-
1 θηλεία
θηλείᾱ, θῆλυςfemale: fem nom /voc /acc dualθηλείᾱ, θῆλυςfemale: fem acc dual (ionic)θηλείᾱ, θῆλυςfemale: fem nom dual (ionic)——————θηλείᾱͅ, θῆλυςfemale: fem dat sg (doric ionic aeolic) -
2 θηλεια
-
3 θηλείᾳ
Βλ. λ. θηλεία -
4 θήλεια
η см. θήλυ -
5 θήλεια
θῆλυςfemale: fem nom /voc sgθῆλυςfemale: fem nom sg (ionic) -
6 θηλείας
θηλείᾱς, θῆλυςfemale: fem acc plθηλείᾱς, θῆλυςfemale: fem gen sg (doric ionic aeolic) -
7 θηλειάων
θηλειά̱ων, θῆλυςfemale: fem gen pl (epic ionic aeolic) -
8 θηλείαι
θηλείᾱͅ, θῆλυςfemale: fem dat sg (doric ionic aeolic) -
9 θῆλυς
A- εας Il.5.269
(Hom. has regul. fem.θήλεια Il.8.7
,al., but also θῆλυς as fem., 10.216,al., as in other poets, v. infr.): [dialect] Ion. fem. θήλεα, θήλεαν, θηλέης, θηλέῃ, pl. θήλεαι, θηλέας, θηλέων, Hdt. and Hp.: gen. ; acc. fem. θηλείην dub. l. in Nic.Al.42, neut. pl.θήλεια Arat.1068
: [dialect] Ep. also θηλύτερος indicating opposition rather than comparison (cf. ἀρρέντερος); θηλύτεραι δὲ γυναῖκες Il.8.520
;θηλύτεραι δὲ θεαί Od.8.324
; (Elis, iv B.C.); in late Prose θηλύτερος, -ύτατος occur as [comp] Comp. and [comp] Sup. (v. infr. 11): ( θη- 'suckle', cf. θῆσαι):— female, θήλεια θεός a goddess, Il.8.7; Ἥρη θῆλυς ἐοῦσα being female, 19.97, cf. A.Ag. 1231, S.Tr. 1062, E.IT 621; θήλειαι ἵπποι mares, Od.4.636, etc.; σύες θήλειαι sows, 14.16; ὄϊς θῆλυς a ewe, Il.10.216;θήλεια μῆλα Arat. 1068
; θήλεια ἔλαφος a hind, Pi.O. 3.29;θήλεα κάμηλος Hdt.3.102
; ἡ θ. ἵππος ib.86;θ. ὄρνις S.Fr. 477
; ζῷα θ. Pl.Criti. 110c; ἄπαις θήλεος γόνου without female issue, Hdt.3.66;θῆλυς σπορά E.Hec. 659
;θήλειαι γυναῖκες Id.Or. 1205
;θ. κόραι Pl.Lg. 764d
: with masc. nouns, ὁ θῆλυς ὀρεύς the she-mule, Arist.HA 577b22;ἄνθρωπος θῆλυς Id.PA 688b31
: masc. pl.,θήλεις χοροί Critias 1.8D.
; butμὴ εἶναι θεοὺς ἄρρενας μηδὲ θηλείας Phld.Piet.12
.b ἡ θήλεα, [dialect] Att. - εια, the female, Hdt.3.109, X.Mem.2.1.4; (troch.).c τὸ θ. γένος the female sex, woman-kind, E.Hec. 885; τὸ θ. alone, Id.HF 536, etc.; opp. τὸ ἄρρεν, Pl.R. 454d, Arist.Metaph. 988a5; [ἡ δεῖνα] τέτοκεν θῆλυ PTeb.422.18
(iii A.D.),al.d of plants and trees, Thphr.HP3.9.1;θ. κάλαμος Dsc.1.85
;θῆλυς φοῖνιξ Ach.Tat.1.17
;θῆλυ βούτομον Thphr.HP4.10.4
.2 of or belonging to women,κουράων θῆλυς ἀϋτή Od.6.122
; θήλεα νοῦσος among the Scythians (cf. Ἐνάρεες), Hdt.1.105; (lyr.); ;χάρις APl.4
.<*>87 (Leont.); θ. φόνος murder by women, E.Ba. 796.II metaph., of persons and things,bὕδωρ θ. καὶ μαλακόν Thphr.CP2.6.3
; θηλυτέρα ὀσμή ib.6.15.4; θηλύτατον πεδίον most fruitful, Call.Fr. 296; θηλύτατον ὕδωρ of the Nile, Id.Sos. vii 5.2 tender, delicate,Φοίβου θήλειαι.. παρειαί Id.Ap.37
; θῆλυς ἀπὸ χροιῆς delicate of skin, Theoc.16.49; of temper or character, soft, yielding, weak,θῆλυς ηὕρημαι τάλας S.Tr. 1075
; ;θήλεια φρήν Ar.Lys. 708
, cf. E.Andr. 181;δίαιτα θηλυτέρα ἢ κατ' ἄνδρα Plu.Mar.34
;θηλύτατος Luc.Im.13
;παλλακὴ -υτάτη Philostr.VS2.21.2
; τὸ θῆλυ τῆς ψυχῆς effeminacy, Men.599.3 in mechanics, those parts were called female into which others fitted, as the female vertebra, Poll.2.180;γίγγλυμος J.AJ3.6.3
.5 Pythag., of even numbers, Plu.2.264a, 288d.6 Astrol., of planets, Ptol. Tetr.19; cf.θηλυκός 3c
.III θήλειαι, αἱ, kind of cheese made in Crete, Seleuc. ap. Ath.14.650d. -
10 θῆλυς
θῆλυς, εια, υ (ΘΑ, nach Plat. Crat. 414 a ἀπὸ τῆς ϑηλῆς, eigtl. säugend); einen gen. ϑήλυδος aus Soph. s. B. A. 1381; ϑῆλυς steht bei Dichtern oft als fem., wie Ἥρη, ϑῆλυς ἔουσα Il. 19, 97; γυνὴ ϑῆλυς οὖσα Soph. Tr. 1051; so ὄϊς Il. 10, 215; ϑήλεας ἵππους 5, 269; ϑῆλυς σπορά Eur. Hec. 651; φύσις, χάρις, Leont. Schol. 7. 8 ( Plan. 286. 287); ion. fem. ϑήλεα, Her. 3, 86. 109; – weiblich; – al als Bezeichnung des Geschlechtes, im Ggstz zum männlichen, ἄῤῥην, von Hom. an überall; von Göttern, ϑήλεια ϑεός Il. 8, 7, wie Her. 2, 35; von Menschen, Aesch. Ag. 1704 u. sonst, z. B. ἄπαις ϑήλεος γόνο υ, ohne weibliche Kinder, Her. 3, 66; von Thieren, ϑήλεια ἔλαφος Pind. Ol. 3, 30; ἵπποι Od. 4, 635, wie Plat. Hipp. mai. 288 b; ὄρνις Soph. frg. 424. Bei Arist. H. A. oft ὁ ϑῆλυς ὀρεύς u. ä.; – ϑήλεια allein für Frau, Eur. Andr. 181; bei Thieren ἡ ϑήλεια, das Weibchen, Xen. Mem. 2, 1, 4; τὸ ϑῆλυ γένος, das Weibergeschlecht, Eur. Hec. 885, wie in Prosa τὸ ϑ ῆλυ dem τὸ ἄῤῥεν oft entgegengesetzt wird. Bei den Gramm. bezeichnet es das genus femininum; schon Ar. Nubb. 672 ὀνόματα ϑήλεα. – b) was von Weibern kommt, ἀϋτή, Weiberstimme, Od. 6, 122. –, c) zart, schwach, weibisch; Soph. Trach. 1064, vgl. 1051; φρήν Aesch. Ch. 303; Ar. Lys. 708; Φοίβου παρειαί Callim. Ap. 37; Sp., wie ἠϑος M. Anton. 4, 28. – d) befruchtend, erquickend; δῆλυς ἐερση Od. 5, 467; Hes. Sc. 395, womit vielleicht ϑήλεια νύξ Soph. frg. 887 (VLL. ἡ ὕπομβρος καὶ ποιοῠσα ϑάλλειν) zu vergleichen. – Compar. ϑηλύτερος; bei Hom. u. Hes. ϑηλύτεραι γυναῖκες, ϑεαί, z. B. Il. 8, 520 Od. 8, 324 (vgl. ϑηλείαις γυναιξί Eur. Or. 1205, ϑήλειαι κόραι Plat. Legg. VI, 764 d); ihnen nachgebildet oft in der Anth.; auch allein ϑηλυτέρα, ohne subst., Cyr. 3 (VII, 557) Paul. Sil. 14. 41 (V, 290 VI, 71); fast gleich, dem Positiv, doch auf das schwächere, zartere Geschlecht hindeutend. – Δίαιτα ϑηλυτέρα ἢ κατ' ἄνδρα Plut. Mar. 54, weichlicher. – Den superl.
-
11 συν-δυάζω
συν-δυάζω, zwei Menschen od. zwei Dinge mit einander verbinden, paaren; συνδυασϑέντες ἄῤῥην ϑηλείᾳ κατὰ χάριν καὶ ϑήλεια ἄῤῥενι, sich paarend, Plat. Legg. VIII, 840 d; vgl. Valck. diatr. p. 50. – Auch intrans., sich paaren, begatten, τινί, mit Einem, und übh. sich verbinden, τινί, Pol. 4, 38, 6 u. öfter, u. a. Sp. – Bei Sp. ist συνδυάζεσϑαί τινι, bes. vom Richter gesagt, mit einer Partei unter einer Decke stecken, mit ihr gemeinschaftliche Sache machen, Ict.
-
12 θηλεα
-
13 θηλεη
-
14 θηλυς
θήλεια (ион. θήλεα, Luc. θηλέη), θήλυ (иногда f θῆλυς) compar. = posit.1) женский, женского пола(γένος Eur.)
ἄπαις θήλεος γόνου Her. — не имевший детей женского пола;θήλειαι γυναῖκες Eur. — женщины;θήλεια θεός Hom. — богиня;ὅ θῆλυς ἄνθρωπος Arst. — женщина;θήλειαι ἵπποι Hom. — кобылицы;ὄϊς θῆλυς Hom. — овца;θήλεα κάμηλος Her. — верблюдица;ὅ θῆλυς ὀρεύς Arst. — самка мула2) женский, свойственный или принадлежащий женщине(ἀϋτή Hom.; φύσις Plat.)
τὰ τῶν ὀνομάτων θήλεα Arph. — женские имена (ср. 8)3) совершенный женщиной(φόνος Eur.)
4) нежный, женственный, изящныйθηλύτεραι γυναῖκες Hom. — слабые женщины (ср. 1)
5) приятный, освежающий(ἐέρση Hom., Hes.; νύξ Soph.)
6) изнеженный(δίαιτα Plut.)
7) слабый, кроткий(φρήν Arph.)
8) грам. женский, женского рода(τὰ θήλεα ὀνόματα τελευτᾷ εἰς η καὴ ω Arst. - ср. 2)
9) ( у пифагорейцев) четный(οἱ Πυθαγορικοὴ τὸν ἄρτιον - sc. ἀριθμὸν - θῆλυν ἐνόμιζον Plut.). - см. тж. θῆλυ
-
15 θήλει'
θήλειε, θάλλωsprout: aor opt act 3rd sgθήλεια, θῆλυςfemale: fem nom /voc sgθήλεια, θῆλυςfemale: fem nom sg (ionic)θήλειαι, θῆλυςfemale: fem nom /voc plθήλειαι, θῆλυςfemale: fem nom pl (ionic) -
16 θῆλυς,-εια,-υ
+ A 25-3-1-4-4=37 Gn 1,27; 5,2; 6,19.20; 7,2(bis)θήλεια ἵππος mare 1 Kgs 10,26; ἀλέκτωρ ἐμπεριπατῶν θηλείαις a cock walking boldly among the hensPrv 30,31*Am 6,12 ἐν θηλείαις among the mares-בנקבים for MT בבקרים with oxenCf. LEE, J. 1983, 109 -
17 συνδυάζω
A : [tense] pf. συνδεδύασμαι ib. 729b30:—join one and one, couple, Id.EN 1131b8;τι πρός τι Id.Pol. 1321a18
:—[voice] Pass., to be taken two at a time, ib. 1300a19, 1317a1, Gal.6.214; to be coupled with another person or thing, Arist. Top. 118b15: abs., to be coupled with something else, Id.Rh. 1377a30.2 [voice] Pass., freq. of marriage or sexual intercourse, pair, copulate, Id.Pol. 1252a26, etc.;σ. τῷ τυχόντι Id.EE 1242a24
; esp. of animals, X.Cyn.5.6, Arist.HA 539b9, al.: c. dat., , cf. Arist.HA 612b33, GA 746b12, al.II intr. in [voice] Act., join oneself with, combine with, of persons and things, τινι Plb.4.38.6, S.E.M.9.254: abs., combine, Plb.30.5.8.III as law-term, συνδυάζεσθαί τινι to be in collusion with any one, Just.Nov.130.7; cf.συνδυασμός 11
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συνδυάζω
-
18 θῆλυς
θῆλυς, εια, υ, eigtl. säugend; weiblich; (a) als Bezeichnung des Geschlechtes, im Ggstz zum männlichen; von Göttern; von Menschen; ἄπαις ϑήλεος γόνο υ, ohne weibliche Kinder; von Tieren; ϑήλεια allein für Frau; bei Tieren ἡ ϑήλεια, das Weibchen; τὸ ϑῆλυ γένος, das Weibergeschlecht. Bei den Gramm. bezeichnet es das genus femininum. (b) was von Weibern kommt, ἀϋτή, Weiberstimme. (c) zart, schwach, weibisch. (d) befruchtend, erquickend -
19 κόμβος
Grammatical information: m.Meaning: `roll, band, girth' (Anon. ap. Suid.);Compounds: as 1. member in κομβο-λύτης βαλαντιοτόμος H., κομβο-θηλεία f. `buckle' (sch.; from κόμβος θῆλυς [ θήλεια]); also κομπο-θηλαία `band, girth' (sch.) and κομπο-θήλυκα pl. (Hippiatr.; v. l. for πόρπακας) after κόμπος = `boast'(?).Derivatives: κομβίον = περόνη (Eust., Sch.), κομβώσασθαι στολίσασθαι, κόμβωμα στόλισμα H., κομβώματα = καλλωπίσματα etc. (Suid., H.). Better attested is the hypostasis ἐγκομβόομαι `bind on, draw on' (Epich., hell. Com., 1 Ep. Pet. 5, 5) with ἐγκόμβωμα `protecting upper garment worn by slaves' (Longus, Thd.); further ἀνακομβόομαι `gird oneself' (Gp.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Technical word without certain explanation. One compares since Fick 1, 383; 3, 71, Zupitza Die germ. Gutt. 22f. on the one hand some Baltoch-Slavic words for `hang etc.', e. g. Lith. kabìnti `hang on, hook on', kìbti `hang on oneself, hook on', S.-Csl. skoba `fibula', Russ. skobá `iron hook, clamp', on the other Gr. σκαμβός `crooked (legs)', Σκόμβος PN (after Bechtel KZ 44, 358 "the limper"); further the isolated Norw. hempa `Kleiderstrippe, strap, handle' (can hardly be separated from hamp `hemp'). "Das Resultat dieser Vergleiche ist offenbar eine sowohl lautlich wie begrifflich wenig befriedigende Approximation." Frisk - Pok. 918, W.-Hofmann s. cambiō and campus, Vasmer s. skobá. - The IE connections are quite dubious. The forms κομβοθηλεία, κομποθηλαία, κομποθήλυκα clearly show a Pre-Greek word (a confusion of κόμβος with κόμπος is improbable, so the variation β\/π points to a Pre-Greek word; note also the variation - εια, - αια (and - υκα!), which we have seen more often in Pre-Greek (Beekes, Pre-Greek, suffixes sub - αι\/- ε(ι)). But does it contain the word κόμβος? The derivation of the second element from θῆλυς is clearly wrong.Page in Frisk: 1,907-908Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κόμβος
-
20 φύσις
φύσις, ἡ, 1) die Natur; zunächst – a) die natürliche, angeborne Beschaffenheit, die Naturanlage, das Wesen einer Person od. Sache; bei Hom. nur Od. 10, 303, φαρμάκου φύσις; φύσιν προςφέρομεν ἀϑανάτοις Pind. N. 6, 5, dem νόος entgegengesetzt, also das Aeußere; μορφῆς δ' οὐχ ὁμόστολος φύσις Aesch. Suppl. 491; χρωτὸς εὐειδῆ φύσιν Eur. Alc. 172; Αἰγύπτου Her. 2, 5. – Bes. die Anlagen des Geistes, Talent, Genie, οἵτινές τε δεξιοὶ φύσιν εὐωνύμους τε Aesch. Prom. 487; ἀκμαῖοι φύσιν Pers. 433; ἔξοιδα καὶ φύσει σε μὴ πεφυκότα τοιαῦτα φωνεῖν Soph. Phil. 79 (vgl. Baton bei Ath. IV, 163 c τί τἀργύριον, ἄνϑρωπε, τιμιώτερον σαυτοῦ τέϑεικας ἢ πέφυκε τῇ φύσει, seiner Natur nach); τὴν αὑτοῦ φύσιν ὅταν λιπών τις δρᾷ τὰ μὴ προςεικότα 890, u. öfter; auch γυνὴ δὲ ϑῆλυς οὖσα κοὐκ ἀνδρὸς φύσιν, Trach. 1051, nicht von der Natur eines Mannes, wo man ἔχουσα ergänzt; οὐδὲ συμφορᾶς ὕπο φύσιν διέφϑειρε Eur. Hec. 598; τῷ γενναίῳ φύσιν I. A. 448; auch im plur., τὰς γυναικείους φύσεις Andr. 957; διάφοροι φύσεις βροτῶν I. A. 558, wie Xen. Mem. 4, 1,2; φύσεως ἀποστῆναι χαλεπόν Ar. Vesp. 1457; öfters bei Plat. u. Folgdn; vgl. Valck. diatr. 76 b. – b) die Naturordnung, Einrichtung der Natur; φύσει, von Natur, nach einem Naturtriebe, οὐ φύσει οὐδ' ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου, ἀλλὰ διδακτόν Plat. Prot. 323 c; φύσει, οὐ νόμῳ 337 c, wie Gorg. 482 e u. öfter; ἢ φύσει ἢ τέχνῃ Rep. II, 381 a; κατὰ φύσιν, nach der Natur, nach natürlichen Gesetzen, Plat. oft; auch κατὰ φύσιν πεφυκέναι, Her. 2, 38; ὁ κατὰ φύσιν πατήρ, natürlicher od. leiblicher Vater, Pol. 15, 20; παρὰ φύσιν, wider die Naturordnung, naturwidrig, Eur. Phoen. 398; Plat. Phil. 32 a; κῶς φύσιν ἔχει πολλὰς μυριάδας φονεῠσαι τὸν Ἡρακλέα; wie ist es natürlich od. natürlicher Weise denkbar, daß er viele Tausende getödtet hat? Her. 2, 45; so τοῠτο φύσιν οὐκ ἔχει, das ist gegen die Natur, Plat. Rep. VI, 489 b, u. öfter; οὔτ' εὔλογον, οὔτ' ἔχον ἐστὶ φύσιν Dem. 2, 26; φύσιν ἔχει γενέσϑαι, es liegt in der Natur, daß es so geschieht, es pflegt nach dem Gange der Natur so zu geschehen, Pol. 2, 21, 3, u. öfter; vgl. Schäf. zu D. Hal. de C. V. p. 144 ff. u. πέφυκε unter φύω. – 2) die Natur als die zeugende, schafsende Kraft, dah. Zeugung, Erschaffung, Entstehung, Sp. – 3) das Erzeugte, ein Geschöpf, das Geschlecht, die Nachkommenschaft, Soph. El. 325 Ant. 346 u. Folgde; ϑηλεῖα φ., die Weiber, Xen. Lac. 3, 4; auch von leblosen Gegenständen, D. Sic. 13, 12.
См. также в других словарях:
θηλεία — θηλείᾱ , θῆλυς female fem nom/voc/acc dual θηλείᾱ , θῆλυς female fem acc dual (ionic) θηλείᾱ , θῆλυς female fem nom dual (ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηλείᾳ — θηλείᾱͅ , θῆλυς female fem dat sg (doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηλειά — και θελ(ε)ιά και φηλ(ε)ιά, η 1. βρόχος («μού βαλε θηλειά στο λαιμό») 2. είδος παγίδας πουλιών ή μικρών θηραμάτων, συρτοθηλειά 3. το διάκενο στο δίχτυ, το μάτι 4. είδος κουμπότρυπας που σχηματίζεται με πλέγμα απ όπου περνά το κουμπί. [ΕΤΥΜΟΛ.… … Dictionary of Greek
θήλεια — θῆλυς female fem nom/voc sg θῆλυς female fem nom sg (ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηλείας — θηλείᾱς , θῆλυς female fem acc pl θηλείᾱς , θῆλυς female fem gen sg (doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηλειάων — θηλειά̱ων , θῆλυς female fem gen pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θηλείαι — θηλείᾱͅ , θῆλυς female fem dat sg (doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
απαγχονίζω — (AM ἀπαγχονίζω) θανατώνω κάποιον με αγχόνη, κρεμώ κάποιον από τον λαιμό με θηλειά αρχ. απαλλάσσω από την αγχόνη κάποιον, του λύνω τη θηλειά … Dictionary of Greek
θηλειάζω — και θηλιάζω και θελιάζω [θηλειά] 1. κάνω θηλειά, φτιάχνω βρόχο 2. κουμπώνω, θηλυκώνω 3. (εσφ. γρφ τού θυλλιάζω) φυλλιάζω*, μπολιάζω, κεντρώνω … Dictionary of Greek
ιπποθήλεια — ἱπποθήλεια, ἡ (Α) η θήλεια ίππος, η φοράδα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἱππ(ο) * + θήλεια] … Dictionary of Greek
φελιάζω — και φηλιάζω Ν 1. ράβω τεμάχιο υφάσματος σε ένδυμα 2. (σχετικά με φυτά) μπολιάζω, εγκεντρίζω 3. (γενικά) συναρμόζω. [ΕΤΥΜΟΛ. Κατά μία άποψη, ο τ. προέρχεται από τη λ. θηλιάζω «κάνω θηλειά, κουμπώνω, θηλυκώνω», με τροπή τού θσε φ (πρβλ. θηκάρι:… … Dictionary of Greek