Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

detestable

  • 1 dētestābilis

        dētestābilis e, adj. with comp.    [detestor], execrable, abominable, detestable: omen: nihil esse tam detestabile quam voluptatem: exemplum, L.: detestabilior immanitas.
    * * *
    detestabile, detestabilior -or -us, detestabilissimus -a -um ADJ
    detestable, execrable, abominable; subject to detestatio/curse

    Latin-English dictionary > dētestābilis

  • 2 sacer

        sacer cra, crum, adj. with sup.    [1 SAC-], dedicated, consecrated, devoted, sacred: aedes: aedificia: locus: iura sacerrima lecti, O.: luctus late, V.: aurum, L.: tus, O.: ales (as regarded in augury), V.: tempus, H.: commissum, a crime against religion: vitis (sacred to Bacchus), H.: robur, O.: aqua, H.: fontes, V.: sacer interpresque deorum Orpheus, H.: sacro Dianae celebris die, H.: terra sacra deorum est: Sacra Iovi quercus, O.: Cereri Polyphoetes, V.: mensis Manibus, O.—As nom prop.: legiones in Sacrum montem secessisse, to the Sacred mount (on the right bank of the Anio, three miles from Rome), L.: Sacra via, Holy street (between the Forum and the Capitol): Ibam forte viā Sacrā, H.— Regarded with reverence, holy, awful, venerable: silentium, H.; cf. ut sacrosancti habeantur, quibus ipsi dii neque sacri neque sancti sunt, L.— Devoted, forfeited, accursed, given over: sacer esto, H.: eum, qui cuiquam nocuerit, sacrum sanciri, L.: ut eius caput Iovi sacrum esset, L.— Accursed, execrable, detestable, horrible, infamous: Auri fames, V.: Remi Sacer nepotibus cruor, H.
    * * *
    sacra, sacrum ADJ
    sacred, holy, consecrated; accursed, horrible, detestable

    Latin-English dictionary > sacer

  • 3 exsecrandus

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecrandus

  • 4 exsecro

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecro

  • 5 exsecror

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecror

  • 6 exsecrātus (execr-)

        exsecrātus (execr-) adj.    [P. of exsecror], accursed, execrable, detestable: populo R.: columna.

    Latin-English dictionary > exsecrātus (execr-)

  • 7 foedus

        foedus adj. with comp. and sup.    [FAV-], foul, filthy, loathsome, repulsive, ugly, unseemly, detestable, abominable, horrible: foedissimum monstrum: volucris, O.: caput Impexā porrigine, H.: volnus, O.: tergum vestigiis verberum, L.: pestilentia homini, destructive, L.: foediora iis, quae subiciebantur oculis, nuntiare, L.: res visu: foedum relatu, O.—Fig., disgraceful, base, dishonorable, vile, shameful, infamous, foul: facinus, T.: ille foedior in Pompeio accusando, etc.: homo, S.: carmen, H.: fuga, S.: mors: genus interitūs: ministeria, V.: inceptu, L.
    * * *
    I
    foeda -um, foedior -or -us, foedissimus -a -um ADJ
    filthy, foul, disgusting, loathsome, beastly; disgraceful, vile, low, obscene
    II
    treaty, agreement, contract; league; alliance

    Latin-English dictionary > foedus

  • 8 in-testābilis

        in-testābilis e, adj.    with comp, infamous, execrable, detestable, abominable: homo, S.: saevitiā, Ta.: intestabilior et saevior, Ta.

    Latin-English dictionary > in-testābilis

  • 9 obscēnus

        obscēnus (obscaen-, not obscoenus), adj. with comp. and sup.    [1 SAV-], of adverse omen, ill-omened, ill-boding, inauspicious, ominous, portentous: volucres, of ill-omen, V.: animalium fetūs, monstrous, L.: omen: puppis, fatal ship, O.: anūs, H.—Repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy: frons, V.: volucres pelagi, i. e. the harpies, V.—Immodest, impure, indecent, lewd, obscene: adulterium, O.: id dicere obscenum est: illud Antipatri paulo obscenius: obscenissimi versūs.—As subst m., a lewd person, Iu.—As subst n., sing. and plur, the private parts, O.
    * * *
    I
    obscena -um, obscenior -or -us, obscenissimus -a -um ADJ
    repulsive, detestable; foul; indecent, obscene, lewd; (sexual/excretory things); inauspicious/unpropitious; ill-omened/boding ill; filthy, polluted, disgusting
    II
    sexual pervert; foul-mouthed person

    Latin-English dictionary > obscēnus

  • 10 per-odiōsus

        per-odiōsus adj.,    hateful, detestable: lippitudo.

    Latin-English dictionary > per-odiōsus

  • 11 spūtātilicus

        spūtātilicus adj.    [sputo], to be spit upon, abominable, detestable: crimina eius, Sisenn. ap. C.

    Latin-English dictionary > spūtātilicus

  • 12 abominabilis

    abominabilis, abominabile ADJ
    detestable, hateful, abominable; worthy of destruction

    Latin-English dictionary > abominabilis

  • 13 abominamentum

    abomination, detestable thing

    Latin-English dictionary > abominamentum

  • 14 abominandus

    abominanda, abominandum ADJ
    ill-omened, of evil omen; detestable, odious; execrable, abominable

    Latin-English dictionary > abominandus

  • 15 coodibilis

    coodibilis, coodibile ADJ
    exceedingly/extremely hateful, detestable

    Latin-English dictionary > coodibilis

  • 16 execrabilis

    execrabilis, execrabile ADJ

    Latin-English dictionary > execrabilis

  • 17 execribilis

    execribile, execribilior -or -us, execribilissimus -a -um ADJ
    accursed, detestable; of/belonging to cursing

    Latin-English dictionary > execribilis

  • 18 exsecrabilis

    exsecrabilis, exsecrabile ADJ
    accursed, detestable

    Latin-English dictionary > exsecrabilis

  • 19 exsecrandus

    exsecranda, exsecrandum ADJ

    Latin-English dictionary > exsecrandus

  • 20 exsecribilis

    exsecribile, exsecribilior -or -us, exsecribilissimus -a -um ADJ
    accursed, detestable; of/belonging to cursing

    Latin-English dictionary > exsecribilis

См. также в других словарях:

  • détestable — [ detɛstabl ] adj. • 1308; lat. detestabilis 1 ♦ Vx Qu on doit détester, haïr. ⇒ abominable, exécrable, haïssable, odieux. « On verra de David l héritier détestable Abolir tes honneurs, profaner ton autel » (Racine). 2 ♦ (1663) Très désagréable… …   Encyclopédie Universelle

  • détestable — DÉTESTABLE. adj. des 2 g. Exécrable, qui doit être détesté. Il se dit Des personnes et des choses. Un crime détestable. Le plus détestable de tous les crimes. La seule pensée en est détestable. Il a des maximes, des opinions détestables. C est un …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • detestable — Detestable. adj. v. Execrable, qui doit estre detesté. Un crime detestable. le plus detestable de tous les crimes. la seule pensée en est detestable. il a des maximes detestables. il tient des opinions detestables. c est un homme detestable.… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • detestable — adjetivo 1. Que merece ser aborrecido o detestado, o que produce una pésima impresión: Tiene un gusto detestable para la ropa. Ahí la comida es detestable. Inés tiene un carácter detestable. Tu actitud me parece detestable …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Detestable — De*test a*ble, a. [L. detestabilis: cf. F. d[ e]testable.] Worthy of being detested; abominable; extremely hateful; very odious; deserving abhorrence; as, detestable vices. [1913 Webster] Thou hast defiled my sanctuary will all thy detestable… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • detestable — early 15c., from M.Fr. détestable (14c.), from L. detestabilis execrable, abominable, from detestari (see DETEST (Cf. detest)). Related: Detestably …   Etymology dictionary

  • detestable — index contemptible, contemptuous, disgraceful, disreputable, heinous, loathsome, nefarious, objectionable …   Law dictionary

  • detestable — odious, *hateful, abominable, abhorrent Analogous words: *contemptible, despicable, sorry, scurvy: atrocious, *outrageous, monstrous, heinous: *execrable, damnable, accursed …   New Dictionary of Synonyms

  • detestable — [adj] loathsome, abominable abhorred, abhorrent, accursed, atrocious, awful, despicable, disgusting, execrable, godawful*, grody*, gross*, hateable, hateful, heinous, horrid, lousy, low down, maggot, monstrous, obnoxious, odious, offensive,… …   New thesaurus

  • detestable — et abominable, Detestabilis …   Thresor de la langue françoyse

  • detestable — (Del lat. detestabĭlis). adj. Abominable, execrable, aborrecible, pésimo …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»