-
1 ulegać
vi1) ( przegrać walkę)ulec komuś jdm unterliegen, gegen jdn verlieren2) ( podporządkowywać się)\ulegać komuś/czemuś sich +akk jdm/etw unterwerfen\ulegać czyimś namowom sich +akk von jdm überreden lassen3) ( doznawać jakiegoś stanu)\ulegać nastrojom Gefühlsschwankungen unterliegen\ulegać halucynacjom Halluzinationen haben\ulegać czyjemuś urokowi jds Zauber erliegen\ulegać pokusie zrobienia czegoś der Versuchung erliegen, etw zu tun4) ( podlegać działaniu)\ulegać przemianom Veränderungen unterliegen, sich +akk verändernulec wypadkowi verunglücken, verunfallenulec zakażeniu sich +akk ansteckenulec zepsuciu verderbenulec zniszczeniu zerstört werdennie ulega wątpliwości, że... es ist unzweifelhaft, dass..., es steht außer Zweifel, dass...5) (książk: oddawać się)\ulegać komuś sich +akk jdm hingeben -
2 ulegać
ulegać (-am) < ulec> (ulegnę) MIL, SPORT unterliegen; pokusie, złudzeniu, nałogom erliegen; (podporządkować się) sich fügen;ulegać naciskom fig dem Druck nachgeben;ulegać zmianie einem Wandel unterliegen;ulegać wypadkowi verunglücken, einen Unfall erleiden;ulegać zapomnieniu in Vergessenheit geraten;ulegać przedawnieniu verjährt sein;ulegać zepsuciu v/i verderben;to nie ulega wątpliwości es steht außer Zweifel;uległ jej prośbom er kam ihrem Bitten nach;uległ jej woli er beugte sich ihrem Willen -
3 ulegać
vierliegen, unterliegenulegać wpływom — beeinflusst werden, unter dem Einfluss stehen
nie ulega wątpliwości — es unterliegt keinem Zweifel; vlg.
ulec —
-
4 ulęgać się
-
5 ulec*
ulec* pf →LINK="ulegać" ulegać -
6 fascynacja
fascynacja [fasʦ̑ɨnaʦ̑ja] fFaszination fulegać fascynacji der Faszination erliegenulegać fascynacji kimś/czymś von jdm/etw fasziniert sein -
7 verfallen
verfallen *2) ( sinken, Wert einbüßen) Preise: spadać [ perf spaść]; Sitten: zanikać; Kunst: podupadać; Moral: upadać3) ( ungültig werden) Fahrkarte, Briefmarke: tracić [ perf s-] ważność, Anspruch: gasnąć [ perf wy-]; Recht, Patent: tracić [ perf s-] na znaczeniu4) ( erliegen)jdm \verfallen ulegać [ perf ulec] komuśdem Alkohol \verfallen uzależnić się od alkoholu -
8 zepsucie
ulegać zepsuciu KULIN verderben, schlecht werden -
9 gnić
vi1) ( ulegać rozkładowi) [ver]faulen, verwesen\gnić w łóżku ( pot) zu lange im Bett liegen bleiben\gnić w więzieniu ( pot) im Gefängnis schmachten -
10 iluzja
iluzja [iluzja] fIllusion f, Selbsttäuschung fnie robić sobie iluzji sich +dat nichts vormachen, sich +dat keine Illusionen machenulegać iluzji einer Illusion erliegen -
11 kostnieć
-
12 krzywić
krzywić [kʃɨviʨ̑]\krzywić usta/twarz den Mund/das Gesicht verziehenII. vr1) ( ulegać wykrzywieniu) drut: sich +akk verbiegen2) ( robić grymasy) das Gesicht verziehen\krzywić się na kogoś jdn schief angucken [ lub ansehen]ktoś krzywi się na coś/na myśl o czymś jdm wird ganz anders [ lub schlecht], wenn er an etw denkt -
13 psuć
I. vt\psuć sobie zdrowie/wzrok sich +dat die Gesundheit/die Augen verderben3) ( rozpieszczać)\psuć kogoś pochwałami/prezentami jdn mit Lob/Geschenken verwöhnenII. vr1) ( ulegać uszkodzeniu) urządzenie: kaputtgehen2) ( tracić świeżość) żywność: verderben, schlecht werden3) ( pogarszać się) sich +akk verschlechtern -
14 rozbijać
I. vt1) ( powodować uszkodzenie, stłuczenie) szybę zerschlagen, einschlagen; jajko aufschlagen, zerschlagen; mur zerstören, durchbrechen\rozbijać samochód das Auto schrottreif [ lub zu Schrott] fahren\rozbijać rodzinę die Familie zerstören6) \rozbijać bank die Bank sprengen\rozbijać namiot/obóz ein Zelt/ein Lager aufschlagenII. vr1) ( ulegać uszkodzeniu, zniszczeniu) jajko, kieliszek, talerz: zerschlagen; samochód: Unfall haben; samolot: abstürzen\rozbijać się taksówkami po mieście mit dem Taxi durch die Stadt herumfahren ( fam) -
15 socjalizować
socjalizować [sɔʦ̑jalizɔvaʨ̑] -
16 spalać
I. vtsilnik spala dużo benzyny Motor verbraucht viel Benzin3) spalić za sobą mosty alle Brücken hinter sich +dat abbrechenII. vr\spalać się w czymś sich +akk für etw restlos aufopfern -
17 sugerować
\sugerować komuś coś jdm etw suggerieren ( geh)\sugerować się czymś sich +akk durch etw beeinflussen lassen -
18 sugestia
-
19 ścierać
-
20 ugiąć się
1) ( pochylać się)półka ugina się pod ciężarem książek das Regalbrett biegt sich unter der Last der Büchern\ugiąć się przed kimś/czymś sich +akk jdm/etw beugen\ugiąć się przed czyimiś żądaniami jds Forderungen nachgeben, sich +akk jds Forderungen fügen
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ulegać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ulegaćam, ulegaća, ulegaćają {{/stl 8}}– ulec {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, ulegnę, ulegnie, ulegnij, uległ, uległa, ulegli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przerywać grę, walkę… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ulęgać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, ulęgać sięa się, ulęgać sięają się {{/stl 8}}– ulęgnąć się, uląc się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb c, ulęgnie się, ulęgnął się || ulągł się || ulęgł się, ulęgła się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ulegać — Coś nie ulega kwestii zob. kwestia … Słownik frazeologiczny
ulegać — → ulec … Słownik języka polskiego
ulęgać — → ulęgnąć … Słownik języka polskiego
ulec — rzad. ulegnąć dk Vc, ulegnę, ulegniesz, ulegnij, uległ, uległszy ulegać ndk I, ulecam, ulecasz, ulecają, ulecaj, ulecał 1. «zaprzestać walki uznając czyjąś przewagę, wyższość, poddać się, skapitulować; zostać pokonanym» Ulec w nierównej walce.… … Słownik języka polskiego
załamywać się – załamać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać załamaniu, zagięciu; zaginać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okładka się załamała. Załamują się fałdy spódnicy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozwiązywać się – rozwiązać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zdejmować więzy z samego siebie, rozplątując je; uwalniać samego siebie z więzów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spętany jeniec zdołał się rozwiązać. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
obniżać — ndk I, obniżaćam, obniżaćasz, obniżaćają, obniżaćaj, obniżaćał, obniżaćany obniżyć dk VIb, obniżaćżę, obniżaćżysz, obniżaćniż, obniżaćżył, obniżaćżony 1. «czynić niższym, przesuwać, przestawiać na niższy poziom» Obniżyć lot. Obniżyć poziom wody.… … Słownik języka polskiego
