-
1 ὀνή
ὀνή, ἡ,A = ὄνησις, help,δὸς οὖν τὴν ὀνήν σου PTeb.420.24
(iii A. D.). -
2 πείρω
Grammatical information: v.Meaning: `to perforate, to pierce, to pervade'; as simplex ep. poet., w. prefix also (late) prose. On the aorist πορεῖν s. v.Derivatives: (Very condensed survey): A. From the full grade: 1. διαμπερ-ές adv. `right through, continuously' (Il., Schwyzer 513). 2. περ-όνη f. `brooch, buckle' (Il.; like βελ-όνη, ἀκ-όνη a.o.) with - ονίς, - όνιον, - ονίδιον, - ονάω, - όνημα, - ονητήρ, - ονητρίς. -- B. From the full grade with o (1. and 2. semantically independent of the verb): 1. πόρος m. `passage, ford, narrowing, journey, road, way; means, way out', pl. `earnings' (Il.) with a. πορ-εύς, - ιμος; b. πορ-εύομαι, - εύω `to carry, to provide' (IA.), from which - εία, - εῖον, - ευμα, - ευσις, - ευτικός; c. πορ-ίζω, - ίζομαι `to bring about, to provide oneself' (IA.), from which - ισμός, - ισμα, - ιστής, - ιστικός. As 2. member a. o. in ἄ-πορος `with no way out, impassable, destitute' (Pi., IA.) with ἀπορ-έω, - ία. 2. πορ-θμός m. `ferry (ferry place, ferry road), strait, sound' (IA.; like στα-θμός a.o.) with - θμίς, - θμιος, - θμικός, - θμεύς, - θμεύω, - θμεία, - θμεῖον, - θμευμα u.a. - On πόρπη, πόρπαξ s.v.Etymology: With the yot-present πείρω agrees phonet. and semant. OCS na-perjǫ `pierce'; the aorist πεῖραι has a formal agreement in Skt. aor. subj. párṣat(i) `may he carry over' (IE * per-s-); here the reduplicated pres. pí-par-ti. The meaning `carry over, ferry over' is still found in Greek in πόρος, πορθμός. Beside πόρος stands in Germ. a corresponding IE ā-stem, OWNo. fǫr, OE faru f. `voyage, expedition' (would be Gr. *πορά); here further Thrac. PN in - παρος, - παρα. The family has further a great many representatives in several languages, e.g. in Latin por-ta, - tus, - tāre, in Germ. OHG etc. faran `fare', in Armen. heriwn `piercer', which learn nothing for πείρω a. con.; s. also πορεῖν (and πέρνημι)}. -- WP. 2, 39 f., Pok. 816f., W.-Hofmann s. porta, Mayrhofer s. píparti2 w. further details a. lit.Page in Frisk: 2,491-492Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πείρω
-
3 ονάς
-
4 ὀνᾶς
-
5 ονών
-
6 ὀνῶν
-
7 κλαυθμονή
κλαυθμ-ονή, ἡ,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κλαυθμονή
-
8 πεισμονή
πεισμ-ονή, ἡ,A persuasion, Ep.Gal.5.7, cf. PMag.Par.2.274, PLond.5.1674.36 (vi A. D.).II quality of a cable, pertinacity, Eust.28.24, 741.8, etc.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πεισμονή
-
9 πημονή
πημ-ονή, ἡ, -
10 ἐπιλησμονή
ἐπιλησμ-ονή, ἡ,A forgetfulness, Cratin.410 ap.Sch.Ar.Nu. 788, LXX Si.11.27;ἀκροατὴς -λησμονῆς Ep.Jac.1.25
:—also [full] ἐπιλησμονείη (sic), Hsch., and [full] ἐπιλήσμη Alex.315.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιλησμονή
-
11 ἀκόνη
Grammatical information: f.Meaning: `whetstone' (Pi.).Derivatives: ἀκόνιον name of a medicine for the eye (Dsc.), ἀκονίας fish name (Numen. ap. Ath. 17, 326a).Origin: IE [Indo-European] [18] *h₂eḱ-Etymology: Formation in - όνη like περόνη, βελόνη etc. (Chantr. Form. 207) with ἀκ- as in ἀκή, ἀκμή etc. For the n-Suffix cf. ἄκων.Page in Frisk: 1,55Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀκόνη
-
12 ἥδομαι
Grammatical information: v.Meaning: `rejoice, have pleasure',Other forms: Dor. ἅδ-, Boeot. (Corinn.) Ϝάδ- ( γάδεται ἥδεται H.), aor. ἡσθῆναι (IA.), fut. ἡσθήσομαι (S., Pl.), aor. med. ἥσατο (ι 353)Compounds: also with prefix, esp. συν-; rarely act. ἥδω, ἧσαι, ἥσω `have pleasure' (Antipho Soph., hell.; after τέρπω a. o.; Schwyzer-Debrunner 228). As 2. member - ηδής, generally connected with ἡδύς or ἥδομαι: ἀ-ηδής `unpleasant' (IA.), μελι-ηδής `as sweet as honey', θυμ-ηδής `heart-pleasing' a. o.Derivatives: 1. ἦδος n. `pleasure' (Il.; on the absence of aspir. and the doubtful traces of the digamma Chantraine Gramm. hom. 1, 184 and 151); in the meaning `vinegar' backformation from ἡδύς, s. v.; 2. ἡδονή, Dor. ἁδονά `pleasure' (IA., Dor.; Schwyzer 490, Chantraine Formation 20) with ἡδονίς = ἀφύδιον (Cyran. 18), ἡδονικός (Arist.). 3. ἁδοσύνα ἡδονή H. 4. ἥσθημα `id.' (Eup.). 5. ἡστικός `pleasant' (S. E.).Etymology: An exact formal counterpart is Skt. ἅπ. λεγ. svādate `become tasty(?)' (RV. 9, 68, 2; of soma); much more usual however is svadate, -ti `enjoy, taste well' resp. `make tasty, sweeten'. On -a- see Lubotsky, MSS 40 (1981) 133-8. The 2. member - ηδης agrees with Skt. prá-svādas- `pleasant' (RV. 10, 33, 6); the nasal suffix in ἡδ-ονή is seen in Skt. svā́d-ana- `making tasteful' (RV. 5, 7, 6), - anam n. `be tasteful' (class.). - See ἡδύς and ἁνδάνω, also ἀδημονέω.Page in Frisk: 1,622-623Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἥδομαι
-
13 ὄνειαρ
ὄνειαρ, - ατοςGrammatical information: n.Meaning: `utility, value, help, refreshment' pl. `refreshments, foods, valuables, gifts' (Il.).Other forms: pl. - ατα n.Etymology: False writing for ὄνη-(Ϝ)αρ \< *ὄνᾱ-Ϝαρ. Verbal noun of ὀνίνημι (s. v.); cf. ἀλείατα (s. ἀλέω), εἶδαρ (s. ἔδω) a.o. (Schwyzer 519 f.).Page in Frisk: 2,394Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄνειαρ
-
14 ὀνίνημι
Grammatical information: v.Meaning: `to be of use, to help, gratify'Other forms: aor. ὀνῆσαι, fut. ὀνήσω (Il.), Dor. ὀνασεῖ (Theoc.), midd. ὀνίναμαι (Att.), aor. ὀνήσασ-θαι (late), aor. 2 ὠνήμην, opt. ὀναίμην, ep. ἀπ-ονήμην, - όνητω (Il.), ὠνάμην, inf. ὄνασθαι (E., Pl.), fut. ὀνήσομαι (Il.).Compounds: Often w. ἀπο-, `to benifit, to gain, to enjoy, to relish'.Derivatives: 1. ὄνηαρ (written ὄνειαρ, s. v.); 2. ὄνησις, Dor. etc. ὄνασις f. (φ 402; Holt Les noms d'action en - σις 73 w. n. 2, Benveniste Noms d'agent 77) `benefit, advantage, gain, enjoyment' with ὀνήσιμος `useful, beneficial' (h. Merc.; Zumbach Neuerungen 14, Arbenz 35); 3. Όνήτωρ, - ορος m. PN (Π 604 u.a.), Dor. ὀνάτωρ (conj. Pi. O. 10,9) `helper', ὀνήτωρ name of a plaster (medic.); 4. Όνήτης m. PN (Eretria IVa); for the PN in Όνησι- etc. Bechtel Hist. Personennamen 348ff.; 5. ὀνήμων = ὀνήσιμος ( Cat. Cod. Astr.). 6. Primary comparative forms. sup. ὀνήϊσ-τος `most useful' (Ion. a.o.), comp. n. ὀνήϊον (Nic.), Dor. ὀνάϊον (Dodona IIIa) as positive reinterpreted; details in Leumann Mus. Helv. 2, 7 ff. (= KL Schr. 221 ff.). Egli Heteroklisie 77, also Seiler Steigerungsform 87f., who hardly believably assumes a noun *ὀνή `usefulness' as basis.Etymology: To be noted are the old medial aoristforms with long vowel ἀπ-ονήμην, - όνητο, - ονήμενος etc., opposed to which are not only the clearly secondary ὠνάμην, ὄνασθαι but prob. also ὀναίμην and ὀνίναμαι ( ἵσταμαι: ἵστημι a.o.) are unoriginal (diff. Chantraine Gramm. hom. 1, 382); the quite late present ὀνίσκω (Ath. 2, 35c) was shaped to ὀνήσω after εὑρήσω: εὑρίσκω a.o. Further details in Schwyzer 688 f. -- No convincing etymology. By Wackernagel Dehnungsgesetz 50 (= Kl. Schr. 2, 946) a.o. (s. Bq and WP. 2, 315) compared with Skt. nāthá- n. `refuge, help', which looks like a primary noun (Wackernagel-Debrunner II: 2, 718) but is further isolarted (cf. Mayrhofer s. nā́dhamānaḥ). Other attempts in Bq (rejected). Cf. ὄνειαρ.Page in Frisk: 2,395-396Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀνίνημι
-
15 ὀφέλλω 2
ὀφέλλω 2.Grammatical information: v.Meaning: `to increase, to enlarge, to augment, to advance' (ep., Pi., A., Theoc.).Other forms: Aor. opt. ὀφέλλειεν (Π 651, β 334), beside which the ambivalent ὀφέλλωσιν (Α 510), ὄφελλε(ν) (Β 420, Theoc. 25, 120), ὤφελλε (π 174).Compounds: Also w. ἐξ- (ο 18).Derivatives: ὄφελ-μα n. (S. Fr. 1079), - μός m. (inscr. Lydia) `augmentation, advantage', - σιμος `advantageous, useful' (Call., Orph., Opp.; after χρή-, ὀνή-σιμος, Arbenz 37); also ὀφέλλιμος `id.' (Max.) with dir. connection to ὀφέλλω. -- Besides ὄφελος n. `augmentation, use, advantage, gain' (Il.); very often as 2. member w. comp. length. e.g. ἀν-ωφελής `useless' (IA.); second. simplex ὀφελής (pap. IIp); Οφελέσ-της m. PN (Il.); cf. Fraenkel Nom. ag. 2, 211 ( Illyr. combination in Mayer Spr. d. alten Illyr. 1, 248; 2, 23, to be rejected); Όφέλ-ανδρος m. (VIa) after Άλέξ-ανδρος?, Sommer Nominalkomp. 198 A. 1. Denomin. (with ὠ- from the compp.) ὠφελ-έω `to be of use, to help, to support' (IA.) with - ίη, - ία, second. - εια f. `use, help' (IA), - ημα n. (trag.), - ησις f. (S.) `benefit, use', - ήσιμος `useful' (S., Ar.); much more usual ὠφέλ-ιμος `id.' (Att.), prob. from ὠφελ-έω, - ία (Arbenz 36f.). More in Leumann Hom. Wörter 120 ff. with attempt, to explain the lengthening of the initial. -- Diff. on ὠφελέω (iter.-intens. to ὀφέλλω) Schwyzer 720.Etymology: To the primary yot-present ὀφέλλω \< *ὀφελ-ι̯ω, beside which with Aeol. development of the σ-aor. ὀφέλλειεν (\< *ὀφελ-σ-), belongs as verbal noun the widespread and old ὄφελος, which can be identified directly with Arm. * awel in awel-i `more' and the denom. y-awel-um `add, augment', in aṙ-awel `more' and aṙ-awel-um `augment': dron IE * obhel- (Pedersen KZ 39, 336). -- To be rejected Brugmann IF 29, 410ff. (w. lit.): to Skt. phála-m n. `fruit' (s. Mayrhofer s.v.); on furher wrong combinations WP. 2, 102f., W.-Hofmann s. polleō w. lit.Page in Frisk: 2,451-452Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀφέλλω 2
-
16 σπένδω
Grammatical information: v.Meaning: `to offer a libation, to pour, to bestow'; `to make a ceasefire agreement (whilst performing a libation)'; the last also in the sense of `to reassure, to promise' resp. `to secure smth.' (Gortyn; on this Willetts Glotta 43, 251 ff.).Other forms: Aor. σπεῖσαι (Il.), fut. σπείσω (Hdt. etc.), perf. ἔσπεικα (Plu.) midd. σπένδομαι, σπείσασθαι, σπείσομαι, ἔσπεισμαι (IA.)Derivatives: σπονδή f. `libation, offering of wine' (Β 341 = Δ 159), pl. usu. `ceasefire agreement (sanctified with a libation), truce, peace treaty, pax dei' (IA. etc.). Compp., z.B. σπονδο-φόρος m. `herald of the truce, the pax dei' (Pi.); often as 2. member, e.g. ὑπό-σπονδος `under a ceasefire agreement, under safe-conduct' (IA). From this σπονδ-εῖος `belonging to the offering', also metr. `spondeus' (D.H. a. o.), - εῖον n. `libation vessel' (hell.); also - ειακός, - ειάζω, - ειασμός (late); - ικός `belonging to the offering' (pap.); - ήσιμα n. pl. `id.' (Philem.; after ὀνή-σιμος a. o.; cf. also παρασπόνδησις [Plb.] from παρασπονδ-έω [: παρά-σπονδος] and Arbenz 83); - ῖτις ( σταγών) `id.' (AP; Redard 114); σπόνδικες οἱ τὰς σπονδὰς χέοντες H. (Schwyzer 497). -- Extensive treatment in A. Citron Semantische Untersuchung zu σπένδεσθαι - σπένδειν - εὔχεσθαι (Winterthur 1965).Etymology: Old expression of cult- and juridical language, also retained in Hitt. and Latin: Hitt. šipant- (e.g. 3. sg. šipant-i [= σπένδει], 3. pl. - anzi) `bring a fluid sacrifice, libate, consecrate (by sprinkling?), execute a ritual' (Kronasser Etymologie 1, 522 ff. with some doubt about the etym.); Lat. spondeō (iterative) `promise ceremonially, assure, guarantee'. Details in Ernout-Meillet a. W.-Hofmann s. v. (w. lit.).Page in Frisk: 2,763Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σπένδω
См. также в других словарях:
όνη — ὄνη, ἡ (Α) θηλυκός όνος. [ΕΤΥΜΟΛ. Μεταπλασμένος τ. τού ὄνος, με αλλαγή γένους] … Dictionary of Greek
-ονη — (Α ονη) κατάληξη που αποτελεί επαυξημένη μορφή τής κατάλ. τών θηλ. σε νη (πρβλ. τα αρσ. σε < ΙΕ επίθημα * nο , βλ. και λ. ινος), από θ. σε ο (πρβλ. αυ ο νή < αύος, ηδ ο νή < ήδομαι). Η κατάλ. ονη απαντά συνήθως σε παροξύτονη μορφή σε θηλ … Dictionary of Greek
ονή — (I) η δορά, δέρμα όνου. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὄνος + επίθημα έη / ή, δηλωτικό δερμάτων ζώων (πρβλ. λεοντ ή)]. (II) ὀνή, ἡ (Α) [ονίνημι] ωφέλεια, βοήθεια … Dictionary of Greek
-όνη — χημ. επίθημα που χρησιμοποιείται στην ονοματολογία τών χημικών ενώσεων και δηλώνει μία κετόνη (πρβλ. οιστρόνη, ακετόνη, πεντανόνη) … Dictionary of Greek
ὀνᾶς — ὀνή help fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀνῶν — ὀνή help fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ονίνημι — (ΑΜ ὀνίνημι, Α μέσ. τ. και ὀνοῡμαι, έομαι) ωφελώ, βοηθώ, ευεργετώ κάποιον αρχ. 1. προκαλώ χαρά και ευχαρίστηση σε κάποιον 2. (η ευκτ. αορ. για διαμαρτυρία ή για ευχή) (ιδίως το β πρόσ.) ὄναιο να χαίρεσαι, να χαρείς 3. (η μτχ. εν. αρσ. μέσ. αορ. β … Dictionary of Greek
παιγμονή — παιγμονή, ἡ (Μ) εμπαιγμός, σκώμμα, πείραγμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < παῖγμα + επίθημα ονή (πρβλ. πημ ονή, φλεγμ ονή)] … Dictionary of Greek
περόνη — Μακρύ οστό του κάτω άκρου που μετέχει στην ποδοκνημική άρθρωση· αρθρούται στο επάνω μέρος με το άνω άκρο της κνήμης, ενώ στο κάτω μέρος συνδέεται με την κνήμη με τη μεσόστεα μεμβράνη και με ισχυρούς συνδέσμους. Το κάτω άκρο της σχηματίζει το έξω… … Dictionary of Greek
σφενδόνη — η, ΝΜΑ και σφεντόνα Ν, και δωρ. τ. σφενδόνα Α 1. εκηβόλο όπλο που εκτοξεύει λίθινα ή μεταλλικά βλήματα σφαιροειδούς μορφής και αποτελείται από κεντρικό εύκαμπτο τεμάχιο, προσαρμοσμένο σε δύο ιμάντες 2. η οπή ή το κοίλωμα τού δαχτυλιδιού όπου… … Dictionary of Greek
ιονόνη — ἡ χημ. συνοπτική ονομασία ισομερών κετονών που περιγράφονται από τον μοριακό τύπο C13H20O. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. ionone < ion (πρβλ. ἴον) + κατάλ. one (πρβλ. αρχ. ελλ. κατάλ. ώνη, όπως στο ανεμ ώνη) χαρακτηριστική τής χημικής… … Dictionary of Greek
