Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

foully

  • 1 foedē

        foedē adv. with comp. and sup.    [foedus], foully, cruelly, basely, horribly: foedissime stipatus armatis: Caesa manus iuvenum, V.: perire, S.: exercere victoriam, L.: foedius inde pulsus, L.

    Latin-English dictionary > foedē

  • 2 spurcē

        spurcē adv. with sup.    [spurcus], impurely, foully, filthily: in illam dicere, i. e. utter a foul libel: perscribit spurcissime, in the vilest language.

    Latin-English dictionary > spurcē

  • 3 taetrē

        taetrē adv. with sup.    [taeter], foully, shockingly, hideously: multa facere: quam (religionem) taeterrime violasti.

    Latin-English dictionary > taetrē

  • 4 foedus

    1.
    foedus, a, um, adj. [Sanscr. dhūmas, smoke; cf.: fumus, fīmus, feteo], foul, filthy, loathsome, ugly, unseemly, detestable, abominable, horrible (class.; cf.: deformis, turpis).
    I.
    Physically:

    cimices foedissimum animal,

    Plin. 29, 4, 17, § 61:

    herba odoris foedi,

    id. 20, 16, 63, § 171:

    odor,

    Cels. 2, 8; 5, 28, 3:

    facies,

    id. 6, 6, 9:

    sapor,

    Lucr. 2, 401:

    species,

    id. 2, 421:

    nunc eo tibi videtur foedus, quia illam (vestem) non habet,

    Ter. Eun. 4, 4, 17; cf. Quint. 6, 3, 32:

    immanissimum et foedissimum monstrum,

    Cic. Pis. 14, 31:

    foeda fit volucris (sc. bubo),

    Ov. M. 5, 549:

    caput impexa foedum porrigine,

    Hor. S. 2, 3, 126:

    foeda nigro simulacra fumo,

    id. C. 3, 6, 4:

    foeda cicatrix,

    id. S. 1, 5, 60:

    vulnus,

    Ov. M. 12, 366:

    tergum recentibus vestigiis vulnerum,

    Liv. 2, 23, 7; cf. id. 9, 31, 2:

    victus,

    Hor. A. P. 392:

    loca tetra, inculta, foeda, formidolosa,

    Sall. C. 52, 13:

    tempestates,

    Liv. 25, 7, 7; Verg. G. 1, 323:

    foedissima tempestas,

    Liv. 29, 18, 5:

    incendium,

    id. 24, 47, 15.—With dat.:

    pestilentia foeda homini, foeda pecori,

    destructive, Liv. 3, 32, 2.—In the neutr. absol.:

    foedum relatu,

    Ov. M. 9, 167; cf.

    foediora,

    Liv. 3, 69, 2.—
    II.
    Mentally, disgraceful, base, dishonorable, vile, shameful, infamous, foul, etc.:

    quo (tyranno) neque tetrius, neque foedius, nec diis hominibusque invisius animal ullum cogitari potest,

    Cic. Rep. 2, 26:

    nihil fieri potest miserius, nihil perditius, nihil foedius,

    id. Att. 8, 11, 4:

    luxuria senectuti foedissima,

    id. Off. 1, 34, 123:

    homo,

    Sall. C. 19, 2:

    scriptores carmine foedo Splendida facta linunt,

    Hor. Ep. 2, 1, 236; cf.:

    foedissima ludibria,

    Quint. 1, 6, 32:

    bellum foedissimum,

    Cic. Att. 7, 26, 3:

    genus interitus,

    id. ib. 15, 20, 2:

    foedus et perniciosus exitus judicii,

    id. Q. Fr. 3, 9, 1:

    consilium,

    Liv. 26, 38, 4:

    facinus,

    Ter. Eun. 5, 5, 1:

    amor,

    Lucr. 4, 1158:

    ministeria,

    Verg. A. 7, 619:

    condiciones,

    Hor. C. 3, 5, 15:

    fuga ducum,

    Val. Fl. 6, 723:

    exprobratio,

    Plin. 18, 26, 66, § 249:

    inconsequentia rerum foedissima,

    Quint. 8, 6, 50.—In the neutr. with a subject-clause: ludos vero non facere, quid foedius? (shortly before: quid turpius?) Cic. Att. 15, 10:

    versum in oratione fieri multo foedissimum est,

    Quint. 9, 4, 72.— Hence, adv.: foede, foully, cruelly, basely, horribly: foede divexarier, Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106 (Trag. Rel. p. 84 Rib.):

    aram turparunt sanguine foede,

    Lucr. 1, 85:

    foede aliquem distrahere,

    Plaut. Trin. 4, 1, 14:

    laniare crura brachiaque,

    Tac. H. 1, 41:

    caesa manus juvenum,

    Verg. A. 10, 498:

    ob admissum foede dictumve superbe,

    Lucr. 5, 1224:

    servire,

    Plaut. Pers. 2, 2, 48: perire Sall. J. 31, 2:

    pugnatum est,

    Liv. 6, 1, 11:

    foedius inde pulsus quam, etc.,

    id. 2, 51, 8:

    causa agetur foedissime,

    Cic. Att. 9, 7, 4.
    2.
    foedus, ĕris (for foedus, Ennius wrote fidus, acc. to Varr. L. L. 5, § 86 Müll. Archaic form of the gen. plur. foedesum, acc. to Varr. L. L. 7, § 27; v. the letter R), n. [from the root FID; Sanscr. bandh, ligare; v. fido], a league, treaty, compact (cf.: sponsio, pactio).
    I.
    Polit.:

    FOEDERVM, PACIS, BELLI, INDVCIARVM ORATORES FETIALES IVDICESVE SVNTO,

    Cic. Leg. 2, 9, 21; cf. id. Rep. 1, 32:

    esse autem tria genera foederum, quibus inter se paciscerentur amicitias civitates regesque,

    Liv. 34, 57, 7:

    pacem foedusque facere,

    Cic. de Sen. 6, 16; cf.:

    oratrices pacis et foederis,

    id. Rep. 2, 8:

    Ambiorigem sibi societate et foedere adjungunt,

    Caes. B. G. 6, 2, 2:

    ne societates, ne foedera nova acciperemus,

    Sall. J. 14, 18:

    societatem foedere confirmare,

    Cic. Phil. 2, 35, 89:

    quibus (foederibus) etiam cum hoste devincitur fides,

    id. Off. 3, 31, 111:

    amicitiam et foedus petere, Sall J. 104, 4: foedus facere cum aliquibus,

    Cic. Inv. 2, 30, 91; so,

    foedus facere,

    id. Rep. 3, 18; Caes. B. C. 3, 108, 3; Sall. J. 38, 9 al.: ferire, icere, pangere, percutere, v. h. vv.: de foedere decedere, Cato ap. Gell. 10, 1, 10:

    foedera negligere, violare, rumpere,

    Cic. Balb. 5, 13; cf.:

    sociorum nominisque Latini jura negligere ac foedera,

    id. Rep. 3, 29:

    rumpere,

    Auct. Her. 4, 14, 20; Liv. 9, 1; 21, 10:

    violare,

    Cic. Rep. 1, 19; Liv. 28, 44, 7:

    rescindere,

    Vell. 2, 90, 3:

    solvere,

    Verg. A. 10, 91:

    turbare,

    id. ib. 12, 633:

    contra foedus facere,

    Cic. Balb. 4, 10; Gell. 10, 1, 10:

    foedus aequum dare,

    Liv. 23, 5, 9 (for which:

    ex aequo venire in amicitiam,

    id. 7, 30, 2); cf.:

    foedere iniquo alligari,

    id. 35, 46, 10:

    ex foedere,

    according to agreement, id. 1, 23, 7; 8, 39, 13. —
    II.
    Transf., beyond the polit. sphere, in gen., a compact, covenant, agreement, stipulation, bargain:

    foedus fecerunt cum tribuno plebis palam, ut ab eo provincias acciperent, quas ipsi vellent, etc.,

    Cic. Sest. 10, 24; cf.:

    foedus frangere,

    id. Pis. 12, 28:

    inter se facere,

    id. Fin. 2, 26, 83:

    amorum turpissimorum foedera ferire,

    id. Cael. 14, 34:

    amicitiae,

    Ov. Tr. 3, 6, 1:

    hospitii,

    Just. 7, 3:

    thalami,

    i. e. marriage contract, marriage, Ov. M. 7, 403; so,

    vitae,

    Stat. Th. 2, 112:

    communia studii,

    Ov. P. 4, 13, 43.—
    B.
    Poet., of inanim. and abstr. things, a law:

    continuo has leges aeternaque foedera certis Inposuit natura locis,

    Verg. G. 1, 60:

    omnes Foedere naturae certo discrimina servant,

    Lucr. 5, 924; 5, 57; 6, 906:

    foedere certo et premere et laxas dare habenas,

    Verg. A. 1, 62:

    neve potentis naturae pollue foedus,

    Ov. M. 10, 353: caeli foedera, Col. Poët. 10, 219.

    Lewis & Short latin dictionary > foedus

  • 5 lotiolente

    lōtĭōlentē, adv. [lotium], foully, impurely, Titin. ap. Non. 131, 32 (lotilente, v. 137 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > lotiolente

  • 6 sordidus

    sordĭdus, a, um, adj. [sordeo], dirty, unclean, foul, filthy, squalid, sordid (class.).
    I.
    Lit. (syn.: squalidus, obscenus): vestem squalam et sordidam, Enn. ap. Non. 504, 6 (Trag. v. 370 Vahl.):

    amictus,

    Verg. A. 6, 301; cf.:

    sordidior toga,

    Mart. 1, 104, 5:

    mappa,

    Hor. Ep. 1, 5, 22; Mart. 7, 20, 8:

    lana,

    Ov. A. A. 3, 222:

    fumus,

    Hor. C. 4, 11, 11:

    at pol nitent, haud sordidae videntur ambae,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 6:

    servolicolae,

    id. Poen. 1, 2, 55:

    nati,

    Hor. C. 2, 18, 28; cf.:

    magnos duces Non indecoro pulvere sordidos,

    id. ib. 2, 1, 22:

    puer sordidissimus dentibus,

    Petr. 64, 6 et saep.—Esp.:

    sordido in loco sedere,

    Val. Max. 9, 13, 2.— Transf., of mourners, clad in mourning, Cic. Mur. 40, 86.— Poet.:

    Auctumnus calcatis sordidus uvis,

    Ov. M. 2, 29; id. F. 4, 897;

    Col. poët. 10, 44: terga suis,

    sooty, dingy, Ov. M. 8, 648.—Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, wisdom is often hid under a ragged cloak, Caecil. ap. Cic. Tusc. 3, 23, 56.—
    B.
    Transf., low, base, mean, as to birth, rank, or condition; poor, humble, small, paltry (syn.:

    illiberalis, infimus): causam commisisse homini egenti, sordido, sine honore, sme censu,

    Cic. Fl. 22, 52; id. Att. 8, 4, 2; id. Leg. 3, 16, 35; Hor. C. 1, 28, 14.— Sup.:

    sordidissimus quisque,

    Liv. 1, 47, 11:

    familiae sordidissima pars,

    Petr. 132, 3; cf.:

    loco non humili solum sed etiam sordido ortus,

    Liv. 22, 25, 18:

    a sordidis initiis ad summa crevere,

    Just. 2, 6, 2:

    sordidum et obscurum Macedonum nomen,

    id. 6, 9, 7:

    genus alicujus,

    id. 22, 1, 1:

    panis,

    Plaut. As. 1, 2, 16; Sen. Ep. 18, 5:

    villula,

    Cic. Att. 12, 27, 1; cf.

    tecta,

    Luc. 4, 396:

    sedes,

    id. 5, 9:

    lar villae,

    Mart. 12, 57, 2:

    rura (with humiles casae),

    Verg. E. 2, 28:

    aratra,

    Claud. IV. Cons. Hon. 414;

    hence also, otia, i. e. ruris,

    Mart. 1, 56, 4 —
    II.
    Trop., low, mean, base, abject, vile, despicable, disgraceful (syn. turpis).
    A.
    In gen., Cic. Phil. 1, 8, 20:

    iste omnium turpissimus et sordidissimus,

    id. Att. 9, 9, 3:

    multo homo sordidissimus,

    id. Scaur. 2, § 23:

    homo furiosus ac sordidus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:

    nec minus laetabor, cum te semper sordidum, quam si paulisper sordidatum viderem,

    id. Pis. 41, 99:

    illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur... Sordidi etiam putandi, qui mercantur a mercatoribus, quod statim vendant, etc.... Opifices omnes in sordidā arte versantur, etc.... mercatura autem, si tenuis est, sordida putanda est, etc.,

    id. Off. 1, 42, 150:

    lucrum,

    Quint. 1, 2, 16 sq.; cf.: sordidissima ratio et inquinatissima, Cic. Off. 2, 6, 21:

    qui (oratores) ne sordidiores quidem (artis) repudiarint (opp. praeclarissimas),

    id. de Or. 3, 32, 128:

    virtus repulsae nescia sordidae,

    Hor. C. 3, 2, 17:

    adulterium,

    Liv. 1, 58:

    nomen,

    Quint. 8, 3, 21:

    verba,

    id. 8, 3, 17; 8, 3, 49; 2, 5, 10:

    multa,

    id. 2, 12, 7:

    omnia, id 10, 1, 9: homines nullā re bonā dignos, cum quibus comparari sordidum, confligere autem miserum et periculosum sit,

    Cic. Rep. 1, 5, 9; id. Off. 2, 14, 50; cf.:

    qui pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment,

    id. Lael. 17, 63.—
    B.
    In partic., mean, niggardly, penurious, sordid (cf. parcus):

    ita sordidus, ut se Non umquam servo melius vestiret,

    Hor. S. 1, 1, 96; 1, 1, 65; 1, 2, 10; 2, 3, 164; Quint. 5, 13, 26; Plin. Ep. 2, 6, 1 (opp. sumptuosus):

    perjurium,

    Phaedr. 4, 19, 23:

    cupido,

    Hor. C. 2, 16, 16; cf. Cic. Off. 1, 42, 150 supra.—Hence, adv.: sordĭdē.
    1.
    Lit., dirtily, foully:

    per plateas tractus est sordidissime,

    through the deepest mire, Lampr. Heliog. 33 med.
    2.
    Transf., meanly, basely:

    quo sordidius et abjectius nati sunt,

    Tac. Or. 8.—
    3.
    Trop.
    a.
    Vulgarly, unbecomingly, poorly:

    loquitur laute et minime sordide,

    Plaut. Mil. 4, 2, 11:

    dicere,

    Cic. de Or. 2, 83, 339:

    contionari,

    id. Att. 15, 2, 2:

    declamare (opp. splendide atque ornate),

    Suet. Rhet. 6; Gell. 15, 4, 3.—
    b.
    Meanly, stingily, penuriously, sordidly:

    nimis illum sordide Simonidi dixisse, se dimidium ejus ei, quod pactus esset, pro illo carmine daturum,

    Cic. de Or. 2, 86, 352:

    facere aliquid (opp. largissime),

    Suet. Dom. 9:

    gerere proconsulatum,

    Plin. Ep. 3, 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sordidus

  • 7 taeter

    taeter (less correctly tēter), tra, trum, adj. [perh. from taedet].
    I.
    Physically, offensive, foul, noisome, shocking, hideous, loathsome (class.; syn.: foedus, putidus).
    A.
    Absol.:

    taetra et immanis belua,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    odor ex multitudine cadaverum,

    Caes. B. C. 3, 49:

    cadavera,

    Lucr. 2, 415:

    aut foedā specie taetri turpesque videntur,

    id. 2, 421:

    sapor,

    id. 6, 22:

    absinthia,

    id. 1, 936:

    ulcera,

    id. 5, 995; 5, 1126; 4, 172;

    6, 976: cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    spiritus,

    Hor. C. 3, 11, 19; Luc. 1, 618:

    loca taetra, inculta, foeda atque formidolosa,

    Sall. C. 52, 13; cf.:

    taetris tenebris et caligine,

    Cic. Agr 2, 17, 44:

    alter, o dii boni, quam taeter mcedebat, quam truculentus, quam terribilis aspectu!

    id. Sest. 8, 19; cf.:

    vultus naturā horridus ac taeter,

    Suet. Calig. 50; Juv. 10, 191:

    hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11.— Comp.:

    aliis aliud retro quoque taetrius esset Naribus, etc.,

    Lucr. 2, 510.— Sup.: taeterrima hiems, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1.—
    B.
    With abl.:

    foedā specie taetri,

    Lucr. 2, 421; cf.:

    mulier taeterrima vultu,

    Juv. 6, 418.—As subst.: taetrum, i, n., offensiveness:

    quae profluentia necessario taetri essent aliquid habitura,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—
    II.
    Mentally or morally.
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons, horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, abominable, etc. (syn.:

    immanis, turpis): taeter et ferus homo,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    quid ais tu, hominum omnium taeterrume?

    Plaut. Most. 3, 1, 65:

    quamquam es omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    Cic. Vatin. 3, 9:

    quis taetrior hostis huic civitati,

    id. Cael. 6, 13:

    qui in eum fuerat taeterrimus,

    id. Tusc. 1, 40, 96.—
    2.
    Of things: postquam discordia taetra Belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 270 Vahl.):

    libido,

    Hor. S. 1, 2, 33:

    facinus,

    Cic. Off. 3, 29, 95:

    prodigia,

    Liv. 22, 9.— Comp.:

    quibus (sc. cupiditatibus) nihil taetrius nec foedius excogitari potest,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    nullum vitium taetrius est, quam avaritia,

    id. ib. 2, 22, 77. — Sup.:

    taeterrimum bellum,

    Cic. Fam. 10, 14, 2.—
    B.
    Esp., neutr. as adv., horridly, horribly, etc.:

    taetrum flagrat... Horror conscius,

    Prud. Cath. 4, 22.—Hence, adv.: taetrē, foully, shockingly, hideously, Cato ap. Charis. p. 196 P.; Cic. Div. 1, 9.— Sup., Cic. Att. 7, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taeter

  • 8 taetre

    taeter (less correctly tēter), tra, trum, adj. [perh. from taedet].
    I.
    Physically, offensive, foul, noisome, shocking, hideous, loathsome (class.; syn.: foedus, putidus).
    A.
    Absol.:

    taetra et immanis belua,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    odor ex multitudine cadaverum,

    Caes. B. C. 3, 49:

    cadavera,

    Lucr. 2, 415:

    aut foedā specie taetri turpesque videntur,

    id. 2, 421:

    sapor,

    id. 6, 22:

    absinthia,

    id. 1, 936:

    ulcera,

    id. 5, 995; 5, 1126; 4, 172;

    6, 976: cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    spiritus,

    Hor. C. 3, 11, 19; Luc. 1, 618:

    loca taetra, inculta, foeda atque formidolosa,

    Sall. C. 52, 13; cf.:

    taetris tenebris et caligine,

    Cic. Agr 2, 17, 44:

    alter, o dii boni, quam taeter mcedebat, quam truculentus, quam terribilis aspectu!

    id. Sest. 8, 19; cf.:

    vultus naturā horridus ac taeter,

    Suet. Calig. 50; Juv. 10, 191:

    hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11.— Comp.:

    aliis aliud retro quoque taetrius esset Naribus, etc.,

    Lucr. 2, 510.— Sup.: taeterrima hiems, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1.—
    B.
    With abl.:

    foedā specie taetri,

    Lucr. 2, 421; cf.:

    mulier taeterrima vultu,

    Juv. 6, 418.—As subst.: taetrum, i, n., offensiveness:

    quae profluentia necessario taetri essent aliquid habitura,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—
    II.
    Mentally or morally.
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons, horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, abominable, etc. (syn.:

    immanis, turpis): taeter et ferus homo,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    quid ais tu, hominum omnium taeterrume?

    Plaut. Most. 3, 1, 65:

    quamquam es omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    Cic. Vatin. 3, 9:

    quis taetrior hostis huic civitati,

    id. Cael. 6, 13:

    qui in eum fuerat taeterrimus,

    id. Tusc. 1, 40, 96.—
    2.
    Of things: postquam discordia taetra Belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 270 Vahl.):

    libido,

    Hor. S. 1, 2, 33:

    facinus,

    Cic. Off. 3, 29, 95:

    prodigia,

    Liv. 22, 9.— Comp.:

    quibus (sc. cupiditatibus) nihil taetrius nec foedius excogitari potest,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    nullum vitium taetrius est, quam avaritia,

    id. ib. 2, 22, 77. — Sup.:

    taeterrimum bellum,

    Cic. Fam. 10, 14, 2.—
    B.
    Esp., neutr. as adv., horridly, horribly, etc.:

    taetrum flagrat... Horror conscius,

    Prud. Cath. 4, 22.—Hence, adv.: taetrē, foully, shockingly, hideously, Cato ap. Charis. p. 196 P.; Cic. Div. 1, 9.— Sup., Cic. Att. 7, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taetre

  • 9 taetrum

    taeter (less correctly tēter), tra, trum, adj. [perh. from taedet].
    I.
    Physically, offensive, foul, noisome, shocking, hideous, loathsome (class.; syn.: foedus, putidus).
    A.
    Absol.:

    taetra et immanis belua,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    odor ex multitudine cadaverum,

    Caes. B. C. 3, 49:

    cadavera,

    Lucr. 2, 415:

    aut foedā specie taetri turpesque videntur,

    id. 2, 421:

    sapor,

    id. 6, 22:

    absinthia,

    id. 1, 936:

    ulcera,

    id. 5, 995; 5, 1126; 4, 172;

    6, 976: cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    spiritus,

    Hor. C. 3, 11, 19; Luc. 1, 618:

    loca taetra, inculta, foeda atque formidolosa,

    Sall. C. 52, 13; cf.:

    taetris tenebris et caligine,

    Cic. Agr 2, 17, 44:

    alter, o dii boni, quam taeter mcedebat, quam truculentus, quam terribilis aspectu!

    id. Sest. 8, 19; cf.:

    vultus naturā horridus ac taeter,

    Suet. Calig. 50; Juv. 10, 191:

    hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11.— Comp.:

    aliis aliud retro quoque taetrius esset Naribus, etc.,

    Lucr. 2, 510.— Sup.: taeterrima hiems, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1.—
    B.
    With abl.:

    foedā specie taetri,

    Lucr. 2, 421; cf.:

    mulier taeterrima vultu,

    Juv. 6, 418.—As subst.: taetrum, i, n., offensiveness:

    quae profluentia necessario taetri essent aliquid habitura,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—
    II.
    Mentally or morally.
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons, horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, abominable, etc. (syn.:

    immanis, turpis): taeter et ferus homo,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    quid ais tu, hominum omnium taeterrume?

    Plaut. Most. 3, 1, 65:

    quamquam es omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    Cic. Vatin. 3, 9:

    quis taetrior hostis huic civitati,

    id. Cael. 6, 13:

    qui in eum fuerat taeterrimus,

    id. Tusc. 1, 40, 96.—
    2.
    Of things: postquam discordia taetra Belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 270 Vahl.):

    libido,

    Hor. S. 1, 2, 33:

    facinus,

    Cic. Off. 3, 29, 95:

    prodigia,

    Liv. 22, 9.— Comp.:

    quibus (sc. cupiditatibus) nihil taetrius nec foedius excogitari potest,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    nullum vitium taetrius est, quam avaritia,

    id. ib. 2, 22, 77. — Sup.:

    taeterrimum bellum,

    Cic. Fam. 10, 14, 2.—
    B.
    Esp., neutr. as adv., horridly, horribly, etc.:

    taetrum flagrat... Horror conscius,

    Prud. Cath. 4, 22.—Hence, adv.: taetrē, foully, shockingly, hideously, Cato ap. Charis. p. 196 P.; Cic. Div. 1, 9.— Sup., Cic. Att. 7, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taetrum

См. также в других словарях:

  • Foully — Foul ly, v. In a foul manner; filthily; nastily; shamefully; unfairly; dishonorably. [1913 Webster] I foully wronged him; do forgive me, do. Gay. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • foully — O.E. fullice; see FOUL (Cf. foul) (adj.) + LY (Cf. ly) (2) …   Etymology dictionary

  • foully — foul, foully The normal adverb from foul is foully (pronounced with both ls): • Jerome had done foully, but not so foully as he himself and all here believed Ellis Peters, 1993. The older form foul survives in the quasi adverbial expressions foul …   Modern English usage

  • foully — adverb 1. in an unfair and insulting manner this internationally known writer was foully condemned by the Muslim fundamentalists • Syn: ↑insultingly • Derived from adjective: ↑foul 2. in a wicked and shameful manner two policemen were foully… …   Useful english dictionary

  • foully — foul ► ADJECTIVE 1) having an offensive smell or taste; causing disgust. 2) very disagreeable or unpleasant. 3) morally offensive; wicked or obscene. 4) done contrary to the rules of a sport. 5) polluted or contaminated. 6) (foul with) clogged or …   English terms dictionary

  • foully — adverb see foul I …   New Collegiate Dictionary

  • foully — See foul. * * * …   Universalium

  • foully — adverb In a foul manner …   Wiktionary

  • foully — adv. in a repulsive manner, disgustingly, filthily; cruelly, wickedly; rudely, insultingly; obscenely …   English contemporary dictionary

  • foully — foul·ly …   English syllables

  • foully — See: foul …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»