-
1 τρίστοιχος
τρί-στοιχος, ον,A in three rows,ὀδόντες Od.12.91
, Ctes. ap. Arist.HA 501a27;κριθαί Thphr.HP8.4.2
; equipped with three rows (of teeth),χείλεα Opp.C.3.413
.II threefold, triple, μαστός, βόθρος, AP9.668.5 (Marian.), Orph.A. 951; τ. κεφαλαί, of Cerberus, Hermesian.7.12.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τρίστοιχος
-
2 τρίστοιχος
τρί-στοιχος: in three rows, Od. 12.91†.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > τρίστοιχος
-
3 στείχω
Grammatical information: v.Meaning: `to march in (in order), to march, to rise, to draw, to go' (ep. Ion. poet. Il., also Aeol. prose).Other forms: ( στίχω Hdt. 3, 14; coni. Dind. in S. Ant. 1129 ex H.), aor. 2. στιχεῖν (aor. 1. περί-στειξας δ 277).Compounds: Often w. prefix, e.g. ἀπο-, δια-, ἐπι-, προσ-. As 2. element e.g. in μονό-στιχος `consisting of one verse' (Plu.), e.g. τρί-στοιχος `consisting of three rows' (μ 91), - εί adv. `in three rows' ( 473), μετα-στοιχεί meaning unclear (Ψ 358 a. 757); σύ-στοιχος `belonging to the same row, coordinated, corresponding' (Arist. etc.).Derivatives: From it, prob. as deverbative, but also related to στίχες (Leumann Hom. Wörter 185 f.), στιχάομαι, also w. περι-, συν-, `id.' in 3. pl. ipf. ἐστιχόωντο (Il., Theoc., Nonn.), pres. στιχόωνται (Orph.), act. στιχόωσι, ptc. n. pl. - όωντα (hell. a. late ep.); ὁμοστιχάει 3. sg. pres. `escorted' (Ο 635: *ὁμό-στιχος or for ὁμοῦ στ.?). -- Nouns. A. στίχ-ες pl., gen. sg. στιχ-ός f. `rank(s), file(s)', esp. of soldiers, `battle-array, line of battle' (ep. poet. Il.). -- B. στίχος m. `file, rank', of soldiers, trees, etc., often of words `line' in verse and prose (Att. etc.). στιχ-άς f. `id.' only in dat. pl. στιχάδεσσι ( Epigr.). Dim. - ίδιον (Plu.); - άριον `coat, tightly fitting garment' (pap.). Adj. - ινος, - ικός, - ήρης, - ηρός, adv. - ηδόν (late). Vb - ίζω `to arrange in rows' (LXX; v. l. στοιχ-) with - ιστής. - ισμός (Tz.), περι- στείχω = περιστοιχίζω (s.bel.; A.). -- C. στοῖχος m. `file or column of soldiers, choir members, ships etc., layer of building stones, row of trees, poles etc.' (IA.). From this στοιχ-άς f. `arranged in rows' ( ἐλᾶαι, Sol. ap. Poll. a.o.), - άδες ( νῆσοι) name of a group of islands near Massilia (A. R. a.o.); from this the plantname στοιχάς (Orph., Dsc.) after Strömberg 127 (with Dsc.), with - αδίτης οἶνος `wine spiced with s.' (Dsc.). Cultnames of Zeus resp. Athena: - αῖος (Thera), - αδεύς (Sikyon), - εία (Epid.) referring to the arrangement in phylai. Further adj. - ιαῖος `measuring one row' (Att. inscr.), - ικός (late); adv. - ηδόν (Arist. etc.), - ηδίς (Theognost.) `line by line'. Verbs: 1. στοιχ-έω (because of the meaning hardly deverbative with Schwyzer 720), also w. περι-, συν- a. o., `to form a row, to stand in file and rank, to match, to agree, to be content, to follow' (X., Att. inscr., Arist. hell. a. late); - ούντως `matching, consequent' (Galatia, Aug. time). 2. - ίζω, often w. περι-, also δια-, κατα-, `to arrange in a line, to order' (A. Pr. 484 a. 232, X. a.o.) with - ισμός (Poll.); περι- στείχω `to fence in all around with nets (net-poles), to ensnare' (D., Plb. etc.). -- D. στοιχεῖον, often pl. - εῖα n. `letters in freestanding, alphabetical form' (beside γράμματα `character, script'), also (arisen from this?) `lines, (systematic) dogmas, principles, (physical) element' (Pl., Arist. etc.), `heavenly bodies, elementary spirits, nature demons, magic means' (late a. Byz.); also `shadow-line' as time-measure (Att. com.; cf. σκιὰ ἀντίστοιχος E. Andr. 745) a.o.; prop. "object related to a row, entering a row, forming a part of a whole, member of a row" (on the formation cf. σημεῖον, μνημεῖον, ἐλεγεῖον a.o.); on the development of the meaning which is in many ways unclear Burkert Phil. 103, 167 ff. w. further extensive lit., esp. Diels Elementum (1899). Diff. Lagercrantz (s. Bq); to be rejected. - From it στοιχει-ώδης `belonging to the στοιχεῖα, elementary' (Arist. etc.), of barley `in several rows' as opposed to ἄ-στοιχος πυρός (Thphr.), so either = στοιχ-ώδης or miswritten for it. Denom. verb. στοιχει-όω `to introduce to the principles' (Chrysipp. a.o.), `to equip with magical powers, to charm' (Byz.; cf. Blum Eranos 44, 315ff.) with - ωσις, - ωμα, - ωτής, - ωτικός (Epicur., Phld. a.o.), - ωματικός (Ps.-Ptol.); cf. on this Mugler Dict. géom. 380 f.Etymology: Old inherited group with several representatives also in other idg. languages. The full grade thematic present στείχω agrees exactly to Germ. and Celtic forms, e.g. Goth. steigan ` steigen', OIr. tiagu `stride, go', IE *stéighō. Beside it Skt. has a zero grade nasal present stigh-no-ti `rise'; similar, inmeaning deviant, OCS po-stignǫ `get in, reach, hit' (length of the stemvowel secondary). A deviant meaning is also shown by the full grade yot-present Lit. steig-iù, inf. steĩg-ti `found, raise', also (obsolete) `hurry'; on this Fraenkel s. v. -- Further several nouns, esp. in Germ.: OHG steg m. ` Steg, small bridge', OWNo. stig n. `step' from PGm. * stiga-z, -n, IE * stigh-o-s (= στίχος), - o-m; OE stige -n. `going up, down' (i-stem from older rootnoun = στίχ-ες?). With oi-ablaut Alb. shtek `transit, entrance, road, hair-parting' (= στοῖχος), thus Goth. staiga, OHG steiga f. `mountain-path, road', Latv. staiga f. `course', cf. Lith. adv. staigà `suddenly' (would be Gr. *στοιχή) etc., s. WP. 2, 614 f., Pok. 1017 f., also W.-Hofmann s. vestīgium w. further forms a. lit.Page in Frisk: 2,783-785Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > στείχω
См. также в других словарях:
πεντάστοιχος — η, ο / πεντάστοιχος, ον, ΝΑ αυτός που αποτελείται από πέντε στοίχους, από πέντε σειρές αρχ. αυτός που το στάχυ του έχει πέντε σειρές κόκκων («κριθαὶ πεντάστοιχοι», Θεόφρ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πεντα * + στοῖχος «σειρά, γραμμή» (πρβλ. τρί στοιχος)) … Dictionary of Greek
τετράστοιχος — η, ο / τετράστοιχος, ον, ΝΜΑ αυτός που έχει τέσσερεις στοίχους ή τέσσερεις σειρές μσν. φρ. «τετράστοιχον σῶμα» κράμα από τέσσερα μέταλλα μσν. αρχ. αυτός αποτελείται από τέσσερα στοιχεία. [ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α) * + στοῖχος «σειρά, γραμμή» (πρβλ.… … Dictionary of Greek
τρίστοιχος — η, ο / τρίστοιχος, ον, ΝΜΑ αυτός που έχει διαταχθεί σε τρεις σειρές (α. «τρίστοιχοι ὀδόντες πυκνοί», Ομ. Οδ. β. «τρίστοιχοι κριθαί», Θεόφρ. γ. «ἔχειν ἐπ ἀμφότερα τριστοίχους τοὺς ὀδόντας», Αριστοτ.) αρχ. 1. τριπλός («τρίστοιχοι κεφαλαί», Ερμησιάν … Dictionary of Greek
μεταστοιχεί — και μεταστοιχί (Α) επίρρ. (για άρματα έτοιμα για αρματηλασία ή για αυτούς που πρόκειται να αγωνιστούν σε αγώνα δρόμου) στη σειρά, στη γραμμή («στὰν δὲ μεταστοιχί», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < μετ(α) * + στοιχεί (< στοῖχος «σειρά, διάταξη»), πρβλ.… … Dictionary of Greek
