Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

offensiveness

  • 1 taeter (tēter)

        taeter (tēter) tra, trum, adj.    with comp. taetrior and sup. taeterrimus, offensive, repulsive, foul, noisome, shocking, loathsome: belua: odor ex multitu <*>ine cadaverum, Cs.: odor Aproni taeterrimus oris: cruor, V.: Spiritus, H.: loca: mulier taeterrima voltu, Iu.—As subst n., offensiveness: taetri aliquid habere.—Horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, base, abominable: tam taeter tyrannus: omni diritate atque inmanitate taeterrimus: quis taetrior hostis huic civitati: in eum taeterrimus: legatio: prodigia, L.: nullum vitium taetrius est, quam avaritia: taeterrimum bellum.

    Latin-English dictionary > taeter (tēter)

  • 2 gravitas

    grăvĭtas, ātis, f. [gravis], weight, heaviness.
    I.
    Lit., in gen.:

    omnibus ejus (terrae) partibus in medium vergentibus nihil interrumpat, quo labefactari possit tanta contentio gravitatis et ponderum,

    Cic. N. D. 2, 45, 116; cf.:

    per inane moveri gravitate et pondere,

    id. Fat. 11, 24; Lucr. 3, 1054; cf.

    also: cuncta necesse est Aut gravitate sua ferri primordia rerum, Aut, etc.,

    id. 2, 84:

    nostros propter gravitatem armorum, quod, etc.,

    Caes. B. G. 5, 16, 1:

    tum etiam gravitate et tarditate navium impediebantur,

    id. B. C. 1, 58, 3:

    ignava nequeunt gravitate moveri,

    Ov. M. 2, 821:

    me mea defendit gravitas (corresp. to moles and pondus),

    id. ib. 9, 39.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of smell, rankness, offensiveness, fetidness:

    quorundam odorum suavitati gravitas inest,

    Plin. 21, 7, 18, § 37:

    a quibusdam vocatur cynozolon propter gravitatem odoris (shortly before: odore gravissimo),

    id. 22, 18, 21, § 47:

    animae,

    id. 20, 9, 35, § 91:

    halitus,

    id. 30, 6, 15, § 44:

    oris,

    id. 28, 12, 51, § 190.—
    2.
    Of bodily condition, health, severity, vehemence, violence, unwholesomeness; heaviness, dulness, faintness, sickness:

    corpore vix sustineo gravitatem hujus caeli,

    Cic. Att. 11, 22, 2:

    caeli aquarumque,

    Liv. 23, 34, 11:

    loci,

    id. 25, 26, 13:

    morbi,

    Cic. N. D. 3, 31, 76:

    pressus gravitate soporis,

    Ov. M. 15, 21; cf. id. ib. 11, 618:

    an quod corporis gravitatem et dolorem animo judicamus, animi morbum corpore non sentimus?

    painful, diseased condition, Cic. Tusc. 3, 1, 2 Kühn.; cf.

    membrorum,

    id. Fin. 4, 12, 31; and Lucr. 3, 478:

    capitis,

    Plin. 27, 12, 105, § 130:

    aurium,

    id. 20, 11, 44, § 115; cf.

    auditus,

    id. 23, 4, 42, § 85:

    audiendi,

    id. 28, 11, 48, § 176:

    oris et dentium,

    id. 37, 10, 54, § 143.—
    3.
    Pressure of price, dearness:

    annonae,

    Tac. A. 6, 13; 11, 4.—
    4.
    The burden of pregnancy:

    tendebat gravitas uterum mihi,

    Ov. M. 9, 287 (cf. onus, id. ib. 10, 504). —
    II.
    Trop.
    A.
    In a bad sense, heaviness, slowness, severity:

    gaudere gravitate linguae sonoque vocis agresti,

    Cic. de Or. 3, 11, 42: injuria gravitate tutior est, severity, cruelty, Sall. Orat. Licin. (Hist. Fragm. 3, 22 Gerl.):

    fessi diuturnitate et gravitate belli,

    Liv. 31, 7, 3: crudelitatem quoque gravitati addidit, id. 24, 45, 13 Weissenb. —
    B.
    In a good sense, weight, dignity, importance, seriousness, gravity (syn.: magnitudo, dignitas, auctoritas, pondus): hos cum Suevi propter amplitudinem gravitatemque civitatis finibus expellere non potuissent, importance, i. e. power, Caes. B. G. 4, 3, 4; cf. Cic. Agr. 2, 32:

    omnium sententiarum gravitate, omnium verborum ponderibus est utendum,

    importance, weight, id. de Or. 2, 17, 72; cf. id. Tusc. 5, 12, 34:

    genus hoc sermonum positum in hominum veterum auctoritate plus videtur habere gravitatis,

    id. Lael. 1, 4:

    quanta illa, di immortales, fuit gravitas! quanta in oratione majestas!

    id. ib. 25, 96:

    tristitia et in omni re severitas habet illa quidem gravitatem,

    id. ib. 18, 66; cf.:

    erat in illo viro comitate condita gravitas,

    id. de Sen. 4, 10:

    gravitate mixtus lepos,

    id. Rep. 2, 1; cf. also id. Q. Fr. 3, 9, 1:

    illud me praeclare admones, cum illum videro, ne nimis indulgenter et ut cum gravitate potius loquar,

    id. Att. 9, 9, 2; 9, 19, 3; id. Fam. 5, 16, 5:

    de virtute et gravitate Caesaris, quam in summo dolore adhibuisset,

    id. Q. Fr. 3, 8, 3:

    personae gravitatem intuentes,

    id. Tusc. 2, 21, 49; cf.:

    ego has partes lenitatis et misericordiae semper egi libenter: illam vero gravitatis severitatisque personam non appetivi,

    id. Mur. 3, 6:

    haec genera dicendi in senibus gravitatem non habent,

    id. Brut. 95, 326; id. Rep. 1, 10 fin.:

    majestas quam vultus gravitasque oris prae se ferebat,

    Liv. 5, 41, 8:

    (senarius) quantum accipit celeritatis, tantum gravitatis amittit,

    Quint. 9, 4, 140.

    Lewis & Short latin dictionary > gravitas

  • 3 taeter

    taeter (less correctly tēter), tra, trum, adj. [perh. from taedet].
    I.
    Physically, offensive, foul, noisome, shocking, hideous, loathsome (class.; syn.: foedus, putidus).
    A.
    Absol.:

    taetra et immanis belua,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    odor ex multitudine cadaverum,

    Caes. B. C. 3, 49:

    cadavera,

    Lucr. 2, 415:

    aut foedā specie taetri turpesque videntur,

    id. 2, 421:

    sapor,

    id. 6, 22:

    absinthia,

    id. 1, 936:

    ulcera,

    id. 5, 995; 5, 1126; 4, 172;

    6, 976: cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    spiritus,

    Hor. C. 3, 11, 19; Luc. 1, 618:

    loca taetra, inculta, foeda atque formidolosa,

    Sall. C. 52, 13; cf.:

    taetris tenebris et caligine,

    Cic. Agr 2, 17, 44:

    alter, o dii boni, quam taeter mcedebat, quam truculentus, quam terribilis aspectu!

    id. Sest. 8, 19; cf.:

    vultus naturā horridus ac taeter,

    Suet. Calig. 50; Juv. 10, 191:

    hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11.— Comp.:

    aliis aliud retro quoque taetrius esset Naribus, etc.,

    Lucr. 2, 510.— Sup.: taeterrima hiems, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1.—
    B.
    With abl.:

    foedā specie taetri,

    Lucr. 2, 421; cf.:

    mulier taeterrima vultu,

    Juv. 6, 418.—As subst.: taetrum, i, n., offensiveness:

    quae profluentia necessario taetri essent aliquid habitura,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—
    II.
    Mentally or morally.
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons, horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, abominable, etc. (syn.:

    immanis, turpis): taeter et ferus homo,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    quid ais tu, hominum omnium taeterrume?

    Plaut. Most. 3, 1, 65:

    quamquam es omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    Cic. Vatin. 3, 9:

    quis taetrior hostis huic civitati,

    id. Cael. 6, 13:

    qui in eum fuerat taeterrimus,

    id. Tusc. 1, 40, 96.—
    2.
    Of things: postquam discordia taetra Belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 270 Vahl.):

    libido,

    Hor. S. 1, 2, 33:

    facinus,

    Cic. Off. 3, 29, 95:

    prodigia,

    Liv. 22, 9.— Comp.:

    quibus (sc. cupiditatibus) nihil taetrius nec foedius excogitari potest,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    nullum vitium taetrius est, quam avaritia,

    id. ib. 2, 22, 77. — Sup.:

    taeterrimum bellum,

    Cic. Fam. 10, 14, 2.—
    B.
    Esp., neutr. as adv., horridly, horribly, etc.:

    taetrum flagrat... Horror conscius,

    Prud. Cath. 4, 22.—Hence, adv.: taetrē, foully, shockingly, hideously, Cato ap. Charis. p. 196 P.; Cic. Div. 1, 9.— Sup., Cic. Att. 7, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taeter

  • 4 taetre

    taeter (less correctly tēter), tra, trum, adj. [perh. from taedet].
    I.
    Physically, offensive, foul, noisome, shocking, hideous, loathsome (class.; syn.: foedus, putidus).
    A.
    Absol.:

    taetra et immanis belua,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    odor ex multitudine cadaverum,

    Caes. B. C. 3, 49:

    cadavera,

    Lucr. 2, 415:

    aut foedā specie taetri turpesque videntur,

    id. 2, 421:

    sapor,

    id. 6, 22:

    absinthia,

    id. 1, 936:

    ulcera,

    id. 5, 995; 5, 1126; 4, 172;

    6, 976: cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    spiritus,

    Hor. C. 3, 11, 19; Luc. 1, 618:

    loca taetra, inculta, foeda atque formidolosa,

    Sall. C. 52, 13; cf.:

    taetris tenebris et caligine,

    Cic. Agr 2, 17, 44:

    alter, o dii boni, quam taeter mcedebat, quam truculentus, quam terribilis aspectu!

    id. Sest. 8, 19; cf.:

    vultus naturā horridus ac taeter,

    Suet. Calig. 50; Juv. 10, 191:

    hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11.— Comp.:

    aliis aliud retro quoque taetrius esset Naribus, etc.,

    Lucr. 2, 510.— Sup.: taeterrima hiems, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1.—
    B.
    With abl.:

    foedā specie taetri,

    Lucr. 2, 421; cf.:

    mulier taeterrima vultu,

    Juv. 6, 418.—As subst.: taetrum, i, n., offensiveness:

    quae profluentia necessario taetri essent aliquid habitura,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—
    II.
    Mentally or morally.
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons, horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, abominable, etc. (syn.:

    immanis, turpis): taeter et ferus homo,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    quid ais tu, hominum omnium taeterrume?

    Plaut. Most. 3, 1, 65:

    quamquam es omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    Cic. Vatin. 3, 9:

    quis taetrior hostis huic civitati,

    id. Cael. 6, 13:

    qui in eum fuerat taeterrimus,

    id. Tusc. 1, 40, 96.—
    2.
    Of things: postquam discordia taetra Belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 270 Vahl.):

    libido,

    Hor. S. 1, 2, 33:

    facinus,

    Cic. Off. 3, 29, 95:

    prodigia,

    Liv. 22, 9.— Comp.:

    quibus (sc. cupiditatibus) nihil taetrius nec foedius excogitari potest,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    nullum vitium taetrius est, quam avaritia,

    id. ib. 2, 22, 77. — Sup.:

    taeterrimum bellum,

    Cic. Fam. 10, 14, 2.—
    B.
    Esp., neutr. as adv., horridly, horribly, etc.:

    taetrum flagrat... Horror conscius,

    Prud. Cath. 4, 22.—Hence, adv.: taetrē, foully, shockingly, hideously, Cato ap. Charis. p. 196 P.; Cic. Div. 1, 9.— Sup., Cic. Att. 7, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taetre

  • 5 taetrum

    taeter (less correctly tēter), tra, trum, adj. [perh. from taedet].
    I.
    Physically, offensive, foul, noisome, shocking, hideous, loathsome (class.; syn.: foedus, putidus).
    A.
    Absol.:

    taetra et immanis belua,

    Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    odor ex multitudine cadaverum,

    Caes. B. C. 3, 49:

    cadavera,

    Lucr. 2, 415:

    aut foedā specie taetri turpesque videntur,

    id. 2, 421:

    sapor,

    id. 6, 22:

    absinthia,

    id. 1, 936:

    ulcera,

    id. 5, 995; 5, 1126; 4, 172;

    6, 976: cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    spiritus,

    Hor. C. 3, 11, 19; Luc. 1, 618:

    loca taetra, inculta, foeda atque formidolosa,

    Sall. C. 52, 13; cf.:

    taetris tenebris et caligine,

    Cic. Agr 2, 17, 44:

    alter, o dii boni, quam taeter mcedebat, quam truculentus, quam terribilis aspectu!

    id. Sest. 8, 19; cf.:

    vultus naturā horridus ac taeter,

    Suet. Calig. 50; Juv. 10, 191:

    hanc tam taetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,

    Cic. Cat. 1, 5, 11.— Comp.:

    aliis aliud retro quoque taetrius esset Naribus, etc.,

    Lucr. 2, 510.— Sup.: taeterrima hiems, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1.—
    B.
    With abl.:

    foedā specie taetri,

    Lucr. 2, 421; cf.:

    mulier taeterrima vultu,

    Juv. 6, 418.—As subst.: taetrum, i, n., offensiveness:

    quae profluentia necessario taetri essent aliquid habitura,

    Cic. N. D. 2, 56, 141.—
    II.
    Mentally or morally.
    A.
    In gen.
    1.
    Of persons, horrid, hideous, repulsive, shameful, disgraceful, abominable, etc. (syn.:

    immanis, turpis): taeter et ferus homo,

    Cic. Q. Fr. 2, 13, 2.— Sup.:

    quid ais tu, hominum omnium taeterrume?

    Plaut. Most. 3, 1, 65:

    quamquam es omni diritate atque immanitate taeterrimus,

    Cic. Vatin. 3, 9:

    quis taetrior hostis huic civitati,

    id. Cael. 6, 13:

    qui in eum fuerat taeterrimus,

    id. Tusc. 1, 40, 96.—
    2.
    Of things: postquam discordia taetra Belli ferratos postes portasque refregit, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 270 Vahl.):

    libido,

    Hor. S. 1, 2, 33:

    facinus,

    Cic. Off. 3, 29, 95:

    prodigia,

    Liv. 22, 9.— Comp.:

    quibus (sc. cupiditatibus) nihil taetrius nec foedius excogitari potest,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    nullum vitium taetrius est, quam avaritia,

    id. ib. 2, 22, 77. — Sup.:

    taeterrimum bellum,

    Cic. Fam. 10, 14, 2.—
    B.
    Esp., neutr. as adv., horridly, horribly, etc.:

    taetrum flagrat... Horror conscius,

    Prud. Cath. 4, 22.—Hence, adv.: taetrē, foully, shockingly, hideously, Cato ap. Charis. p. 196 P.; Cic. Div. 1, 9.— Sup., Cic. Att. 7, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > taetrum

См. также в других словарях:

  • offensiveness — index guilt, obscenity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • offensiveness — offensive ► ADJECTIVE 1) causing offence. 2) involved or used in active attack. 3) chiefly N. Amer. relating to the team in possession of the ball or puck in a game. ► NOUN ▪ a military campaign of attack. ● be on the offensive Cf. ↑ …   English terms dictionary

  • Offensiveness — Offensive Of*fen sive, a. [Cf. F. offensif. See {Offend}.] [1913 Webster] 1. Giving offense; causing displeasure or resentment; displeasing; annoying; as, offensive words. [1913 Webster] 2. Giving pain or unpleasant sensations; disagreeable;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • offensiveness — noun see offensive I …   New Collegiate Dictionary

  • offensiveness — See offensively. * * * …   Universalium

  • offensiveness — noun The quality of being offensive …   Wiktionary

  • offensiveness — of fen·sive·ness || É™ fensɪnɪs n. aggressiveness; affront, offense; quality of being offensive …   English contemporary dictionary

  • offensiveness — of·fen·sive·ness …   English syllables

  • offensiveness — See: offensive …   English dictionary

  • offensiveness — noun the quality of being offensive • Syn: ↑odiousness, ↑distastefulness • Derivationally related forms: ↑distasteful (for: ↑distastefulness), ↑odious (for: ↑ …   Useful english dictionary

  • Chink — For other uses, see Chink (disambiguation). Chink, chinki, chinky or chinkie is a pejorative term referring mainly to a person of Chinese ethnicity but sometimes generalized to refer to any person of East Asian descent. Contemporary usage of the… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»