Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fūror

  • 1 furor

        furor ōris, m    [furo], a raving, rage, madness, fury, passion: cuius furor consederit: Ira furor brevis est, H.: furore impulsus, Cs.: Catilinae, S.: Iuno acta furore, V.: se comitem illius furoris praebuit: iam hic conticescet furor, excitement, L.: civilis, dissension, H.: multitudinis: simplexne furor (est) Perdere? etc., is it not worse than folly? Iu.: Mille puellarum furores, passions for, H.: ut tibi sim furor, a cause of anger, Pr.: maris, rage, Tb.: caeli, Ct.— Prophetic frenzy, inspiration: ea (praesagitio) furor appellatur: Ut cessit furor, V.: vaticinos concepit mente furores, O.— Passionate love, eager desire: caeca furore, Ct.: equarum, V.: mille puellarum furores, H.— A loved one, flame: sive mihi Phyllis esset Seu quicumque furor, V.—Person., the god of madness, Rage: inpius, V.
    * * *
    I
    furari, furatus sum V DEP
    steal; plunder
    II
    madness, rage, fury, frenzy; passionate love

    Latin-English dictionary > furor

  • 2 fūror

        fūror ātus, ārī, dep.    [fur], to steal, purloin, pilfer: alqd: omne genus furandi: in furando manibus suis uti (of literary theft): (librum) abs te: civitatem, obtained by fraud: fessos oculos furare labori, i. e. withdraw, V.: speciem alcuius, i. e. assume, Pr.: patri equos, take away secretly, V.: furandi melior, i. e. in stratagems, Ta.
    * * *
    I
    furari, furatus sum V DEP
    steal; plunder
    II
    madness, rage, fury, frenzy; passionate love

    Latin-English dictionary > fūror

  • 3 Furor

    1.
    fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).
    I.
    Lit. (class.):

    solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

    furatur aliquid aut eripit,

    id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

    pecuniam ex templo,

    Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

    ad furandum venire,

    Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

    ille robore exercitus inpar, furandi melior,

    Tac. A. 3, 74 init.;

    of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

    Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

    id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—
    II.
    Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

    pone caput, fessosque oculos furare labori,

    Verg. A. 5, 845:

    membra,

    Sil. 10, 74:

    sese,

    id. 14, 561:

    vultus veste,

    i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

    non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

    Cic. Balb. 2, 5:

    speciem furabor Iacchi,

    will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

    audiendi facultatem,

    to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.
    2.
    fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.
    I.
    Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

    Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

    Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

    ira furor brevis est,

    Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

    fere ira et concitatio furori sunt similia,

    Quint. 7, 4, 31:

    hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

    Cic. Pis. 21, 50; cf.:

    furore atque amentiā impulsus,

    Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

    Catilinae,

    Sall. C. 24, 2:

    versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    caeci furore,

    Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

    rabidus,

    id. 63, 38:

    caecus,

    Hor. Epod. 7, 13:

    nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

    Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

    so of political excitement,

    Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

    mille puellarum, puerorum mille furores,

    Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

    ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

    Cic. Div. 1, 31, 66:

    negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

    id. ib. 1, 37, 88:

    ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

    fatidicos concepit mente furores,

    Ov. M. 2, 640:

    ad hunc impendiorum furorem,

    Suet. Ner. 31.—Prov.:

    furor fit laesa saepius patientia,

    Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

    vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

    vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

    nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

    Sil. 3, 146.— Poet., of things:

    caeli furor aequinoctialis,

    the raging storms, Cat. 46, 2.—
    (β).
    Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

    quis furor est, census corpore ferre suo?

    Ov. A. A. 3, 172:

    furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

    raging desire, Stat. Th. 8, 596:

    simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

    is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—
    II.
    Transf., the cause of wrath ( poet.):

    non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

    Prop. 1, 18, 15.—
    III.
    Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

    Lewis & Short latin dictionary > Furor

  • 4 furor

    1.
    fūror, ātus, 1, v. dep. a. ( act. inf. furasse, Fulg. Myth. 2, 6; sup. furatum, Plaut. Rud. 1, 2, 23; id. Trin. 4, 2, 22: furatus, in pass. signif., App. M. 10, p. 220) [fur], to steal, purloin, pilfer (syn.: latrocinor, clepo, rapio).
    I.
    Lit. (class.):

    solet haec, quae rapuit et furatus est dicere se emisse,

    Cic. Verr. 2, 1, 22, § 60:

    furatur aliquid aut eripit,

    id. Off. 2, 11, 40; id. N. D. 2, 63, 157:

    pecuniam ex templo,

    Quint. 3, 6, 41; Suet. Caes. 54.— Absol.:

    ad furandum venire,

    Plaut. Ps. 3, 2, 61; so of pillaging, military raids:

    ille robore exercitus inpar, furandi melior,

    Tac. A. 3, 74 init.;

    of literary theft: ut iste in furando manibus suis uteretur,

    Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33:

    si ego tuum (librum) ante legissem, furatum me abs te esse diceres,

    id. Att. 2, 1, 1; cf. Poët. ap. Quint. 8, 3, 29.—
    II.
    Transf., in gen., to take away by stealth, remove secretly, to withdraw:

    pone caput, fessosque oculos furare labori,

    Verg. A. 5, 845:

    membra,

    Sil. 10, 74:

    sese,

    id. 14, 561:

    vultus veste,

    i. e. to hide, Sen. Agam. 914:

    non enim furatus esse civitatem, non genus suum ementitus dicitur,

    Cic. Balb. 2, 5:

    speciem furabor Iacchi,

    will represent, personate, Prop. 4 (5), 2, 31:

    audiendi facultatem,

    to obtain by stealth, Amm. 14, 11, 15.
    2.
    fŭror, ōris, m. [furo], a raging, raving (in sickness or violent passion), rage, madness, fury.
    I.
    Prop.: hanc insaniam (manian), quae juncta stultitiae patet latius, a furore disjungimus... Quem nos furorem, melancholian illi (Graeci) vocant... Qui ita sit affectus, eum dominum esse rerum suarum vetant duodecim tabulae. Itaque non est scriptum:

    Si INSANVS, sed: SI FVRIOSVS ESCIT. Stultitiam enim censuerunt insaniam, constantiā, id est sanitate vacantem... furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem: quod cum majus esse videatur quam insania, tamen ejusmodi est, ut furor in sapientem cadere possit, non possit insania,

    Cic. Tusc. 3, 5, 11; id. Ac. 2, 27, 88:

    ira furor brevis est,

    Hor. Ep. 1, 2, 62; cf.:

    fere ira et concitatio furori sunt similia,

    Quint. 7, 4, 31:

    hic si mentis esset suae, nisi poenas patriae furore atque insania penderet,

    Cic. Pis. 21, 50; cf.:

    furore atque amentiā impulsus,

    Caes. B. G. 1, 40, 4; cf. id. ib. 7, 42:

    Catilinae,

    Sall. C. 24, 2:

    versatur mihi ante oculos aspectus Cethegi et furor in vestra caede bacchantis,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    caeci furore,

    Liv. 28, 22, 14; cf. Cat. 64, 197:

    rabidus,

    id. 63, 38:

    caecus,

    Hor. Epod. 7, 13:

    nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit,

    Cic. Lael. 11, 37; cf. id. Rep. 1, 28 fin.: si decima legio ad eundem furorem redierit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2;

    so of political excitement,

    Caes. B. G. 2, 3, 5; Liv. 2, 29, 11; 25, 4, 5; 28, 25, 12; Hor. C. 4, 15, 17; of the fierce passion of love, Prop. 1, 13, 20; Verg. A. 4, 101; Ov. H. 9, 145.—In plur.:

    mille puellarum, puerorum mille furores,

    Hor. S. 2, 3, 325; of the inspired frenzy of prophets and poets (as translation of the Gr. mania):

    ea (praesagitio) si exarsit acrius, furor appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu concitatur,

    Cic. Div. 1, 31, 66:

    negat sine furore Democritus quemquam poëtam magnum esse posse,

    id. ib. 1, 37, 88:

    ille furor (Cassandrae) patriae fuit utilis,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 65.—In plur.:

    fatidicos concepit mente furores,

    Ov. M. 2, 640:

    ad hunc impendiorum furorem,

    Suet. Ner. 31.—Prov.:

    furor fit laesa saepius patientia,

    Pub. Syr. 178 Rib.— Poet. also in a good sense:

    vidi animos, mortesque virŭm, decorisque furorem,

    vehement desire, Sil. 2, 324.—In plur.:

    nec tamen incautos laudum exhorresce furores,

    Sil. 3, 146.— Poet., of things:

    caeli furor aequinoctialis,

    the raging storms, Cat. 46, 2.—
    (β).
    Furor est, it is madness or folly; with inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

    quis furor est, census corpore ferre suo?

    Ov. A. A. 3, 172:

    furor est, mensuram ejus (mundi) animo quosdam agitasse atque prodere ausos... furor est, profecto furor, egredi ex eo, etc.,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    magno furor (leonis) est in sanguine mergi,

    raging desire, Stat. Th. 8, 596:

    simplexne furor (est) sestertia centum perdere et, etc.,

    is it not worse than folly, Juv. 1, 92.—
    II.
    Transf., the cause of wrath ( poet.):

    non ita saeva ira mea ut tibi sim merito semper furor,

    Prop. 1, 18, 15.—
    III.
    Fŭror, personified, Verg. A. 1, 294; cf. v. 348; as a deity, the companion of Mars, Sil. 4, 327; Stat. Th. 3, 424; 7, 52; cf. Petr. S. 124.

    Lewis & Short latin dictionary > furor

  • 5 furor

    madness, rage, frenzy.

    Latin-English dictionary of medieval > furor

  • 6 Ira furor brevis est

    • Anger is a brief insanity. (Horace)

    Latin Quotes (Latin to English) > Ira furor brevis est

  • 7 ira

    īra, ae ( gen. iraï

    for irae,

    Lucr. 3, 303), f. [kindred to Sanscr. īr, tremere, commoveri; cf.: ir-ya, vigorous; iras-yati, to be angry; Gr. eris, erethô].
    I.
    Prop., anger, wrath, rage, ire:

    ira est libido poeniendi ejus, qui videatur laesisse injuriā,

    Cic. Tusc. 4, 9, 21:

    ira, quae quamdiu perturbationem habet, dubitationem non habet,

    id. ib. 4, 36, 77:

    ira furor brevis est,

    Hor. Ep. 1, 2, 62:

    ira est cupiditas ulciscendae injuriae, Sen. de Ira, 1, 2, 4: facit ira nocentem Hunc sexum,

    Juv. 6, 647:

    facere aliquid per iram,

    in anger, Cic. Tusc. 4, 37, 79:

    plus irae suae quam utilitati communi paruisse,

    to his anger, Nep. Alc. 4, 6:

    irā et dolore incensus,

    id. Pelop. 5, 4:

    irā commotus,

    Sall. C. 31, 6:

    acuere iram,

    id. ib. 12, 590:

    attollere,

    id. ib. 2, 381:

    concipere,

    Just. 5, 10:

    concitare,

    Ov. P. 4, 14, 41:

    evomere in aliquem,

    Ter. Ad. 3, 2, 14:

    vertere in aliquem,

    Hor. Epod. 5, 54:

    non sufficit irae occidisse aliquem,

    Juv. 15, 169:

    indulgere irae,

    Liv. 23, 3:

    iram exstinguere,

    Petr. 94:

    contundere,

    Col. 6, 2:

    frangere,

    Quint. 6, 3, 9:

    lenire,

    id. 3, 8, 12:

    ponere,

    Hor. A. P. 160:

    moderari irae,

    id. Ep. 1, 2, 59:

    pone irae frena modumque,

    Juv. 8, 88:

    quantulacumque est occasio, sufficit irae,

    id. 13, 183:

    dum defervescat ira,

    Cic. Tusc. 4, 36, 78: deflagrat, Liv. [p. 1000] 40, 8:

    decedit,

    Ter. Hec. 3, 5, 55:

    irae sunt inter aliquos,

    id. And. 3, 3, 20:

    ira inter eas intercessit,

    id. Hec. 3, 1, 25:

    in Romanos, propter obsides nuper interfectos,

    Liv. 25, 15, 7:

    adversus Romanos,

    id. 36, 6, 1:

    ira deorum,

    Ov. M. 1, 378; Juv. 13, 100:

    numinis,

    Ov. Tr. 3, 6, 23:

    deūm,

    Verg. A. 3, 215:

    Junonis,

    id. ib. 1, 4:

    in quorum mente pares sunt Et similes ira atque fames,

    Juv. 15, 131.— Plur.:

    veteres in Populum Romanum irae,

    Liv. 21, 25, 2:

    excitare iras,

    Verg. A. 2, 594:

    horribiles exercere iras,

    id. G. 3, 152:

    mollire iras,

    Liv. 1, 9:

    induere,

    Stat. Th. 1, 38:

    quicquid ex foedere rupto irarum in nos caelestium fuit,

    Liv. 9, 1:

    iras plumbeas gerere,

    heavy, Plaut. Poen. 3, 6, 18:

    inde irae et lacrimae,

    Juv. 1, 168.— With obj.-gen., on account of:

    ob iram fugae,

    Liv. 27, 7:

    amissae praedae,

    id. 1, 5:

    diremptae pacis,

    id. 9, 8; 21, 2; 37, 51:

    ereptae virginis,

    Verg. A. 2, 413.—So, plur.:

    irae imperatorum,

    against the commanders, Liv. 8, 30:

    cladum,

    because of, indignation at, Sil. 12, 271.—
    II.
    Transf.
    A.
    A cause of anger, provocation:

    aut age, dic aliquam, quae te mutaverit, iram,

    Ov. P. 4, 3, 21. —
    B.
    An object of anger or hatred:

    justae quibus est Mezentius irae,

    Verg. A. 10, 714 Jan. ad loc.:

    Hannibal est irae tibi,

    Sil. 11, 604.—
    C.
    A passion inspired by anger ( poet.):

    subit ira cadentem Ulcisci patriam,

    Verg. A. 2, 575.—
    D.
    Of inanim. and abstr. things, violence, impetuosity, fury (mostly poet.):

    belli,

    Sall. Hist. Fragm. 4, 61, 3 Dietsch:

    ira belli desenuit,

    id. ib. 1, 93:

    flagelli,

    Val. Fl. 7, 149:

    maris,

    id. 1, 37:

    dant mucronibus iras,

    Sil. 7, 344:

    nimborum,

    id. 17, 253:

    grandinis,

    id. 12, 610. —
    III.
    Personified:

    comunt Furor Iraque cristas,

    Stat. Th. 3, 424.— Plur.:

    Iraeque Insidiaeque, dei (Mavortis) comitatus,

    Verg. A. 12, 336:

    atraeque genis pallentibus Irae,

    Val. Fl. 2, 205; Sil. 4. 437.

    Lewis & Short latin dictionary > ira

  • 8 irasco

    īrascor, īrātus ( act. collat. form īra-sco, ĕre, Pompon. and Nigid. ap. Non. 127, 8 sq.:

    irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60), 3, v. dep. [ira], to be angry, to be in a rage (syn.: succenseo, indignor); constr. absol.; with dat., with in and acc., or acc. of pronouns (class.).
    (α).
    With dat. (so most freq.):

    vehementer mihi,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64:

    tibi jure,

    Ter. And. 2, 3, 20:

    di inmortales hominibus irasci et succensere consuerunt,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46:

    ego non tibi irascor, quod, etc.,

    id. Sull. 18, 50:

    miror, cur tu huic irascere,

    id. Planc. 7, 17; id. Vat. 9, 21:

    improbitati candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    his irascebamur,

    id. Lig. 11, 13; id. Sull. 17, 49:

    ego tibi irascerer: tibi ego possem irasci?

    id. Q. Fr. 1, 3, 1:

    irasci amicis,

    id. Phil. 8, 5:

    inimicis,

    Caes. B. C. 1, 8:

    votis meis,

    Ov. H. 1, 68:

    patriae,

    Nep. Epam. 7, 1:

    admonitioni,

    Quint. 2, 6, 3: erroribus, Sen. de Ira, 2, 10, 1.—
    (β).
    Absol.:

    noli irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60:

    de nihilo,

    id. Truc. 4, 2, 56:

    numquam sapiens irascitur,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19:

    numquam irasci desinet sapiens, si semel coeperit, Sen. de Ira, 2, 9, 1: nec cuiquam irasci propiusque accedere virtus,

    Verg. A. 10, 712:

    irasci, quod ausi hoc essent superi,

    Ov. M. 6, 269:

    qui nesciat irasci,

    Juv. 10, 360.—
    (γ).
    With in and acc.:

    an et in hunc fratrem irascitur,

    Sen. Contr. 5, 32, 14:

    iratus est Dominus in populum suum,

    Vulg. Psa. 105, 40:

    taurus irasci in cornua discit,

    to gather his rage into his horns, Verg. G. 3, 232; id. A. 12, 104.—
    (δ).
    With acc.: idne irascimini, si quis, etc., Cato ap. Gell. 7, 3:

    nihil,

    Gell. 19, 12, 10:

    ne nostram vicem irascaris,

    with us, Liv. 34, 32, 6.—
    (ε).
    Rarely with pro: viri pro suorum injuriis, Sen. de Ira, 1, 12, 4. —
    II.
    Transf., of inanim. subjects:

    cum pelago ventus irascitur,

    Petr. 104:

    iratus est furor meus in te,

    Vulg. Job, 42, 7:

    irascetur furor eorum in nos,

    ib. Psa. 123, 3.—Hence, īrātus, a, um, P. a., angered, enraged, angry, violent, furious (class.):

    numquid iratus es mihi propter has res?

    Plaut. Ps. 5, 2, 30:

    iratum adversario judicem facere,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    quam ìratus de judicio, et de vilico!

    id. Fl. 4, 11:

    quamvis irata est, non hoc irata negabit,

    Ov. M. 2, 568 al.:

    cum sint tibi (convivi) irati,

    Cic. Att. 16, 3, 1:

    non existimo Marcellum ideo fortem fuisse, quia fuerit iratus,

    id. Tusc. 4, 22, 49:

    non quasi fortuitus nec ventorum rabie, sed iratus cadat in terras ignis,

    Juv. 13, 226.— Comp.:

    Archytas cum vilico factus esset iratior,

    Cic. Tusc. 4, 36, 78.— Sup.:

    Caesar illis fuerat iratissimus,

    Cic. Phil. 8, 6, 19.—
    B.
    Transf., of things, raging, violent, furious:

    mare,

    Hor. Epod. 2, 6:

    venter,

    ravening, id. S. 2, 8, 5:

    sitis,

    violent, Prop. 4 (5), 9, 62:

    venti,

    id. 4 (5), 6, 28:

    sistrum,

    Juv. 13, 93.— Adv.: īrātē, angrily, Phaedr. 4, 24, 14.— Comp.:

    iratius,

    Col. 7, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > irasco

  • 9 irascor

    īrascor, īrātus ( act. collat. form īra-sco, ĕre, Pompon. and Nigid. ap. Non. 127, 8 sq.:

    irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60), 3, v. dep. [ira], to be angry, to be in a rage (syn.: succenseo, indignor); constr. absol.; with dat., with in and acc., or acc. of pronouns (class.).
    (α).
    With dat. (so most freq.):

    vehementer mihi,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64:

    tibi jure,

    Ter. And. 2, 3, 20:

    di inmortales hominibus irasci et succensere consuerunt,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46:

    ego non tibi irascor, quod, etc.,

    id. Sull. 18, 50:

    miror, cur tu huic irascere,

    id. Planc. 7, 17; id. Vat. 9, 21:

    improbitati candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    his irascebamur,

    id. Lig. 11, 13; id. Sull. 17, 49:

    ego tibi irascerer: tibi ego possem irasci?

    id. Q. Fr. 1, 3, 1:

    irasci amicis,

    id. Phil. 8, 5:

    inimicis,

    Caes. B. C. 1, 8:

    votis meis,

    Ov. H. 1, 68:

    patriae,

    Nep. Epam. 7, 1:

    admonitioni,

    Quint. 2, 6, 3: erroribus, Sen. de Ira, 2, 10, 1.—
    (β).
    Absol.:

    noli irascier,

    Plaut. Capt. 4, 2, 60:

    de nihilo,

    id. Truc. 4, 2, 56:

    numquam sapiens irascitur,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19:

    numquam irasci desinet sapiens, si semel coeperit, Sen. de Ira, 2, 9, 1: nec cuiquam irasci propiusque accedere virtus,

    Verg. A. 10, 712:

    irasci, quod ausi hoc essent superi,

    Ov. M. 6, 269:

    qui nesciat irasci,

    Juv. 10, 360.—
    (γ).
    With in and acc.:

    an et in hunc fratrem irascitur,

    Sen. Contr. 5, 32, 14:

    iratus est Dominus in populum suum,

    Vulg. Psa. 105, 40:

    taurus irasci in cornua discit,

    to gather his rage into his horns, Verg. G. 3, 232; id. A. 12, 104.—
    (δ).
    With acc.: idne irascimini, si quis, etc., Cato ap. Gell. 7, 3:

    nihil,

    Gell. 19, 12, 10:

    ne nostram vicem irascaris,

    with us, Liv. 34, 32, 6.—
    (ε).
    Rarely with pro: viri pro suorum injuriis, Sen. de Ira, 1, 12, 4. —
    II.
    Transf., of inanim. subjects:

    cum pelago ventus irascitur,

    Petr. 104:

    iratus est furor meus in te,

    Vulg. Job, 42, 7:

    irascetur furor eorum in nos,

    ib. Psa. 123, 3.—Hence, īrātus, a, um, P. a., angered, enraged, angry, violent, furious (class.):

    numquid iratus es mihi propter has res?

    Plaut. Ps. 5, 2, 30:

    iratum adversario judicem facere,

    Cic. de Or. 1, 51, 220:

    quam ìratus de judicio, et de vilico!

    id. Fl. 4, 11:

    quamvis irata est, non hoc irata negabit,

    Ov. M. 2, 568 al.:

    cum sint tibi (convivi) irati,

    Cic. Att. 16, 3, 1:

    non existimo Marcellum ideo fortem fuisse, quia fuerit iratus,

    id. Tusc. 4, 22, 49:

    non quasi fortuitus nec ventorum rabie, sed iratus cadat in terras ignis,

    Juv. 13, 226.— Comp.:

    Archytas cum vilico factus esset iratior,

    Cic. Tusc. 4, 36, 78.— Sup.:

    Caesar illis fuerat iratissimus,

    Cic. Phil. 8, 6, 19.—
    B.
    Transf., of things, raging, violent, furious:

    mare,

    Hor. Epod. 2, 6:

    venter,

    ravening, id. S. 2, 8, 5:

    sitis,

    violent, Prop. 4 (5), 9, 62:

    venti,

    id. 4 (5), 6, 28:

    sistrum,

    Juv. 13, 93.— Adv.: īrātē, angrily, Phaedr. 4, 24, 14.— Comp.:

    iratius,

    Col. 7, 12, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > irascor

  • 10 aequinoctiālis

        aequinoctiālis e, adj.    [aequinoctium], equinoctial: caeli furor, Ct.
    * * *
    aequinoctialis, aequinoctiale ADJ
    equinoctial, of/connected with the equinox

    Latin-English dictionary > aequinoctiālis

  • 11 ā-mēns

        ā-mēns entis, adj. with comp. and sup.    [ab + mens], out of one's senses, mad, frantic, distracted: arma amens capio, V.: homo amentissimus: metu, L.: magnitudine periculi, Cu.: animi, V.: malis cor, L.—Foolish, stupid: amentissimum Consilium, multo amentiores: furor, Ct.

    Latin-English dictionary > ā-mēns

  • 12 ante

        ante adv. and praep.    [ANT-].    I. Adv., of space, before, in front, forwards: ante aut post pugnandi ordo, L.: positum ante pullum Sustulit, served, H.: non ante, sed retro.—Usu. of time, before, previously: nonne oportuit Praescisse me ante, T.: fructus ante actae vitae: ante feci mentionem: ut ante dixi: ut saepe ante fecerant: non filius ante pudicus, hitherto, Iu.: multis ante saeculis, many centuries earlier: paucis ante diebus: biennio ante: paulo ante, a little while ago: ante aliquanto: tanto ante praedixeras.—Followed by quam, sooner than, before: ante quam ad sententiam redeo, dicam, etc.: memini Catonem anno ante quam est mortuus disserere: ante quam veniat in Pontum, mittet, etc.: ante... Ararim Parthus bibet... Quam... labatur, etc., V.: qui (sol) ante quam se abderet, vidit, etc.: ante vero quam sit ea res adlata: nullum ante finem pugnae quam morientes fecerunt, L. — Rarely with a subst: neque ignari sumus ante malorum, earlier ills, V.: prodere patriam ante satellitibus, to those who had been, etc., L.—    II. Praep. with acc, before. —In space: ante ostium: ante fores, H.: ante aras, V. — Of persons: causam ante eum dicere, plead before his bar: ante ipsum Serapim: ante ora patrum, V.: ante oculos vestros: togati ante pedes, as servants, Iu.: equitatum ante se mittit, Cs.: ante signa progressus, L.—Fig.: pone illum ante oculos viam, recall: omnia sunt posita ante oculos, made clear. — Of esteem or rank, before: facundiā Graecos ante Romanos fuisse, S.: me ante Alexandrum... esse, superior to, L.: Iulus Ante annos animum gerens, superior to, V.: ante alios gratus erat tibi, more than, O.: (virgo) longe ante alios insignis specie, L.: felix ante alias virgo, V.: ante omnīs furor est insignis equarum, V.: longe ante alios acceptissimus militum animis, L.: maestitia ante omnia insignis, above all things, L.: dulces ante omnia Musae, V. — In time, before: ante brumam, T.: ante lucem venire: ante noctem, H.: ante lucernas, Iu.: ante me sententias dicere, S.: tot annis ante civitatem datam: ante id tempus duces erant, until, N.: neque umquam ante hunc diem, never till now, T.: iam ante Socratem, before the time of: qui honos togato habitus ante me est nemini, before my time: Ante Iovem, V.: ante Helenam, H.: per hunc castissimum ante regiam iniuriam sanguinem iuro, L.: ante mare et terras, O.: ante cibum, H.: Hoc discunt omnes ante alpha et beta, before learning ABC, Iu.: ante istum praetorem, before his praetorship: ante hanc urbem conditam, before the founding of this city: ante Epaminondam natum, N.: ante te cognitum, S.: ante conditam condendamve urbem, i. e. built or planned, L.—Poet., with gerund: (equi) ante domandum, before they are broken, V. — Esp. in phrases: factus est (consul) bis, primum ante tempus, before the lawful age: Filius ante diem patrios inquirit in annos, before the destined time, O.: Sed misera ante diem, prematurely, V.: dies ante paucos, a few days sooner, L.: nobis ante quadrennium amissus est, four years ago, Ta.— Ante diem (abbrev. a. d.) with an ordinal number denotes the day of the month, reckoned inclusively, e. g., ante diem quintum (a. d. V.) Kalendas Aprilīs means, by our reckoning, the fourth day before the calends of April: ante diem XIII. Kalendas Ianuarias, the 20th of Dec.: ante diem quartum idūs Martias, the 3d day before the Ides of March, the 12th of March, L. — The entire phrase, as the name of the day, may be preceded by a praep: in ante diem quartum Kal. Dec. distulit: caedem te optimatium contulisse in ante diem V. Kal. Nov., to the 28th of Oct.
    * * *
    I
    before, previously, first, before this, earlier; in front/advance of; forwards
    II
    in front/presence of, in view; before (space/time/degree); over against, facing

    Latin-English dictionary > ante

  • 13 ārdeō

        ārdeō sī, sus, ēre    [3 AR-], to be on fire, burn, blaze, be burned: septem tabernae arsere, L.: arsuras comas obnubit, V.: hospes Paene arsit, H.: arsuri ignibus artūs, O.—Fig., to flash, sparkle, shine: ardebant oculi.—Of colors: Tyrio murice laena, V. — Of passion, etc., to burn, glow, be inflamed, be afire: cum furor arderet Antonii: inplacabilis ardet, V.: amore: iracundiā, T.: cum bello Italia arderet: irā, L.: in illum odia civium ardebant: furore, L.: studiis equorum, with zeal for racing, H.: animi ad ulciscendum ardebant, were full of fury, Cs.: in arma magis, V.—Poet., with inf, to desire ardently: ruere utroque, O.— Esp., to be afire with love, burn with love: captis mentibus, O.: non aliā magis, H. — Poet., with acc: Alexin, V.: adulteri Crines, H.
    * * *
    ardere, arsi, arsus V
    be on fire; burn, blaze; flash; glow, sparkle; rage; be in a turmoil/love

    Latin-English dictionary > ārdeō

  • 14 brevis

        brevis e, adj. with comp. and sup.    [BREG-].— In space, short: via, V.: brevior via, N.: cursus brevissimus, V.: brevius iter, O.: tam brevis aqua, so narrow a stream, O.: scopulus, small, O.: brevibus Gyaris, Iu. — Of stature, short, small, low: iudex brevior quam testis: (puella) longa brevisque, O. — Of height: ut pleraque Alpium, sicut breviora, ita adrectiora sunt, lower, L.—Of depth, shallow: vada, V.: puteus, Iu.— Plur n. as subst, shallow places, shallows, shoals: Eurus In brevia urget, V.—Of the line of a circle: ubi circulus spatio brevissimus ambit, makes the shortest path, O.—Fig., of life: vitae curriculum: vitae brevis cursus: fila vitae breviora, O.—Little, small: brevibus implicata viperis, H.: caput, H.: alvus, V.: folia breviora, H.: census, H.: sigillum, O.—As subst n.: scis In breve te cogi, i. e. to be rolled up closely (of a book), H. — Meton., of time, short, brief, little, short-lived: tempus: brevissimum tempus, L.: anni, H.: occasio, T.: omnia brevia tolerabilia esse debent: vitae summa brevis (gen.), H.: littera, a short vowel: syllaba, a short syllable, H.: dactylus, qui est e longā et duabus brevibus: aut omnia breviora aliquanto fuere, aut, etc., occupied a shorter time, L.: flores rosae, short-lived, H.: cena, frugal, H.: ira furor brevis est, H.—Of discourse, short, brief, concise: narratio: Crassi oratio: quam brevia responsu!: cum se breves putent esse, brief: brevis esse laboro, Obscurus fio, H.: breve facere, to be brief: in breve coactae causae, L.: tam in brevi spatio, in so short time, T.: brevi spatio, a little while, S.: spatio brevi, H.: brevi tempore ad nihilum venire, in a little while.
    * * *
    I
    breve, brevior -or -us, brevissimus -a -um ADJ
    short, little, small, stunted; brief, concise, quick; narrow, shallow; humble
    II
    short catalog, summary document

    Latin-English dictionary > brevis

  • 15 cōgō

        cōgō coēgī, coāctus, ere    [com- + ago], to drive together, collect, crowd, bring together, summon, congregate, convene: certe cogit is qui congregat homines: coacti sunt si, etc.: pecus, V.: talenta ad quindecim Coëgi, collected, T.: pecunias, to exact: pecuniam a civitatibus, to extort: ad iudicium familiam, Cs.: concilio coacto, Cs.: (equites) ex Latio, levy, S.: copias in unum locum, Cs.: ingens coacta vis navium est, L.: milites in provinciam, L.: ad militiam aliquos, S.: auxilia undique, V.: senatum, to convene, L.: cogimur in senatum: coguntur senatores gratiā: in senatum acerbe cogi, to be summoned: ovīs stabulis, V. — Of fluids, to thicken, condense, curdle, coagulate, gather: caelum in quo nubes coguntur: in nubem cogitur aër, V.: frigore mella, V.: lac coactum, O. — To contract, narrow, straiten: saltus in artas coactus fauces, L.: amnem in tenuem alvum, Cu.—To force, drive, press: quercum cuneis coactis scindere, V.: vitīs in sulcum, V.—With agmen, to bring up the rear, L.: ut nec agmen cogamus, are the last: stellae, quarum agmina cogit Lucifer, O. — Fig.: in angustum meae coguntur copiae, my resources are brought into straits, T.: me defensionis in semihorae curriculum, restrict. — To urge, force, compel, constrain: coactus legibus Eam uxorem ducet, T.: tam vehemens fui quam cogebar: vis cogendae militiae, L.: huic leges cogunt nubere hanc, T.: Orgetorigem causam dicere, Cs.: Iugurtham spem salutis in fugā habere, S.: vi ut rediret, T.: ut vos eum condemnetis: vi, ut eos paterentur, etc., Cs.: senatus cogitur ut decernat, ut, etc.: ingratiis ad depugnandum omnes, N.: ad proelia, V.: alquem in deditionem, L.: et scis in breve te cogi (of a book), are rolled up tightly, H.: finitumos armis sub imperium suum, S.: quod vos vis cogit, id, etc., T.: quod sua quemque mala cogebant, L.: quid non mortalia pectora cogis? V.: ad id, quod natura cogeret, accelerare, N.: quidquid cogebat ventris furor, Iu.: Invitus feci, lex coëgit, T.: ‘non licet.’ At causa cogit: vagi quas nox coëgerat sedes habebant, S.: nullo cogente, spontaneously, O.: lacrimae coactae, forced, V.: lacrimae coactae, uncontrollable, O.: nihil feci nisi coactus, on compulsion: coactus metu.— To conclude: ex quibus id cogitur.
    * * *
    cogere, coegi, coactus V TRANS
    collect/gather, round up, restrict/confine; force/compel; convene; congeal; felt

    Latin-English dictionary > cōgō

  • 16 cōnstantia

        cōnstantia ae, f    [constans], steadiness, firmness, constancy, perseverance: dictorum: vocis atque voltūs, N.: quantum haberet in se boni constantia, discipline, Cs.: Nec semel offensae cedet constantia formae, H.—Fig., agreement, harmony, symmetry, consistency: dictorum atque factorum: ea constantiae causā defendere, for consistency's sake: promissi, adherence to.—Firmness, steadfastness, constancy, self-possession: vestra: eorum: hinc constantia, illinc furor: firmamentum constantiae est fides: animi, O.—In the Stoic philos., self-possession, placidity: sunt tres constantiae.
    * * *
    perseverance; harmony; steadfastness, persistence; firmness; courage; loyalty; steadiness, regularity, consistency; constancy; resistance to change

    Latin-English dictionary > cōnstantia

  • 17 conticēscō (-cīscō）

       conticēscō (-cīscō） ticuī, —, ere, inch.    [com+taceo], to become still, cease speaking, fall silent: conscientiā convictus conticuit: subito, O. — To keep silence: paulisper, L.—To be silenced, cease, be hushed: sermo: de tuis laudibus: conticuit lyra, H.: undae, O.—Fig., to become still, cease, stop, abate: cum iudicia conticuissent: actiones tribuniciae, L.: furor, L.

    Latin-English dictionary > conticēscō (-cīscō）

  • 18 crēdō

        crēdō didī, ditus, ere    [CRAT- + 2 DA-], to give as a loan, lend, make a loan: pecunias creditas solvere: quibus pecuniam.—To commit, consign, intrust: alcuius fidei: mihi suom animum, T.: militi arma, L.: se suaque omnia alienissimis, Cs.: pennis se caelo, V.: te aequo Mecum solo, on fair ground, V.: arcana libris, H. — Poet.: non ita Creditum Poscis Quintilium deos, not on such terms intrusted to them, H.: In soles audent se germina Credere, V.—Fig., to trust, confide in, have confidence in: virtuti suorum, S.: suis militibus, L.: nimium colori, V.: aliis (fungis) male creditur, H.: campo, open fight, V. — To believe, give credence, trust: istuc tibi, T.: Chaereae iniurato: experto credite, quantus, etc., one who knows by experience, V.: ne cui de te plus quam tibi credas, H.: mihi crede, upon my word: certe credemur, ait, si, etc., O.: ora non credita, O.: (Cassandra) non credita Teucris, V.—To believe, hold true, admit: quid iam credas? T.: quis hoc credat? O.: ne quid de se, S.: nec sit mihi credere tantum! would I could discredit, V.: civitatem bellum facere ausam vix erat credendum, Cs.: inridet credentes, believers, O.: res credi non potest: arte Sinonis Credita res, V.: aut verus furor, aut creditus, O.—To be of opinion, think, believe, suppose, imagine: timeo ne aliud credam atque aliud nunties, T.: id quod volunt, Cs.: fortem crede, H.: se Suevorum caput, Ta.: pro certo creditur vacuam domum fecisse, S.: divinitate creditā Carmentae, L.: Crassum non ignarum fuisse, S.: caelo credidimus Iovem Regnare, H.: victos crederes, one might have imagined, L.: Crediderim, would fain believe, V.: in rem fore credens, expecting, S.: quem (Athin) peperisse Limnate creditur, O.: credi posset Latonia, be taken for, O.: Credo inpetrabo ut, etc., I suppose, T.: si te interfici iussero, credo, erit verendum, etc.: quod Pompeius, credo, non audebat, etc., Cs.: non enim, credo, id praecipit, ut, etc., I can't suppose he meant to teach, etc.
    * * *
    credere, credidi, creditus V
    trust, entrust; commit/consign; believe, trust in, rely on, confide; suppose; lend (money) to, make loans/give credit; believe/think/accept as true/be sure

    Latin-English dictionary > crēdō

  • 19 cum or (earlier) quom (not quum)

        cum or (earlier) quom (not quum) conj.    [1 CA-].    I. Prop., of time (cum temporale), constr. with indic. in an independent assertion; with subj. in a subordinate statement.—Fixing a point of time, when, at the time when: Lacrumo, quom in mentem venit, now that, T.: auditis, cum ea breviter dicuntur: eo cum venio: Postera cum lustrabat terras dies, V.: cum contionem habuit: cum proxime Romae fui: cum Italia vexata est: cum stellas fugarat dies, V.: quom non potest haberi, cupis, T.: tempus cum pater iacebat: eo tempore, cum necesse erat: memini noctis illius, cum pollicebar: tunc, cum adempta sunt arma, L.: etiam tum, cum verisimile erit, latratote, not until: cum peroraro, tum requiratis: cum signum dedero, tum invadite, L.: sese, cum opus esset, signum daturum, Cs.: sua bona, cum causae dicendae data facultas sit, tum se experturum, L. — Fixing or defining a period of time, when, while, during the time that, as, as long as, after: Alium esse censes nunc me, atque olim quom dabam? T.: risum vix tenebam, cum comparabas, etc.: tum, cum illum exterminari volebam, putabam, etc.: Hasdrubal, cum haec gerebantur, apud Syphaeum erat, L.—Of repeated action, when, whenever, at times when, as often as, always... when, if: omnes, quom valemus, recta consilia aegrotis damus, T.: cum permagna praemia sunt, est causa peccandi: Cum furit... Profuit aestūs avertere, V.: cum cogniti sunt, retinent caritatem: cum rosam viderat, tum incipere ver arbitrabatur, never until.—In clauses stating a fact, the point or period of time fixed by the main sentence (cum inversum), when, at the time when, and at this time, and meanwhile, and yet: longe iam abieram, quom sensi, T.: dies nondum decem intercesserant, cum filius necatur: Vix ea fatus erat, cum scindit se nubes, V.: multum diei processerat, cum etiamtum eventus in incerto erat, S.: nondum lucebat, cum scitum est: iamque hoc facere apparabant, cum matres procurrerunt, Cs.: Et iam phalanx ibat... flammas cum puppis Extulerat, V.: anni sunt octo, cum interea invenitis, etc.: cum interim milites domum obsidere coeperunt: nondum centum anni sunt, cum lata lex est.—Describing a time by natural events, when, while, as soon as: ipsi, cum iam dilucesceret, deducuntur: cum lux adpropinquaret.—In narration, describing the occasion or circumstances of an action (cum historicum), when, on the occasion that, under the circumstances that, while, after.—With imperf: Magistratus quom ibi adesset, occeptast agi, T.: Marius, cum secaretur, vetuit se adligari: Caesar cum ab hoste non amplius abesset... legati revertuntur, Cs.: heri, cum vos non adessetis: cum ad tribum Polliam ventum est, et praeco cunctaretur, ‘cita,’ inquit, etc., L.: Socrates, cum XXX tyranni essent, pedem portā non extulit, as long as: vidi, Cum tu terga dares, O.: is cum interrogaretur... respondit.—With maxime, just as, precisely when: Caesar, cum maxime furor arderet Antoni, exercitum comparavit: cum maxime agmen explicaretur, adoriuntur, L. — With perf: hic pagus, cum domo exisset, Cassium interfecerat, Cs.: cum domos vacuas fecissent, iunguntur nuptiis, L.: cum fanum expilavisset, navigabat Syracusas. — Of repeated occasions, when, whenever, on every occasion that, as often as.—With imperf: dispersos, cum longius procederent, adoriebatur, Cs.: saepe, cum aliquem videret, etc., on seeing, N.: numquam est conspectus, cum veniret. — With pluperf: Cum cohortes ex acie procucurrissent, Numidae effugiebant, Cs.: qui cum in convivium venisset: quantum obfuit multis, cum fecissent, etc.—Describing a time named in the principal sentence, when, such that, in which: Si ullum fuit tempus quom ego fuerim, etc., T.: fuit antea tempus, cum Galli superarent, Cs.: vigesimo anno, cum tot praetores in provinciā fuissent: eodem anno, cum omnia infida essent, L.: biduum supererat, cum frumentum metiri oporteret, in which, Cs.: fuit cum arbitrarer, etc.: audivi cum diceret, etc.—    II. Meton., of identical actions, when, in that, by the fact that: Qui quom hunc accusant, Naevium accusant, T.: quae cum taces, nulla esse concedis: quod cum facit, iudicat, etc.: senatum intueri videor, cum te videor, L.: loco ille motus est, cum ex urbe est depulsus: quod cum dederis, illud dederis, ut, etc.: illa scelera, cum eius domum evertisti (which you committed) in uprooting: purgatio est cum factum conceditur, culpa removetur.—In hypothesis, assuming a fact, when, if: ad cuius fidem confugiet, cum per eius fidem laeditur, etc.—Contrary to fact, when, if, if at such a time: haec neque cum ego dicerem, neque cum tu negares, magni momenti nostra esset oratio: quod esset iudicium, cum tres... adsedissent?—Explaining a feeling, etc., that, because, for: Dis habeo gratiam, Quom adfuerunt liberae, T.: gratulor tibi, cum tantum vales. — As connective, correl. with tum, while, when; cum... tum, as... so, both... and, and besides, while... especially: Quom id mihi placebat, tum omnes bona dicere, T.: cum omnes eo convenerant, tum navium quod ubique fuerat coëgerant, Cs.: qui cum multa providit, tum quod te consulem non vidit: movit patres cum causa, tum auctor, L.—In the adverb. phrase cum maxime, with ellips. of predicate, in the highest degree, most: hanc Amabat, ut quom maxime, tum Pamphilus, as much as ever, T.: ea, quae fiunt cum maxime, i. e. at this very moment: sed cum maxime tamen hoc significabat, precisely this: quae multos iam annos, et nunc cum maxime, cupit.—    III. Praegn., giving a cause or reason (cum causale), when, since, because, inasmuch as, seeing that, in that, in view of the fact that: haud invito sermo mi accessit tuos, Quom... intellego, T.: Deos quaeso ut sit superstes, Quom veritust facere, etc., T.: an pater familiarissimis suscensuit, cum Sullam laudarent? for praising: quae cum ita sint, videamus, etc.: cum longinqua instet militia, commeatum do, L.: cum tanta multitudo tela conicerent, potestas erat, etc., Cs.: cum esset egens, coepit, etc.: Caesar cum constituisset hiemare in continenti, obsides imperat, Cs.—So often nunc cum, now that, since in fact: nunc vero cum sit unus Pompeius.—Often with praesertim, especially since, more than all when: nam puerum non tollent... Praesertim quom sit, etc., T.: cum praesertim vos aliam miseritis.—With quippe, since evidently, since of course: nihil est virtute amabilius... quippe cum propter virtutem diligamus, etc. — In contrasts, when, while, whereas, while on the contrary, and yet (cum adversativum): finem faciam dicundi, quom ipse finem non facit? T.: quo tandem ore mentionem facitis... cum fateamini, etc.: cum maximis eum rebus liberares... culpam relinquebas: simulat se confiteri, cum interea aliud machinetur.—In concessions, when, although, notwithstanding (cum concessivum): nil quom est, nil defit tamen, T.: pecuniam facere cum posset, non statuit: cum aquae vim vehat ingentem (Druentia), non tamen navium patiens est, L.: patrem meum, cum proscriptus non esset, ingulastis: quam causam dixerat, cum annos ad quinquaginta natus esset?

    Latin-English dictionary > cum or (earlier) quom (not quum)

  • 20 ē-lūdō

        ē-lūdō sī, sus, ere,    to stop playing, cease to sport: litus, quā fluctus eluderet. — To parry, elude, avoid: quasi rudibus eius eludit oratio (i. e. in a sham fight): elusa volnera, O.—To escape, avoid, shun: celeritate navium nostros, Cs.: Orsilochum fugiens, V.: Satyros sequentīs, O.: contra eludere Poenus, avoided a fight, L.—To make vain, frustrate: bellum quiete, quietem bello, L.: his miraculis elusa fides, i. e. denied, L.—To delude, deceive, cheat: eludendi occasiost senes, T.: elusa imagine tauri Europa, O.: eludebas, cum, etc., you were making a pretence. — To mock, jeer, make sport of, trifle with, insult: quamdiu furor tuus nos eludet?: illum vicissim: per licentiam, L.: gloriam eius, L.: alqm contumeliis, L.

    Latin-English dictionary > ē-lūdō

Страницы

См. также в других словарях:

  • furor — sustantivo masculino 1. (no contable) Enfado violento: Su furor era incontenible. 2. (no contable) Violencia o ímpetu con que se hace una cosa: Acometió con furor a sus enemigos. 3. (no contable) Momento cumbre de una cosa: En el furor de la… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Furor — Género Concurso Presentado por Alonso Caparrós. País de origen España Duración 60 min. Idioma/s Español Temporadas 3 …   Wikipedia Español

  • furor — fȗror m DEFINICIJA bijes, razjarenost, žestina, zanos, obijest, velika lakomislenost [činiti furore 1. odavati se velikom veselju 2. bacati se u velike troškove] SINTAGMA furor poeticus (izg. fȗror poétikus) pjesnički zanos, žar, žestina; furor… …   Hrvatski jezični portal

  • furor — furor, hacer furor expr. causar sensación. ❙ «...que en ese tiempo hacía furor en Génova.» Augusto Roa Bastos, Vigilia del almirante, 1992, RAE CREA. ❙ «...justo en medio del tercer acto de una Traviata dolorosa y arrebatada que hacía furor.»… …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • Furor — may refer to:* Furor , a Spanish destroyer that fought at the Battle of Santiago de Cuba during the Spanish American War.*The Furor, a black metal band from Perth, Western Australia.*Furor, a metalcore band from Athens, Greece …   Wikipedia

  • furor — (Del lat. furor, ōris). 1. m. Cólera, ira exaltada. 2. En la demencia o en delirios pasajeros, agitación violenta con los signos exteriores de la cólera. 3. Momento de mayor intensidad de una moda o costumbre. 4. Arrebato, entusiasmo del poeta… …   Diccionario de la lengua española

  • FUROR — ab antiquis fictus fuit vinctus catenis, qualem his ver bis Virg. l. 1. Aen. Iovem inducit loquentem, v. 397. et seqq. Dirae ferro compagibus arctis Clauduntur Belli portae, Furor impius intus Saeva sedens super arma, et centum vinctus ahenis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • furor — furór s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  FURÓR s. n. stare paroxistică reprezentând gradul cel mai înalt de iritabilitate. (< lat. furor) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • furor — |ô| s. m. 1. Violência de qualquer paixão. = FÚRIA 2.  [Figurado] Mania, paixão. 3. Transporte, entusiasmo. 4.  [Medicina] Sintoma de certos delírios. 5. furor uterino: o mesmo que ninfomania.   ‣ Etimologia: latim furor, oris …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • furor — n. an interest followed with exaggerated zeal; a fad. Syn: fad, craze, furore, cult, rage. [WordNet 1.5] 2. a sudden outburst (as of protest). Syn: uproar, furore. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • furor — late 15c., from M.Fr. fureur, from L. furor a ravaging, rage, madness, passion; related to furia rage, passion, fury (see FURY (Cf. fury)) …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»