Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

squalor

  • 1 squalor

    squālor, ōris, m. (squaleo), I) das Starren, die Rauheit (Ggstz. levor), Lucr. 2, 425. – bildl.: rudis saeculi, Quint. 2, 5, 23. – II) insbes., das Starren vor Schmutz, die Unsauberkeit, Unreinlichkeit, der Schmutz, 1) eig.: homo squaloris plenus ac pulveris, Cic.: senex macie et squalore confectus, Plin. ep.: illuvie, squalore enecti, Liv.: obsita erat squalore vestis, Liv.: ignavis et imbellibus manet squalor, Tac. – 2) übtr.: a) die schmutzige äußere Erscheinung als Zeichen der Trauer, der schmutzige Aufzug, die äußere Trauer ( während luctus = Trauer in der Haltung, maeror = innere Trauer), squalor et maeror, Cic.: squalor sordesque sociorum, Cic.: sordes et squalor et propinquorum similis habitus, Quint.: coniugis miserae squalor et luctus atque optimae filiae maeror assiduus, Cic.: ea multitudo in squalore et luctu supplex vobis, Cic.: in luctu et squalore sum, Metell. in Cic. ep.: luctum suum sordium ac squaloris foeditate irritare, Sen.: senatus eum tonderi et squalorem deponere iussit, Cic. – b) das wüste, unwirtliche, schauerliche Aussehen, die Unwirtlichkeit einer Örtlichkeit usw., locorum squalor et solitudines inviae, Curt. 5, 6 (21), 13: silva squalore tenebrarum horrenda, schauerliche Finsternis, Amm. 17, 1, 18: u. so crassae caliginis squalor, Amm. 17, 7, 2. – c) das Traurige, Armselige der Lage, ex squalore nimio miseriarum ad principale culmen provectus, Amm. 14, 1, 1.

    lateinisch-deutsches > squalor

  • 2 squalor

    squālor, ōris, m. (squaleo), I) das Starren, die Rauheit (Ggstz. levor), Lucr. 2, 425. – bildl.: rudis saeculi, Quint. 2, 5, 23. – II) insbes., das Starren vor Schmutz, die Unsauberkeit, Unreinlichkeit, der Schmutz, 1) eig.: homo squaloris plenus ac pulveris, Cic.: senex macie et squalore confectus, Plin. ep.: illuvie, squalore enecti, Liv.: obsita erat squalore vestis, Liv.: ignavis et imbellibus manet squalor, Tac. – 2) übtr.: a) die schmutzige äußere Erscheinung als Zeichen der Trauer, der schmutzige Aufzug, die äußere Trauer ( während luctus = Trauer in der Haltung, maeror = innere Trauer), squalor et maeror, Cic.: squalor sordesque sociorum, Cic.: sordes et squalor et propinquorum similis habitus, Quint.: coniugis miserae squalor et luctus atque optimae filiae maeror assiduus, Cic.: ea multitudo in squalore et luctu supplex vobis, Cic.: in luctu et squalore sum, Metell. in Cic. ep.: luctum suum sordium ac squaloris foeditate irritare, Sen.: senatus eum tonderi et squalorem deponere iussit, Cic. – b) das wüste, unwirtliche, schauerliche Aussehen, die Unwirtlichkeit einer Örtlichkeit usw., locorum squalor et solitudines inviae, Curt. 5, 6 (21), 13: silva squalore tenebrarum horrenda, schauerliche Finsternis, Amm. 17, 1, 18: u. so crassae caliginis squalor, Amm. 17, 7, 2. – c) das Traurige, Armselige der Lage, ex
    ————
    squalore nimio miseriarum ad principale culmen provectus, Amm. 14, 1, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > squalor

  • 3 squālor

        squālor ōris, m    [2 CAL-], roughness, dirtiness, filthiness, foulness, squalor: squaloris plenus: obsita squalore vestis, L.: ignavis et imbellibus manet squalor, Ta.—Of places: locorum squalor, desolation, Cu.—As a sign of mourning, neglected raiment, filthy garments, mourning: decesserat frater meus magno squalore: legati, obsiti squalore, L.
    * * *
    squalor, filth

    Latin-English dictionary > squālor

  • 4 squalor

    squālŏr, ōris, m. [st2]1 [-] rugosité, aspérité, couche, croûte. [st2]2 [-] aridité, sécheresse. [st2]3 [-] crasse, malpropreté, saleté; vétusté, moisissure. [st2]4 [-] obscurité, ténèbres. [st2]5 [-] extérieur négligé, dehors misérables; deuil, affliction, misère.
    * * *
    squālŏr, ōris, m. [st2]1 [-] rugosité, aspérité, couche, croûte. [st2]2 [-] aridité, sécheresse. [st2]3 [-] crasse, malpropreté, saleté; vétusté, moisissure. [st2]4 [-] obscurité, ténèbres. [st2]5 [-] extérieur négligé, dehors misérables; deuil, affliction, misère.
    * * *
        Squalor, squaloris, masc. ge. Gellius. Crasse et grand amas d'ordure sur quelque chose, Une deformité qui vient à toutes choses par nonchaloir.
    \
        Squalor. Quintil. Le triste estat et vil accoustrement de ceulx qui avoyent quelque grand ennuy, ou qui estoyent accusez en justice, et desquels le procez estoit prest à juger, lesquels se vestoyent de povres habillements et s'accoustroyent mal proprement et comme en dueil pour inciter les juges à avoir pitié d'eulx.

    Dictionarium latinogallicum > squalor

  • 5 squalor

    squālor, ōris, m. [Sanscr. kālas, black; Gr. kelainos, kêlis].
    I.
    In gen., stiffness, roughness:

    quaecumque (res) aspera constat, Non aliquo sine materiae squalore reperta est (opp. lēvor),

    Lucr. 2, 425.—
    II.
    In partic., stiffness from dirt, dirtiness, filthiness, foulness, squalor (the predom. signif. of the word; syn.: sordes, illuvies).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    immundas fortunas aequum est squalorem sequi,

    Plaut. Cist. 1, 1, 115:

    squaloris plenus ac pulveris (opp. unguentis oblitus),

    Cic. Verr. 2, 3, 12, § 31:

    obsita erat squalore vestis,

    Liv. 2, 23, 3:

    illuvie, squalore enecti,

    id. 21, 40, 9:

    ignavis et imbellibus manet squalor (corresp. to crinem barbamque submittere),

    Tac. G. 31:

    senex macie et squalore confectus,

    Plin. Ep. 7, 27, 5:

    vitis squalore deciso,

    Plin. 34, [p. 1749] 14, 39, §

    138: squalore situque posito,

    Calp. Ecl. 1, 43.—
    2.
    Esp., of places:

    locorum squalor et solitudines inviae militem terrebant,

    desolation, Curt. 5, 6, 13; cf.:

    silva squalore tenebrarum horrenda,

    Amm. 17, 1, 8.—
    3.
    So esp. freq. of filthy garments, as a sign of mourning:

    decesserat ex Asiā frater meus magno squalore, sed multo majore maerore,

    Cic. Sest. 31, 68:

    aspicite, judices, squalorem sordesque sociorum,

    id. Verr. 2, 5, 48, § 128; so (with sordes and luctus) id. Clu. 6, 18; 67, 192; id. Mur. 40, 86; id. Planc. 8, 21; id. Att. 3, 10, 2; Metell. ap. Cic. Fam. 5, 1, 2; Liv. 29, 16, 6; Quint. 6, 1, 33;

    with maestitia,

    Tac. H. 1, 54.—
    B.
    Trop.:

    deterso rudis saeculi squalore,

    i. e. in language, Quint. 2, 5, 23:

    Gallus, ex squalore nimio miseriarum, ad principale culmen provectus,

    i. e. from the very lowest rank, Amm. 14, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > squalor

  • 6 squalor

    squālor, ōris m. [ squaleo ]
    1) шероховатость, шершавость ( materiae Lcr)
    3) грязь, неопрятность (homo squaloris plenus ac pulveris C)
    4) скорбная одежда, вретище, траур (s. sordesque C)
    5) пустынность, неприветливость, негостеприимность (locorum QC; tenebrarum Amm)

    Латинско-русский словарь > squalor

  • 7 squalor

    грязь (1. 2 C. 9, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > squalor

  • 8 sordes

    sordes, is (abl. sordi, Lucr. 6, 1271; usu. sorde), f. [sordeo], dirt, filth, uncleanness, squalor (class.; esp. freq. in a trop. sense, and in plur.; syn.: situs, squalor, caenum, illuvies).
    I.
    Lit.
    (α).
    Plur.:

    pleni sordium,

    Plaut. Poen. 1, 2, 104 sq.:

    in sordibus aurium inhaerescere,

    Cic. N. D. 2, 57, 144:

    sint sine sordibus ungues,

    Ov. A. A. 1, 519:

    caret obsoleti Sordibus tecti,

    Hor. C. 2, 10, 7; Plin. 36, 26, 65, § 191.—
    (β).
    Sing.:

    etiam in medio oculo paulum sordi'st,

    Plaut. Poen. 1, 2, 102:

    auriculae collectā sorde dolentes,

    Hor. Ep. 1, 2, 53:

    (pellis) Ulceribus tetris prope jam sordique sepultā,

    Lucr. 6, 1271.—
    B.
    Transf., plur., a mourning garment (because usu. soiled or dirty); and hence, mourning in gen. (syn. squalor):

    jacere in lacrimis et sordibus,

    Cic. Fam. 14, 2, 2; cf.:

    in sordibus, lamentis, luctuque jacuisti,

    id. Pis. 36, 89:

    mater squalore hujus et sordibus laetatur,

    id. Clu. 6, 18; 67, 192; id. Mur. 40, 86:

    sordes lugubres vobis erant jucundae,

    id. Dom. 23, 59; Liv. 6, 16 fin.; Quint. 6, 1, 33; Suet. Vit. 8:

    suscipere sordes,

    Tac. A. 4, 52; id. Or. 12; Val. Max. 7, 8, 7.—
    II.
    Trop., lowness or meanness of rank, a low condition; meanness, baseness of behavior or disposition (syn. illiberalitas).
    A.
    In gen.:

    sordes fortunae et vitae,

    Cic. Brut. 62, 224:

    obscuritas et sordes tuae,

    id. Vatin. 5, 11; id. Sest. 28, 60:

    ut quisque sordidissimus videbitur, ita libentissime severitate judicandi sordes suas eluet,

    id. Phil. 1, 8, 20:

    nulla nota, nullus color, nullae sordes videbantur his sententiis allini posse,

    id. Verr. 1, 6, 17:

    in infamiā relinqui ac sordibus,

    id. Att. 1, 16, 2; Liv. 4, 56:

    sordes illae verborum,

    low, vulgar expressions, Tac. Or. 21:

    propter maternas sordes,

    low origin, Just. 13, 2, 11:

    pristinarum sordium oblitus,

    id. 25, 1, 9; cf. id. 18, 7, 11.—
    2.
    Concr., the dregs of the people, the mob, rabble (syn. faex):

    apud sordem urbis et faecem,

    Cic. Att. 1, 16, 11; so (with caenum) Plin. Ep. 7, 29, 3:

    sordes et obscuritatem Vitellianarum partium,

    Tac. H. 1, 84.—Hence, as a term of abuse:

    o lutum, o sordes!

    low-minded creature, Cic. Pis. 26, 62.—
    B.
    In partic., meanness, stinginess, niggardliness, sordidness (cf.: parcimonia, avaritia).
    (α).
    Plur.:

    (populus Romanus) non amat profusas epulas, sordes et inhumanitatem multo minus,

    Cic. Mur. 36, 76; so (opp. luxuria) Plin. Ep. 2, 6, 7:

    damnatus sordium,

    id. ib. 2, 12, 4:

    incusare alicujus sordes,

    Quint. 6, 3, 74:

    sordes obicere alicui,

    Hor. S. 1, 6, 68 and 107:

    sepulcrum sine sordibus exstrue,

    id. ib. 2, 5, 105:

    cogit minimas ediscere sordes,

    the meanest tricks, Juv. 14 124; 1, 140.—
    (β).
    Sing.:

    nullum hujus in privatis rebus factum avarum, nullam in re familiari sordem posse proferri,

    Cic. Fl. 3, 7; so (with avaritia) Tac. H. 1, 52; 1, 60:

    extremae avaritiae et sordis infimae infamis,

    App. M. 1, p. 112, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sordes

  • 9 illuvies

    il-lūviēs, ēī f. [ lavo ]
    1) паводок, наводнение (i. aquarum Just)
    2) распутица, слякоть ( currūs illuvie haerebant QC)
    3) грязь, нечистоты (i. ac squalor T)

    Латинско-русский словарь > illuvies

  • 10 squalitas

    squālitās, ātis f. Acc, LM = squalor

    Латинско-русский словарь > squalitas

  • 11 squalitudo

    squālitūdo, inis f. Acc = squalor

    Латинско-русский словарь > squalitudo

  • 12 bromus

    brōmus, ī, m. (βρῶμος), der Gestank, Gloss. ›bromus squalor, i.e. fetor‹.

    lateinisch-deutsches > bromus

  • 13 miserabilis

    miserābilis, e (miseror), I) beklagenswert, kläglich, jämmerlich, aspectus, Cic.: squalor, Mitleid erregend, Cic.: sisque miser semper nec sis miserabilis ulli, Ov.: miserabilior sequentis casus narratio, Val. Max.: cetera quae eo miserabilia magis (= eo miserabiliora) querentibus subicit, Liv.: miserabilior causa mortis, Liv. – mit 2. Supin., miserabile visu (als Parenthese), Verg. Aen. 1, 111 u. 9, 415. – adv., miserabile caesis hostibus insultans, jämmerlich, Verg. Aen. 12, 338. – II) kläglich = klagend, vox, Cic. u. Liv.: elegi, Hor.: eiulatus, das Winseln, Val. Max.: fletum edere miserabilem, Dict.

    lateinisch-deutsches > miserabilis

  • 14 squalitas

    squālitās, ātis, f. (squales) = squalor, Acc. tr. 617. Lucil. 597.

    lateinisch-deutsches > squalitas

  • 15 squalitudo

    squālitūdo, inis, f. (squales) = squalor, Acc. tr. 340.

    lateinisch-deutsches > squalitudo

  • 16 bromus

    brōmus, ī, m. (βρῶμος), der Gestank, Gloss. ›bromus squalor, i.e. fetor‹.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bromus

  • 17 miserabilis

    miserābilis, e (miseror), I) beklagenswert, kläglich, jämmerlich, aspectus, Cic.: squalor, Mitleid erregend, Cic.: sisque miser semper nec sis miserabilis ulli, Ov.: miserabilior sequentis casus narratio, Val. Max.: cetera quae eo miserabilia magis (= eo miserabiliora) querentibus subicit, Liv.: miserabilior causa mortis, Liv. – mit 2. Supin., miserabile visu (als Parenthese), Verg. Aen. 1, 111 u. 9, 415. – adv., miserabile caesis hostibus insultans, jämmerlich, Verg. Aen. 12, 338. – II) kläglich = klagend, vox, Cic. u. Liv.: elegi, Hor.: eiulatus, das Winseln, Val. Max.: fletum edere miserabilem, Dict.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > miserabilis

  • 18 squalitas

    squālitās, ātis, f. (squales) = squalor, Acc. tr. 617. Lucil. 597.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > squalitas

  • 19 squalitudo

    squālitūdo, inis, f. (squales) = squalor, Acc. tr. 340.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > squalitudo

  • 20 (sordēs, is)

       (sordēs, is) sing. only acc. and abl., and sordēs, ium (as plur. tantum), f    dirt, filth, uncleanness, squalor: in sordibus aurium inhaerescere: Auriculae contectā sorde dolentes, H.—Soiled clothing as a mourning garb, mourning: iacere in lacrimis et sordibus: insignis sordibus turba, L.—Fig., lowness, meanness of rank, low condition, humiliation, vileness, baseness: fortunae et vitae: emergere ex miserrimis naturae tuae sordibus: in infamiā relinqui ac sordibus.—Of persons, the dregs of the people, rabble: urbis: o lutum, sordes! vile creature!—Meanness, stinginess, niggardliness, sordidness: amare sordes et inhumanitatem: sordes obicere mihi, H.: cogit minimas ediscere sordes, the meanest tricks, Iu.: nullam (huius) in re familiari sordem posse proferri.

    Latin-English dictionary > (sordēs, is)

См. также в других словарях:

  • Squalor — is a 4 issues comic book limited series created by Stefan Petrucha (writer), Tom Sutton (penciller and Art), Paul Mounts (Inker), Jim Massara (Lettering), Alex Wald (art director), Rick Obadia (publisher), Bob Garcia (senior editor), and Larry… …   Wikipedia

  • Squalor — Squa lor (skw[=a] l[^o]r), n. [L., fr. squalere to be foul or filthy.] Squalidness; foulness; filthiness; squalidity. [1913 Webster] The heterogeneous indigent multitude, everywhere wearing nearly the same aspect of squalor. I. Taylor. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • squalor — 1620s, state or condition of being miserable and dirty, from L. squalor, related to squalere be filthy (see SQUALID (Cf. squalid)) …   Etymology dictionary

  • squalor — is spelt or in both BrE and AmE …   Modern English usage

  • squalor — [n] filth, poverty decay, destitution, dirtiness, foulness, grunginess, impoverishment, indigence, poorness, seediness, starvation, wretchedness; concepts 335,709 …   New thesaurus

  • squalor — ► NOUN ▪ the state of being squalid …   English terms dictionary

  • squalor — [skwäl′ər, skwôl′ər] n. [L, foulness, akin to squalere, to be filthy] the quality or condition of being squalid; filth and wretchedness …   English World dictionary

  • squalor — noun ADJECTIVE ▪ public, urban VERB + SQUALOR ▪ live in PREPOSITION ▪ amid the squalor of …   Collocations dictionary

  • squalor — n. in squalor (to live in squalor) * * * [ skwɒlə] in squalor (to live in squalor) …   Combinatory dictionary

  • squalor — [[t]skwɒ̱lə(r)[/t]] N UNCOUNT You can refer to very dirty, unpleasant conditions as squalor. He was out of work and living in squalor …   English dictionary

  • squalor — /skwol euhr, skwaw leuhr/, n. the condition of being squalid; filth and misery. [1615 25; < L squalor dirtiness, equiv. to squal(ere) to be dirty, encrusted + or OR1] Syn. wretchedness. Ant. splendor. * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»