-
1 ἀμείλιχος
ἀμείλ-ῐχος, ον,A implacable, relentless,Ἀΐδης Il.9.158
; ἦτορ ib. 572;βία Sol.32
; στρατός (of rain), κότος, Pi.P.6.12, 8.8:—a form [full] ἀμειλίχιος occurs in Adv.- ίως Epigr.Gr.313
([place name] Smyrna).II of things, unmitigated, ;ἀμείλιχα σάρκες ἔχουσιν IG14.2461
([place name] Massilia).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀμείλιχος
-
2 ἄδδιξ
-
3 ὀρτάλιχος
2 generally, young bird, A.Ag.54 (anap.); (Agath.);ὀ. χελιδόσι Opp.H.5.579
; young animal, S.Fr. 793 (anap.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὀρτάλιχος
-
4 ὅμοστιξ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὅμοστιξ
-
5 ὕστριξ
II in pl., something obtained from pigs, prob. bristles, Pl.Com.28. -
6 ἄδδιξ
ἄδδιξ, - ιχοςGrammatical information: f.Meaning: a measure, of four choinikes (Ar., fr. 709)Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Unknown. For the suffix cf. χοῖνιξ (which has - ικ-). Geminated -d- is rare in Ion.-Att. Measures are more borrowed. Cf. κάδδιχος s.v. κάδος. Fur. 130 n. 59 assumes a substr. word with k\/zero. Cf. also Szemerényi Studia Pagliaro 3 (1969) 248.Page in Frisk: --Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἄδδιξ
-
7 ὀρταλίς
Grammatical information: f.Meaning: `hen' (Nic. Al. 294).Derivatives: ὀρτάλιχος m. `young bird' (A. Ag. 54, Ar. Ach. 871, AP, Opp.), `young animal' (S. Fr. 793), `chick' (Theoc.), - ιχεύς m. `id.' (Nic. Al. 228: acc. - ῆα, metr. enlargement at verse-end; Bosshardt 64). Denomin. ἀν-ορταλίζω `to prance, to clap the wings like a hen (cock)' v.t. (Ar. Eq. 1344).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Popular formations in - ίς resp. - ιχος ( ἀηδονίς, κόψιχος etc.; Chantraine 344 a. 403, Schwyzer 465 a. 498), first from an λ-stem (unless rather with complete - αλίς as in συκ-αλίς, δορκ-αλίς [: δορκ-άς] a.o.), lastly from a noun *ὀρτος of unknown meaning. The obvious connection with ὄρνυμαι `rise, come into movement' (cf. κονι-ορ-τός, θέ-ορ-τος) does not mean much semantically. Cf. Baunack Phil. 70, 465 f.Page in Frisk: 2,428-429Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀρταλίς
-
8 ὀψέ
Grammatical information: adv.Meaning: `after, after a long time, late (in the evening), too late' (Il.).Compounds: Often ὀψι- as 1. member (after ἀγχι-, ἠρι- a.o.), e.g. ὀψί-γονος `late-born, younger' (Il., Hdt., Arist.); also ὀψ-, e.g. ὀψ-αρό-της m. `who ploughs late' (Hes. Op. 490); cf. Fraenkel Nom. ag. 1, 111 f. As 2. member in ἀπ-οψέ (A. D.), κατ-οψέ (Alex. Trall.) `late (at night)', cf. κατ-όπιν, ἀπο-πρό a.o.Derivatives: 1. ὀψι-αίτερος, - αίτατος (Att.; after παλαίτερος a.o.). 2. ὄψ-ιος `late' (Pi., Arist.) with ὀψιό-της f. (Thphr.), like πρώϊ-ος; - ιμος `id.' (X., hell.), like πρώϊ-μος (through reinterpretation of ὄψιμος `visible' [Β 325]?; s. Arbenz 22 f.); - ινός `id.' (Empire; after ἑωθι-νός a.o.; Chantraine Form. 200 f., Wackernagel Unt. 105 n. 1). 3. ὀψ-ίχα ὀψέ. Βυζάντιοι H. (diminutive like ὁσσ-ίχος a. o.). 4. ὀψ-ία f. `evening' (IA.). 5. ὀψ-ίζω `to be late, to retard' (Lys., X.) with - ισμός m. `delay' (D. H.). On ὀψ-έ with oxytonized -έ there is no agreement. Nearest comes τῆλ-ε (s. v.); cf. - δε, - θε, - σε, - τε (Schwyzer 631).Etymology: To ὄψ-ι agrees ὕψ-ι `in high'. Unenlarged *ὄψ like ἄψ (s.v. w. lit.); identical with Lat. ops- beside op, ob `up(on) -- towards, at -- towards' in o(b)s-tendō a.o. Withou -ς in ὄπισθεν, ὀπίσ(σ)ω, ὀπώρα; s. vv. w. further lit.Page in Frisk: 2,458-459Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὀψέ
-
9 σῑμός
σῑμόςGrammatical information: adj.Meaning: `having an impressed, pouting nose, snub-, flat-nosed' (opposite γρυπός), `bent upward, rising, concave, hollow' (oppos. κυρτός), metaph. `impudent, mischievous' (IA),Compounds: also with modifying or further charakterising prefixes as ἀνα-, ἐν-, ὑπο- (Strömberg Prefix Studies 127 a. 147).Derivatives: 1. σιμ-ότης f. `snub-nosedness, upward bending' (Pl., X.); 2. - όομαι, - όω, also w. ἀπο-, ἐπι-, ὑπο-, `to become snub-nosed, to bend (oneself) upward, to bend off' (Hp., Th., X., Arist. etc.) with - ωσις f. `snub-nosedness' (Gal.), ἀπο- σῑμός `bending off course of a ship' (App.); - ωμα n. `curved upward prow of a ship' (Plu.); 3. - αίνω `to bend the nose upward' (Call. Iamb.); also 4. σίμιον αἰγιαλός H. (of a sea-coast bent inwards). -- With oppositive accent.: σῖμος m. name of a fish (Opp., Ath.) with - άριον (pap. VI -- VIIp); cf. Strömberg Fischn. 44, Thompson Fishes s. v. -- Several PN: Σῖμ-ος, - ύλος, - ιχος a.o.; also - ίας, from where as appellative *σιμίας m. prop. "flat-nose", `monkey' in Lat. LW [loanword] sīmia (Leumann Sprache 1, 206 f. = Kl. Schr. 173); cf. καλλίας. -- Quite doubtful the rivern. Σιμόεις, - εντος (Il. etc.); cf. Krahe Beitr. z. Namenforsch. 2, 233 f.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Oxytone adj. in - μός are rare (Chantraine Form. 151, Schwyzer 494); note however θερμός and close to it δοχμός, both inherited. Σιμός too makes the impression of an old inherited word, but a convincing etymology does not exist. The connection with a Germ. word for `disappear, fall in, decrease' in OHG swīnan, ONord. svīna (Persson, e.g. Beitr. 1, 382, Brugmann Grundr.2 II: 1, 246 f.) is, even apart from the phonetic uncertainty, also semant. far from evident; s. WP. 2, 519 (= Pok. 1041), where σιμός as `bent inwards' is rather connected with MHG swīmen `stagger, be suspended', ONord. svīma `float, stagger, swoon' with further connection with Celt., e.g. Welsh chwil (from *su̯ī-lo-) `turning quickly, whiling, dally', IE *su̯ē̆i- `bend, turn, swing'; semant. also not very evident. Lat. LW [loanword] sīmus, s. W.-Hofmann; diff. Pisani Ist. Lomb. 73: 2, 27 (Mediterranean word, if not inherited). -- After Solmsen IF 30, 1ff. to σιμός also σίλλος and σικχός, perh. also σιρός (s. vv.). -- As there is no cognste, the word could also be Pre-Greek.Page in Frisk: 2,707-708Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σῑμός
-
10 σύριχος
Grammatical information: m.Meaning: `basket' (Alex.). Also συρίσκος ἀγγεῖόν τι πλεκτόν, εἰς ο σῦκα ἐμβάλλουσι. τινες δε ὑρίσκον H.Other forms: Here also ὕριχος (Porson; cod. - ισός Ar. Fr. 569, 5), ὕρισχος and βρίσχος (Phryn. PS), σύρισσος (Poll.), ὑρίσσος (H.), - ός (Theognost.); also ὑρρίς σπυρίς (Zonar.); cf. ὑρίσιδα (for ὑρίς, - ίδα?) σπυρίδιον, σπυρίς H.; ὑρράδα (cod. ὕρρ-) σπυρίδιον (Theognost.), ὕρραχα πρίσχη H. (cf. βρίσχος in Phryn.). With other anlaut: ἄρριχος (s. v.) and ἀρίσκος κόφινος H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: The suffixes - ιχος and - ίσχος both show the popular character of the above words, which have clearly never reached the stabilising level of the literary language; (of course there may also be mistakes in the tradition). Etymol. unclear. Analytical attempt by Güntert Reimwortbild. 143; cf. also ῥίσκος and the lit. on ἄρριχος; further Hiersche Ten. aspiratae 22 f. w. further details and hypotheses. Furnée 135, 241, 392, 300Page in Frisk: 2,822Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σύριχος
-
11 Δᾱρεικός
ΔᾱρεικόςGrammatical information: m.Meaning: ( στατήρ) Persian gold coin (Hdt.), also Δαρῐκός (Herod.) and - ιχός (Sparta), cf. Schwyzer 196 A. 2 m. Lit.Origin: LW [a loanword which is (probably) not of Pre-Greek origin] Pers.Etymology: By the Greeks interpreted as "Dareios-coin" (cf. louisd'or), after the picture of the king. One would expect however *Δαρειακος; - ικος is surprising (Chantr. Etudes 122). But Horn Neupers. Etymologie Nr. 654 considers Δαρεικός as a folketymological reshaping of *δᾰρῐκός = babyl. da-ri-ku (meaning uncertain) from OP * dari- = Av. zairi- `yellow' (cf. s. χλωρός); against Schwyzer IF 49, 10ff.Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > Δᾱρεικός
См. также в других словарях:
πλίξ — ιχός, ἡ, Α 1. (δωρ. τ.) βήμα 2. η πύλεος. [ΕΤΥΜΟΛ. < πλιχ ς < θ. πλιχ τού πλίσσω «βηματίζω») … Dictionary of Greek
στίξ — ιχός, ἡ, Α (μόνον στη γεν. εν., αιτ. εν. στίχα και ον. και αιτ. πληθ. στίχες, στίχας) 1. γραμμή, τάξη ιδίως στρατιωτών («στίχες Τρώων», Ομ. Ιλ.) 2. φρ. α) «ἀνέμων στίχες» μτφ. ριπές ανέμων(Πίνδ.) β) «ἐπέων στίχες» οι στίχοι ή οι στροφές γ) «κατὰ… … Dictionary of Greek
ψίξ — ιχός, ὁ, ἡ, ΜΑ η ψίχα. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. συνδέεται με το ρ. ψίω* «τρέφω, ταΐζω» και έχει σχηματιστεί με ουρανικό πρόσφυμα χ (πρβλ. ψή χ ω, τρύ χ ω)] … Dictionary of Greek
κάδδιχος — κάδδιχος, ὁ (Α) 1. (κατά τον Πλούτ.) το δοχείο στο οποίο έβαζαν τα ψίχουλα 2. κάλπη 3. (κατά τον Ησύχ.) α) σικελικό μέτρο, ίσως το ημίεκτον* β) άρτος που προσφερόταν στους θεούς. [ΕΤΥΜΟΛ. < κάδος, με εκφραστικό αναδιπλασιασμό ( δδ ) και… … Dictionary of Greek
λάβριχος — λάβριχος, ὁ (Α) ψάρι τού γλυκού νερού. [ΕΤΥΜΟΛ. < λάβρος + κατάλ. ιχος (πρβλ. πύρρ ιχος)] … Dictionary of Greek
μικιχίζομαι — και λακωνικός τ. μικκιχίδδομαι (Α) (στη Σπάρτη) (η μτχ. ενεστ. ως ουσ.) «μικιχιζόμενος» αγόρι που βρίσκεται στο τρίτο έτος τής ηλικίας του. [ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτυρο τ. *μίκκιχος (< μικκός + επίθημα ίχος, πρβλ. οσσ ίχος)] … Dictionary of Greek
οσσίχος — ὁσσίχος, η, ον και ὅσσιχος, ίχη, ον (Α) όσο μικρός ή όσο λίγος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὅσσος + υποκορ. κατάλ. ιχος (πρβλ. μείλ ιχος)] … Dictionary of Greek
οψίχα — ὀψίχα (Α) επίρρ. (κατά τον Ησύχ.) «ὀψέ. Βυζάντιον». [ΕΤΥΜΟΛ. Επίρρ. ενός αμάρτυρου επιθ. *ὀψίχος (< ὀψέ + υποκορ. επίθημα ιχος, πρβλ. οσσ ίχος)] … Dictionary of Greek
πύρριχος — I Πόλη της αρχαίας Λακωνικής, που πήρε το όνομά της από τον γιο του Αχιλλέα Πύρρο, που πήγε στη Λακωνική για να πάρει ως σύζυγο την Ερμιόνη. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, το όνομά της οφείλεται στον θεό Πύρριχο ή στον Σιληνό Πύρριχο. Υπήρξε μία από … Dictionary of Greek
τοσσίχος — η, ον και, κατά τον Ησύχ., τ. ουδ. τεσσίχου και τεσσίχον Α τόσο μικρός, τόσο λίγος. [ΕΤΥΜΟΛ. < τόσος / τόσσος + υποκορ. επίθημα ίχος (πρβλ. ὁσσ ίχος)] … Dictionary of Greek
ψαρίχοι — και ψαρίγχοι Α (κατά τον Ησύχ.) «ψᾱροι». [ΕΤΥΜΟΛ. < ψάρ* + υποκορ. κατάλ. ιχος (πρβλ. ὁσσ ίχος)] … Dictionary of Greek
