rozbrzmiewać

См. также в других словарях:

• rozbrzmiewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, rozbrzmiewaća, rozbrzmiewaćają {{/stl 8}}– rozbrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, rozbrzmiewaćmi, rozbrzmiewaćmiał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o dźwiękach, odgłosach:… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dźwięczeć — ndk VIIb, dźwięczećczy, dźwięczećczał, dźwięczećczeli rzad. dźwięknąć ndk Va, dźwięczećnie, dźwięczećnął, dźwięczećnęli «wywoływać wrażenie akustyczne, słuchowe, być słyszanym jako pewien dźwięk lub zespół dźwięków; brzmieć, rozbrzmiewać, wydawać …   Słownik języka polskiego

• grzmieć — ndk VIIa, grzmię, grzmisz, grzmij, grzmiał, grzmieli 1. «głośno, hucznie rozbrzmiewać, rozlegać się» Grzmią armaty, oklaski. Grzmi bitwa. 2. «mówić głośno, dobitnie, z groźbą lub z naganą» Grzmieć tubalnym głosem. grzmi nieos. «rozlega się grzmot …   Słownik języka polskiego

• huczeć — ndk VIIb, huczećczę, huczećczysz, hucz, huczećczał, huczećczeli huknąć dk Va, huczećnę, huczećniesz, huczećnął, huczećnęła, huczećnęli, huczećnięty, huczećnąwszy 1. «wydawać głośny, niski dźwięk; rozbrzmiewać niskimi dźwiękami» Morze huczy. Huczą …   Słownik języka polskiego

• pohukiwać — ndk VIIIb, pohukiwaćkuję, pohukiwaćkujesz, pohukiwaćkuj, pohukiwaćiwał 1. «wydawać okrzyki; pokrzykiwać» Pohukiwać w lesie. 2. «łajać, strofować kogoś co pewien czas» Pohukiwać na niegrzeczne dzieci. 3. «rozbrzmiewać, rozlegać się donośnie od… …   Słownik języka polskiego

• rozbrzmieć — dk VIIa, rozbrzmiećmi, rozbrzmiećmiał rozbrzmiewać ndk I, rozbrzmiećwa, rozbrzmiećają, rozbrzmiećał 1. «o dźwiękach, odgłosach: dać się słyszeć, rozlec się; zabrzmieć, zadźwięczeć» W lesie rozbrzmiewały nawoływania. Rozbrzmiał krzyk, śmiech,… …   Słownik języka polskiego

• ryczeć — ndk VIIb, ryczećczę, ryczećczysz, rycz, ryczećczał, ryczećczeli ryknąć dk Va, ryczećnę, ryczećniesz, ryczećnij, ryczećnął, ryczećnęła, ryczećnęli, ryczećnąwszy 1. «o niektórych dzikich zwierzętach, np. jeleniu, lwie, niedźwiedziu i o bydle… …   Słownik języka polskiego

• umilknąć — dk Vc, umilknąćnę, umilknąćniesz, umilknąćnij, umilkł a. umilknąćnął, umilknąćkła, umilknąćkli, umilknąćkłszy «przestać mówić, wydawać głos; przestać rozbrzmiewać; ucichnąć» Umilkł warkot samochodu. Umilkły rozmowy i śmiechy. Śpiew ptaków umilkł …   Słownik języka polskiego

• brzmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, brzmię, brzmi, brzmiał, brzmieli {{/stl 8}}– zabrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odbieranym zmysłem słuchu, dawać się słyszeć; rozlegać się …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dźwięczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIa, dźwięczećczy, dźwięczećczał {{/stl 8}}– dźwięknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dźwięczećnie, dźwięczećnął, rzad. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być źródłem dźwięku, wydawać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozdzwaniać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, rozdzwaniać sięa się, rozdzwaniać sięają się {{/stl 8}}– rozdzwonić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozdzwaniać sięni się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaczynać dzwonić …   Langenscheidt Polski wyjaśnień