-
1 zawojować
глаг.• завоевать• завоевывать• побеждать• покорить• покорять* * *zawojowa|ć\zawojowaćny сов. завоевать, покорить; подчинить себе+podbić, opanować
* * *zawojowany сов.завоева́ть, покори́ть; подчини́ть себе́Syn: -
2 zawojować ląd
завоевать сушуOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > zawojować ląd
-
3 podbić
глаг.• завоевать• завоевывать• побеждать• покорить• покорять* * *1) (np. piłkę) подбросить, поддать, подтолкнуть2) podbić (przyprawić) приправить, заправить3) podbić (zdobyć) завоевать, покорить4) pot. podbić (przybić pieczątkę) проштамповать5) sl. podbić (podejść, przyjść) зайти, подойти, прийти6) podbić (np. nogi, oko) подбить, подшибить7) podbić (przyszyć) подбить, подшитьnamówić, podjudzić подбить (уговорить)* * *podbity сов.1) завоева́ть, покори́тьpodbić kraj — завоева́ть страну́
podbić czyjeś serce — покори́ть чьё-л. се́рдце
2) подда́ть, подбро́сить, подтолкну́ть ( ударом снизу)podbić piłkę — подда́ть мяч
podbić nogę — с си́лой уда́рить по ноге́, подшиби́ть но́гу pot.
3) подби́ть; подши́тьpodbić płaszcz futrem — подши́ть (подби́ть) пальто́ ме́хом
4) припра́витьpodbić śmietaną — припра́вить смета́ной
•- podbić konia
- podbić cenę
- podbić normę
- stawkę
- podbić komuś bębenkaSyn: -
4 podbij
ć, \podbijty сов. 1. завоевать, покорить;\podbij kraj завоевать страну;
\podbij czyjeś serce покорить чьё-л. сердце;2. поддать, подбросить, подтолкнуть (ударом снизу);\podbij
piłkę поддать мяч; \podbij nogę с силой ударить но ноге, подшибить ногу pot.;3. подбить; подшить;\podbij płaszcz futrem подшить (подбить) пальто мехом;
4. приправить;\podbij śmietaną приправить сметаной; ● \podbij oko подбить глаз; \podbij konia подковать лошадь; \podbij cenę поднять цену, дать (запросить) большую цену (при торговле); \podbij normę, stawkę поднять норму, ставку;
\podbij komuś bębenka подзадорить, разохотить кого-л. (лестью etc.)+1. zawładnąć, zdobyć, zawojować 4. podpra-wić, przyprawić, zaprawić
См. также в других словарях:
zawojować — dk IV, zawojowaćjuję, zawojowaćjujesz, zawojowaćjuj, zawojowaćował, zawojowaćowany zawojowywać ndk VIIIa, zawojowaćowuję, zawojowaćowujesz, zawojowaćowuj, zawojowaćywał, zawojowaćywany «podbić, opanować wygrawszy wojnę» Zawojować sąsiednie kraje … Słownik języka polskiego
zawojowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad., cz. ndk Ib, zawojowywaćowuję, zawojowywaćowuje, zawojowywaćany {{/stl 8}}– zawojować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, zawojowywaćjuję, zawojowywaćjuje, zawojowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pantofel — 1. pot. Być, siedzieć pod (czyimś) pantoflem; dostać się pod (czyjś) pantofel «podporządkować się komuś całkowicie (najczęściej o mężu w stosunku do żony)»: (...) przez dwadzieścia lat siedział pod pantoflem i pozwolił, żeby żona szantażowała go… … Słownik frazeologiczny
osiodłać — dk I, osiodłaćam, osiodłaćasz, osiodłaćają, osiodłaćaj, osiodłaćał, osiodłaćany «założyć siodło na grzbiet zwierzęcia używanego do jazdy wierzchem; okulbaczyć» Osiodłać konia, wielbłąda, osła. ◊ Osiodłać kogoś «podporządkować kogoś sobie,… … Słownik języka polskiego
pantofel — m I, D. pantofelfla; lm M. pantofelfle, D. pantofelfli 1. zwykle w lm «lekkie, płytkie obuwie bez cholewek» Pantofle letnie, tenisowe, gimnastyczne, sportowe, wizytowe. Pantofle damskie, męskie. Ciepłe, domowe, ranne pantofle. Skórzane,… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
usidlić — dk VIa, usidlićlę, usidlićlisz, usidlićlij, usidlićlony usidlać ndk I, usidlićam, usidlićasz, usidlićają, usidlićaj, usidlićał, usidlićany «opanować kogoś podstępnie; zbałamucić, opętać, zawojować» Usidlić kogoś wdziękami, urodą. Czuł się… … Słownik języka polskiego
