀκούειν οὐ μέλει ϑανόντι μοι, Eur. Alc. 729, öfter; u. in Prosa, ταῦτά οἱ νῦν μέλει, Her. 1, 36; auch ἔλεγε, οὐ μέλειν οἱ ὅτι πρὸ τῆς Ἑἱλάδος ἀποϑνήσκει, 9, 72; οις οὐδὲν ἄλλο μέλει ἢ τοῦτο ζητεῖν, Plat. Lach. 182 e; auch im plur., ἐν ᾗ πόλει ϑυσίαι καὶ ἑορταὶ πᾶσι μέλουσι, Legg. VIII, 835 d; im partic. absolut, μέλον γέ σοι, da dir das am Herzen liegt, Apol. 24 d. – Auch mit dem gen. des Gegenstandes, der am Herzen liegt, für den man Sorge trägt, ἐμοὶ δ' ἔλασσον Ζηνὸς ἢ μηδὲν μέλει, Aesch. Prom. 940; ᾡ μέλει κρυπταδίου μάχας, Ch. 934; ϑεοῖσιν εἰ δίκης μέλει, Soph. Phil. 1025, vgl. El. 334, wo es dem λελῆσϑαι entgeggstzt ist; Ζηνὶ τῶν σῶν μέλει πόνων Eur. Heracl. 717, u. sonst oft; bes. in Prosa die geläufigste Construction, οἱς τι μέλει τῆς αὑτῶν ψυχῆς, Plat. Phaed. 82 d; μηδενός σοι μελέτω, es kümmere dich Nichts, Lys. 211 c; μεμέληκέ σοι τῆς φυλακῆς Xen. Mem. 3, 6, 10, u. sonst. – Auch περί τινος, μέλει ϑεοῖσιν ὧνπερ ἂν μέλῃ πέρι, Aesch. Ch. 769; περὶ στρατιῆς τῆςδε ϑεοῖσι μελήσει, Her. 6, 101. 8, 19 u. Plat., der auch das perf. so braucht, μεμέληκέ μοι περὶ αὐτῶν, Crat. 428 b, ὅτι μεμεληκέναι ὑμῖν ἡγούμεϑα περὶ τῶν τοιούτων, Lach. 187 c, vgl. noch Prot. 339 b, πάνο μοι τυγχάνει μεμεληκὸς τοῦ ᾄσματος, ich habe mich gerade mit dem Liede beschäftigt. – Es folgt auch eine indirekte Frage, ὅ, τι, Xen. Cyr. 5, 5, 37, οἵ τινες, Oec. 2, 16, ἀπεκρίνατο, ὅτι αὐτῷ μέλοι ὅπως καλῶς ἔχοι, An. 1, 8, 13; vgl. Plut. Artax. 8; ὡς, Cyr. 3, 2, 13; εἰ c. ind. fut., Andoc. 1, 24. – Das med. hat – a) dieselbe Bdtg mit dem act., ἐμοὶ δέ κε ταῦτα μελήσεται, Il. 1, 523, μήτι τοι ἡγεμόνος γε ποϑὴ μελέσϑω, nicht mache dir Sorge um einen Wegweiser, Od. 10, 505; τἀντεῦϑεν αὐτῷ μελέσϑω Λοξίᾳ, Aesch. Eum. 61; vgl. Soph. El. 1436; γάμους ἀδελφῆς σοι μελέσϑαι, Eur. Phoen. 766; sp. D., wie Ap. Rh. 1, 839; eben so ep. perf. u. plusqpf. μέμβλεται u. μέμβλετο (für μεμέληται, Opp. C. 1, 436, Theocr. 17, 461, mit Präsensbedeutung, ἦ νύ τοι οὐκέτι πάγχυ μετὰ φρεσὶ μέμβλετ' Ἀχιλλεύς, = μέλει, Il. 19, 343, μέμβλετο γάρ οἱ τεῖχος, 21, 516, φόνος δέ οἱ οὐκ ἐνὶ ϑυμῷ μέμβλετο, Od. 22, 12; vgl. Hes. Th. 61; μεμελημένος τινί, Theocr. 26, 36; a. sp. D., die auch μέμβλομαι wie ein praes. behandeln, οἷσιν μέμβλεσϑε κιόντες, Ap. Rh. 2, 217; μέμβλονται, Opp. H. 4, 77. – Auch wie das act. mit dem gen. des Gegenstandes, der Einem am Herzen liegt, μέλεταί μοί τινος, Theocr. 1, 53; vgl. αἷν μοι μέλεσϑαι, Soph. O. R. 1466. – b) in trans. Bdtg, Sorge um Etwas tragen, besorgen, τινός; so Aesch. μέλεσϑε δ' ἱερῶν δημίων, μελόμενοι δ' ἀρήξατε, Spt. 160; ξυνῇ μελέσϑω λαὸς ἐκπονεῖν ἄκη, Suppl. 362; der aber auch das act. so construirt, οὐκ ἔφα τις ϑεοὺς βροτῶν ἀξιοῦσϑαι μέλειν, Ag. 361, daß die Götter sich nicht um die Sterblichen kümmern wollen, vgl. μέλει, φόβῳ δ' οὐχ ὑπνώσσει κέαρ, Spt. 269, u. oben den homerischen Gebrauch von μεμηλώς; τὰ λοιπά μου μέλου δικαίως, Soph. O. C. 1140; vgl. Eur. Heracl. 355; sp. D., die auch ἀμφ' αἰγῶν μεμελημένοι sagen, Leon. Al. 12 (VI, 221); der aor. pass. hat activische Bdtg, Soph. Ai. 1184, τάφου μεληϑείς, für das Grab Sorge tragend; u. pass., besorgt werden, Ep. ad. 112 (V, 201), τὸ μεληϑὲν βάρβιτον.
-
15 βροτο-κτόνος
βροτο-κτόνος, Menschen tödtend, ϑυσίαι Eur. I. T. 384; Ares Orph. H. 64; κράνεια Anyt. 1 (VI, 123).
-
16 κύρβεις
κύρβεις (den sing. κύρβις haben die Gramm.; auch Ar. Nubb. 447, wo ein abgefeimter Rabulist κύρβις genannt wird, gleichsam ein lebendiges Landrecht; eine Hetäre heißt κύρβις ἑταιρικῶν κακῶν Aristaen. 1, 17; vgl. κυρβασία u. κόρυς, κορυφή), αἱ, auch οἱ, in Athen dreieckige, pyramidenartige Pfeiler (Tim. lex. Plat. στήλη τρίγωνος πυραμοειδής), von weiß angestrichenem Holze, in alten Zeiten auch von Stein, nach Schol. Ap. Rh. 4, 280, der da sagt, daß sie στῆλαι hießen ἀπὸ τῆς στάσεως u. κύρβεις ἀπὸ τῆς εἰς ὕψος ἀνατάσεως οἱονεὶ κορύφεις, vgl. Harpocr., wo in einer Stelle aus Arist. es mascul. gebraucht ist, wie Ath. VI, 234 e Plut. Num. 22; man konnte sie um eine Achse drehen; es waren auf ihnen die ältesten Gesetze Athens verzeichnet, nach Tim. a. a. O. u. A. nur die auf die Religion sich beziehenden Gesetze; also verschieden von den ἄξονες, welche die auf die bürgerlichen Verhältnisse bezüglichen Gesetze enthielten; Lys. ϑυσίαι ἐκ τῶν κύρβεων καὶ τῶν στηλῶν, 30, 17; welchen Unterschied Eratosthenes bei Schol. Ap. Rh. a. a. O. nicht macht. Andere unterscheiden so, daß die κύρβεις dreieckig, die ἄξονες viereckig waren. Ar. komisch πελαργῶν, Av. 1354; γράψαντες ἐν κύρβεσί τισι καὶ στήλαις Plat. Polit. 298 d. – Allgemeiner heißen bei Agath. 58 (IV, 4) die Säulen des Herkules κύρβιες Ἀλκείδαο u. bei Comet. 5 (XV 36) die Tafeln, auf denen Homers Gedichte geschrieben waren, ἀμφότεραι κύρβεις γηραλέαι. Bei Ap. Rh. 4, 280 sind κύρβιες geographische Tafeln. Sprichwörtlich κύρβεις κακῶν, Zen. 4, 77, ἐπὶ τῶν σφόδρα πονηρευομένων.
-
17 κατα-κηλητικός
κατα-κηλητικός, ή, όν, bezaubernd; ϑυσίαι Ael. H. A. 17, 19, bessere Lesart für die vulg. κατακλητικός.
-
18 καθαρτήριος
καθαρτήριος, ον, reinigend, sühnend; ϑυσίαι, Reinigungsopfer, D. Hal. 9, 40, die auch τὰ καϑαρτήρια heißen, Poll. 1, 32.
-
19 εὐ-στέφανος
εὐ-στέφανος, p. ἐϋστέφανος, mit schönem Kopfschmucke, στεφάνη, und "schönbekränzt", Letzteres bei Hom. nicht; Artemis, Il. 21, 511; Aphrodite, Od. 8, 267; Hes. Th. 196. 1008 u. sp. D., z. B. Rufin. (V, 87); Demeter, Hes. O. 298; H. h. Cer. 224; von einer Nereide, Hes. Th. 255; der Urania, Ep. ad. 481 (VII, 616); von einer Sterblichen, der Mykene, Od. 2, 120; εὐστέφανοι ϑεῶν ϑυσίαι Ar. Nubb. 307; λειμῶνες Opp. Cyn. 1, 462. – Von Städten, mit Mauern wohl umkränzt, gut befestigt, Θήβη Il. 19, 99; Hes. Sc. 80 Th. 978; Κρότων Dion. P. 369; wie auch ἀγυιαὶ εὐστ. Pind. P. 2, 58 vom Schol. ὑψηλαί, εὖ τετειχισμέναι erklärt wird. Vgl. noch Ep. ad. (App. 336).
-
20 εὐ-αρεστήριοι
εὐ-αρεστήριοι, ϑυσίαι, v. l. bei D. Hal. 1, 67. für ἀρεστήριοι, versöhnend.
См. также в других словарях:
θυσίαι — θυσία burnt offering fem nom/voc pl θυσίᾱͅ , θυσία burnt offering fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θυσίᾳ — θυσίαι , θυσία burnt offering fem nom/voc pl θυσίᾱͅ , θυσία burnt offering fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εισιτήριος — ο (AM εἰσιτήριος, ον) 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην είσοδο, με τον οποίο παραχωρείται ή καθιερώνεται το δικαίωμα εισόδου (α. «εισιτήριοι εξετάσεις» εισαγωγικές εξετάσεις β. «εισιτήριος λόγος» εναρκτήριος λόγος γ. «εἰσιτήριοι θυσίαι»… … Dictionary of Greek
πολυκανής — ές, Α (ποιητ. τ.) 1. αυτός που σκοτώνει, που σφάζει πολλούς 2. φρ. «θυσίαι πολυκανεῖς» θυσίες, κατά τις οποίες σφάζονται πολλά ζώα («θυσίαι πολυκανεῖς βοτῶν ποιονόμων», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + κανής (< καίνω «σκοτώνω»), πρβλ. δορι… … Dictionary of Greek
Levidis family — Levidis ( el. Λεβίδης) is the name of a family of old Byzantine aristocratic origin, hailing from Constantinople (present day Istanbul) and with a distinguished role in the history of the Ottoman Empire, the Russian Empire, Wallachia, and modern… … Wikipedia
АКСОНЫ — • Άξονες, 4 угольные деревянные колонны, на которых были написаны законы Солона. Со времени Эфиалта они стояли на рынке и их можно было поворачивать на осях. По словам Аристотеля (Plut. Sol. 25), они назывались также κύρβεις; по… … Реальный словарь классических древностей
ATHYTA — sacrificia, quae ἄνευ θυσιῶν, i. e. sine victimis offerebantur Diis. Cael. Rhodig. l. 12. c. 1. Α᾿καπνόθυτα Luciano, quasi sine sumo, et proinde exigua, qualia sunt inopum, quibus non esset victimarum copia. At apud Philonem Iud. Vita Mosis, ubi… … Hofmann J. Lexicon universale
BOVICIDIA — apud Solin. c. 1. Suo quoque Numini idem Hercules instituit aram, quae maxima aupd Pontifices habetur, cum se ex Nicostrata Evandri matre immortalem comperisset fore: conseptum etiam, intra quod ritus sacrorum, sactis bovicidiis, docuit Potitios; … Hofmann J. Lexicon universale
αρεστήριος — ἀρεστήριος, α, ον (Α) ο ικετευτικός («ἀρεστήριοι θυσίαι» θυσίες που έχουν σκοπό να εξιλεώσουν κάποιον θεό). [ΕΤΥΜΟΛ. < αρεστήρ < αρέσκω] … Dictionary of Greek
ευαρεστήριος — εὐαρεστήριος, ον (Α) [ευάρεστος] 1. εξευμενιστικός, εξιλαστήριος 2. φρ. «εὐαρεστήριοι θυσίαι» οι θυσίες που τελούνται προς ευαρέστηση τού θεού (Διον. Αλ.) … Dictionary of Greek
ευστέφανος — εὐστέφανος, ον (ΑΜ) (A και ἐϋστέφανος, ον ο στολισμένος ωραία με στεφάνι, ο καλά στεφανωμένος (α. «ἐϋστέφανοι θεῶν θυσίαι», Αριστοφ. β. «οὐρανὸν εὐστέφανον τοῑς ἄστρασι γενέσθαι», Κ. Μανασσ.) αρχ. 1. (ως επίθ. θεών, όπως τής Αρτέμιδος, τής… … Dictionary of Greek