Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

signal

  • 1 bellicum

        bellicum ī, n    [bellicus], the war - trumpet, war-signal; only with canere, to call to arms, signal for the onset: motus novus bellicum canere coepit: bellicum me cecinisse dicunt, began hostilities.—Of style: canere quodam modo bellicum, sounds like a trumpet.
    * * *
    signal (on trumpet) for march/attack/etc. (w/canere); military trumpet call

    Latin-English dictionary > bellicum

  • 2 mappa

        mappa ae, f    [Punic], a napkin, table-napkin, towel: mappā compescere risum, H.: rubra, Iu.— A signal-cloth, flag (in the circus as a signal for the racers): Megalesiaca, Iu.
    * * *
    white cloth; napkin; handkerchief; cloth dropped as start signal; tablecloth

    Latin-English dictionary > mappa

  • 3 bellicum

    bellĭcus ( duellĭcus), a, um, adj. [bellum], of or pertaining to war, war-, military.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    ars duellica,

    Plaut. Ep. 3, 4, 14:

    bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,

    Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43:

    disciplina,

    Cic. N. D. 2, 64, 161:

    jus,

    id. Off. 3, 29, 107:

    virtus,

    id. Mur. 10, 22:

    laus,

    military glory, id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24:

    laudes,

    Cic. Off. 1, 22, 78:

    gloria,

    Tac. A. 1, 52:

    caerimoniae,

    Liv. 1, 32, 5:

    certamina,

    Flor. 4, 12, 58:

    ignis,

    proceeding from the enemy, Liv. 30, 5, 8:

    tubicen,

    Ov. M. 3, 705:

    rostra,

    Tib. 2, 3, 40:

    navis,

    Prop. 2 (3), 15, 43:

    turba,

    id. 3 (4), 14, 13:

    parma,

    id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1:

    nubes,

    the misfortune of war, Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6:

    simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,

    causes the war-trumpet to sound, Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.—
    B.
    Trop.: idem bellicum me cecinisse dicunt. aroused, incited, Cic. Phil. 7, 1, 3.—And of fiery, inflammatory discourse:

    alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum,

    sounds the alarm, Cic. Or 12, 39:

    non eosdem modos adhibent, cum bellicum est canendum, et cum posito genu supplicandum est,

    Quint. 9, 4, 11; 10, 1, 33. —
    II.
    Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war:

    Pallas,

    Ov. M. 5, 46:

    dea,

    id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814:

    virgo,

    id. M. 4, 754:

    Mars,

    id. F. 3, 1:

    deus,

    i.e. Romulus, id. ib. 2, 478:

    civitas,

    devoted to war, Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661.

    Lewis & Short latin dictionary > bellicum

  • 4 bellicus

    bellĭcus ( duellĭcus), a, um, adj. [bellum], of or pertaining to war, war-, military.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    ars duellica,

    Plaut. Ep. 3, 4, 14:

    bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,

    Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43:

    disciplina,

    Cic. N. D. 2, 64, 161:

    jus,

    id. Off. 3, 29, 107:

    virtus,

    id. Mur. 10, 22:

    laus,

    military glory, id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24:

    laudes,

    Cic. Off. 1, 22, 78:

    gloria,

    Tac. A. 1, 52:

    caerimoniae,

    Liv. 1, 32, 5:

    certamina,

    Flor. 4, 12, 58:

    ignis,

    proceeding from the enemy, Liv. 30, 5, 8:

    tubicen,

    Ov. M. 3, 705:

    rostra,

    Tib. 2, 3, 40:

    navis,

    Prop. 2 (3), 15, 43:

    turba,

    id. 3 (4), 14, 13:

    parma,

    id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1:

    nubes,

    the misfortune of war, Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6:

    simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,

    causes the war-trumpet to sound, Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.—
    B.
    Trop.: idem bellicum me cecinisse dicunt. aroused, incited, Cic. Phil. 7, 1, 3.—And of fiery, inflammatory discourse:

    alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum,

    sounds the alarm, Cic. Or 12, 39:

    non eosdem modos adhibent, cum bellicum est canendum, et cum posito genu supplicandum est,

    Quint. 9, 4, 11; 10, 1, 33. —
    II.
    Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war:

    Pallas,

    Ov. M. 5, 46:

    dea,

    id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814:

    virgo,

    id. M. 4, 754:

    Mars,

    id. F. 3, 1:

    deus,

    i.e. Romulus, id. ib. 2, 478:

    civitas,

    devoted to war, Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661.

    Lewis & Short latin dictionary > bellicus

  • 5 duellicus

    bellĭcus ( duellĭcus), a, um, adj. [bellum], of or pertaining to war, war-, military.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    ars duellica,

    Plaut. Ep. 3, 4, 14:

    bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,

    Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43:

    disciplina,

    Cic. N. D. 2, 64, 161:

    jus,

    id. Off. 3, 29, 107:

    virtus,

    id. Mur. 10, 22:

    laus,

    military glory, id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24:

    laudes,

    Cic. Off. 1, 22, 78:

    gloria,

    Tac. A. 1, 52:

    caerimoniae,

    Liv. 1, 32, 5:

    certamina,

    Flor. 4, 12, 58:

    ignis,

    proceeding from the enemy, Liv. 30, 5, 8:

    tubicen,

    Ov. M. 3, 705:

    rostra,

    Tib. 2, 3, 40:

    navis,

    Prop. 2 (3), 15, 43:

    turba,

    id. 3 (4), 14, 13:

    parma,

    id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1:

    nubes,

    the misfortune of war, Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6:

    simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,

    causes the war-trumpet to sound, Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.—
    B.
    Trop.: idem bellicum me cecinisse dicunt. aroused, incited, Cic. Phil. 7, 1, 3.—And of fiery, inflammatory discourse:

    alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum,

    sounds the alarm, Cic. Or 12, 39:

    non eosdem modos adhibent, cum bellicum est canendum, et cum posito genu supplicandum est,

    Quint. 9, 4, 11; 10, 1, 33. —
    II.
    Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war:

    Pallas,

    Ov. M. 5, 46:

    dea,

    id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814:

    virgo,

    id. M. 4, 754:

    Mars,

    id. F. 3, 1:

    deus,

    i.e. Romulus, id. ib. 2, 478:

    civitas,

    devoted to war, Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661.

    Lewis & Short latin dictionary > duellicus

  • 6 con-clāmō

        con-clāmō āvī, ātus, āre,    to cry out together, shout, make acclaim: ad quorum casum gaudio, L.: ‘procul este,’ Conclamat vates, V.: a me conservatam esse rem p.: occasionem amittendam non esse, Cs.: ducendum ad sedes simulacrum, V.: quod Mithridates se velle dixit: laetum paeana, V: uti aliqui proderet, Cs.: conclamantibus omnibus, imperaret quod vellet, Cs.—In phrases, ad arma, to call to arms, signal for an attack: ut ad arma conclamaretur, L.: conclamatum ad arma est, L. — Vasa, to give the signal for packing up, i. e. for decamping (ellipt. for conclamare, ut vasa colligantur): iubet vasa militari more conclamari, Cs.: conclamatis vasis, Cs. — To call for help: socios, O.: duros agrestīs, V.—To call loudly, cry violently, shout, exclaim: Italiam, V.: quid ad se venirent, Cs.: conclamat virgo, cries out, O.—Of the dead, to call repeatedly by name, lament, bewail: suos, L. — Prov.: iam conclamatum est, all is lost, T.

    Latin-English dictionary > con-clāmō

  • 7 īnsīgne

        īnsīgne is, n    [insignis], a mark, indication, proof, sign, token, signal: quod erat insigne, eum facere, etc.: Minerva singulare est insigne eius gymnasi: clipei insigne decorum, i. e. conspicuous shield, V.: maeroris, mourning: morbi, H.—A badge, garb, decoration: regis, V.: quo (vestitu) insigni uti consuerat, Cs.: fortunae: nec vestis habitu nec alio ullo insigni differentes, etc., L.— Usu. plur, attire, uniform, costume, regalia: cum insignibus regiis: inperi, S.: imperatoris, Cs.: sacerdotes, suis insignibus velati, L.: tectis insignibus suorum, ornaments of the helmets, Cs.: vocis, costume of a singer, Iu.: paternum, coat of arms, V.— A standard: navem Bruti, quae ex insigni facile agnosci poterat, i. e. the flag (of the admiral's ship), Cs.— A signal: quod erat insigne, cum oporteret, etc., Cs.: nocturnum trium luminum, L. —Fig., an honor, distinction: insignia virtutis adsequi.—A gem, brilliant passage, fine saying: orationis: verborum et sententiarum; cf. dicam insigne, a glorious song, H.
    * * *
    mark, emblem, badge; ensign, honor, badge of honor

    Latin-English dictionary > īnsīgne

  • 8 receptus

        receptus ūs, m    [re-+CAP-], a taking back, retraction, recantation: nimis pertinacis sententiae, L.—Of troops, a falling back, retiring, retreat, way of retreat: expeditum ad suos receptum habere, Cs.: ut nec receptum a tergo circumvenit haberent, L.: cum receptus primis non esset, L.: ut in Siciliam receptus daretur, Cs.: haud facili inde receptu, retreat being difficult, L.—In phrases with cano or signum: Caesar receptui cani iussit, to sound a retreat, Cs.: signum dare receptui, signal for retreat, L.—Fig., a retreat, withdrawal, way of escape: receptum ad poenitendum habere, L.: a malis consiliis, L.—In phrases with cano or signum: revocante et receptui canente senatu, i. e. directing him to stop hostilities: a miseriis contemplandis canere receptui, to give the signal for leaving off, etc.: (bucina) cecinit iussos inflata receptūs, O.: cane, Musa, receptūs, i. e. cease, O.— A refuge, place of shelter: habere ad Caesaris amicitiam receptum, Cs.: ad expertam clementiam, L.
    * * *

    Latin-English dictionary > receptus

  • 9 sīgnum

        sīgnum ī, n    a mark, token, sign, indication, proof: ostendisti signa nutrici? (i. e. crepundia), T.: fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant: in amicis deligendis habere quasi signa et notas, quibus eos iudicarent, etc.: pecori signum inpressit, V.: nulla ad speluncum signa ferebant, footprints, V.: dicere deos gallis signum dedisse cantandi: color pudoris signum, T.: timoris signa mittere, display, Cs.: Magnum hoc quoque signum est, dominam esse extra noxiam, T.: id erit signi me invitum facere, quod, etc.: quid signi?—A military standard, ensign, banner: signo amisso, Cs.: ut neque signiferi viam, nec signa milites cernerent, L.: Inter signa militaria, H.: signa sequi, to march in rank, S.: signa subsequi, to keep the order of battle, Cs.: signa servare, L.: ab signis discedere, to leave the ranks, Cs.: volonum exercitus ab signis discessit, disbanded, L.: signa relinquere, to run away, S.: signa ferre, i. e. to decamp, Cs.: mota e castris signa eorum, qui, etc., i. e. an advance of the troops, etc., L.: Signa movet, advances, V.: ferte signa in hostem, attack, L.: signa constituere, halt, Cs.: signa proferre, advance, L.: Romani conversa signa bipertito intulerunt, i. e. wheeled and attacked in two columns, Cs.: signa patriae inferens: qui signa contulit, engaged in close fight: conlatis signis, in regular battle: conlatis militaribus signis, having brought together, etc., Cs.: signa in laevum cornu confert, concentrates his troops, L.: signa transferre, to desert, Cs.: signa convellere, to take up the standards (from the ground), L.: legionem sub signis ducere, in rank and file: ante signa inter primores, in front of the army, L.—Esp., the standard of a cohort, ensign of a maniple (cf. aquila, the standard of the legion): cum fascīs, cum signa militaria (praemissa).—A cohort, maniple: unius signi milites, L.—A sign, signal, call, watchword, password: signum tubā dare, Cs.: receptui dare, L.: proeli exposcere, Cs.: concinere, Cs.: canere, S.: signum mittendis quadrigis dare (for the start in a race), L.: it bello tessera signum, V.—A sign, token, omen, prognostic, symptom: medici signa quaedam habent ex venis aegroti: Morborum signa docebo, V.: prospera signa dare, O.—An image, figure, statue, picture: Iovis Statoris: expressi voltūs per aënea signa, H.: palla signis auroque rigens, V. —A device on a seal, seal, signet: notum signum, imago avi tui, etc.: Imprimat his signa tabellis, H.: litterae integris signis praetoribus traduntur: volumen sub signo habere, under seal.—A sign in the heavens, constellation: signis omnibus ad principium steliisque revocatis: in signo Leonis: signorum obitūs ortūs, V.: pluviale Capellae, O.
    * * *
    battle standard; indication; seal; sign, proof; signal; image, statue

    Latin-English dictionary > sīgnum

  • 10 vēxillum

        vēxillum ī, n dim.    [vēlum], a military ensign, standard, banner, flag: sub vexillo unā mitti, i. e. were placed in the ranks, Cs.: ut vexillum tolleres. — A signal-flag: vexillum proponendum, i. e. the signal for battle, Cs.—The troops following a standard, a company, troop, L.
    * * *
    flag, banner

    Latin-English dictionary > vēxillum

  • 11 conclamo

    con-clāmo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to cry or call out together.
    I.
    (Con subject.) To call or cry out together or in a body (hence often joined with omnes, universi, pariter, omnes pariter, Liv. 34, 61, 8; Curt. 5, 13, 5; 8, 11, 22; 10, 17, 3), to shout, esp. in approbation or assent (class. in prose and poetry).
    A.
    In gen., with acc. and inf.:

    cum vos universi, unā mente atque voce, iterum a me conservatam esse rem publicam conclamastis,

    Cic. Phil. 6, 1, 2; Caes. B. G. 3, 18; id. B. C. 1, 7; Tac. A. 1, 8;

    ducendum ad sedes simulacrum... conclamant,

    Verg. A. 2, 233 al. —With acc.:

    quod Mithridates se velle dixit, id sutores et zonarii conclamarunt,

    Cic. Fl. 7, 17:

    victoriam suo more,

    Caes. B. G. 5, 37:

    laetum paeana,

    Verg. A. 10, 738 al. —With ut:

    tum suo more conclamaverunt, uti, etc.,

    Caes. B. G. 5, 26 fin. —So with simple subj.:

    conclamantibus omnibus, imperaret quod vellet,

    Caes. B. C. 3, 6; cf.:

    igitur, conclamant, duceret quo videretur,

    Curt. 4, 1, 29.— Absol.:

    conclamat vir paterque,

    Liv. 1, 58, 12:

    ad quorum casum, cum conclamasset gaudio exercitus,

    id. 1, 25, 6; Tac. A. 3, 74.— Poet.:

    planctu conclamat uterque Isthmos,

    Stat. Th. 6, 13.—
    B.
    In partic.
    1.
    Conclamare ad arma, milit. t. t., to call to arms, to give the signal for an attack, Liv. 3, 50, 11; 7, 12, 3; 10, 32, 9; 41, 26, 2 al.—
    2.
    Conclamare vasa, to give the signal, before breaking up, for packing, i. e. to give the order for decamping (ellipt. for conclamare, ut vasa colligantur), Caes. B. C. 1, 66. In the same sense without vasa, id. ib. 1, 67, and id. ib. 3, 75.—
    II.
    To call together, to call to one's help (very rare):

    socios,

    Ov. M. 13, 73:

    duros agrestes,

    Verg. A. 7, 504. —
    III.
    (Con intens.) Of a single person, to call or cry out loudly or violently, to shout, exclaim (class.).
    A.
    In gen.:

    ubi abit, conclamo: Heus quid agis tu, etc.?

    Plaut. Mil. 2, 2, 22; id. Men. 5, 9, 94:

    Italiam primus conclamat Achates,

    Verg. A. 3, 523:

    hei mihi! conclamat,

    Ov. M. 6, 227; 7, 843:

    capta castra conclamavit,

    Tac. H. 3, 29 fin.:

    Ariovistus conclamavit, quid ad se venirent, etc.,

    Caes. B. G. 1, 47 fin.:

    deos omnes,

    to call upon, invoke, Sen. Oedip. 974:

    saxa querelis,

    to fill with cries, Mart. 9, 46, 5.— Absol.:

    conclamat virgo,

    cries out, Ov. M. 4, 691; 10, 385; Quint. 2, 2, 12 al.—
    B.
    Esp., with aliquem (mortuum), t. t. in the lang. of religion; of the dead, to call repeatedly by name, and lament him seven (acc. to others, eight) days, until his burial (cf. Serv. ad Verg. A. 6, 218; Schol. Luc. 2, 23;

    Dict. Antiq. p. 459, a.): ut ex maestis paulo ante domibus, quae conclamaverant suos, procurreretur in vias,

    Liv. 4, 40, 3:

    cum corpora nondum conclamata jacent,

    Luc. 2, 23:

    post conclamata imperatoris suprema,

    i. e. after this cry, Amm. 30, 10, 1:

    partem conclamare tori,

    Stat. S. 2, 6, 5.—
    b.
    In gen., to bewail, complain; cf.:

    videris immensis conclamata querelis Saxa,

    Mart. 9, 45, 5.—
    c.
    Prov.:

    jam conclamatum est,

    it is all over, all is lost, Ter. Eun. 2, 3, 57 Don.—Hence,
    A.
    conclāmans, ntis, P. a. (post-class.), noisy:

    conclamantissimus fons,

    Sid. Ep. 2, 2.—
    B.
    conclāmā-tus, a, um, P. a. (post-class.).
    A.
    Published abroad by crying out, i. e. known, celebrated:

    conclamatissimus primipilaris,

    Sid. Ep. 6, 1:

    conclamatissimae declamationes,

    id. ib. 8, 3.—
    B.
    (Acc. to III. B.) Lamentable, unfortunate:

    res,

    Serv. ad Verg. A. 2, 233:

    frigus,

    Macr. S. 7, 5, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > conclamo

  • 12 insigne

    insigne, is, n. [insignis], a mark, sign, signal; a distinctive mark, a badge of office (class.).
    A.
    Lit.:

    quod erat insigne, eum facere, etc.,

    Cic. de Or. 3, 33, 133:

    Minerva singulare est insigne ejus gymnasii,

    id. Att. 1, 4, 3:

    bos in Aegypto etiam numinis vice colitur: Apim vocant. Insigne ei in dextro latere candicans macula,

    Plin. 8, 46, 71, § 184.— Plur.:

    sibi haberent honores... sibi triumphos, sibi alia praeclarae laudis insignia,

    Cic. Pis. 9, 26.—
    B.
    A sign or badge of office or honor, a decoration: bulla erat indicium et insigne fortunae, Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152; id. Div. 1, 17, 36; Liv. 25, 4; Suet. Aug. 35.—Esp. in plur., insignia, attire, uniform, costume, regalia, etc.:

    sedebat cum purpura, et sceptro, et insignibus illis regiis,

    Cic. Sest. 26, 57:

    imperatoris,

    Caes. B. C. 3, 96:

    sacerdotum,

    Liv. 3, 39:

    pontificalia,

    id. 10, 7: militaria, ornaments, probably on the helmets of the officers, Caes. B. G. 7, 45:

    triumphorum,

    Suet. Aug. 29:

    majestatis,

    Just. 10, 1, 3; cf.:

    horum (mundi et caeli) insignia, sol, luna, etc.,

    Cic. N. D. 1, 36, 100:

    vocis,

    the costume of a public singer, Juv. 8, 227. —
    C.
    A standard: navem Bruti, quae ex insigni facile agnosci poterat, i. e. the flag of the admiral's ship, Caes. B. C. 2, 6.—
    D.
    A signal:

    in praetoria nave insigne nocturnum trium luminum fore,

    Liv. 29, 25, 11.—
    II.
    Trop., an honor:

    insignia virtutis multi sine virtute adsecuti sunt,

    Cic. Fam. 3, 13, 1:

    laudis,

    id. Sull. 9, 26:

    orationis lumina et quodam modo insignia,

    brilliant passages, gems, id. Or. 39, 135 (v. the context):

    verborum et sententiarum insignia,

    id. de Or. 2, 9, 36; 3, 25, 96 al.

    Lewis & Short latin dictionary > insigne

  • 13 ad-nuō (ann-)

        ad-nuō (ann-) uī    (adnuērunt, trisyl., H.), —, ere, to nod to, make a sign: sibi: adnuentibus ac vocantibus suis, L.—To signal, hint: an destringeret gladium, i. e. to ask by a sign, Ta.: ut considerem, Cu.—To give assent, signify approval, promise, grant: hoc ratum... Adnuit, et, etc., confirmed by a nod, V.: cum semel adnuisset, had promised, N.: id toto capite: quos iste adnuerat, pointed out: coeptis, favor, V.: adnuite nutum Campanis, grant your approval, L.: ni pater adnuisset Rebus Aenaeae potiore ductos Alite muros, H.: ubi primum vellere signa Adnuerint superi, V.

    Latin-English dictionary > ad-nuō (ann-)

  • 14 canō

        canō cecinī, —, ere (P. perf. supplied by canto)    [1 CAN-].    I. Intrans, to utter melodious notes, make music, sing, sound, play.—Of men: celebrare dapes canendo, O.: tibicen sine tibiis canere non possit: harundine, O.: imitari Pana canendo, V.: Movit Amphion lapides canendo, H.: ad tibicinem de virtutibus, etc.: ululanti voce more Asiatic<*> canere, to chant, use sing-song.—Prov.: non canimus surdis, preach to the deaf, V.—Of birds, etc.: galli victi silere solent, canere victores, to crow: gallina cecinit, interdixit hariolus (a bad omen), T.—Of the owl, to hoot, V.—Meton., of instruments or a piece of music, to sound, resound, be played: canentes tibiae: cum in conviviis symphonia caneret: maestae tubae, Pr.—Of signals, to sound, be sounded, resound: semel bisne signum canat in castris, L.: repente a tergo signa canere, S.: Signa canunt, V.: classicum apud eos cecinit, L.: receptui canere, to sound a retreat, Cs.: Hasdrubal receptui propere cecinit, L.: nisi receptui cecinisset, sounded a counter-march, L.—Fig.: revocante et receptui canente senatu.—    II. Trans. with cognate acc., to sing, play, rehearse, recite, compose: id carmen: in eum carmina incondita, L.: versūs: verba ad certos modos, O.: praecepta, H.: indoctum, H.: Haec super arvorum cultu, V. — Of frogs: veterem querellam, croaked, V. — Prov.: Cantilenam eandem canis, ever the old tune, T.—With definite obj, to sing, celebrate in song, sing of, praise: virorum laudes: suas laudes, L.: reges et proelia, V.: Quas strages Turnus Ediderit, V.: Herculem, Ta.: Liberum et Musas, H.: plectro graviore Gigantas, O.: arma virumque, V.: (fama) facta atque infecta canit, trumpets, V.—Prov.: vana surdis auribus, L.—Of oracles or diviners, to give response (in verse), prophesy, foretell, predict, utter: horrendas ambages, V.: fera fata, H.: Artificis scelus, V.: haec quae nunc fiunt: Sibylla quae senis fata canit pedibus, Tb.: te mater aucturum caelestium numerum cecinit, L.: quae nunc usu veniunt, N.: Hoc signum cecinit missuram creatrix (sc. se), V.: quaeque diu latuere, O.: cecinere vates, idque carmen pervenerat, etc., L. — Of signals, to blow, sound, give: tubicines signa canere, give the signal for battle, S.: classicum apud eum cani iubet, Cs.: bellicum, call to arms: Gallos adesse, signalled, V.—Poet.: (bucina) cecinit iussos receptūs, O.
    * * *
    I
    canere, cani, canitus V
    sing, celebrate, chant; crow; recite; play (music)/sound (horn); foretell
    II
    canere, cecini, cantus V
    sing, celebrate, chant; crow; recite; play (music)/sound (horn); foretell

    Latin-English dictionary > canō

  • 15 classicum

        classicum ī, n    [classicus], a field signal, trumpet-call: cecinit, L.: cani iubet, Cs.: classico ad contionem convocat, L.: classica sonant, V.: excitatur classico miles, H.: necdum audierant inflari classica, trumpets, V.
    * * *
    military trumpet call; war-trumpet (L+S)

    Latin-English dictionary > classicum

  • 16 cōnspectus

        cōnspectus adj. with comp.    [P. of conspicio], visible, in full view: tumulus hosti, L.—Striking, distinguished, eminent, noteworthy, remarkable: Pallas in armis, V.: heros in auro, H.: supra modum hominis privati, L.: ne conspectior mors foret, Ta.: supplicium eo conspectius, quod, etc., signal, L.: crimen, glaring, Iu.
    * * *
    I
    conspecta -um, conspectior -or -us, conspectissimus -a -um ADJ
    visible, open to view; remarkable/striking/eminent/distinguished; conspicuous
    II
    view, (range of) sight; aspect/appearance/look; perception/contemplation/survey

    Latin-English dictionary > cōnspectus

  • 17 īgnis or (once in H.) īgnīs

       īgnis or (once in H.) īgnīs is (abl. īgnī; rarely īgne), m    [1 AG-], fire: ignem ex lignis fieri iussit: ignīs restinguere: templis ignīs inferre: subditis ignibus aquae fervescunt: casurae inimicis ignibus arces, V.: ignīs fieri prohibuit, Cs.: ignem operibus inferre, Cs.: urbi ferro ignique minitari: gravis, a conflagration, Ta.: ignibus significatione factā, signal-fires, Cs.: ut fumo atque ignibus significatur, watch-fires, Cs.: quorundam igni et equus adicitur, the funeral pyre, Ta.: fulsere ignes, lightnings, V.: missos Iuppiter ignīs Excusat, thunderbolt, O.: inter ignīs Luna minores, i. e. stars, H.: clarior ignis Auditur, the crackling of fire, V.: Eumenidum, torches, Iu.: emendus, i. e. fuel, Iu.: sacer, St. Anthony's fire, erysipelas, V.: aqua et ignis, i. e. the necessaries of life.—Fire, brightness, splendor, brilliancy, lustre, glow, redness: curvatos imitatus ignīs lunae, H.: nox caret igne suo, starlight, O.: positi sub ignibus Indi, the sun, O.— Fig., fire, glow, rage, fury, love, passion: exarsere ignes animo, V.: huic ordini ignem novum subici: caeco carpitur igni, secret love, V.: tectus magis aestuat ignis, O.: socii ignes, i. e. nuptials, O.— A beloved object, flame: Accede ad ignem hunc, T.: meus, V.: pulchrior, H.—An agent of destruction, fire, flame: ne parvus hic ignis incendium ingens exsuscitet (i. e. Hannibal), L.

    Latin-English dictionary > īgnis or (once in H.) īgnīs

  • 18 lituus

        lituus m    a crooked staff borne by an augur, augur's crook, crosier, augural wand: baculus sine nodo aduncus, quem lituum appellarunt, L.: lituus, insigne auguratūs: Quirinalis, V.: lituo pulcher trabeāque Quirinus, O.—A crooked wind-instrument, curved trumpet, cornet, clarion: lituos pati, V.: lituus pugnae signa daturus erat, O.: lituo tubae Permixtus sonitus, H.—A signal: meae profectionis.
    * * *
    curved staff carried by augurs; a kind of war-trumpet curved at one end

    Latin-English dictionary > lituus

  • 19 pertica

        pertica ae, f    a pole, long staff: longa, O.—A signal pole, Cu.—A measuring rod, Pr.
    * * *
    pole, long staff; measuring rod; perch

    Latin-English dictionary > pertica

  • 20 sīgnificātiō

        sīgnificātiō ōnis, f    [significo], a pointing out, indicating, expression, indication, mark, sign, token: gestus sententiam significatione declarans: ignibus significatione factā, Cs.: ex significatione Gallorum, Cs.: litterarum: huius voluntatis: adventūs, Cs.: probitatis: valetudinis significationes: non dubiae deorum, from the gods: ex quibus magna significatio fit, non adesse constantiam.— A sign of assent, expression of approbation, applause: populi iudiciis atque omni significatione florere: ut usque Romam significationes vocesque referantur: significationibus acclamationibus multitudinis, L.— Expression, emphasis: significatio saepe erit maior quam oratio.— Meaning, sense, import, signification: scripti.
    * * *
    signal, outward sign; indication, applause; meaning; suggestion, hint

    Latin-English dictionary > sīgnificātiō

См. также в других словарях:

  • signal — signal, aux [ siɲal, o ] n. m. • 1540; « signe distinctif, cachet » déb. XIIIe; réfect., d apr. signe, de seignal; bas lat. signale, neutre subst. de signalis « qui sert de signe » 1 ♦ Signe convenu (geste, son...) fait par qqn pour indiquer le… …   Encyclopédie Universelle

  • Signal.h — is a header file defined in the C Standard Library to specify how a program handles signals while it executes. A signal can report some exceptional behavior within the program ( such as division by zero ), or a signal can report some asynchronous …   Wikipedia

  • Signal — Signal, signals, signaling, or signalling may refer to: Scientific concepts * Signal (electrical engineering), a physical quantity that can carry information. * Signal processing, the field of techniques used to extract information from signals * …   Wikipedia

  • Signal — Sig nal, a. [From signal, n.: cf. F. signal[ e].] 1. Noticeable; distinguished from what is ordinary; eminent; remarkable; memorable; as, a signal exploit; a signal service; a signal act of benevolence. [1913 Webster] As signal now in low,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • signal — SIGNÁL, signale, s.n. (Rar) 1. Semnal convenţional emis de o sirenă, de un fluier etc. 2. Fluier mic de metal (cu care se dau aceste semnale convenţionale). – Din fr. signal. Trimis de LauraGellner, 22.07.2004. Sursa: DEX 98  SIGNÁL s. v.… …   Dicționar Român

  • Signal.h — Стандартная библиотека языка программирования С assert.h complex.h ctype.h errno.h fenv.h float.h inttypes.h iso646.h limits.h locale.h math.h setjmp.h signal.h stdarg.h stdbool.h stddef.h stdint.h stdio.h stdlib.h …   Википедия

  • Signal FM — Langue Français, Créole Pays  Haiti !Haïti Statut …   Wikipédia en Français

  • signal — sìgnāl m <G signála> DEFINICIJA 1. znak koji služi da bi se dojavila poruka ili upozorenje [crvena krpa predstavljat će signal za upozorenje] 2. stvar, znak i sl. koji ukazuje da će se nešto početi događati [dim iz vulkana je signal moguće… …   Hrvatski jezični portal

  • Signal — Sn std. (17. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. signal m., zu l. sīgnālis bestimmt, ein Zeichen zu geben , zu l. sīgnum Zeichen, Kennzeichen, Merkmal . Verb: signalisieren.    Ebenso nndl. signaal, ne. signal, nfrz. signal, nschw. signal, nnorw.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Signal — Saltar a navegación, búsqueda Signal era órgano de propaganda principal publicado no tanto por los nazis cuanto por el Ejército Alemán durante la Segunda Guerra Mundial. Era famoso por sus fotografías en color de calidad, lo que en la época… …   Wikipedia Español

  • signal — sub. m. Signe que l on donne pour servir d advertissement. Faire un signal. donner le signal. à ce signal ils mirent tous l espée à la main. ils tirerent trois coups de canon pour signal. On leur fit plusieurs signaux. ils firent les signaux dont …   Dictionnaire de l'Académie française

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»