-
1 niedźwiedź
сущ.• медведь• мишка* * *niedźwie|dź♂, Р. \niedźwiedździa 1. медведь;\niedźwiedź biały, brunatny белый, бурый медведь;
2. \niedźwiedździe мн. медвежий мех; медвежья шуба;podbity \niedźwiedździami на медвежьем меху
* * *м, Р niedźwiedzia1) медве́дьniedźwiedź biały, brunatny — бе́лый, бу́рый медве́дь
2) niedźwiedzie мн медве́жий мех; медве́жья шу́баpodbity niedźwiedziami — на медве́жьем меху́
-
2 podbić
глаг.• завоевать• завоевывать• побеждать• покорить• покорять* * *1) (np. piłkę) подбросить, поддать, подтолкнуть2) podbić (przyprawić) приправить, заправить3) podbić (zdobyć) завоевать, покорить4) pot. podbić (przybić pieczątkę) проштамповать5) sl. podbić (podejść, przyjść) зайти, подойти, прийти6) podbić (np. nogi, oko) подбить, подшибить7) podbić (przyszyć) подбить, подшитьnamówić, podjudzić подбить (уговорить)* * *podbity сов.1) завоева́ть, покори́тьpodbić kraj — завоева́ть страну́
podbić czyjeś serce — покори́ть чьё-л. се́рдце
2) подда́ть, подбро́сить, подтолкну́ть ( ударом снизу)podbić piłkę — подда́ть мяч
podbić nogę — с си́лой уда́рить по ноге́, подшиби́ть но́гу pot.
3) подби́ть; подши́тьpodbić płaszcz futrem — подши́ть (подби́ть) пальто́ ме́хом
4) припра́витьpodbić śmietaną — припра́вить смета́ной
•- podbić konia
- podbić cenę
- podbić normę
- stawkę
- podbić komuś bębenkaSyn:
См. также в других словарях:
delia — ż I, DCMs. delialii; lm D. delialii (delialij) «długi, lekko dopasowany wierzchni ubiór męski, podbity futrem, z szerokimi nie zszytymi rękawami i futrzanym kołnierzem; noszony w Polsce głównie w XVI XVIII w.» ‹tur.› … Słownik języka polskiego
demilitaryzować — ndk IV, demilitaryzowaćzuję, demilitaryzowaćzujesz, demilitaryzowaćzuj, demilitaryzowaćował, demilitaryzowaćowany «przeprowadzać demilitaryzację, rozbrajać» Demilitaryzować podbity kraj. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
gnieść — ndk XI, gniotę, gnieciesz, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony 1. «przyciskać kogoś, coś mocno; miażdżyć, zgniatać, ugniatać» Gnieść kartofle tłuczkiem. Gnieść maliny, porzeczki, winogrona w prasie. ∆ Gnieść ciasto «wyrabiać, miesić… … Słownik języka polskiego
haracz — m II, D. u; lm M. e, D. ów a. y hist. «podatek nałożony na podbitą niemuzułmańską ludność imperium osmańskiego; także opłata nakładana przez jakiegokolwiek władcę na kraj podbity» Nałożyć na kraj haracz. Płacić, zapłacić haracz sułtanowi. Ściągać … Słownik języka polskiego
kiereja — ż I, DCMs. kierejaei; lm D. kierejaei daw. «długi obszerny płaszcz męski, najczęściej podbity futrem, o kroju zbliżonym do delii, pochodzenia wschodniego; w Polsce noszony w XVI XVIII w. przez szlachtę» ‹tur.› … Słownik języka polskiego
kolonizować — ndk IV, kolonizowaćzuję, kolonizowaćzujesz, kolonizowaćzuj, kolonizowaćował, kolonizowaćowany 1. «przekształcać podbity kraj w kolonię; zasiedlać kolonie emigrantami z metropolii» 2. «zasiedlać obszary nie zagospodarowane» … Słownik języka polskiego
rysi — 1. «dotyczący rysia, należący do rysia» Skóra rysia. 2. «zrobiony z futra rysia, podbity futrem rysia» Rysia szuba. Rysi kołpak. rysią przestarz. «kłusem, biegiem pośrednim między stępem a galopem» … Słownik języka polskiego
skolonizować — dk IV, skolonizowaćzuję, skolonizowaćzujesz, skolonizowaćzuj, skolonizowaćował, skolonizowaćowany 1. «przekształcić podbity kraj w kolonię; zasiedlić kolonie emigrantami z metropolii» 2. «zasiedlić obszary nie zagospodarowane» … Słownik języka polskiego
ubożyć — ndk VIb, ubożyćżę, ubożyćżysz, uboż, ubożyćżył, ubożyćżony 1. rzad. «czynić ubogim, uboższym, biedniejszym, mniej zamożnym; prowadzić kogoś lub coś do ubóstwa» Ubożyć podbity kraj. Ubożył własny dom przez swoje lenistwo. 2. «czynić mniej obfitym … Słownik języka polskiego
waciany — «wykonany z waty; podbity watą» Waciana kołdra … Słownik języka polskiego
danina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. daninanie {{/stl 8}}{{stl 7}} dawniej: obowiązkowy podatek pieniężny lub w naturze, składany przez poddanych panującemu albo instytucji lub też przekazywany jako haracz przez kraj podbity krajowi zwycięskiemu :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
