Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

unclean

  • 1 immunda

    unclean, impure, dirty, foul.

    Latin-English dictionary of medieval > immunda

  • 2 immundus (in-m-)

        immundus (in-m-) adj.    with comp, unclean, impure, dirty, fllthy, foul: ancillula inluvie, T.: canis, H.: nilo inmundior, Ct.: fraudatis lucernis, i. e. with lamp-oil, H.— Plur f. as subst, unclean women, C.—Of language: dicta, obscene, H.

    Latin-English dictionary > immundus (in-m-)

  • 3 impūrus (inp-)

        impūrus (inp-) adj. with comp. and sup.    [2 in+purus], unclean, filthy, foul: impurae matris prolapsus ab alvo, O.—Fig., unclean, defiled, impure, infamous, abandoned, vile: vox: historia, O.: animus, S.: persona: O hominem impurum! T.: anus haud impura, decent, T.: illo impurior: quadrupedum impurissimus.

    Latin-English dictionary > impūrus (inp-)

  • 4 incestus

        incestus adj.    [2 in+castus], not religiously pure, unclean, impure, polluted, defiled, sinful, criminal: virum incesto ore lacerare: incesto addidit integrum, punished the good with the bad, H.: an triste bidental Moverit incestus, impiously, H. —Unchaste, lewd, lustful, incestuous: iudex, i. e. Paris, H.: medicamen, O.: sermo, L.: corruptor et idem Incestus, Iu.
    * * *
    incesta, incestum ADJ
    unchaste; unholy, unclean, religiously impure, polluted, defiled, sinful, lewd

    Latin-English dictionary > incestus

  • 5 sordidus

        sordidus adj. with comp. and sup.    [sordes], dirty, unclean, foul, filthy, squalid, sordid: amictus, V.: mappa, H.: duces Non indecoro pulvere, H.: Auctumnus calcatis uvis, O.: terga suis, dingy, O. —Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, Caec. ap. C.—Fig., low, base, mean, poor, humble, small, paltry: homo: non sordidus auctor Naturae, H.: sordidissimus quisque, L.: rura, V. — Low, mean, base, abject, vile, despicable, disgraceful: ut quisque sordidissimus videbitur: sordidissima ratio et inquinatissima: sordidiores (artīs) repudiare: Virtus repulsae nescia sordidae, H.: pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment. — Mean, niggardly, penurious, sordid: Sordidus quod nolit haberi, H.: periurium, Ph.
    * * *
    sordida -um, sordidior -or -us, sordidissimus -a -um ADJ
    dirty, unclean, foul, filthy; vulgar, sordid; low, base, mean, paltry; vile

    Latin-English dictionary > sordidus

  • 6 immundae

    immundus ( inm-), a, um, adj. [inmundus], unclean, impure, dirty, filthy, foul (syn.: spurcus, obscenus, impurus).
    I.
    Lit. (class.): humus erat immunda, lutulenta vino, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    homo,

    Plaut. Most. 1, 2, 24; id. Cist. 1, 1, 115; Lucr. 4, 1160; Hor. S. 1, 6, 124:

    canis,

    id. Ep. 1, 2, 26:

    Harpyiae contactu immundo omnia foedant,

    Verg. A. 3, 228:

    sues,

    id. G. 1, 400:

    popinae,

    Hor. S. 2, 4, 62:

    ager,

    run wild, overgrown, Pall. 2, 10:

    pauperies domūs,

    Hor. Ep. 2, 2, 199.— Absol.: im-mundae, ārum, f., unclean women, Cic. Att. 9, 10, 2.— Comp.:

    superne deciduo immundiore lapsu aliquo polluta,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    nilo mundius hoc, niloque immundior ille,

    Cat. 97, 3; Sen. Q. N. 9, 4, 2.— Sup.:

    liquet illos immundissimos fuisse,

    Sen. Ep. 86, 11; Plin. Ep. 10, 98, 1.—
    * II.
    Trop.:

    aut immunda crepent ignominiosaque dicta,

    Hor. A. P. 247.— Adv.: immundē, impurely, uncleanly: foedare templa, Jul. Obseq. Prod. 115.

    Lewis & Short latin dictionary > immundae

  • 7 immundus

    immundus ( inm-), a, um, adj. [inmundus], unclean, impure, dirty, filthy, foul (syn.: spurcus, obscenus, impurus).
    I.
    Lit. (class.): humus erat immunda, lutulenta vino, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    homo,

    Plaut. Most. 1, 2, 24; id. Cist. 1, 1, 115; Lucr. 4, 1160; Hor. S. 1, 6, 124:

    canis,

    id. Ep. 1, 2, 26:

    Harpyiae contactu immundo omnia foedant,

    Verg. A. 3, 228:

    sues,

    id. G. 1, 400:

    popinae,

    Hor. S. 2, 4, 62:

    ager,

    run wild, overgrown, Pall. 2, 10:

    pauperies domūs,

    Hor. Ep. 2, 2, 199.— Absol.: im-mundae, ārum, f., unclean women, Cic. Att. 9, 10, 2.— Comp.:

    superne deciduo immundiore lapsu aliquo polluta,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    nilo mundius hoc, niloque immundior ille,

    Cat. 97, 3; Sen. Q. N. 9, 4, 2.— Sup.:

    liquet illos immundissimos fuisse,

    Sen. Ep. 86, 11; Plin. Ep. 10, 98, 1.—
    * II.
    Trop.:

    aut immunda crepent ignominiosaque dicta,

    Hor. A. P. 247.— Adv.: immundē, impurely, uncleanly: foedare templa, Jul. Obseq. Prod. 115.

    Lewis & Short latin dictionary > immundus

  • 8 impurus

    impūrus ( inp-), a, um, adj. [2. inpurus], unclean, filthy, foul (cf.: obscenus, spurcus, immundus).
    I.
    Lit. (very rare):

    impurae matris prolapsus ab alvo,

    Ov. Ib. 223.—
    II.
    Trop., unclean (in a moral sense), impure, defiled, filthy, infamous, abandoned, vile.
    A.
    Of living beings:

    impudens, impurus, inverecundissimus,

    Plaut. Rud. 3, 2, 38:

    in his gregibus omnes aleatores, omnes adulteri, omnes impuri impudicique versantur,

    Cic. Cat. 2, 10, 23:

    persona illa lutulenta, impura, invisa,

    id. Rosc. Com. 7, 20:

    o hominem impurum!

    Ter. Ad. 2, 1, 29: impuri cujusdam et ambitiosi sententia, Cic. Lael. 16, 59:

    cum impuris atque immanibus adversariis decertare,

    id. Rep. 1, 5:

    (dux) audax, impurus,

    id. ib. 1, 44:

    impurus et sceleratus,

    id. Att. 9, 15 fin.:

    erat hic Corinthia anus haud impura,

    tolerably decent, Ter. Heaut. 4, 1, 16:

    homo haud impurus,

    id. Eun. 2, 2, 4:

    libidine omni,

    Petr. 81.— Comp.:

    quis illo qui maledicit impurior?

    Cic. Phil. 3, 6, 15.— Sup.: omnium non bipedum solum, sed etiam quadrupedum impurissimus, Auct. Or. pro Dom. 18, 48.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    lingua,

    Sen. Ep. 87 med.:

    animus,

    Sall. C. 15, 4:

    mores,

    Cat. 108, 2:

    adulterium,

    id. 66, 84:

    historia,

    Ov. Tr. 2, 416:

    medicamina, i. e. venena,

    Flor. 2, 20:

    quid impurius, quam retinuisse talem (adulteram),

    Quint. 9, 2, 80. —Hence, adv.: impūrē (acc. to II.), impurely, basely, shamefully, vilely:

    impure atque flagitiose vivere,

    Cic. Fin. 3, 11, 38:

    multa facere impure atque taetre,

    id. Div. 1, 29, 6:

    atque intemperanter facere,

    id. Phil. 2, 21, 50:

    a quo impurissime haec nostra fortuna despecta est,

    id. Att. 9, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > impurus

  • 9 inmundus

    immundus ( inm-), a, um, adj. [inmundus], unclean, impure, dirty, filthy, foul (syn.: spurcus, obscenus, impurus).
    I.
    Lit. (class.): humus erat immunda, lutulenta vino, Cic. Fragm. ap. Quint. 8, 3, 66:

    homo,

    Plaut. Most. 1, 2, 24; id. Cist. 1, 1, 115; Lucr. 4, 1160; Hor. S. 1, 6, 124:

    canis,

    id. Ep. 1, 2, 26:

    Harpyiae contactu immundo omnia foedant,

    Verg. A. 3, 228:

    sues,

    id. G. 1, 400:

    popinae,

    Hor. S. 2, 4, 62:

    ager,

    run wild, overgrown, Pall. 2, 10:

    pauperies domūs,

    Hor. Ep. 2, 2, 199.— Absol.: im-mundae, ārum, f., unclean women, Cic. Att. 9, 10, 2.— Comp.:

    superne deciduo immundiore lapsu aliquo polluta,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    nilo mundius hoc, niloque immundior ille,

    Cat. 97, 3; Sen. Q. N. 9, 4, 2.— Sup.:

    liquet illos immundissimos fuisse,

    Sen. Ep. 86, 11; Plin. Ep. 10, 98, 1.—
    * II.
    Trop.:

    aut immunda crepent ignominiosaque dicta,

    Hor. A. P. 247.— Adv.: immundē, impurely, uncleanly: foedare templa, Jul. Obseq. Prod. 115.

    Lewis & Short latin dictionary > inmundus

  • 10 inpurus

    impūrus ( inp-), a, um, adj. [2. inpurus], unclean, filthy, foul (cf.: obscenus, spurcus, immundus).
    I.
    Lit. (very rare):

    impurae matris prolapsus ab alvo,

    Ov. Ib. 223.—
    II.
    Trop., unclean (in a moral sense), impure, defiled, filthy, infamous, abandoned, vile.
    A.
    Of living beings:

    impudens, impurus, inverecundissimus,

    Plaut. Rud. 3, 2, 38:

    in his gregibus omnes aleatores, omnes adulteri, omnes impuri impudicique versantur,

    Cic. Cat. 2, 10, 23:

    persona illa lutulenta, impura, invisa,

    id. Rosc. Com. 7, 20:

    o hominem impurum!

    Ter. Ad. 2, 1, 29: impuri cujusdam et ambitiosi sententia, Cic. Lael. 16, 59:

    cum impuris atque immanibus adversariis decertare,

    id. Rep. 1, 5:

    (dux) audax, impurus,

    id. ib. 1, 44:

    impurus et sceleratus,

    id. Att. 9, 15 fin.:

    erat hic Corinthia anus haud impura,

    tolerably decent, Ter. Heaut. 4, 1, 16:

    homo haud impurus,

    id. Eun. 2, 2, 4:

    libidine omni,

    Petr. 81.— Comp.:

    quis illo qui maledicit impurior?

    Cic. Phil. 3, 6, 15.— Sup.: omnium non bipedum solum, sed etiam quadrupedum impurissimus, Auct. Or. pro Dom. 18, 48.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    lingua,

    Sen. Ep. 87 med.:

    animus,

    Sall. C. 15, 4:

    mores,

    Cat. 108, 2:

    adulterium,

    id. 66, 84:

    historia,

    Ov. Tr. 2, 416:

    medicamina, i. e. venena,

    Flor. 2, 20:

    quid impurius, quam retinuisse talem (adulteram),

    Quint. 9, 2, 80. —Hence, adv.: impūrē (acc. to II.), impurely, basely, shamefully, vilely:

    impure atque flagitiose vivere,

    Cic. Fin. 3, 11, 38:

    multa facere impure atque taetre,

    id. Div. 1, 29, 6:

    atque intemperanter facere,

    id. Phil. 2, 21, 50:

    a quo impurissime haec nostra fortuna despecta est,

    id. Att. 9, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inpurus

  • 11 polluo

    pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.
    I.
    Lit. (very rare):

    ore dapes,

    Verg. A. 3, 234:

    ora cruore,

    Ov. M. 15, 98:

    pollui cuncta sanie, odore, contactu,

    Tac. A. 4, 49:

    usu tegmina,

    id. ib. 13, 57:

    vina deciduo immundiore lapsu,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    polluta mensa cruore,

    Sil. 7, 183.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;

    syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:

    deorum hominumque jura inexpiabili scelere,

    id. Phil. 11, 12, 29:

    fratris filiam incesto,

    Plin. Ep. 4, 11, 6:

    tragico pollutus concubitu,

    Juv. 2, 29:

    famam domūs stupro turpi,

    Phaedr. 3, 10, 17:

    nec Electrae jugulo se polluit,

    Juv. 8, 218:

    mentem suam et aures hominum nefariā voce,

    Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:

    Jovem,

    to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:

    avaritia invadit, polluit, vastat omnia,

    Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:

    polluta pax,

    Verg. A. 7, 467:

    polluendam perdendamque rempublicam relinquere,

    Tac. H. 2, 76:

    ferias,

    Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;

    15, 32: pollutum et mundum,

    id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—
    B.
    In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:

    femina,

    Liv. 10, 23, 10:

    princeps,

    Tac. H. 2, 37 fin.:

    scelesta pollutaque femina,

    App. M. 10, 34.— Comp.:

    senectus,

    more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:

    dives,

    App. M. 9, p. 234, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > polluo

  • 12 pollutus

    pollŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [cf.: adluo, diluo; Gr. louô, to wash; luma, lumê, lumainô, to cleanse, ruin], to soil, defile, pollute.
    I.
    Lit. (very rare):

    ore dapes,

    Verg. A. 3, 234:

    ora cruore,

    Ov. M. 15, 98:

    pollui cuncta sanie, odore, contactu,

    Tac. A. 4, 49:

    usu tegmina,

    id. ib. 13, 57:

    vina deciduo immundiore lapsu,

    Plin. 14, 19, 23, § 119:

    polluta mensa cruore,

    Sil. 7, 183.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to defile morally, to pollute, contaminate, violate, dishonor, desecrate, etc. (class.;

    syn.: inquino, contamino): polluta et violata sacra,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 187; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:

    deorum hominumque jura inexpiabili scelere,

    id. Phil. 11, 12, 29:

    fratris filiam incesto,

    Plin. Ep. 4, 11, 6:

    tragico pollutus concubitu,

    Juv. 2, 29:

    famam domūs stupro turpi,

    Phaedr. 3, 10, 17:

    nec Electrae jugulo se polluit,

    Juv. 8, 218:

    mentem suam et aures hominum nefariā voce,

    Tac. A. 3, 50: incestis se matrimoniis, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3: jejunia, to violate, break, Nigid. ap. Isid. Orig. 20, 2:

    Jovem,

    to insult, Prop. 4 (5), 9, 8: ferias, to desecrate (by labor), Gell. 2, 28, 3:

    avaritia invadit, polluit, vastat omnia,

    Sall. J. 41, 9; Ov. M. 2, 794:

    polluta pax,

    Verg. A. 7, 467:

    polluendam perdendamque rempublicam relinquere,

    Tac. H. 2, 76:

    ferias,

    Macr. S. 1, 16, 11.—Esp., in eccl. Lat., to render unclean, in a ceremonial sense, Vulg. Lev. 7, 21; pass., to be unclean, id. ib. 11, 27;

    15, 32: pollutum et mundum,

    id. ib. 10, 10: pollutum comedit, id. Osee, 9, 3.—
    B.
    In partic., to violate, dishonor a woman (post-Aug.), Tac. A. 12, 46; id. Agr. 31; Vulg. Ezech. 18, 11.—Hence, pollū-tus, a, um, P. a., polluted, i. e. no longer virgin, then vicious, unchaste, Cat. 60, 46:

    femina,

    Liv. 10, 23, 10:

    princeps,

    Tac. H. 2, 37 fin.:

    scelesta pollutaque femina,

    App. M. 10, 34.— Comp.:

    senectus,

    more vicious, more sinful, Sil. 11, 47.— Sup.:

    dives,

    App. M. 9, p. 234, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > pollutus

  • 13 caenum

        caenum (not coenum), ī, n    dirt, filth, mud, mire: iudices caeno obliti: Turbidus (Acheron) caeno, V.: caeno evellere plantam, H.: corpore infames caeno mergere, Ta.—Fig., filth, dirt, uncleanness: alqm opponere labi illi atque caeno, vile fellow: plebeium, the unclean mob, L.
    * * *
    mud, mire, filth, slime, dirt, uncleanness; (of persons) scum/filth

    Latin-English dictionary > caenum

  • 14 contāminātus

        contāminātus adj. with sup.    [P. of contamino], polluted, contaminated, impure, vile, defiled, stained, degraded: se ut contaminatos abactos esse, L.: pars civitatis, L.: superstitio: grex virorum, H.: flagitiis contaminatissimus.— Plur m. as subst: contaminati, abandoned youths, Ta.— Plur n. as subst, adulterated things.
    * * *
    I
    contaminata -um, contaminatior -or -us, contaminatissimus -a -um ADJ
    contaminated, polluted, adulterated; used, second-hand, soiled by use; profane; impure, vile, defiled, degraded; morally foul, guilt stained; ritually unclean
    II
    abandoned youths (pl.); (juvenile delinquents?)

    Latin-English dictionary > contāminātus

  • 15 in-lōtus (ill-), or in-lautus

       in-lōtus (ill-), or in-lautus adj.,    unwashed, unclean, dirty: toralia, H.—Not washed away: sudor, V.

    Latin-English dictionary > in-lōtus (ill-), or in-lautus

  • 16 profānus

        profānus adj.    [pro+fanum], out of the temple, not sacred, common, profane, unholy: loci: aedificia: flamma, O.: animalia, unclean, Ta.: sacra profanaque omnia spoliare: procul este, profani, ye uninitiated, V.: Cereris ritūs volgare profanis, O.: volgus, H.— Wicked, impious: mens, O.: verba, O.— Plur n. as subst: miscebis sacra profanis, H.— Ill-boding: bubo, O.
    * * *
    profana, profanum ADJ
    secular, profane; not initiated; impious

    Latin-English dictionary > profānus

  • 17 spurcus

        spurcus adj. with comp. and sup.    [SPARC-], unclean, impure, foul, base, low: homo: Dama, H.: lex spurcior linguā suā: capita spurcissima: homo spurcissime!
    * * *
    spurca, spurcum ADJ
    dirty, foul; morally polluted

    Latin-English dictionary > spurcus

  • 18 immundus

    immunda, immundum ADJ
    dirty, filthy, foul; (morally); unclean, impure; untidy/slovenly/squalid; evil

    Latin-English dictionary > immundus

  • 19 impurus

    impura, impurum ADJ
    unclean, filthy, foul; impure; morally foul

    Latin-English dictionary > impurus

  • 20 inlautus

    inlauta, inlautum ADJ
    unwashed, unclean

    Latin-English dictionary > inlautus

См. также в других словарях:

  • Unclean — Un*clean , a. [AS. uncl?ne. See {Unnot}, and {Clean}.] 1. Not clean; foul; dirty; filthy. [1913 Webster] 2. Ceremonially impure; needing ritual cleansing. [1913 Webster] He that toucheth the dead body of any man shall be unclean seven days. Num.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Unclean — may refer to:*something which is not clean or which lacks purity. *A term sometimes used as a translation of the term tamei in the Hebrew Bible. In Judaism, Tamei refers to a state of ritual impurity requiring purification through immersion in a… …   Wikipedia

  • unclean — index insalubrious, lewd, prurient, repulsive, salacious, tainted (contaminated) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton …   Law dictionary

  • unclean — O.E. unclæne, morally impure, defiled, unfit for food, from UN (Cf. un ) (1) not + CLEAN (Cf. clean) (adj.). Literal sense of dirty is recorded from mid 13c …   Etymology dictionary

  • unclean — [adj] dirty bedraggled, befouled, besmirched, black, blurred, common, contaminated, corrupt, decayed, defiled, desecrated, dusty, evil, feculent, fetid, filthy, foul, grimy, impure, messy, muddy, nasty, polluted, profaned, putrescent, putrid,… …   New thesaurus

  • unclean — ► ADJECTIVE 1) dirty. 2) immoral. 3) (of food) regarded in a particular religion as impure and unfit for use or consumption. 4) (in biblical use, of a spirit) evil …   English terms dictionary

  • unclean — [un klēn′] adj. [ME unclene < OE unclæne: see UN + CLEAN] 1. dirty; filthy; foul 2. ceremonially impure 3. morally impure; unchaste, obscene, or vile uncleanness n …   English World dictionary

  • unclean — [[t]ʌ̱nkli͟ːn[/t]] 1) ADJ GRADED Something that is unclean is dirty and likely to cause disease. ...the Western attitude to insects as being dirty and unclean... By bathing in unclean water, they expose themselves to contamination. Syn: dirty Ant …   English dictionary

  • unclean — There is a comprehensive list in the Pentateuch of creatures that are regarded as unclean and therefore forbidden as food, or even to be touched (Lev. 11:8); those animals that ruminate (chew the cud) but do not have cloven hooves, such as camels …   Dictionary of the Bible

  • unclean — uncleanness, n. /un kleen /, adj., uncleaner, uncleanest. 1. not clean; dirty. 2. morally impure; evil; vile: unclean thoughts. 3. Chiefly Biblical. having a physical or moral blemish so as to make impure according to the laws, esp. the dietary… …   Universalium

  • unclean — un|clean [ˌʌnˈkli:n] adj 1.) biblical morally or spiritually bad ▪ an unclean spirit 2.) unclean food, animals etc are those that a particular religion says must not be eaten, touched etc 3.) dirty ▪ unclean drinking water >uncleanness n [U] …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»