-
121 κήρ
κήρ, κηρός, ἡ, (1) die Todesgöttinn, die Göttinn des Sterbens, bes. beim gewaltsamen Tode, die den Griechen schrecklich erscheint, während der Todesgott, Θάνατος, unter einem freundlichen Bilde dargestellt wird; Todesgeschick; sie erscheint mit der Ἔρις u. dem Κυδοιμός auf dem Schlachtfelde in blutgetränktem Gewande, die Verwundeten u. Sterbenden herumzerrend. Es ist dem, der gewaltsames Todes sterben soll, schon bei der Geburt eine eigene Κήρ zugeteilt, die ihn zur bestimmten Zeit ereilt; nur Achilles hat zwei Keren, Todesloose, zwischen denen ihm zu wählen gestattet war. Μυρίαι, denn es gibt unzählig viel Keren der einzelnen Menschen oder viel verschiedene Todesarten. Die einzelne Κήρ heißt μέλαινα, ὀλοή, κακή; auch Κῆρες ϑανάτοιο. Übh. Unglück u. Verderben; so das Verderben, das die Angel unter die Fische bringt. Es erscheinen die Keren als Rache- od. Strafgöttinnen. Später übh. Unglücksgöttinn. (2) als Appellativum, das Todesgeschick, der Tod; τὸ δέ τοι κὴρ εἴδεται εἶναι, das dünkt dir der Tod zu sein. Verderben; auch von der Krankheit des Philoktet; Schmach; auch in sittlicher Beziehung, Fehler, Unvollkommenheit -
122 μέλᾱς
μέλᾱς, αινα, αν, schwarz, dunkel, wobei an verschiedene Abstufungen der dunklen Farbe zu denken; οἶνος μ., ist dunkelroter Wein; ναῦς μέλαινα, das schwarze, dunkle Schiff, denn alle Schiffe, welche eine Zeitlang im Wasser gewesen sind, sehen schwarz aus, so daß man weder an die schwarz gepichte Außenseite, noch an den tiefen, dunklen Schiffsraum zu denken hat. Übertr. vom Tode, den alle Menschen mit der schwarzen Nacht u. Tiefe zusammenbringen, ohne daß man darum μέλας in dieser Vrbdg 'verdunkelnd' zu übersetzen hätte; μέλαιναι ὀδύναι, die schwarzen, finsteren Schmerzen, oder wobei es einem schwarz vor den Augen wird; Ἄρης, die finstre, wilde, grausame. Auch auf andere Sinne übertr., von der Stimme: dumpf, heiser, Ggstz λαμπρός; φρένες, dunkler, tiefliegender Sinn, und von Schriftwerken: dunkel, schwer zu verstehen, im Ggstz von λευκὸς στίχος; μέλανες ἄνϑρωποι, schwarze, ruchlose Menschen. Τὸ μέλαν, die Tinte, das Schwarze im Auge; νέφος μελάντερον ἠΰτε πίσσα, wie wir auch 'pechschwarz' sagen -
123 σομφός
-
124 χλωρομέλας
χλωρο-μέλας, - μέλαινα, - μέλαν, bleichschwarz -
125 εἰλύω
Grammatical information: v.Meaning: `wind around, envelop, cover' (Il.)Other forms: (Arat. 432; καταείλυον v. l. Ψ 135 for - νυον, - νυσαν), perf. med. εἴλῡμαι, fut. κὰδ δέ... \/ εἰλύσω Φ 319, aor. κατ-ειλύσαντε (A. R. 3, 206); εἰλύομαι `wind itself and curl, sneak forward' (S. Ph. 291 and 702, `swarm' (Com.), aor. pass. ἐλύσθη `rolled', ἐλυσθείς, Theoc. 25, 246 therefor εἰλυθείς; A. R. 3, 296 εἰλυμένος).Compounds: Some prefixed compounds: κατ-ειλύω (Hdt.), δι-ειλυσθεῖσα `sneaking through' (A. R. 4, 35), ἐξ-ειλυσθέντες (Theoc. 24, 17), συν-ειλύω (EM 333, 42).Derivatives: From ἐλῠ-: ἔλῠ-τρον `envelop, shell, container' (Ion.-Att.) with ἐλυτρόομαι (Hp.); ἔλῡμα `plough-beam' (Hes., length sec., s. below), in H. also = νύσσα (`turning point in a career') καὶ τὸ ἱμάτιον, cf. εἴλυμα; ἔλῠμος a Phrygian pipe (S., Com.), in H. also `envelop'; ἔλυστα ἄμπελος μέλαινα H. (- σ- as in ἐλύσθη, s. below); deverbative ἐλύσσει εἰλεῖται H. - From εἰλῡ-: εἴλῡμα `envelop' (ζ 179 etc., cf. ἔλυμα); εἰλυθμός `hiding-place, hole' (Nic.), ap. H. = ἕλκος, τρόμος (to εἰλύομαι); εἰλυός = εἰλεός s. v.; εἴλυσις `sneaking forward' (sch. on εἰλύομαι); εἰλύτας, ἐλλύτας name of a cake' (inscr., H., ἐλύτης gramm.; s. Fraenkel Nom. ag. 1, 171f.); deverbat. εἰλύσσεται εἰλεῖται H. (cf. ἐλύσσει) with εἰλυστήριον (gloss.). - From ἀλῠ- (zero grade): ἅλυσις, ἀλύτας, s. vv. - S. also πέλλυτρον and γολύριον.Origin: IE [Indo-European] [1140] *u̯el-u- `envelop, cover'Etymology: The gloss γέλουτρον ἔλυτρον, ἤγουν λέπυρον H. gives PGr. Ϝέλυ-τρον, identical with Skt. varu-tra- n. `Obergewand' (gramm.). εἰλύω can be from PGr. *Ϝελ-ν-ύ-ω and agree with Skt. vr̥ṇóti `envelop, cover' (IE *u̯l̥-ne-u-ti); but the Greek word is late and rare which makes the identification less probable, s. below. Disyllabic Ϝελυ- in (Ϝ)ελύ-σ-θη etc. (with analogical - σ-; Schwyzer 761) also in Arm. gelu-m `turn' (formation not certain) and in Lat. volvō; an iterative formation of it is Goth. walwjan, OE wealwian `revolve (onself)'. Note (Ϝ)έλῡ-μα with the same sec. long vowel as Lat. volūmen; further Arm. gelumn `turning'. - In the Greek system the perfect εἴλῡμαι \< *Ϝέ-Ϝλῡ-μαι (with long vowel; Ϝ- uncertain s. Chantr. Gramm. hom. 1, 131 and Schwyzer 649e) was important; both in (late) εἰλῦσαι and εἰλυσθείς and in the many nouns in εἰλῡ- it was decisive. - Ample discussion (partly diff.) in Solmsen Unt. 232ff.Page in Frisk: 1,461-462Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > εἰλύω
-
126 κηλίς
κηλίς, - ῖδοςGrammatical information: f.Meaning: `stin (of blood), spot, defilement' (Trag., Antipho, X., Arist.).Derivatives: κηλιδόω ( καλ- Ekphant. ap. Stob. 4, 7, 64) `stain, soil' (E., Arist., Ph.), κηλιδωτός (Suid., Gloss.). - Besides κηλάς, - άδος f. adjunct of the stormclouds (Thphr.), after H. also = χειμερινη ἡμέρα and αἴξ, ἥτις κατὰ τὸ μέτωπον σημεῖον ἔχει τυλοειδές, so prop. `spotted, sparkled'; also κηλήνη μέλαινα H.Etymology: Formation as κληΐς, κνημίς a. o. (Schwyzer 465, Chantraine Formation 346f.), like these from a noun. Whether κηλάς, κηλήνη go back on this noun is uncertain, as we must reckom with suffix-change and backformation. - An unknown word is the basis of an Italic adjective with comparable meaning Lat. cālidus `with a bless on the head' = Umbr. ( buf) kaleřuf `boves calidos' (like candidus, nitidus). To the same semantic sphere also Lith. kalýbas, -ývas `white-necked, of dogs' (with short vowel); further OIr. caile `stain' (IE. *kali̯o-). Semantically further off is Lat. cālīgō `fog, darkness', which Ernout-Meillet keep away. (Away remain Skt. kāla- `(blue)black', kalmaṣa- `spot, soil' (prob. LW [loanword], s. Mayrhofer KEWA s. vv.). Not here κελαινός with deviating vowel and peculiar formation. - Details in Pok. 547f., W.-Hofmann s. (2.) callidus and cālīgō, Fraenkel Lit. et. Wb. s. kalýbas, Vasmer Russ. et. Wb. s. kal. Note that the suffix -ῑδ- is prob. Pre-GreekPage in Frisk: 1,840-841Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κηλίς
-
127 μέλας
μέλας, μέλαινα, μέλαν gen. ανος, αίνης, ανος (s. prec. entry; Hom.+; ins, pap, LXX, JosAs 10:1; 14:15; Sib. Or. 4, 75; Philo, Joseph.; Tat. 33, 3) by-form μελανός (acc. sg.-όν JosAs 10:9; 13:2; 14:12 [each μέλαν cod. B]; pl.-ούς TestSol 9:9 C) comp. μελανώτερος (Strabo 16, 4, 12) 1 Cl 8:3.① blackⓐ hair (Lev 13:37) Mt 5:36 (opp. λευκός as Artem. 1, 32 p. 34, 5; 9f). Of clothing used in mourning (Polyaenus 6, 7, 1 ἐν μελαίνῃ ἐσθῆτι; Jos., Vi. 138) μ. ὡς σάκκος τρίχινος Rv 6:12; cp. 1 Cl 8:3.ⓑ apocal. color: w. others Rv 6:5 (cp. Zech 6:2, 6 and s. πυρρός); Hv 4, 1, 10; 4, 3, 2; named alone, and as the color of evil, forming a contrast to the world of light (evil, malignant in the moral realm Solon, Pind. et al.; Diphilus Com. [IV/III B.C.] 91e of a woman; Plut., Mor. 12d μ. ἄνθρωποι; M. Ant. 4, 28 μ. ἦθος; Philostrat., Vi. Apoll. 5, 36 p. 196, 19 of misused gold) Hs 9, 1, 5; 9, 6, 4; 9, 8, 1f; 4f; 9, 9, 5; 9, 13, 8; 9, 15, 1; 3; 9, 19, 1. Hence ὁ μ. the Black One of the devil B 4:9; 20:1 (Lucian, Philops. 31 ὁ δαίμων μελάντερος τοῦ ζόφου).—FDölger, D. Sonne der Gerechtigkeit u. der Schwarze 1918; LZiehen, ARW 24, 1926, 48ff; RGradwohl, Die Farben im AT Beih. ZAW 83, ’63, 50–53. S. also AcThom 55 [Aa II/2, 171, 15]; 64 [180, 16].② neut. τὸ μέλαν, ανος ink (Pla., Phdr. 276c; Demosth. 18, 258; Plut., Mor. 841e, Solon 17, 3; Synes., Ep. 157 p. 294b κάλαμον κ. χάρτην κ. μέλαν; PGrenf II, 38, 8 [81 B.C.]; POxy 326; PLeid X, 10, 1ff; ParJer 6:19 χάρτην καὶ μέλανα; TestAbr A 12 p. 91, 3f [Stone p. 30] χάρτην καὶ μέλανα καὶ κάλαμον; loanw. in rabb.) ἐπιστολὴ ἐγγεγραμμένη μέλανι 2 Cor 3:3. διὰ μέλανος καὶ καλάμου γράφειν write with pen and ink 3J 13. διὰ χάρτου καὶ μέλανος 2J 12.—Pauly-W. Suppl. VII 1574ff; Kl. Pauly V 856; BHHW III 1991. B. 1052; 1055; 1291. DELG. M-M. TW. -
128 προσπίπτω
προσπίπτω impf. προσέπιπτον; aor. προσέπεσον or προσέπεσα—B-D-F §81, 3; Mlt-H. 208 (Hom.+; pap, LXX; TestAbr A; ApcMos; EpArist 180; Philo, Joseph.).① to prostrate oneself before someone, fall down before/ at the feet of freq. in the gesture of a suppliant (Soph. et al.) w. dat. of pers. (Pla., Ep. 7, 349a; Polyb. 10, 18, 7; Plut., Pyrrh. 384 [3, 4]; PPetr II, 1, 4 [III B.C.]; Ps 94:6; Jos., Bell. 3, 201; 454) Mk 3:11; 5:33; Lk 8:28, 47; Ac 16:29; GEb 18, 39.—Before God τῷ δεσπότῃ 1 Cl 48:1; abs. 9:1 (cp. TestAbr A 14 p. 94, 14f [Stone p. 36] τοῖς οἰκτιρμοῖς αὐτοῦ; ApcMos 33 τῷ θεῶ.).—πρ. τοῖς γόνασίν τινος fall at someone’s feet (Eur., Or. 1332 al.; Plut., Pomp. 621 [5, 2], Mor. 1117b; Chariton 3, 2, 1; Achilles Tat. 5, 17, 3; Jos., Ant. 19, 234. See TestAbr A 3 p. 79, 28 [Stone p. 6] al. τοῖς ποσὶν τοῦ ἀσωμάτου) Lk 5:8, unless the ref. here is to the clasping of a person’s knees by a suppliant, as perh. in the Eur. pass. above (s. L-S-J-M s.v. γόνυ 1 and προσπίπτω III). πρὸς τοὺς πόδας τινός (Esth 8:3; cp. Ex 4:25 and PCairZen 210, 1 [254 B.C.] πρὸς τὰ γόνατα) Mk 7:25.② to move with force against someth., fall upon, strike against (cp. Thu. 3, 103, 2 et al.; Appian, Bell. Civ. 4, 113 §472; Arrian, Anab. 3, 13, 6; Sir 25:21; Pr 25:20; Jos., Bell. 4, 343) τινί someth. of the winds (Ael. Aristid. 36, 8 K.=48 p. 440 D.; schol. on Apollon. Rhod. 4, 26–71a p. 277, 6) that beat upon a house w. great force Mt 7:25 (s. προσπαίω and προσκόπτω 2).— Come (suddenly) upon ὀξυχολία προσπίπτει τινί bad temper comes over someone Hm 6, 2, 5 (Menand., Epitr. 497 J. χολὴ μέλαινα πρ.).—M-M.
См. также в других словарях:
μελαίνα — μελαίνᾱ , μέλαινα fem nom/voc/acc dual μελαίνᾱ , μέλας black fem nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μελαίνᾳ — μελαίνᾱͅ , μέλαινα fem dat sg (doric aeolic) μελαίνᾱͅ , μέλας black fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μελαίνα — Μελαίνᾱ , Μελαίνα fem nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μελαίνᾳ — Μελαίνᾱͅ , Μελαίνα fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μέλαινα — Μελαίνα fem nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέλαινα — fem nom/voc sg μέλας black fem nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέλαινα — I Επονομασία της θεάς Δήμητρας. Σύμφωνα με τον Παυσανία, της δόθηκε για την πένθιμη περιβολή που φορούσε κατά την αναζήτηση της Κόρης. Ήταν πολύ διαδεδομένη στην αρκαδική πόλη της Φιγάλειας· σε μια σπηλιά που καλείται σήμερα Μαυροσπηλιά, υπήρχε… … Dictionary of Greek
Ἡ γῆ μέλαινα πίνει. — См. И курица пьет … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
μελαίνας — μελαίνᾱς , μέλαινα fem acc pl μελαίνᾱς , μέλαινα fem gen sg (doric aeolic) μελαίνᾱς , μέλας black fem acc pl μελαίνᾱς , μέλας black fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μελαίνας — Μελαίνᾱς , Μελαίνα fem acc pl Μελαίνᾱς , Μελαίνα fem gen sg (doric aeolic) Μελαίνᾱς , Μελαίνευς masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέλαιν' — μέλαινα , μέλαινα fem nom/voc sg μέλαιναι , μέλαινα fem nom/voc pl μέλαινα , μέλας black fem nom/voc sg μέλαιναι , μέλας black fem nom/voc pl μέλαινε , μελαίνω blacken pres imperat act 2nd sg μέλαινε , μελαίνω blacken imperf ind act 3rd sg… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)