-
1 rozbrzmiewać
sala rozbrzmiewa oklaskami im Saal erklingt Beifall -
2 rozbrzmieć
rozbrzmieć [rɔzbʒmjɛʨ̑], rozbrzmiewać [rɔzbʒmjɛvaʨ̑]rozbrzmiewać czymś von etw ertönen ( geh) -
3 podnosić
I. vt1) ( unosić) kołnierz hochklappen, hochschlagen; kurtynę hochziehen, heben; słuchawkę telefonu abnehmen3) ( pomagać wstać)\podnosić chorego den Kranken anheben, dem Kranken hochhelfen4) ( przybliżać)\podnosić szklankę do ust das Glas an den Mund heben5) ( powodować uniesienie)wiatr podniósł opadłe liście der Wind wirbelte die Blätter aufpodnieść liczbę do potęgi mat eine Zahl potenzieren7) ( zwracać uwagę na coś)\podnosić problem/kwestię ein Problem/eine Frage berühren [ lub ansprechen]9) \podnosić kogoś na duchu jdn aufrichten, jdm Mut machen [ lub zusprechen]\podnosić głos die Stimme heben ( geh)\podnosić głowę den Kopf heben\podnosić kotwicę den Anker lichten\podnosić na kogoś rękę gegen jdn die Hand erheben\podnosić wzrok den Blick heben\podnosić żagle die Segel aufziehenII. vr1) ( wstawać) sich +akk erheben2) ( wzbijać się w górę) kurz: aufwirbeln; płatki śniegu: aufstieben; mgła: sich +akk heben5) ( powstawać) wiatr: aufkommen, sich +akk erheben -
4 ausbrechen
aus|brechen1) ( entkommen)[aus dem Gefängnis] \ausbrechen uciec [z więzienia][aus dem Käfig] \ausbrechen wydostać się [z klatki]aus der Ehe/einer Beziehung \ausbrechen zerwać małżeństwo/związek3) ( zur Eruption gelangen) Vulkan: wybuchnąć5) ( verfallen in)in Jubel \ausbrechen zagrzmieć brawami, rozbrzmiewać radościąin Tränen \ausbrechen wybuchnąć płaczemin Gelächter \ausbrechen parsknąć [o wybuchnąć] śmiechem -
5 erdröhnen
-
6 erklingen
-
7 hallen
-
8 klingen
klingen ['klɪŋən] <klang, geklungen>vi1) (er\klingen) Glocke: rozbrzmiewać; Gläser: dzwonić [ perf za-]2) ( tönen)hohl \klingen Behälter, Wand: wydawać głuchy dźwiękhell/rau \klingen Stimme: brzmieć jasno/ochryple3) ( sich anhören)das klingt gut/interessant to brzmi nieźle/interesująco -
9 schallen
vidumpf/laut \schallen brzmieć [ perf za-] głucho/głośno -
10 tönen
См. также в других словарях:
rozbrzmiewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, rozbrzmiewaća, rozbrzmiewaćają {{/stl 8}}– rozbrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, rozbrzmiewaćmi, rozbrzmiewaćmiał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o dźwiękach, odgłosach:… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dźwięczeć — ndk VIIb, dźwięczećczy, dźwięczećczał, dźwięczećczeli rzad. dźwięknąć ndk Va, dźwięczećnie, dźwięczećnął, dźwięczećnęli «wywoływać wrażenie akustyczne, słuchowe, być słyszanym jako pewien dźwięk lub zespół dźwięków; brzmieć, rozbrzmiewać, wydawać … Słownik języka polskiego
grzmieć — ndk VIIa, grzmię, grzmisz, grzmij, grzmiał, grzmieli 1. «głośno, hucznie rozbrzmiewać, rozlegać się» Grzmią armaty, oklaski. Grzmi bitwa. 2. «mówić głośno, dobitnie, z groźbą lub z naganą» Grzmieć tubalnym głosem. grzmi nieos. «rozlega się grzmot … Słownik języka polskiego
huczeć — ndk VIIb, huczećczę, huczećczysz, hucz, huczećczał, huczećczeli huknąć dk Va, huczećnę, huczećniesz, huczećnął, huczećnęła, huczećnęli, huczećnięty, huczećnąwszy 1. «wydawać głośny, niski dźwięk; rozbrzmiewać niskimi dźwiękami» Morze huczy. Huczą … Słownik języka polskiego
pohukiwać — ndk VIIIb, pohukiwaćkuję, pohukiwaćkujesz, pohukiwaćkuj, pohukiwaćiwał 1. «wydawać okrzyki; pokrzykiwać» Pohukiwać w lesie. 2. «łajać, strofować kogoś co pewien czas» Pohukiwać na niegrzeczne dzieci. 3. «rozbrzmiewać, rozlegać się donośnie od… … Słownik języka polskiego
rozbrzmieć — dk VIIa, rozbrzmiećmi, rozbrzmiećmiał rozbrzmiewać ndk I, rozbrzmiećwa, rozbrzmiećają, rozbrzmiećał 1. «o dźwiękach, odgłosach: dać się słyszeć, rozlec się; zabrzmieć, zadźwięczeć» W lesie rozbrzmiewały nawoływania. Rozbrzmiał krzyk, śmiech,… … Słownik języka polskiego
ryczeć — ndk VIIb, ryczećczę, ryczećczysz, rycz, ryczećczał, ryczećczeli ryknąć dk Va, ryczećnę, ryczećniesz, ryczećnij, ryczećnął, ryczećnęła, ryczećnęli, ryczećnąwszy 1. «o niektórych dzikich zwierzętach, np. jeleniu, lwie, niedźwiedziu i o bydle… … Słownik języka polskiego
umilknąć — dk Vc, umilknąćnę, umilknąćniesz, umilknąćnij, umilkł a. umilknąćnął, umilknąćkła, umilknąćkli, umilknąćkłszy «przestać mówić, wydawać głos; przestać rozbrzmiewać; ucichnąć» Umilkł warkot samochodu. Umilkły rozmowy i śmiechy. Śpiew ptaków umilkł … Słownik języka polskiego
brzmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, brzmię, brzmi, brzmiał, brzmieli {{/stl 8}}– zabrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odbieranym zmysłem słuchu, dawać się słyszeć; rozlegać się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dźwięczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIa, dźwięczećczy, dźwięczećczał {{/stl 8}}– dźwięknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dźwięczećnie, dźwięczećnął, rzad. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być źródłem dźwięku, wydawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozdzwaniać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, rozdzwaniać sięa się, rozdzwaniać sięają się {{/stl 8}}– rozdzwonić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozdzwaniać sięni się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaczynać dzwonić … Langenscheidt Polski wyjaśnień