Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

stubborn

  • 21 cervicosus

    cervīcōsus, a, um, adj. [cervix], stubborn, obstinate, Eccl. Ambros. ap. Voss. Vit. L. L. 3, 4; cf.: cervicosus auchenias, Gloss. Labb.

    Lewis & Short latin dictionary > cervicosus

  • 22 contumax

    con-tŭmax, ācis, adj. [from the root tem, whence also temno; cf. contemno, and contumelia], insolent, unyielding, obstinate, stiff-necked, stubborn, contumacious.
    I.
    Prop.
    A.
    In gen. (freq. and in good prose):

    quis contum acior? quis inhumanior? quis superbior?

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    Sara in me contumax,

    id. Att. 15, 15, 2; cf.:

    adversus plebem,

    Suet. Tib. 2; and:

    populus regibus suis,

    Sen. Thyest. 644:

    reus (together with arrogans, securus),

    Quint. 6, 1, 14; cf.

    animus (with arrogantia oris),

    Tac. A. 5, 3:

    contumaces et mconsultae voces,

    id. ib. 4, 60:

    preces,

    id. ib. 2, 57:

    voltus,

    Curt. 4, 6, 24:

    epistula,

    Suet. Claud. 35: filii, Cod. Th. 8, 14, 1.—Rarely in a good sense, unyielding, firm, steadfast:

    contumax etiam adversus tormenta servorum fides,

    Tac. H. 1, 3 (cf. contumacia).— Poet.:

    Hispanis ego contumax capillis,

    Mart. 10, 65.— Comp., v. supra.— Sup.:

    Fortuna contumacissimum quemque aggreditur,

    Sen. Prov. 3, 4; id. Ep. 83, 21.—
    B.
    Esp., jurid. t. t., that refuses to appear in a court of justice in obedience to a lawful summons:

    contumax est, qui... litteris evocatus, praesentiam, sui facere contemnet,

    Dig. 42, 1, 53, § 1 sqq.; cf. contumacia, I. B.—
    II.
    Transf., of animals:

    boves,

    Col. 6, 2, 10:

    gallina ad concubitum,

    id. 8, 2, 8.—Of inanimate things, not yielding, furnishing opposition:

    lima,

    Phaedr. 4, 7, 5:

    cardamum frianti,

    Plin. 12, 13, 29, § 50:

    syllaba,

    not fitting into measure, Mart. 9, 12.—Hence, adv.: contŭmācĭter, obstinately, stubbornly, etc.: contumaciter, arroganter, akoinônêtôs solet ad me scribere, Cic. Att. 6, 1, 7:

    contumaciter urbaneque vexatum,

    id. Q. Fr. 2, 1, 3:

    omnia agere,

    Liv. 2, 58, 7; Quint. 11, 3, 11 et saep.— Comp., Nep. Cim. 2, 5.—In a good sense (cf. contumax and contumacia), firmly, Sen. Ep. 13, 2; Quint. 6, prooem. § 15.—
    b.
    Transf., of inanimate things:

    lapides scalpturae resistunt,

    Plin. 37, 7, 30, § 104; in comp., id. 19, 7, 35, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > contumax

  • 23 morosus

    1.
    mōrōsus, a, um, adj. [mos; cf. Cic. Tusc. 4, 24, 54], peevish, fretful, wayward, capricious, captious, morose (syn.: tristis, severus, gravis, difficilis;

    class.): usque eo difficiles ac morosi sumus, ut nobis non satisfaciat ipse Demosthenes,

    Cic. Or. 29, 104:

    at sunt morosi et anxii, et iracundi et difficiles senes,

    id. Sen. 18, 65:

    canities,

    Hor. C. 1, 9, 17.—Of excessive care:

    circa corporis curam morosior,

    particular, fastidious, Suet. Caes. 45.—Of things concr. and abstr.:

    cupressus natu morosa,

    that grows with difficulty, Plin. 16, 33, 60, § 139:

    morbus,

    stubborn, Ov. A. A. 2, 323:

    caelandi subtilitas,

    anxious, painful, Plin. 35, prooem. §

    1: si tibi morosa prurigine verminat auris,

    Mart. 14, 23.—Hence, adv.: mōrōsē.
    1.
    Peevishly, fretfully, captiously, morosely (class.):

    morose ferre hominum ineptias,

    Cic. Brut. 67, 236.—
    2.
    Scrupulously, carefully:

    terram non morose legit,

    Plin. 18, 13, 34, § 128. — Comp.:

    pallium morosius ordinatum,

    Tert. Pall. 4.— Sup.:

    morosissime,

    Suet. Aug. 66.
    2.
    mŏrōsus, a, um, adj. [mora], lingering, slow, slow in coming (lato Lat.):

    cui morosum videtur quodcunque futurum est,

    Cassiod. in Psa. 34, 20:

    iter fieri morosum quod ad celeritatem est inventum,

    id. Var. 1, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > morosus

  • 24 obstino

    obstĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [a lengthened form of obsto], to set about a thing with firmness or resolution, to set one's mind firmly on, to persist in, be resolved on a thing (as a verb. fin. very rare; only the Part. as a P. a. is freq.).
    (α).
    With acc.:

    id inhiat, ea affinitatem hanc obstinavit gratia,

    Plaut. Aul. 2, 2, 89.— Pass.: obstinari exorsus, Pac. ap. Paul. ex Fest. p. 193 Müll. (Trag. Rel. p. 425 Rib.).—
    (β).
    With inf.:

    obstinaverant animis aut vincere, aut mori,

    Liv. 23, 29, 7.—
    (γ).
    Absol.:

    ipso Vespasiano inter initia imperii ad obtinendas iniquitates haud perinde obstinante,

    Tac. H. 2, 84.— Hence, obstĭnātus, a, um, P. a., firmly set, fixed, resolved, in a good or bad sense; determined, resolute, steadfast, inflexible, stubborn, obstinate (class.; syn.: pervicax, pertinax): vos qui astatis obstinati, Naev. ap. Paul. ex Fest. p. 193 Müll. (Trag. Rel. p. 11 Rib.): obstinato animo aliquid facere, Att. ap. Paul. ex Fest. l. l. (Trag. Rel. p. 123 Rib.);

    so,

    Vulg. Ruth, 1, 18:

    ad decertandum obstinati animi,

    Liv. 6, 3, 9:

    ad silendum,

    Curt. 8, 1, 30: ad mortem, Liv. 5, 41, 1:

    adversus lacrimas,

    id. 2, 40, 3; 3, 47, 4:

    ad resistendum,

    Suet. Caes. 15 fin.:

    contra veritatem,

    Quint. 12, 1, 10:

    pudicitia,

    Liv. 1, 58:

    fides,

    Tac. H. 5, 5:

    aures,

    Hor. C. 3, 11, 7.—With inf.:

    jam obstinatis mori spes affulsit,

    Liv. 42, 65; 7, 21, 1; 9, 25, 6:

    obstinatum est tibi, non suscipere imperium, nisi, etc.,

    you are firmly resolved, Plin. Pan. 5, 6.—Rarely with in:

    obstinatae in perniciem Romae urbes,

    Amm. 17, 11, 3:

    in extrema,

    Tac. H. 3, 56:

    militum animos obstinatos pro Vitellio subruere,

    id. H. 2, 101.— Comp.:

    voluntas obstinatior,

    Cic. Att. 1, 11, 1:

    adversus lacrimas muliebres,

    firmer, more steadfast, Liv. 2, 40.— Sup.:

    virtus obstinatissima,

    the most resolute, Sen. Ep. 71, 10:

    rex obstinatissimus,

    Amm. 17, 14.—Hence, adv.: obstĭ-nātē, firmly, inflexibly, in a good and bad sense; resolutely, pertinaciously, stubbornly, obstinately (class.):

    ita me obstinate aggressus, ut, etc.,

    Plaut. As. 1, 1, 10:

    operam dat,

    Ter. And. 1, 5, 8:

    negari,

    Caes. B. G. 5, 6:

    magis ac magis induruisse,

    Plin. Ep. 1, 12, 10.— Comp.:

    obstinatius omnia agere,

    Suet. Caes. 29.— Sup.:

    obstinatissime recusare,

    Suet. Tib. 67.

    Lewis & Short latin dictionary > obstino

  • 25 Pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > Pertinax

  • 26 pertinax

    per-tĭnax, ācis, adj. [tenax], that holds fast, that clings firmly, very tenacious.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    digitus male pertinax,

    Hor. C. 1, 9, 24:

    ales unguibus pertinax,

    App. Flor. p. 366: tenaxne pater ejus est? Ph. Pater immo edepol pertinax, exceedingly avaricious, Plaut. Capt. 2, 2, 39.—
    B.
    Transf., that lasts long, very durable:

    spiritus,

    Plin. 10, 29, 43, § 81:

    siligo in Allobrogum agro pertinax,

    id. 18, 8, 20, § 85.—
    II.
    Trop., firm, constant, steadfast, persevering, unyielding; in a bad sense, obstinate, pertinacious, stubborn (cf. pervicax); constr. absol., with in and abl.; also (rare and not ante-Aug.) with in and acc., adversus and acc., ad and acc.; also (post-Aug.) with gen., Att. ap. Non. 433, 6 sq.:

    concertationes in disputando pertinaces,

    Cic. Fin. 1, 8, 27 sq.:

    pertinacissimus fueris, si, etc.,

    id. ib. 2, 33, 107:

    valde pertinax,

    id. ib. 2, 3, 9:

    pertinax fama,

    Plin. 24, 17, 101, § 159:

    studium, Quint. Inst. prooem.: certamen,

    Liv. 2, 40:

    stare pertinaci statu,

    Gell. 2, 1, 2:

    octoginta milia fortissimae pertinacissimaeque in retinendis armis juventutis,

    Vell. 2, 27, 1:

    pertinax virtus,

    Liv. 25, 14:

    pertinax adversus temerarios impetus,

    id. 28, 22, 14:

    pertinacior in repugnando,

    id. 29, 33:

    pertinax ad obtinendam injuriam,

    id. 29, 1, 17:

    in quod coepit pertinax et intenta,

    Sen. Ira, 1, 1, 2.—
    (β).
    Poet., with inf.:

    fortuna... Ludum insolentem ludere pertinax,

    Hor. C. 3, 29, 51.—
    (γ).
    With gen.:

    justitiae,

    App. Mag. p. 338, 34:

    irae,

    Val. Max. 6, 3, 3.—Hence, adv.: pertĭnācĭter.
    A.
    Very fast or firmly, very tenaciously, persistently:

    haec ipsa magis pertinaciter haerent, quo deteriora sunt,

    Quint. 1, 1, 5; Suet. Tib. 74:

    pertinacius resistere,

    Plin. 16, 43, 83, § 227:

    pertinacissime retinere,

    id. 33, 6, 32, § 100. —
    B.
    Constantly, firmly, steadily, perseveringly; obstinately, stubbornly, pertinaciously:

    pertinaciter liberalibus studiis deditus,

    Suet. Claud. 40 fin.:

    pertinaciter in aliquā re manere,

    Varr. R. R. 1, 20: pertinaciter offensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1:

    contendere,

    Suet. Caes. 1:

    studere,

    Sen. Ep. 5, 1.— Comp.:

    pertinacius insequi,

    Hirt. B. G. 8, 13.— Sup.:

    pertinacissime pabulo abstinere,

    Suet. Caes. 81 med.; id. Ner. 56.—
    III.
    Pertĭnax, ācis, m., surname of the emperor P. Helvius, who succeeded Commodus on the throne, Capitol. Pert. 1; Aur. Vict. Epit. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > pertinax

  • 27 pervicax

    pervĭcax, ācis, adj. [per and root vicof vinco], firm, determined; esp. in a bad sense, stubborn, obstinate, headstrong, wilful (not in Cic. or Cæs.): tu pertinaciam esse, Antiloche, hanc praedicas: Ego pervicaciam aio et eā me uti volo... Nam pervicacem dici me esse et vincere Perfacile patior: pertinacem nil moror? Att. ap. Non. 432, 32 sq. (Trag. Rel. v. 8 Rib.); cf.:

    adversus peritos pervicax,

    Tac. H. 1, 26; Ter. Hec. 4, 1, 17:

    musa,

    Hor. C. 3, 3, 70:

    accusatio,

    Tac. A. 13, 33; 3, 33:

    pervicacissimi Latinorum,

    Flor. 1, 11, 11:

    pervicacioris irae fuit,

    Curt. 8, 6, 1:

    homines pervicaci audaciā, pertinaci spe,

    App. de Deo Socr. p. 43 fin.
    B.
    Of things, steady, unmoved:

    contra flatus pervicax libra,

    Plin. 16, 36, 65, § 161.—
    II.
    Transf., in a good sense, steadfast, firm:

    recti pervicax, constans adversus metus,

    Tac. H. 4, 5.—Hence, adv.: pervĭ-cācĭter, stoutly, stiffly, stubbornly, obstinately:

    pervicaciter perstare,

    Dig. 26, 10, 3. — Comp.:

    pervicacius causam belli quaerere,

    Liv. 42, 14; Tac. A. 4, 42; 13, 54 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > pervicax

  • 28 pervicus

    pervĭcus, a, um, adj. [pervico for pervinco], stubborn, obstinate (ante-class. collat. form of pervicax): pervico Ajax animo atque evocabili, Att. ap. Non. 487, 15 (Trag. Rel. p. 131 Rib.); Plaut. Fragm. ap. Non. 487, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > pervicus

  • 29 refractariolus

    rē̆fractārĭŏlus, a, um, adj. dim. [refractarius], somewhat stubborn or refractory:

    judiciale dicendi genus,

    Cic. Att. 2, 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > refractariolus

  • 30 refractarius

    rē̆fractārĭus, a, um, adj. [refringo], stubborn, obstinate, refractory:

    contumaces ac refractarios,

    Sen. Ep. 73, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > refractarius

  • 31 rigeo

    rĭgĕo, ēre, v. n. [prob. kindr. with rhigeô, frigeo], to be stiff or numb; to stiffen (syn.: concresco, conglacio).
    I.
    Lit. (class.).
    1.
    With cold:

    frigore,

    Lucr. 3, 891; Cic. Tusc. 1, 28, 69 (opp. uri calore):

    gelu,

    Liv. 21, 32; Plin. Ep. 5, 6, 30; id. Pan. 82, 5:

    prata rigent,

    Hor. C. 4, 12, 3:

    stagnum,

    Col. 8, 17, 2:

    corpora omnibus,

    Liv. 21, 54; cf. poet.:

    horridus December,

    Mart. 7, 95.—
    2.
    Of any physical stiffness:

    gelido comae terrore rigebant,

    stood on end, bristled up, Ov. M. 3, 100; so,

    ora indurata,

    id. ib. 14, 503:

    ardua cervix (with horrent setae),

    id. ib. 8, 284:

    cerealia dona rigent,

    i. e. are hardened into gold, id. ib. 11, 122:

    vestes auroque ostroque,

    are stiff, stand out, Verg. A. 11, 72; cf.:

    terga boum plumbo insuto ferroque,

    id. ib. 5, 405:

    manicae ex auro,

    Sil. 4, 155:

    signa,

    Lucr. 5, 1427.—
    II.
    Poet., transf., to stand stiff or upright:

    (pars summa scopuli) riget,

    Ov. M. 4, 526; 6, 573:

    late riget Tmolus,

    id. ib. 11, 150:

    sine frondibus arbos,

    id. ib. 13, 691:

    illitterati num minus nervi rigent?

    Hor. Epod. 8, 17.—
    III.
    Trop., to remain unmoved, inert (very rare):

    feritas immota riget,

    Mart. 5, 31, 5. —Hence, rĭgens, entis, P. a., stiff, inflexible, rigid, unbending (mostly post-class.).
    1.
    Lit.:

    secui madidas ungue rigente genas,

    Ov. H. 5, 72:

    lorica ex aere,

    Verg. A. 8, 621:

    aqua,

    i. e. frozen, Mart. 14, 117:

    pars mundi ipsis aquilonis conceptaculis rigentissima,

    Sol. 15:

    caput (with praedurum),

    rigid, Quint. 11, 3, 69; cf. id. 2, 13, 9: interque rigentes (partes terrae), Tib. 4, 1, 165:

    gelu flumina,

    Plin. Pan. 82, 5.—
    2.
    Trop., stubborn, inflexible, unyielding:

    animus,

    Sen. Hippol. 413; cf.:

    vir tot malis,

    id. Thyest. 304.

    Lewis & Short latin dictionary > rigeo

  • 32 tenaces

    tĕnax, ācis, adj. [id.], holding fast, griping, tenacious.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    prensatque tenaci forcipe ferrum,

    Verg. A. 12, 404; 8, 453; cf.:

    dente tenaci Ancora fundabat naves,

    id. ib. 6, 3:

    vinclum,

    id. G. 4, 412; Ov. M. 11, 252:

    complexus,

    id. ib. 4, 377:

    lappa,

    id. P. 2, 1, 14:

    hedera arborem implicat,

    Cat. 61, 34:

    loca limosa tenacia gravi caeno,

    Tac. A. 1, 63:

    amplexus,

    App. M. 9, p. 219, 17:

    maltha, quae est res omnium tenacissima,

    Plin. 36, 24, 58, § 181.— With gen.:

    herba asperitate etiam vestium tenaci,

    Plin. 27, 5, 15, § 32. — Comp.:

    cutis tenacior capilli,

    Plin. 22, 22, 39, § 82.—
    b.
    Subst.: tĕnāces, ĭum, m., things that hold fast. i. e. bands, stalks, or pedicles of fruit, etc., Pall. Febr. 18, 1; 25, 9; id. Mart. 10, 4 and 9; id. Sept. 17.—
    B.
    In partic., holding fast to wealth, power, etc., griping, sparing, niggardly, stingy, tenacious (class.;

    syn. parcus): filius familias patre parco ac tenaci,

    Cic. Cael. 15, 36: He. Tenaxne pater ejus est? Phi. Immo edepol pertinax, Plaut. Capt. 2, 2, 39:

    parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12:

    eosdem restrictos et tenaces fuisse,

    Cic. Planc. 22, 54:

    non tenax in largitate,

    Spart. Car. 5.—With gen.:

    genus Quaesiti tenax,

    Ov. M. 7, 657.— Comp.:

    milites tenaciores eorum (armorum) in proelio,

    Suet. Caes. 67.—
    C.
    Transf., of things, that holds or sticks fast: jacere in tenaci gramine, that clings together, i. e. matted, Hor. Epod. 2, 24.— Sup.:

    glaebis tenacissimum solum,

    Plin. Ep. 5, 6, 10:

    cerae,

    sticky, viscid, Verg. G. 4, 161:

    turpe referre pedem nec passu stare tenaci,

    Ov. P. 2, 6, 21.— Comp.:

    pondere tenacior navis,

    Liv. 28, 30, 11:

    panicula glutino tenacior,

    Plin. 16, 36, 64, § 158.—
    II.
    Trop.
    A.
    Holding fast, retentive, firm, steadfast, persistent, tenacious (mostly poet. and in post-Aug. prose); usually joined with gen.:

    memoria tenacissima,

    Quint. 1, 1, 19:

    naturā tenacissimi sumus eorum, quae rudibus annis percepimus,

    id. 1, 1, 5:

    pertinacem ultra modum esse tenacem propositi,

    id. 11, 1, 90; so,

    propositi,

    Hor. C. 3, 3, 1; Ov. M. 10, 405:

    tenacem esse sui juris debet,

    Col. 1, 7, 2:

    disciplinae tenacissimus,

    Plin. Ep. 10, 85 (17):

    justitiae,

    Juv. 8, 25:

    ficti pravique (Fama),

    Verg. A. 4, 188:

    veri,

    Pers. 5, 48:

    amicitiarum,

    Vell. 2, 29, 3:

    exempli sui,

    id. 2, 84, 3 Ruhnk.:

    animi,

    Manil. 4, 165:

    longa tenaxque fides,

    Ov. Am. 2, 6, 14.—
    B.
    In a bad sense, stubborn, obstinate:

    equus contra sua vincla tenax,

    Ov. Am. 3, 4, 13; so,

    equus,

    Liv. 39, 25, 13;

    and in a lusus verbb.: si esses equos, esses indomabilis... nimis tenax es,

    Plaut. Cas. 4, 3, 13:

    cum video, quam sint mea fata tenacia, frangor,

    Ov. P. 1, 2, 63:

    ira Caesaris,

    id. ib. 1, 9, 28:

    morbi,

    Suet. Claud. 2.— Adv.: tĕnācĭter, closely, firmly, strongly, tightly, tenaciously.
    a.
    Lit.:

    pressisse tenaciter ungues,

    Ov. H. 9, 21:

    vincire,

    Macr. Somn. Scip. 1, 6.— Comp.:

    apprehendere,

    Val. Max. 7, 5, 2; Macr. S. 7, 3:

    habitare,

    Aug. Ep. 6.—
    b.
    Trop., persistently, firmly:

    urgere,

    Ov. H. 3, 43.— Comp., Sol. 52, § 44; Amm. 25, 4, 4.— Sup., App. M. 5, p. 167, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > tenaces

  • 33 tenax

    tĕnax, ācis, adj. [id.], holding fast, griping, tenacious.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    prensatque tenaci forcipe ferrum,

    Verg. A. 12, 404; 8, 453; cf.:

    dente tenaci Ancora fundabat naves,

    id. ib. 6, 3:

    vinclum,

    id. G. 4, 412; Ov. M. 11, 252:

    complexus,

    id. ib. 4, 377:

    lappa,

    id. P. 2, 1, 14:

    hedera arborem implicat,

    Cat. 61, 34:

    loca limosa tenacia gravi caeno,

    Tac. A. 1, 63:

    amplexus,

    App. M. 9, p. 219, 17:

    maltha, quae est res omnium tenacissima,

    Plin. 36, 24, 58, § 181.— With gen.:

    herba asperitate etiam vestium tenaci,

    Plin. 27, 5, 15, § 32. — Comp.:

    cutis tenacior capilli,

    Plin. 22, 22, 39, § 82.—
    b.
    Subst.: tĕnāces, ĭum, m., things that hold fast. i. e. bands, stalks, or pedicles of fruit, etc., Pall. Febr. 18, 1; 25, 9; id. Mart. 10, 4 and 9; id. Sept. 17.—
    B.
    In partic., holding fast to wealth, power, etc., griping, sparing, niggardly, stingy, tenacious (class.;

    syn. parcus): filius familias patre parco ac tenaci,

    Cic. Cael. 15, 36: He. Tenaxne pater ejus est? Phi. Immo edepol pertinax, Plaut. Capt. 2, 2, 39:

    parcus, truculentus, tenax,

    Ter. Ad. 5, 4, 12:

    eosdem restrictos et tenaces fuisse,

    Cic. Planc. 22, 54:

    non tenax in largitate,

    Spart. Car. 5.—With gen.:

    genus Quaesiti tenax,

    Ov. M. 7, 657.— Comp.:

    milites tenaciores eorum (armorum) in proelio,

    Suet. Caes. 67.—
    C.
    Transf., of things, that holds or sticks fast: jacere in tenaci gramine, that clings together, i. e. matted, Hor. Epod. 2, 24.— Sup.:

    glaebis tenacissimum solum,

    Plin. Ep. 5, 6, 10:

    cerae,

    sticky, viscid, Verg. G. 4, 161:

    turpe referre pedem nec passu stare tenaci,

    Ov. P. 2, 6, 21.— Comp.:

    pondere tenacior navis,

    Liv. 28, 30, 11:

    panicula glutino tenacior,

    Plin. 16, 36, 64, § 158.—
    II.
    Trop.
    A.
    Holding fast, retentive, firm, steadfast, persistent, tenacious (mostly poet. and in post-Aug. prose); usually joined with gen.:

    memoria tenacissima,

    Quint. 1, 1, 19:

    naturā tenacissimi sumus eorum, quae rudibus annis percepimus,

    id. 1, 1, 5:

    pertinacem ultra modum esse tenacem propositi,

    id. 11, 1, 90; so,

    propositi,

    Hor. C. 3, 3, 1; Ov. M. 10, 405:

    tenacem esse sui juris debet,

    Col. 1, 7, 2:

    disciplinae tenacissimus,

    Plin. Ep. 10, 85 (17):

    justitiae,

    Juv. 8, 25:

    ficti pravique (Fama),

    Verg. A. 4, 188:

    veri,

    Pers. 5, 48:

    amicitiarum,

    Vell. 2, 29, 3:

    exempli sui,

    id. 2, 84, 3 Ruhnk.:

    animi,

    Manil. 4, 165:

    longa tenaxque fides,

    Ov. Am. 2, 6, 14.—
    B.
    In a bad sense, stubborn, obstinate:

    equus contra sua vincla tenax,

    Ov. Am. 3, 4, 13; so,

    equus,

    Liv. 39, 25, 13;

    and in a lusus verbb.: si esses equos, esses indomabilis... nimis tenax es,

    Plaut. Cas. 4, 3, 13:

    cum video, quam sint mea fata tenacia, frangor,

    Ov. P. 1, 2, 63:

    ira Caesaris,

    id. ib. 1, 9, 28:

    morbi,

    Suet. Claud. 2.— Adv.: tĕnācĭter, closely, firmly, strongly, tightly, tenaciously.
    a.
    Lit.:

    pressisse tenaciter ungues,

    Ov. H. 9, 21:

    vincire,

    Macr. Somn. Scip. 1, 6.— Comp.:

    apprehendere,

    Val. Max. 7, 5, 2; Macr. S. 7, 3:

    habitare,

    Aug. Ep. 6.—
    b.
    Trop., persistently, firmly:

    urgere,

    Ov. H. 3, 43.— Comp., Sol. 52, § 44; Amm. 25, 4, 4.— Sup., App. M. 5, p. 167, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > tenax

См. также в других словарях:

  • Stubborn — Stub born, a. [OE. stoburn, stiborn; probably fr. AS. styb a stub. See {Stub}.] Firm as a stub or stump; stiff; unbending; unyielding; persistent; hence, unreasonably obstinate in will or opinion; not yielding to reason or persuasion; refractory; …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stubborn — may refer to: HMS Stubborn (P238), an S class submarine Little Miss Stubborn, a character in the Little Miss series of books Mr. Stubborn, a character on the children s television show The Mr. Men Show Stubborn Unwilling to admit defeat to… …   Wikipedia

  • stubborn — [stub′ərn] adj. [ME stoburn, prob. < OE stubb, var. of stybb,STUB] 1. refusing to yield, obey, or comply; resisting doggedly or unreasonably; resolute or obstinate 2. done or carried on in an obstinate or doggedly persistent manner [a stubborn …   English World dictionary

  • stubborn — index callous, chronic, contentious, difficult, disobedient, fractious, froward, impervious, incorrigible …   Law dictionary

  • stubborn — late 14c., of uncertain origin. Earliest form is stiborn. OED, Liberman doubt any connection with STUB (Cf. stub) (n.). Related: Stubbornly; stubbornness …   Etymology dictionary

  • stubborn — *obstinate, dogged, pertinacious, mulish, stiff necked, pigheaded, bullheaded Analogous words: rebellious, contumacious, *insubordinate: intractable, recalcitrant, refractory (see UNRULY): obdurate, adamant, inexorable, *inflexible Contrasted… …   New Dictionary of Synonyms

  • stubborn — [adj] obstinate, unyielding adamant, balky, bullheaded, cantankerous, contumacious, cussed*, determined, dogged, firm, fixed, hardheaded, headstrong, inexorable, inflexible, insubordinate, intractable, mulish, obdurate, opinionated, ornery*,… …   New thesaurus

  • stubborn — ► ADJECTIVE 1) determined not to change one s attitude or position. 2) difficult to move, remove, or cure. DERIVATIVES stubbornly adverb stubbornness noun. ORIGIN of unknown origin …   English terms dictionary

  • stubborn — 01. He knew he was wrong, but he was simply too [stubborn] to admit it. 02. My boss is so [stubborn]. Once he gets an idea in his head, there s just no changing his mind. 03. The policeman [stubbornly] refused to reduce my speeding ticket to a… …   Grammatical examples in English

  • stubborn — stubbornly, adv. stubbornness, n. /stub euhrn/, adj. 1. unreasonably obstinate; obstinately unmoving: a stubborn child. 2. fixed or set in purpose or opinion; resolute: a stubborn opponent of foreign aid. 3. obstinately maintained, as a course of …   Universalium

  • stubborn — adjective 1) you re too stubborn to admit it Syn: obstinate, headstrong, willful, strong willed, pigheaded, obdurate, difficult, contrary, perverse, recalcitrant, inflexible, iron willed, uncompromising, unbending; informal stiff necked, bloody… …   Thesaurus of popular words

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»