-
1 sordidē
sordidē adv. with comp. [sordidus], meanly, basely: sordidius et abiectius nati, Ta.—Fig., vulgarly, unbecomingly, poorly: dicere: contionari. — Meanly, stingily, penuriously, sordidly: nimis sordide dixisse.* * *sordidius, sordidissime ADVmeanly, basely; vulgarly, unbecomingly, poorly; stingily; sordidly, squalidly -
2 sordide
sordĭdē, adv., v. sordidus fin. -
3 sordidus
I.Lit. (syn.: squalidus, obscenus): vestem squalam et sordidam, Enn. ap. Non. 504, 6 (Trag. v. 370 Vahl.):B.amictus,
Verg. A. 6, 301; cf.:sordidior toga,
Mart. 1, 104, 5:mappa,
Hor. Ep. 1, 5, 22; Mart. 7, 20, 8:lana,
Ov. A. A. 3, 222:fumus,
Hor. C. 4, 11, 11:at pol nitent, haud sordidae videntur ambae,
Plaut. Bacch. 5, 2, 6:servolicolae,
id. Poen. 1, 2, 55:nati,
Hor. C. 2, 18, 28; cf.:magnos duces Non indecoro pulvere sordidos,
id. ib. 2, 1, 22:puer sordidissimus dentibus,
Petr. 64, 6 et saep.—Esp.:sordido in loco sedere,
Val. Max. 9, 13, 2.— Transf., of mourners, clad in mourning, Cic. Mur. 40, 86.— Poet.:Auctumnus calcatis sordidus uvis,
Ov. M. 2, 29; id. F. 4, 897;Col. poët. 10, 44: terga suis,
sooty, dingy, Ov. M. 8, 648.—Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, wisdom is often hid under a ragged cloak, Caecil. ap. Cic. Tusc. 3, 23, 56.—Transf., low, base, mean, as to birth, rank, or condition; poor, humble, small, paltry (syn.:II. A.illiberalis, infimus): causam commisisse homini egenti, sordido, sine honore, sme censu,
Cic. Fl. 22, 52; id. Att. 8, 4, 2; id. Leg. 3, 16, 35; Hor. C. 1, 28, 14.— Sup.:sordidissimus quisque,
Liv. 1, 47, 11:familiae sordidissima pars,
Petr. 132, 3; cf.:loco non humili solum sed etiam sordido ortus,
Liv. 22, 25, 18:a sordidis initiis ad summa crevere,
Just. 2, 6, 2:sordidum et obscurum Macedonum nomen,
id. 6, 9, 7:genus alicujus,
id. 22, 1, 1:panis,
Plaut. As. 1, 2, 16; Sen. Ep. 18, 5:villula,
Cic. Att. 12, 27, 1; cf.tecta,
Luc. 4, 396:sedes,
id. 5, 9:lar villae,
Mart. 12, 57, 2:rura (with humiles casae),
Verg. E. 2, 28:aratra,
Claud. IV. Cons. Hon. 414;hence also, otia, i. e. ruris,
Mart. 1, 56, 4 —In gen., Cic. Phil. 1, 8, 20:B.iste omnium turpissimus et sordidissimus,
id. Att. 9, 9, 3:multo homo sordidissimus,
id. Scaur. 2, § 23:homo furiosus ac sordidus,
id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:nec minus laetabor, cum te semper sordidum, quam si paulisper sordidatum viderem,
id. Pis. 41, 99:illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur... Sordidi etiam putandi, qui mercantur a mercatoribus, quod statim vendant, etc.... Opifices omnes in sordidā arte versantur, etc.... mercatura autem, si tenuis est, sordida putanda est, etc.,
id. Off. 1, 42, 150:lucrum,
Quint. 1, 2, 16 sq.; cf.: sordidissima ratio et inquinatissima, Cic. Off. 2, 6, 21:qui (oratores) ne sordidiores quidem (artis) repudiarint (opp. praeclarissimas),
id. de Or. 3, 32, 128:virtus repulsae nescia sordidae,
Hor. C. 3, 2, 17:adulterium,
Liv. 1, 58:nomen,
Quint. 8, 3, 21:verba,
id. 8, 3, 17; 8, 3, 49; 2, 5, 10:multa,
id. 2, 12, 7:omnia, id 10, 1, 9: homines nullā re bonā dignos, cum quibus comparari sordidum, confligere autem miserum et periculosum sit,
Cic. Rep. 1, 5, 9; id. Off. 2, 14, 50; cf.:qui pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment,
id. Lael. 17, 63.—In partic., mean, niggardly, penurious, sordid (cf. parcus):1.ita sordidus, ut se Non umquam servo melius vestiret,
Hor. S. 1, 1, 96; 1, 1, 65; 1, 2, 10; 2, 3, 164; Quint. 5, 13, 26; Plin. Ep. 2, 6, 1 (opp. sumptuosus):perjurium,
Phaedr. 4, 19, 23:cupido,
Hor. C. 2, 16, 16; cf. Cic. Off. 1, 42, 150 supra.—Hence, adv.: sordĭdē.Lit., dirtily, foully:2. 3.per plateas tractus est sordidissime,
through the deepest mire, Lampr. Heliog. 33 med. —Trop.a.Vulgarly, unbecomingly, poorly:b.loquitur laute et minime sordide,
Plaut. Mil. 4, 2, 11:dicere,
Cic. de Or. 2, 83, 339:contionari,
id. Att. 15, 2, 2:declamare (opp. splendide atque ornate),
Suet. Rhet. 6; Gell. 15, 4, 3.—Meanly, stingily, penuriously, sordidly:nimis illum sordide Simonidi dixisse, se dimidium ejus ei, quod pactus esset, pro illo carmine daturum,
Cic. de Or. 2, 86, 352:facere aliquid (opp. largissime),
Suet. Dom. 9:gerere proconsulatum,
Plin. Ep. 3, 9, 2. -
4 adorno
ăd-orno, āvi, ātum, 1, v. a., to prepare a thing for some definite object, to get ready, to furnish, provide, fit out, equip, kosmeô.I.In gen. (class.;II.esp. freq. in Plaut. and Cic.): quin tu mihi adornas ad fugam viaticum,
Plaut. Ep. 5, 1, 9:nuptias,
id. Cas. 2, 6, 67; so also id. Aul. 2, 1, 35:fugam,
Ter. Eun. 4, 4, 6 (cf.:fugam aut furtum parat,
id. Phorm. 1, 4, 14):maria classibus et praesidiis,
Cic. Imp. Pomp. 12, 35:forum comitiumque adornatum, ad speciem magnifico ornatu, ad sensum cogitationemque acerbo et lugubri,
id. Verr. 2, 1, 22:ut accusationem et petitionem consulatus adornet atque instruat,
prepare, id. Mur. 22, 46:testium copiam,
to produce, id. Clu. 6:invenire et adornare comparationem criminis,
id. ib. 67:contra haec Pompeius naves magnas onerarias adornabat,
Caes. B. C. 1, 26:omni opulentiā insignium armorum bellum adornaverant,
Liv. 10, 38.—Anteclass. constr. with inf.:tragulam in te inicere adornat,
Plaut. Ep. 5, 2, 25.—And absol.:adorna, ut rem divinam faciam,
Plaut. Rud. 4, 6, 2; Ter. Eun. 3, 5, 34.—To put an ornament upon one; hence, to decorate, adorn, embellish with something (mostly in the Aug. per.; esp. in the histt.): aliquem aliqua re:(Numa) flaminem insigni veste et curuli regiā sellā adornavit,
Liv. 1, 20:triumphum,
Vell. 2, 122; so Suet. Aug. 29; id. Tib. 43; id. Calig. 45; id. Ner. 12; 38: [p. 45] Curt. 3, 3, 13; 17 al.— Trop.:tantis adornatus virtutibus,
Vell. 2, 2:praecipuis donis,
id. 2, 121:bene facta suis verbis,
Plin. Ep. 1, 8, 15:adornata verbis,
Tac. A. 1, 52:legem leviter (sc. verbis) adornabit, ut justam,
Quint. 7, 1, 47.—Hence, * ădornātē, adv.: declamabat splendide atque adornate, brilliantly and elegantly (opp. circumcise ac sordide), Suet. Rhet. 6. -
5 candidata
1.candĭdātus, a, um, adj. [candidus, like albatus, atratus, from albus, ater].I.In adj. uses,A.Lit., clothed in white (only in Plaut. and in post-Aug. prose;B.Cic., Hor., and Plin. use albatus): aequius vos erat Candidatas venire hostiatasque,
Plaut. Rud. 1, 5, 12:mastigia,
id. Cas. 2, 8, 10; *Suet. Aug. 98; Prud. steph. 1, 67.—Trop.:II.farinulentā cinere sordide candidati homunculi,
App. M. 9, p. 222, 33; cf. candido.—Subst.A.candĭdātus. i, m., a candidate for office, because clothed in a glittering white toga; cf. Dict. of Antiq. (class. and freq.).1.Lit.:2.praetorius,
a candidate for the prœtorship, Cic. Mur. 27, 57:tribunicii,
id. Q. Fr. 2, 14 (15), 4; Liv. 4, 6, 10:consulatus,
Plin. Pan. 95 fin.; Suet. Caes. 24; id. Aug. 4:aedilitatis ac mox praeturae,
id. Vesp. 2:quaesturae,
id. Tib. 42:summae equestris gradus, i. e. praefecturae,
id. Galb. 14:sacerdotiorum,
Sen. Ben. 7, 28, 2.—From their obsequious demeanor towards the electors, called officiosissima natio candidatorum,
Cic. Pis. 23, 55:improbitati irasci candidatorum,
id. Mil. 16, 42:aedilitas alicui candidato data,
id. Verr. 2, 5, 14, § 37:candidatus Caesaris,
a candidate especially recommended by Cœsar, Vell. 2, 124, 4; cf. Suet. Caes. 41; id. Aug. 56; Tac. A. 1, 15.—Hence prov.:petis tamquam Caesaris candidatus,
i. e. certain of the result, Quint. 6, 3, 62.—In the time of the emperors:candidati Principis,
quœstors appointed by the emperor himself to read his speeches and rescripts, Dig. 1, 13; Sid. Ep. 2, 80; cf. Tac. A. 16, 27; Suet. Aug. 65; id. Tit. 6.—Trop., he who strives after or aims at a thing, a candidate or a claimant of something (post-Aug.):B.candidatus non consulatus tantum, sed immortalitatis et gloriae,
Plin. Pan. 63, 1:majus est opus atque praestantius, ad quod ipse (sc. orator) tendit, et cujus est velut candidatus,
Quint. 12, 2, 27:Atticae eloquentiae, id. prooem. § 13: crucis,
i. e. soon to suffer crucifixion, App. M. 1, p. 108:aeternitatis,
Tert. Res Carn. 58:philosophiae,
Symm. Ep. 1, 41.—candĭdāta, ae, f., one who seeks or solicits an office, a candidate (rare and postAug.):2.sacerdotii,
Quint. Decl. 252 fin.candĭdātus, ūs, m. [id.], a candidacy, Cod. Th. 6, 4, 21, § 1. -
6 candidatus
1.candĭdātus, a, um, adj. [candidus, like albatus, atratus, from albus, ater].I.In adj. uses,A.Lit., clothed in white (only in Plaut. and in post-Aug. prose;B.Cic., Hor., and Plin. use albatus): aequius vos erat Candidatas venire hostiatasque,
Plaut. Rud. 1, 5, 12:mastigia,
id. Cas. 2, 8, 10; *Suet. Aug. 98; Prud. steph. 1, 67.—Trop.:II.farinulentā cinere sordide candidati homunculi,
App. M. 9, p. 222, 33; cf. candido.—Subst.A.candĭdātus. i, m., a candidate for office, because clothed in a glittering white toga; cf. Dict. of Antiq. (class. and freq.).1.Lit.:2.praetorius,
a candidate for the prœtorship, Cic. Mur. 27, 57:tribunicii,
id. Q. Fr. 2, 14 (15), 4; Liv. 4, 6, 10:consulatus,
Plin. Pan. 95 fin.; Suet. Caes. 24; id. Aug. 4:aedilitatis ac mox praeturae,
id. Vesp. 2:quaesturae,
id. Tib. 42:summae equestris gradus, i. e. praefecturae,
id. Galb. 14:sacerdotiorum,
Sen. Ben. 7, 28, 2.—From their obsequious demeanor towards the electors, called officiosissima natio candidatorum,
Cic. Pis. 23, 55:improbitati irasci candidatorum,
id. Mil. 16, 42:aedilitas alicui candidato data,
id. Verr. 2, 5, 14, § 37:candidatus Caesaris,
a candidate especially recommended by Cœsar, Vell. 2, 124, 4; cf. Suet. Caes. 41; id. Aug. 56; Tac. A. 1, 15.—Hence prov.:petis tamquam Caesaris candidatus,
i. e. certain of the result, Quint. 6, 3, 62.—In the time of the emperors:candidati Principis,
quœstors appointed by the emperor himself to read his speeches and rescripts, Dig. 1, 13; Sid. Ep. 2, 80; cf. Tac. A. 16, 27; Suet. Aug. 65; id. Tit. 6.—Trop., he who strives after or aims at a thing, a candidate or a claimant of something (post-Aug.):B.candidatus non consulatus tantum, sed immortalitatis et gloriae,
Plin. Pan. 63, 1:majus est opus atque praestantius, ad quod ipse (sc. orator) tendit, et cujus est velut candidatus,
Quint. 12, 2, 27:Atticae eloquentiae, id. prooem. § 13: crucis,
i. e. soon to suffer crucifixion, App. M. 1, p. 108:aeternitatis,
Tert. Res Carn. 58:philosophiae,
Symm. Ep. 1, 41.—candĭdāta, ae, f., one who seeks or solicits an office, a candidate (rare and postAug.):2.sacerdotii,
Quint. Decl. 252 fin.candĭdātus, ūs, m. [id.], a candidacy, Cod. Th. 6, 4, 21, § 1. -
7 gratiosus
grātĭōsus, a, um, adj. [gratia], full of favor.I.Enjoying favor, in favor, popular, regarded, beloved, agreeable, etc. (class.;II.a favorite expression with Cicero, and used mostly of persons): ego Plancium et ipsum gratiosum esse dico et habuisse in petitione multos cupidos sui gratiosos, etc.,
Cic. Planc. 19, 46:homini honesto, sed non gratiosiori quam Cn. Calidius est,
id. Verr. 2, 4, 20, § 44:cum adversario gratiosissimo contendat,
id. Quint. 1, 2:homines potentes, gratiosi, diserti,
id. Cael. 9, 21; cf.:splendidi homines et aliis praetoribus gratiosi,
id. Verr. 2, 3, 14, § 37:Pythius, qui esset ut argentarius apud omnes ordines gratiosus,
id. Off. 3, 14, 58; cf. id. Planc. 18, 44; id. Att. 15, 4, 3:ut ego doceo gratiosum esse in sua tribu Plancium,
id. Planc. 19, 47; cf.:sunt quidam homines in suis vicinitatibus et municipiis gratiosi,
Q. Cic. Petit. Cons. 6, 24:is cum et suo splendore et nostra commendatione gratiosissimus in provincia fuit,
Cic. Fam. 1, 3.—Of things:vidi et cognovi, causas apud te rogantium gratiosiores esse quam vultus,
id. Lig. 11, 31:gratiosa missio,
through favor, Liv. 43, 14, 9:sententia,
Dig. 3, 6, 5; cf.:Berytensis colonia Augusti beneficiis gratiosa,
favored, ib. 50, 15, 1:cupressus odore violenta ac ne umbra quidem gratiosa, materie rara,
Plin. 16, 33, 60, § 139.—That shows favor, obliging, complaisant (very rare):gratiosi scribae sint in dando et cedendo loco,
Cic. Brut. 84, 290.—Hence, adv.: grātĭōse, out of favor, graciously (postclass. and very rare):neque sordide neque gratiose,
Dig. 26, 7, 7, § 2.— Comp.:gratiosius,
Pseudo Ascon. Cic. Verr. 2, 1, 4, § 11. -
8 Pitta sordida
ENG hooded pittaNLD Muller-pitta, mullerpitta, kappittaGER SchwarzkopfpittaFRA breve sordide
См. также в других словарях:
sordide — [ sɔrdid ] adj. • 1495; lat. sordidus, de sordes « saleté » 1 ♦ D une saleté repoussante, qui dénote une misère extrême. ⇒ dégoûtant. « les sordides masures au visage couvert de suie » (Duhamel). 2 ♦ Fig. Qui est bassement, honteusement intéressé … Encyclopédie Universelle
sordide — SORDIDE. adj. de tout genre. Salle, vilain. Il ne se dit guere que par rapport à l Avarice. C est un homme avare, vilain, sordide. c est un avare des plus sordides. Il se dit plus ordinairement des choses. Une avarice sordide. gain sordide.… … Dictionnaire de l'Académie française
sordide — (sor di d ) adj. 1° Sale, vilain. • Sa volupté [d Épicure] n était point sordide ; il a vécu si sobrement que les Pères en font parfois honte aux chrétiens, LA MOTHE LE VAYER Vertu des païens, II, Épicure.. • Tomber dans une sordide… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
SORDIDE — adj.des deux genres Sale, vilain. Il n est d usage qu au figuré, et il ne se dit Des personnes que par rapport à l avarice. C est un homme avare, vilain, sordide. C est un avare des plus sordides. Il se dit aussi De l avarice et des choses qui… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
SORDIDE — adj. des deux genres Qui est sale, repoussant. Il n’est d’usage qu’au figuré, et il ne se dit des Personnes que par rapport à l’avarice. C’est un homme sordide. Il se dit aussi des Choses et signifie Qui est vil, répugnant. Une avarice sordide.… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
Sordide Sentimental — est un label indépendant de Rouen, fondé en 1978 par Jean Pierre Turmel et Yves Von Bontee. Ce label est spécialisé dans l édition à tirage limité de disques le plus souvent accompagnés d un fanzine au graphisme soigné et aux textes sophistiqués … Wikipédia en Français
Langrayen sordide — Langrayen sordide … Wikipédia en Français
langrayen sordide — tamsusis artamas statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Artamus cyanopterus angl. dusky woodswallow vok. Rußschwalbenstar, m rus. сумеречный артам, m pranc. langrayen sordide, m ryšiai: platesnis terminas – artamai … Paukščių pavadinimų žodynas
Crime sordide — Crime Pour les articles homonymes, voir Crime (homonymie). Le crime désigne la catégorie des infractions les plus graves, catégorie plus ou moins vaste suivant les pays et systèmes juridiques. Le terme provient du latin crimen, qui signifie en… … Wikipédia en Français
rdide — sordide … Dictionnaire des rimes
sordidement — sordide [ sɔrdid ] adj. • 1495; lat. sordidus, de sordes « saleté » 1 ♦ D une saleté repoussante, qui dénote une misère extrême. ⇒ dégoûtant. « les sordides masures au visage couvert de suie » (Duhamel). 2 ♦ Fig. Qui est bassement, honteusement… … Encyclopédie Universelle