Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

vĕnēnum

  • 121 privignus

    prīvignus, i, m., and prīvigna, ae, f. [for privigenus, from privus - gigno; prop. of a separate race].
    I.
    A step-son; a step-daughter (class.):

    uxor liberis ex aliā uxore natis noverca dicitur: matris vir ex alio viro natis vitricus appellatur: eorum uterque natos aliunde privignos privignasque vocant,

    Dig. 38, 10, 4.
    A.
    Privignus, Sall. C. 15, 2; Cic. Clu. 66, 188; id. Q. Fr. 3, 3, 2; Hor. Ep. 1, 3, 2; Prop. 2, 1, 52; Dig. 38, 10, 7:

    PRIVIGNVS MEVS, Monum. Ancyr.: venenum privigno datum,

    Juv. 6, 134.—
    B.
    Privigna:

    de uxore Tuberonis et privignā,

    Cic. Att. 13, 20, 2; Just. 14, 6, 3.—
    C.
    Plur.:

    illic matre carentibus Privignis mulier temperat innocens,

    step-children, Hor. C. 3, 24, 18; Dig. 23, 2, 34.—
    II.
    Transf., of plants ( poet.), adj.:

    privignae proles,

    Col. 10, 161.

    Lewis & Short latin dictionary > privignus

  • 122 procedo

    prō-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n., to go forth or before, to go forwards, advance, proceed (class.; cf.: progredior, prodeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    procedere ad forum,

    Plaut. Cas. 3, 3, 2:

    illuc procede,

    id. Capt. 5, 2, 1:

    a portu,

    Cic. Fam. 16, 9, 1: ante agmen, Hirt. B. G. 8, 27, 4:

    nil cum procede re lintrem Sentimus,

    Hor. S. 1, 5, 20:

    pedibus aequis,

    Ov. P. 4, 5, 3:

    passu tacito,

    Val. Fl. 5, 351.—
    B.
    In partic.
    1.
    In milit. lang., to go or march forwards, to advance, Caes. B. C. 3, 34:

    lente atque paulatim proceditur,

    id. ib. 1, 80; id. B. G. 6, 25:

    agmen procedit,

    Cic. Tusc. 2, 16, 37; Curt. 7, 3, 19:

    processum in aciem est,

    Liv. 25, 21:

    ipsi jam pridem avidi certaminis procedunt,

    id. 3, 62, 6.—Cf. of ships, Caes. B. G. 7, 61; Verg. A. 4, 587.—
    2.
    Of processions, to go on, set forward, move on, advance, etc.:

    funus interim Procedit: sequimur,

    Ter. And. 1, 1, 101; Hor. C. 4, 2, 49:

    tacito procedens agmine,

    Sil. 7, 91:

    vidisti Latios consul procedere fasces,

    id. 6, 443.—
    C.
    Transf.
    1.
    To go or come forth or out, to advance, issue:

    foribus foras procedere,

    Plaut. Ps. 2, 2, 12:

    castris,

    Verg. A. 12, 169:

    extra munitiones,

    Caes. B. G 5, 43:

    in medium,

    Cic. Verr. 2, 5, 36, § 94:

    e tabernaculo in solem,

    id. Brut. 9, 37:

    in pedes procedere nascentem, contra naturam est,

    to be born feet first, Plin. 7, 8, 6, § 45:

    mediā procedit ab aulā,

    Ov. M. 14, 46.—
    b.
    In gen., to show one's self, to appear:

    cum veste purpureā procedere,

    Cic. Div. 1, 52, 119:

    obviam alicui procedere,

    to go towards, go to meet, id. Sest. 13, 68; cf.:

    Jugurthae obvius procedit,

    Sall. J. 21, 1:

    obviam,

    id. ib. 53, 5:

    procedat vel Numa,

    Juv. 3, 138.—
    c.
    In partic., to issue from the mouth, to be uttered:

    sed interdum voces procedebant contumaces et inconsultae,

    Tac. A. 4, 60 init.; Vulg. 1 Cor. 14, 36.—
    d.
    Of stars, etc., to rise, come into view:

    Ecce Dionaei processit Caesaris astrum,

    Verg. E. 9, 47:

    vesper,

    id. ib. 6, 86.—
    e.
    Of the moon, to wax, increase, Pall. 7, 3.—
    2.
    Of plants, to put forth, spring forth, grow (ante-class. and in post-Aug. prose):

    antequam radices longius procedere possint,

    Varr. R. R. 1, 23, 5:

    plerumque germen de cicatrice procedit,

    Col. 4, 22, 4:

    gemma sine dubio processura,

    Pall. 7, 5, 3; 8, 3, 1 et saep.—
    3.
    Of place, to project, extend:

    ita ut in pedes binos fossa procedat,

    Plin. 17, 21, 35, § 159:

    Lydia super Ioniam procedit,

    id. 5, 29, 30, § 110:

    promuntorium, quod contra Peloponnesum procedit,

    id. 4, 2, 3, § 6; Cels. 8, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of time, to advance, pass, elapse (class.):

    ubi plerumque noctis processit,

    Sall. J. 21, 2; Nep. Pel. 3, 3:

    jamque dies alterque dies processit,

    Verg. A. 3, 356:

    dies procedens,

    Cic. Tusc. 3, 22, 53:

    procedente tempore,

    in process of time, Plin. Ep. 6, 31, 17:

    si aetate processerit,

    Cic. Phil. 5, 18, 50:

    tempus processit,

    Caes. B. C. 3, 25:

    procedente die,

    Liv. 28, 15; Plin. Ep. 3, 20, 8:

    procedunt tempora tarde,

    Ov. Tr. 5, 10, 5:

    incipient magni procedere menses,

    Verg. E. 4, 12:

    pars major anni jam processerat,

    Liv. 3, 37.—
    B.
    To come or go forth, to appear, to present or show one's self ( poet. and post-Aug.):

    nunc volo subducto gravior procedere voltu,

    i. e. to conduct myself more gravely, to undertake more serious matters, Prop. 2, 10 (3, 1), 9:

    quis postea ad summam Thucydidis, quis Hyperidis ad famam processit?

    Petr. 2.—
    2.
    In partic., to go or get on, to advance, make progress (class.; cf.

    proficio): dicendi laude multum,

    Cic. Brut. 36, 137:

    in philosophiā,

    id. Fin. 3, 2, 6:

    honoribus longius,

    id. Brut. 48, 180; cf. id. Har. Resp. 23, 48:

    ad virtutis aditum,

    id. Fin. 3, 14, 48:

    ambitio et procedendi libido,

    a passion for getting on, for rising in the world, Plin. Ep 8, 6, 3:

    longius iras,

    Verg. A. 5, 461:

    perspicuum est, quo compositiones unguentorum processerint,

    to what extent, how far, Cic. N. D. 2, 58, 146:

    ut ratione et viā procedat oratio,

    id. Fin. 1, 9, 29:

    eo vecordiae processit, ut,

    went so far in folly, Sall. J. 5, 2:

    Adherbal, ubi intellegit eo processum,

    id. ib. 21, 1; so,

    processit in id furoris,

    Vell. 2, 80, 2:

    eoque ira processit, ut, etc.,

    Liv. 9, 26, 2:

    ex infimā fortunā in ordinem senatorium, et ad summos honores,

    Suet. Rhet. 1, 10.—
    C.
    To run on, continue, remain:

    et cum stationes procederent, prope obruentibus infirmum corpus armis,

    i. e. guard duty returned so frequently as to seem continuous, Liv. 5, 48, 7:

    ut iis stipendia procederent,

    id. 25, 5, 8; 27, 11, 14; cf.

    aera,

    id. 5, 7, 12.—
    D.
    To go on, continue, follow; esp. of speech, etc.:

    ad dissuadendum,

    Liv. 30, 35; cf. Plaut. Am. prol. 117: non imitor lakônismon tuum:

    altera jam pagella procedit,

    Cic. Fam. 11, 25, 2.—
    E.
    To [p. 1451] turn out, result, succeed, prosper (class.):

    parum procedere,

    Ter. And. 4, 1, 48; Liv. 1, 57; 38, 7:

    nonnumquam summis oratoribus non satis ex sententiā eventum dicendi procedere,

    Cic. de Or. 1, 27, 123:

    alicui pulcherrime,

    id. Phil. 13, 19, 40:

    alicui bene,

    id. Rab. Post. 1, 1:

    omnia prospere procedent,

    Cic. Fam. 12, 9, 2.— Impers. (cf. succedo): quibus cum parum procederet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 3; cf.:

    velut processisset Spurio Licinio,

    Liv. 2, 44, 1.— Absol., to turn out or succeed well:

    mane quod tu occoeperis negotium agere, id totum procedit diem,

    Plaut. Pers. 1, 3, 34:

    ferme ut quisque quidque occoeperit, sic ei procedunt post principia,

    id. ib. 4, 1, 4:

    Syre, processisti hodie pulcre,

    have succeeded finely, Ter. Ad. 5, 9, 22:

    si processit,

    Cic. Verr. 2, 3, 98, § 227:

    quod si consilia Andranodoro processissent,

    Liv. 24, 26, 5.—
    2.
    To turn out favorably for, to result in favor of, to benefit, be of use to one:

    totidem dies emptori procedent,

    Cato, R. R. 148:

    benefacta mea reipublicae procedunt,

    Sall. J. 85, 5; Ov. H. 9, 109.—
    3.
    To be effectual:

    venenum non processerat,

    Tac. A. 15, 60:

    medicina processit,

    Col. 6, 6, 4.—
    F.
    To go or pass for, to be counted or reckoned as any thing (anteand post-class.):

    ut binae (oves) pro singulis procedant,

    shall be reckoned as one, Varr. R. R. 2, 2, 5; Dig. 5, 3, 32:

    quod ita procedit, si ea, cui donabatur, eum interposuit,

    ib. 24, 1, 11.—
    G.
    To happen, take place, occur (ante-class.):

    numquid processit ad forum hodie novi?

    Plaut. Most. 4, 3, 7.—
    H.
    To come or proceed from, to be derived from (post-class.):

    res, quae a sacratissimis imperatoribus procedunt,

    Cod. Just. 7, 37, 3.— In part. pass.:

    in processā aetate,

    advanced, Scrib. Comp. 100.

    Lewis & Short latin dictionary > procedo

  • 123 pus

    pūs, pūris, n. [Sanscr. pu-, to be fetid; Gr. puon, puthô, etc.].
    I.
    Lit., white and viscous matter of a sore, pus, Cels. 5, 26, 20; 5, 28, 8.—In plur.:

    pura,

    Plin. 24, 16, 92, § 145; 35, 6, 21, § 38.—
    II.
    Transf., as designation of a malicious person: Titus Lucius... febris, senium, vomitum, pus, Lucil. ap. Non. 2, 31:

    Rupili pus atque venenum,

    Hor. S. 1, 7, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > pus

  • 124 rapidus

    răpĭdus, a, um, adj. [rapio], tearing away, seizing.
    I.
    Lit. (very rare, and only poet.):

    ferae,

    Ov. H. 10, 96; 11, 111 (but in Lucr. 4, 712, the correct read. is rabidi leones).—Of hunting-dogs:

    agmen,

    a tearing, fierce pack, Ov. M. 3, 242; cf. Lucr. 5, 890. —Of fierce, consuming heat:

    aestus,

    Verg. E. 2, 10:

    sol,

    id. G. 1, 92:

    Sirius,

    id. ib. 4, 425:

    flamma,

    Ov. M. 2, 123:

    ignis,

    Verg. G. 4, 263; Ov. M. 7, 326; 8, 225; 12, 274.— Of a consuming pyre, Ov. Tr. 1, 7, 20.—As epithet of the sea (qs. devouring), Tib. 1, 2, 40 (al. rabidus).—
    II.
    Transf., tearing or hurrying along, swift, quick, rapid (the predom. and class. signif.; esp. freq. in the [p. 1523] poets).
    1.
    Of waters:

    fluvius,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 52; id. Men. prol. 64 sq.:

    torrens,

    Verg. A. 2, 305:

    amnis,

    Hor. S. 1, 10, 62; Lucr. 1, 14:

    flumen,

    Caes. B. C. 1, 50; Hor. S. 2, 3, 242; Tib. 1, 2, 44 Huschk. N. cr.; Quint. 6, 2, 6 al.; cf.:

    lapsus fluminum (along with celeres venti),

    Hor. C. 1, 12, 9:

    Tigris,

    id. ib. 4, 14, 46:

    procellae,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 45:

    undae (as a mere epitheton ornans),

    Ov. M. 7, 6.— Sup.:

    flumen,

    Caes. B. C. 1, 50 fin.
    2.
    Of other hurrying, rapidly moving things:

    turbo,

    Lucr. 6, 668; cf.

    venti,

    Verg. A. 6, 75:

    Notus,

    Hor. C. 1, 28, 21:

    ignis Jovis,

    Verg. A. 1, 42:

    sol,

    Hor. C. 2, 9, 12; cf.:

    axis (solis),

    Ov. F. 3, 518:

    orbis,

    id. M. 2, 73; and:

    caelum,

    Stat. Th. 1, 197:

    equi,

    Ov. F. 5, 592; cf.:

    volucris rapidissima,

    id. M. 2, 716:

    manus,

    Verg. A. 8, 442:

    currus,

    id. ib. 12, 478; cf.

    cursus,

    id. ib. 12, 683:

    agmen,

    Tac. H. 2, 30; cf. Verg. A. 11, 906:

    bella,

    Claud. Cons. Stil. 1, 188:

    impetus,

    Flor. 4, 7, 12:

    venenum,

    i. e. quickworking, Tac. A. 12, 67; so,

    virus,

    id. ib. 13, 15 fin.:

    pestis,

    Sil. 7, 351:

    vires,

    id. 4, 678. —
    B.
    Trop., hurried, impetuous, vehement, hasty:

    oratio,

    Cic. Fin. 2, 1, 3:

    rapidus in consiliis,

    over-hasty, precipitate, Liv. 22, 12 fin.:

    rapidus proelia miscet,

    Sil. 1, 266:

    rapidus in urbem vectus,

    Tac. H. 2, 54.— Hence, adv.: răpĭdē, acc. to II., hurriedly, hastily, quickly, rapidly:

    dilapsus (fluvius),

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    iter confecit (along with festinanter),

    Suet. Calig. 43.— Comp.:

    eo rapidius... venit Rigodulum,

    Tac. H. 4, 71.— Trop.: quod (pathêtikon) cum rapide fertur, sustineri nullo pacto potest, Cic. Or. 37, 128.

    Lewis & Short latin dictionary > rapidus

  • 125 remisceo

    rĕ-miscĕo, no perf., mixtum or mistum, 2, v. a., to mix or mingle again, to mix up, intermingle (perh. only in the foll. passages).
    I.
    Lit.:

    venenum remixtum cibo,

    Sen. Const. 7, 4.—
    II.
    Trop.:

    sic veris falsa remiscet,

    Hor. A. P. 151:

    animus naturae suae remiscebitur,

    Sen. Ep. 71, 15:

    remixto carmine tibiis,

    Hor. C. 4, 15, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > remisceo

  • 126 repentinus

    rĕpentīnus, a, um, adj. [repens], sudden, hasty, unlooked for, unexpected (freq. and class.):

    adventus hostium (opp. exspectatus),

    Cic. Rep. 2, 3, 6; so (opp. meditata et praeparata) id. Off. 1, 8, 27:

    unde iste amor tam improvisus ac tam repentinus?

    id. Agr. 2, 22, 60:

    sentit omnia repentina et nec opinata esse graviora,

    id. Tusc. 3, 19, 45; cf.:

    repentinus inopinatusque finis vitae,

    Suet. Caes. 87 (shortly before, subita celerisque mors):

    vis repentina et inexspectata,

    Cic. de Or. 2, 55, 225:

    consilium (with temerarium),

    id. Inv. 2, 9, 28:

    exercitus (with tumultuarius),

    Liv. 41, 10; cf.

    cohors,

    id. 41, 1:

    venenum (with praeceps),

    Tac. A. 12, 66:

    periculum,

    Caes. B. G. 3, 3:

    bonum,

    Ter. And. 5, 4, 35:

    mors,

    Cic. Clu. 62, 173; id. Div. 2, 35, 74:

    edictum,

    id. Verr. 2, 3, 14, § 36:

    motus Galliae,

    Caes. B. G. 5, 22:

    tumultus ac defectio,

    id. ib. 5, 26; cf.

    tumultus,

    Ov. M. 5, 5:

    conjuratio Gallorum,

    Caes. B. G. 5, 27 et saep.:

    ignoti homines et repentini,

    upstart, Cic. Brut. 69, 242; cf.:

    repentina atque ex virtute nobilitas,

    Liv. 1, 34:

    consilium,

    Nep. Paus. 4, 5.—

    De repentino, adverb.,

    suddenly, App. Flor. p. 353; id. de Deo Socr. p. 365, 14.— Comp.:

    nimbus quanto repentinior est, tanto vehementior,

    App. Mund. p. 61, 20 (al. repentinus). — Adv. (rare for repente): rĕpen-tīnō, suddenly, unexpectedly, Plaut. Ps. 1, 1, 37; Afran. ap. Charis. p. 193 P.; Cic. Quint. 4, 14; Caes. B. G. 2, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > repentinus

  • 127 resono

    rĕ-sŏno, āvi, 1 (ante-class. collat. form, acc. to the 3d conj., resonit, Pac. and Att. ap. Non. 504, 30 sq.: resonunt, Enn. and Att. ap. Prisc. p. 838 P.; of the perf. only resonavit, Manil. 5, 567), v. n. and a., to sound or ring again, to resound, re-echo (freq. and class.).
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit.:

    tum clupei resonunt, Enn. l. l. (Ann. v. 364 Vahl.): valvae resonunt regiae, Att. l. l.: theatrum naturā ita resonans, ut, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 42:

    venenum sic e poculo ejecit, ut id resonaret,

    id. Tusc. 1, 40, 96:

    ubi non resonent imagines,

    i. e. where no echoes are heard, without echoes, Varr. R. R. 3, 16, 12:

    cum frustra resonant aera,

    Ov. M. 4, 333: resonabat eburnea Telorum custos [p. 1580] (i. e. pharetra), id. ib. 8, 320:

    ut solent pleni resonare camini,

    to send forth a roaring noise, id. ib. 7, 106:

    eque sacrā resonant examina quercu,

    Verg. E. 7, 13:

    hominum clamor et tubarum sonus amplior quam editur resonare solet,

    Just. 24, 6, 8:

    resonantia litora,

    Sil. 11, 491. — With abl.:

    clamore et gemitu templum resonit caelitum, Att. ap. Non. l. l.: aura crepitu musico, Pac. l. l.: late plangoribus aedes,

    Verg. A. 12, 607:

    domus undique magno strepitu,

    Hor. S. 1, 2, 129:

    latratibus aether,

    Ov. M. 3, 231:

    spectacula plausu,

    id. ib. 10, 668:

    avibus virgulta canoris,

    Verg. G. 2, 328:

    arbusta cicadis,

    id. E. 2, 13. — Poet., with acc.:

    litoraque alcyonen resonant, acalanthida dumi,

    resound with, Verg. G. 3, 338:

    testudo septem nervis,

    Hor. C. 3, 11, 3; cf.:

    vox ima quattuor chordis,

    id. S. 1, 3, 8. — With ad:

    qui (cornus) ad nervos resonant in cantibus,

    Cic. N. D. 2, 59, 149. — With dat.:

    suave locus voci resonat conclusus,

    echoes to the voice, Hor. S. 1, 4, 76; cf.: carmina resonantia chordis Romanis, to the strings, Auct. Pan. ad Pis. 229. —
    B.
    Trop., to resound, re-echo:

    in vocibus nostrorum oratorum recinit quiddam et resonat urbanius,

    Cic. Brut. 46, 171; cf. Quint. 11, 3, 30.—With dat.:

    gloria virtuti resonat tamquam imago,

    Cic. Tusc. 3, 2, 3. —
    II.
    Act., to give back the sound of, to resound, re-echo with any thing:

    formosam resonare doces Amaryllida silvas,

    Verg. E. 1, 5; so,

    triste et acutum,

    Hor. S. 1, 8, 41:

    resonent mihi Cynthia silvae,

    call out to me, Cynthia, Prop. 1, 18, 31:

    ora Hylan semper resonantia,

    Val. Fl. 4, 18; cf. Sil. 14, 30. — Pass.:

    (sonus) in fidibus testudine resonatur aut cornu,

    Cic. N. D. 2, 57, 144. — Poet., with acc. of a place, to make resound or re-echo:

    ubi Solis filia lucos Assiduo resonat cantu,

    Verg. A. 7, 11. —
    B.
    To say urgently or continually (late Lat.):

    vernacula principi,

    Amm. 17, 11, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > resono

  • 128 rosarium

    rŏsārĭus, a, um, adj. [rosa], of roses, rose-.
    I.
    Adj.: absorptio, a drink flavored with roses, or something similar, Suet. Ner. 27 fin. dub.:

    auxilium,

    expected from drinking it, App. M. 3, p. 141, 1: venenum, of the laurel rose, supposed to be poisonous, id. ib. 3, p. 143, 20.—
    II.
    Subst.
    A.
    rŏsārĭ-um, ii, n., a place planted with roses, a rose-garden; sing., Col. 11, 2, 29. — More freq. plur., Prop. 4, 5, 59 (5, 5, 61); Verg. G. 4, 119; Ov. M. 15, 708; id. Tr. 5, 2, 23; Col. praef. § 27 al.—
    B.
    rŏsārĭus, rhodopôlês, Gloss. Lat. Gr.

    Lewis & Short latin dictionary > rosarium

См. также в других словарях:

  • VENENUM — an quod cito per venas eat; an quasi belenum, ex βέλεμνον, seu βελένιον telum, quod tela olim venenô inficere (unde Toxici notio) consueverint? dictum: Sicut periculum et contagium, olim non, uti nunc dicitur, pro malo tantum dictum est, A.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Venēnum — (lat.), Gift …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Venēnum — (lat.), Gift; venenös, giftig …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Venenum — Ve|ne|num 〈[ve ] n.; s, ne|na; Med.〉 Gift [lat.] * * * Venenum   [v ; lateinisch »Saft«, »kleiner Trank«, »Gift«] das, s/...na, fachsprachliche Bezeichnung für Gift …   Universal-Lexikon

  • Venenum — Vene̱num [aus lat. venenum = Saft; kleiner Trank; Gift] s; s, ...na: Gift …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Venenum — Ve|ne|num das; s, ...na <aus gleichbed. lat. venenum> Gift (Med.) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Venenum — Ve|ne|num 〈[ve ] n.; Gen.: s, Pl.: ne|na; Med.〉 Gift [Etym.: lat.] …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • PHARICUM Venenum — apud Interpretem Nicandri Ι῾ςτορε̑ι δε Πραξαγόρας κληθῆναι αὐτὸ ἀπὸ Φαρικοῦ τινὸς Κρητὸς τοῦ ἐξευρόντος αὐτὸ, Narrat autem Praxagoras, vocari illud a Pharico quodam Cretensi, inventore suo: Phariatum dicitur Athenaeo l. 3. cum Medico seu Medeae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Color venenum — Color venenum, s. Farbenanstriche, Beseitigung derselben …   Lexikon der gesamten Technik

  • in cauda venenum — [inkodavenenɔm] ❖ ♦ Proverbe latin (signifiant « dans la queue le venin », par allus. au venin que renferme la queue du scorpion) que l on applique à une lettre, à un discours, etc. qui, après un début inoffensif, s achève sur un trait malicieux… …   Encyclopédie Universelle

  • in cauda venenum — in càu·da ve·nè·num loc.avv., lat. CO riferito alle difficoltà finali di un progetto oppure a un attacco, una polemica che appare solamente alla fine di un discorso, di uno scritto Contrari: dulcis in fundo. {{line}} {{/line}} ETIMO: lat. in… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»