-
1 maeror
mourning, grief, sorrow. -
2 meror
mourning, grief, sorrow. -
3 lūgubris
lūgubris e, adj. [LVG-], of mourning, mourning-: lamentatio, over the dead: vestis, mourning apparel, T.: cantus, a dirge, H.: domus, a house of mourning, L.: genitor, sorrowing, O.— Plur n. as subst: lugubria indue, put on mourning, O.: mea lugubria ponam, my weeds, O.— That causes mourning, disastrous: bellum, H.: scelus, O.— Mournful, doleful, plaintive: verbum, expressive of desolation: verba, O.— Mean, pitiable: sagum, H.* * *lugubris, lugubre ADJmourning; mournful; grievous -
4 lugubria
lūgū̆bris ( lūgūbris, Lucr. 4, 547), e, adj. [lugeo and fero], of or belonging to mourning, mourning-.I.Lit.:II.lamentatio,
over the dead, Cic. Tusc. 1, 13, 30:vestis,
mourning apparel, Ter. Heaut. 2, 3, 45; cf.cultus,
Tac. A. 13, 32:cantus,
a dirge, Hor. C. 1, 24, 2:domus,
a house of mourning, Liv. 3, 32:genitor,
mourning, sorrowing, Ov. M. 4, 690; so,pectora,
id. H. 10, 145.— Subst.: lūgū̆brĭa, ĭum, n., mourning garments, sable weeds:lugubria indue,
Ov. M. 11, 669; illa dies veniet, mea qua lugubria ponam. id. Tr. 4, 2, 73:imposita lugubria numquam exuerunt,
Sen. Cons. ad Helv. 16, 2:lugubria sumpsi,
Prop. 4 (5), 12, 97.—Transf.A.That causes mourning, disastrous:B.bellum,
Hor. C. 2, 1, 33:Trojae renascens alite lugubri,
id. ib. 3, 3, 61.—Mournful, doleful, plaintive:C.vox,
Lucr. 4, 546:vagitus,
id. 5, 226:verba,
Ov. Ib. 99.—Mean, pitiable:sagum,
Hor. Epod. 9, 28.—Hence, adv., in two forms: lūgū̆bre and lūgū̆brĭter, mournfully, dolefully, portentously, plaintively:cometae Sanguinei lugubre rubent,
Verg. A. 10, 273:sonitu lugubre minaci Mulciber immugit,
Sil. 12, 140:lugubriter eiulantes,
App. M. 3, 8, p. 132. -
5 lugubris
lūgū̆bris ( lūgūbris, Lucr. 4, 547), e, adj. [lugeo and fero], of or belonging to mourning, mourning-.I.Lit.:II.lamentatio,
over the dead, Cic. Tusc. 1, 13, 30:vestis,
mourning apparel, Ter. Heaut. 2, 3, 45; cf.cultus,
Tac. A. 13, 32:cantus,
a dirge, Hor. C. 1, 24, 2:domus,
a house of mourning, Liv. 3, 32:genitor,
mourning, sorrowing, Ov. M. 4, 690; so,pectora,
id. H. 10, 145.— Subst.: lūgū̆brĭa, ĭum, n., mourning garments, sable weeds:lugubria indue,
Ov. M. 11, 669; illa dies veniet, mea qua lugubria ponam. id. Tr. 4, 2, 73:imposita lugubria numquam exuerunt,
Sen. Cons. ad Helv. 16, 2:lugubria sumpsi,
Prop. 4 (5), 12, 97.—Transf.A.That causes mourning, disastrous:B.bellum,
Hor. C. 2, 1, 33:Trojae renascens alite lugubri,
id. ib. 3, 3, 61.—Mournful, doleful, plaintive:C.vox,
Lucr. 4, 546:vagitus,
id. 5, 226:verba,
Ov. Ib. 99.—Mean, pitiable:sagum,
Hor. Epod. 9, 28.—Hence, adv., in two forms: lūgū̆bre and lūgū̆brĭter, mournfully, dolefully, portentously, plaintively:cometae Sanguinei lugubre rubent,
Verg. A. 10, 273:sonitu lugubre minaci Mulciber immugit,
Sil. 12, 140:lugubriter eiulantes,
App. M. 3, 8, p. 132. -
6 lūctus
lūctus ūs, m [LVG-], sorrow, mourning, grief, affliction, distress, lamentation: filio luctum paras, T.: cum maerore et luctu vitam exigunt, S.: suum luctum patris lacrimis augere: tantus luctus excepit (multitudinem), ut, etc., Cs.: luctus suus vestis mutatione declarandus: muliebris, H.: luctum inportare sibi, Ph.: dare animum in luctūs, O.: multis in luctibus senescere, Iu.— Signs of sorrow, mourning, mourning apparel, weeds: erat in luctu senatus: diebus triginta luctus est finitus, L.— A source of grief, affliction: levior, O.: luctūs suos tradit, O.—Person., Grief, V.* * *grief, sorrow, lamentation, mourning; cause of grief -
7 lūgeō
lūgeō lūxī (lūxtī for lūxistī, Ct.) lūctus, ēre [LVG-], to mourn, lament, bewail, deplore: melius, O.: mortem Treboni: interitum rei p.: annum, ut parentem, eum, L.: lugebere nobis, Lugebisque alios, O.: luget non sic lugendae fata sororis, i. e. not as dead, O.: Matronis lugendus, Iu.: ad rogum filii lugetur, Ct.: urbem e suis faucibus ereptam esse.— To be in mourning, wear mourning apparel: luget senatus: te arbos Tonsa comam luxit, O.: nec lugentibus id facere fas est, L.* * *lugere, luxi, luctus Vmourn, grieve (over); bewail, lament; be in mourning -
8 funestus
fūnestus, a, um, adj. [funus].I.Act., causing death, destruction, or calamity; causing grief; deadly, fatal, destructive, calamitous, mournful, dismal (class.; syn.: nefarius, perniciosus;(β).fatalis, fatifer): ad ejus (C. Verris) funestam securem servati,
Cic. Verr. 2, 5, 47, § 123; cf.:deorum templis atque delubris funestos ac nefarios ignes inferre,
id. Cat. 3, 9, 22:arma,
Ov. F. 1, 521:venenum,
id. M. 3, 49:morsus,
id. ib. 11, 373:munus,
id. ib. 2, 88:taxus,
id. ib. 4, 432; cf.taeda,
Verg. A. 7, 322:scelus,
Phaedr. 3, 10, 50.— Comp.:funestior dies Alliensis pugnae, quam urbis captae,
Cic. Att. 9, 5, 2.— Sup.:Caligula sceleratissimus ac funestissimus,
Eutr. 7, 12.—With dat.:II.aquilam argenteam, quam tibi perniciosam et funestam futuram confido,
Cic. Cat. 1, 9, 24:o diem illum funestum senatui bonisque omnibus!
id. Sest. 12, 27; cf.:nox nobis,
id. Fl. 41, 103: victoria orbi terrarum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3.—Neutr., filled with misfortune or grief, fatal, mournful, sad (class.;syn.: infaustus, infelix, etc.): agros funestos reddere,
Lucr. 6, 1139:capilli,
Ov. F. 6, 493:utque manus funestas arceat aris,
i. e. polluted with blood, id. M. 11, 584:familia,
in mourning, Cic. Leg. 2, 22, 55; Liv. 2, 8, 8; 2, 47, 10:adeo ut annales velut funesti nihil praeter nomina consulum suggerant,
as if they were lists of the dead, id. 4, 20, 9; cf. epistolae, announcing misfortune or sad tidings, Vell. 2, 117, 1:funestior advolat alter Nuntius,
Claud. in Eutr. 2, 474; cf.:nocturna volucris funesta querela,
Prop. 2, 20 (3, 13), 5;hence also: omen,
id. 2, 28, 38 (3, 25, 4 M.):littera,
denoting death, mourning, Ov. M. 10, 216: manus, mourning (of a dowager), id. ib. 11, 585:funestum est a forti atque honesto viro jugulari, funestius ab eo, cujus vox, etc.,
Cic. Quint. 31, 95. -
9 Luctus
luctus, ūs ( gen. lucti, Att. ap. Non. 485, 30 and 32), m. [lugeo], sorrow, mourning, grief, affliction, distress, lamentation, esp. over the loss of something dear to one.I.Lit.:II.filius luctu perditus,
Cic. Rosc. Am. 8, 23:orat, ne suum luctum patris lacrimis augeatis,
id. Fl. 42, 106:in sordibus, lamentis, luctuque jacuisti,
id. Pis. 36, 89:afflictus et confectus luctu,
id. Att. 3, 8, 4:re cognitā tantus luctus excepit, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 7:luctu atque caede omnia complentur,
Sall. J. 97:furere luctu filii,
Cic. de Or. 2, 46, 193:in maximos luctus incidere,
id. Off. 1, 10, 32:luctum alicui importare,
Phaedr. 1, 28, 6:dare animum in luctus,
Ov. M. 2, 384:luctus aliquando ridicula fuerit imitatio,
Quint. 6, 2, 26:multis in luctibus, inque perpetuo maerore senescere,
Juv. 10, 244.—Transf.A.The external signs of sorrow in one's dress and gestures, mourning, mourning apparel, weeds (usually worn by the bereaved, and also by accused persons):B.erat in luctu senatus, squalebat civitas, publico consilio mutatā veste,
Cic. Sest. 14, 32:omnia discessu meo plena luctūs et maeroris fuerunt,
id. ib. 60, 128:senatusconsulto diebus triginta luctus est finitus,
Liv. 22, 56:Plancina luctum amissae sororis tum primum laeto cultu mutavit,
Tac. A. 2, 75: minuitur populo luctus aedis dedicatione... privatis autem, cum liberi nati sunt, etc., [p. 1082] Fest. s. v. minuitur, p. 154 Müll.—A source of grief:C.tu non inventa repertā Luctus eras levior,
Ov. M. 1, 655; cf.:et luctum et curam effugies,
Juv. 14, 157.—Personified: Luctus, the god of grief:primisque in faucibus Orci Luctus et ultrices posuere cubilia Curae,
Verg. A. 6, 274; Sil. 13, 581; Stat. Th. 3, 126. -
10 luctus
luctus, ūs ( gen. lucti, Att. ap. Non. 485, 30 and 32), m. [lugeo], sorrow, mourning, grief, affliction, distress, lamentation, esp. over the loss of something dear to one.I.Lit.:II.filius luctu perditus,
Cic. Rosc. Am. 8, 23:orat, ne suum luctum patris lacrimis augeatis,
id. Fl. 42, 106:in sordibus, lamentis, luctuque jacuisti,
id. Pis. 36, 89:afflictus et confectus luctu,
id. Att. 3, 8, 4:re cognitā tantus luctus excepit, ut, etc.,
Caes. B. C. 2, 7:luctu atque caede omnia complentur,
Sall. J. 97:furere luctu filii,
Cic. de Or. 2, 46, 193:in maximos luctus incidere,
id. Off. 1, 10, 32:luctum alicui importare,
Phaedr. 1, 28, 6:dare animum in luctus,
Ov. M. 2, 384:luctus aliquando ridicula fuerit imitatio,
Quint. 6, 2, 26:multis in luctibus, inque perpetuo maerore senescere,
Juv. 10, 244.—Transf.A.The external signs of sorrow in one's dress and gestures, mourning, mourning apparel, weeds (usually worn by the bereaved, and also by accused persons):B.erat in luctu senatus, squalebat civitas, publico consilio mutatā veste,
Cic. Sest. 14, 32:omnia discessu meo plena luctūs et maeroris fuerunt,
id. ib. 60, 128:senatusconsulto diebus triginta luctus est finitus,
Liv. 22, 56:Plancina luctum amissae sororis tum primum laeto cultu mutavit,
Tac. A. 2, 75: minuitur populo luctus aedis dedicatione... privatis autem, cum liberi nati sunt, etc., [p. 1082] Fest. s. v. minuitur, p. 154 Müll.—A source of grief:C.tu non inventa repertā Luctus eras levior,
Ov. M. 1, 655; cf.:et luctum et curam effugies,
Juv. 14, 157.—Personified: Luctus, the god of grief:primisque in faucibus Orci Luctus et ultrices posuere cubilia Curae,
Verg. A. 6, 274; Sil. 13, 581; Stat. Th. 3, 126. -
11 lugeo
lūgĕo, xi, ctum, 2 (luxti for luxisti, Cat. 66, 21; dep. lugeri, Prisc. 1251), v. n. and a. [akin to Gr. lugros, loigos; Sanscr. root lū, to cut; cf. lues], to mourn, lament, bewail, deplore (syn. ploro).I.Lit.A.Neutr.:B.luget senatus, maeret equester ordo,
Cic. Mil. 8, 20:annum feminis ad lugendum constituere majores,
Sen. Ep. 63, 13; id. Cons. ad Helv. 16, 1:hos pro me lugere,
Cic. Planc. 42, 101.— Impers. pass.:sei ad pii rogum fili lugetur. etc.,
Cat. 39, 4.—Act.: lugere mortem Trebonii, Cic. Phil. 12, 10, 25:(β).quid ego nunc lugeam vitam hominum?
id. Tusc. 1, 34, 83:occasum atque interitum rei publicae,
id. Pis. 8, 18:ut ager lugere dominum videretur,
id. Verr. 2, 3, 18, § 47:matronae annum, ut parentem, eum luxerunt,
Liv. 2, 7.—In pass.:lugebere nobis, Lugebisque alios,
Ov. M. 10, 141:parentes et filii majores X annis anno lugendi sunt,
Paul. Sent. 1, 21, 13:servus matronis lugendus,
Juv. 8, 267.—With acc. and inf.:urbem e suis faucibus ereptam esse,
Cic. Cat. 2, 1, 2: in dominos vanas luget abisse minas, Claud. ap. Eutr. 2, 4 prooem.—With gen.:II.lugere formae,
Sil. 3, 424.—Transf., to be in mourning, to wear mourning apparel (v. luctus):nec lugentibus id facere fas est,
Liv. 22, 56:qui luget, abstinere debet a conviviis, ornamentis et albā veste,
Paul. Sent. 1, 21, 14:pullo lugentes vellere lanas,
fit for mourning, Mart. 14, 157. -
12 vestitus
1.vestītus, a, um, Part. and P. a. of vestio.2. I.Lit.: hoc cum vestitu, Enn. ap. Non. p. 537, 28 (Trag. v. 373 Vahl.):B.immutabilis,
Plaut. Ep. 4, 2, 8:muliebris,
Cic. Att. 1, 13, 3; id. Rosc. Am. 49, 144:obsoletior,
id. Agr. 2, 5, 13; id. Quint. 15, 49; Caes. B. G. 4, 1; 7, 88; Liv. 29, 17, 11:mutare vestitum = mutare vestem,
to put on mourning garments, to put on mourning, Cic. Sest. 14, 32; id. Q. Fr. 2, 3, 1; id. Att. 3, 15, 5; cf.on the contrary: redire ad suum vestitum,
to resume one's ordinary clothing, to lay off mourning, id. Sest. 14, 32: vestitu (dat.) nimio indulges, Ter. Ad. 1, 1, 38.—Abstr.:me saturum servire apud te sumptu et vestitu tuo,
i. e. with the clothing that you give, Plaut. Capt. 2, 2, 72.—Transf., of inanim. things, covering, etc.:* II.adde huc liquores perlucidos amnium, riparum vestitus viridissimos,
Cic. N. D. 2, 39, 98:densissimi montium,
id. ib. 2, 64, 161.—Trop.:orationis,
Cic. Brut. 95, 327. -
13 ē-lūgeō
ē-lūgeō ūxī, —, ēre, to have done mourning: quid, cum eluxerunt, sumunt? L.—To mourn for, be in mourning for: patriam. -
14 fūnestus
fūnestus adj. with comp. [funus], causing death, deadly, fatal, destructive, pernicious, calamitous, mournful, dismal: eius securis: templis funestos ignīs inferre: tabes veneni, O.: taxus, O.: scelus, Ph.: funestior dies pugnae: o diem funestum senatui.— Filled with misfortune, fatal, mournful, sad: capilli, O.: manūs, i. e. of a mourner, O.: familia Fabi morte, in mourning, L.: annales, i. e. lists of the dead, L.: littera, mourning, O.: omen, Pr.: funestum est a forti viro iugulari, funestius ab eo, etc.* * *funesta, funestum ADJdeadly, fatal; sad; calamitous; destructive -
15 maerēns
maerēns entis ( gen plur. maerentum, V.), adj. [P. of maereo], mourning, lamenting, mournful, sad: Sullam maerentem videre: pectora, V.: fletus, mournful lamentation: domus, in mourning: femur maerenti plangere dextrā, O. -
16 maeror
maeror (not moer-), ōris, m [MIS-], a mourning, sadness, grief, sorrow, lamentation: maeror (est) aegritudo flebilis: gravis, H.: funeris: in maerorest, T.: iacet in maerore: nec loqui prae maerore posse: deponere maerorem: perpetuo maerore senescere, Iu.: mihi maerores (dabo), Enn. ap. C.: maerores, qui exedunt animos.* * *grief, sorrow, sadness; mourning -
17 (sordēs, is)
(sordēs, is) sing. only acc. and abl., and sordēs, ium (as plur. tantum), f dirt, filth, uncleanness, squalor: in sordibus aurium inhaerescere: Auriculae contectā sorde dolentes, H.—Soiled clothing as a mourning garb, mourning: iacere in lacrimis et sordibus: insignis sordibus turba, L.—Fig., lowness, meanness of rank, low condition, humiliation, vileness, baseness: fortunae et vitae: emergere ex miserrimis naturae tuae sordibus: in infamiā relinqui ac sordibus.—Of persons, the dregs of the people, rabble: urbis: o lutum, sordes! vile creature!—Meanness, stinginess, niggardliness, sordidness: amare sordes et inhumanitatem: sordes obicere mihi, H.: cogit minimas ediscere sordes, the meanest tricks, Iu.: nullam (huius) in re familiari sordem posse proferri. -
18 sordidātus
sordidātus adj. [sordidus], in dirty clothes, meanly dressed, shabby: sordidata et sordida, T.: mancipia.— In mourning attire, clad in mourning: senex: Virginius sordidatus filiam deducit, L.* * *sordidata, sordidatum ADJshabby, in dirty clothes; meanly dressed -
19 squāleō
squāleō uī, —, ēre [squalus; 2 CAL-], to be stiff, be rigid, be rough: squalentes infode conchas, i. e. rough, V.: auro squalens lorica, V.: maculis auro squalentibus, V.: squalentia tela venenis, O.— To be filthy, be neglected, be squalid, lie waste: Squalenti Dido comā, O.: Squalens barba, V.: squalebant corpora morbo, O.: squalent abductis arva colonis, lie untilled, V.: squalens litus, Ta.—Because soiled garments were a sign of mourning, to go in mourning, wear the garb of grief: squalebat civitas veste mutatā: squalent municipia.* * *squalere, squalui, - Vbe covered with a rough or scaly layer; be dirty -
20 squālor
squālor ōris, m [2 CAL-], roughness, dirtiness, filthiness, foulness, squalor: squaloris plenus: obsita squalore vestis, L.: ignavis et imbellibus manet squalor, Ta.—Of places: locorum squalor, desolation, Cu.—As a sign of mourning, neglected raiment, filthy garments, mourning: decesserat frater meus magno squalore: legati, obsiti squalore, L.* * *squalor, filth
См. также в других словарях:
MOURNING — (Heb. אֵבֶל), the expression of grief and sorrow over the death of a close relative, friend, national leader, or in response to a national calamity. The lamentation (Heb. קִינָה (kinah, qinah); נְהִי, nehi) is the specifically literary and… … Encyclopedia of Judaism
Mourning — Mourn ing, a. 1. Grieving; sorrowing; lamenting. [1913 Webster] 2. Employed to express sorrow or grief; worn or used as appropriate to the condition of one bereaved or sorrowing; as, mourning garments; a mourning ring; a mourning pin, and the… … The Collaborative International Dictionary of English
Mourning — Mourn ing, n. [AS. murnung.] 1. The act of sorrowing or expressing grief; lamentation; sorrow. [1913 Webster] 2. Garb, drapery, or emblems indicative of grief, esp. clothing or a badge of somber black. [1913 Webster] The houses to their tops with … The Collaborative International Dictionary of English
mourning — ► NOUN 1) the experience or expression of deep sorrow for someone who has died. 2) black clothes conventionally worn in a period of mourning … English terms dictionary
mourning — [môr′niŋ] n. 1. the actions or feelings of one who mourns; specif., the expression of grief at someone s death 2. black clothes, drapery, etc. worn or displayed as a conventional sign of grief for the dead 3. the period during which one mourns… … English World dictionary
mourning — index disconsolate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
mourning — (n.) O.E. murnung complaint, grief, verbal noun from MOURN (Cf. mourn) (v.) … Etymology dictionary
mourning — [n] sadness, time of sadness aching, bereavement, blackness, crying, darkness, grief, grieving, keening, lamentation, lamenting, languishing, moaning, pining, repining, sorrowing, wailing, weeping, woe; concepts 388,410 Ant. cheer, happiness, joy … New thesaurus
Mourning — Not to be confused with Morning. Margarita Teresa of Austria, Holy Roman Empress, in mourning, 1666; her brother, the young king Charles II of Spain appears behind her with his attendants wearing mourning dress … Wikipedia
mourning — noun 1 sadness about sb s death ADJECTIVE ▪ deep ▪ national, official ▪ public VERB + MOURNING ▪ be in, go … Collocations dictionary
mourning — n. 1) to declare, proclaim (a period of) mourning 2) to go into mourning 3) deep mourning 4) national mourning 5) in mourning for * * * [ mɔːnɪŋ] proclaim (a period of) mourning deep mourning in mourning for national mourning to declare to go in … Combinatory dictionary