Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

raging

  • 1 furibundus

    , raging, furious / inspired.

    Latin-English dictionary of medieval > furibundus

  • 2 rabidus

    raging, crazy.

    Latin-English dictionary of medieval > rabidus

  • 3 vē-sānus (vae-s-)

        vē-sānus (vae-s-) adj.,    unsound of mind, mad, insane, raging: remex: tribunus plebis: stella vesani Leonis, raging, H.—Of things, fierce, wild, savage, furious, raging: voltus, L.: vires, O.: fames, V.

    Latin-English dictionary > vē-sānus (vae-s-)

  • 4 fervor

    fervor, ōris, m. [ferveo], a boiling or raging heat, a violent heat, a raging, boiling, fermenting (class.; syn.: ardor, tepor, calor, aestus).
    I.
    Lit.:

    pollens fervore corusco,

    Lucr. 6, 237; cf. id. 6, 856:

    mundi ille fervor purior, perlucidior mobiliorque multo quam hic noster calor,

    Cic. N. D. 2, 11, 30:

    accepit calido febrim fervore coörtam,

    Lucr. 6, 656:

    febris,

    Plin. 31, 9, 45, § 104; cf.:

    caput incensum fervore gerebant,

    a raging heat, fever heat, Lucr. 6, 1145; Plin. 14, 20, 25, § 124:

    vis venti fervorem mirum concinnat in undis,

    Lucr. 6, 437; Luc. 4, 461.—In plur.:

    solis,

    Lucr. 5, 215; cf. ib. 605; 611:

    medii,

    i. e. noontide heat, Verg. G. 3, 154:

    capitis,

    Plin. 15, 4, 5, § 19.—
    II.
    Trop., heat, vehemence, ardor, passion:

    cum hic fervor concitatioque animi inveteraverit,

    Cic. Tusc. 4, 10, 24; cf.:

    fervor mentis,

    id. de Or. 1, 51, 220:

    pectoris,

    Hor. C. 1, 16, 24:

    erat quidam fervor aetatis,

    Cic. de Sen. 13, 45:

    fervore carentes anni (i. e. senectus),

    Sil. 7, 25:

    ut semel icto Accessit fervor capiti,

    i. e. intoxication, Hor. S. 2, 1, 25: maris, an excited, i. e. disturbed, unsafe condition of the sea (caused by pirates), Cic. Prov. Cons. 12, 31.—In plur.:

    pro vitiorum fervoribus,

    Gell. 20, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > fervor

  • 5 Furor

    1.
    fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).
    I.
    Lit. (class.):

    solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

    furatur aliquid aut eripit,

    id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

    pecuniam ex templo,

    Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

    ad furandum venire,

    Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

    ille robore exercitus inpar, furandi melior,

    Tac. A. 3, 74 init.;

    of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

    Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

    id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—
    II.
    Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

    pone caput, fessosque oculos furare labori,

    Verg. A. 5, 845:

    membra,

    Sil. 10, 74:

    sese,

    id. 14, 561:

    vultus veste,

    i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

    non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

    Cic. Balb. 2, 5:

    speciem furabor Iacchi,

    will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

    audiendi facultatem,

    to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.
    2.
    fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.
    I.
    Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

    Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

    Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

    ira furor brevis est,

    Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

    fere ira et concitatio furori sunt similia,

    Quint. 7, 4, 31:

    hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

    Cic. Pis. 21, 50; cf.:

    furore atque amentiā impulsus,

    Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

    Catilinae,

    Sall. C. 24, 2:

    versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    caeci furore,

    Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

    rabidus,

    id. 63, 38:

    caecus,

    Hor. Epod. 7, 13:

    nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

    Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

    so of political excitement,

    Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

    mille puellarum, puerorum mille furores,

    Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

    ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

    Cic. Div. 1, 31, 66:

    negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

    id. ib. 1, 37, 88:

    ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

    fatidicos concepit mente furores,

    Ov. M. 2, 640:

    ad hunc impendiorum furorem,

    Suet. Ner. 31.—Prov.:

    furor fit laesa saepius patientia,

    Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

    vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

    vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

    nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

    Sil. 3, 146.— Poet., of things:

    caeli furor aequinoctialis,

    the raging storms, Cat. 46, 2.—
    (β).
    Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

    quis furor est, census corpore ferre suo?

    Ov. A. A. 3, 172:

    furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

    raging desire, Stat. Th. 8, 596:

    simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

    is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—
    II.
    Transf., the cause of wrath ( poet.):

    non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

    Prop. 1, 18, 15.—
    III.
    Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

    Lewis & Short latin dictionary > Furor

  • 6 furor

    1.
    fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).
    I.
    Lit. (class.):

    solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

    furatur aliquid aut eripit,

    id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

    pecuniam ex templo,

    Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

    ad furandum venire,

    Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

    ille robore exercitus inpar, furandi melior,

    Tac. A. 3, 74 init.;

    of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

    Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

    id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—
    II.
    Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

    pone caput, fessosque oculos furare labori,

    Verg. A. 5, 845:

    membra,

    Sil. 10, 74:

    sese,

    id. 14, 561:

    vultus veste,

    i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

    non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

    Cic. Balb. 2, 5:

    speciem furabor Iacchi,

    will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

    audiendi facultatem,

    to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.
    2.
    fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.
    I.
    Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

    Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

    Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

    ira furor brevis est,

    Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

    fere ira et concitatio furori sunt similia,

    Quint. 7, 4, 31:

    hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

    Cic. Pis. 21, 50; cf.:

    furore atque amentiā impulsus,

    Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

    Catilinae,

    Sall. C. 24, 2:

    versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    caeci furore,

    Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

    rabidus,

    id. 63, 38:

    caecus,

    Hor. Epod. 7, 13:

    nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

    Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

    so of political excitement,

    Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

    mille puellarum, puerorum mille furores,

    Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

    ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

    Cic. Div. 1, 31, 66:

    negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

    id. ib. 1, 37, 88:

    ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

    fatidicos concepit mente furores,

    Ov. M. 2, 640:

    ad hunc impendiorum furorem,

    Suet. Ner. 31.—Prov.:

    furor fit laesa saepius patientia,

    Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

    vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

    vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

    nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

    Sil. 3, 146.— Poet., of things:

    caeli furor aequinoctialis,

    the raging storms, Cat. 46, 2.—
    (β).
    Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

    quis furor est, census corpore ferre suo?

    Ov. A. A. 3, 172:

    furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

    raging desire, Stat. Th. 8, 596:

    simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

    is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—
    II.
    Transf., the cause of wrath ( poet.):

    non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

    Prop. 1, 18, 15.—
    III.
    Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

    Lewis & Short latin dictionary > furor

  • 7 furibundus

        furibundus adj.    [FVR-], raging, mad, furious: homo: taurus, O.: latronis impetūs: Dido, V.— Filled with prophetic inspiration, inspired: vatum praedictiones: Sibylla, O.
    * * *
    furibunda, furibundum ADJ
    raging, mad, furious; inspired

    Latin-English dictionary > furibundus

  • 8 gurges

        gurges itis, m    [GVOR-], a raging abyss, whirlpool, gulf: Rheni fossa gurgitibus illis redundans: turbidus caeno, V.: per medios gurgites, L.: hauriebantur gurgitibus, L.: Stygius, O.: caenosus, the Styx, Iu.— Waters, a stream, sea: Iberus, V.: gurgite ab alto, abyss, V.: Herculeus, i. e. the Atlantic, Iu.—Fig., an abyss, gulf: libidinum: qui est gurges vitiorum: patrimoni, spendthrift.
    * * *
    whirlpool; raging abyss; gulf, the sea; "flood", "stream"

    Latin-English dictionary > gurges

  • 9 saevus

        saevus adj. with comp. and sup.    [1 SAV-].— Of animals, raging, mad, furious, fell, fierce, savage, ferocious: lea, O.: leaena Saevior, V.: canes, O.—Of persons, fierce, cruel, violent, harsh, severe, fell, dire, barbarous: gens: uxor, cross, T.: vir, H.: magister, H.: novercae, V.: Mater Cupidinum, H.: necessitas, H.: tyrannus, L.: saevorum saevissime Centaurorum, O.: in armis, terrible, V.: in paelice, O.: in quemvis opprobria fingere saevus, H.—Of things, furious, fierce, aroused: mare, S.: pelagus, O.: ventus, L.: Orion, V.: bipennis, O.: tympana, harsh, H.: verba, H.: iocus, H.: militia, H.: horror, V.: caedes, O.: paupertas, H.
    * * *
    saeva, saevum ADJ
    fierce, savage, raging, cruel, harsh

    Latin-English dictionary > saevus

  • 10 vēsāniēns

        vēsāniēns ntis, adj.    [cf. vesanus], raging, furious: ventus, Ct.
    * * *
    (gen.), vesanientis ADJ
    raging, frenzied

    Latin-English dictionary > vēsāniēns

  • 11 defervesco

    dē-fervesco, fervi and ferbui (defervi, Ter. Ad. 1, 2, 72; Cic. Clu. 39, 108; id. Or. 30, 107; Cato R. R. 96, 1; Plin. Ep. 9, 16, 2 al.:

    deferbui,

    Cic. Cael. 18, 43; 31, 77; Col. 12, 20, 2 et saep.), 3, v. n. (post-Aug.), to cease boiling, leave off raging.
    I.
    Lit.:

    ubi lupinus deferverit,

    Cato R. R. 96:

    aestus,

    Varr. R. R. 2, 2, 11:

    dum musteus fructus defervescat,

    Col. 9, 15 fin.; cf.:

    deferbuit mustum,

    id. 12, 38, 3; 12, 20, 2:

    ubi caelum enituit et deferbuit mare,

    Gell. 19, 1, 7.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the fire of passion, to cease raging, to cool down, to be allayed, assuaged (a favorite expression of Cic.;

    elsewh. rare): ut ulciscendi vim differant in tempus aliud, dum defervescat ira: defervescere autem certe significat ardorem animi invita ratione excitatum,

    Cic. Tusc. 4, 36 fin.:

    sperabam jam defervisse adolescentiam,

    Ter. Ad. 1, 2, 72; cf.:

    cum adolescentiae cupiditates defervissent,

    Cic. Cael. 18, 43; id. Or. 30, 107:

    quasi deferverat oratio,

    id. Brut. 91 fin.:

    hominum studia defervisse,

    id. Clu. 39:

    dum defervescat haec gratulatio,

    id. Fam. 9, 2, 4; Plin. Ep. 9, 13, 4:

    regis indignatio deferbuerat,

    Vulg. Esth. 2, 1.—
    B.
    (Fig. from the fermenting of wine.) To become clarified, clear:

    novi versiculi ut primum videbuntur defervisse,

    Plin. Ep. 9, 16 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > defervesco

  • 12 vaesanus

    vē-sānus ( vae-sān-), a, um, adj., not of sound mind, mad, insane (mostly poet.).
    I.
    Lit.:

    remex,

    Cic. Div. 2, 55, 114:

    homo,

    id. Dom. 2, 3:

    tribunus plebis,

    id. ib. 21, 55:

    poëta,

    Hor. A. P. 455:

    stella vesani Leonis,

    fierce, raging, id. C. 3, 29, 19.—
    B.
    Impetuous:

    urbem cuidam Alexander donabat vesanus,

    Sen. Ben. 2, 16, 1:

    Caesaris agmen,

    Luc. 7, 496.—
    II.
    Transf., of inanim. and abstract things, fierce, wild, savage, furious, raging:

    vultus,

    Liv. 7, 33, 17:

    impetus,

    id. 9, 13, 3:

    manus,

    Prop. 2, 9, 10:

    vires,

    Ov. Am. 1, 7, 25:

    vesani murmura ponti,

    Prop. 1, 8, 5:

    flamma,

    Cat. 100, 7:

    fames,

    Verg. A. 9, 340:

    pontus,

    Manil. 5, 343:

    mero Regia,

    Luc. 8, 401.

    Lewis & Short latin dictionary > vaesanus

  • 13 vesanus

    vē-sānus ( vae-sān-), a, um, adj., not of sound mind, mad, insane (mostly poet.).
    I.
    Lit.:

    remex,

    Cic. Div. 2, 55, 114:

    homo,

    id. Dom. 2, 3:

    tribunus plebis,

    id. ib. 21, 55:

    poëta,

    Hor. A. P. 455:

    stella vesani Leonis,

    fierce, raging, id. C. 3, 29, 19.—
    B.
    Impetuous:

    urbem cuidam Alexander donabat vesanus,

    Sen. Ben. 2, 16, 1:

    Caesaris agmen,

    Luc. 7, 496.—
    II.
    Transf., of inanim. and abstract things, fierce, wild, savage, furious, raging:

    vultus,

    Liv. 7, 33, 17:

    impetus,

    id. 9, 13, 3:

    manus,

    Prop. 2, 9, 10:

    vires,

    Ov. Am. 1, 7, 25:

    vesani murmura ponti,

    Prop. 1, 8, 5:

    flamma,

    Cat. 100, 7:

    fames,

    Verg. A. 9, 340:

    pontus,

    Manil. 5, 343:

    mero Regia,

    Luc. 8, 401.

    Lewis & Short latin dictionary > vesanus

  • 14 aestuōsus

        aestuōsus adj.    [aestus], burning hot, glowing: via: Syrtes, H.— In violent ebullition: freta, H.
    * * *
    aestuosa -um, aestuosior -or -us, aestuosissimus -a -um ADJ
    burning hot, glowing, sweltering, sultry; fevered; seething (water), raging

    Latin-English dictionary > aestuōsus

  • 15 aestus

        aestus ūs, m    [AID-], an agitation, glow, heat, rage of fire: furit aestus ad auras, V.: quia oleam momorderit aestus, H.: labore et aestu languidi, S.: ad aestūs vitandos aedificare, Cs.: Aestibus mediis, in midday heat, V.: Caniculae, H.: sidereus, O.: ulceris aestus, fever: aegri aestu febrique iactantur.—Poet., summer: medio in aestu, O. — Of the sea, a heaving, swell, surge: fervet aestu pelagus; cf. exsultant aestu latices, boil up, V.: aequoris, breakers, V.: ingreditur ferventes aestibus undas, O. — The waves, billows, sea: delphines aestum secabant, V.: maritimos aestūs maximos in oceano efficere, tides: minuente aestu, at low tide, Cs.—Fig.: quantos aestūs habet ratio comitiorum, tides of passion: civilis belli aestus, H.: quasi aestus ingeni.—Irresolution, uncertainty, hesitation: qui tibi aestus, qui error: amor irarum fluctuat aestu, V.: aestūs graves, H.
    * * *
    agitation, passion, seething; raging, boiling; heat/fire; sea tide/spray/swell

    Latin-English dictionary > aestus

  • 16 asper

        asper era, erum (poet., abl plur. aspris, V.), adj. with comp. and sup.    [ab + spes], without hope, adverse, calamitous, troublesome, cruel, perilous: tempora: oppugnatio, Cs.: mala res, spes multo asperior, S.: venatus, V.: fata, V. — As subst: aspera multa pertulit, hardships, H. — Of nature and character, rough, harsh, hard, violent, unkind, cruel: homo naturā: Iuno, V.: iuvenis monitoribus, H.: asperrimi ad condicionem pacis, L.: rebus non asper egenis, V.: cladibus asper, exasperated, O.: doctrina asperior: fores, i. e. of a cruel mistress, H.: Asperior tribulis (Galatea). more unfeeling, O. — Wild, savage, fierce: (anguis) siti, V.: tactu leo, H.: facetiae.—Of climate, harsh, severe: caelo Germania, Ta.: hiemps, S.: asperrimo hiemis, in the depth, Ta. — Of style, harsh: oratio. — Rough, uneven: regio: loca, Cs.: rura dumis, V.: rubus, prickly, V.: aequora ventis, H.: pocula signis, i. e. wrought in relief, V.: frons cornu, O.: capilli (i. e. hirsuti), H.: maria, stormy, V.: vinum, harsh, T.: pronuntiationis genus, rough: littera, i. e. the letter r, O.
    * * *
    I
    aspera -um, asperior -or -us, asperrimus -a -um ADJ
    rude/unrefined; cruel/violent/savage/raging/drastic; stern/severe/bitter; hard; rough/uneven/shaggy, coarse, harsh; embossed/encrusted; (mint condition coins); sharp/pointed, jagged/irregular, rugged/severe; sour, pungent, grating, keen
    II
    aspra -um, asprior -or -us, asprissimus -a -um ADJ
    rough/uneven, coarse/harsh; sharp/pointed; rude; savage; pungent; keen; bitter

    Latin-English dictionary > asper

  • 17 atrōx

        atrōx ōcis, adj. with comp. and sup.    [ater], savage, fierce, wild, cruel, harsh, severe: Tydides, H.: Iuno, V.: odium exercebat atrox, O.: animus Catonis, resolute, H.: odii Agrippina, in hatred, Ta.—Cruel, horrible, violent, raging, perilous: res tam atrox: lex: hora Caniculae, H.: facinus, L.: spectaculum, Ta.: pugna atrocior, L.: atrocissimum crimen.—Violent, bitter: genus orationis.
    * * *
    atrocis (gen.), atrocior -or -us, atrocissimus -a -um ADJ
    fierce, savage, bloody; heinous, cruel; severe; terrible, frightening, dreadful

    Latin-English dictionary > atrōx

  • 18 dē-fervēscō

        dē-fervēscō fervī and ferbuī, —, ere,    to cease raging, cool down, be allayed, be assuaged: dum defervescat ira: Sperabam iam defervisse adulescentiam, T.: cum cupiditates deferbuissent: quasi deferverat oratio.

    Latin-English dictionary > dē-fervēscō

  • 19 ex-saeviō

        ex-saeviō —, —, īre,     to cease raging: dum reliquum tempestatis exsaeviret, L.

    Latin-English dictionary > ex-saeviō

  • 20 fervidus

        fervidus adj. with comp. and (late) sup.    [FVR-], glowing, burning, fiery, fervid: pars mundi totā naturā fervida est: aestus, sultry, H.: aequor, raging, H.: sidus, H.: fervidius merum, H.: diei fervidissimum tempus, Cu.—Fig., glowing, fiery, hot, vehement, impetuous, violent, hasty: florente iuventā Fervidus, H.: puer (i. e. Cupido), H.: Fervidus ingenio, O.: mortis fraternae irā, V.: fervidi animi vir, L.: genus dicendi: fervidior oratio: Dicta, V.
    * * *
    fervida, fervidum ADJ
    glowing; boiling hot; fiery, torrid, roused, fervid; hot blooded

    Latin-English dictionary > fervidus

См. также в других словарях:

  • Raging — Ra ging (r[=a] j[i^]ng), a. & n. from {Rage}, v. i. {Ra ging*ly}, adv. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • raging — index disorderly, lunatic, outrageous, severe Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • raging — [adj] violent; mad angry, at boiling point*, bent*, bent out of shape*, beside oneself*, blowing a gasket*, blowing one’s top*, blustering, blustery, boiling mad*, boiling over*, enraged, fit to be tied*, frenzied, fuming, furious, going ape*,… …   New thesaurus

  • raging — rag|ing [ˈreıdʒıŋ] adj [only before noun] 1.) very great and hard to control ▪ a raging appetite ▪ I was in a raging temper. 2.) continuing strongly and showing no signs of ending ▪ a raging debate ▪ raging inflation ▪ The show was a raging… …   Dictionary of contemporary English

  • raging — [[t]re͟ɪʤɪŋ[/t]] 1) ADJ: ADJ n Raging water moves very forcefully and violently. The field trip involved crossing a raging torrent. 2) ADJ: ADJ n Raging fire is very hot and fierce. As he came closer he saw a gigantic wall of raging flame before… …   English dictionary

  • raging — rag|ing [ reıdʒıŋ ] adjective happening with a lot of force or violence: a raging snowstorm a raging battle a. very serious, painful, or strong: a raging fever/headache/thirst b. involving very strong emotions: a raging desire to be the best a… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • raging — adjective 1 (only before noun) raging feelings and emotions are extremely strong: a raging thirst | raging jealousy 2 a raging headache/toothache etc a very bad pain in your head etc 3 raging stream/torrent/waters water that flows fast and… …   Longman dictionary of contemporary English

  • raging — UK [ˈreɪdʒɪŋ] / US adjective 1) happening with a lot of force or violence a raging snowstorm a raging battle 2) very serious, painful, or strong a raging fever/headache/thirst 3) involving very strong emotions a raging desire to be the best a… …   English dictionary

  • raging — adjective 1. (of the elements) as if showing violent anger angry clouds on the horizon furious winds the raging sea • Syn: ↑angry, ↑furious, ↑tempestuous, ↑wild …   Useful english dictionary

  • raging — adjective 1) a raging mob Syn: angry, furious, enraged, incensed, infuriated, irate, fuming, seething, ranting; informal livid, wild; literary wrathful; informal smash mouth 2) raging seas Syn …   Thesaurus of popular words

  • raging — rag·ing (rāʹjĭng) adj. 1. Very active and unpredicatable; volatile: a raging debate; a raging fire. 2. Remarkable; extraordinary: a raging hit on prime time TV. * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»