Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

intermingle

  • 1 per-misceō

        per-misceō miscuī, mīxtus, ēre,    to mix together, mix thoroughly, commingle, intermingle: equites pedites permixti, S.: naturam cum materiā: permixti cum suis fugientibus, Cs.: permixtum senatui populi concilium, L.: generi cruorem Sanguine cum soceri, O.: in oratione permixti pedes. —Fig., to mix together, mingle, commingle, intermingle: tuas sordes cum clarissimorum virorum splendore: alcuius consiliis permixtus, implicated, Ta.—To confound, disturb, throw into confusion: omnia: divina humanaque iura permiscentur, Cs.: domum, V.: Graeciam: species sceleris tumultu Permixtae, i. e. confused by guilt, H.

    Latin-English dictionary > per-misceō

  • 2 permisceo

    per-misceo, scŭi, stum, and xtum, 2, v. a., to mix or mingle together; to commingle, intermingle.
    I.
    Lit.:

    naturam cum materiā,

    Cic. Univ. 7:

    permixti cum suis fugientibus,

    Caes. B. G. 7, 62:

    permixtum senatui populi concilium,

    Liv. 21, 14:

    equites turbae hostium,

    id. 39, 51:

    fructus acerbitate permixti,

    Cic. Planc. 38, 92; Plin. 28, 17, 67, § 231:

    generique cruorem Sanguine cum soceri permiscuit impius ensis,

    Ov. M. 14, 801:

    omnes in oratione esse quasi permixtos et confusos pedes,

    Cic. Or. 57, 195:

    (gagates lapis) medetur strumis cerae permixtus,

    Plin. 36, 19, 34, § 142:

    corpora viva permista sepultis,

    Luc. 2, 152:

    alicui totum ensem,

    to plunge his whole sword into his body, Sil. 10, 259.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to mix or mingle together; to commingle, intermingle:

    ne tuas sordes cum clarissimorum virorum splendore permisceas,

    Cic. Vatin. 5, 13:

    tristia laetis,

    Sil. 13, 385:

    geminas e sanguine matris permistura domos,

    Luc. 2, 333:

    acerbitas morum ne vino quidem permista,

    Cic. Phil. 12, 11, 26.—Of language:

    quibus (intervallis longis et brevibus) implicata atque permixta oratio,

    Cic. Or. 56, 187.—
    B.
    In partic., to confound, disturb, throw into confusion, Cic. Verr. 2, 2, 50, § 123:

    omnia,

    id. Planc. 17, 41; cf.:

    omnia divina humanaque jura permiscentur,

    Caes. B. C. 1, 6 fin.:

    domum,

    Verg. A. 7, 348; Sall. J. 5, 2:

    Graeciam,

    Cic. Or. 9, 20:

    omnia gravi timore,

    Flor. 1, 18, 12.—Hence, permixtus, a, um (perh. not permistus in class. Lat.), P. a.
    A.
    Promiscuous, confused:

    permixta caedes,

    Lucr. 3, 643; 5, 1313:

    mores,

    disordered, disorderly, id. 3, 749.—
    B.
    Filled:

    permixtus maerore,

    App. M. 9, p. 235 fin.—Adv.: per-mixtē, confusedly, promiscuously, Cic. Inv. 1, 22, 32; id. Part. 7, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > permisceo

  • 3 com-misceō (conm-)

        com-misceō (conm-) miscuī, mīxtus    (mīstus), ēre, to mix, mingle together, intermingle: ignem cum urbis incendio: frusta commixta mero, V.: Chio nota si commixta Falerni est, H.: fumus in auras Commixtus, V.—Fig., to unite, bring together, join, mingle: numquam temeritas cum sapientiā commiscetur: terroribus Commixtus clamor, V.: Italo commixtus sanguine Silvius, i. e. of an Italian mother, V.

    Latin-English dictionary > com-misceō (conm-)

  • 4 immisceō (in-m-)

        immisceō (in-m-) miscuī, mīxtus, ēre,    to mix in, intermix, intermingle, blend: nives caelo prope inmixtae, L.: summis ima, O.: se nubi atrae, V. —Of boxers: manūs manibus, entwine, V.— Pass, to be mingled, be associated, join: feminas metus turbae virorum immiscuerat, L.: inmixti turbae militum togati, L.—With se, to join, associate with: se peditibus, L.: se conloquiis montanorum, joined in, L.: se nocti, to disappear in, V.—Fig., to mingle, mix, confound, blend: fugienda petendis, H.: immixta vota timori, O.: variis casibus inmixtis, L.— Pass, to take part in, concern oneself with, meddle with: rebus Graeciae inmisci, L.—With se, to take part in, meddle with: foro se, L.

    Latin-English dictionary > immisceō (in-m-)

  • 5 misceō

        misceō miscuī, mīxtus, ēre,    to mix, mingle, intermingle, blend: picem sulphure, S.: (sortes) pueri manu miscentur: mella Falerno, H.: nectare aquas, O.: Fulgores operi, V.: fletum cruori, O.: cum undis miscentur aquae, O.: mixtos in sanguine dentīs, scattered, V.—To unite, have intercourse: sanguinem ac genus, intermarry, L.: corpus cum aliquā: per conubia Gaetulos secum, S.: se tibi, O.—To mix, prepare: alteri mulsum: miscenda Cum Styge vina bibas, i. e. you shall die, O.: nullis aconita propinquis, Iu.—To mingle, unite, assemble, associate, join: (se) viris, V.: circa regem densae Miscentur (apes), gather thickly, V.: mixtis lustrabo Maenala nymphis (i. e. permixtus nymphis), V.: tres legiones in unam, Ta.: desertos sibi, i. e. fraternize with, Ta.: volnera, inflict on one another, V.: certamina, L.: proelia, V.: manūs, Pr.—To throw into confusion, disturb, confound, embroil: magno misceri murmure pontum, V.: miscent se maria, V.: mixto agmine, in disorder, V.: ignes murmura miscent, confound their thunders, V.: incendia, scatter, V.—To overturn, confound, make a disturbance in, move, upturn: caelum ac terras, L.: caelum terris et mare caelo, Iu.—Fig., to mix, mingle, unite, join, associate: cuius animum cum suo misceat: aliquid de nostris moribus, add, Iu.: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo, mixed... by no means harmonized: utile dulci, H.: mixtus aliquo deus, transformed into, Pr.—To throw into confusion, embroil, disturb, confound: fortuna miscere omnia coepit, S.: rem p. malis contionibus: plura, to cause more disturbance: plurima, N.: sacra profanis, H.: fors et virtus miscentur in unum, contend together, V.—To stir up, excite, concoct: Ita tu istaec tua misceto, ne me admisceas, T.: nova quaedam misceri et concitari mala videbam.
    * * *
    miscere, miscui, mixtus V
    mix, mingle; embroil; confound; stir up

    Latin-English dictionary > misceō

  • 6 re-misceō

        re-misceō mīxtus, ēre,    to mingle again, mix up, intermingle: veris falsa, H.

    Latin-English dictionary > re-misceō

  • 7 commisceo

    commiscere, commiscui, commixtus V TRANS
    intermingle, mix together/up, combine (ingredients); unite/join sexually; mingle (with another race); transact business (w/cum), discuss; confuse

    Latin-English dictionary > commisceo

  • 8 intermisceo

    intermiscere, intermiscui, intermixtus V
    intermingle, mix, mix among, mingle

    Latin-English dictionary > intermisceo

  • 9 commisceo

    to intermingle, join, mix.

    Latin-English dictionary of medieval > commisceo

  • 10 audeo

    audĕo, ausus, 2, v. a. and n. ( perf. ausi = ausus sum, Cato ap. Prisc. p. 868 P.; hence freq. in the poets, and prose writers modelled after them, subj. sync. ausim, Plaut. Poen. 5, 6, 21; Ter. Eun. 5, 2, 45; 5, 2, 65; Lucr. 2, 178; 5, 196; Verg. E. 3, 32; id. G. 2, 289; Tib. 4, 1, 193; Prop. 2, 5, 24; 3, 12, 21; Ov. Am. 2, 4, 1; Stat. Th. 1, 18; 3, 165; id. Achill. 2, 266; Liv. praef. 1; Plin. Ep. 4, 4 fin.; Tac. Agr. 43: ausis, Att. ap. Non. p. 4, 62; Lucr. 2, 982; 4, 508; 5, 730; 6, 412; cf. Paul. ex Fest. p. 27 Müll.:

    ausit,

    Cat. 61, 65; 61, 70; 61, 75; 66, 28; Ov. M. 6, 466; Stat. Th. 12, 101; id. Achill. 1, 544; Liv. 5, 3 fin.:

    * ausint,

    Stat. Th. 11, 126; cf. Prisc l. l.; Struve, p. 175 sq.; Ramsh. Gr. p. 140; Neue, Formenl. II. pp. 333 sq., 542, 547 sq. al.) [acc. to Pott, for avideo from avidus, pr. to be eager about something, to have spirit or courage for it; v. 1. aveo], to venture, to venture to do, to dare; to be bold, courageous (with the idea of courage, boldness; while conari designates a mere attempt, an undertaking; syn.: conor, molior); constr. with acc., inf., quin, in with acc. or abl., and absol.
    (α).
    With acc. (mostly in poets and histt., esp. in Tac.):

    Quā audaciā tantum facinus audet?

    Ter. Eun. 5, 4, 37; so,

    ut pessimum facinus auderent,

    Tac. H. 1, 28; 2, 85; Suet. Calig. 49: quid domini faciant, audent cum talia furesl Verg. E. 3, 16:

    ausum talia deposcunt,

    Ov. M. 1, 199; 13, 244:

    capitalem fraudem ausi,

    Liv. 23, 14; 3, 2; 26, 40; Vell. 2, 24, 5:

    erant qui id flagitium formidine auderent,

    Tac. A. 1, 69:

    ausuros nocturnam castrorum oppugnationem,

    id. ib. 2, 12; 4, 49; 11, 9; 12, 28; 14, 25; id. H. 1, 48; 2, 25; 2, 69;

    4, 15 al.: ad audendum aliquid concitāsset, nisi etc.,

    Suet. Caes. 8; 19; id. Tib. 37; id. Tit. 8; Just. 5, 9 al.; hence also pass.:

    multa dolo, pleraque per vim audebantur,

    Liv. 39, 8 fin.:

    auderi adversus aliquem dimicare,

    Nep. Milt. 4 fin.:

    agenda res est audendaque,

    Liv. 35, 35, 6; Vell. 2, 56 fin.:

    patroni necem,

    Suet. Dom. 14.—Also ausus, a, um, pass., Tac. A. 3, 67 fin.
    (β).
    With inf. (the usual constr.;

    freq. both in prose and poetry): etiam audes meā revorti gratiā?

    Plaut. Men. 4, 3, 23:

    Ecquid audes de tuo istuc addere?

    do you undertake, venture upon? id. ib. 1, 2, 40:

    commovere me miser non audeo,

    I venture not to stir, id. Truc. 4, 3, 44:

    Neque tibi quicquam dare ausim,

    Ter. Eun. 5, 2, 65:

    nil jam muttire audeo,

    id. And. 3, 2, 25; 3, 5, 7; id. Heaut. 5, 1, 80; id. Phorm. 5, 1, 31:

    hoc ex ipsis caeli rationibus ausim confirmare,

    Lucr. 5, 196:

    auderent credere gentes,

    id. 2, 1036; 1, 68; by poet. license transf. to things: Vitigeni latices in aquaï fontibus audent Misceri, the juice from the vine ventures boldly to intermingle with the water, id. 6, 1072:

    Mithridates tantum victus efficere potuit, quantum incolumis numquam est ausus optare,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 25:

    imperatorem deposcere,

    id. ib. 5, 12: ut de Ligarii (facto) non audeam confiteril id. Lig. 3, 8: audeo dicere, I dare say, venture to assert, = tolmô legein, Cic. Fin. 5, 28, 84 et saep.:

    qui pulsi loco cedere ausi erant,

    Sall. C. 9, 4; 20, 3:

    quem tu praeponere no bis Audes,

    Cat. 81, 6:

    refrenare licentiam,

    Hor. C. 3, 24, 28:

    vana contemnere,

    Liv. 9, 17, 9:

    mensuram prodere ausos,

    Plin. 2, 1, 1, § 3 al.:

    non sunt ausi persequi recedentes,

    Vulg. Gen. 35, 5; 44, 26; ib. Job, 29, 22; 37, 24; ib. Matt. 22, 46; ib. Act. 5, 13; ib. Rom. 5, 7 et persaepe.—
    * (γ).
    With quin:

    ut non audeam, quin promam omnia,

    Plaut. As. 1, 1, 11.—
    (δ).
    With in with acc. or abl. (eccl. Lat.): Rogo vos ne praesens audeam in quosdam (Gr. epi tinas), Vulg. 2 Cor. 10, 2: In quo quis audet, audeo et ego (Gr. en ô), ib. 2 Cor. 11, 21.—
    (ε).
    Absol.:

    (Romani) audendo... magni facti,

    Sall. H. Fragm. 4 (n. 12 fin. Gerl.):

    Nec nunc illi, quia audent, sed quia necesse est, pugnaturi sunt,

    Liv. 21, 40, 7:

    in ejus modi consiliis periculosius esse deprehendi quam audere,

    Tac. Agr. 15 fin.:

    duo itinera audendi (esse), seu mallet statim arma, seu etc.,

    id. H. 4, 49:

    auctor ego audendi,

    Verg. A. 12, 159:

    Nam spirat tragicum satis et feliciter audet,

    Hor. Ep. 2, 1, 166.—With an object to be supplied from the context:

    hos vero novos magistros nihil intellegebam posse docere, nisi ut auderent (sc. dicere, orationes habere, etc.),

    Cic. de Or. 3, 24, 94; Quint. 10, 1, 33 Frotsch.; 1, 5, 72: Judaei sub ipsos muros struxere aciem, rebus secundis longius ausuri (sc. progredi, to advance further), Tac. H. 5, 11: 2, 25, cf. Verg. A. 2, 347.— Hence, P. a.,
    1.
    audens, entis, daring, bold, intrepid, courageous; mostly in a good sense ( poet. or in post-Aug prose):

    tu ne cede malis, sed contra audentior ito,

    Verg. A. 6, 95:

    audentes deus ipse juvat,

    Ov. M. 10, 586; so id. A. A. 1, 608; id. F. 2, 782:

    spes audentior,

    Val. Fl. 4, 284:

    nil gravius audenti quam ignavo patiendum esse,

    Tac. A. 14, 58; id. H. 2, 2 audentissimi cujusque procursu. id. Agr. 33; id. Or. 14 al.— Adv.: audenter, boldly, fearlessly, rashly: liceat audenter dicere, — Vulg Act. 2, 29; Dig. 28, 2, 29 fin.Comp.:

    audentius jam onerat Sejanum,

    Tac. A. 4, 68 progressus, id. ib. 13, 40:

    circumsistere,

    id. H. 2, 78:

    inrupere,

    id. ib. 1, 79:

    agere fortius et audentius,

    id. Or 18.— Sup prob not in use.—
    2.
    ausus, a, um, ventured, attempted, undertaken, hence subst.: au-sum, i, n., a daring attempt, a venture, an undertaking, enterprise ( poet. or in postAug. prose; acc. to Serv. ad Verg. A. 12, 351, perh. not before Verg.):

    At tibi pro scelere, exclamat, pro talibus ausis,

    Verg. A. 2, 535; 12, 351:

    fortia ausa,

    id. ib. 9, 281:

    ingentibus annuat ausis,

    Ov. M. 7, 178; 2, 328; 11, 12; 9, 621; 10, 460; 11, 242; id. H. 14, 49 al.; Stat. Th. 4, 368:

    ausum improbum,

    Plin. 2, 108, 112, § 147.

    Lewis & Short latin dictionary > audeo

  • 11 commisceo

    com-miscĕo ( con-m-), miscui, mixtum, or mistum, 2, v. a., to mix or mingle together, to intermingle (class.).
    I.
    Lit., constr. with cum, with abl., with in or inter, and absol.
    A.
    With cum and abl.:

    postea amurcam cum aquā commisceto aequas partis,

    Cato, R. R. 93; 103; 109:

    ventus... se cum eo commiscuit igni,

    Lucr. 6, 276:

    ignem illum sempiternum (Vestae) cum totius urbis incendio,

    Cic. Dom. 57, 144:

    servos cum ingenuis,

    Suet. Aug. 25.—
    B.
    With abl.:

    canes capro commixta,

    Plaut. Most. 1, 1, 40:

    commixta. vis venti calore, Lucr 6, 322: liquidum corpus turbantibus aëris auris,

    id. 5, 502:

    frusta cruento commixta mero,

    Verg. A. 3, 633:

    commixtis igne tenebris,

    id. ib. 8, 255:

    aether... magno commixtus corpore,

    id. G. 2, 327:

    Chio nota si commixta Falerni est,

    Hor. S. 1, 10, 24:

    commixtae salivae melle,

    Suet. Vit. 2:

    reliquias Phyllidis cineribus Juliae,

    id. Dom. 17:

    crocum aquā pluviali,

    Scrib. Comp. 265.—
    C.
    With in or inter:

    inter se omnia pariter,

    Cato, R. R. 96, 1:

    necesse est ventus et aër Et calor inter se vigeant commixta per artus,

    Lucr. 3, 283:

    fumus in auras Commixtus tenuis,

    Verg. G. 4, 500.—
    D.
    Absol.:

    commisce mulsum,

    Plaut. Pers. 1, 3, 7:

    in hac (patinā) scarorum jocinera, phasianarum cerebella... commiscuit,

    Suet. Vit. 13.—Esp., in part. perf., mingled, compounded:

    cibos omnis commixto corpore dicent Esse,

    Lucr. 1, 861:

    fert commixtam ad astra favillam,

    Verg. A. 9, 76; cf.:

    commixti corpore tantum Subsident Teucri,

    id. ib. 12, 835.—Esp., of sexual union:

    commiscendorum corporum libidines,

    Cic. N. D. 2, 51, 128: commisceri, Jul. Epit. Nov. 107, § 373.—
    II.
    Transf., in gen., to unite, bring together, join, mingle:

    ego abeo a te, ne quid tecum consili conmisceam, Plaut Mil. 2, 5, 68: siquis cum eo (Neptuno) quid rei conmiscuit,

    id. Rud. 2, 6, 3:

    jus accusatoris cum jure testimonii,

    Auct. Her. 4, 35, 47:

    numquam temeritas cum sapientiā comm iscetur,

    Cic. Marcell. 2, 7:

    gemitu commixta querella,

    Lucr. 6, 1159:

    attulit hunc illi caecis terroribus aura Commixtum clamorem,

    Verg. A. 12, 618:

    utrasque partis in computatione,

    Dig. 35, 2, 1, § 14.—
    B.
    To produce by mingling:

    Italo commixtus sanguine Silvius,

    i. e. of an Italian mother, Verg. A. 6, 762:

    materiae ex utroque commixtae,

    Quint. 3, 8, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > commisceo

  • 12 conmisceo

    com-miscĕo ( con-m-), miscui, mixtum, or mistum, 2, v. a., to mix or mingle together, to intermingle (class.).
    I.
    Lit., constr. with cum, with abl., with in or inter, and absol.
    A.
    With cum and abl.:

    postea amurcam cum aquā commisceto aequas partis,

    Cato, R. R. 93; 103; 109:

    ventus... se cum eo commiscuit igni,

    Lucr. 6, 276:

    ignem illum sempiternum (Vestae) cum totius urbis incendio,

    Cic. Dom. 57, 144:

    servos cum ingenuis,

    Suet. Aug. 25.—
    B.
    With abl.:

    canes capro commixta,

    Plaut. Most. 1, 1, 40:

    commixta. vis venti calore, Lucr 6, 322: liquidum corpus turbantibus aëris auris,

    id. 5, 502:

    frusta cruento commixta mero,

    Verg. A. 3, 633:

    commixtis igne tenebris,

    id. ib. 8, 255:

    aether... magno commixtus corpore,

    id. G. 2, 327:

    Chio nota si commixta Falerni est,

    Hor. S. 1, 10, 24:

    commixtae salivae melle,

    Suet. Vit. 2:

    reliquias Phyllidis cineribus Juliae,

    id. Dom. 17:

    crocum aquā pluviali,

    Scrib. Comp. 265.—
    C.
    With in or inter:

    inter se omnia pariter,

    Cato, R. R. 96, 1:

    necesse est ventus et aër Et calor inter se vigeant commixta per artus,

    Lucr. 3, 283:

    fumus in auras Commixtus tenuis,

    Verg. G. 4, 500.—
    D.
    Absol.:

    commisce mulsum,

    Plaut. Pers. 1, 3, 7:

    in hac (patinā) scarorum jocinera, phasianarum cerebella... commiscuit,

    Suet. Vit. 13.—Esp., in part. perf., mingled, compounded:

    cibos omnis commixto corpore dicent Esse,

    Lucr. 1, 861:

    fert commixtam ad astra favillam,

    Verg. A. 9, 76; cf.:

    commixti corpore tantum Subsident Teucri,

    id. ib. 12, 835.—Esp., of sexual union:

    commiscendorum corporum libidines,

    Cic. N. D. 2, 51, 128: commisceri, Jul. Epit. Nov. 107, § 373.—
    II.
    Transf., in gen., to unite, bring together, join, mingle:

    ego abeo a te, ne quid tecum consili conmisceam, Plaut Mil. 2, 5, 68: siquis cum eo (Neptuno) quid rei conmiscuit,

    id. Rud. 2, 6, 3:

    jus accusatoris cum jure testimonii,

    Auct. Her. 4, 35, 47:

    numquam temeritas cum sapientiā comm iscetur,

    Cic. Marcell. 2, 7:

    gemitu commixta querella,

    Lucr. 6, 1159:

    attulit hunc illi caecis terroribus aura Commixtum clamorem,

    Verg. A. 12, 618:

    utrasque partis in computatione,

    Dig. 35, 2, 1, § 14.—
    B.
    To produce by mingling:

    Italo commixtus sanguine Silvius,

    i. e. of an Italian mother, Verg. A. 6, 762:

    materiae ex utroque commixtae,

    Quint. 3, 8, 55.

    Lewis & Short latin dictionary > conmisceo

  • 13 immisceo

    immiscĕo ( inm-), scŭi, xtum, or stum, 2 (archaic inf. pres. pass. immiscerier, Verg. G. 1, 454) v. a. [in-misceo], to mix in, intermix, intermingle, blend (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.:

    semina farinae,

    Col. 11, 3, 5; 12, 20, 3; 12, 38, 6 sq.:

    vos meorum militum corpori immiscui,

    Curt. 10, 3, 10:

    elephanti per modica intervalla agmini immixti,

    id. 8, 12, 7:

    manus manibus,

    Verg. A. 5, 429:

    summis ima,

    Ov. M. 7, 278:

    sin maculae incipient rutilo immiscerier igni,

    Verg. G. 1, 454:

    immixta corporibus semina,

    Lucr. 3, 393; cf. id. 1, 877:

    immixtus castris hostium,

    Vell. 1, 2, 1:

    mediis se immiscuit armis,

    Verg. A. 11, 815; cf.:

    feminas metus turbae virorum immiscuerat,

    Liv. 22, 60, 2:

    se nubi atrae,

    Verg. A. 10, 662.—
    B.
    Transf., to cling to:

    vestis immiscet cutem,

    Sen. Herc. Oet. 829.—
    C.
    Esp.: se immiscere, or immisceri, to join, unite with any one, associate with:

    turbae servientium,

    Tac. Agr. 4, 40:

    turbae sacricolarum,

    id. H. 3, 74:

    manipulis,

    id. Agr. 28:

    cur immisceri sibi in cavea patres plebem nollent,

    Liv. 34, 54, 6:

    equites se peditibus,

    id. 31, 35, 5:

    ita se immiscuit mediis,

    id. 39, 31, 8:

    se hostibus,

    id. 9, 36, 4:

    veteribus militibus,

    id. 40, 38, 11; 7, 12, 4; 3, 50, 10:

    vadimus immixti Danais,

    Verg. A. 2, 396:

    se alienae familiae venali,

    Quint. 7, 2, 26; cf.:

    se pavonum gregi,

    Phaedr. 1, 3, 7.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    caelestibus immisceri,

    Sen. ad Helv. 1, 8:

    si virtuti se voluptas immiscuisset,

    id. Vit. Beat. 7, 2; id. Ep. 87, 27:

    vera falsis,

    id. ib. 90, 29:

    sic enim vitia virtutibus inmixta sunt,

    id. ib. 114, 12:

    non fugienda petendis Immiscere,

    Hor. S. 1, 2, 76:

    quibus necessitudinibus immiscere te mihi parem,

    Tac. A. 4, 40 fin.:

    immixtaque vota timori,

    Ov. H. 6, 73:

    nec parvis periculis immixtus,

    Tac. H. 4, 85.—
    B.
    Esp.
    1.
    To mingle, associate, connect one thing with another:

    sortem fortunae regnique sui cum rebus Romanis,

    Liv. 45, 14, 3 (dub. Weissenb. ex conj. miscuisset).—
    2.
    Se immiscere (immisceri) alicui rei, to take part in, concern one's self with, meddle with:

    fero et contionibus et comitiis se immiscere,

    Liv. 34, 2, 1; cf.:

    ne adfinitatibus, ne propinquitatibus immisceamur,

    id. 4, 4, 6:

    ne Philippus rebus Graeciae immisceretur,

    id. 27, 30, 5:

    cum se immiscuissent colloquiis montanorum,

    Liv. 21, 32, 10:

    Fidenati bello se jam ante immiscuerant,

    id. 5, 8, 6:

    se negotiis alienis,

    Dig. 3, 5, 3 fin.:

    se bonis hereditariis,

    Gai. Inst. 2, 163.

    Lewis & Short latin dictionary > immisceo

  • 14 inmisceo

    immiscĕo ( inm-), scŭi, xtum, or stum, 2 (archaic inf. pres. pass. immiscerier, Verg. G. 1, 454) v. a. [in-misceo], to mix in, intermix, intermingle, blend (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.:

    semina farinae,

    Col. 11, 3, 5; 12, 20, 3; 12, 38, 6 sq.:

    vos meorum militum corpori immiscui,

    Curt. 10, 3, 10:

    elephanti per modica intervalla agmini immixti,

    id. 8, 12, 7:

    manus manibus,

    Verg. A. 5, 429:

    summis ima,

    Ov. M. 7, 278:

    sin maculae incipient rutilo immiscerier igni,

    Verg. G. 1, 454:

    immixta corporibus semina,

    Lucr. 3, 393; cf. id. 1, 877:

    immixtus castris hostium,

    Vell. 1, 2, 1:

    mediis se immiscuit armis,

    Verg. A. 11, 815; cf.:

    feminas metus turbae virorum immiscuerat,

    Liv. 22, 60, 2:

    se nubi atrae,

    Verg. A. 10, 662.—
    B.
    Transf., to cling to:

    vestis immiscet cutem,

    Sen. Herc. Oet. 829.—
    C.
    Esp.: se immiscere, or immisceri, to join, unite with any one, associate with:

    turbae servientium,

    Tac. Agr. 4, 40:

    turbae sacricolarum,

    id. H. 3, 74:

    manipulis,

    id. Agr. 28:

    cur immisceri sibi in cavea patres plebem nollent,

    Liv. 34, 54, 6:

    equites se peditibus,

    id. 31, 35, 5:

    ita se immiscuit mediis,

    id. 39, 31, 8:

    se hostibus,

    id. 9, 36, 4:

    veteribus militibus,

    id. 40, 38, 11; 7, 12, 4; 3, 50, 10:

    vadimus immixti Danais,

    Verg. A. 2, 396:

    se alienae familiae venali,

    Quint. 7, 2, 26; cf.:

    se pavonum gregi,

    Phaedr. 1, 3, 7.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    caelestibus immisceri,

    Sen. ad Helv. 1, 8:

    si virtuti se voluptas immiscuisset,

    id. Vit. Beat. 7, 2; id. Ep. 87, 27:

    vera falsis,

    id. ib. 90, 29:

    sic enim vitia virtutibus inmixta sunt,

    id. ib. 114, 12:

    non fugienda petendis Immiscere,

    Hor. S. 1, 2, 76:

    quibus necessitudinibus immiscere te mihi parem,

    Tac. A. 4, 40 fin.:

    immixtaque vota timori,

    Ov. H. 6, 73:

    nec parvis periculis immixtus,

    Tac. H. 4, 85.—
    B.
    Esp.
    1.
    To mingle, associate, connect one thing with another:

    sortem fortunae regnique sui cum rebus Romanis,

    Liv. 45, 14, 3 (dub. Weissenb. ex conj. miscuisset).—
    2.
    Se immiscere (immisceri) alicui rei, to take part in, concern one's self with, meddle with:

    fero et contionibus et comitiis se immiscere,

    Liv. 34, 2, 1; cf.:

    ne adfinitatibus, ne propinquitatibus immisceamur,

    id. 4, 4, 6:

    ne Philippus rebus Graeciae immisceretur,

    id. 27, 30, 5:

    cum se immiscuissent colloquiis montanorum,

    Liv. 21, 32, 10:

    Fidenati bello se jam ante immiscuerant,

    id. 5, 8, 6:

    se negotiis alienis,

    Dig. 3, 5, 3 fin.:

    se bonis hereditariis,

    Gai. Inst. 2, 163.

    Lewis & Short latin dictionary > inmisceo

  • 15 misceo

    miscĕo, miscŭi, mixtum (mistum is found in many MSS. and edd., but is probably a corruption of copyists, representing the weakened sound of x in later times; v. Neue, Formenl. 2, p. 556), 2, v. a. [root mik-, mig-; Sanscr. micras, mixed; Gr. misgô, mignumi; cf. miscellus], to mix, mingle, to intermingle, blend (for the difference between this word and temperare, v. below, II. A.; cf. confundo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.; with abl.:

    (sortes) pueri manu miscentur,

    Cic. Div. 2, 41, 86:

    toxicum antidoto,

    Phaedr. 1, 14, 8:

    mella Falerno,

    Hor. S. 2, 4, 24:

    vina Surrentina faece Falernā,

    id. ib. 2, 4, 55:

    pabula sale,

    Col. 6, 4:

    nectare aquas,

    Ov. H. 16, 198.— With dat.:

    dulce amarumque mihi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 61:

    fletum cruori,

    Ov. M. 4, 140; Col. 7, 5:

    inter curalium virides miscere smaragdos,

    Lucr. 2, 805:

    cumque meis lacrimis miscuit usque suas,

    Ov. P. 1, 9, 20. —
    B.
    In partic.
    1.
    To join one's self to, have carnal intercourse with one:

    corpus cum aliquā,

    Cic. Div. 1, 29, 60.—With dat.:

    sic se tibi misceat,

    Ov. M. 13, 866:

    cum aliquo misceri in Venerem,

    App. M. 9, p. 228, 16:

    sanguinem et genus,

    to intermarry, Liv. 1, 9, 4.—
    2.
    To mix, prepare a drink:

    alteri miscere mulsum,

    Cic. Fin. 2, 5, 17; Ov. Am. 1, 4, 29:

    Veientana mihi misces,

    Mart. 3, 49, 1:

    pocula alicui,

    Ov. M. 10, 160:

    lurida terribiles miscent aconita novercae,

    id. ib. 1, 147; cf.: miscenda Cum Styge vina bibas, = you shall die, id. ib. 12, 321:

    nullis aconita propinquis miscuit (Orestes),

    Juv. 8, 219.—
    3.
    Miscere se, or misceri, to mingle with others, to unite, assemble:

    miscet (se) viris,

    Verg. A. 1, 440:

    se partibus alicujus,

    Vell. 2, 86, 3:

    ipsa ad praetoria densae Miscentur,

    assemble, Verg. G. 4, 75.—
    4.
    Miscere manus or proelia, to join battle, engage ( poet.):

    miscere manus,

    Prop. 2, 20, 66:

    proelia dura,

    id. 4, 1, 28;

    hence, vulnera,

    to inflict wounds on each other, Verg. A. 12, 720.—
    5.
    Of storms, to throw into confusion, to disturb, confound, embroil ( poet.):

    caelum terramque,

    Verg. A. 1, 134:

    magno misceri murmure pontum,

    id. ib. 1, 124:

    miscent se maria,

    id. ib. 9, 714.—Hence, of persons, to raise a great commotion, make a prodigious disturbance, to move heaven and earth:

    caelum ac terras,

    Liv. 4, 3, 6:

    quis caelum terris non misceat et mare caelo,

    Juv. 2, 25; cf.:

    mare caelo confundere,

    id. 6, 282. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to mix, mingle, unite, etc.:

    dulce amarumque una nunc misces mihi,

    Plaut. Ps. 1, 1, 63: miscent inter sese inimicitiam agitantes, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 275 Vahl.):

    animum alicujus cum suo miscere,

    Cic. Lael. 21, 81:

    gravitate mixtus lepos,

    id. Rep. 2, 1, 1:

    misce Ergo aliquid de nostris moribus,

    Juv. 14, 322:

    ex dissimillimis rebus misceri et temperari,

    Cic. Off. 3, 33, 119; cf.

    , joined with temperare,

    id. Or. 58, 197;

    also opp. to temperare, since miscere signifies merely to mix, but temperare to mix in due proportion: haec ita mixta fuerunt, ut temperata nullo fuerint modo,

    Cic. Rep. 2, 23, 42.—
    B.
    In partic.
    1.
    To share with, impart to another; to take part in, share in a thing (rare and perhaps not ante-Aug.):

    cum amico omnes curas, omnes cogitationes tuas misce,

    share, Sen. Ep. 3, 3:

    se negotiis,

    to take part in, engage in, Dig. 26, 7, 39, § 11:

    administrationi,

    ib. 27, 1, 17, § 5:

    paternae hereditati,

    ib. 29, 2, 42, § 3. —
    2.
    (Acc. to I. B. 5.).
    a.
    To throw into confusion, to embroil, disturb (class.): om [p. 1150] nia infima summis paria fecit, turbavit, miscuit, Cic. Leg. 3, 9, 19:

    rem publicam malis concionibus,

    id. Agr. 2, 33, 91:

    coetus,

    Tac. A. 1, 16:

    animorum motus dicendo,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    anima, quae res humanas miscuit olim,

    Juv. 10, 163.—
    b.
    To stir up, occasion, excite, rouse:

    ego nova quaedam misceri et concitari mala jam pridem videbam,

    stirred up, devised, Cic. Cat. 4, 3, 6:

    seditiones,

    Tac. H. 4, 68 fin.
    3.
    Misceri aliquo, to be changed into:

    mixtus Enipeo Taenarius deus,

    Prop. 1, 13, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > misceo

  • 16 remisceo

    rĕ-miscĕo, no perf., mixtum or mistum, 2, v. a., to mix or mingle again, to mix up, intermingle (perh. only in the foll. passages).
    I.
    Lit.:

    venenum remixtum cibo,

    Sen. Const. 7, 4.—
    II.
    Trop.:

    sic veris falsa remiscet,

    Hor. A. P. 151:

    animus naturae suae remiscebitur,

    Sen. Ep. 71, 15:

    remixto carmine tibiis,

    Hor. C. 4, 15, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > remisceo

См. также в других словарях:

  • Intermingle — In ter*min gle, v. i. To be mixed or incorporated. [1913 Webster] Party and faction will intermingle. Swift. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Intermingle — In ter*min gle, v. t. To mingle or mix together; to intermix. Hooker. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • intermingle — index commingle, confuse (create disorder), desegregate, interject, intersperse, merge Burton s Legal Thesaurus. Willi …   Law dictionary

  • intermingle — (v.) late 15c., from INTER (Cf. inter ) + MINGLE (Cf. mingle). Related: Intermingled; intermingling …   Etymology dictionary

  • intermingle — [v] blend, mix amalgamate, associate, combine, come together, commingle, commix, fuse, immingle, interblend, interfuse, interlace, intermix, interweave, join, merge, mesh, network, pool, throw in with, throw together, wed; concepts 113,114 Ant.… …   New thesaurus

  • intermingle — ► VERB ▪ mix or mingle together …   English terms dictionary

  • intermingle — [in΄tər miŋ′gəl] vt., vi. intermingled, intermingling to mix together; mingle; blend …   English World dictionary

  • intermingle — UK [ˌɪntə(r)ˈmɪŋɡ(ə)l] / US [ˌɪntərˈmɪŋɡ(ə)l] verb Word forms intermingle : present tense I/you/we/they intermingle he/she/it intermingles present participle intermingling past tense intermingled past participle intermingled 1)… …   English dictionary

  • intermingle — in|ter|min|gle [ ,ıntər mıŋgl ] verb 1. ) intransitive or transitive if two things intermingle or you intermingle them, they mix with each other: Trees, flowers, and shrubs are intermingled. intermingle something with something: Many Vietnamese… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • intermingle — v. (d; intr.) to intermingle with (to intermingle with the crowd) * * * [ˌɪntə mɪŋg(ə)l] (d; intr.) to intermingle with (to intermingle with the crowd) …   Combinatory dictionary

  • intermingle — [[t]ɪ̱ntə(r)mɪ̱ŋg(ə)l[/t]] intermingles, intermingling, intermingled V RECIP When people or things intermingle, they mix with each other. [FORMAL] [pl n V] This allows the two cultures to intermingle without losing their separate identities. [V… …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»