-
1 zawładnąć
глаг.• завладеть• овладеть* * *zawładn|ąć\zawładnąćięty сов. czym овладеть чем; подчинить себе что;\zawładnąć państwem завоевать (захватить) страну;
\zawładnąć czyimś majątkiem присвоить чьё-л. (отнять у кого-л.) имение (состояние)+zdobyć, opanować
* * *zawładnięty сов. czymовладе́ть чем; подчини́ть себе́ чтоzawładnąć państwem — завоева́ть (захвати́ть) страну́
zawładnąć czyimś majątkiem — присво́ить чьё-л. (отня́ть у кого́-л.) име́ние (состоя́ние)
Syn: -
2 zawładnąć
(-nę, -niesz)zawładnąć kimś — (o myślach, uczuciach) to take possession of sb
* * *pf.-ij capture; seize; (o uczuciach, myślach) take possession ( kimś of sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawładnąć
-
3 zawładnąć
vt perf1) ( wziąć we władanie)\zawładnąć czymś Besitz von etw ergreifen2) ( opanować kogoś)\zawładnąć kimś jdn beherrschen [ lub übermannen]zawładnął nim gniew Zorn hat ihn bemächtigt ( geh) -
4 zawładnąć
-
5 zawładnąć
1. emparer2. posséder -
6 zawładnąć
gabh -
7 zawładnąć
kap -
8 zawładnąć
[завладнǒчь]v.dk -
9 zawładnąć
заволодіти; опанувати -
10 opanować
глаг.• господствовать• завладевать• овладеть• одолевать• пересиливать• порабощать* * *opanowa|ć\opanowaćny сов. 1. со овладеть чем, покорить что; захватить что;\opanować miasto захватить город, овладеть городом; \opanować kraj покорить страну; \opanować kosmos покорить (освоить) космос;
2. со подавить, обуздать, укротить что; справиться с чем;\opanować wściekłość подавить ярость; \opanować wzruszenie (zdenerwowanie) овладеть собой, справиться с волнением; \opanować żywioł обуздать (укротить) стихию; \opanować pożar ликвидировать пожар;
3. kogo овладеть кем, охватить, обуять кого;\opanowaćł go strach его охватил страх;
4. со овладеть чем, освоить что;\opanować jakiś język овладеть каким-л. языком; \opanować nową metodę produkcji освоить новый метод производства+1. zawładnąć 2. poskromić, okiełznać, zapanować 3. ogarnąć, owładnąć 4. osiągnąć sprawność, nauczyć się
* * *opanowany сов.opanować miasto — захвати́ть го́род, овладе́ть го́родом
opanować kraj — покори́ть страну́
opanować kosmos — покори́ть (осво́ить) ко́смос
opanować wściekłość — подави́ть я́рость
opanować wzruszenie (zdenerwowanie) — овладе́ть собо́й, спра́виться с волне́нием
opanować żywioł — обузда́ть (укроти́ть) стихи́ю
opanować pożar — ликвиди́ровать пожа́р
opanował go strach — его́ охвати́л страх
opanować jakiś język — овладе́ть каки́м-л. языко́м
opanować nową metodę produkcji — осво́ить но́вый ме́тод произво́дства
Syn:zawładnąć 1), poskromić, okiełznać, zapanować 2), ogarnąć, owładnąć 3), osiągnąć sprawność, nauczyć się 4) -
11 schwycić
(-cę, -cisz); imp -ć; vt perf( złapać) to catch* * *pf.1. (= złapać) grab ( coś sth).2. (= zawładnąć) catch, grasp; schwycił mróz frost came; schwycił ją smutek she was overcome by sadness; płacz schwycił ją za gardło (= zachciało jej się płakać) she felt like weeping; (= stłumiła łzy) she choked back her tears.pf.1. (= złapać się) grab ( czegoś onto sth).2. (= złapać jeden drugiego) grab one another.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > schwycić
-
12 zwyciężać
impf ⇒ zwyciężyć* * *1. (-am, -asz); perf; -yć; vt 2. vi* * *ipf.zwyciężyć pf.1. (= pokonać) conquer; zwyciężyć nieprzyjaciela/rywala/przeciwnika conquer one's enemy/rival/opponent.2. (= odnosić zwycięstwo) prevail (kogoś/coś of sb/sth); ( sport) win; zwyciężył głos rozsądku the voice of reason prevailed; prawda zwycięży truth will prevail.3. (= zawładnąć) take the upper hand; zwyciężyła w nim ciekawość curiosity took the upper hand of him.4. (= przezwyciężać) overcome; zwyciężyć nałóg overcome an addiction, break o.s. of an addiction.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwyciężać
-
13 podbić
глаг.• завоевать• завоевывать• побеждать• покорить• покорять* * *1) (np. piłkę) подбросить, поддать, подтолкнуть2) podbić (przyprawić) приправить, заправить3) podbić (zdobyć) завоевать, покорить4) pot. podbić (przybić pieczątkę) проштамповать5) sl. podbić (podejść, przyjść) зайти, подойти, прийти6) podbić (np. nogi, oko) подбить, подшибить7) podbić (przyszyć) подбить, подшитьnamówić, podjudzić подбить (уговорить)* * *podbity сов.1) завоева́ть, покори́тьpodbić kraj — завоева́ть страну́
podbić czyjeś serce — покори́ть чьё-л. се́рдце
2) подда́ть, подбро́сить, подтолкну́ть ( ударом снизу)podbić piłkę — подда́ть мяч
podbić nogę — с си́лой уда́рить по ноге́, подшиби́ть но́гу pot.
3) подби́ть; подши́тьpodbić płaszcz futrem — подши́ть (подби́ть) пальто́ ме́хом
4) припра́витьpodbić śmietaną — припра́вить смета́ной
•- podbić konia
- podbić cenę
- podbić normę
- stawkę
- podbić komuś bębenkaSyn: -
14 podbij
ć, \podbijty сов. 1. завоевать, покорить;\podbij kraj завоевать страну;
\podbij czyjeś serce покорить чьё-л. сердце;2. поддать, подбросить, подтолкнуть (ударом снизу);\podbij
piłkę поддать мяч; \podbij nogę с силой ударить но ноге, подшибить ногу pot.;3. подбить; подшить;\podbij płaszcz futrem подшить (подбить) пальто мехом;
4. приправить;\podbij śmietaną приправить сметаной; ● \podbij oko подбить глаз; \podbij konia подковать лошадь; \podbij cenę поднять цену, дать (запросить) большую цену (при торговле); \podbij normę, stawkę поднять норму, ставку;
\podbij komuś bębenka подзадорить, разохотить кого-л. (лестью etc.)+1. zawładnąć, zdobyć, zawojować 4. podpra-wić, przyprawić, zaprawić
-
15 owładn|ąć
pf (owładnęła, owładnęli) vt książk. 1. (zawładnąć) to seize, to capture- wróg owładnął naszą ziemią the enemy seized our land2. (o uczuciach) to overwhelm, to overpower- owładnęło nim znużenie he was overwhelmed with weariness- po śmierci męża owładnęła nią rozpacz she was overpowered with despair after her husband’s deathThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > owładn|ąć
-
16 uchwy|cić
pf Ⅰ vt 1. (złapać) to grab a. seize (hold of), to take hold of- uchwycić kogoś za rękę/kołnierz to seize sb by the hand/collar- uchwycił pośpiesznie nóż he hurriedly grabbed a. seized the knife2. (zawładnąć) to seize [władzę, rządy, kontrolę] 3. (wykorzystać) to seize [sposobność]- uchwycił okazję, by zaprosić ją do kina he seized the opportunity to invite her to the cinema- musimy uchwycić każdą okazję we have to seize every opportunity4. (postrzec) to notice [zapach, dźwięki]; (pojąć) to grasp [sens, dowcip, zamysł]- uchwycić czyjeś spojrzenie to catch sb’s eye- nie umiał uchwycić rytmu he couldn’t feel a. sense the rhythm- trafnie uchwyciłeś moją myśl you’ve grasped my idea exactly5. (przedstawić) to capture [podobieństwo, szczegóły, prawdę]- film uchwycił a. w filmie została uchwycona atmosfera stypy the film captured the atmosphere of a wakeⅡ uchwycić się 1. (złapać się) to grab a. seize hold of (czegoś sth)- w ostatniej chwili uchwycił się liny he grabbed the rope in the nick of time2. (przywiązać się) to cling (kogoś/czegoś to sb/sth) [nadziei, myśli, pomysłu]- uchwyciła się jego obietnicy jako ostatniej szansy ratunku she clung to his promise as her only hopeThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uchwy|cić
-
17 zaj|ąć
pf — zaj|mować impf (zajmę, zajęła, zajęli — zajmuję) Ⅰ vt 1. (wypełnić przestrzeń) to take up, to occupy, to fill- stół zajmował środek pokoju a large table occupied the middle of the room- tłum zajął cały plac the crowd filled the whole square- tabelki zajmują zbyt dużo miejsca the tables take up too much space- wojsko zajęło nowe pozycje the army took up new positions2. (siąść) to take [miejsce]- zająć stolik to take a table- zajmij mi miejsce, dobrze? keep a seat for me, please- „przepraszam, czy to miejsce jest wolne?” – „nie, zajęte” ‘excuse me, is this seat vacant?’ – ‘no, it’s taken’3. (w klasyfikacji, hierarchii) zająć pierwsze/ostatnie miejsce na liście to be first/last on the list- zajmować ważne/odpowiedzialne/dobrze płatne stanowisko w firmie to have an important/a responsible/a well-paid position in the company- zajmować wysokie stanowisko to be highly placed4. (wziąć w użytkowanie) to take, to occupy- firma zajęła całe piętro the company occupies the whole floor- zajęła najlepszy apartament w hotelu she took the best suite in the hotel- długo będziesz zajmować kuchnię/łazienkę? are you going to occupy the kitchen/bathroom a. be in the kitchen/bathroom for long?5. (zawładnąć) to occupy [miasto, terytorium] 6. (wypełnić czas) to take- robienie zakupów zajmowało dużo czasu the shopping took (up) a lot of time- dotarcie na miejsce zajmie nam pół godziny it will take us half an hour to get there- mogę ci zająć chwilkę? could you spare a minute?7. (zaciekawić) to absorb- książka/audycja bardzo nas zajęła the book/broadcast absorbed us- spróbuj zająć ich jakimś opowiadaniem try to entertain them with some anecdote- zajmij czymś dzieci, bo zaczną psocić occupy the children with something or they’ll be up to mischief8. (zarekwirować) to distrain- komornik zajął im meble the bailiff distrained their furniture9 (rozprzestrzenić się) [choroba] to affect; [ogień] to take hold- gruźlica zajęła oba płuca both lungs have been affected by TB- płomienie zajęły większą część dachu the flames took hold of most of the roof10 Polit., Wojsk. to occupy [miasto, teren] Ⅱ zająć się — zajmować się 1. (zacząć coś robić) to take up- na emeryturze zajął się ogródkiem when he retired he took up gardening- czym zajmuje się jego firma? what does his company do?- zrezygnowała z pracy i zajęła się domem she gave up her job and became a housewife2. (zaopiekować się) to take care (kimś/czymś of sb/sth)- zajmować się dziećmi to take care of children- zajmować się gośćmi to entertain guests3. (zapalić się) to catch fire- od płonącej stodoły zajęły się dalsze zabudowania other buildings caught fire from the burning barn■ zająć stanowisko to take a. adopt a stanceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaj|ąć
-
18 Besitz
2) (Grund\Besitz) posiadłość f -
19 habhaft
-
20 überkommen
überkommen * [y:bɐ'kɔmən]irr vtjdn \überkommen Gefühl: zawładnąć kimśmich überkam so eine Ahnung, dass... ogarnęło mnie przeczucie, że...
См. также в других словарях:
zawładnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, zawładnąćnę, zawładnąćnie, zawładnąćnij, zawładnąćnął, zawładnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} objąć władzę nad czymś, zostać władcą czegoś, wejść w posiadanie czegoś;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawładnąć — dk Va, zawładnąćnę, zawładnąćniesz, zawładnąćnij, zawładnąćnął, zawładnąćnęła, zawładnąćnęli, zawładnąćnięty, zawładnąćnąwszy «zostać władcą, panem czegoś, objąć władzę nad czymś; zdobyć, opanować coś» Zawładnąć krajem, ziemią, dziedzictwem.… … Słownik języka polskiego
owładnąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, owładnąćnę, owładnąćnie, owładnąćnij, owładnąćnął, owładnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć czymś władać, siłą zdobyć panowanie; zagarnąć, zawładnąć : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… … Słownik języka polskiego
owładnąć — dk Va, owładnąćnę, owładnąćniesz, owładnąćnij, owładnąćnął, owładnąćnęła, owładnąćnęli, owładnąćnięty, owładnąćnąwszy 1. «wziąć w posiadanie, we władanie, zawładnąć, zagarnąć» Owładnąć krajem, miastem. 2. «o uczuciach, namiętnościach, wrażeniach … Słownik języka polskiego
przemóc — dk XI, przemócmogę, przemócmożesz, przemócmóż, przemócmógł, przemócmogła, przemócmogli, przemócmógłszy rzad. przemagać ndk I, przemócam, przemócasz, przemócają, przemócaj, przemócał, przemócany 1. «zwyciężyć, pokonać kogoś w walce, zawładnąć… … Słownik języka polskiego
styranizować — dk IV, styranizowaćzuję, styranizowaćzujesz, styranizowaćzuj, styranizowaćował, styranizowaćowany «całkowicie podporządkować sobie kogoś, zawładnąć kimś, wymuszając bezwzględne posłuszeństwo; despotycznie narzucić komuś swoją wolę, nie znosząc… … Słownik języka polskiego
ulec — rzad. ulegnąć dk Vc, ulegnę, ulegniesz, ulegnij, uległ, uległszy ulegać ndk I, ulecam, ulecasz, ulecają, ulecaj, ulecał 1. «zaprzestać walki uznając czyjąś przewagę, wyższość, poddać się, skapitulować; zostać pokonanym» Ulec w nierównej walce.… … Słownik języka polskiego
zająć — dk Xc, zająćjmę, zająćjmiesz, zająćjmij, zająćjął, zająćjęła, zająćjęli, zająćjęty, zająćjąwszy zajmować ndk IV, zająćmuję, zająćmujesz, zająćmuj, zająćował, zająćowany 1. «zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię czegoś»… … Słownik języka polskiego
zapanować — dk IV, zapanowaćnuję, zapanowaćnujesz, zapanowaćnuj, zapanowaćował rzad. zapanowywać ndk VIIIa, zapanowaćowuję, zapanowaćowujesz, zapanowaćowuj, zapanowaćywał 1. «osiągnąć nad kimś władzę, zawładnąć kimś, czymś» Zapanować nad otoczeniem.… … Słownik języka polskiego
zawojować — dk IV, zawojowaćjuję, zawojowaćjujesz, zawojowaćjuj, zawojowaćował, zawojowaćowany zawojowywać ndk VIIIa, zawojowaćowuję, zawojowaćowujesz, zawojowaćowuj, zawojowaćywał, zawojowaćywany «podbić, opanować wygrawszy wojnę» Zawojować sąsiednie kraje … Słownik języka polskiego