-
21 Μελαίναις
Μελαίναfem dat pl -
22 Μελαίνης
Μελαίναfem gen sg (attic epic ionic)Μελαίνευςmasc nom plΜελαίνευςmasc nom /voc pl -
23 Μέλαιναι
Μελαίναfem nom /voc pl -
24 Μέλαιναν
Μελαίναfem acc sg -
25 μελαινέων
μέλαιναfem gen pl (epic ionic)μέλαςblack: fem gen pl (epic ionic) -
26 μελαίναις
μέλαιναfem dat plμέλαςblack: fem dat pl -
27 μελαίνης
μέλαιναfem gen sg (attic epic ionic)μέλαςblack: fem gen sg (attic epic ionic) -
28 μέλαιναι
μέλαιναfem nom /voc plμέλαςblack: fem nom /voc pl -
29 μέλαιναν
μέλαιναfem acc sgμέλαςblack: fem acc sg -
30 μέλᾱς
μέλᾱς, αινα, αν, gen. μέλανος, äol. μέλαις, Greg. Cor. p. 599, ep. μείλας, μείλανι, Il. 24, 79, s. auch μέλανος u. κελαινός, – schwarz, dunkel; νύξ, Il. 18, 486, ἕσπερος, Od. 1, 423, εὐφρόνα, Pind. N. 7, 3, wie Soph. El. 19; νύξ, Aesch. Pers. 349; καπνός, λιγνύς, Suppl. 760 Spt. 476; auch αἴγλα, Eur. Troad. 549; γαῖα, Il. 2, 699; ἤπει-ρος, Od. 14, 97; σποδιά, 5, 488; τέφρη, Il. 18, 25; ἄρουρα, Pind. N. 11, 39; auch ὕδωρ, Il. 2, 825, wie κῦμα, 23, 693; πόντος, Eur. I. T. 107, wie Ap. Rh. 1, 922; αἷμα, Aesch. Eum. 935, Soph. Trach. 714, vgl. Ai. 1391, Eur. Hec. 536, wobei an verschiedene Abstufungen der dunklen Farbe zu denken; οἶνος μ., Od. 5, 265, ist dunkelrother Wein; ναῦς μέλαινα bei Hom. das schwarze, dunkle Schiff, denn alle Schiffe, welche eine Zeitlang im Wasser gewesen sind, sehen schwarz aus, so daß man weder an die schwarz gepichte Außenseite, noch an den tiefen, dunklen Schiffsraum zu denken hat. – Uebertr. vom Tode, den alle Menschen mit der schwarzen Nacht u. Tiefe zusammenbringen, ohne daß man darum μέλας in dieser Vrbdg »verdunkelnd« zu übersetzen hätte, ϑάνατος, Il. 2, 834 Od. 12, 92; Pind. P. 11, 56; φόνος, I. 7, 50; häufig bei Hom. Κήρ u. Κῆρες, z. B. Il. 2, 859 Od. 2, 283; eben so μέλαν νέφος ϑανάτοιο; ἄχεος νεφέλη μέλαινα, Il. 16, 350. 18, 22, u. ähnl. μέλαιναι ὀδύναι, die schwarzen, finsteren Schmerzen, oder wobei es Einem schwarz vor den Augen wird, Il. 4, 117. 191. So bes. bei den Tragg., ὦ μέλαινα καὶ τελεία γένεος Οἰδίπου τ' Ἄρα, Aesch. Spt. 814, Ἐρινύς, 977, auch Ἄρης, die finstre, wilde, grausame, Ag. 1492, τύχα, Suppl. 83, ὄναρ, 865; Ἅιδης, Soph. O. R. 29; Ἅιδου μέλαινα νύκτερός τ' ἀνάγκα, Eur. Hipp. 1388, der auch das Schwert so nennt, Gr. 1472 u. öfter. Im bestimmten Ggstz von λευκός, ἄρν' ἕτερον λευκόν, ἑτέρην δὲ μελαίνην, Il. 3, 103; βότρυες, Hes. Sc. 294; Soph. ἐξ ὅτου λευκὴν ἐγὼ τήνδ' ἐκ μελαίνης ἀμφιβάλλομαι τρίχα, Ant. 1080; πέπλοι, Eur. I. A. 1439; ἐάν τε λευκὸς ἐάν τε μέλας, Plat. Rep. VII, 523 d, öfter. – Auch auf andere Sinne übertr., von der Stimme, dumpf, heiser, Ggstz λαμπρός, Arist. Topic. 1, 15 u. Sp., wie Philostr.; φώνημα, D. C. 61, 20; – φρένες, dunkler, tiefliegender Sinn (vgl. ἀμφιμέλας u. λευκός), und von Schriftwerken, dunkel, schwer zu verstehen, ἱστορίη, Philip. 44 (XI, 347), im Ggstz von λευκὸς στίχος; – μέλανες ἄνϑρωποι, schwarze, ruchlose Menschen, Plut. educ. lib. 14; u. so auch wohl φρένες μέλαιναι, im scol. des Sol. bei D. L. 1, 61. Von einem Pankratiasten sagt Dem. 21, 71 ἰσχυρός τις ἦν, μέλας. – Τὸ μέλαν, die Tinte (s. oben), das Schwarze im Auge, s. Arist. sens. 2. – Compar. μελάντερος, schwärzer, Il. 24, 94; νέφος μελάντερον ἠΰτε πίσσα, wie wir auch »pechschwarz« sagen, 4, 277; μελανώ τερος, s. oben. Den superl. μελάντατος haben Sp.
-
31 μέλας
μέλᾱς (Aμέλᾰς Rhian.58
, where μέγας is corrupt for μέλας) , μέλαινα, μέλᾰν; gen. μέλᾰνος, μελαίνης, μέλᾰνος, etc.; [dialect] Ep. dat. μείλανι (metri gr.) Il.24.79: [dialect] Aeol. nom. [full] μέλαις, from Μέλανς, Choerob. in Theod. 1.123, Greg.Cor.p.599 S., hence restored in Sapph.57:—black, dark: in Hom. generally, dark in colour,οἶνος Od.5.265
; μέλαν αἷμα, κῦμα, Il.4.149, 23.693;γαῖα μέλαινα 2.699
, cf. Sapph.Supp.5.2;ὕδωρ μέλαν Αἰσήποιο Il.2.825
, cf. Od.4.359, νηῦς μ., from its being pitched over, Il.1.300, al.; of men, dark, swarthy, ;ἰσχυρός τις ἦν, μ. D.21.71
; τὰ μ. black marks about the ears of dogs, X.Cyn.5.23.III metaph., black, dark,θάνατος Il.2.834
, etc.; κήρ ib. 859, etc.;ὀδύναι 4.117
, etc. (the origin of the metaphor is seen in the phrases θανάτου μ. νέφος, ἄχεος νεφέλη μ., 16. 350, 18.22); μ. τύχα, ἀρά, A.Supp.89 (lyr.), Th. 832 (lyr.); Ἐρινύς ib. 993 (lyr.), cf. Eu.52; (lyr.); Ἄρης ib. 1511 (lyr.);Ἅιδης S.OT29
;Ἅιδου μ. ἀνάγκα E.Hipp. 1388
(lyr.), etc.; ἡμέραι μέλαιναι, = Lat. dies atri, Plu.Luc.27.2 of the voice, indistinct, Arist.Top. 106a25, Philostr.VA4.44; βραχὺ καὶ μ. φώνημα, of Nero, D.C.61.20.4 of character, dark, malignant, μ. φρήν, καρδία, Sol.42.4, Pi.Fr.123.4;μ. ἄνθρωποι Plu.2.12d
; μ. ἦθος M. Ant.4.28.IV [comp] Comp. μελάντερος, α, ον, blacker, very black,τοῦ δ' οὔ τι μελάντερον ἔπλετο ἔσθος Il.24.94
: prov. of thick darkness, [νέφος] μελάντερον ἠΰτε πίσσα (v. ἠΰτε) 4.277: [comp] Sup.μελάντατος Hp. VC14
, Ar.Fr. 580, etc.:—[comp] Comp. alsoμελανώτερος Str.16.4.12
: [comp] Sup.μελαινότατος AP11.68
(Lucill.), Epigr.Gr.320.4 ([place name] Thyatira). -
32 ευφρονη
ἥ euphem. ночь (досл. благосклонная)(ἐπίρροθος Hes.; μέλαινα Pind.; ἐν ἑπτὰ ἡμέρῃσι καὴ ἐν ἑπτὰ εὐφρόνῃσι Her.)
μέλαινα ἄστρων εὐ. Soph. — темная и звездная ночь; -
33 μήκων
μήκων, [dialect] Dor., Arc. [pref] μάκ-, Theoc.7.157, IG5(2).514.16 (Lycosura, ii B. C.): ωνος, ἡ (ὁ Arist. (v. infr. 11.2), Polem.Hist.88, Polyaen.8.6.1):—A poppy, esp. opium poppy, Papaver somniferum,μήκων δ' ἑτέρωσε κάρη βάλεν ἐνὶ κήπῳ Il.8.306
, cf. Ar.Av. 160, Thphr.HP1.12.2 (s. v.l.), Theoc.l.c.; μάκωνσι λευκαῖς IGl.c.; μ. ἥμερος, κηπευτή, Dsc. 4.64, Gal.6.548; μ. Ἡρακλεία frothy poppy, Silene venosa, Thphr.HP 9.12.5;μ. ἀφρώδης Dsc.4.66
; μ. κερατῖτις horned poppy, Glaucium flavum, Thphr.HP9.12.3, Dsc.4.65 (but = λεοντοπέταλον, Ps.-Dsc. 3.96); μ. μέλαινα corn poppy, Papaver Rhoeas, Thphr.HP9.11.9, Dsc. 4.64 ( μέλας Ps.-Dsc.ibid.); μ. ῥοιάς P. hybridum, Thphr.HP9.12.4, Dsc.4.63; μ. ἀγρία, = μ. μέλαινα, ib.64; μ. ἀγριωτέρα windrose, Papaver argemone, ibid.2 a single poppy-seed, Archim.Aren.2.4; collectively,μ. ἁδρά Hp.Mul.2.192
;μ. μεμελιτωμένη Th.4.26
; ὀπὸς μήκωνος opium, Asclep. ap. Gal.14.138, etc.V μ. ἀφρώδης, = πέπλος, spurge, Dsc.4.167; so μ. alone, as a purgative, freq. in Hp., Mul.2.124, 192, al., Morb.3.16;ὀπὸς μήκωνος Mul.2.201
; μ. alone, = τιθυμαλλίς, Dsc.4.164. (Etym. dub.; OHG. māgo, Germ. mohn, OSlav. makû are prob. borrowed.) -
34 μέλας
Grammatical information: adj.Meaning: `dark-coloured, black' (Il.); μελάν-τερος (Il.), - τατος (IA.), late μελανώτερος Str.), μελαινοτάτη ( Epigr. Gr., AP; Leumann Mus. Helv. 2,9f. = Kl.Schr. 223f.).Compounds: Very often as 1. member, e.g. μελάγ-χροος (pl. - ες), - χροιής, - χρής, - χρως- μελανό-χροος etc. `with dark skin' (see Sommer Nominalkomp. 21ff.; also Treu Von Homer zur Lyrik 52 a. 80); μελαγ-χιμος `dark, black' (A., E., X.), with faded 2. member, cp. δύσ-χιμος and Sommer 71ff.; μελάν-δετος prob. `dark-striped' or `with dark bands' (O713, A., E.; Trümpy Fachausdrücke 62, Risch 189); μελάν-δρυ-ος `of black wood (δόρυ)' (A. Fr. 251), n. `heart-wood, marrow' (Thphr., Strömberg Theophrastea 128), pl. `piece of tunny', with which μελάν-δρυς m. `tunny' (Pamphil.; Strömberg Fischnamen 128); μελάμ-πυρον n. (- ος m.) `ball-mustard, Neslia paniculata' (Thphr., Gal.); with the form. cf. διόσπυρον (s.v.), on the meaning Carnoy REGr. 71, 96; μελαγ-κάλαμον n. dvandva `ink and pen' (pap. Vp, Maas Glotta 35, 299f.). Often in PN, with as shortnames e.g. Μελαινεύς, Μελανεύς, Μελανθεύς, Μέλανθος (Boßhardt 95, 101, 154, Schwyzer 263).Derivatives: 1. μελαιν-άς f. name of a dark-coloured fish (Cratin. [?]; Strömberg Fischnamen 22); - ίς f. name of a sea-shell (Sophr., Herod., Xenokr.), also name of Aphrodite in Corinth (Ath.). 2. μελάν-ιον n. `ink' (pap., Edict. Diocl.; from μέλαν, Georgacas Glotta 36, 169). 3. μελαν-ία f. `blackness, black shadow, black colour' (X., Arist.), - ότης f. `blackness' (Arist.: λευκότης). 4. μελανός = μέλας (Sp.), - όν n. `black pigment' ( Sammelb. IVp); after κελαινός, ὀρφνός etc.; μελαιναῖος `id.' ( Orac. Sib.; after κνεφαῖος a.o.; Chantraine Form. 47); μελανώδης `blackish' (EM). -- Denominative verbs: 1. μελαίνομαι, -ω `become, make dark, black' (Il.); from this μέλανσις f. `blackening' (Arist.), μέλασ-μα n. `black spot, black paint' (Hp.), - μός m. `blackening, black spot' (Hp., Plu.), μελαντηρ-ία f. `black pigment, blackness' (IG 22, 1672, Arist.), - ιον `stain' (sch.). 2. μελάνω `become (make?) black' (H 64; Schwyzer 700, Shipp Studies 37). 3. μελανέω intr. `id.' (Thphr., A. R., Call.)Etymology: To μέλᾱς \< *μέλᾰν-ς, μέλαινα (\< - αν- ι̯α), μέλᾰν is τάλᾱς, τάλαινα, τάλαν a parallel, where it must be noted that τάλας seems to be an orig. ντ-stem. --The identification of μέλαινα with Skt. f. malinī (supp. IE *melh₂n-i̯ǝ), to which a consonantic m. μελαν- was innovated for an older *μέλανος = Skt. malina-'dirty' (Schwyzer IF 30, 446ff. after Brugmann Grundr. 2: 1, 256 n. 1), fails because malinī is known only as a gloss and in the sense of `menstruating woman'; masc. malina- is further an ep.-class. deriv. from Ved. mála- n. `dirt'; s. Sommer Nominalkomp. 25, Wackernagel-Debrunner II: 2, 351 f. Of the many words cited under the words mel- indicating colour in WP. 2, 293 f., Pok. 720 f. only a few Baltic formations with n-suffix are interesting, Latv. męl̃ns `black' (see Fraenkel Gnomon 22, 237), OPr. melne `blue spot', mīlinan acc. f. `spot' (further Fraenkel Wb. s. mė́las 2). -- Further s. μολύνω, also μελίνη and μώλωψ.Page in Frisk: 2,198-199Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μέλας
-
35 πελίωμα
πελίωμα, τό, = πελίδνωμα, Hippocr. u. Arist. probl. 9, 14; nach Greg. Cor. ὴ μέλαινα τοῠ σώματος ἐπιφάνεια, ὴνίκα ἂν δι' ὑποδρομ ὴν αἵματος μελαίνηται; nach B. A. 293 τὰ ἴχνη τῶν πληγῶν.
-
36 σποδιά
-
37 σομφός
σομφός, 1) schwammig, locker, porös; σάρξ, eines Fisches, Archestrat. bei Ath. VII, 316 a; Arist. partt. an. 3, 6. – 2) φωνὴ σομφή, eine dumpfe, hohle, heisere Stimme, in der Mitte zwischen λευκή u. μέλαινα stehend, also der Farbe φαιός entsprechend, Arist. top. 1, 13.
-
38 φαίνω
φαίνω, fut. φανῶ, aor. ἔφηνα, perf. πέφαγκα, perf. II. intr. πέφηνα, Soph. O. C. 329; ep. auch aor. II. φάνεσκε, der intr. Bdtg hat und deshalb zum pass. ἐφάνην gerechnet wird, denn ἔφανον scheint nicht gebildet zu sein, vgl. Pors. Eur. 1266 Mein. Men. p. 416; pass. πέφασμαι, πέφανται Il. 2, 122. 16, 207, πεφήσεται 17, 155, int. πεφάνϑαι, Plat.; aor. ἐφάνϑην, ep. φαάνϑη, φάανϑεν = ἐφάνϑησαν, Il. 1, 200. 17, 650; aor. II. ἐφάνην, mit der intrans. Bdtg, φάνεν, = ἐφάνησαν, Od. 18, 68, φανήμεναι, = φανῆναι, Il. 9, 240 (vgl. φαείνω, φάω); – ans Lichtbringen, sichtbar machen, erscheinen lassen; εἰς τὸ φῶς φανεῖ κακὰ (ἡ στέγη) Soph. O. R. 1229; σελήνη ἡμέραν φαίνουσα Plat. Epin. 978 d; – zeigen, kund machen, ἡμῖν μὲν τόδ' ἔφηνε τέρας Ζεύς, Il. 2, 324. 318; σήματα φαίνων 353, vgl. Od. 3, 173. 15, 168, und öfter, Zeichen erscheinen lassen; εἴ τίς μοι όδὸν φήνειε νέεσϑαι 12, 334, ob mir Einer den Weg zeigte; οἵην ἐπιγουνίδα φαίνει, läßt er sehen, macht er durch Enthüllung sichtbar, enthüllt er, 18, 74; Ελένῃ δὲ ϑεοὶ γόνον οὐκέτ' ἔφαινον 4, 12, sie ließen ein Kind ans Licht kommen, geboren werden; εἰςόκε τοι φήνωσι ϑεοὶ κυδρὴν παράκοιτιν 15, 26, bis sie dir eine Gemahlinn zuweisen; φαίνων ὀπώραν Pind. N. 5, 6; φόνον Soph. O. R. 853; ού φανῶ τοὐμὸν γένος 1059; ἵνα φανεῖς, ὁποῖος ὢν ἀνὴρ ἐμὸς καλεῖ Trach. 1148; auch med., τὰ τόξα ἔχει καὶ τοῖσιν Ἀργείοισι φήνασϑαι ϑέλει Phil. 932; ϑησαυρὸν ὃν φαίνει ϑεός Eur. El. 565; φανεῖ κακῶν ἔκλυσιν I. T. 899; u. in Prosa: αὐχένα Her. 2, 131; Plat. Theaet. 200 e; τοῖς φήνασι ϑεοῖς τὰ ὀνείρατα καὶ τὸν πόρον Xen. An. 4, 3,13; vgl. Arr. An. 2, 3; auch τὰ ὅπλα πρὸς τοὺς πολεμίους, Xen. Hell. 4, 5,18; s. auch φρουρά. – Auch den Ohren vernehmbar machen, ertönen lassen, ἀοιδὴν φαίνειν Od. 8, 499, wie σάλπιγξ ὑπέρτονον γήρυμα φαινέτω στρατῷ Aesch. Eum. 541; vgl. Soph. Ant. 1065. – Uebh. an den Tag legen, bezeigen, beweisen, νοήματα, Gedanken an den Tag legen, Il. 18, 295, ἀρετήν, seine Tüchtigkeit beweisen, Od. 8, 237; μή τις ἀεικείας φαινέτω 20, 309, Niemand bezeige sich ungebührlich; so auch βίην Hes. Th. 689; ἔφανας εὐμαχανίαν Pind. I. 3, 20; εὔνοιαν, Wohlwollen bezeigen, Her. 3, 36; ὕβριν 3, 127; ὀργάς Aesch. Ch. 323. – Dah. klar machen, auseinandersetzen, erklären, λόγον Her. 1, 116. 118; auch λόγων ὁδούς, 1, 75, φανῶ δέ σοι σημεῖα τῶνδε σύντομα Soph. O. R. 710. – Vor Gericht anzeigen, anklagen, zunächst als verbotene Waare angeben, τὰ χοιρίδια τοίνυν ἐγὼ φανῶ ταδὶ πολέμια καὶ σέ Ar. Ach. 819; τίς ὁ φαίνων σ' ἐστίν; 824 ff., φανῶ σε τοῖς πρυτάνεσιν Equ. 300; Xen. Cyr. 1, 2,14; Dem. 58, 6 u. sonst bei den Rednern. – Pass. an den Tag kommen, sichtbar werden, erscheinen, sich zeigen, sehen lassen; μνηστῆρσι φαίνεται Od. 15, 517; κίονες φαίνοντ' ὀφϑαλμοῖς ὡςεὶ πυρὸς αἰϑομένοιο 19, 39; φαίνεται αὐγή Il. 2, 456; bes. vom Erscheinen od. Aufgehen der Himmelslichter, ἄστρα φαίνετο 8, 556; Hes. O. 600; bes. vom ersten Erscheinen des Morgenroths in dem oft vorkommenden Verse ἦμος δ' ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος 'Ηώς, als Eos erschienen war; ἅμα ἠοῖ φαινομένηφιν, mit der erscheinenden Morgenröthe, mit Tagesanbruch, Il. 9, 618 Od. 4, 407. 6, 81 u. sonst; von einem sich erhebenden Winde, οὐδέ ποτ' οὖροι πνείοντες φαίνοντο 4, 361. Bei Sp. sind φαινόμενα die Erscheinungen am Himmel, die auf- und untergehenden Gestirne, welche sich am äußern Horizonte zeigen, Arat. – Durch Entblößung sichtbar werden, Il. 22, 324 Od. 18, 68; und so πᾶσ' ἔντοσϑε φάνεσκε, ὑπένερϑε δὲ γαῖα φάνεσκε 12, 241. 242, wie γαῖα μέλαινα φάνεσκε 11, 587, u. μετὰ πρώτοισι φάνεσκε, er zeigte sich unter den Ersten, Il. 11, 64; so Tragg. u. in Prosa. – C. inf., zu sein scheinen, πῶς ὔμμιν ἀνὴρ ὅδε φαίνεται εἶναι εἶδός τε μέγεϑός τε; Od. 11, 336; δμωάων, ἥτις τοι ἀρίστη φαίνεται εἶναι 15, 25; οὐ γάρ σφιν ἐφαίνετο κέρδιον εἶναι 14, 355; – c. partic., erscheinen als Einer, welcher –, Ἄρης ἐφαίνετο ἰὼν εἰς οὐρανόν Il. 5, 867 (wie ὅςτις φαίνηται ἄριστος, wer als der Beste erscheint, O, l. 14, 106, ἥδε δέ οἱ κατὰ ϑυμὸν ἀρίσ τη φαίνε το βουλή Il. 2, 5 u. öfter); u. so bei Her. u. den Att. zur Bezeichnung des Einleuchtenden, Offenbaren, Gewissen, φαίνεται ὁ νόμος ἡμᾶς βλάπ των, es ist offenbar, daß das Gesetz uns gefährdet, während φαίνεται ὁ νόμος ἡμᾶς βλάψειν heißt es hat den Anschein, scheint, daß das Gesetz uns gefährden werde, Dem. Lpt. 35, vgl. Wolf zu der Stelle p. 259; εὖ ποιεῠντες φαίνεσϑε, zeigt euch als Wohlthäter, Her. 9, 89; νῠν τις ὑμέων εὖ ποιήσας φανήτω 6, 9; φανείη ἐών Pind. N. 4, 30; πέφανται σοφός P. 5, 107, πέφανται κυναγέτας N. 6, 13; πρὶν ἂν ϑεῶν τις διάδοχος τῶν σῶν πόνων φανῇ Aesch. Prom. 1030, u. öfter; οὐκ ἂν φανεῖμεν πήματ' ἔρξαντες τόσα Pers. 772; Ag. 579; dagegen ἡμῖν μὲν Ἑρμῆς οὐκ ἄκαιρα φαίνεται λέγειν Prom. 1038, vgl. 217. 317; ὅςτις πέφασμαι φύς τ' ἀφ' ὧν οὐ χρῆν Soph. O. R. 1184; εἰ φανήσομαι τάχα κακὸν μέγ' ἐκπράξασα Trach. 663; Ant. 158; φαίνεται ὀρϑῶς ἐμοί Ar. Eccl. 875; τὴν νύκτα φαίνεται πῦρ ἀναδιδοῠσα πολύ Thuc. 3, 88; καὶ νῦν φαίνομαι δύο καϑορᾶν εἴδη Plat. Soph. 235 d; τὸν σοφιστὴν ὅ τί ποτέ ἐστι φαίνει ἀγνοῶν Prot. 313 c; Lach. 186 b u. öfter; ἐὰν μὲν ἐγὼ φαίνωμαι ἀδικῶν, wenn es sich ergiebt, daß ich Unrecht gethan habe, Xen. An. 5, 7,5; u. c. inf., 2, 3,13 Cyr. 2, 2,1. – Dah. es uns oft als bloße Umschreibung von εἶναι erscheint, φαίνομαι ψευδής, ich erscheine als ein Lügner, = ψεύδομαι, Xen. Cyr. 5, 2,4 und sonst. – Λόγος φαινόμενος, eine deutliche Rede; τὸ φαινόμενον, das Einleuchtende, Offenbare, Augenscheinliche, aber auch das was uns scheint oder dünkt, im Ggstz dessen, was ist, οὕτω καὶ νῦν τοῖς ἐκ τοῦ λόγου φαινομένοις προςϑέσϑαι Dem. 18, 227; ἁπλοῦς λόγος καὶ φαινόμενος Pol. 17, 1,12, vgl. 17, 14, 5; λέγειν τὸ φαινόμενον 5, 41, 6, u. öfter. – So im Antworten φαίνεται = ja, so ist es, Plat. Prot. 333 e u. öfter. – Οὐδαμοῦ φανῆναι, nirgends erscheinen, d. i. für Nichts geachtet werden, Gorg. 456 c Phaed. 72 b. – Der aor. med. φήνασϑαι = sich, oder als das Seinige zeigen, angeben, Soph. Phil. 944. – Eigtl. pass. gezeigt, angezeigt werden, bes. vor Gericht, wozu bei den Att. immer der aor. I. ἐφάνϑην gehört, der bei Hom. stets in der Bdtg des aor. II. gebraucht wird, wie Dem. 58, 13. – Absolut, φαίνειν τινί, Jem. leuchten, ihm Licht vortragen, Od. 7, 102. 19, 25; – so vom Monde, von den Sternen u. anderm Lichte, scheinen, leuchten, Plat. Tim. 34 b, Theocr. 2, 11; bes. heißt der Planet Saturn ὁ φαίνων. – Uebh. = φαίνομαι, Seidl. Eur. El. 1321, φαίνουσί τινες δαίμονες, obgleich Wunderl. obs. crit p. 99 diesen Gebrauch bestreitet. – [Im fut. φανῶ scheint die erste Sylbe zuweilen lang gebraucht zu sein, Ar. Eccl. 300; vgl. Apoll. Dysc. de adv. p. 600, 28 u. L. Dind. Eur. Bacch. 528.]
-
39 χλωρο-μέλας
χλωρο-μέλας, -μέλαινα, -μέλαν, bleichschwarz, Galen.
-
40 βόσκω
βόσκω, fut. βοσκήσω, we id en, das Vieh hüten; εἰμποδας βοῠς βόσκ' ἐν Περκώτ ῃ Iliad. 15, 548; τόσα πώεα οἰῶν, τόσσα συῶν συβόσια, τόσ' αἰπόλια πλατέ' αἰγῶν βόσκουσι ξεῖνοί τε καὶ αὐτοῦ βώτορες ἄνδρες Odyss. 14, 102; passiv. geweidet, gehütet werden, Odyss. 14, 104 ἔνϑα δέ τ' αἰπόλια πλατέ' αἰγῶν ἕνδεκα πάντα ἐσχατιῇ βόσκοντ', ἐπὶ δ' ἀνέρες ἐσϑλοὶ ὄρονται; Iliad. 17, 62 βοσκομένης ἀγέλης βοῦν; Odyss. 21, 49 ταῠρος βοσκόμενος λειμῶνι; 12, 355 βοσκέσκονϑ' ἕλικες καλαὶ βόες εὐρυμέτωποι, vgl. 12, 128 ff; von einer Insel wird Odyss. 9, 124 gesagt βόσκει δέ τε μηκάδας αἶγας; katachrestisch wird das Wort von einem Hirsche Odyss. 4, 338 gebraucht, ἔλαφος κνημοὺς ἐξερέῃσι καὶ ἄγκεα ποιήεντα βοσκομένη; von Vögeln Iliad. 15, 691, ὀρνίϑων πετεηνῶν ἔϑνος ποταμὸν πάρα βοσκομενάων, χηνῶν ἢ γεράνων ἢ κύκνων; von Seethieren, Odyss. 12, 97 καὶ εἴ ποϑι μεῖζον ἕλῃσιν κῆτος, ἃ μυρία βόσκει ἀγάστονος Ἀμφιτρίτη: von Menschen, Odyss. 11, 365 οἷά τε πολλοὺς βόσκει γαῖα μέλαινα πολυσπερέας ἀνϑρώπους; Odyss. 14, 325 καί νύ κεν ἐς δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γ' ἔτι βόσκοι· τόσσα οἱ ἐν μεγάροις κειμήλια κεῖτο ἄνακτος; vom Bauche, Odyss. 18, 364 ὄφρ' ἂν ἔχῃς βόσκειν σὴν γαστέρ' ἄναλτον; 17, 559 σῖτον δὲ καὶ αἰτίζων κατὰ δῆμον γαστέρα βοσκήσεις. – So bes. bei Folgdn meist mit verächtlicher Nebenbedeutung, ἄνδρας ἀργούς Ar. Nubb. 330; ἐπικούρους Her. 6, 39; ναυτικὸν βόσκοντες Thuc. 7, 48; Sp.; – βόσκειν νόσον Soph. Phil. 313: übertr., ἐλπὶς βόσκει φυγάδας Eur. Phoen. 399; vgl. Soph. Ant. 1241. – Pass., geweidet werden, βοσκηϑείς Nic. Th. 34; vgl. Aesch. Ch. 226; Soph. Ai. 559; Plat. Rep. IX, 586 a; βοσκησεῖσϑαι Theocr. 5, 103. Aber τί, Aesch. Ag. 118, verzehren; sp. D. Uebh. schwelgen in etwas, περὶ δειρήν, ἐπὶ σοῖς ἅψεσι, P. Sil. 11. 30 (V, 272. 286). – βοσκητέον, man muß ernähren, Ar. Av. 1359.
См. также в других словарях:
μελαίνα — μελαίνᾱ , μέλαινα fem nom/voc/acc dual μελαίνᾱ , μέλας black fem nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μελαίνᾳ — μελαίνᾱͅ , μέλαινα fem dat sg (doric aeolic) μελαίνᾱͅ , μέλας black fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μελαίνα — Μελαίνᾱ , Μελαίνα fem nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μελαίνᾳ — Μελαίνᾱͅ , Μελαίνα fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μέλαινα — Μελαίνα fem nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέλαινα — fem nom/voc sg μέλας black fem nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέλαινα — I Επονομασία της θεάς Δήμητρας. Σύμφωνα με τον Παυσανία, της δόθηκε για την πένθιμη περιβολή που φορούσε κατά την αναζήτηση της Κόρης. Ήταν πολύ διαδεδομένη στην αρκαδική πόλη της Φιγάλειας· σε μια σπηλιά που καλείται σήμερα Μαυροσπηλιά, υπήρχε… … Dictionary of Greek
Ἡ γῆ μέλαινα πίνει. — См. И курица пьет … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
μελαίνας — μελαίνᾱς , μέλαινα fem acc pl μελαίνᾱς , μέλαινα fem gen sg (doric aeolic) μελαίνᾱς , μέλας black fem acc pl μελαίνᾱς , μέλας black fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μελαίνας — Μελαίνᾱς , Μελαίνα fem acc pl Μελαίνᾱς , Μελαίνα fem gen sg (doric aeolic) Μελαίνᾱς , Μελαίνευς masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέλαιν' — μέλαινα , μέλαινα fem nom/voc sg μέλαιναι , μέλαινα fem nom/voc pl μέλαινα , μέλας black fem nom/voc sg μέλαιναι , μέλας black fem nom/voc pl μέλαινε , μελαίνω blacken pres imperat act 2nd sg μέλαινε , μελαίνω blacken imperf ind act 3rd sg… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)