Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

squalor

  • 1 squālor

        squālor ōris, m    [2 CAL-], roughness, dirtiness, filthiness, foulness, squalor: squaloris plenus: obsita squalore vestis, L.: ignavis et imbellibus manet squalor, Ta.—Of places: locorum squalor, desolation, Cu.—As a sign of mourning, neglected raiment, filthy garments, mourning: decesserat frater meus magno squalore: legati, obsiti squalore, L.
    * * *
    squalor, filth

    Latin-English dictionary > squālor

  • 2 squalor

    squālor, ōris, m. [Sanscr. kālas, black; Gr. kelainos, kêlis].
    I.
    In gen., stiffness, roughness:

    quaecumque (res) aspera constat, Non aliquo sine materiae squalore reperta est (opp. lēvor),

    Lucr. 2, 425.—
    II.
    In partic., stiffness from dirt, dirtiness, filthiness, foulness, squalor (the predom. signif. of the word; syn.: sordes, illuvies).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    immundas fortunas aequum est squalorem sequi,

    Plaut. Cist. 1, 1, 115:

    squaloris plenus ac pulveris (opp. unguentis oblitus),

    Cic. Verr. 2, 3, 12, § 31:

    obsita erat squalore vestis,

    Liv. 2, 23, 3:

    illuvie, squalore enecti,

    id. 21, 40, 9:

    ignavis et imbellibus manet squalor (corresp. to crinem barbamque submittere),

    Tac. G. 31:

    senex macie et squalore confectus,

    Plin. Ep. 7, 27, 5:

    vitis squalore deciso,

    Plin. 34, [p. 1749] 14, 39, §

    138: squalore situque posito,

    Calp. Ecl. 1, 43.—
    2.
    Esp., of places:

    locorum squalor et solitudines inviae militem terrebant,

    desolation, Curt. 5, 6, 13; cf.:

    silva squalore tenebrarum horrenda,

    Amm. 17, 1, 8.—
    3.
    So esp. freq. of filthy garments, as a sign of mourning:

    decesserat ex Asiā frater meus magno squalore, sed multo majore maerore,

    Cic. Sest. 31, 68:

    aspicite, judices, squalorem sordesque sociorum,

    id. Verr. 2, 5, 48, § 128; so (with sordes and luctus) id. Clu. 6, 18; 67, 192; id. Mur. 40, 86; id. Planc. 8, 21; id. Att. 3, 10, 2; Metell. ap. Cic. Fam. 5, 1, 2; Liv. 29, 16, 6; Quint. 6, 1, 33;

    with maestitia,

    Tac. H. 1, 54.—
    B.
    Trop.:

    deterso rudis saeculi squalore,

    i. e. in language, Quint. 2, 5, 23:

    Gallus, ex squalore nimio miseriarum, ad principale culmen provectus,

    i. e. from the very lowest rank, Amm. 14, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > squalor

  • 3 sordes

    sordes, is (abl. sordi, Lucr. 6, 1271; usu. sorde), f. [sordeo], dirt, filth, uncleanness, squalor (class.; esp. freq. in a trop. sense, and in plur.; syn.: situs, squalor, caenum, illuvies).
    I.
    Lit.
    (α).
    Plur.:

    pleni sordium,

    Plaut. Poen. 1, 2, 104 sq.:

    in sordibus aurium inhaerescere,

    Cic. N. D. 2, 57, 144:

    sint sine sordibus ungues,

    Ov. A. A. 1, 519:

    caret obsoleti Sordibus tecti,

    Hor. C. 2, 10, 7; Plin. 36, 26, 65, § 191.—
    (β).
    Sing.:

    etiam in medio oculo paulum sordi'st,

    Plaut. Poen. 1, 2, 102:

    auriculae collectā sorde dolentes,

    Hor. Ep. 1, 2, 53:

    (pellis) Ulceribus tetris prope jam sordique sepultā,

    Lucr. 6, 1271.—
    B.
    Transf., plur., a mourning garment (because usu. soiled or dirty); and hence, mourning in gen. (syn. squalor):

    jacere in lacrimis et sordibus,

    Cic. Fam. 14, 2, 2; cf.:

    in sordibus, lamentis, luctuque jacuisti,

    id. Pis. 36, 89:

    mater squalore hujus et sordibus laetatur,

    id. Clu. 6, 18; 67, 192; id. Mur. 40, 86:

    sordes lugubres vobis erant jucundae,

    id. Dom. 23, 59; Liv. 6, 16 fin.; Quint. 6, 1, 33; Suet. Vit. 8:

    suscipere sordes,

    Tac. A. 4, 52; id. Or. 12; Val. Max. 7, 8, 7.—
    II.
    Trop., lowness or meanness of rank, a low condition; meanness, baseness of behavior or disposition (syn. illiberalitas).
    A.
    In gen.:

    sordes fortunae et vitae,

    Cic. Brut. 62, 224:

    obscuritas et sordes tuae,

    id. Vatin. 5, 11; id. Sest. 28, 60:

    ut quisque sordidissimus videbitur, ita libentissime severitate judicandi sordes suas eluet,

    id. Phil. 1, 8, 20:

    nulla nota, nullus color, nullae sordes videbantur his sententiis allini posse,

    id. Verr. 1, 6, 17:

    in infamiā relinqui ac sordibus,

    id. Att. 1, 16, 2; Liv. 4, 56:

    sordes illae verborum,

    low, vulgar expressions, Tac. Or. 21:

    propter maternas sordes,

    low origin, Just. 13, 2, 11:

    pristinarum sordium oblitus,

    id. 25, 1, 9; cf. id. 18, 7, 11.—
    2.
    Concr., the dregs of the people, the mob, rabble (syn. faex):

    apud sordem urbis et faecem,

    Cic. Att. 1, 16, 11; so (with caenum) Plin. Ep. 7, 29, 3:

    sordes et obscuritatem Vitellianarum partium,

    Tac. H. 1, 84.—Hence, as a term of abuse:

    o lutum, o sordes!

    low-minded creature, Cic. Pis. 26, 62.—
    B.
    In partic., meanness, stinginess, niggardliness, sordidness (cf.: parcimonia, avaritia).
    (α).
    Plur.:

    (populus Romanus) non amat profusas epulas, sordes et inhumanitatem multo minus,

    Cic. Mur. 36, 76; so (opp. luxuria) Plin. Ep. 2, 6, 7:

    damnatus sordium,

    id. ib. 2, 12, 4:

    incusare alicujus sordes,

    Quint. 6, 3, 74:

    sordes obicere alicui,

    Hor. S. 1, 6, 68 and 107:

    sepulcrum sine sordibus exstrue,

    id. ib. 2, 5, 105:

    cogit minimas ediscere sordes,

    the meanest tricks, Juv. 14 124; 1, 140.—
    (β).
    Sing.:

    nullum hujus in privatis rebus factum avarum, nullam in re familiari sordem posse proferri,

    Cic. Fl. 3, 7; so (with avaritia) Tac. H. 1, 52; 1, 60:

    extremae avaritiae et sordis infimae infamis,

    App. M. 1, p. 112, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sordes

  • 4 (sordēs, is)

       (sordēs, is) sing. only acc. and abl., and sordēs, ium (as plur. tantum), f    dirt, filth, uncleanness, squalor: in sordibus aurium inhaerescere: Auriculae contectā sorde dolentes, H.—Soiled clothing as a mourning garb, mourning: iacere in lacrimis et sordibus: insignis sordibus turba, L.—Fig., lowness, meanness of rank, low condition, humiliation, vileness, baseness: fortunae et vitae: emergere ex miserrimis naturae tuae sordibus: in infamiā relinqui ac sordibus.—Of persons, the dregs of the people, rabble: urbis: o lutum, sordes! vile creature!—Meanness, stinginess, niggardliness, sordidness: amare sordes et inhumanitatem: sordes obicere mihi, H.: cogit minimas ediscere sordes, the meanest tricks, Iu.: nullam (huius) in re familiari sordem posse proferri.

    Latin-English dictionary > (sordēs, is)

  • 5 sordes

    filth, dirt, uncleanness, squalor; meanness, stinginess; humiliation, baseness

    Latin-English dictionary > sordes

  • 6 illuvies

    illŭvĭes ( inl-), ēi, f. [in-luo].
    I.
    Dirt, filth, uncleanness of the body (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.: alluvies, diluvies, colluvies, proluvies; squalor, sordes, paedor): hic cruciatur fame, frigore, illuvie, imbalnitie, imperfundie, incuria, Lucil. ap. Non. 126, 2; 125, 31; Varr. ib. 34; Ter. Heaut. 2, 3, 54:

    pectus illuvie scabrum, Cic. poët. Tusc. 3, 12, 26: illuvie ac squalore obsitus,

    Tac. A. 4, 28:

    illuvie deformis,

    id. H. 4, 46:

    morbo illuvieque peresa vellera,

    Verg. G. 3, 561:

    oris,

    Dig. 21, 1, 12.—As a term of reproach:

    di te perdant... oboluisti allium, Germana illuvies, hircus, hara suis,

    you perfect beast, Plaut. Most. 1, 1, 39. —
    II.
    An overflowing, inundation (postclass.):

    aquarum,

    Just. 2, 1, 6; 2, 6, 10:

    placida,

    i. e. the water that has overflowed, Tac. A. 12, 51:

    imber campos lubricos fecerat, gravesque currus illuvie haerebant,

    in the mud, Curt. 8, 14, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > illuvies

  • 7 inluvies

    illŭvĭes ( inl-), ēi, f. [in-luo].
    I.
    Dirt, filth, uncleanness of the body (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.: alluvies, diluvies, colluvies, proluvies; squalor, sordes, paedor): hic cruciatur fame, frigore, illuvie, imbalnitie, imperfundie, incuria, Lucil. ap. Non. 126, 2; 125, 31; Varr. ib. 34; Ter. Heaut. 2, 3, 54:

    pectus illuvie scabrum, Cic. poët. Tusc. 3, 12, 26: illuvie ac squalore obsitus,

    Tac. A. 4, 28:

    illuvie deformis,

    id. H. 4, 46:

    morbo illuvieque peresa vellera,

    Verg. G. 3, 561:

    oris,

    Dig. 21, 1, 12.—As a term of reproach:

    di te perdant... oboluisti allium, Germana illuvies, hircus, hara suis,

    you perfect beast, Plaut. Most. 1, 1, 39. —
    II.
    An overflowing, inundation (postclass.):

    aquarum,

    Just. 2, 1, 6; 2, 6, 10:

    placida,

    i. e. the water that has overflowed, Tac. A. 12, 51:

    imber campos lubricos fecerat, gravesque currus illuvie haerebant,

    in the mud, Curt. 8, 14, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > inluvies

  • 8 situs

    1.
    sĭtus, a, um, Part. and P. a. of sino.
    2.
    sĭtus, ūs, m. [sino].
    I.
    (Sino, 1. situs, A.; prop. a being laid or placed, a lying; hence, by meton.)
    A.
    The manner of lying, the situation, local position, site of a thing (class. in sing. and plur.; mostly of localities; syn. positus).
    (α).
    Sing.:

    terrae,

    Cic. Tusc. 1, 20, 45:

    urbem Syracusas elegerat, cujus hic situs esse dicitur,

    id. Verr. 2, 5, 10, § 26:

    loci,

    id. Ac. 2, 19, 61:

    urbis,

    id. Rep. 2, 11, 22; Caes. B. G. 7, 68; 7, 36; Liv. 9, 24, 2:

    locorum,

    Curt. 3, 4, 11; 7, 6, 12:

    Messana, quae situ moenibus portuque ornata est,

    Cic. Verr. 2, 4, 2, § 3; cf.:

    urbes naturali situ inexpugnabiles,

    Liv. 5, 6; Curt. 3, 4, 2:

    agri (with forma),

    Hor. Ep. 1, 16, 4:

    Africae,

    Sall. J. 17, 1:

    castrorum,

    Caes. B. G. 5, 57; id. B. C. 3, 66:

    montis,

    Curt. 8, 10, 3:

    loca naturae situ invia,

    id. 7, 4, 4;

    opp. opus: turrem et situ et opere multum editum,

    id. 3, 1, 7; 8, 10, 23; cf. Front. Strat. 3, 2, 1:

    figura situsque membrorum,

    Cic. N. D. 2, 61, 153; cf.:

    passeres a rhombis situ tantum corporum differunt,

    Plin. 9, 20, 36, § 72:

    Aquilonis,

    towards the north, id. 16, 12, 23, § 59.— Poet.: exegi monumentum aere perennius Regalique situ pyramidum altius, i. e. the structure (prop. the manner of construction), Hor. C. 3, 30, 2 (cf. the Part. situs, in Tac., = conditus, built; v. sino, P. a. A. 2. c.).—
    (β).
    Plur.:

    opportunissimi situs urbibus,

    Cic. Rep. 2, 3, 5; so,

    oppidorum,

    Caes. B. G. 3, 12:

    terrarum,

    Cic. Div. 2, 46, 97; cf. Hor. Ep. 2, 1, 252:

    locorum,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 4:

    castrorum,

    Caes. B. G. 7, 83: situs partium corporis, Cic. Ac. 2, 39, 122:

    revocare situs (foliorum),

    position, arrangement, Verg. A. 3, 451. —
    B.
    Transf. (= regio), a quarter of the world, region (Plinian):

    a meridiano situ ad septentriones,

    Plin. 2, 108, 112, § 245; 2, 47, 48, § 127; 3, 12, 17, § 108; cf. Sill. ad Plin. 16, § 2.— Plur.:

    (pantherae) repleturae illos situs,

    Plin. 27, 2, 2, § 7.—
    2.
    Soil (late Lat.):

    quae loca pingui situ et cultu,

    Amm. 24, 5, 3.—
    3.
    Description (late Lat.):

    cujus originem in Africae situ digessimus plene,

    Amm. 29, 5, 18.—
    II.
    Lit.
    1.
    Rust, mould, mustiness, dust, dirt, etc., that a thing acquires from lying too long in one place (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Cæs.;

    syn.: squalor, sordes): corrumpor situ,

    Plaut. Truc. 5, 23; cf.:

    quae in usu sunt et manum cottidie tactumque patiuntur, numquam periculum situs adeunt,

    Sen. Ben. 3, 2, 2:

    tristia duri Militis in tenebris occupat arma situs,

    Tib. 1, 10, 50:

    arma squalere situ ac rubigine,

    Quint. 10, 1, 30:

    immundo pallida mitra situ,

    Prop. 4 (5), 5, 70:

    ne aut supellex vestisve condita situ dilabatur,

    Col. 12, 3, 5:

    per loca senta situ,

    Verg. A. 6, 462:

    araneosus situs,

    Cat. 23, 3:

    immundus,

    Ov. Am. 1, 12, 30; cf. id. ib. 1, 8, 52; id. Tr. 3, 10, 70:

    detergere situm ferro,

    Sil. 7, 534:

    deterso situ,

    Plin. Pan. 50:

    prata situ vetustatis obducta,

    Col. 2, 18, 2. —
    2.
    Filthiness of the body: genas situ liventes, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26 (Com. Rel. p. 225 Rib.:

    situm inter oris et barba, etc.): en ego victa situ,

    Verg. A. 7, 452; Ov. M. 7, 290; 7, 303; 8, 802; Luc. 6, 516; Plin. 21, 6, 17, § 33.—
    B.
    Trop.
    1.
    Neglect, idleness, absence of use:

    indigna est pigro forma perire situ,

    Ov. Am. 2, 3, 14:

    et segnem patiere situ durescere campum,

    Verg. G. 1, 72; Col. 2, 2, 6:

    gladius usu splendescit, situ rubiginat,

    App. Flor. 3, p. 351, 32. —
    2.
    Of the mind, a rusting, moulding, a wasting away, dulness, inactivity:

    senectus victa situ,

    Verg. A. 7, 440:

    marcescere otio situque civitatem,

    Liv. 33, 45 fin.:

    situ obsitae justitia, aequitas,

    Vell. 2, 126, 2:

    quae (mens) in hujusmodi secretis languescit et quendam velut in opaco situm ducit,

    Quint. 1, 2, 18; cf. id. 12, 5, 2:

    ne pereant turpi pectora nostra situ,

    Ov. Tr. 5, 12, 2:

    depellere situm curis,

    Stat. S. 5, 3, 34:

    flebis in aeterno surda jacere situ (carmina),

    i. e. oblivion, Prop. 1, 7, 18:

    (verba) priscis memorata Catonibus Nunc situs informis premit et deserta vetustas,

    Hor. Ep. 2, 2, 118; cf.:

    verborum situs,

    Sen. Ep. 58, 3:

    nec umquam passure situm,

    Stat. Th. 3, 100:

    passus est leges istas situ atque senio emori,

    Gell. 20, 1, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > situs

  • 9 squaleo

    squālĕo, ŭi, 2, v. n. [squalor], to be stiff or rough with any thing, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf. sordeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    squalentes infode conchas,

    i. e. rough, Verg. G. 2, 348:

    per tunicam squalentem auro,

    id. A. 10, 314; cf.:

    auro squalens lorica,

    id. ib. 12, 87:

    maculis auro squalentibus,

    id. G. 4, 91; Sil. 2, 585:

    picti squalentia terga lacerti,

    Verg. G. 4, 13: squalentia tela venenis, Ov. F. 5, 397.—
    B.
    In partic.
    1.
    To be stiff or rough from dryness or drought, to be dry, parched:

    squalebant pulvere fauces,

    Luc. 9, 503:

    oraque projecta squalent arentia linguā,

    id. 4, 755:

    tellus squalet,

    Sil. 14, 592.—Hence,
    (β).
    Of lands, etc., to be desert, untilled, waste:

    squalentes campi,

    Sil. 3, 655; 4, 376:

    squalens litus,

    Tac. A. 15, 42:

    squalentia arva Libyes,

    Luc. 1, 205; 5, 39:

    sterilis profundi vastitas squalet soli,

    Sen. Herc. Fur. 697.—
    2.
    To be stiff or rough from slovenliness or want of care; to be filthy, neglected, squalid:

    squalenti Dido comā,

    Ov. F. 3, 640:

    squalens barba,

    Verg. A. 2, 277:

    crines squalent a pulvere effuso,

    Sil. 2, 452:

    barba cruore,

    id. 10, 512:

    vestes squalentes atro pulvere,

    Luc. 8, 37:

    neque ego arma squalere situ ac rubigine velim, sed fulgorem inesse,

    Quint. 10, 1, 30; Gell. 9, 4, 2:

    mihi supellex squalet atque aedes meae,

    Plaut. Pers. 4, 8, 2:

    invidiae nigro squalentia tabo Tecta petit,

    Ov. M. 2, 760; cf. id. ib. 15, 627:

    squalent abductis arva colonis,

    lie untilled, Verg. G. 1, 507; cf. 1. b, supra.—
    II.
    Transf., to mourn in filthy or squalid garments (cf. sordes and sordidatus;

    in Cic. only so): erat in luctu senatus: squalebat civitas publico consilio mutatā veste,

    Cic. Sest. 14, 32:

    luget senatus, maeret equester ordo, tota civitas confecta senio est, squalent municipia, afflictantur coloniae,

    id. Mil. 8, 20. —P. a. as subst.: squālĕntĭa, ōrum, n., deserts, Plin. 5, 9, 10, § 52.

    Lewis & Short latin dictionary > squaleo

  • 10 terribilis

    terrĭbĭlis, e, adj. [terreo], frightful, dreadful, terrible (class.; syn.: dirus, horribilis, torvus).
    I.
    Lit.:

    quam terribilis aspectu!

    Cic. Sest. 8, 19; cf.:

    jam ipsi urbi terribilis erat,

    Liv. 44, 10, 6:

    furiis accensus et irā terribilis,

    Verg. A. 12, 947:

    terribilis cunctis et invisus,

    Suet. Dom. 12:

    noverca,

    Ov. M. 1, 147:

    fera,

    id. H. 9, 34:

    tyrannus affatu,

    Stat. S. 3, 3, 73:

    visu formae,

    Verg. A. 6, 277:

    vultus,

    Ov. M. 1, 265:

    squalor Charontis,

    Verg. A. 6, 299; cf.:

    incultu, tenebris, odore foeda atque terribilis ejus (carceris) facies est,

    Sall. C. 55, 4: at tuba terribili sonitu taratantara dixit, Enn. ap. Prisc. p. 842 P. (Ann. v. 452 Vahl.):

    sonitus,

    Lucr. 6, 155: tumultus, Enn. ap. Fest. p. 153 Müll. (Ann. v. 311 Vahl.):

    caligo,

    Lucr. 6, 852:

    mors,

    Cic. Par. 2, 18:

    horror,

    Quint. 11, 3, 160:

    exspectatio adventūs Jubae,

    Suet. Caes. 66. — Comp.:

    cujus (viri) virtute terribilior erat populus Romanus exteris gentibus,

    Cic. Phil. 2, 26, 65:

    cum alia aliis terribiliora afferentur,

    Liv. 4, 26, 7:

    majora ac terribiliora afferre,

    id. 25, 29, 3.—
    II.
    Transf., demanding reverence, venerable (late Lat.):

    scripturae,

    Cod. Just. 3, 1, 13.— Sup. seems not to occur.— Adv.: terrĭbĭlĭter, fearfully, dreadfully, terribly (late Lat.):

    sonus caeli terribiliter concrepantis,

    Arn. 2, 57:

    admonere,

    Aug. Conf. 12, 25: Vulg. Psa. 138, 14.— Comp. and sup. seem not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > terribilis

См. также в других словарях:

  • Squalor — is a 4 issues comic book limited series created by Stefan Petrucha (writer), Tom Sutton (penciller and Art), Paul Mounts (Inker), Jim Massara (Lettering), Alex Wald (art director), Rick Obadia (publisher), Bob Garcia (senior editor), and Larry… …   Wikipedia

  • Squalor — Squa lor (skw[=a] l[^o]r), n. [L., fr. squalere to be foul or filthy.] Squalidness; foulness; filthiness; squalidity. [1913 Webster] The heterogeneous indigent multitude, everywhere wearing nearly the same aspect of squalor. I. Taylor. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • squalor — 1620s, state or condition of being miserable and dirty, from L. squalor, related to squalere be filthy (see SQUALID (Cf. squalid)) …   Etymology dictionary

  • squalor — is spelt or in both BrE and AmE …   Modern English usage

  • squalor — [n] filth, poverty decay, destitution, dirtiness, foulness, grunginess, impoverishment, indigence, poorness, seediness, starvation, wretchedness; concepts 335,709 …   New thesaurus

  • squalor — ► NOUN ▪ the state of being squalid …   English terms dictionary

  • squalor — [skwäl′ər, skwôl′ər] n. [L, foulness, akin to squalere, to be filthy] the quality or condition of being squalid; filth and wretchedness …   English World dictionary

  • squalor — noun ADJECTIVE ▪ public, urban VERB + SQUALOR ▪ live in PREPOSITION ▪ amid the squalor of …   Collocations dictionary

  • squalor — n. in squalor (to live in squalor) * * * [ skwɒlə] in squalor (to live in squalor) …   Combinatory dictionary

  • squalor — [[t]skwɒ̱lə(r)[/t]] N UNCOUNT You can refer to very dirty, unpleasant conditions as squalor. He was out of work and living in squalor …   English dictionary

  • squalor — /skwol euhr, skwaw leuhr/, n. the condition of being squalid; filth and misery. [1615 25; < L squalor dirtiness, equiv. to squal(ere) to be dirty, encrusted + or OR1] Syn. wretchedness. Ant. splendor. * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»