Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

procax

  • 1 procax

    prŏcax, ācis, adj. [id.], bold, shameless, impudent, insolent, forward, pert, wanton (class.; syn.: petulans, protervus).
    A.
    Of persons:

    leno procax, rapax, trahax,

    Plaut. Pers. 3, 3, 6:

    procaciores estis vos,

    id. Truc. 1, 2, 52:

    non solum meretrix, sed etiam procax,

    Cic. Cael. 20, 49:

    procax in lacessendo,

    id. Fam. 7, 13, 2:

    procax ore,

    Tac. H. 2, 23:

    ingenio,

    id. A. 14, 15:

    lingua,

    id. ib. 1, 16:

    moribus,

    id. H. 3, 62.—With gen.:

    procax otii, i. e. in otio,

    Tac. A. 13, 46. —
    B.
    Of things:

    procaces manus,

    Plin. 22, 6, 7, § 17:

    Fescennina locutio,

    Cat. 61, 126:

    sermo,

    Sall. C. 25, 5:

    libertas,

    Phaedr. 1, 2, 2:

    nequitiae procaciores,

    Mart. 5, 2, 3:

    aliquem procacibus scriptis diffamare,

    Tac. A. 1, 72:

    procacissima lixarum ingenia,

    id. H. 2, 87:

    mulier meretrix et procax,

    Vulg. Ezech. 16, 30.—Of the vine: maritas populos complexae, atque per ramos earum procacibus brachiis scandentes, with wanton arms, i. e. entwining tendrils, Plin. 14, 1, 3, § 10.— Poet.:

    Auster,

    i. e. stormy, Verg. A. 1, 536.—Hence, adv.: prŏcācĭter, boldly, impudently, wantonly (not in Cic. or Cæs.):

    finem procaciter orto sermoni imponere,

    Curt. 8, 1, 32: procacius stipendium flagitare quam ex modestiā militari. Liv. 28, 24; Tac. A. 5, 4:

    procacissime patris tui memoriam illudunt,

    Curt. 8, 1, 34:

    vultum obfirmare,

    Vulg. Prov. 21, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > procax

  • 2 procāx

        procāx ācis, adj.    [PREC-], pertinacious, bold, insolent, forward, pert, wanton: mulier: in lacessendo: sermo, S.: libertas, Ph.: Auster, V.
    * * *
    (gen.), procacis ADJ
    pushing, impudent; undisciplined; frivolous

    Latin-English dictionary > procāx

  • 3 multō

        multō adv.    [ abl n. of multus], by much, much, a great deal, far, by far: multo magis procax, T.: multo pauciores oratores: facilius iter, Cs.: virtutem omnibus rebus multo anteponentes: multo praestat benefici inmemorem esse, quam malefici, S.: simulacrum multo antiquissimum, far: pars multo maxima, L.: multo gratissima lux, H.—With advv., far, greatly, very: multo aliter, T.: multo aliter ac sperarat, far otherwise than, N.: non multo secus fieri, not far otherwise. —Of time, with ante or post, long, much: non multo ante urbem captam: multo ante noctem, L.: non multo post, quam, etc., not long after.
    * * *
    I
    much, by much, a great deal, very; most; by far; long (before/after)
    II
    multare, multavi, multatus V TRANS
    punish, fine; extract as forfeit; sentence to pay

    Latin-English dictionary > multō

  • 4 Mūsa

        Mūsa ae, f, Μοῦσα, a muse, one of the nine Muses (goddesses of poetry, music, and all liberal arts): Sicelides, of pastoral poetry, V.: procax, H., C.—A song, poem: pedestris, conversational poetry, H.: Silvestris, V.— Plur, sciences, studies: cum Musis habere commercium: mansuetiores, philosophical studies.
    * * *
    muse (one of the goddesses of poetry, music, etc.); sciences/poetry (pl.)

    Latin-English dictionary > Mūsa

  • 5 procācitās

        procācitās ātis, f    [procax], pertinacity, obtrusiveness, impudence: a procando nominata: hominis, N.
    * * *
    effrontery, forwardness; wantonness, license

    Latin-English dictionary > procācitās

  • 6 procāciter

        procāciter adv. with comp. and sup.    [procax], boldly, impudently, wantonly: ortus sermo, Cu.: flagitatum stipendium procacius quam, etc., L.: procacissime patris tui memoriae inludunt, Cu.

    Latin-English dictionary > procāciter

  • 7 impotens

    impŏtens ( inp-), entis, adj. [2. in-potens], powerless, impotent, weak, feeble (class.).
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    neque homini infanti aut impotenti injuste facta conducunt,

    Cic. Fin. 1, 16, 52:

    ad opem impotentium,

    id. Mur. 28, 59; cf.

    Sall. Or. Licin.: (Juno) inulta cesserat impotens Tellure,

    Hor. C. 2, 1, 26.—
    (β).
    With gen., having no power over, not master of, unable to control:

    gens impotens rerum suarum,

    Liv. 9, 14, 5; cf.:

    equi impotentes regendi,

    id. 35, 11, 10:

    ob sitim impotentes sui,

    Curt. 4, 7:

    impotens irae,

    Liv. 29, 9, 9:

    laetitiae,

    id. 30, 42, 17:

    amoris,

    Tac. H. 4, 44:

    doloris,

    Val. Max. 4, 6, 2:

    animi,

    Curt. 8, 1 fin. al. —
    II. A.
    Of animated beings:

    mea (amica) est impotens, procax,

    Ter. Heaut. 2, 1, 15:

    victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit,

    Cic. Fam. 4, 9, 3:

    impotens, iracundus, etc.,

    id. Phil. 5, 9, 24:

    homo impotentissim us, ardens odio,

    id. ib. 5, 16, 42:

    confidens, impotens, etc.,

    id. ib. 11, 7, 16:

    Marius immodicus gloriae, insatiabilis, impotens,

    Vell. 2, 11, 1:

    si contra impotentem suscepta est causa,

    Quint. 6, 1, 12:

    ferox atque impotens mulier,

    Suet. Ner. 28:

    inimici,

    id. Claud. 15:

    militibus impotens,

    violent, despotic towards the soldiers, Just. 26, 3.—
    (β).
    Poet. with inf.:

    (regina) quidlibet impotens Sperare,

    Hor. C. 1, 37, 10.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    quae effrenatio impotentis animi!

    Cic. Phil. 5, 8, 22; cf.:

    aut nullos animi motus aut non tam impotentes fuisse,

    id. Part. Or. 35, 119:

    laetitia,

    id. Tusc. 5, 7, 17:

    impotentissimus dominatus,

    id. Fam. 10, 27, 1:

    in multo impotentiorem subito rabiem accensi,

    Liv. 29, 9, 6:

    impotentissimae cogitationes (invidiae, avaritiae, etc.),

    Quint. 12, 1, 6:

    actiones,

    id. 5, 13, 21:

    superstitio (with saeva),

    Curt. 4, 10:

    postulatum,

    Liv. 7, 41, 8:

    jussa mulierum (with pervicacia),

    Tac. A. 3, 33:

    injuria,

    Liv. 38, 56, 11:

    amor,

    Cat. 35, 12:

    Aquilo,

    Hor. C. 3, 30, 3; cf.

    freta,

    Cat. 4, 18.— Hence, adv.: impŏtenter.
    1.
    (Acc. to I.) Powerlessly, weakly (very rare):

    elephantos impotentius regi,

    Liv. 27, 48, 11.— More freq., but perh. not anteAug.,
    2.
    (Acc. to II.) Passionately, violently, intemperately:

    aliquid facere,

    Quint. 1, 3, 13:

    dicere aliquid,

    id. 6, 3, 83:

    uti magna potentia,

    Sen. Ep. 42:

    flagitare divisionem agrorum divitum,

    Just. 16, 4: regnare, Auct. B. Alex. 33. — Sup.:

    quae impotentissime fecit,

    Sen. Ben. 4, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > impotens

  • 8 ingenium

    ingĕnĭum, ii, n. [in-geno, from gigno], innate or natural quality, nature.
    I.
    In gen. (so mostly poet.; in Sall. and in postAug. prose;

    not in Cic. or Cæs.): pro ingenio ego me liberum esse ratus sum, pro imperio tuo tibi servire aequom censeo,

    Plaut. Trin. 2, 2, 22: ite in frundiferos locos Ingenio arbusta ubi nata sunt, non obsita, by their own nature, Naev. ap. Non. 323, 1 (Trag. Rel. v. 28 Rib.); so,

    loci,

    Sall. H. 3, 18 Dietsch:

    locorum hominumque ingenia,

    Liv. 28, 12, 11; Tac. A. 6, 41; id. H. 1, 51; Flor. 2, 6, 16 al.:

    terrae,

    Liv. 37, 54, 21:

    montis,

    Tac. H. 2, 4; cf.:

    campi suopte ingenio humentes,

    id. ib. 5, 14:

    arvorum,

    Verg. G. 2, 177;

    and, portūs,

    Sil. 14, 283:

    arbores sui cujusque ingenii poma ferunt,

    Col. 3, 1, 2:

    lactis ingenia et proprietates,

    Gell. 12, 1, 14:

    ingenium velox igni, Sev. Aetn. 214: crines ingenio suo flexi,

    naturally, Petr. 126:

    ut magistratus imperio suo vehemens mansueto permitteretur ingenio,

    Liv. 2, 30, 4; cf.:

    cum honesta suopte ingenio peterentur,

    in consequence of its own nature, Tac. A. 3, 26:

    mitis ingenio,

    id. ib. 6, 15:

    cunctator ingenio,

    id. ib. 15, 1:

    ingenio trux,

    id. H. 1, 21.—

    Rarely of beasts: mitior ad feras bestias, praecipitia ingenia sortitas,

    Curt. 8, 1, 35.—
    II.
    In partic., of persons.
    A.
    Natural disposition, temper, mode of thinking, character, bent, inclination:

    feci ego ingenium meum,

    have acted out, Plaut. Merc. 4, 1, 2:

    ita ingenium meumst,

    id. Am. 3, 2, 18:

    ut ingenium est omnium hominum ab labore proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    liberale,

    id. ib. 4, 5, 59:

    pium ac pudicum,

    id. Hec. 1, 2, 77:

    durum atque inexorabile,

    id. Phorm. 3, 2, 12:

    inhumanum,

    id. Eun. 5, 2, 41:

    lene in liberos,

    id. Heaut. 1, 1, 99:

    utinam nunc matrescam ingenio,

    Pac. Con. Rel. v. 139 Rib. (1 Rib., maturescam):

    mobile,

    Plin. Ep. 2, 11, 22:

    cicur et mansuetum,

    Varr. L. L. 7, § 91 Müll.:

    inverecundum animi,

    Cic. Inv. 1, 45, 83: vera loqui etsi meum ingenium non moneret. Liv. 3, 68, 9:

    ingenio suo vivere,

    id. 3, 36, 1: redire ad ingenium, to return to one ' s natural bent, to one ' s old courses, Ter. Ad. 1, 1, 46:

    Volscis levatis metu suum rediit ingenium,

    Liv. 2, 22, 3: quae maxime ad muliebre ingenium efficaces preces sunt, id. 1, 9, 16:

    vanum dictatoris,

    id. 1, 27, 1:

    mitis ingenii juvenem,

    id. 1, 46, 4:

    Turni ferox,

    id. 1, 51, 7:

    temperare suum,

    to control his temper, id. 8, 36, 5:

    horrida,

    Curt. 4, 6, 3:

    molliora,

    id. 5, 6, 18:

    humana,

    id. 5, 10, 13:

    felix,

    Sen. Ep. 95, 36:

    rapax,

    id. ad Helv. 17, 4:

    atrox,

    Tac. A. 4, 50:

    procax,

    id. H. 3, 32: ingenium ingeni, in Plautus, signifies peculiarity of disposition, Stich. 1, 2, 69.—
    2.
    Concr. collect.:

    tanto corruptius iter immixtis histrionibus et spadonum gregibus et cetero Neronianae aulae ingenio,

    the people who gave character to the court, Tac. H. 2, 71.—
    B.
    With respect to intelligence.
    1.
    Natural capacity, talents, parts, abilities, genius:

    docilitas, memoria, quae fere appellantur uno ingenii nomine,

    Cic. Fin. 5, 13, 36:

    ingenium ad fingendum,

    id. Font. 14, 30:

    excellens ac singulare,

    id. de Or. 2, 74, 298:

    vir acerrimo ingenio,

    id. Or. 5, 18:

    cujus tanta vis ingenii est, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 74, 299:

    tardum,

    id. ib. 2, 27, 117:

    acutum aut retusum,

    id. de Div. 1, 36, 72:

    eximium,

    id. Tusc. 5, 24, 68:

    praestantissimum,

    id. Fin. 2, 16, 51:

    magnum,

    id. Ac. 2, 1, 1:

    illustre,

    id. Cael. 1, 1:

    oratorium,

    Tac. Dial. 10:

    pulcherrimum et maximum,

    Plin. Ep. 8, 12, 4:

    hebetatum, fractum, contusum,

    id. ib. 8, 14, 9:

    celeres ingenii motus,

    Cic. de Or. 1, 25, 113:

    ingenii acies,

    id. ib. 3, 5, 20:

    ingenii lumen,

    id. Brut. 15, 59:

    ingenii vis,

    id. Phil. 5, 18, 49:

    ingenii vena,

    Hor. C. 2, 18, 9:

    ingenii vigor,

    Ov. M. 8, 254:

    ingenii celeritas,

    Nep. Eum. 1:

    ingenii docilitas,

    id. Att. 1:

    ingenio abundare,

    Cic. Fam. 4, 8, 1:

    ingenio valere,

    Quint. 1, 8, 8:

    ingenio divino esse,

    Cic. Ac. 2, 36, 117:

    ingenio hebeti esse,

    id. Phil. 10, 8, 17:

    in eo ingenium ejus elucere videbatis,

    id. Cael. 19, 45:

    colere et imbuere ingenium artibus,

    Plaut. Trin. 2, 2, 16:

    acuere,

    Quint. 1, 4, 7:

    alere,

    id. 1, 8, 8:

    exercere multiplici variāque materiā,

    id. 2, 4, 20:

    versabatur in hoc nostro studio cum ingenio,

    with cleverness, Cic. Fam. 13, 10, 2; so,

    cum ingenio,

    Dig. 1, 16, 9:

    ingenii memoria immortalis est,

    Sen. Polyb. 18, 2.— Plur.:

    acutiora ingenia et ad intellegendum aptiora eorum, qui, etc.,

    Cic. N. D. 2, 16, 42:

    aliae (partes agrorum) quae acuta ingenia gignant, aliae quae retusa,

    intellects, id. Div. 1, 36, 79 fin.
    2.
    Transf.
    a.
    A genius, i. e. a man of genius, a clever, ingenious person:

    excepi voluntatem tam excellens ingenium fuisse in civitate,

    Cic. Brut. 40, 147; id. Rep. 2, 1, 2; Liv. 41, 4, 3:

    nullum magnum ingenium sine mixtura dementiae fuit,

    Sen. Tranq. An. 17, 10. — Plur.:

    ut saepe summa ingenia in occulto latent,

    Plaut. Capt. 1, 2, 62:

    decora,

    Tac. A. 1, 1:

    magna,

    id. H. 1, 1:

    nostra (i. e. oratores,

    id. Dial. 1; id. Agr. 2; Sen. Ep. 2, 1; id. ad Polyb. 27, 1:

    candidissimus omnium magnorum ingeniorum aestimator Livius,

    id. Suas. 6, 22:

    ingenia et artes vel maxime fovit,

    Suet. Vesp. 18; id. Aug. 89:

    id in magnis animis ingeniisque plerumque contingit,

    Cic. Off. 1, 22, 74.—
    b.
    Of things, an invention, a clever thought:

    exquisita ingenia cenarum,

    Plin. Pan. 49, 7; cf. Tac. H. 3, 28:

    noctium suarum ingenia (= flagitiosae libidinis inventiones),

    voluptuous inventions, id. A. 16, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > ingenium

  • 9 inpotens

    impŏtens ( inp-), entis, adj. [2. in-potens], powerless, impotent, weak, feeble (class.).
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    neque homini infanti aut impotenti injuste facta conducunt,

    Cic. Fin. 1, 16, 52:

    ad opem impotentium,

    id. Mur. 28, 59; cf.

    Sall. Or. Licin.: (Juno) inulta cesserat impotens Tellure,

    Hor. C. 2, 1, 26.—
    (β).
    With gen., having no power over, not master of, unable to control:

    gens impotens rerum suarum,

    Liv. 9, 14, 5; cf.:

    equi impotentes regendi,

    id. 35, 11, 10:

    ob sitim impotentes sui,

    Curt. 4, 7:

    impotens irae,

    Liv. 29, 9, 9:

    laetitiae,

    id. 30, 42, 17:

    amoris,

    Tac. H. 4, 44:

    doloris,

    Val. Max. 4, 6, 2:

    animi,

    Curt. 8, 1 fin. al. —
    II. A.
    Of animated beings:

    mea (amica) est impotens, procax,

    Ter. Heaut. 2, 1, 15:

    victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit,

    Cic. Fam. 4, 9, 3:

    impotens, iracundus, etc.,

    id. Phil. 5, 9, 24:

    homo impotentissim us, ardens odio,

    id. ib. 5, 16, 42:

    confidens, impotens, etc.,

    id. ib. 11, 7, 16:

    Marius immodicus gloriae, insatiabilis, impotens,

    Vell. 2, 11, 1:

    si contra impotentem suscepta est causa,

    Quint. 6, 1, 12:

    ferox atque impotens mulier,

    Suet. Ner. 28:

    inimici,

    id. Claud. 15:

    militibus impotens,

    violent, despotic towards the soldiers, Just. 26, 3.—
    (β).
    Poet. with inf.:

    (regina) quidlibet impotens Sperare,

    Hor. C. 1, 37, 10.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    quae effrenatio impotentis animi!

    Cic. Phil. 5, 8, 22; cf.:

    aut nullos animi motus aut non tam impotentes fuisse,

    id. Part. Or. 35, 119:

    laetitia,

    id. Tusc. 5, 7, 17:

    impotentissimus dominatus,

    id. Fam. 10, 27, 1:

    in multo impotentiorem subito rabiem accensi,

    Liv. 29, 9, 6:

    impotentissimae cogitationes (invidiae, avaritiae, etc.),

    Quint. 12, 1, 6:

    actiones,

    id. 5, 13, 21:

    superstitio (with saeva),

    Curt. 4, 10:

    postulatum,

    Liv. 7, 41, 8:

    jussa mulierum (with pervicacia),

    Tac. A. 3, 33:

    injuria,

    Liv. 38, 56, 11:

    amor,

    Cat. 35, 12:

    Aquilo,

    Hor. C. 3, 30, 3; cf.

    freta,

    Cat. 4, 18.— Hence, adv.: impŏtenter.
    1.
    (Acc. to I.) Powerlessly, weakly (very rare):

    elephantos impotentius regi,

    Liv. 27, 48, 11.— More freq., but perh. not anteAug.,
    2.
    (Acc. to II.) Passionately, violently, intemperately:

    aliquid facere,

    Quint. 1, 3, 13:

    dicere aliquid,

    id. 6, 3, 83:

    uti magna potentia,

    Sen. Ep. 42:

    flagitare divisionem agrorum divitum,

    Just. 16, 4: regnare, Auct. B. Alex. 33. — Sup.:

    quae impotentissime fecit,

    Sen. Ben. 4, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > inpotens

  • 10 lascivus

    lascīvus, a, um, adj. [Sanscr. lash-āmi, desire; las-āmi, play; Gr. la- in laô, lilaiomai; cf. Goth. lustus; also Lat. largus], wanton, petulant, sportive, playful, frolicsome, frisky, (syn.: petulans, procax).
    I.
    In a good sense: nova proles, * Lucr. 1, 260:

    capella,

    Verg. E. 2, 64:

    puella,

    id. ib. 3, 64:

    pueri,

    Hor. S. 1, 3, 134:

    Amores,

    id. C. 2, 11, 7:

    currumque sequuntur matris lascivo sidera fulva choro,

    Tib. 2, 1, 88:

    tenero lascivior haedo,

    Ov. M. 13, 791:

    aetas,

    Hor. Ep. 2, 2, 216:

    hederae,

    wanton, luxuriant, id. C. 1, 36, 20:

    acus,

    for ornamenting the hair, a hair-pin, Mart. 11, 45, 6; cf. Tert. Verg. Vel. 12:

    tristia maestum Vultum verba decent.... Ludentem lasciva,

    sportive, playful, Hor. A. P. 107; cf.:

    quod dicitur, aut est lascivum et hilare aut contumeliosum,

    Quint. 6, 3, 27:

    ad quod (caput aselli) lascivi ludebant ruris alumni,

    Juv. 11, 98. —
    II.
    In a bad sense, licentious, lewd, lustful, lascivious, Varr. R. R. 1, 14: Siculi, ut sunt lascivi et dicaces, Cael. ap. Quint. 6, 3, 41:

    puellae,

    lascivious, Ov. A. A. 1, 523:

    femur,

    id. Am. 3, 7, 10:

    libelli,

    lewd, Mart. 5, 2, 5; cf.:

    tabellis ac sigillis lascivissimarum picturarum et figurarum,

    Suet. Tib. 43.—
    III.
    Trop., of style, licentious, luxuriant, overloaded with ornament; oratio, Gell. 12, 2, 9; cf.: illud lascivum zôê kai psuchê, Juv. 6, 194.—Hence, adv. in two forms.
    A.
    lascīvē, wantonly, lasciviously (post-class.):

    loqui,

    licentiously, Mart. 8 init.:

    versus facere,

    App. Mag. p. 278, 31. — Comp.:

    lascivius,

    Avien. Arat. 514.—
    B.
    lascīvĭter, wantonly, petulantly: ludere, Laev. ap. Charis. p. 183 P.

    Lewis & Short latin dictionary > lascivus

  • 11 Musa

    1.
    Mūsa, ae, f., = Mousa, a muse, one of the goddesses of poetry, music, and the other liberal arts. The ancients reckoned nine of them, viz.: Clio, the muse of history; Melpomene, of tragedy; Thalia, of comedy; Euterpe, of the flute; Terpsichore, of dancing; Calliope, of epic poetry; Erato, of lyric poetry; Urania, of astronomy; Polyhymnia, of the mimic art, Aus. Idyll. 20; Cic. N. D. 3, 21, 54; Hor. Ep. 2, 2, 92:

    Musarum delubra,

    Cic. Arch. 11, 27:

    hic Musarum parens domusque Pieria, Mela, 2, 3, 2: crassiore Musā,

    in a plainer, clearer manner, without too much refinement, Quint. 1, 10, 28: sine ullā Musā, without any genius, wit, taste, Varr. ap. Non. 448, 16.—
    II.
    Transf.
    A.
    A song, a poem:

    musa procax,

    Hor. C. 2, 1, 37:

    pedestris,

    a style of poetry bordering on prose, id. S. 2, 6, 17.—
    B.
    Plur., sciences, studies:

    quis est omnium, qui modo cum Musis, id est cum humanitate et cum doctrinā habeat aliquod commercium, qui, etc.,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    agrestiores,

    id. Or. 3, 12:

    mansuetiores,

    philosophical studies, id. Fam. 1, 9, 23.
    2.
    Mūsa, ae, m., a Roman surname, e. g. Antonius Musa, a physician in ordinary of Augustus, Suet. Aug. 59; Plin. 19, 8, 38, § 128: Q. Pomponius Musa, in Eckhel. D. N. V. t. 5, p. 283.

    Lewis & Short latin dictionary > Musa

  • 12 nobilis

    nōbĭlis, e (old collat. form gnōbĭlis: nobilem antiqui pro noto ponebant, et quidem per g litteram, ut Plautus in Pseudolo: peregrina facies videtur hominis atque ignobilis, et: oculis meis obviam ignobilis obicitur. Attius in Diomede: ergo me Argos referam, nam hic sum gnobilis. Livius in Virgo: ornamento incedunt gnobili ignobiles, Paul. ex Fest. p. 174 Müll.), adj. [for gnobilis, from gnosco; Gr. gignôskô; v. nosco], that can be known or is known, knowable, known.
    I.
    In gen. (very rare):

    neque his umquam nobilis fui,

    Plaut. Ps. 4, 7, 9:

    addidit facinori fidem nobili gaudio,

    Tac. H. 3, 39.—
    II.
    In partic.
    A.
    Wellknown, famous, noted, celebrated, renowned (freq. and class.; cf.:

    clarus, insignis, inclutus, illustris): die festo celebri nobilique, Aphrodisiis,

    Plaut. Poen. 3, 5, 13:

    magnus et nobilis rhetor Isocrates,

    Cic. Inv. 2, 2, 7:

    illustre et nobile municipium,

    id. Verr. 2, 5, 16, § 40:

    oppidum clarum et nobile,

    id. ib. 2, 1, 24, §

    63: ex doctrinā nobilis et clarus,

    id. Rab. Post. 9, 23:

    gladiatorum par nobilissimum,

    id. Opt. Gen. 6, 17:

    multi in philosophiā praeclari et nobiles,

    id. de Or. 1, 11, 46:

    ut arcendis sceleribus exemplum nobile esset,

    Liv. 2, 5:

    Corinthus aere,

    Ov. M. 6, 416:

    puerosque Ledae, Hunc equis, illum superare pugnis Nobilem,

    Hor. C. 1, 12, 25:

    palma nobilis,

    id. ib. 1, 1, 5:

    nobilis e tectis fundere gaesa rotis,

    Prop. 4 (5), 10, 42:

    tamquam Feceris ipse aliquid propter quod nobilis esses,

    Juv. 8, 41: aquae salubritate et medendis corporibus nobiles. Vell. 2, 25, 4:

    vitulis marinis ad multa nobile fel,

    Plin. 11, 37, 75, § 195:

    emplastra nobilia ad extrahendum fel,

    Cels. 5, 19:

    Cicero vir nobilissimae novitatis,

    Vell. 2, 34, 3.—In a bad sense, notorious:

    innocentes qui se scelere fieri nolunt nobiles,

    Plaut. Rud. 3, 2, 5:

    mea (amica) est potens, procax, magnifica, sumtuosa, nobilis,

    Ter. Heaut. 2, 1, 15:

    ille nobilis taurus, quem Phalaris habuisse dicitur,

    Cic. Verr. 2, 4, 33, § 73; Liv. 39, 9, 5.—
    B.
    High-born, of noble birth, noble, i. e. sprung from a family (either patrician or plebeian) many members of which had filled curule offices, and consequently possessing the jus imaginum (opp. homo novus or ignobilis; cf.:

    generosus, amplus): non facit nobilem atrium plenum fumosis imaginibus,

    Sen. Ep. 44, 5:

    quanta sit in invidiā apud quosdam nobilis homines novorum hominum virtus et industria,

    Cic. Verr. 2, 5, 71, § 181:

    Clodia mulier non solum nobilis sed etiam nota,

    id. Cael. 13, 31:

    nobili genere nati,

    id. Verr. 2, 5, 70, § 180:

    homines apud nos noti, inter suos nobiles,

    id. Fl. 22, 52; Liv. 22, 58.—Hence, subst.: nōbĭlis, is, m., a nobleman:

    nobiles nostri,

    Plin. Ep. 5, 17, 5; Vulg. Isa. 5, 13; id. Psa. 149, 8: Nobilissimus, most noble, under the later emperors, a title of the Cæsars and of the members of the imperial family, Cod. Th. 10, 25, 1; Dig. 40, 11, 3.—
    C.
    Of a noble kind, noble, excellent, superior:

    tres nobilissimi fundi,

    Cic. Rosc. Am. 35, 99:

    nobiliumque greges custos servabat equarum,

    Ov. M. 2, 690:

    nobilis hic (equus), quocumque venit de gramine,

    Juv. 8, 60.—Hence, adv.: nōbĭlĭter, famously, excellently, splendidly, nobly (mostly post-Aug.;

    not in Cic. or Cæs.),

    Vitr. 7 praef.:

    nobiliter caelare argentum,

    Plin. 34, 8, 19, § 91.— Comp.:

    nobilius philosophari,

    Sid. Ep. 9, 9.— Sup.:

    ab exercitu nobilissime tumulatus,

    Liv. Epit. 54.

    Lewis & Short latin dictionary > nobilis

  • 13 odibilis

    ŏdĭbĭlis, e, adj. [odi], that deserves to be hated, hateful, odious (ante- and post-class.), Poët. ap. Prisc. p. 709 P.:

    improbitate ita odibilis, ut, etc.,

    Lampr. Heliog. 18; Ambros. Ep. 33, 1:

    superbia,

    Vulg. Ecclus. 10, 7:

    qui procax est,

    id. ib. 20, 5:

    vita,

    id. 2 Macc. 6, 19:

    Deo,

    id. Rom. 1, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > odibilis

  • 14 petulans

    pĕtŭlans, antis, adj. [prop. part. of the obsol. petulo, from peto, qs. falling upon or assailing in jest, i. e.], forward, pert, saucy, impudent, wanton, freakish, petulant.
    I.
    In gen. (class.;

    syn.: protervus, lascivus, procax): petulantes et petulci etiam appellantur, qui protervo impetu, et crebro petunt laedendi alterius gratiā,

    Fest. p. 206 Müll.:

    homo,

    Cic. de Or. 2, 75, 305:

    effuse petulans,

    id. Pis. 5, 10:

    animalia,

    Gell. 17, 20, 8:

    pictura,

    Plin. 35, 11, 40, § 140:

    petulans et furiosum genus dicendi,

    Cic. Brut. 68, 241:

    Tarentum,

    Juv. 6, 297.— Comp., Arn. 4, 151.— Sup.:

    imitatio petulantissima,

    Petr. 92.—
    II.
    In partic., wanton, lascivious (class.):

    si petulans fuisset in aliquā generosā nobili virgine,

    Cic. Par. 3, 1, 20.— Adv.: pĕtŭlanter, pertly, wantonly, impudently, petulantly (class.):

    in aliquem invehi,

    Cic. Att. 2, 19, 3:

    vivere,

    id. Cael. 16, 38.— Comp.:

    petulantius,

    Cic. Cael. 3, 6. — Sup.:

    petulantissime,

    Cic. Att. 9, 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > petulans

  • 15 petulanter

    pĕtŭlans, antis, adj. [prop. part. of the obsol. petulo, from peto, qs. falling upon or assailing in jest, i. e.], forward, pert, saucy, impudent, wanton, freakish, petulant.
    I.
    In gen. (class.;

    syn.: protervus, lascivus, procax): petulantes et petulci etiam appellantur, qui protervo impetu, et crebro petunt laedendi alterius gratiā,

    Fest. p. 206 Müll.:

    homo,

    Cic. de Or. 2, 75, 305:

    effuse petulans,

    id. Pis. 5, 10:

    animalia,

    Gell. 17, 20, 8:

    pictura,

    Plin. 35, 11, 40, § 140:

    petulans et furiosum genus dicendi,

    Cic. Brut. 68, 241:

    Tarentum,

    Juv. 6, 297.— Comp., Arn. 4, 151.— Sup.:

    imitatio petulantissima,

    Petr. 92.—
    II.
    In partic., wanton, lascivious (class.):

    si petulans fuisset in aliquā generosā nobili virgine,

    Cic. Par. 3, 1, 20.— Adv.: pĕtŭlanter, pertly, wantonly, impudently, petulantly (class.):

    in aliquem invehi,

    Cic. Att. 2, 19, 3:

    vivere,

    id. Cael. 16, 38.— Comp.:

    petulantius,

    Cic. Cael. 3, 6. — Sup.:

    petulantissime,

    Cic. Att. 9, 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > petulanter

  • 16 posco

    posco, pŏposci, 3 (old perf. peposci, Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 9), v. inch. a. [for porc-scere; Sanscr. root parkh- prakh-, to ask; cf.: precor, procus, procax], to ask for urgently; to beg, demand, request, desire (syn.: flagito, postulo, peto).
    I.
    In gen., constr. usually with aliquid, aliquem ( sibi): aliquid ab aliquo; also with a double acc., with ut, with inf., or with acc. and inf., or wholly absol.:

    poscere est secundum Varronem, quotiens aliquid pro merito nostro deposcimus: petere vero est cum aliquid humiliter et cum precibus postulamus,

    Serv. Verg. A. 9, 194.
    (α).
    With acc.:

    posco atque adeo flagito crimen,

    Cic. Planc. 19, 48; cf. id. Verr. 2, 5, 28, § 71:

    argentum,

    id. ib. 2, 4, 20, § 44;

    2, 3, 34, § 78: pugnam,

    Liv. 2, 45, 6: nec mi aurum posco, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 200 Vahl.):

    si quid poscam,

    Plaut. Aul. 2, 5, 10:

    pulvinos,

    Cic. de Or. 1, 7, 29; id. Planc. 19, 48:

    vades poposcit,

    id. Rep. 2, 36, 61; cf.:

    audaciae partes Roscii sibi poposcerunt,

    Cic. Rosc. Am. 13, 35:

    peccatis veniam poscentem (preceded by postulare),

    Hor. S. 1, 3, 75.—
    (β).
    With ab:

    fac, ut audeat Tibi credere omnia, abs te petere et poscere,

    Ter. Heaut. 5, 1, 53: diem a praetore peposcit, Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 9:

    abs te litteras,

    Cic. Verr. 2, 4, 16, § 36; 2, 2, 47, § 117:

    tutorem ab aliquo,

    Suet. Aug. 94:

    bibere a me poscis,

    Vulg. Joann. 4, 9.—
    (γ).
    With a double acc.:

    parentes pretium pro sepulturā liberum poscere,

    Cic. Verr. 2, 1, 3, § 7:

    magistratum nummos,

    id. ib. 2, 1, 17, §

    44: aliquem causam disserendi,

    id. Tusc. 3, 3, 7:

    claves portarum magistratus,

    Liv. 27, 24, 8:

    non ita creditum Poscis Quintilium deos,

    Hor. C. 1, 24, 12:

    cur me in decursu lampada poscis?

    Pers. 6, 61:

    poscenti vos rationem,

    Vulg. 1 Pet. 3, 15.—Hence, pass.: poscor aliquid, I am asked for something, something is asked or demanded of me ( poet. and in post-class. prose):

    gravidae posceris exta bovis,

    they ask you for the entrails, Ov. F. 4, 670; cf.:

    poscor meum Laelapa,

    they demand of me my Lœlaps, id. M. 7, 771:

    nec tantum segetes alimentaque debita dives Poscebatur humus,

    id. ib. 1, 138:

    quod rationem pecuniae posceretur,

    Gell. 4, 18, 12; to be called upon or invoked to inspire a poet or to sing:

    aversus Apollo Poscitur invitā verba pigenda lyrā,

    Prop. 4 (5), 1, 76 (better reading poscis ab); cf. absol. Palilia poscor: Non poscor frustra;

    si favet alma Pales,

    Ov. F. 4, 721; so,

    poscimur Aonides,

    Ov. M. 5, 333:

    poscimur,

    Hor. C. 1, 32, 1.—
    (δ).
    With ut:

    poscimus, ut cenes civiliter,

    Juv. 5, 112:

    poscimus ut sit, etc.,

    id. 7, 71; Tac. H. 2, 39: poposcit, ut haec ipsa quaestio diligentius tractaretur, Aug. Civ. Dei, 2, 21.—
    (ε).
    With inf. or acc. and inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

    poscat sibi fabula credit,

    Hor. A. P. 339; cf.:

    immolare Fauno, Seu poscat agnā sive malit haedo,

    id. C. 1, 4, 12:

    esse sacerdotes delubraque vestra tueri Poscimus,

    Ov. M. 8, 708:

    contraque occurrere poscunt,

    Val. Fl. 4, 194; Pers. 1, 128; Claud. in Eutr. 1, 151.—In prose:

    ego vero te etiam morari posco inter voluptates,

    Sen. Contr. 1, 8; Arn. 7, p. 254. So, too, perh. (acc. to Stephanus's conjecture):

    vos fallere poscunt,

    Rutil. Lup. Fig. 2, 19, p. 181 Frotsch.—
    (ζ).
    Ellipt.:

    poscunt majoribus poculis, sc. bibere,

    they challenge to drink from larger goblets, Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—
    (η).
    Absol., to beg, be a beggar:

    improbus es, cum poscis, ait. Sed pensio clamat, posce,

    Juv. 9, 63 sq. —
    B.
    Of inanimate and abstract subjects, to demand, require, need:

    quod res poscere videbatur,

    Caes. B. G. 7, 1:

    cum usus poscit,

    id. ib. 4, 2: quod negotium poscebat, Sail J. 56, 1; 70, 3; Quint. 11, 3, 162 et saep.—
    II.
    In partic.
    A.
    To demand for punishment, to ask the surrender of: accusant [p. 1403] ii, quos populus poscit, Cic. Rosc. Am. 5, 13; cf.:

    hujus tantae cladis auctor Annibal poscitur,

    Flor. 2, 6, 7:

    nec poscitur auctor,

    Sil. 2, 44:

    poscendum poenae juvenem jubebat,

    id. 1, 677; so Liv. 9, 26.—
    B.
    In gen., to call one (ante-class. and poet.):

    clamore hominem posco,

    Plaut. Curc. 5, 3, 5:

    gemitu Alciden,

    Sen. Herc. Oet. 1887.— Pass.: ego poscor Olympo ( dat. of agent), Olympus calls me, summons me to the combat, Verg. A. 8, 533:

    poscimur,

    Ov. M. 2, 144.—
    2.
    In partic., to call upon, invoke:

    supplex tua numina posco,

    Verg. A. 1, 666.—
    C.
    In selling.
    1.
    To ask, demand for a thing, to offer at a price:

    tanti quanti poscit, vin' tanti illam emi?

    Plaut. Merc. 2, 4, 22: pro reliquis (libris) idem pretium poposcit, Varr. ap. Lact. 1, 6, 10.—
    2.
    To ask, bid, offer a price for a thing:

    agite licemini. Qui cenā poscit? ecqui poscit prandio?

    Plaut. Stich. 1, 3, 68; id. Merc. 2, 3, 101; Plin. 35, 10, 36, § 88.—
    D.
    To demand one's hand, ask in marriage:

    eam si jubes, frater, tibi me poscere, poscam,

    Plaut. Aul. 2, 1, 38:

    filiam tuam mihi uxorem posco,

    id. ib. 2, 2, 42:

    tibi permittam, posce, duce,

    id. Trin. 2, 2, 103:

    sine dote posco tuam sororem filio,

    id. ib. 2, 4, 98:

    tuam sororem uxorem alicui,

    id. ib. 2, 4, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > posco

  • 17 procacia

    prŏcācĭa, ae, f. [procax], boldness, shamelessness, impudence (post-class.), Aus. Ep. 22 init.

    Lewis & Short latin dictionary > procacia

  • 18 procaciter

    prŏcācĭter, adv., v. procax fin.

    Lewis & Short latin dictionary > procaciter

  • 19 protervus

    prŏtervus, a, um, adj. [protero; qs. trampling on every thing; hence], violent, vehement.
    I.
    Lit. ( poet.):

    venti,

    Hor. C. 1, 26, 2:

    Africus,

    id. Epod. 16, 22:

    Eurus,

    Ov. H. 11, 14:

    stella canis,

    scorching, oppressive, id. Am. 2, 16, 4.—
    II.
    Trop., forward, bold, pert, wanton, shameless, impudent (class.; generally milder than procax and petulans; v. protervitas): petulans protervo animo sum, Plaut. Bacch. 4, 3, 1:

    homo,

    Cic. Fin. 5, 12, 35; 1, 18, 61:

    dictum aut factum,

    id. ib. 2, 14, 47:

    vidua,

    id. Cael. 16, 38:

    Satyri, turba proterva,

    Ov. H. 5, 136:

    juvenes,

    Hor. C. 1, 25, 2:

    rixae,

    id. ib. 3, 14, 26:

    frons,

    id. ib. 2, 5, 15:

    oculi,

    Ov. H. 17, 77:

    manus,

    id. M. 5, 671:

    Musa,

    id. R. Am. 362:

    lingua,

    id. Ib. 520:

    sal protervum,

    ribald wit, Mart. 10, 9, 2.— Comp.:

    meretrix protervior,

    Just. 30, 2, 2.—Hence, adv., in two forms, proterve and proterviter.
    A. 1.
    In a bad sense, boldly, wantonly, shamelessly, impudently (class.):

    aedes arietare,

    Plaut. Truc. 2, 2, 1:

    proterve iracundus,

    Ter. Hec. 3, 5, 53 (immoderate, superbe, Don.):

    consectans aliquem proterve,

    Cic. Rep. 1, 44, 68.— Comp., Ov. A. A. 1, 599.— Sup., Aug. Civ. Dei, 5, 22.—
    2.
    In a good sense, boldly, with spirit:

    confidenter pro se et proterve loqui,

    Plaut. Am. 2, 2, 207.—
    B.
    prŏtervĭter, boldly, wantonly, shamelessly, impudently, Enn. ap. Non. 513, 11 (Com. v. 8 Vahl.).

    Lewis & Short latin dictionary > protervus

  • 20 rusticus

    rustĭcus, a, um, adj. [rus], of or belonging to the country, rural, rustic, country- (very freq. and class.; syn. agrestis; opp. urbanus).
    I.
    Lit.:

    vita,

    Varr. R. R. 3, 1, 1; cf.:

    vita haec rustica, quam tu agrestem vocas,

    Cic. Rosc. Am. 27, 75:

    duae vitae hominum, rustica et urbana,

    id. ib. 17, 48:

    Romani (opp. urbani),

    Varr. R. R. 2, praef. § 1; cf. plebes (opp. urbana), Col. praef. § 17;

    praedia,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    hortus,

    Plin. Ep. 2, 17, 15:

    instrumentum,

    Phaedr. 4, 4, 24:

    opus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 90:

    res,

    Cic. de Or. 1, 16, 69; 1, 58, 249;

    Col. praef. § 19 sq.: homo (with agricola),

    Cic. Rosc. Am. 49, 143; id. N. D. 3, 5, 11:

    colona,

    Ov. F. 2, 645; cf.

    Phidyle,

    Hor. C. 3, 23, 2:

    mus (opp. urbanus),

    id. S. 2, 6, 80; 115:

    gallinae,

    heathcocks, Varr. R. R. 3, 9, 16; Col. 8, 2, 1 sq. (cf. infra, B. 2. b.):

    numina,

    Ov. M. 1, 192:

    fistula,

    id. ib. 8, 191:

    sedulitas,

    id. F. 6, 534:

    regna,

    id. H. 4, 132:

    opprobria versibus alternis,

    Hor. Ep. 2, 1, 146:

    carcer,

    Juv. 14, 24.—
    B.
    Substt.
    1.
    ru-stĭcus, i, m., a countryman, rustic, peasant; in plur.: rustici, country people, rustics:

    urbani fiunt rustici, etc.,

    Plaut. Mere. 4, 3, 15 sq.:

    omnes urbani, rustici,

    Cic. Fin. 2, 23, 77; cf. id. Or. 24, 81;

    semper occant prius quam sarriunt rustici,

    Plaut. Capt. 3, 5, 5; id. Most. 5, 1, 28; Col. 2, 4, 8; 9, 10 et saep.—In sing., Ov. M. 2, 699; Hor. Epod. 2, 68; id. Ep. 1, 7, 83; 2, 2, 39; Vulg. Sap. 17, 16.—
    2.
    rustĭca, ae, f.
    a.
    A country girl, Ov. M. 5, 583.—
    b.
    (Sc. gallina.) A heath-cock, Mart. 13, 76 (cf. supra, A., and rusticulus, II. B.).—
    II.
    Transf., countrylike, rustic, simple, in a good or (more freq.) in a bad sense, i. e. plain, simple, provincial, rough, coarse, gross, awkward, clownish, etc. (in this sense not freq. till after the Aug. period;

    previously, as in Cic., agrestis was more used): rustica vox et agrestis quosdam delectat, etc.... neque solum rusticam asperitatem, sed etiam peregrinam insolentiam fugere discamus,

    Cic. de Or. 3, 11, 42; 12, 44:

    pro bardā et pro rusticā haberi,

    Plaut. Pers. 2, 1, 2:

    rusticus inlitteratusque litigator,

    Quint. 2, 21, 16:

    manus (with indoctae),

    id. 1, 11, 16; cf.

    with indoctus,

    id. 12, 10, 53;

    with barbarus,

    id. 2, 20, 6;

    (opp. disertus) 7, 1, 43: id vitium sermonis non barbarum esse, sed rusticum,

    Gell. 13, 6, 2:

    Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis, etc.,

    a lout, clown, Plaut. Most. 1, 1, 39 Lorenz ad loc.:

    rusticus es, Corydon,

    Verg. E. 2, 56:

    quid coeptum, rustice, rumpis iter?

    Ov. Am. 3, 6, 88:

    addidit obscenis convicia rustica dictis,

    id. M. 14, 522: sive procax aliqua est;

    capior, quia rustica non est,

    very prudish, id. Am. 2, 4, 13; cf. id. A. A. 1, 607:

    nec tamen est, quamvis agros amet illa feraces, Rustica,

    id. Am. 3, 10, 18.—In a good sense:

    mores,

    Cic. Rosc. Am. 27, 75:

    veritas,

    Mart. 10, 72, 11. — Comp.:

    simus hoc titulo rusticiore contenti,

    Sen. Ep. 88, 33.—Hence, adv.: ru-stĭcē (acc. to II.), in a countrified manner, clownishly, boorishly, awkwardly:

    loquinon aspere, non vaste, non rustice,

    Cic. de Or. 3, 12, 45:

    urgere,

    id. Off. 3, 9, 39:

    facere aliquid,

    id. Att. 12, 36, 2:

    cum eo vitio loquentes rustice loqui dictitabant,

    Gell. 13, 6, 2.— Comp.:

    rusticius toga defluit,

    Hor. S. 1, 3, 31.— Sup. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > rusticus

См. также в других словарях:

  • Pseudophilautus procax — Pseudophilautus procax …   Wikipédia en Français

  • Philautus procax — Philautus procax …   Wikipédia en Français

  • Philautus procax — Saltar a navegación, búsqueda ? Philautus procax Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • Philautus procax — Taxobox name = Philautus procax status = CR status system = iucn3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Amphibia ordo = Anura familia = Rhacophoridae subfamilia = Rhacophorinae genus = Philautus species = P. procax binomial = Philautus… …   Wikipedia

  • procaz — (Del lat. procax, acis, imprudente.) ► adjetivo Que falta al respeto por su atrevimiento: ■ es muy procaz en sus comentarios. IRREG. plural procaces SINÓNIMO desvergonzado * * * procaz (del lat. «procax, ācis») adj. Aplicado a personas y a sus… …   Enciclopedia Universal

  • Ctenochelys — Temporal range: Cretaceous Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class …   Wikipedia

  • Common Ameiva — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Reptilia …   Wikipedia

  • Procacious — Pro*ca cious, a. [L. procax, acis, fr. procare to ask, demand.] Pert; petulant; forward; saucy. [R.] Barrow. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Philautus — Taxobox name = Philautus regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Amphibia ordo = Anura subordo = Neobatrachia familia = Rhacophoridae subfamilia = Rhacophorinae genus = Philautus genus authority = Gistel, 1848 subdivision ranks = Species… …   Wikipedia

  • Mago (genus) — Taxobox name = Mago image caption = image width = 250px regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Arachnida ordo = Araneae familia = Salticidae subfamilia = Amycinae tribus = Amycini genus = Mago genus authority = O. P Cambridge, 1882… …   Wikipedia

  • List of endangered animal species — This is a list of endangered animal species according to the World Conservation Union (IUCN) Red List. The list includes endangered species of the kingdom Animalia. NOTOC A* Acheilognathus elongatus * Acipenser Endangered * Acrocephalus… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»