-
1 zawładnąć
глаг.• завладеть• овладеть* * *zawładn|ąć\zawładnąćięty сов. czym овладеть чем; подчинить себе что;\zawładnąć państwem завоевать (захватить) страну;
\zawładnąć czyimś majątkiem присвоить чьё-л. (отнять у кого-л.) имение (состояние)+zdobyć, opanować
* * *zawładnięty сов. czymовладе́ть чем; подчини́ть себе́ чтоzawładnąć państwem — завоева́ть (захвати́ть) страну́
zawładnąć czyimś majątkiem — присво́ить чьё-л. (отня́ть у кого́-л.) име́ние (состоя́ние)
Syn: -
2 opanować
глаг.• господствовать• завладевать• овладеть• одолевать• пересиливать• порабощать* * *opanowa|ć\opanowaćny сов. 1. со овладеть чем, покорить что; захватить что;\opanować miasto захватить город, овладеть городом; \opanować kraj покорить страну; \opanować kosmos покорить (освоить) космос;
2. со подавить, обуздать, укротить что; справиться с чем;\opanować wściekłość подавить ярость; \opanować wzruszenie (zdenerwowanie) овладеть собой, справиться с волнением; \opanować żywioł обуздать (укротить) стихию; \opanować pożar ликвидировать пожар;
3. kogo овладеть кем, охватить, обуять кого;\opanowaćł go strach его охватил страх;
4. со овладеть чем, освоить что;\opanować jakiś język овладеть каким-л. языком; \opanować nową metodę produkcji освоить новый метод производства+1. zawładnąć 2. poskromić, okiełznać, zapanować 3. ogarnąć, owładnąć 4. osiągnąć sprawność, nauczyć się
* * *opanowany сов.opanować miasto — захвати́ть го́род, овладе́ть го́родом
opanować kraj — покори́ть страну́
opanować kosmos — покори́ть (осво́ить) ко́смос
opanować wściekłość — подави́ть я́рость
opanować wzruszenie (zdenerwowanie) — овладе́ть собо́й, спра́виться с волне́нием
opanować żywioł — обузда́ть (укроти́ть) стихи́ю
opanować pożar — ликвиди́ровать пожа́р
opanował go strach — его́ охвати́л страх
opanować jakiś język — овладе́ть каки́м-л. языко́м
opanować nową metodę produkcji — осво́ить но́вый ме́тод произво́дства
Syn:zawładnąć 1), poskromić, okiełznać, zapanować 2), ogarnąć, owładnąć 3), osiągnąć sprawność, nauczyć się 4) -
3 podbić
глаг.• завоевать• завоевывать• побеждать• покорить• покорять* * *1) (np. piłkę) подбросить, поддать, подтолкнуть2) podbić (przyprawić) приправить, заправить3) podbić (zdobyć) завоевать, покорить4) pot. podbić (przybić pieczątkę) проштамповать5) sl. podbić (podejść, przyjść) зайти, подойти, прийти6) podbić (np. nogi, oko) подбить, подшибить7) podbić (przyszyć) подбить, подшитьnamówić, podjudzić подбить (уговорить)* * *podbity сов.1) завоева́ть, покори́тьpodbić kraj — завоева́ть страну́
podbić czyjeś serce — покори́ть чьё-л. се́рдце
2) подда́ть, подбро́сить, подтолкну́ть ( ударом снизу)podbić piłkę — подда́ть мяч
podbić nogę — с си́лой уда́рить по ноге́, подшиби́ть но́гу pot.
3) подби́ть; подши́тьpodbić płaszcz futrem — подши́ть (подби́ть) пальто́ ме́хом
4) припра́витьpodbić śmietaną — припра́вить смета́ной
•- podbić konia
- podbić cenę
- podbić normę
- stawkę
- podbić komuś bębenkaSyn: -
4 podbij
ć, \podbijty сов. 1. завоевать, покорить;\podbij kraj завоевать страну;
\podbij czyjeś serce покорить чьё-л. сердце;2. поддать, подбросить, подтолкнуть (ударом снизу);\podbij
piłkę поддать мяч; \podbij nogę с силой ударить но ноге, подшибить ногу pot.;3. подбить; подшить;\podbij płaszcz futrem подшить (подбить) пальто мехом;
4. приправить;\podbij śmietaną приправить сметаной; ● \podbij oko подбить глаз; \podbij konia подковать лошадь; \podbij cenę поднять цену, дать (запросить) большую цену (при торговле); \podbij normę, stawkę поднять норму, ставку;
\podbij komuś bębenka подзадорить, разохотить кого-л. (лестью etc.)+1. zawładnąć, zdobyć, zawojować 4. podpra-wić, przyprawić, zaprawić
См. также в других словарях:
zawładnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, zawładnąćnę, zawładnąćnie, zawładnąćnij, zawładnąćnął, zawładnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} objąć władzę nad czymś, zostać władcą czegoś, wejść w posiadanie czegoś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawładnąć — dk Va, zawładnąćnę, zawładnąćniesz, zawładnąćnij, zawładnąćnął, zawładnąćnęła, zawładnąćnęli, zawładnąćnięty, zawładnąćnąwszy «zostać władcą, panem czegoś, objąć władzę nad czymś; zdobyć, opanować coś» Zawładnąć krajem, ziemią, dziedzictwem.… … Słownik języka polskiego
owładnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, owładnąćnę, owładnąćnie, owładnąćnij, owładnąćnął, owładnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć czymś władać, siłą zdobyć panowanie; zagarnąć, zawładnąć : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… … Słownik języka polskiego
owładnąć — dk Va, owładnąćnę, owładnąćniesz, owładnąćnij, owładnąćnął, owładnąćnęła, owładnąćnęli, owładnąćnięty, owładnąćnąwszy 1. «wziąć w posiadanie, we władanie, zawładnąć, zagarnąć» Owładnąć krajem, miastem. 2. «o uczuciach, namiętnościach, wrażeniach … Słownik języka polskiego
przemóc — dk XI, przemócmogę, przemócmożesz, przemócmóż, przemócmógł, przemócmogła, przemócmogli, przemócmógłszy rzad. przemagać ndk I, przemócam, przemócasz, przemócają, przemócaj, przemócał, przemócany 1. «zwyciężyć, pokonać kogoś w walce, zawładnąć… … Słownik języka polskiego
styranizować — dk IV, styranizowaćzuję, styranizowaćzujesz, styranizowaćzuj, styranizowaćował, styranizowaćowany «całkowicie podporządkować sobie kogoś, zawładnąć kimś, wymuszając bezwzględne posłuszeństwo; despotycznie narzucić komuś swoją wolę, nie znosząc… … Słownik języka polskiego
ulec — rzad. ulegnąć dk Vc, ulegnę, ulegniesz, ulegnij, uległ, uległszy ulegać ndk I, ulecam, ulecasz, ulecają, ulecaj, ulecał 1. «zaprzestać walki uznając czyjąś przewagę, wyższość, poddać się, skapitulować; zostać pokonanym» Ulec w nierównej walce.… … Słownik języka polskiego
zająć — dk Xc, zająćjmę, zająćjmiesz, zająćjmij, zająćjął, zająćjęła, zająćjęli, zająćjęty, zająćjąwszy zajmować ndk IV, zająćmuję, zająćmujesz, zająćmuj, zająćował, zająćowany 1. «zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię czegoś»… … Słownik języka polskiego
zapanować — dk IV, zapanowaćnuję, zapanowaćnujesz, zapanowaćnuj, zapanowaćował rzad. zapanowywać ndk VIIIa, zapanowaćowuję, zapanowaćowujesz, zapanowaćowuj, zapanowaćywał 1. «osiągnąć nad kimś władzę, zawładnąć kimś, czymś» Zapanować nad otoczeniem.… … Słownik języka polskiego
zawojować — dk IV, zawojowaćjuję, zawojowaćjujesz, zawojowaćjuj, zawojowaćował, zawojowaćowany zawojowywać ndk VIIIa, zawojowaćowuję, zawojowaćowujesz, zawojowaćowuj, zawojowaćywał, zawojowaćywany «podbić, opanować wygrawszy wojnę» Zawojować sąsiednie kraje … Słownik języka polskiego
