-
1 απόλωλε
ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf imperat act 2nd sgἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 3rd sg -
2 ἀπόλωλε
ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf imperat act 2nd sgἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 3rd sg -
3 απόλωλ'
ἀπόλωλα, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 1st sgἀπόλωλε, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf imperat act 2nd sgἀπόλωλε, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 3rd sg -
4 ἀπόλωλ'
ἀπόλωλα, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 1st sgἀπόλωλε, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf imperat act 2nd sgἀπόλωλε, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 3rd sg -
5 καπόλωλ'
ἀπόλωλα, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 1st sgἀπόλωλε, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf imperat act 2nd sgἀπόλωλε, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 3rd sg -
6 κἀπόλωλ'
ἀπόλωλα, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 1st sgἀπόλωλε, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf imperat act 2nd sgἀπόλωλε, ἀπόλλυμιdestroy utterly: perf ind act 3rd sg -
7 σῶς
σῶς, ὁ, seltener ἡ, Ar., σῶν, τό, defect adj., = σῶος, σάος, σόος, im nom. sing., σῶς ἐπ' οἶδμ' ἅλιον διαστείβων, Pind. frg. 242; σὺ δὲ σῶς ἴσϑι, Soph. O. C. 1212; τάχ' ἂν ἴδοις ποτὸν κρηναῖον εἴπερ ἐστὶ σῶν, Phil. 21; χρυσὸς σῶς, Eur. Hec. 994; Rhes. 525 Suppl. 643; Ar. Equ. 611 Thesm. 821 Lys. 488, Thuc. soll σῶ u. Ar. σῶες als nom. plur. gebraucht haben, u. die Gramm. führen aus Dichtern noch an σᾶ, sowohl tom. sing., als neutr. plur., wie auch bei Plat. Critia. 111 c v. l. eines mss. στεγάσματ' ἔτι σᾶ für die vulg. σῶα ist, von Bekker aufgenommen; σῶν καὶ ὑγιᾶ αὐτὸν καταστήσειν εἰς τὸ τεῖχος, Thuc. 3, 34; ἵνα σῶς οἴκαδε ἔλϑοι, Plat. Rep. III, 393 e; ὑπεξῄει ἂν ἡ χιὼν οὖσα σῶς, Phaed. 106 a; ὅτι ἐστὶ σῶν ϑοἰμάτιον καὶ οὐκ ἀπόλωλε, 87 b. – Auch von der gedehnten nachhomerischen Form σῶος brauchten die genauern Attiker nur den, nom. plur. masc. u. neutr. σῶοι u. σῶα, s. Thom. Mag., obgleich Xen. An. 3, 1, 32 auch σῶος, u. Luc. pro laps. 8 σώους hat; auch das ion. σόος scheint nur im nom. u. acc. sing. plur. aller drei Geschlechter gebräuchlich gewesen zu sein. – Heil, gesund, unverletzt, wohlbehalten, mit heiler Haut; bes. von Menschen, Hom., dann auch von Sachen, ganz, unversehrt, unbeschädigt, αἱ πέδαι ἔτι καὶ εἰς ἐμὲ ἦσαν σῶαι, Her. 1, 66. σῶα ἀποδιδοναι τὰ χρἠματα, Xen. Cyr. 7, 4, 13 (s. die obigen Beispiele); auch übertr., sicher, gewiß, νὸν τοι σῶς αἰπὺς ὄλεϑρος. nun ist dir der Untergang gewiß, Il. 13, 773 Od. 5, 305. 22, 28. – Den comparσαώτερος. oben.
-
8 ΓΈΝος
ΓΈΝος ( genus), τό, 1) Geschlecht, Stamm, bes. edles Geschlecht; Hom. Iliad. 6, 209 μηδὲ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν, οἳ μέγ' ἄριστοι ἔν τ' Ἐφύρῃ ἐγένοντο καὶ ἐν Λυκίῃ εὐρείῃ; Odyss. 8, 583 ἦ τίς τοι καὶ πηὸς ἀπέφϑιτο Ἰλιόϑι πρὸ ἐσϑλὸς ἐών, γαμβρὸς ἢ πενϑερός, οἵ τε μάλιστα κήδιστοι τελέϑουσι μεϑ' αἷμά τε καὶ γένος αὐτῶν, Homerisch, αἷμα und γένος stehn παραλλήλως; Iliad. 13, 354 ἦ μὰν ἀμφοτέροισιν ὁμὸν γένος ἠδ' ἴα πάτρη, γένος und πάτρη stehn παραλλήλως; Odyss. 15, 533 ὑμετέρου δ' οὐκ ἔστι γένος (v. l. γένευς) βασιλεύτερον ἄλλο ἐν δήμῳ Ἰϑάκης; 17, 523 Κρήτῃ ναιετάων, ὅϑι Μίνωος γένος ἐστίν; 6, 35 ἤδη γάρ σε μνῶνται ἀριστῆες κατὰ δῆμον πάντων Φαιήκων, ὅϑι τοι γένος ἐστὶ καὶ αὐτῇ; 14, 199 sqq. ἐκ μὲν Κρητάων γένος εὔ. χομαι εὐρειάων, ἀνέρος ἀφνειοῖο πάις· πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι υἱέες ἐν μεγάρῳ ἠμὲν τράφεν ἠδ' ἐγένοντο γνήσιοι ἐξ ἀλόχου· ἐμὲ δ' ὠνητὴ τέκε μήτηρ παλλακίς, ἀλλά με ἶσον ἰϑαιγενέεσσιν ἐτίμα Κάστωρ Ὑλακίδης, τοῦ ἐγὼ γένος (var. lect. πάις, Scholl.) εὔχομαι εἶναι, accusat. γένος, in Bezug auf das Geschlecht; Iliad. 21, 186 φῆσϑα σὺ μὲν ποταμοῦ γένος ἔμμεναι εὐρυρέοντος, αὐτὰρ ἐγὼ γενεὴν μεγάλου Διὸς εὔχομαι εἶναι: γένος offenbar ganz gleichbedeutend mit γενεά; Odyss. 21, 335 πατρὸς δ' ἐξ ἀγαϑοῦ γένος εὔχεται ἔμμεναι υἱός; Iliad. 5, 896 ἐκ γὰρ ἐμεῦ γένος ἐσσί, ἐμοὶ δέ σε γείνα το μήτηρ, beide Sätze παραλλήλως; Odyss. 15, 267 ἐξ Ἰϑάκης γένος εἰμί, πατὴρ δέ μοί ἐστιν Ὀδυσσεύς. – Sp. Ep. gradezu = Vaterland, Call. Iov. 5; Dion. Per. 213; γένος μέν εἰμι τῆς περιῤῥύτου.Σκύρου Soph. Phil. 239; τὸ γένος ἐξ Ἐλέας Plat. Soph. 216 a; τὸ γένος ἀπ' ἐκείνων Thuc. 1, 126; οἱ γένει πολῖται, der Geburt nach, entggstzt ποιητοί, Dem. 23, 24, wie υἱός 44, 2. Uebh. die ganze Verwandtschaft, οἱ ἐν γένει Soph. O. R. 1430 u. öfter; vgl. Eur. Alc. 903; οἱ ἔξω γένους Soph. Ant. 656; ἐγγύτατα γένους εἶναι, sehr nahe verwandt sein, Aesch. Suppl. 388; γένει ἐγγυτάτω εἶναί τινι Dem. 43, 3. 44, 15; ἐγγὺς τοῦ γένους εἶναι, ein Verwandter sein, Xen. Hell. 4, 2, 9; γένει προςήκειν τινί An. 1, 6, 1. In att. Gerichtssprache = die Descendenten, οἱ συγγενεῖς = die Collateralen, s. Schömann zu Is. 458. In Athen: eine Abtheilung von Bürgern (30 γένη machen eine Phratrie aus), ohne daß sie verwandt zu sein brauchten. – 2) Sprößling, Nachkomme, Il. 19, 124 ἤδη ἀνὴρ γέγον' ἐσϑλός, ὃς Ἀργείοισιν ἀνάξει, Εὐρυσϑεὺς Σϑενέλοιο πάις Περσηιάδαο, σὸν γένος· οὔ οἱ ἀεικὲς ἀνασσέμεν Ἀργείοισιν; 6, 180 von der Chimära ἡ δ' ἄρ' ἔην ϑεῖον γένος, οὐδ' ἀνϑρώπων; von der Artemis 9, 538 ἡ δὲ χολωσαμένη, δῖον γένος, ἰοχέαιρα ὦρσεν ἔπι χλούνην σῦν; Odyss. 16, 401 οὐκ ἂν ἔγωγε κατακτείνειν ἐϑέλοιμι Τηλέμαχον· δεινὸν δὲ γένος βασιλήιόν ἐστιν κτείνειν; manche Stellen zweideutig, indem sich γένος auch eben so gut als accus. der näheren Bestimmung auffassen läßt, »in Bezug auf das Geschlecht«; s. z. B. Odyss. 4, 62 sq. οὐ γὰρ σφῷν γε γένος ἀπόλωλε τοκήων, ἀλλ' ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρεφέων βασιλήων. – Oefter bei Pind. u. Tragg.; seltner in Prosa, Her. 3, 159; Thuc. 1, 126; αὐτὸν καὶ γένος καὶ οἰκίαν Dem. 19, 71; D. Hal. 3, 47. – 3) Von Her. an Volksstamm, Volk; τὸ Δωρικὸν γένος 1, 56; bes. von adligen Geschlechtern, 1, 101. 2, 164; übh. Adel des Geschlechts, καὶ πλοῦτος καὶ κάλλος Plat. Gorg. 523 c; Legg. IV, 711 e; οἱ ἀπὸ γένους, Leute von Familie, Plut. Rom. 21 Cat. mai. 1. – 4) Geschlecht, als Inbegriff einer Menge, γένος ἀνδρῶν, ἀνϑρώπων; Hom. Iliad. 12, 23 ἡμιϑέων γένος ἀνδρῶν; von Thieren, Odyss. 20, 212 οὐδέ κεν ἄλλως ἀνδρί γ' ὑποσταχύοιτο βοῶν γενος εὐρυμετώπων; Iliad. 2, 852 ἐξ Ἐνετῶν, ὅϑεν ἡμιόνων γένος ἀγροτεράων. – Hesiod. vom Stahl, Theog. 161 αἶψα δὲ ποιήσασα γένος πολιοῦ ἀδάμαντος τεῦξε μέγα δρέπανον. – Tragg.; ϑεῶν γένος Soph. Ai. 392; τὸ μαντικόν, = μάντεις, Ant. 1042; von Thieren, ἱππεῖον 341; φιλόσοφον, χρηματιστικόν, Plat. Rep. VI, 501 e IV, 434 c u. öfter; τῶν γεωργῶν, der Stand, Tim. 17 c. – In Beziehung auf die Zeit, ἀνδρῶν γένος, Menschenalter; wie γενεά; Hom. Odyss. 3, 245 τρὶς γὰρ δή μίν φασιν ἀνάξασϑαι γένε' ἀνδρῶν, die einzige Homerische Stelle, in welcher der plur. von γένος erscheint; – Hesiod. Op. 109 χρύσεον γένος ἀνϑρώπων, 127 γένος ἀργύρεον, 143 γένος ἀνϑρώπων χάλκειον, 159 ἀνδρῶν ἡρώων ϑεῖον γένος, οἳ καλέονται ἡμίϑεοι προτέρῃ γενεῇ, 176 γένος σιδήρεον; – Hom. Iliad. 3, 215 γένει ὕστε-ρος, jünger. – 5) Geschlecht, als Naturun ter schi ed, sexus, Plat. Conv. 189 d u. öfter; vom Geschlecht der Wörter, Gramm. – 6) Gattung, im Ggstz der εἴδη, genus – species; Plat. Parm. 129 c, u. öfter bei Philosophen; γένει μέν ἐστι πᾶν ἕν, τὰ δὲ μέρη Plat. Phil. 12 e; dah. auch die Elemente so heißen, Tim. 55 b ff.
-
9 νοσέω
νοσέω, krank sein, kranken; νόσῳ, an einer Krankheit, Aesch. Prom. 384; übertr., ὀργῆς νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι, 378; σὺ γὰρ νοσεῖς τόδ' ἄλγος ἐκ ϑείας τύχης, Soph. Phil. 1310; νοσεῖ μὲν νόσον ἀργίαν, 173; auch γῆς οὕτω νοσούσης, O. R. 636; vom Wahnsinn, ϑολερῷ κεῖται χειμῶνι νοσήσας, Ai. 207; u. von Leidenschaften, von der Liebe, Trach. 541, von der Trauer, O. R. 60. 1061; u. vom Unglück, νοσεῖ πόλις, Ant. 1015, vgl. O. C. 604. 770; oft bei Eur., im eigentlichen und im übertragenen Sinne, νοσεῖ τὰ τῶν ϑεῶν Troad. 27, λόγος νοσῶν ἐν αὑτῷ Phoen. 475; νόσον νοσεῖν, Ar. Av. 31; νόσος ἐν τῇ πόλει ἐντετοκυῖα, Vesp. 651; νοῦσον μεγάλην νοσέων, Her. 3, 33, öfter; auch ἡ Μίλητος νοσήσασα, vom Aufruhr leidend, 5, 28; Ggstz von ὑγιαίνω, Plat. Gorg. 495 e; τὸ ὑγιὲς καὶ τὸ νοσοῠν, Conv. 186 b; eben so, wie νόσος, auf geistige u. sittliche Fehler, bes. auf Leidenschaften angewandt, νοσοῠσαν καὶ ἄφρονα ψυχήν Tim. 86 d, νοσοῠντα καὶ ἐρωτικῶς διατιϑέμενα Conv. 207 b. Auch von heftigen Erschütterungen eines Staates, bes. durch innere Zwistigkeiten, ἐνόσησε τὰ Ὀδρυσῶν πράγματα, Xen. An. 7, 2, 32; Dem. vrbdt νοσοὖσι καὶ στασιάζουσιν ἐν ἑαυτοῖς, 9, 12, vgl. 2, 14, wo Bekker es ausgelassen hat; ἀπόλωλε καὶ νενόσηκεν ἡ Ἑλλάς, 9, 39; Plut. Thes. 12 u. öfter D. Hal.; aufrührerisch sein, Pol. 38, 2, 7.
-
10 αὐτό-φορτος
αὐτό-φορτος, 1) mit eigner Last beladen, die Last selbst tragend, Aesch. Ch. 664; Soph. frg. 250; Hes. erkl. αὐτοδιάκονος, aus Cratin. kom. für τοὺς τὰ κοινὰ φορτιζομένους. – 2) ναῠς ἀπόλωλε αὐτόφορτος, sammt der Ladung, Plut. tranq. an. 6; Aem. Paul. 9.
-
11 ἀπ-όλλυμι
ἀπ-όλλυμι (s. ὄλλυμι), auch ἀπολλύω, bes. Sp.; ἀπολλύον, partic., Plat. Rep. X, 608 e; ἀπολλύουσι, von Möris als unattisch verworfen, Xen. Cyr. 4. 5, 20; ἀπολλύειν Dem. 42, 25; fut. ἀπολέσσω, Hom. in tmesi, Iliad. 12, 250 ἀπὸ ϑυμὸν ὀλέσσεις, att. ἀπολῶ; aor. ἀπώλεσα, Hom. Iliad. 18, 82, ἀπόλεσσαν 1, 268; perf. ἀπολώλεκα. – Med. ἀπόλλυμαι; ἀπόλλυται Hom. Od. 7, 117, ἀπολλυμένους Iliad. 7, 27; fut. ἀπολοῦμαι; aor. ἀπωλόμην; ἀπ ολέσκετο Od. 11, 586; perf. ἀπόλωλα, Iliad. 15, 129, in tmesi 10, 186; plusqu. ἀπολώλειν u. ἀπωλώλειν, die Lesart schwankt, Thuc. 4, 133; in tmesi Iliad. 10, 187. Bei Hom. wird die Präposition oft vom Verbum getrennt, auch nachgesetzt, Od. 9, 534. 11, 114. 12, 141. 13, 340. 2, 174. – 1) vernichten, zu Grunde richten, tödten, Ἴλιον ἀπώλεσεν Il. 5, 648; so bei allen Folgdn; οἱ ἀπολλύντες, die Mörder, Soph. El. 1397; ἀπολῶ σε λέγων, ich werde dich mit Reden todt machen, Ar. Nub. 891; ἀπολεῖς με, du machst mich todt, Ach. 469 u. oft; in Prosa selten tödten, gew. verderben, u., bes. im aor., verlieren; so schon Hom., πατέρ' ἐσϑλὸν ἀπώλεσα Od. 2, 46; νόστιμον ἦμαρ Od. 1, 354; häufig ἀπὸ ϑυμὸν ὄλεσσε, er verlor (gewaltsam, durch einen Andern) das Leben; Iliad. 5, 852 μεμαὼς ἀπὸ ϑυμὸν ὀλέσσαι, (einem Anderen) das Leben zu rauben, v. l. ἑλέσϑαι; Soph. El. 26; ἔλεον Il. 24, 44; dem λαμβάνειν u. ἔχειν entgeggstzt, Plat. Parmen. 163 d Phaed. 75 d; τὴν ἀρχὴν ἀπώλεσεν ὑπὸ τῶν Μήδων, durch die Meder, Legg. III, 695 b; Xen. An. 3, 4, 11; μνήμην Plat. Phil. 34 b; ὅπλα Legg. IV, 706 c, wegwerfen. – 2) Med. u. perf. II, ἀπόλωλα, untergehen, zu Grunde gehen, durch fremde, gewaltsame Einwirkung, von Hom. an sehr häufig, umkommen, sterben, ὄλεϑρον Od. 9, 303, μόρον 1, 166; vgl. ἀπ' αἰῶνος ὀλέσϑαι Il. 24, 725; sonst ὀλέϑρῳ, u. ähnl., φόβῳ Xen. Cyr. 6, 1, 2; ὑπό τινος 7, 1, 41; Plat. Rep. IX, 578 e; dem γίγνεσϑαι oft entgeggstzt bei Plat., z. B. Parm. 156 b Crat. 50 b; übh. verloren gehen, ὕδωρ, das Wasser verschwand, Od. 11, 586; καρπὸς ἀπόλλυται, neben ἀπολείπει, 7, 117; – ἀπόλωλα, ich bin verloren, es ist aus mit mir, Soph. Phil. 732 u. öfter; Xen. Cyr. 1, 3, 9; ἀπόλωλα τὠφϑαλμώ Ar. Ach. 991; häufig sind die Verwünschungsformeln: κακῶς, κάκιστα ἀπ ολοίμην, ἀπόλοιτο, bes. Ar., vgl. Ach. 151. 888; Eubul. Ath. XIII, 559 b. – D. Hal. 9, 40 vrbdt τὴν παρϑενίαν ἀπόλωλε, vielleicht in Beziehung auf ihre Jungfrauenschaft, oder zu ändern in ἀπολώλεκε, vgl. aber Lob. Phryn. 528.
-
12 ἔνθα
ἔνθα, adv., da, 1) demonstr., – a) vom Orte, daselbst, dort; ἃς ὁ μὲν ἔνϑ' ἀπόλωλε, so kam er dort um, Il. 14, 137; Aesch. Suppl. 33; Plat. Phaedr. 247 c; Xen. An. 1, 7, 15; ἔνϑα καὶ ἔνϑα, hier und dort, Plat. Tim. 79 e; ἔνϑα μὲν καλόν, ἔνϑα δὲ αἰσχρόν Conv. 211 a; ἢ ἔνϑα ἢ ἔνϑα Od. 10, 574, wie Plat. Legg. VIII, 835 b. – Bei Hom. auch bei Verbis der Bewegung, ἔνϑ' ἐλϑών, dahin gekommen, Il. 13, 23; ἔνϑ' ἴομεν κείοντες 14, 340; Od. 3, 295. 6, 47. 12, 5, vgl. Spitzner zu Il. 15, 82; παρϑένος ἔνϑα βεβακα· γυνὰ δ' εἰς οἶκον ἀφέρψω Theocr. 27, 64; ἔνϑα καὶ ἔνϑα, dahin und dorthin, hin und her, Od. 2, 213. Aehnl. περιέπεμπον ἔνϑα μὲν φύλακας, πρὸς δὲ τοὺς πρέσβεις Thuc. 6, 45. – b) von der Zeit, da, damals, Hom. u. Folgde; ἔνϑα δ' ἔπειτα, darauf dann, Od. 7, 196. 10, 516; Plat. Phaedr. 249 b; Xen. An. 4, 1, 17; ἔνϑα δή, da nun, bes. darauf nun, die Aufeinanderfolge von Begebenheiten zu bezeichnen; so entspricht es im Nachsatz dem ἐπεί des Vordersatzes, Hell. 2, 4, 39, u. öfter bei diesem u. Sp., wie Plut. – 2) relativ, – a) vom Orte, wo, Il. 1, 610 u. öfter; bei Folgdn häufiger als die demonstrative Bdtg. Bei Hom. auch ἔνϑα τε, Il. 2, 594. 5, 305, vgl. τέ; ἔνϑα περ, 13, 524; ἔνϑα δὲ τὸ πῠρ ἐκαίετο – βόϑροι ἐγίγνοντο Xen. An. 4, 5, 6; auch auf ein voranstehendes subst. bezogen, ἐπὶ τὸν λόφον, ἔνϑα ἦσαν οἱ πολέμιοι, 3, 4, 41; auch bei Verbis der Bewegung, ἄγειν ἔνϑα ὑμῖν ἐδόκει 7, 6, 14; ἐμποδὼν τοῠ μὴ ἤδη εἶναι ἔνϑα πάλαι σπεύδομεν, wo man freilich ein εἶναι ergänzen könnte, 4, 8, 14; vgl. Soph. ὁδοιποροῦμεν ἔνϑα χρῄζομεν El. 1088, wohin wir wünschen, u. Phil. 1452; aber in κρύψον νιν ἔνϑα μή ποτ' εἰς εὐνὴν πατρὸς τούτων πρόςεισι μηδέν, El. 428, steht es für ἐνταῠϑα, ὅϑεν; etwas anders Xen. στὰς ἔνϑα πνεῖ ἄνεμος ἢ ἀντίος, wo der Wind weht, wo er her weht, gegen den Wind, Oec. 18, 1. Bei Soph. auch in indirecter Frage, ἱστορῶ ἔνϑ' ᾤκηκεν El. 1090; c. gen., ἔνϑα πημάτων κυρῶ Eur. Tro. 680. – b) von der Zeit, bes. Xen., ἔνϑα πρῶτον εἰς φιλίαν γῆν ἀφίκοιντο, da, wo, u. sobald als, An. 5, 1, 1 u. A.; auch c. gen., ἔνϑα τοῦ χρόνου, zu welcher Zeit, Ael. V. H. 10, 18.
-
13 νοστιμος
21) обещающий или приносящий возвращениеνόστιμον ἦμαρ Hom. — день возвращения;
ν. σωτηρία Aesch. — возвращение и избавление;νόστιμον φάος βλέπειν Aesch. — увидеть луч надежды на спасение2) могущий возвратиться, т.е. живой, невредимыйεἰ ἀπόλωλε καὴ οὐκέτι ν. ἐστιν Hom. — если (Одиссей) погиб и больше не вернется
3) свежий, сочный, приятный на вкус (см. νόστιμον См. νοστιμον) -
14 ἀπόλλυμι
+ V 60-17-108-97-96=378 Gn 18,24.28(bis).29.30A: to destroy utterly, to kill [τινα] Gn 18,24; to destroy [τι] Gn 18,28; to lose, to destroy (counsel) Dt 32,28 M: to perish, to die Ex 30,38; to perish (metaph.) Ps 1,6; to be destroyed Ex 10,7; to fail Ps 141(142), 5; to be lost 1 Sm 9,3he saves; *Is 46,12 οἱ ἀπολωλεκότες τὴν καρδίαν the ones who lost their heart, the senseless ones-לב אבדי for MT לב עבירי the stubborn of heart; *Ez 26,2 ἀπόλωλε is lost-דלות? ⋄דלל for MT דלות ⋄דלת the gates; *Prv 11,23 ἀπολεῖται passes away-ָרה ָב ֲעfor MT ָרה ְב ֶעsee ἀπόλλωCf. DRIVER, G.R. 1940 174(Prv 11,23); WALTERS 1973 62.130.289; →NIDNTT; TWNT -
15 γένος
A race, stock, kin,ἀμφοτέροισιν ὁμὸν γ. ἠδ' ἴα πάτρη Il.13.354
;αἷμά τε καὶ γ. Od.8.583
; ;γένος πατέρων αἰσχυνέμεν Il.6.209
;γ. ἀπόλωλε τοκήων Od.4.62
; : freq. abs. in acc., ἐξ Ἰθάκης γένος εἰμί from Ithaca I am by race, 15.267, cf. Il. 5.544, 896, S.Ph. 239, etc.; in [dialect] Att. freq. with the Art., ;Ar.
Pax 186, cf. Pl.Sph. 216a: so in dat.,γένει πολῖται D.23.24
; γένει υἱός, opp. an adopted son, Id.44.2; οἱ ἐν γένει, = συγγενεῖς, S.OT 1430;οἱ ἔξω γένους Id.Ant. 660
;οὐδὲν ἐν γένει Id.OT 1016
;γένει προσήκειν τινί X.An.1.6.1
;γένει ἀπωτέρω εἶναι D. 44.13
: in gen., γένους εἶναί τινος to be of his race, , cf. X.HG4.2.9; ἐγγυτέρω, ἐγγύτατα γένους, nearer, next of kin, Is.8.33, A.Supp. 388.2 direct descent, opp. collateral relationship,γένος γάρ, ἀλλ' οὐχὶ συγγένεια Is.8.33
; αἱ κατὰ γένος βασιλεῖαι hereditary monarchies, Arist.Pol. 1285a16, 1313a10.II offspring, even of a single descendant,σὸν γ. Il.19.124
, 21.186;ἡ δ' ἄρ' ἔην θεῖον γ. οὐδ' ἀνθρώπων 6.180
;ἁμὸν Οἰδίπου γ. A. Th. 654
; Διὸς γ., of Bacchus, S.Ant. 1117 (lyr.);Τέκμησσα, δύσμορον γ. Id.Aj. 784
.2 collectively, offspring, posterity,ἐκεῖνοι καὶ τὸ γ. τὸ ἀπ' ἐκείνων Th.1.126
;ἐξώλη ποιεῖν αὐτὸν καὶ γ. καὶ οἰκίαν D.19.71
.III generally, race, of beings, ;ἡμιθέων γ. ἀνδρῶν Il.12.23
; ἡμιόνων, βοῶν γ., Il.2.852, Od.20.212; ἵππειον γ., i.e. mules, S.Ant. 342;ἰχθύων πλωτὸν γ. Id.Fr.941.9
.b clan, house, family, Hdt.1.125, etc.; Φρὺξ μὲν γενεῇ, γένεος δὲ τοῦ βασιληΐου ib.35; τοὺς ἀπὸ γένους men of noble family, Plu.Rom.21;ἱερεὺς κατὰ γ. IG 5(1).497
, al.; also ἱέρεια ἀπὸ γένους, διὰ γένους, ib.607.29,602; esp. at Athens and elsewhere as a subdivision of the φρατρία, Arist.Ath. Fr.3, Pl.Alc.1.120e, etc.; = Lat. gens, D.S.4.21, Plu.Num.1.e of animals, breed, Id.4.29.2 age, generation, Od.3.245; γ. χρύσεον, etc., Hes.Op. 109: hence, age, time of life,γένει ὕστερος Il.3.215
, cf. Arist.Rh. 1408a27.V class, sort, kind,τὰ γ. τῶν κυνῶν ἐστι δισσά X.Cyn.3.1
;τὸ φιλόσοφον γ. Pl. R. 501e
; τὸ τῶν γεωργῶν [γ.] Id.Ti. 17c, cf. R. 434b, Arist.Pol. 1329a27;τῶν ἰχθυοπωλῶν γ. Xenarch.7.4
;τὸ τῶν παρασίτων γ. Nicol.
Com.1.1, etc.2 in Logic, opp. εἶδος (species), Pl.Prm. 129c, al., Arist.Top. 102a31, 102b12, al.;τὰ γ. εἰς εἴδη πλείω καὶ διαφέροντα διαιρεῖται Id.Metaph. 1059b36
.3 in the animal kingdom, τὰ μέγιστα γ., = the modern Classes, such as birds, fishes, Id.HA 490b7, cf. 505b26; so in the vegetable kingdom, γένη τὰ μέγιστα, = σιτώδη, χεδροπά and ἀνώνυμα, Thphr.HP8.1.1.b genus, τὸ τῶν καρκίνων γ., τὸ τῶν περιστερῶν γ., etc., Arist.HA 487b17, 488a4;τῶν δένδρων καὶ τῶν φυτῶν εἴδη πλείω τυγχάνει καθ' ἕκαστον γένος Thphr.HP1.14.3
;τοῦ αὐτοῦ γένους [πίτυς] καὶ πεύκη Dsc. 1.69
, al.c γένος τι a species of plant, Thphr.HP4.8.13; so later, γένη, = crops,ἄλλοις γένεσι τοῖς πρὸς πυρὸν διοικουμένοις PTeb.66.43
, al. (ii B. C.);οἷς ἐὰν αἱρῶμαι γένεσι πλὴν κνήκου PAmh.2.91.15
(ii A. D.); produce, POxy.727.20 (ii A. D.); materials, ib.54.16 (iii A. D.); ἐν γένεσιν in kind, opp. ἐν ἀργυρίῳ, PFay.21.10 (ii A. D.). -
16 νοσέω
A to be sick, ail, whether in body or mind, Hdt.1.105, etc.; τῆς πόλεως.. οὔπω νενοσηκυίας not yet having suffered from the plague, Th. 2.31; diseased,Arist.
HA 521a18;νόσῳ ν. A.Pr. 386
: c. acc. cogn.,νοῦσον νοσεῖν Hdt.3.33
, cf. E.Andr. 220;τελευταίαν νόσον ν. Antipho 1.30
;τι τῶν ἀπορρήτων κακῶν E.Hipp. 293
: c. acc. partis,νοσεῖν κῶλον S.Ph.41
;ν. ὀφθαλμούς Pl.Grg. 496a
; , etc.; τὸ νοσοῦν, = νόσος, S.Ph. 675, Pl.Smp. 186b: freq. in [tense] aor. νοσῆσαι, fall sick, Hdt.1.19, Th.1.138, Arist.Rh. 1392a11, Luc. Macr.22, etc.; of things,γῆ νοσεῖ X.Ath.2.6
; of plants, Thphr.CP5.9.9:—[voice] Pass., ἡμέραι αἱ νοσούμεναι days on which one is ill, Hp.Septim. 7.2 of passion,ν. μάταν
to be mad,S.
Aj. 635 (lyr.); θολερῷ χειμῶνι νοσήσας ib. 207 (anap.);ἐξ ἀλαστόρων ν. Id.Tr. 1235
; νοσῶν alone, opp. σώφρων, ib. 435;ν. τὰς φρένας Cratin.329
; ν. περὶ δόξαν to have a morbid craving for fame, Plu.2.546f;ψυχῆς νοσούσης ἐστὶ φάρμακον λόγος Men.Mon. 550
.3 generally, suffer,νοσεῖ τὰ τῶν θεῶν E.Tr.27
; ; ;πονηρίᾳ X.Mem.3.5.18
; ἐκεῖ νοσοῦμεν ὅτι .. E.Hel. 581: c. acc. cogn.,τόδ' ἄλγος S.Ph. 1326
; esp. of states, suffer from faction and the like ,ἡ Μίλητος νοσήσασα στάσι Hdt.5.28
;νοσεῖ πόλις S.Ant. 1015
, cf. Pl. Mx. 243e;νοσοῦσι καὶ τεταραγμένοις D.2.14
;νοσοῦντας ἐν αὑτοῖς Id.9.50
; ἀπόλωλε καὶ νενόσηκεν ἡ Ἑλλάς ib.39;αἱ δὲ πόλεις ἐνόσουν Id.18.45
;τὰ πράγματα νοσοῦντα Arist.Ath.6.4
;νοσῶν γάμος Ael. NA8.20
. -
17 νόστιμος
A belonging to a return (not in Il.), ν. ἦμαρ the day of return, i. e. the return itself, Od.1.9, 168, 3.233, etc. ;ν. φάος A.Pers. 261
; ν. σωτηρία ib. 797 ;ν. ἦτορ AP 5.231
(Paul. Sil.).2 able or likely to return,ἐπεί ῥ' ἔτιν. ἐστι Od.4.806
;ἀπόλωλε καὶ οὐκέτι ν. ἐστι 19.85
, cf. A.Ag. 618 ; ν. κινεῖν πόδα, v. πούς.II ( νόστος II) of plants and fruit, yielding a high return, productive, Thphr.CP4.13.2 ([comp] Comp. and [comp] Sup.) ; φέρε δ' ἀγρόθι νόστιμα πάντα all things in abundance, Call.Cer. 136 ;τὸν. τῶν καρπῶν S.E.M. 7.17
.2 succulent, nutritious,τροφή Sor.1.54
([comp] Comp.) ; of fish, Aët. 9.30 ([comp] Sup.) ;τὸ λιπαρὸν καὶ ν. Plu.2.684d
;τὸ -ώτατον ὁ καπνὸς παραλαβὼν ἐς τὸν οὐρανὸν οἴχεται Luc.Luct. 19
.3 wholesome,ὕδωρ J.BJ 4.8.3
([comp] Comp.) ;γένοιτο αὐτῷ.. τὰ ν. ἄνοστα BCH51.148
(Tab. Defix., Cyprus) ; palatable, Phld.D.3.13, Hsch. s.v. ἕσμιον :—in this sense expld.διὰ τὸ ἡδὺ τοῦ Ὁμηρικοῦ νόστου Eust. 1383.40
.4 τὸ ν., of resin obtained from galbanum, starch from wheat, the valuable part, Dsc.3.83, 2.101 ; soτὸ ἰλυῶδες καὶ ν. Id.5.75
.2 in literary criticism, succulent, εἴ τι ν. τῆς ποιήσεως, τῆς ἱστορίας, Eust.ad D.P. Prooem.pp.70,71: generally,ὅπερ ἦν -ώτατον ἐν σοὶ ἀπανθισάμενος Luc.Merc.Cond.39
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > νόστιμος
-
18 νῦν
A now, both of the present moment, and of the present time generally, οἳ ν. βροτοί εἰσιν mortals of our day, Il.1.272 ; so in [dialect] Ion. and [dialect] Att., οἱ ν. [ἄνθρωποι] men of the present day, Hdt.1.68 ;οἵ γε ν. Pi.O.1.105
, B.5.4, cf. Arist.Metaph. 1069a26 ; ὁ ν. τρόπος, τὸ ν. βαρβαρικόν, Th.1.6 ; Βοιωτοὶ οἱ ν. ib.12 ;ὁ ν. παρὼν χρόνος S.Tr. 174
, al., Pl.Prm. 141e ;ἡμέρα ἡ ν. S.OT 351
;νὺξ ἡ ν. Id.Ant.16
;ἡ ν. ὁδός Id.El. 1295
;τὸ ν.
the present,Arist.
Ph. 218a6, al. ;ἀπὸ τοῦ ν. Pl.Prm. 152c
, LXXGe.46.30, etc. ;ἀπὸ ν. AP5.40
(Rufin.) ;ἕως τοῦ ν. LXXGe.46.34
; μέχρι ν. (v.l. μ. τοῦ ν.) D.S.17.110 ; τὰ ν. simply, = ν., Hdt.7.104, E.Heracl. 641, etc. ;τό περ ν. Pi. N.7.101
;τὰ δὲ ν. S.OC 133
(lyr.) ;τὸ ν. εἶναι Pl.R. 506e
, X.Cyr.5.3.42, Arist.Ath.31.2 ;τὸ ν. ἔχον Act.Ap.24.25
.2 of the immediate past, just now, but now,ν. Μενέλαος ἐνίκησεν Il.3.439
, cf. 13.772, Od. 1.43, S.OC84, X.Cyr.4.5.48 ;ν. γοῦν ἐπεχείρησας Pl.R. 341c
;ἡλίκα ν. ἐτραγῴδει D.18.13
.3 of the future, presently,ν. αὖτ' ἐγχείῃ πειρήσομαι Il.5.279
, cf. 20.307, Od.1.200 ;ν. φεύξομαι, τόθ' ἁγνὸς ὤν E.El. 975
; cf. νῦν δή, νυνί.4 sts. opp. to what might have been under other circumstances, as it is (or was), as the case stands (or stood), as a matter offact,ν. δ' ὁ μὲν ὣς ἀπόλωλε Od.1.166
;εἰ μὲν ὑπώπτευον, οὐκ ἂν.. ἐποιούμην· ν. δὲ κτλ. Th.4.126
, cf. 1.122, 3.113, Pl. Cra. 384b, D.18.195, etc. ; καὶ ν. even so, X.An.7.4.24,7.7.17.5 coupled with other Particles,τὰ ν. γε S.Ph. 245
, etc. ;ν. γε μάν Pi. P.1.50
; ν. δή, v. h. v. : with other expressions of Time, ν... σήμερον, ν. ἡμέρη ἥδε, Il.7.29, 13.828 ;ν. ἤδη
henceforth,S.
Ant. 801 (anap.), etc. ;ν... ἄρτι
but now,Pl.
Cra. 396c.II enclit. (but see below) νυν, νυ. [νυ only [dialect] Ep., [dialect] Boeot., and Cypr. (also Arc. in ὅνυ, q. v.) ; νῠν twice in Hom., Il.10.105, 23.485 : ῡ?νῦνX in Trag. ([pron. full] ῡ A.Th. 242, 246, S.Ant. 705, E.Or. 1678, etc. ; [pron. full] ῠ S.Tr.92, E.Andr.91, etc.), [pron. full] ῡ in Com. (Ar.V. 1381, Pl. 975, al.), exc. Cratin.144, Ar.Th. 105 (lyr., citing Agatho), and perh. Nu.141 ; both quantities in τοίνυν, q.v.]1 rarely of Time, now, perh. so used in Il.10.105, cf. Parm.19.1, Pi. P.11.44, al., Epich.170.6.2 in [dialect] Ep. mostly as a particle of emphasis,ἧκε δ' ἐπ' Ἀργείοισι κακὸν βέλος· οἱ δέ νυ λαοὶ θνῇσκον Il.1.382
, etc.: freq. coupled with other Particles or Conjs.,ἦ ῥά ν. 4.93
;καί νύ κεν 3.373
; οὔ ν., μή νύ τοι, 10.165, 1.28 ; ἐπεί νύ τοι ib. 416 ;ὥς νύ περ 2.258
.3 in commands or entreaties,μή ν. μοι νεμεσήσετ' 15.115
: freq. with other Advbs., δεῦρό ν. come now ! 23.485 ;ἐνταῦθά ν. ὕβριζε A.Pr.82
, cf. Ar.Th. 1001, V. 149, Pl. 724 ; , V. 430, Pl. 316 : freq. with imper., φέρε ν. ib. 789 ; , V. 381 ;σπεῦδέ ν. Id.Pl. 414
;σίγαν. S.Aj.87
, Cratin.l.c. ;περίδου ν. Ar.Nu. 644
, cf. X.Cyr.5.3.21, etc. ;ὕφαινέ ν. B.18.8
; so in [dialect] Boeot.,ν. ἔνθω IG7.3172.88
(Orchom.) ; also in Cypr. with opt. in commands, δυϝάνοι ν., δώκοι ν., Inscr.Cypr.135.6,16 H. ([place name] Idalion).4 in questions, τίς ν. ; τί ν. ; who, what, why now? Il.5.373, 1.414,4.31 ; ἦ νυ.. ; Od.6.125. [In signf. I always perispom. In signf. II perispom. exc. when short, Hdn.Gr.2.39, al. ; enclit. when short, sts. in codd., as Il.23.485 (Pap. in AJP21.304, etc. ; oxyt. when = δή, Tyrannioap.Hdn.Gr.2.27 ; καθ' ὁμαλισμόν or κατ' ἔγκλισιν when=δή, Sch.Ar.Pl. 414, Sch.A.R.1.664). In codd. usu. perispom. in both senses, A.Pr.82, Th. 242, 246, S.Ant. 705,El. 324, Ar.Pl. 414, V. 758, 922, etc. ; even νῠν is written νῦν in codd. vett. Pi. passim, also in S.Aj.87, Tr.92, etc. ; hence νυν may freq. be restored where the sense requires it. The accent of τοίνῡ?νῦνXν perh. shows that both νῠν and νῡν could be enclitic.—Position: in signf. I νῦν can occupy any position ; in signf. II it prefers (like other enclitics, but also like ἄν, δέ, γάρ, etc.) the second place in the sentence, e.g.πρός νύν σε πατρός S.Ph. 468
, cf. OC 1333 ;ἀπό νύν με λείπετ' ἤδη Id.Ph. 1177
(lyr.) ;μετά νυν δός E.Supp.56
(lyr.) ; νυ (always enclitic) precedes other enclitics and allows only δέ to precede.] (Cf. Skt. nú, n[umacracute], nūnám, OE. nū 'now', etc.) -
19 ἀπόλλυμι
ἀπόλλῡμι or [suff] ἀπολ-ύω (Th.4.25, Pl.R. 608e, Arist.Pol. 1297a12, but f.l. in Men.580; the form is rejected by Phryn.PSp.10 B., Moer.12), [tense] impf.A (lyr.), S.El. 1360,ἀπώλλυον And.1.58
: [tense] fut. ἀπολέσω, [dialect] Ep. ἀπολέσσω, [dialect] Att. ἀπολῶ, [dialect] Ion.ἀπολέω Hdt.1.34
, al.: [tense] aor. ἀπώλεσα, [dialect] Ep. ἀπόλεσσα: [tense] pf. ἀπολώλεκα:—freq. in tmesi in [dialect] Ep.; Prep. postponed in Od.9.534:—stronger form of ὄλλυμι, destroy utterly, kill, in Hom. mostly of death in battle,ἀπώλεσε λαὸν Ἀχαιῶν 11.5.758
, al.; ἐκπάγλως ἀπόλεσσαν ib.1.268; also of things, demolish, lay waste, ἀπώλεσεν Ἴλιον ἱρήν ib.5.648, etc.; generally, βίοτον δ' ἀπὸ πάμπαν ὀλέσσει will waste my substance, Od.2.49; οἵ μ' ἀπωλλύτην sought to destroy me ([tense] impf. sense), S.OT 1454; in pregnant sense, ἐπεί με γᾶς ἐκ πατρίας ἀπώλεσε drove me ruined from.., E.Hec. 946; τῆς παρ' ἡμέραν χάριτος τὰ μέγιστα τῆς πόλεως ἀ. for the sake of.., D. 8.70.2 λόγοις or λέγων ἀ. τινά talk or bore one to death, S.El. 1360, Ar.Nu. 892 (lyr.): hence, alone, in [tense] fut.ἀπολεῖς με Id.Ach. 470
;οἴμ' ὡς ἀπολεῖς με Pherecr.108.20
; ἀπολεῖ μ' οὑτοσί by his questions, Antiph.222.8, etc.II lose,πατέρ' ἐσθλὸν ἀπώλεσα Od.2.46
, cf. Il.18.82, Democr.272;ἀπώλεσε νόστιμον ἦμαρ Od.1.354
; ἀπὸ θυμὸν ὀλέσσαι lose one's life, 11.16.861, Od.12.350; θυμὸν οὐκ ἀπώλεσεν loses not his spirit, S.El.26;ἔλεον ἀπώλεσεν 11.24.44
; freq. of things,ἡ τοῦ πλέονος ἐπιθυμίη τὸ παρεὸν ἀπόλλυσι Democr.224
;ἵππους ἑβδομήκοντα ἀπολλύασι Th.7.51
;ἀπώλεσαν τὴν ἀρχὴν ὑπὸ Περσῶν X.An.3.4.11
, cf. 7.2.22;μηδὲν ἀπολλὺς τοῦ ὄγκου Pl.Tht. 155c
; ἀ. οὐσίαν, = ἀπόλλυσθαι, Id.Prm. 163d.B [voice] Med., ἀπόλλῠμαι: [tense] fut. -ολοῦμαι, [dialect] Ion.- ολέομαι Hdt.7.218
: [tense] aor. 2 - ωλόμην: [tense] pf. -όλωλα, whence the barbarous [tense] impf. : [tense] plpf. in [dialect] Att. Prose sts. written ἀπωλώλειν in codd., as Th.4.133, 7.27:—perish, die, 11.1.117, etc.; cease to exist, opp. γίγνεσθαι, Meliss.8, Pl.Prm. 156b, etc.: sts. c. acc. cogn.,ἀπόλωλε κακὸν μόρον Od.1.166
; ἀπωλόμεθ' αἰπὺν ὄλεθρον ib.9.303: c. dat. modi, ἀπώλετο λυγρῷ ὀλέθρῳ (v.l. λυγρὸν ὄλεθρον) ib.3.87;ἀ. ὑπό τινος Hdt. 5.126
; simply, to be undone,αὐτῶν.. ἀπωλόμεθ' ἀφραδίῃσιν Od.10.27
;ἀπωλώλει τῷ φόβῳ μή.. X.Cyr.6.1.2
: freq. in [dialect] Att., esp. in [tense] pf., ἀπόλωλας you are lost, Ar.Nu. 1077;ἀπωλόμεθ' ἂν εἰ μὴ ἀπολώλειμεν Plu. 2.185f
; ;βλέπειν ἀπολωλός Philostr.Jun.Im.2
:—as an imprecation,κάκιστ' ἀπολοίμην εἰ.. Ar.Ach. 151
, al.;κακὸς κακῶς ἀπόλοιθ' ὅστις.. Eub. 116
;ἐξώλης ἀπόλοιθ' ὅστις.. Men.154
; ἀπολλύμενος, opp. σῳζόμενος, Isoc.6.36, cf. Plu.2.469d: freq. in part. [tense] fut., κάκιστ' ἀπολούμενε o destined to a miserable end! i.e. o thou villain, scoundrel, knave! Ar.Pl. 713, cf. 456, Ach. 865, Pax2;ὁ κάκιστ' ἀνέμων ἀ. Luc.DDeor. 14.2
.2 in NT, perish, in theol. sense, Ev.Jo.3.16, al.; οἱ ἀπολλύμενοι, opp. οἱ σῳζόμενοι, 1 Ep.Cor.1.18.II to be lost, ὕδωρ ἀπολέσκετ' (of the water eluding Tantalus) Od.11.586; οὔποτε καρπὸς ἀπόλλυται never falls untimely, ib.7.117;ἀπό τέ σφισιν ὕπνος ὄλωλεν Il.10.186
;γέλως ἐξ ἀνθρώπων ἀπόλωλεν X.Smp.1.15
;ἀπολόμενον ἀργύριον Antipho Soph.54
;ἀπώλοντο οἱ ὄνοι LXX 1 Ki.9.3
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀπόλλυμι
-
20 ἔνθα
ἔνθα, adv., da, (1) demonstr., (a) vom Orte: daselbst, dort; ἃς ὁ μὲν ἔνϑ' ἀπόλωλε, so kam er dort um; ἔνϑα καὶ ἔνϑα, hier und dort; bei Verbis der Bewegung, ἔνϑ' ἐλϑών, dahin gekommen; ἔνϑα καὶ ἔνϑα, dahin und dorthin, hin und her. (b) von der Zeit: da, damals; ἔνϑα δ' ἔπειτα, darauf dann; ἔνϑα δή, da nun, bes. darauf nun, die Aufeinanderfolge von Begebenheiten zu bezeichnen; so entspricht es im Nachsatz dem ἐπεί des Vordersatzes. (2) relativ, (a) vom Orte; auch auf ein voranstehendes subst. bezogen; auch bei Verbis der Bewegung; ὁδοιποροῦμεν ἔνϑα χρῄζομεν, wohin wir wünschen; στὰς ἔνϑα πνεῖ ἄνεμος ἢ ἀντίος, wo der Wind weht, wo er her weht, gegen den Wind. (b) von der Zeit; ἔνϑα πρῶτον εἰς φιλίαν γῆν ἀφίκοιντο, da, wo, u. sobald als; auch c. gen., ἔνϑα τοῦ χρόνου, zu welcher Zeit
См. также в других словарях:
ἀπόλωλε — ἀπόλλυμι destroy utterly perf imperat act 2nd sg ἀπόλλυμι destroy utterly perf ind act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κἀπόλωλ' — ἀπόλωλα , ἀπόλλυμι destroy utterly perf ind act 1st sg ἀπόλωλε , ἀπόλλυμι destroy utterly perf imperat act 2nd sg ἀπόλωλε , ἀπόλλυμι destroy utterly perf ind act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀπόλωλ' — ἀπόλωλα , ἀπόλλυμι destroy utterly perf ind act 1st sg ἀπόλωλε , ἀπόλλυμι destroy utterly perf imperat act 2nd sg ἀπόλωλε , ἀπόλλυμι destroy utterly perf ind act 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
погыбноути — ПОГЫБН|ОУТИ (439), ОУ, ЕТЬ гл. 1.Быть уничтоженным, разрушенным; перестать существовать: и чьрвьмъ бѹдеши въ сънѣдениѥ и… домъ твои погыбнеть тълѣ. ЧудН XII, 67в; и та(к) погыбе цр(с)тво б҃охранимаго костѧнтинѧ града. и землѧ грьчьска˫а въ свадѣ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
