-
1 rabies
răbĭes, em, e ( gen. rabies, Lucr. 4, 1083; the other cases do not occur), f. [rabio].I. 1.Of dogs, Col. 7, 12, 14; Plin. 7, 15, 13, § 64; 29, 5, 32, § 99.—2.Of other animals, Col. 6, 35; Plin. 8, 18, 26, § 68:3.ursina,
id. 8, 36, 54, § 130.—Of men, madness, frenzy, Plin. 7, prooem. fin. 1, § 5; Plaut. Capt. 3, 4, 26; cf.: contactos eo scelere velut injectā rabie ad arma ituros, Liv. 21, 48, 4.—II.Trop., of any violent emotion, rage, anger, fury, fierceness, eagerness:b.Hecubam putant propter animi acerbitatem quandam et rabiem fingi in canem esse conversam,
Cic. Tusc. 3, 26, 63:sine rabie,
id. ib. 4, 24, 53; Tac. H. 1, 63:Archilochum proprio rabies armavit iambo,
Hor. A. P. 79; cf. id. Ep. 2, 1, 149:non dico horrendam rabiem,
id. S. 2, 3, 323; Vell. 2, 64, 2:civica,
fierce civil war, Hor. C. 3, 24, 26; cf. Tac. H. 2, 38; 5, 25; id. A. 1, 31; 39:hostilis,
Liv. 29, 8 fin.:edendi,
Verg. A. 9, 64. — Of the madness of love. Ter. Eun. 2, 3, 10; Lucr. 4, 1079; Hor. Epod. 12, 9. —Of the Sibyl's inspiration,
Verg. A. 6, 49. —Of things:rabies fatalis temporis,
Liv. 28, 34:ventorum,
Ov. M. 5, 7; cf.Noti,
Hor. C. 1, 3, 14:caelique marisque,
Verg. A. 5, 802:pelagi,
Sil. 2, 290:Canis,
the fierce heat of the dogstar, Hor. Ep. 1, 10, 16:ventris,
i. e. ravenous hunger, voracity, Verg. A. 2, 357; Sil. 2, 472. -
2 rabiēs
rabiēs —, em, e, f [RAB-], rage, madness, frenzy: velut iniectā rabie ad arma ituri, L.: Statque canum rabie (Scylla), i. e. canibus rabidis, O.—Fig., violent passion, extreme excitement, rage, anger, fury, fierceness, eagerness: huius rabies quae dabit, i. e. what he will do in his furious love, T.: sine rabie: Archilochum proprio rabies armavit iambo, H.: civica, the fury of civil war, H.: edendi, V.: Et rabie fera corda tument, i. e. inspiration, V.: fatalis temporis, L.: ventorum, O.: Canis, fierce heat, H.: ventris, i. e. ravenous hunger, V.* * * -
3 rabies
madness, fury, frenzy. -
4 apertus
apertus adj. with comp. and sup. [P. of aperio], without covering, uncovered: magna corporis pars, Cs.: locus: naves, not decked: caelo invectus aperto, unclouded, V.: aperta serena prospicere, V.—Unclosed, open, not shut: nihil non istius cupiditati apertissimum: (milites), without breastworks, Cs.: aditus ad moenia, L.: aequor, O.: latus, exposed, H.: Alpes, i. e. a way through, V.: nostros latere aperto adgressi, on the exposed flank, Cs.—Poet.: Mars, an open fight, O.—As subst n., the open, a clear space: per apertum fugientes, H.: castris in aperto positis, L.—Fig., open, avowed, plain, clear, manifest: latrocinium: simultates: pericula, V.: rabies, H.: quis apertior in iudicium adductus? more plainly guilty: rivi, common (opp. Pindaricus fons), H.: magis magisque in aperto esse, to be evident, S.: agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat, easier, Ta. — Of character, frank, open, candid: pectus: cognovi te apertiorem in dicendo.—Outspoken, audacious. ut semper fuit apertissimus.* * *aperta -um, apertior -or -us, apertissimus -a -um ADJopen, public; uncovered, exposed; frank, clear; cloudless; manifest; wide -
5 armō
armō āvī, ātus, āre [arma], to furnish with weapons, arm, equip: multitudinem: milites, Cs.: ut quemque casus armaverat, S.: manūs armat sparus, V.: in dominos armari: in proelia fratres, V.: Archilochum rabies armavit iambo, H.: armari, to take arms, Cs. — Esp., to furnish, fit out, equip: navem sumptu suo: ea quae sunt usui ad armandas navīs, Cs.: armata classis, L.—Poet.: calamos veneno, V.: equum bello, for war, V.— Fig., to arm, equip, furnish, strengthen, help: quibus eum (accusatorem) rebus armaret, proofs: se imprudentiā alicuius, N.: irā, O.: nugis, with nonsense, H.—To move to arms, excite, rouse, stir: regem adversus Romanos, N.: dextram patris in filiam, L.: vos in fata parentis, moves you to kill, O.: Arcadas dolor armat in hostes, V.* * *armare, armavi, armatus V TRANSequip, fit with armor; arm; strengthen; rouse, stir; incite war; rig (ship) -
6 caecus
caecus adj. with (once in H.) comp. [SCA-], not seeing, blind: qui caecus annos multos fuit: corpus, the blind part, back, S. — Prov.: ut si Caecus iter monstrare velit, H.: apparet id quidem etiam caeco, a blind man can see that, L.— Fig., of persons, mentally or morally blind, blinded: non solum ipsa Fortuna caeca est, sed eos efficit caecos, etc.: mater caeca crudelitate: cupidine, S.: amentiā: quem mala stultitia Caecum agit, H.: mens, Ta.: ad has belli artes, L.: Hypsaeā caecior, H.—Of wolves: quos ventris Exegit caecos rabies, blind to danger, V.—Meton., of passions: avaritia: praedae cupido, O.: amor sui, H.: festinatio, L.: timor, Ph. — Praegn., blind, at random, vague, indiscriminate, aimless: caecae suspitionis tormentum: caeca regens filo vestigia, V.: consilium, rash: casus.—Not seen, not discernible, invisible, concealed, hidden, obscure, dark: vallum, Cs.: fores, private, V.: tabes, O.: volnus, in the back, V.: domūs scelus, V.: viae, blind ways, Tb.: res caecae et ab aspectūs iudicio remotae: fata, H.: eventus, V.: tumultus, secret conspiracies, V.: stimuli in pectore, O.: murmur, muffled, V. — Obstructing the sight, dark, gloomy, thick, dense, obscure: nox, Ct.: caligo, V.: in nubibus ignes, i. e. deepening the gloom, V.: domus, without windows: pulvis, V.: acervus, chaotic, O.: quantum mortalia pectora caecae Noctis habent! i. e. dissimulation, O.: exspectatio, i. e. of an uncertain result: crimen, that cannot be proved, L.* * *Icaeca -um, caecior -or -us, caecissimus -a -um ADJblind; unseeing; dark, gloomy, hidden, secret; aimless, confused, random; rashII -
7 cīvicus
cīvicus adj. [civis], of citizens, civil, civic: iura, H.: rabies, H.: bella, O.: arma pro trepidis reis, i. e. defence, O.: corona, the civic crown (of oak-leaves, given for saving the life of a citizen in war), C., L.* * *civica, civicum ADJof one's town/city/fellow-citizens; civil, civic; legal, civil (not military) -
8 impotēns (in-p-)
impotēns (in-p-) entis, adj. with comp. and sup, powerless, impotent, weak, feeble, helpless: homo: ad opem: (Iuno) cesserat impotens Tellure, H.: gens rerum suarum, not master of, L.: regendi (sc. equos), unable to control, L.: irae, unbridled in, L.—Without self-control, unbridled, unrestrained, headstrong, violent: alqs, T.: Aquilo, H.: victoria eos impotentiores reddit: homo impotentissimus: quidlibet impotens Sperare, H.: impotentissimus dominatus: impotentior rabies, L. -
9 improbus (in-pr-)
improbus (in-pr-) adj. with comp. and sup, not good, bad, wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, bold, shameless, wanton: nequam et improbus: longe post natos homines improbissimus: fugit improbus, the rogue, H.: fit ubi neglegas malus inprobior, S.: anguis, voracious, V.: annis, by his youth, Iu.: Fortuna adridens infantibus, mischievous, Iu.—Of things, wicked, shameless, outrageous, base: verba improbissima: ora (leonis), V.: divitiae, H.: oratio, Cs.: dicta, licentious, O.: lex improbissima: testamentum, illegal. —Restless, indomitable, persistent: labor, V.: improbo Iracundior Hadriā, untamable, H.: ventris rabies, insatiate, V. -
10 longus
longus adj. with comp. and sup. [2 LEG-], long, extended: via: longissima epistula: proficisci longissimo agmine, Cs.: navis longa, a war-ship, man-of-war (from its shape), Cs.: versus, the heroic hexameter: honorum Pagina, Iu.: vestis, V.: longioris fugae consilium, further, Cs.: manūs, farreaching, O.— In length, long: musculus pedes LX longus, Cs.: ferrum tres longum pedes, in length, L.— Great, vast, spacious: pontus, H.: classemque ex aethere longo prospexit, V.: caelum, O.— Long, of long duration, lasting, prolonged, tedious: in tam longā aetate: vita longior: uno die longior mensis: longā interiectā morā, Cs.: spatium (sc. temporis), L.: memoriam nostri longam efficere, S.: longo tempore, after a long interval, V.: anni, a great age, V.: dies, length of days, Iu.: syllaba: voces, V.: senectus, Iu.: mors, slow, V.: quam improbe fecerit, longum est dicere, it would be tedious: ne longum sit, to speak briefly: Ne longum faciam, H.: exemplis hoc facere longius, to spin out: nolo esse longus, tedious: respondit, nihil sibi longius fuisse, quam ut me videret, i. e. that he was impatient: nec mihi longius quicquam est quam, etc., nothing is more tedious: fatigat edendi Ex longo rabies, since long ago, V.: spem incohare longam, looking far ahead, H.: longus spe, slow to hope, H.— Distant, remote, long delayed: in longiorem diem conferre, Cs.: dies, V.—As subst n.: in longum dilata res, long postponed, L.: Causando nostros in longum ducis amores, delay, V.* * *longa -um, longior -or -us, longissimus -a -um ADJlong; tall; tedious, taking long time; boundless; far; of specific length/time -
11 prae-ut
prae-ut adv., in comparison with, compared with: Ludus, Praeut huius rabies quae dabit, T. -
12 rabiōsus
rabiōsus adj. [rabies], raving, fierce, mad, rabid: canis, H.: fortitudo minime rabiosa, free from passion.* * *rabiosa, rabiosum ADJrabid (dogs), mad; lunatic, raving mad, frenzied -
13 Scyllaeus
Scyllaeus adj., of Scylla (a promontory at the entrance of the Sicilian straits): rabies, V.— As subst n.: in Scyllaec illo aeris alieni, i. e. whirlpool (by confusion with Charybdis). -
14 sēcessiō
sēcessiō ōnis, f [1 CAD-], a going aside, withdrawal, retirement: subscriptorum: milites secessionem faciunt, Cs.: secessione factā, having withdrawn, L.— A political withdrawal, insurrection, schism, secession: ultima rabies secessio ab suis habebatur, L.: secessio, non bellum: populi, Cs.: per secessionem armati Aventinum occupavere, S.* * *revolt, secession -
15 antirabicus
antirabica, antirabicum ADJ -
16 algesco
algesco, alsi, 3, v. inch. n. [algeo].I.To catch cold:2.ne ille alserit,
Ter. Ad. 1, 1, 11 (cf.:frigus colligere,
Hor. Ep. 1, 11, 13, and perfrigescere, Juv. 7, 194).—Post-Aug. (cf. algens) of things, to become cold:(vites) aegrotant et, cum alsere, laesis uredine attonsarum oculis,
Plin. 17, 24, 37, § 226:rabies flammarum,
Prud. Apoth. 142. -
17 ardesco
ardesco, arsi, 3, v. inch. [ardeo], to take fire, to kindle, to be inflamed (mostly poet. or in post-Aug. prose; not in Cic.; while exardesco is very freq.), lit. and trop.I.Lit.:II.ut omnia motu Percalefacta vides ardescere,
Lucr. 6, 178:ardescunt caelestia templa,
id. 6, 670:ne longus ardesceret axis,
Ov. M. 1, 255; Plin. 37, 3, 12, § 51.—Trop., to gleam, glitter.A.Of rays of light:B.fulmineis ardescunt ignibus undae,
Ov. M. 11, 523.—Of the gleaming of a sword:C.pugionem in mucronem ardescere jussit,
Tac. A. 15, 54.—Most freq. of the passions, to be inflamed, become more intense, increase in violence:ardescere dirā cuppedine,
Lucr. 4, 1090; so id. 5, 897:in iras,
Ov. M. 5, 41 (cf. Verg. A. 7, 445: exarsit in iras, and Luc. 3, 134:accensus in iram): in nuptias incestas,
Tac. A. 11, 25:ardescit tuendo,
Verg. A. 1, 713:stimulo ardescit,
Plin. 8, 45, 70, § 181:quibus haec rabies auctoribus arsit,
Luc. 5, 359.—So, absol.:fremitus ardescit equorum,
Verg. A. 11, 607:ardescente pugnā,
Tac. H. 5, 18: in labiis ejus ignis ardescit, * Vulg. Prov. 16, 27. -
18 armo
armo, āvi, ātum, 1, v. a. [arma].I.A.. Lit., to furnish with weapons, to arm, equip, aliquem or aliquem aliquā re:B.cum in pace multitudinem hominum coëgerit, armārit, instruxerit,
Cic. Caecin. 12:milites armari jubet,
Caes. B. C. 1, 28:ut quemque casus armaverat, sparos aut lanceas portabant,
Sall. C. 56, 3:copias,
id. J. 13, 2:agrestīsque manus armat sparus,
Verg. A. 11, 682:quos e gente suorum armet,
Ov. M. 14, 464; 12, 614: milites iis armis armare, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 12:nunc tela, nunc saxa, quibus eos adfatim locus ipse armabat, etc.,
Liv. 9, 35:se spoliis,
Verg. A. 2, 395:manus ense,
Val. Fl. 2, 182:aliquem facibus,
Flor. 3, 12, 13:apes aculeis,
Plin. 11, 28, 33, § 46; so,aliquid aliquā re: ferrum armare veneno,
Verg. A. 9, 773:calamos veneno,
id. ib. 10, 140:pontum vinclis,
Manil. 5, 657 al. —Followed by in, contra, adversus:egentes in locupletes, perditi in bonos, servi in dominos armabantur,
Cic. Planc. 35; id. Mil. 25; id. Att. 8, 3, 3:delecta juventus contra Milonis impetum armata est,
id. Mil. 25; for adversus, v. infra. —That for which one is armed, with in or ad:unanimos armare in proelia fratres,
Verg. A. 7, 335:armate viros ad pugnam,
Vulg. Num. 31, 3.—Trop.1.To arm, equip, furnish:2.temeritatem concitatae multitudinis auctoritate publicā armare,
Cic. Mil. 1:cogitavit, quibus accusatorem rebus armaret,
id. Clu. 67: te ad omnia summum ingenium armavit, Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7:Pompeium senatūs auctoritas, Caesarem militum armavit fiducia,
Vell. 2, 49:ferae gentes non telis magis quam suo caelo, suo sidere armantur,
Plin. Pan. 12, 3:sese eloquentiā,
Cic. Inv. 1, 1:se imprudentiā alicujus,
Nep. Dion, 8, 3:irā,
Ov. M. 13, 544:eā cogitatione armamini,
Vulg. 1 Pet. 4, 1:Archilochum proprio rabies armavit iambo,
Hor. A. P. 79:nugis armatus,
armed with nonsense, id. Ep. 1, 18, 16:armata dolis mens,
Sil. 1, 183; cf. id. 11, 6; 15, 682.—To excite, stir up, rouse, provoke; constr. with adversus, ad or in:II.(Hannibal) regem armavit et exercuit adversus Romanos,
Nep. Hann. 10, 1:aliquem ad omnia armare,
Cic. Fam. 6, 7:Claudii sententia consules armabat in tribunos,
Liv. 4, 6; so id. 3, 57:Quid vos in fata parentis Armat?
Ov. M. 7, 347:mixtus dolor et pudor armat in hostes,
Verg. A. 10, 398:in exitium rei publicae,
Flor. 3, 12, 13; 4, 2, 1.—To furnish with something needful, esp. with the munitions of war, to fit out, equip:A.ea, quae sunt usui ad armandas naves, ex Hispaniā adportari jubet,
Caes. B. G. 5, 1:muri propugnaculis armabantur,
Liv. 30, 9: Claudius triremes quadriremesque [p. 164] et undeviginti hominum milia armavit, Tac. A. 12, 56.—Hence, armātus, a, um, P. a., armed, equipped, fitted with armor (opp. inermis, togatus, q. v.); also subst.: armātus, i, m., an armed man, a solier, = miles.Adj.1.Lit.:2.armatos, si Latine loqui volumus, quos appellare vere possumus? opinor eos, qui scutis telisque parati ornatique sunt,
Cic. Caecin. 21, 60: cum animatus iero satis armatus sum, Att. ap. Non. p. 233, 18;p. 495, 23: armati pergemus,
Vulg. Num. 32, 32; ib. Judith, 9, 6: ab dracontis stirpe armatā exortus, Att. ap. Non. p. 426, 2:armata manus,
Lucr. 2, 629; so id. 2, 636; 2, 640; 5, 1297; cf. id. 5, 1292:saepe ipsa plebes armata a patribus secessit,
Sall. C. 33, 4:contra injurias armatus ire,
id. J. 31, 6:facibus armatus,
Liv. 5, 7:armatus falce,
Tib. 1, 4, 8:classes armatae,
Verg. G. 1, 255:armatus cornu,
Plin. 11, 37, 45, § 128.—Meton.:B.armati anni,
i. e. years spent in war, Sil. 11, 591.— Trop.: excitati, erecti, armati animis, armed, furnished, etc., Cic. Phil. 7, 9, 26.—In the sup. only twice, and referring to the pos. armatus in connection with it ( comp. and adv. never used), Cic. Caecin. 21, 61 (v. the passage in its connection):tam tibi par sum quam multis armatissimis nudi aut leviter armati,
Sen. Ben. 5, 4.—Subst.: gravidus armatis equus (sc. Trojanus), Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 97 Müll.): armatos educere, id. ap. Non. p. 355, 16:navem triremem armatis ornat,
Nep. Dion, 9, 2:decem milia armatorum,
id. Milt. 5, 1; so Vulg. Exod. 38, 25:armatis in litora expositis,
Liv. 37, 28; 42, 51; 9, 24; Suet. Caes. 30. -
19 Canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117. -
20 canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117.
См. также в других словарях:
Rabies — Saltar a navegación, búsqueda Rabies Álbum de Ruoska Publicación 2008 Género(s) Industrial Metal … Wikipedia Español
Rabies — est un téléfilm suédois réalisé par Ingmar Bergman, diffusé en 1958. Sommaire 1 Synopsis 2 Fiche technique 3 Distribution 4 Lien externe … Wikipédia en Français
Rabies — Студийный альбом Ruoska Дата выпуска 9 апреля 2008 Жанр Industrial metal Neue Deutsche Härte Длительность 40:32 Лейбл … Википедия
rabies — (n.) 1590s, from L. rabies madness, rage, fury, related to rabere be mad, rave (see RAGE (Cf. rage)). Sense of madness in dogs was a secondary meaning in Latin … Etymology dictionary
rabies — rȃbies m DEFINICIJA 1. pat. virusna infekcija tijekom koje nastaje smrtonosni encefalitis, prenosi se ugrizom bolesnih životinja, katkad i dodirom sa zaraženim čovjekom ili životinjom; bjesnoća 2. bijes, pomama ETIMOLOGIJA lat. rabies ≃ rabere:… … Hrvatski jezični portal
Rabies — Ra bi*es (r[=a] b[i^]*[=e]z), n. [L. See {Rage}, n.] Same as {Hydrophobia} (b); canine madness. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Rabĭes — (Med.), Wuth, Raserei. R. canīna, Hundswuth … Pierer's Universal-Lexikon
Rabĭes — (lat.), Wut; R. canina, Tollwut … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Rabies — Rabĭes (lat.), Wut; R. canīna, Hundswut (s.d.) … Kleines Konversations-Lexikon
Rabies — Rabies, lat., Wuth … Herders Conversations-Lexikon
rabies — ► NOUN ▪ a dangerous disease of dogs and other mammals, caused by a virus transmissible through the saliva to humans and causing madness and convulsions. ORIGIN Latin, from rabere rave … English terms dictionary