-
21 κονίδες
κονίςeggs of lice: fem nom /voc pl -
22 κονίδων
κονίςeggs of lice: fem gen pl -
23 κόνεος
κόνιςdust: fem gen sg (attic epic ionic) -
24 κόνεσιν
κόνιςdust: fem dat pl -
25 κόνης
κόνιςdust: fem nom /voc pl (doric aeolic)κονέωraise dust: imperf ind act 2nd sg (doric aeolic) -
26 κόνιι
κόνιςdust: fem dat sg (epic doric ionic aeolic) -
27 κόνιν
κόνιςdust: fem acc sg -
28 κονιορτός
κονιορτός, οῦ, ὁ (κόνις ‘dust’ + ὄρνυμι ‘stir up’; Hdt. et al.; Mitt-Wilck. I/2, 198, 16 [III B.C.]; LXX; TestSol 7:2f; Philo, Exs. 133; Jos., Ant. 3, 193; Tat. 30, 1) dust ἐκτινάσσειν τὸν κ. τῶν ποδῶν (cp. Heraclit. Sto. 10 p. 17, 8 after Il. 2, 150 ποδῶν … κονίη; Na 1:3 κ. ποδῶν αὐτοῦ) shake the dust from one’s feet Mt 10:14; cp. Lk 9:5; 10:11; Ac 13:51 (s. on ἐκτινάσσω 1). Of an unruly mob κονιορτὸν βάλλειν εἰς τὸν ἀέρα throw dust into the air Ac 22:23. κ. ἐγείρειν raise dust (cp. Appian, Mithrid. 87 §396 κονιορτὸς ἠγείρετο; Jos., Bell. 5, 471; also s. ἐγείρω 10) Hv 4, 1, 5b.— A cloud of dust (Aristodem. [IV A.D.]: 104 Fgm. 1, 8 Jac.) κ. ὡς εἰς τ. οὐρανόν a cloud of dust reaching, as it were, to heaven 4, 1, 5a (Quint. Smyrn. 2, 469f κόνις ἄχρις ἐς οὐρανόν). γινομένου μείζονος καὶ μείζονος κονιορτοῦ when the dust-cloud became greater and greater 4, 1, 6.—B. 19. DELG s.v. κόνις. M-M. -
29 ψάμαθος
ψάμαθος, ἡ, der Sand, bei Homer niemals vom Sande des Landes, sondern immer von dem durch Gewässer benetzten; meistens vom Sande am Meeresufer, z. B. Iliad. 1, 486, ἐπὶ ψαμάϑοις ἁλίῃσιν Odyss. 3, 38, ἐν ψαμάϑοισι ἁλίῃσιν Odyss. 4, 438; vom Flußsande Iliad. 21, 202 und 319. Der Sand des Landes heißt bei Homer ἄμαϑος und κόνις und κονία. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 123. – Ψάμαϑοι κλονέονται ἐν ϑαλάσσᾳ καὶ ποταμοῖς Pind. P. 9, 48; χλωρά Soph. Ai. 1043; παρακτία Eur. I. A. 165; παρὰ ψάμαϑον καὶ ϑῖν' ἁλός Ar. Vesp. 1520. – Uebh. Staub, ὀλίγῃ ϑῆκαν ὑπὸ ψαμάϑῳ Hegesipp. 4 (VII, 276); νεκύων Gaetul. 9 (IX, 409). – Als Bezeichnung der unendlichen Menge, des Unzählbaren, ὅσα ψάμαϑός τε κόνις τε Il. 9, 385, φύλλοισιν ἐοικότες ἢ ψαμάϑοισιν 2, 800; vgl. Pind. a. a. O.
-
30 κονία
κονία, ἡ, ion. u. ep. κονίη, vgl. κόνις; – 1) der Staub, bes. die zu einer Staubwolke aufgewühlte Erde; Hom. ποδῶν ὑπένερϑε κονίη ἵστατ' ἀειρομένη, Il. 2, 150; ὦρτο κονίη ἐκ πεδίου, τὴν ὦρσαν ἐρίγδουποι πόδες ἵππων 11, 151; μιάνϑησαν κονίῃ 23, 732; öfter im plur., κὰδ δ' ἔπεσ' ἐν κονίῃσι μακών Od. 18, 97, in der Il. oft von dem in der Schlacht Hinstürzenden, auch αἵματι καὶ κονίῃσι verbunden, Blut u. Staub, z. B. πεφυρμένος; πρηνὴς δ' ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν Hes. Sc. 365; γόνατος κονίαισιν ἐρειδομένου Aesch. Ag. 64; Eur. Andr. 112; Ar. Ran. 713 Ach. 18. – Der Flußsand, Triebsand, Il. 21, 271. – Der Ringerstaub, wit welchem sich die Ringer nach dem Salben bestreuen, um einander fester fassen zu können; dah. ἄνευ κονίας, wie ἀκονιτί, ohne Mühe u. Anstrengung, Ar. Lys. 471. – Auch Kalkstaub, seingeschlagener Kalk zum Tünchen der Wände; auch der Ueberzug mit Kalk, die Kalktünche selbst, Aristid. u. a. Sp. – 2) die Asche, wie man Od. 7, 153 κατ' ἄρ' ἕζετ' ἐπ' ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσιν erkl. (s. κόνις); und daher – 3) das über Asche gegossene Wasser, die Lauge; Ar. Ran. 713; Plat. Rep. IV, 430 b; Arist. Meteorl. 2, 3 u. Sp., die einzeln bezeichnen: κονία ἀσβέστου, Kalklauge, – κονία στακτή, Tropflange, – σαπωναρική, Seifenlauge, – πιλοποιητική, Hutmacherlange, – βαλανευτική, Badelange. – [Ι ist in der Regel kurz, lang im sing. bei Hom., wenn es den Hexameter schließt, u. im jambischen Trimeter, Ar. Ach. 18.]
-
31 καταμάω
A scrape up, heap up, τήν ῥα (sc. τὴν κόπρον)κυλινδόμενος καταμήσατο Χερσὶν ἑῇσι Il.24.165
; τὸν Χοῦν καταμήσονται (Mein. for κατακοιμήσονται) Pherecr.121: c. gen., heap upon,καταμώμενοι τῆς κεφαλῆς κόνιν J.BJ2.15.4
, v.l. ib.2.21.3.II κατ' αὖ νιν.. νερτέρων ἀμᾷ κοπίς (Jortin for κόνις) cuts it down, reaps it like corn, S.Ant. 601 (lyr.); if κόνις is retained, καταμᾷ must be rendered covers over.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καταμάω
-
32 κοῦφος
A light, nimble, Hom. only in neut. pl. as Adv., κοῦφα ποσὶ προβιβάς stepping lightly on, Il.13.158, cf. Hes.Sc. 323;κοῦφα βιβῶν Pi.O.14.16
;κ. ποσὶν ἄγ' ἐς κύκλον Ar.Th. 954
(lyr.); alsoκούφοις ποσί Pi.O.13.114
;κουφοτάταις πτερύγων ἀκμαῖς Ar.Ra. 1353
;πήδημα κ. ἐκ νεὼς ἀφήλατο A.Pers. 305
;κ. ἐξᾶραι πόδα S.Ant. 224
;κ. ἅλμα E.El. 439
(lyr.);κ. αἴρειν βῆμα Id.Tr. 343
;οὐ τοῖς κούφοις ὁ δρόμος LXX Ec.9.11
: metaph., κουφότεραι.. ἀπειράτων φρένες too buoyant, Pi.O. 8.61.2 metaph., easy, light, τελεῖν.. κούφαν κτίσιν to make achievement easy, ib.13.83;κ. εἰ δοίης τέλος A.Th. 260
; κ. νύξ an easier night, of a sick person, Jul.Mis. 342a ([comp] Comp.);περίπατος Sor.1.46
;τὸ ὅσιον ἅπαν κ. ἔργον OGI383.120
(Nemrud Dagh, i B. C.); of government, light, κουφοτέραν βασιλείαν less oppressive, Isoc.9.51;ἡ εὔκλεια κουφοτέρα φέρειν X.Cyr.8.2.22
; of an antagonist, easy-going,κουφότατος ἦν κρατήσας Id.Ages.11.12
;δεσπότην ἀπράγμονα καὶ κ. ἐξαπατᾷ θεράπων Men.Per.Fr.1
.3 unsubstantial, airy, vain,τὸ νέον.. κούφας ἀφροσύνας φέρον S.OC 1230
(lyr.);οὐδὲν ἄλλο πλὴν.. κούφην σκιάν Id.Aj. 126
;ἐλπίδος τι εἶχον κούφης Th.2.51
;κ. καὶ πτηνοὶ λόγοι Pl.Lg. 717c
; κ. πρᾶγμα a trifle, ib. 935a; κ. γράμματα a small letter, E.IT 594; of persons, = κουφόνους, Hdn.5.7.1; τὸ κοῦφον τοῦ νοῦ levity, Paus.5.21.14, cf. Hdn.7.8.6.4 light in point of weight, opp. βαρύς, Pl. Phlb. 14d, R. 438c ([comp] Comp.), etc.; κούφα σοι χθὼν ἐπάνωθε πέσοι may earth lie lightly on thee, E.Alc. 462 (lyr.), cf. Hel. 853;κούφη σοι κόνις ἥδε πέλοι IG14.1942.4
; κούφη σεῖο γαῖ' ὀστέα κεύθοι ib.329 ([place name] Himera); κ. πνεύματα light airs, S.Aj. 558;ὀστᾶ τε καὶ κ. κόνις Men.538.3
;τὸ κουφότατον.. τῶν κακῶν.. πενία Id.Kith.Fr.2
.b Medic. in various uses, σικύαι κοῦφαι dry cuppings, Philum. ap. Orib.45.29.17, cf. Sor.2.11, etc.; also κούφου μένοντος τοῦ ἰοῦ on the surface, Philum.Ven.7.3; μὴν κ. the eighth month of pregnancy, Sor.1.56; of food, easy to digest, light, Arist.EN 1141b18, etc.c of troops, light-armed,οἱ κ. τῶν στρατιωτῶν Hell.Oxy.6.4
;ὡπλισμένοι κουφοτέροις ὅπλοις X. Mem.3.5.27
;κούφη στρατιά Plu.Fab.11
;τὰ κ. τῆς δυνάμεως Plb.10.25.2
.d of ships, lightly-laden, Th.6.37, 8.27.5 light, slight,ἁμαρτήματα Pl.Lg. 863c
; κουφότερα γυμνάσια, opp. ἀναγκαῖα, Arist. Pol. 1338b40; κ. ἐργασίαι ib. 1321a25.6 empty,κεράμια Gp.7.24.2
, cf. PLond.5.1656.6 (iv A. D.), PFlor.314.8(v. A. D.): hence as Subst., κοῦφον (sc. κεράμιον), τό, jar, in pl., POxy.1631.16 (iii A. D.), PFay. 133.6 (iv A. D.), PStrassb.1.10 (vi A. D.).7 [voice] Act., relieving, assisting,χερὶ κούφᾳ Pi.P.9.11
: prob. to be taken in this sense in Theoc. 11.3.II Adv. - φως lightly, nimbly,κ. ὀροῦσαι A.Eu. 112
; κ. ἐσκευασμένοι, of soldiers, Th.4.33;ὡπλισμένοι X.Mem.3.5.26
, etc.; κ. ἔχειν to be relieved, Arist.Pr. 873a16.2 metaph., lightly, with light heart,κουφότερον μετεφώνεε Od.8.201
;κ. νοῆσαι Sapph.Supp. 5.14
; κ. φέρειν, opp. δεινῶς φ., E.Med. 449, 1018;ὡς κουφότατα φέρειν Hdt.1.35
; διάγουσα κούφως doing well, of a patient, Hp.Epid.1.26.δ. -
33 ἄζω 1
ἄζω 1.Grammatical information: v.Meaning: `dry, parch' (Il.).Other forms: Mostly intr. ἅζομαι.Derivatives: Hell. ἄζα `dryness, heat' as in σάκος... πεπαλαγμένον ἄζῃ (χ 184) often taken as `mould', which seems unnecessary, cf. ἅζα ἅσβολος κόνις, παλαιότης· κόπρος ἐν ἀγγείῳ ὑπομείνασα H. - Adj. ἀζαλέος `dry' (Il.), cf. ἰσχαλέος, αὑσταλέος (no l\/n-stem with ἀζάνομαι). Unclear ἀζαυτός παλαιότη καὶ κόνις H.Etymology: Problematic is ἄδδαυον· ξηρόν H. A compound with αὖος is improbable; Latte corrects in *ἀδδανον. - Nearest cognate seems Czech. OPol. ozd `dried malt', Czech. Slov. ozditi `to dry malt', idg. * h₂esd-. With velar Gm. words, Goth. azgo, OHG. asca `ashes'. Without the final cons. Lat. āreo `be dry', prob. also āra, OLat. āsa `altar' which is found also in Hitt. h̯ašša- `hearth'. The Latin long ā is explained from a perfect * h₂e-h₂s- \> ās- (Lubotsky, KZ 98 (1985) 1-10). Further Skt. ā́sa- m. `ashes, dust' (which may continue * h₂oso-). S. also Specht Ursprung 201, 219, 232. (Not here ἄσβολος.). Cf. αὖος, ἀυσταλέος.Page in Frisk: 1,25-26Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄζω 1
-
34 κόνυζα
Grammatical information: f.Meaning: `name of a strong smelling plant, `fleabane, Inula (viscosa, graveolens, britannica)'; (Hekat., Arist., Thphr., Dsc.),Other forms: also σκόνυζα (Pherecr.) and κνύζα (Theoc.) \> NGr. (Calabr.) kliza (Rohlfs ByzZ 37, 53, Wb. s. v.).Derivatives: κονυζήεις `κ.-like' (Nic.), κονυζίτης ( οἶνος) `seasoned with κ.' (Dsc., Gp.; Redard Les noms grecs en - της 97).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Formation like μώλυζα, μάνυζα, ὄρυζα, κόρυζα a. o. Formed from κονίς (s. v.), with dialectal κνύζα as reshaping after κνύω? On the other hand κνύζα (\< *κνύγ-ι̯ᾰ?) has een compared withOWNo. hnykr (PGm. * hnuki-, IE. * knugi-) `stench' (to which κνόος, κνύω) Torp in Fick 3, 100. If so, κόνυζα could be reshaping after κονίς (acc. to Schwyzer 278 - ο- epenthesis.) - The variation rather points to a Pre-Greek word (note also the σ-); Fur. 183, 381.Page in Frisk: 1,913-914Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κόνυζα
-
35 κονιάω
κονιάω pf. pass. ptc. κεκονιαμένος (Aesop, Fab. 121 P.=193 H. ἐν κεκονιαμένῳ οἴκῳ) (κόνις ‘dust, plaster’; Demosth. et al.; Michel 594, 96; SIG 695, 88. Pass. CIG I 1625, 16; Dt 27:2, 4; Pr 21:9) whitewash τοῖχος κ. a whitewashed wall Ac 23:3 (s. τοῖχος). τάφοι κ. whitewashed tombs Mt 23:27 (BMcCane, Is a Corpse Contagious? Early Jewish and Christian Attitudes toward the Dead: SBLSP ’92, 378–88) w. implicit satire: the Pharisees are unwittingly a source of defilement. GNaass 284, 153 (cp. Aesop, above).—KRengstorf, Rabb. Texte, 1. Reihe III ’33ff, p. 34f.—DELG s.v. κόνις. M-M. TW. -
36 cinis
cinis, eris, Abl. ere u. erī, m., selten f. (vgl. κόνις), die Asche übh. (während favilla die dünne, leicht verfliegende Asche, besond. wenn sie noch glimmt; vgl. Plin. 19, 19 corporis favillam ab reliquo separant cinere; u. Suet. Tib. 74 cinis e favilla et carbonibus ad calfaciendum triclinium illatis exstinctus et iam diu frigidus exarsit repente), I) eig.: A) im allg.: in lignis si flamma latet fumusque cinisque, Lucr.: c. lixivius, Plin., od. c. lixivia, Col., ausgelaugte Asche, Lauge: in cinerem dilabi, in A. zerfallen, zu A. werden, Hor. u. Lact. – Vom Gebrauch der Asche zum Scheuern der Gefäße ist das Sprichwort hergenommen: huius sermo haud cinerem quaeritat, Asche (Lauge) braucht ihre R. nicht (= sie ist nett, höflich), Plaut. mil. 1000. – B) insbes.: 1) Asche verbrannter Leichname, Sing., c. mortui, Cic.: c. atque ossa alcis, Cic.: Plur., patroni cineres, Quint.: c. matris, Hor. – poet., cedo invidiae, dummodo absolvar cinis, nach meinem Tode, Phaedr.: post cinerem, nach Verbrennung des Leichnams, Ov. – 2) der Aschenhaufe, die Trümmer eingeäscherter, verwüsteter Städte usw., patria e cinis, Cornif. rhet., od. cineres, Verg.: in cinere deflagrati imperii, Cic. Cat. 4, 12: in od. ad cinerem collabi, Val. Max. 5, 3, 2. Arnob. 3, 23. – II) übtr., als Bild der Zerstörung, Vernichtung: si aurum, si argentumst, omne id ut fiat cinis, zu Asche werde, Plaut. rud. 1257: in cinerem vertere, Tibull. u. Ov., od. in cinerem (cineres) dare, Sen. poët., in Asche verwandeln = zunichte machen, vernichten: in fumum et cinerem vertere alqd, (Erworbenes) in Rauch u. Asche verwandeln = durchbringen, Hor. Troia virûm atque virtutum omnium acerba cinis, das Grab, Catull. – / Nbf. ciner, nach Prisc. 5, 42 u. 6, 65; u. cinus, neutr., Itala Iudith 9, 1 (Akk. Sing. cinus). Gromm. vet. 308, 3 (Akk. Sing. cinus). – cinis als fem., Calv. fr. bei Charis. 101, 11 (vgl. Non. 198, 11 sqq.). Lucr. 4, 924 (926). Catull. 68, 90; 101, 4. Scrib. 216. Ser. Samm. 379. Auson. parent. 29, 3. p. 54 Schenkl. Apul. met. 9, 12. Carm. epigr. 1054, 2 u. (im Plur.) Corp. inscr. Lat. 6, 8431, 8 u. 10, 4142, 3. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 978.
-
37 πλεῖστος
πλεῖστος, superl. zu πολύς, der, die, das meiste, sehr viel; auch von der Größe, der Ausdehnung, dem Werthe; Hom. ᾖ δὴ πλεῖστον ὅμιλον ὅρα, Il. 15, 616; πολὺ πλεῖστοι καὶ ἄριστοι λαοί, die meisten u. besten, 2, 577, u. öfter; πλειστον κακόν, das größte Uebel, Unglück, Od. 4, 697; πλείστη κόνις, καλάμη, Il. 13, 335. 19, 222; ὅμιλος ἀνδρῶν ὁ πλεῖστος, Pind. N. 7, 24; πλείστα χρῆσις, Ol. 10, 1; ὄχλον μὲν οὖν τὸν πλεῖστον ἐκλείψω λόγων, Aesch. Prom. 829; εἷς ἀνὴρ πλεῖστον πόνον ἐχϑροῖς παρασχών, Pers. 319; ποίμναις τὰ πλεῖστα τοῦ βίου ξυνειπόμην, Soph. O. R. 1125, u. πλεῖστον adverbial, ὃν πλεῖστον φιλεῖ, ib. 612; selbst beim superl., πλεῖστον κάκιστος, O. C. 745, τῆς πλεῖστον ἐχϑίστης ἐμοὶ ἐχίδνης, Phil. 627; Eur., Ar., u. in Prosa überall; αὐτῷ ἡ πλείστη γνώμη ἦν, er war am meisten der Meinung, hatte die stärkste Neigung, Her. 5, 126; auch πλεῖστός εἰμι τῇ γνώμῃ, 7, 220, u. πλεῖστός ἐστιν ἔν τινι, er ist am meisten damit beschäftigt, spricht viel davon; πλείστου ἄξιος, Plat. Rep. I, 331 a; ὅτι νῠν ἐσμεν ἐν ἀγνοίᾳ τῇ πλείστῃ περὶ αὐτοῦ, Soph. 249 e. Häufig περὶ πλείστου ποιεῖσϑαί τι, Etwas am höchsten schätzen, Thuc. u. A.; – ὅσοι πλεῖστοι, ὅσα πλεῖστα, so viel wie möglich, Her. 1, 14. 6, 44 u. sonst; auch ὅτι πλεῖστος, Thuc. u. A. – Scheinbar als compar. mit folgdm ἤ, Her. 2, 35, wo Bekker πλέω lies't.
-
38 πάσσω
πάσσω, att. πάττω, fut. πάσω, perf. pass. πέπασμαι, – a) streuen, darauf od. darüber streuen, sprengen, sowohl von trockenen als flüssigen Dingen; φάρμακα, Heilmittel auf eine Wunde legen, Il. 5, 401. 900. 15, 394 u. sonst; mit dem gen., πάσσειν ἁλός, des Salzes oder vom Salze daraufstreuen, 9, 214; so auch folgde Dichter; ϑελκτήρια φάρμακ' ἔπασσεν αἰϑέρι καὶ πνοιῇσι, Ap. Rh. 4, 442. – b) übertr. einstreuen, einweben, bes. von angebrachten Verzierungen, von gewirkter od. gestickter Arbeit; ϑρόνα πάσσειν, Blumen über eine Stickerei streuen, sie hie und da, wie darüber gestreut, hineinsticken, Il. 22, 441; eben so ἀέϑλους, Kämpfe hie und da hineinsticken, 3, 126; χρυσῷ πάττων μ' οὐ γιγνώσκεις, Ar. Nubb. 912, wie πάττε πολλοῖς τοῖς ῥόδοις, 1330; u. in sp. Prosa, κόνις ἐπὶ τῇ κεφαλῇ πάσσεται, Luc. de luct. 12. – Adj. verb. παστέος, Ar. Pax 1074.
-
39 πίνω
πίνω, fut. πίομαι, welche Form Pind. Ol. 6, 86 als praes. gefaßt wird, von Arist. an gew. πιοῠμαι, was sich schon Xen. Conv. 4, 7 findet, vgl. Lob. Phryn. p. 31 u. Ath. X, 446 d; aor. ἔπιον, πιεῖν, ep. πιέειν, πιέμεν, imperat. πίε, Od. 9, 347, wie Eur. Cycl. 560, gew. πῖϑι, Ar. Vesp. 1489, s. Ath. a. a. O.; die übrigen tempp. werden von ΠΟΩ gebildet, πέπωκα, πέπομαι, ἐπόϑην (vgl. auch πιπίσκω); – trinken, von Menschen u. Thieren; Hom. oft mit essen verbunden, ἐσϑιέμεν καὶ πινέμεν, Od. 2, 305, πῖνε καὶ ἦσϑε, 16, 441 u. oft; πίνεσκεν, Il. 16, 226; αἴ κε πίῃσϑα, Il. 6, 260; gew. c. acc., auch πίνειν κρητῆρας οἴνοιο, 8, 232, wie wir sagen: eine Flasche Wein trinken (so κύλικα Luc. Tox. 63); aber auch c. gen. partit. des Weines, von Etwas trinken, Od. 11, 96. 15, 373. 22, 11; προςανέα πίνοντας, Pind. P. 3, 52; übtr., πέπωκεν αἷμα γαῖα, Aesch. Spt. 803, wie πιοῦσα κόνις μέλαν αἷμα πολιτᾶν Eum. 935, u. öfter, die Erde trinkt, saugt das Blut, wie bei andern Tragg., vgl. Soph. O. R. 1401 O. C. 128; πέπωκα, Eur. Cycl. 534. 584; Ar. oft, πῖν' ἐπὶ ξυμφοραῖς, Equ. 404; in Prosa auch von der Erde, die Regen u. andere Feuchtigkeiten einsaugt, Her. 3, 117. 4, 198; οἱ τὰ φάρμακα πίνοντες παρὰ τῶν ἰατρῶν, Plat. Gorg. 467 c, u. öfter; δειπνήσαντάς τε καὶ πιόντας εὖ μάλα, Phaed. 116 e; ὅ, τι τε ἐδεστέον ἢ ποτέον, Prot. 314 a; ἐκ φιαλῶν, Xen. Cyr. 5, 3, 3; auch ἔπινον ἐν κερατίνοις, An. 5, 9, 4, nach Krüger, wofür Ath. XI, 476 c, die Stelle anführend, den bloßen dat. hat; Sp. – [Ι ist in πίνω stets lang, dah. Strat. 96 (IX, 19) richtig καὶ πίε für καὶ πῖνε geschrieben; im fut. bald lang, bald kurz, ep. gew. lang, πιόμενος Il. 13, 493 Od. 19, 160, wie Ar. Equ. 1289. 1401; vgl. Theogn. 956 u. 1125; bei den Comic. gew. kurz, vgl. Ath. X, 446 d XI, 783 e 471 a XIII, 570 d; im aor. außer πῖϑι immer kurz.]
-
40 σύν-ορος
σύν-ορος, ion. σύνουρος, mit angränzend; Arist. eth. 8, 10; τῇ Ἀττικῇ, Plut. Lys. 29. – Uebertr., verwandt, ähnlich, κάσις πηλοῦ ξύνουρος διψία κόνις, Aesch. Ag. 481.
См. также в других словарях:
κονίς — κονίς, ίδος, ἡ (ΑΜ) βλ. κόνιδα … Dictionary of Greek
κονίς — eggs of lice fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόνις — η (ΑM κόνις, ιος, Α αττ. τ. εως και εος) σκόνη («κόνις δὲ σφ ἀμφιδεδήει κοπτομένη πλεκτοῑσιν ὑφ ἅρμασι και ποσὶν ἵππων», Ησίοδ.) νεοελλ. (τεχνολ. μεταλργ.) στερεά ουσία που έχει λειοτριβηθεί ή αλεστεί και βρίσκεται σε λεπτότατο διαμερισμό αρχ. 1 … Dictionary of Greek
κόνις — κόνῑς , κόνις dust fem acc pl (epic doric ionic aeolic) κόνις dust fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
‘΄Οσα ψάμαθός τε κόνις τε. — См. Песка морского … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
κόνει — κόνις dust fem nom/voc/acc dual (attic epic) κόνεϊ , κόνις dust fem dat sg (epic) κόνις dust fem dat sg (attic ionic) κονέω raise dust pres imperat act 2nd sg (attic epic) κονέω raise dust imperf ind act 3rd sg (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόνεις — κόνις dust fem nom/voc pl (attic epic) κόνις dust fem nom/acc pl (attic) κονέω raise dust imperf ind act 2nd sg (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόνι — κόνις dust fem voc sg κόνῑ , κόνις dust fem dat sg (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κονίδας — κονίς eggs of lice fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κονίδες — κονίς eggs of lice fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κονίδων — κονίς eggs of lice fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)