-
1 ventilō
ventilō —, ātus, āre [ventulus], to toss in the air, fan, air: populeas ventilat aura comas, sways, O.: digitis aurum, i. e. displays, Iu.: facem, Pr.— Fig.: cuius linguā quasi flabello seditionis contio ventilata, i. e. is incited.* * *ventilare, ventilavi, ventilatus Vexpose to a draught; fan; brandish -
2 attraho
at-trăho, traxi, tractum, 3, v. a., to draw to or toward, to attract, drag with force, draw (rare but class.; syn.: traho, duco, adduco).I.Lit.: adducitur a Veneriis atque adeo attrahitur Lollius, is dragged by force, Cic. Verr. 2, 3, 25:II.te ipsum putare me attractum iri, si de pace agatur,
id. Att. 10, 1, 3:aliquem Romam,
id. Fam. 7, 10 fin.:tribunos attrahi ad se jussit,
Liv. 29, 9 fin.:uncus alae iniciendus paulatimque attrahendus est,
Cels. 7, 29:magnes attrahens ferrum,
Plin. 36, 16, 25, § 128:pulmo attrahens ac reddens animam,
id. 11, 37, 72, § 188; so,spiritum attrahere,
Vulg. Psa. 118, 131:vultus tuus colligit rugas et attrahit frontem,
contracts, Sen. Ben. 6, 7 al.:quae causa attraxerit Arpos,
Verg. A. 11, 250:sed quos fugit, attrahit unā,
Ov. M. 14, 63:ducem Attrahite huc vinctum,
id. ib. 3, 563:arcus,
id. R. Am. 435:amnes attrahere auxilio sitientibus hortis,
Col. 10, 24:attraxit eum in siccum,
Vulg. Tob. 6, 4; ib. Ezech. 32, 20:jugum attrahere,
to draw, bear, ib. Eccli. 28, 23.—Trop., to draw, lead, bring, move, attract, etc.:nihil esse quod ad se rem ullam tam inliciat et tam attrahat quam ad amicitiam similitudo,
Cic. Lael. 14, 50: recepi causam Siciliae;ea me ad hoc negotium provincia attraxit,
prompted, moved, incited, id. Verr. 2, 2, 1:quandoquidem in partes, ait, attrahor,
I am drawn by force to take sides, Ov. M. 5, 93 (Merk., abstrahor):discipulos,
id. F. 3, 830:ideo attraxi te miserans,
Vulg. Jer. 31, 3.—Hence, * attractus, a, um, P. a., drawn or attracted; of the brow, contracted, knit:frons attractior,
Sen. Ben. 4, 31. -
3 bellicum
I.In gen.A.Lit.:B.ars duellica,
Plaut. Ep. 3, 4, 14:bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,
Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43:disciplina,
Cic. N. D. 2, 64, 161:jus,
id. Off. 3, 29, 107:virtus,
id. Mur. 10, 22:laus,
military glory, id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24:laudes,
Cic. Off. 1, 22, 78:gloria,
Tac. A. 1, 52:caerimoniae,
Liv. 1, 32, 5:certamina,
Flor. 4, 12, 58:ignis,
proceeding from the enemy, Liv. 30, 5, 8:tubicen,
Ov. M. 3, 705:rostra,
Tib. 2, 3, 40:navis,
Prop. 2 (3), 15, 43:turba,
id. 3 (4), 14, 13:parma,
id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1:nubes,
the misfortune of war, Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6:simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,
causes the war-trumpet to sound, Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.—Trop.: idem bellicum me cecinisse dicunt. aroused, incited, Cic. Phil. 7, 1, 3.—And of fiery, inflammatory discourse:II.alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum,
sounds the alarm, Cic. Or 12, 39:non eosdem modos adhibent, cum bellicum est canendum, et cum posito genu supplicandum est,
Quint. 9, 4, 11; 10, 1, 33. —Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war:Pallas,
Ov. M. 5, 46:dea,
id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814:virgo,
id. M. 4, 754:Mars,
id. F. 3, 1:deus,
i.e. Romulus, id. ib. 2, 478:civitas,
devoted to war, Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661. -
4 bellicus
I.In gen.A.Lit.:B.ars duellica,
Plaut. Ep. 3, 4, 14:bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,
Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43:disciplina,
Cic. N. D. 2, 64, 161:jus,
id. Off. 3, 29, 107:virtus,
id. Mur. 10, 22:laus,
military glory, id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24:laudes,
Cic. Off. 1, 22, 78:gloria,
Tac. A. 1, 52:caerimoniae,
Liv. 1, 32, 5:certamina,
Flor. 4, 12, 58:ignis,
proceeding from the enemy, Liv. 30, 5, 8:tubicen,
Ov. M. 3, 705:rostra,
Tib. 2, 3, 40:navis,
Prop. 2 (3), 15, 43:turba,
id. 3 (4), 14, 13:parma,
id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1:nubes,
the misfortune of war, Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6:simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,
causes the war-trumpet to sound, Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.—Trop.: idem bellicum me cecinisse dicunt. aroused, incited, Cic. Phil. 7, 1, 3.—And of fiery, inflammatory discourse:II.alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum,
sounds the alarm, Cic. Or 12, 39:non eosdem modos adhibent, cum bellicum est canendum, et cum posito genu supplicandum est,
Quint. 9, 4, 11; 10, 1, 33. —Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war:Pallas,
Ov. M. 5, 46:dea,
id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814:virgo,
id. M. 4, 754:Mars,
id. F. 3, 1:deus,
i.e. Romulus, id. ib. 2, 478:civitas,
devoted to war, Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661. -
5 caloratus
-
6 duellicus
I.In gen.A.Lit.:B.ars duellica,
Plaut. Ep. 3, 4, 14:bellicam rem administrari majores nostri nisi auspicato noluerunt,
Cic. Div. 2, 36, 76; Hor. C. 4, 3, 6; Suet. Calig. 43:disciplina,
Cic. N. D. 2, 64, 161:jus,
id. Off. 3, 29, 107:virtus,
id. Mur. 10, 22:laus,
military glory, id. Brut. 21, 84; Caes. B. G. 6, 24:laudes,
Cic. Off. 1, 22, 78:gloria,
Tac. A. 1, 52:caerimoniae,
Liv. 1, 32, 5:certamina,
Flor. 4, 12, 58:ignis,
proceeding from the enemy, Liv. 30, 5, 8:tubicen,
Ov. M. 3, 705:rostra,
Tib. 2, 3, 40:navis,
Prop. 2 (3), 15, 43:turba,
id. 3 (4), 14, 13:parma,
id. 2 (3), 25, 8: nomina, appellatives obtained by valorous deeds in war (as Africanus, Asiaticus, Macedonicus, etc.), Flor. 3, 8, 1:nubes,
the misfortune of war, Claud. Laus. Seren. 196: columella. Fest. p. 27; cf. Bellona.— Hence, subst.: bellĭcum, i, n., a signal for march or for the beginning of an attack (given by the trumpet); always in the connection bellicum canere, to give the signal for breaking up camp, for an attack, for commencing hostilities: Philippum, ubi primum bellicum cani audisset, arma capturum, at the first signal will be ready to take arms, etc., Liv 35, 18, 6:simul atque aliqui motus novus bellicum canere coepit,
causes the war-trumpet to sound, Cic. Mur. 14, 30; Just. 12, 15, 11; App de Mundo, p. 71, 37.—Trop.: idem bellicum me cecinisse dicunt. aroused, incited, Cic. Phil. 7, 1, 3.—And of fiery, inflammatory discourse:II.alter (Thucydides) incitatior fertur et de bellicis rebus canit etiam quodammodo bellicum,
sounds the alarm, Cic. Or 12, 39:non eosdem modos adhibent, cum bellicum est canendum, et cum posito genu supplicandum est,
Quint. 9, 4, 11; 10, 1, 33. —Transf., poet., = bellicosus, warlike, fierce in war:Pallas,
Ov. M. 5, 46:dea,
id. ib. 2, 752; id. F. 3, 814:virgo,
id. M. 4, 754:Mars,
id. F. 3, 1:deus,
i.e. Romulus, id. ib. 2, 478:civitas,
devoted to war, Vell. 2, 38, 3.—Of animals: equorum duellica proles, * Lucr. 2, 661. -
7 exagito
ex-ăgĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a., to drive out of its position or place; to stir up, rouse up, disturb.I.Lit. (very seldom):II. A.ut quicquid faecis subsederit exagitet, et in summum reducat,
Col. 12, 19, 4:vis (venti) exagitata foras erumpitur,
Lucr. 6, 583. — Poet.:lustra ferarum Venatu,
to disturb, Sil. 16, 553:lepus hic aliis exagitandus erit,
to rouse, start, Ov. A. A. 3, 662; cf. Petr. 131, 7.—In gen.:B.insectandis exagitandisque nummariis judicibus,
Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Prop. 2, 8, 19:permulti sedes suas patrias, istius injuriis exagitati, reliquerant,
Cic. Verr. 2, 3, 18:ab Suevis complures annos exagitati bello premebantur et agricultura prohibebantur,
Caes. B. G. 4, 1, 2; cf. id. ib. 2, 29 fin.:at omnes di exagitent me, si, etc.,
Hor. S. 2, 6, 54; cf. Ov. F. 5, 141:exagitari verberibus Furiarum,
Suet. Ner. 34:quos flagitium, egestas, conscius animus exagitabat,
Sall. C. 14, 3:senatus vulgi rumoribus exagitatus,
id. ib. 29, 1:rem publicam seditionibus,
id. ib. 51, 32.—In partic.1.To scold, rail at, to attack violently, to censure, criticise, satirize, rally (cf.: objurgo, improbo, increpo, vitupero, calumnior, reprehendo;2.peto, incuso, etc.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,
Caes. B. C. 1, 2, 4:cum etiam Demosthenes exagitetur ut putidus,
Cic. Or. 8 fin.; cf. Suet. Aug. 86:inventi sunt, qui hanc dicendi exercitationem exagitarent atque contemnerent,
Cic. de Or. 3, 16:in rebus palam a consularibus exagitatis et in summam invidiam adductis,
id. Fam. 1, 1 fin.; cf. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 3:exagitabantur omnes ejus fraudes atque fallaciae,
Cic. Clu. 36, 101; cf. id. Sull. 21:quod apud Lucilium scite exagitat in Albucio Scaevola, quam lepide lexeis compostae, etc.,
id. Or. 44, 149.—To stir up, irritate, excite:b.coepere (tribuni) senatum criminando plebem exagitare,
Sall. C. 38, 1; cf.vulgum,
id. J. 73, 5.—In a good sense:hujus disputationibus et exagitatus maxime orator est et adjutus,
incited, urged onwards, Cic. Or. 3, 12.—Of abstract objects:in tali tempore tanta vis hominis leniunda quam exagitanda videbatur,
Sall. C. 48, 5; Tac. A. 4, 12.—Transf., to stir up, excite the passions themselves: ne et meum maerorem exagitem et te in eundem luctum vocem, Cic. Att. 3, 7, 2;tristes curas,
Luc. 8, 44:furores immiti corde,
Cat. 64, 94. -
8 impingo
impingo ( inp-), pēgi, pactum, 3 (archaic inf. pres. pass. impingier, Plaut. Capt. 3, 5, 76), v. a. [in-pango], to push, strike, or drive at or into any thing; to thrust, strike, or dash against (not freq. till after the Aug. per.; cf.: incutio, infligo, illido).I.Lit.:B.pugnum in os impinge,
Plaut. Rud. 3, 4, 5:mustriculam in dentes, Afran. ap. Fest. s. v. mustricula, p. 148 Müll.: a paucioribus Othonianis quo minus in vallum impingerentur,
would have been driven to, Tac. H. 2, 41:impactus in carcerem,
Dig. 48, 3, 13; so, to forge on, fix or fasten on:jubete huic crassas compedes impingier,
Plaut. Capt. 3, 5, 76; id. Pers. 4, 4, 24; cf.: fustem alicui, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 9:lapidem Aesopo,
Phaedr. 3, 5, 7:laqueum alicui, Sen. Tranq. an. 10: caput parieti,
Plin. Ep. 3, 16, 12:dentes arbori,
Plin. 8, 3, 4, § 8:aequor scopulis,
Sil. 12, 187:agmina muris,
Verg. A. 5, 805; Stat. Th. 7, 28:impinge pugnum, si muttiverit,
Plaut. Bacch. 4, 7, 2:pessimus gubernator, qui navem, dum portum egreditur, impegit,
Quint. 4, 1, 61:clitellas ferus impingas,
Hor. Ep. 1, 13, 8:nubes vehementer impactae,
Sen. Q. N. 2, 12: impingere se in columnas, to dash one ' s self against, id. de Ira, 1, 19, 4:cum caede magna (hostem) in aciem altiore superstantem tumulo inpegere,
Liv. 27, 18, 14.—Prov.: calcem impingere alicui rei,
i. e. to give it a kick, to cast it aside, Petr. 46; v. calx. —In gen., to hand, press upon, force upon one (rare):II.huic calix mulsi impingendus est, ut plorare desinat,
Cic. Tusc. 3, 19, 44:alicui epistulam,
id. Att. 6, 1, 6; Sen. Ep. 95:oculum libidinose,
to cast upon, direct to, Tert. Idol. 2.—Trop., to drive, throw upon, push or force to any thing:illum libido in contraria impinget,
Sen. Ep. 95 med.:aliquem in litem ac molestiam,
id. ib. 117: dicam tibi impingam grandem, I will direct or bring against you, Ter. Phorm. 2, 3, 92:naturae munus suum,
to throw in her face, Sen. Prov. 6 fin.:egestas Catilinam patriae suae impegit,
drove, incited him against, Flor. 3, 12, 12:quod populos scelerata impegit in arma,
Luc. 6, 406:beneficium,
Sen. Ben. 1, 1: quocumque visum est, libido se impingit, id. de Ira, 2, 8. -
9 inpingo
impingo ( inp-), pēgi, pactum, 3 (archaic inf. pres. pass. impingier, Plaut. Capt. 3, 5, 76), v. a. [in-pango], to push, strike, or drive at or into any thing; to thrust, strike, or dash against (not freq. till after the Aug. per.; cf.: incutio, infligo, illido).I.Lit.:B.pugnum in os impinge,
Plaut. Rud. 3, 4, 5:mustriculam in dentes, Afran. ap. Fest. s. v. mustricula, p. 148 Müll.: a paucioribus Othonianis quo minus in vallum impingerentur,
would have been driven to, Tac. H. 2, 41:impactus in carcerem,
Dig. 48, 3, 13; so, to forge on, fix or fasten on:jubete huic crassas compedes impingier,
Plaut. Capt. 3, 5, 76; id. Pers. 4, 4, 24; cf.: fustem alicui, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 9:lapidem Aesopo,
Phaedr. 3, 5, 7:laqueum alicui, Sen. Tranq. an. 10: caput parieti,
Plin. Ep. 3, 16, 12:dentes arbori,
Plin. 8, 3, 4, § 8:aequor scopulis,
Sil. 12, 187:agmina muris,
Verg. A. 5, 805; Stat. Th. 7, 28:impinge pugnum, si muttiverit,
Plaut. Bacch. 4, 7, 2:pessimus gubernator, qui navem, dum portum egreditur, impegit,
Quint. 4, 1, 61:clitellas ferus impingas,
Hor. Ep. 1, 13, 8:nubes vehementer impactae,
Sen. Q. N. 2, 12: impingere se in columnas, to dash one ' s self against, id. de Ira, 1, 19, 4:cum caede magna (hostem) in aciem altiore superstantem tumulo inpegere,
Liv. 27, 18, 14.—Prov.: calcem impingere alicui rei,
i. e. to give it a kick, to cast it aside, Petr. 46; v. calx. —In gen., to hand, press upon, force upon one (rare):II.huic calix mulsi impingendus est, ut plorare desinat,
Cic. Tusc. 3, 19, 44:alicui epistulam,
id. Att. 6, 1, 6; Sen. Ep. 95:oculum libidinose,
to cast upon, direct to, Tert. Idol. 2.—Trop., to drive, throw upon, push or force to any thing:illum libido in contraria impinget,
Sen. Ep. 95 med.:aliquem in litem ac molestiam,
id. ib. 117: dicam tibi impingam grandem, I will direct or bring against you, Ter. Phorm. 2, 3, 92:naturae munus suum,
to throw in her face, Sen. Prov. 6 fin.:egestas Catilinam patriae suae impegit,
drove, incited him against, Flor. 3, 12, 12:quod populos scelerata impegit in arma,
Luc. 6, 406:beneficium,
Sen. Ben. 1, 1: quocumque visum est, libido se impingit, id. de Ira, 2, 8. -
10 instinguo
in-stinguo, stinxi, stinctum, 3, v. a., to instigate, incite, impel (class. only in the part. pass.):Christus intus instinxerat,
Tert. Anim. 26 (Gell. 17, 20, 7, read instrinxit).— Part. pass.: instinctus, a, um, instigated, incited:furore et audaciā,
Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188: his vocibus, fired, animated, Liv. 9, 40, 7:furiis,
id. 1, 47:injuriā,
Suet. Caes. 19:divino spiritu,
Quint. 12, 10, 24:classico,
id. 2, 11, 4:in bellum,
Vell. 1, 12:litterarum jucunditatibus instinctae mentes,
Vitr. 9 praef.
См. также в других словарях:
Incited — Incite In*cite , v. t. [imp. & p. p. {Incited}; p. pr. & vb. n. {Inciting}.] [L. incitare; pref. in in + citare to rouse, stir up: cf. F. inciter. See {Cite}.] To move to action; to stir up; to rouse; to spur or urge on. [1913 Webster] Anthiochus … The Collaborative International Dictionary of English
incited — (Roget s IV) modif. Syn. driven, pushed, motivated; see urged 2 … English dictionary for students
incited — adj. stirred up, provoked into action, stimulated in·cite || ɪn saɪt v. inflame, provoke; stimulate, rouse to action … English contemporary dictionary
incited — identic … Anagrams dictionary
incited the uprising — caused the rebellion … English contemporary dictionary
identic — incited … Anagrams dictionary
roused up — incited, excited, inflamed … English contemporary dictionary
Incitement — In English criminal law, incitement is an anticipatory common law offence and is the act of persuading, encouraging, instigating, pressuring, or threatening so as to cause another to commit a crime.It will be abolished on 1 October 2008 [… … Wikipedia
Causes of the 1948 Palestinian exodus — Palestinians The causes and explanations of the exodus of Palestinian Arabs that arose during the 1947 1948 Civil War in Mandatory Palestine and the 1948 Arab Israeli War are a matter of great controversy among historians of, and commentators on … Wikipedia
1948 Palestinian exodus — Palestinian refugees in 1948 The 1948 Palestinian exodus (Arabic: الهجرة الفلسطينية, al Hijra al Filasṭīnīya), also known as the Nakba (Arabic: النكبة, an Nakbah, lit. disaster , catastrophe , or cataclysm ),[1] … Wikipedia
Francia — or Frankia, later also called the Frankish Empire ( la. imperium Francorum), Frankish Kingdom (Latin: regnum Francorum , Kingdom of the Franks ), Frankish Realm or occasionally Frankland, was the territory inhabited and ruled by the Franks from… … Wikipedia